Mama-life
| Melissa schreef op: 05-12-2012 15:58:57 |
Mijn zoontje van 6 is een heel bijzonder mannetje (al zeg ik het zelf), Hij kletste al heel vroeg,
was al heel vroeg begaan met andere mensen, pikte altijd de moeilijk bereikbare mensen uit in de
supermarkt of bus of zelfs op de markt en wist altijd precies dat te zeggen waar ze zich beter van
voelden. Hij heeft nooit de egofase gehad (alles is van mij), hij heeft geen peuterpubertijd gehad
(waar andere peuters gillend als een stervende zwaan op de grond vielen zei die van mij "Moeder ik
vind het niet fijn dat ...." 2010 kreeg hij er een broertje bij, daar heeft hij het even moeilijk mee gehad, alles was zo rond dezelfde tijd, sintmaarten, sinterklaas, kerst, oud en nieuw en daarna een broertje erbij om rond die tijd ook te beginnen op school, toen is hij even terug gevallen met zindelijkheid, maar op zijn gedrag had het weinig invloed. Hij bleef het vrolijk stabiele ventje zoals altijd. En vooral altijd mama's ventje, veel knuffelen, veel complimentjes naar mij "Moeder wat heb je voor heerlijks gekookt?" (hij heeft mij een poosje moeder genoemd, geen idee hoe hij erbij kwam). In groep 1 ging het perfect, de groep nam hem direct op en de juf vond hem heerlijk om in de klas te hebben, hij was een stabiele factor, praatte als brugman en trok altijd de groep bij elkaar, als een kindje wat zwakker was in de groep dan was hij degene die het kindje overal bij betrok en zo er voor zorgte dat iedereen gelijk was. In groep 2 kreeg ik van de juf te horen dat hij de woordenschat en taalgebruik heeft van een kind uit groep 7, iets wat me niets verbaasde. Ook deze juf was erg tevreden over hem, hij is pienter, stabiel, niet boos te krijgen en een steun voor alle kindjes in de klas. Mei dit jaar is de vrije school verhuist en hier in de buurt gekomen, aangezien dit onderwijs meer past bij onze opvoeding na uitvoerig overleg met juffen en tussen ons tweeën (papa en mama en kind zelf ook) de stap gemaakt. Wij denken dat hij zijn creativiteit (hij kan tekenen daar zeg je U tegen) daar beter tot zijn uitting zou komen. Ook zijn gevoeligheid naar anderen toe zou daar meer serieus genomen worden (hij had er niet zoveel last van dat het genegeerd werd dat hij anderen aanvoelt, maar het leek mij prettiger als een juf het niet zou afdoen als onzinnig) en gewoon prettiger dat er meer naar mijn kind werd gekeken ipv naar wat hij zou moeten kunnen. Ook onze zoon leek het fantastisch! Dit schooljaar is hij er in de eerste klas begonnen (groep 3). In de zomervakantie heeft hij zichzelf leren lezen en aan het einde van de vakantie las hij het laatste hoofdstuk van Mathilda zelf, en begreep ook wat hij las. Op school laten ze hem nu vrij in het lezen. Hij is in een klas van 6 kindjes gekomen (hij is de 6e), twee lieve meiden, en 3 jongens die anders zijn dan hem, impulsief, hardhandig, druk, luid. In de eerste weken is hij meerdere malen geslagen, een keer met zijn hoofd keihard tegen een raam geslagen en bij zijn keel gegrepen en op zijn kin gestompt! Er werd toen in mijn ogen niet genoeg aan gedaan en mijn kind herkende ik niet weer, hij was boos, gefrustreerd, verdrietig en ik kon hem niet meer bereiken, hij gooide met dingen, schreeuwde om alles, wil niet meer knuffelen, zijn 'liefde' naar mij is bijna helemaal weg, hij wil niet meer bij me in bed slapen, niet meer knuffelen, niet meer kletsen. Zijn broertje wat altijd zijn beste vriendje was krijgt klappen van hem, hij praat niet meer maar slaat, gooit met deuren en schreeuwt voornamelijk veel. Toen ben ik hem thuis gaan houden, dit kan gewoon niet! Toen is er een pestbeleid in gang gezet. Wat bleek, het was niet eens op mijn zoon gemunt, deze jongens deden het bij iedereen, al vanaf de peuterspeelzaal, dus de rest van de kinderen wisten niet beter. Nu word er erg op gelet en zover ik weet gebeurd het ook niet meer. Maar mijn zoon kan er niet aarden, hij vind het manier van onderwijzen fantastisch, maar hij mist het hebben van vriendjes. En ondanks dat de kinderen nu wel aardig tegen hem doen, heeft hij geen vriendjes op school. Het excessieve gedrag is nu wel wat afgenomen, maar hij is nog steeds snel boos, hij praat nog steeds niet, alsof hij zich heeft afgesloten van de wereld, hij speelt wel weer met zijn broertje, maar schreeuwt veel tegen hem, sluit hem ook snel uit als hij niet doet wat hij wil. Praten met mij wil hij amper, bij me slapen (wat hij tot de zomervakantie elke nacht wilde) wil hij niet, knuffelen niet en op alles wat je hem vraagt krijg je een snauw. Ik weet niet wat wijsheid is. Want ik kan nu wel zeggen, ik doe hem weer terug naar zijn oude school, zijn oude vriendjes. Maar het manier van onderwijs staat mij niet aan. Zo mag hij daar bijna niet vrij tekenen of zijn creativiteit uitten (moest hij thuis maar doen), ook het klassieke straf/beloningssysteem past niet bij ons. Maar ja, hij was er wel gelukkig. Aan de andere kant, het is geen garantie dat hij daar weer de blije zoon word die hij was. Volgens zijn juf is het ook een nieuwe leeftijdsfase waar hij in zit, en daar kan het ook door komen. Verder zitten we weer vol in de feestdagen en krijgt hij er weer in maart een broertje bij. Allemaal spanning. Ik weet niet wat ik moet beslissen, en ik heb het hem gevraagd, maar hij weet het ook niet. Het lijkt wel of hij kortsluiting heeft met zijn gevoel .... Dus ik typ het hier eens van mij af, kijken of jullie nog wat inzichten hebben? Ik ga maandag met zijn juf rond te tafel om te bespreken of hij misschien wat meer uitgedaagd moet worden met lesstof. Hij word nu erg vrij gelaten, maar misschien moeten ze eens hem uitdagen, tot hoever kan hij komen, want hij leest thuis zonder moeite stukken uit volwassen boeken en op school zit hij nu 2 klas boeken te lezen. Maar ik denk dat het niet 'de' oplossing is. Dus waar is die gebruiksaanwijzing, 'bij dit gedrag doet u dat antwoord'. |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 07-12-2012 12:10:41 |
en ik wil nog even kwijt dat ik door dit topic de indruk krijg dat de vrije school wordt
afgeschilderd als ongestructureerd en veel vrijheid en slecht onderwijs. hier een totaal andere kant. het is de beste keuze. nog geen tel spijt gehad. sluit niet volledig aan bij mijn opvoedstijl maar wel bij de manier van leven van m'n kind. hij zit ook in de 1e klas en leert ook lezen en schrijven en rekenen net als reguliere kinderen hoor. hij leert het ánders, maar anders is niet slechter. er wordt hier heel veel nadruk gelegd op de sociale emotionele ontwikkeling en eruit gehaald wat erin zit. ik ben ook van mening dat het bij je kind moet passen. hier een selectie gesprek met ouder en kind, om te beoordelen of het wel passend is. maar ja...omdat dit nu een ander soort onderwijs is wordt het onder de loep genomen terwijl het iets over het kind zegt. en de ouders. als iemand zijn kind op de katholieke school aan de overkant heeft, wordt er niet eens gediscussierd. toch? dat wilde ik nog even kwijt! |
| Quote |
| Sabrah schreef op: 07-12-2012 12:36:08 |
Mafkees, ik ben het helemaal met je eens. Er zijn verschillende soorten onderwijs en het is o zo
belangrijk dat je kind onderwijs krijgt wat bij hem past. Ik kom zelf van een Montessori achtergrond
en dit pastte heel goed bij mij. Ik stroomde ook uit op VWO nieveau.Maar er waren ook kinderen in de
klas die met een vreselijke achterstand het VO in gingen. Deze verschillend vind je overigens op elk
soort onderwijs terug. Ik ben dan ook niet specifiek voor of tegen een vrije school. Het moet gewoon
bij het kind passen, en als dit het geval is dan zal elk kind met een goede basis doorstromen. Melissa, je hebt helemaal gelijk! Het is veel te leuk buiten om binnen achter een pc te zitten. Ik ga hetzelfde doen!! |
| Quote |
| Liefje schreef op: 07-12-2012 12:38:56 | ||
School is er ook niet voor je creatieve uitspattingen en ook vind ik dat een kind idd moet leren zich niet overal in te mengen ook al voelt hij aan dat iemand verdrietig is ook al kan hij iemand uit die emotie halen....is dat dan nodig? ik bedoel iemand mag best verdrietig zijn en hoeft niet perse uit die emotie gehaald te worden. sommige dingen zijn jou zaken gewoon niet en het lijkt mij niet verkeerd dat kinderen dat leren | ||
| Quote |
| Ivy schreef op: 07-12-2012 13:04:07 | ||
Hier in België heeft men een andere mening. Hier staan de rechten van het kind centraal. Het eerste dat de onderwijsinspecteur hier vraagt is of ze zich op creatief vlak mogen en kunnen ontwikkelen! Dat een kind kan leren lezen en schrijven vinden ze minder belangrijk. Ze kijken er wel naar, maar zijn meer geinteresseerd in al het andere. Als je kijkt naar de hoeveelheid lesstof die een kind van groep 1-8 leert, is dat ook niet zo gek veel. Dat is prima te leren in de onderbouw in 1-2 en in de bovenbouw 2-3 uurtjes per dag (mij lukt dat hier trouwens niet) en dan kunnen ze de rest van de tijd creatief bezig zijn. Ook kun je op een creatieve manier leren lezen, schrijven en rekenen. Een kind kan prima breuken leren door pizza te bakken o.i.d. Blijft waarschijnlijk beter hangen dan dat ze uit een boekje werken. Mijn 7-jarige heeft het geleerd met koekjes bakken en recepten verdubbelen enz. En of een kind zich in zaken mag mengen is een kwestie van opvoedstijl, denk ik. Wat wel altijd belangrijk is, is te kijken naar of onderwijs geschikt is voor een kind. En wat geschikt is, kan ook veranderen na verloop van tijd. | ||
| Quote |
| Ivy schreef op: 07-12-2012 13:08:36 | ||
Je hebt helemaal gelijk! En het is heel vermoeiend om steeds je keuzes te moeten verdedigen. En dan nog vaak tegenover mensen die gewoon de makkelijkste optie qua onderwijs hebben gekozen en zich nergens in verdiept hebben... Wij hebben ook een minder gangbare optie gekozen en in het verleden veel, heel veel commentaar gehad. Nu na 9 jaar (mijn oudste is 13) niet meer, omdat ze zien hoe de kinderen zich ontwikkelen, maar zelfs nu word ik er soms doodmoe van steeds zo onder de loep genomen te worden! En vooral de kinderen... Ik denk dat Melissa een heel weloverwogen keuze heeft gemaakt. Melissa Die keuze heb je niet voor niets gemaakt. Wellicht als D. wat meer tijd krijgt, zie je dat je een keuze hebt gemaakt die wel bij hem past. | ||
| Quote |
| Jomi schreef op: 07-12-2012 13:27:19 |
Weet je Melissa, het is heel goed dat jij erover nadenkt waar D het beste op z'n plaatst is en wat
je kan doen om heb gelukkig(er) te maken. Maar dat hele proces van zorgen, twijfelen en wikken en wegen moet je niet met hem delen. Hij voelt zich vast en zeker bezwaard dat z'n mama hem zo graagbgelukkig wilt zien en dat hij eenvoorkeur moet uitspreken en overal een mening over moet hebben. kinderen van 6 jaar moet zorgeloos leven en vertrouwen op papa en mama. ik denk datverheel veel zorgen van jou overneemt..... |
| Quote |
| Liefje schreef op: 07-12-2012 14:01:23 |
of een kind zich er in mag mengen is ook een opvoedstijl maar het is logisch dat school hier niet in
mee gaat en ook zeker dat de meeste de mensen dit niet waarderen wanneer iemand zich met dingen
bemoeit of wil bemoeien.... |
| Quote |
| Melissa schreef op: 07-12-2012 14:10:34 |
Ik ben het niet met je eens liefje. De wereld word echt al een 'bemoei je met je eigen' en mensen
zorgen steeds minder voor elkaar. Dit is dus iets wat ik d niet wil afleren. School is waar hij het grootste gedeelte van zijn wakende dag door brengt. Ik vind juist dat leren lezen en schrijven en geschiedenis niet alles is. Leuk dat hij dat later kan, maar als hij zich niet van binnen,heeft kunnen ontdekken, niet zichzelf genoeg kent en afgeleerd is om te genieten, wat heb je dan? Een ongelukkig persoon die misschien hoog geleerd is, maar materialistisch, prestatiegericht, en misschien nooit echt van dingen kan genieten. Ik heb liever dat hij gelukkig is en achterop de vuilniswagen staat, dan dat hij arts word en zijn leven voorbij ziet vliegen van prestatie naar prestatie. |
| Quote |
| Suus schreef op: 07-12-2012 14:14:52 |
Ja maar Melissa je zegt zelf dat D een kien mannetje is...dat moet wel gevoed worden. Als je de
potentie hebt tot arts en je wordt vuilnisman wordt je echt niet gelukkig Jezelf zijn zit hem in een heel pakket. Sommige dingen leer je op school, anderen daar buiten. Die wereld daar buiten wordt steeds groter naarmate ze ouder worden. |
| Quote |
| Mus schreef op: 07-12-2012 14:20:49 |
er is al hééél veel over gezegd. Maar mijn tip is echt laat het los. accepteer
deze nieuwe situatie. Je kind ontwikkeld zich. Ontwikkeling = verandering. En die verandering zoals
een kind dat zijn grenzen zoekt bijvoorbeeld wordt door menig ouder (waaronder ook ik soms hoor ;-)
niet als positief gezien! Maar het hoort wel bij de ontwikkeling! Jij zult een stukje van je kind af moeten gaan staan. "helicopter" eens, dan zul je zien dan je hele andere dingen ziet dan dat is op je kind "plakt" als moeder. En als je dat niet kunt dan zou ik zelf denk ik hulp zoeken. Je moet het zien als een berg, als je er te dicht bij staat heb je geen overzicht over de berg. Ga je er een stukje vanaf kun je er veel meer van zien..... Ieder van ons wil dat zijn of haar kind gelukkig is, maar ik denk dat het niet de goede manier is. Jij brengt hem in een moeilijkere situatie dan waarin hij nu al zit naar mijn idee. En zelf voel je je hier ook niet lekker bij neem ik aan. Maar kan er ook naast zitten, want ik kan dit alleen uit woorden opmaken en dingen inerpreteren die jij hier post. Succes ermee |
| Quote |
| Melissa schreef op: 07-12-2012 15:46:48 | ||
| ||
| Quote |
| M&j schreef op: 07-12-2012 15:49:00 | ||
Een kind dat slim genoeg is om zichzelf te leren lezen wordt echt niet gelukkig achter op een vuilniswagen, werkend met mensen die jouw opmerkingen niet snappen. | ||
| Quote |
| Ivy schreef op: 07-12-2012 16:04:35 | ||
De hoeveelheid lesstof die behandeld wordt, heeft niet zoveel te maken met hoe het aangeboden wordt. Kinderen kunnen heel veel dingen leren in heel korte tijd op een heel andere manier dan ze op regulier onderwijs doen. Het is niet zo dat kinderen die leren door unschooling of op een vrije school of op welke manier dan ook, aan het einde van groep 8 minder weten/kunnen of op een lager niveau zitten dan kinderen die op regulier onderwijs zitten. Dat een kind dus in de jonge jaren veel tijd doorbrengt met creatieve vakken, hoeft echt geen vuilnisman te worden, maar kan prima dokter worden. Of piloot of advocaat of wat dan ook. Vraag is denk ik alleen: Biedt de school van D. (dus los van het feit dat het een Vrije School is) genoeg uitdaging voor hem. En dat weten alleen Melissa en D. | ||
| Quote |
| Melissa schreef op: 07-12-2012 16:05:49 |
Even over mezelf, ik heb een iq van 142, kon voor ik naar de eerste klas ging lezen en schrijven,
moeilijke sommen uit mijn hoofd, sprak als een volwassene, kon kwadraten uitrekenen, wortels trekken
en was net begonnen met breuken. Ik las in de ochtend de krant en besprak wereld zaken met mijn
ouders (vooral dingen als oorlog hield mij bezig) Ik weet dat de manier waar op ik opgevoed ben een groot deel uit maakt van wie ik nu ben. Maar ik zou geen dokter of advocaat willen zijn. Werken, werken en werken. Altijd door moeten leren. Niet thuis voor je kinderen zorgen maar deze voor volle dagen uitbesteden. Nooit spontaan kunnen doen omdat je agenda altijd vol staat. Ik denk niet dat een dokter zegt 'zeg mijn afspraken maar af, vandaag ga ik kijken hoe gras groeit'. Nou moet dominiek dat voor zichzelf uitmaken, waar hij gelukkig van word. Maar ik zal hem niet pushen om een kant op te gaan. Ik zou trouwens wel gelukkig kunnen zijn in ongeschoold werk. Idd, collegae begrepen mij zelden, en visa versa. Maar ik weet mijn simpele baantjes het leukst waren. Kleine plaatjes op een lopend bandje leggen, de hele dag door, muziekje aan en laat die gedachten maar gaan, filosoferen over,van alles, denken over die ene film, of iets bedenken wat je wil gaan doen. Als je mij op zou sluiten in een isoleercel zou ik me geen seconde vervelen met mijn,brein haha. |
| Quote |
| Ivy schreef op: 07-12-2012 16:13:27 |
Melissa Dat je je kind niet wilt pushen is geweldig! Ik begrijp precies wat je
bedoelt. Intelligent zijn wil niet per se zeggen dat je graag je leven in een keurslijf wilt doorbrengen. Of zelfs maar mee wilt werken aan de manier waarop de maatschappij momenteel ingericht is. Het zal boeiend zijn te zien welke kant D. straks op wil. Zo lang je hem zelf laat kiezen, ben je al een heel eind. En weet je, het feit dat je meer voldoening put uit simpele baantjes wil misschien juist meer zeggen over hoe intelligent je feitelijk bent dan wanneer je arts zou zijn geweest  |
| Quote |
| Liefje schreef op: 07-12-2012 16:17:38 | ||
je leest wat je wil lezen want ik zeg niet dat hij niet voor mensen mag zorgen ik zeg niet dat school hem moet afleren te ontdekken en zichzelf te leren kennen..... ik zeg dat het niet verkeerd is dat als een kindje in de klas verdrietig is en d daar bovenop wil zitten omdat hij het aanvoelt dat een juf hem daarin afremt het is namelijk niet d zijn taak omdat te doen. maar goed wat boeit het ook je moet het doen zoals jij het wil ik moet wel eerlijk zeggen dat als ik zoveel over alles zou na denken ik er behoorlijk moe van zou worden, tis gewoon wat overdreven jou kind is netzo normaal als ieder ander kind (ja mss wat slimmer) en gaat ook steeds meer op zijn eigen beentjes staan zonder zijn mama wat dus gewoon normaal is. nu peer ik hem hier echt weg | ||
| Quote |
| Suus schreef op: 07-12-2012 16:21:27 |
Ivy, ik zeg helemaal niks over de vrije school hoor. Melissa zei liever gelukkig als vuilnisman dan
ongelukkig als arts. Daar ben ik het niet mee eens en daar reageerde ik op. IQ zegt slechts iets over capaciteit. Je moet wel (willen) leren wat je daarmee kan. Alleen een hoog IQ zegt niet zoveel. Het merendeel van de mensen met een hoog IQ wordt echter niet gelukkig van continue tussen mensen zitten met een relatief laag IQ en het daarbij passende werk. |
| Quote |
| Spekse schreef op: 07-12-2012 16:23:58 |
school is toch juist om te leren??? toch niet om continu vrij te doen wat je wilt en leren is
bijzaak??? dan kunnen we de kinderen net zo goed thuis houden |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 07-12-2012 16:33:20 | ||
waar staat dat dan? | ||
| Quote |
| Melissa schreef op: 07-12-2012 16:33:38 |
Maar het gaat erom WAT ze er leren spekske. Ik vind het belangrijk dat hij veel breder leert dan op
zijn oude school. Daar zouden ze nu echt nog letters leren en rekenen en misschien nog wat gym. Nu
krijgt hij lezen schrijven, rekenen, engels, woordje frans, levensbeschouwing (christendom, islam,
wicca, bhoedisme, polytheïstische geloven )romeins, grieks, noors), klassieke zang , muziekles,
toneelles, heemkunde (de natuur in en leren over seizoenen, bos, paddestoelen, dieren etc),
geschiedenis, en daarnaast is er ruimte om vrij te tekenen, of wat hij maar wil. Kinderen op de vrije school moeten ook aan voorwaarden voldoen, en ook citotoetsen doen, ze leren alleen naast het verplichtte meer andere dingen die toe gespitst worden op de behoeften van het kind. |
| Quote |
| Suus schreef op: 07-12-2012 16:35:25 |
Er is bestaat ook nog iets tussen niks doen en pushen richting een keurslijf. Je kind kan wel
capaciteit hebben... het is je taak en plicht als ouder om je kind te leren over weg te kunnen met
die capaciteit. Je kind heeft tools gekregen die hij moet leren gebruiken....of hij dat uiteindelijk
wil is aan het kind zelf. |
| Quote |
| Melissa schreef op: 07-12-2012 16:39:06 |
Ben ik het mee eens hoor Suus, vandaar ook de overstap naar vrije school gemaakt, ik dacht dat hij
daar meer kon leren en meer in de richtingen die belangrijk voor hem zijn. |
| Quote |
Zoon 2007 en Dochter 2012 
