Zoontje niet gelukkig

• Wat omhoog gaat, komt ook weer omlaag..., behalve mijn gewicht

Melissa  Ik kan me niet voorstellen dat je kind ongelukkig zou zijn  met ''maar'' 6 kindjes in de klas.  Dan zou ik heel ongelukkige kinderen moeten hebben die altijd ''maar'' met zijn zessen zijn, behalve met clubjes e.d. en dat is absoluut niet het geval! 

Het kan natuurlijk wel zijn dat D. zijn vriendjes die hij had mist.  Ik denk niet dat hij ongelukkig is, omdat hij in een kleine klas zit.  Er zijn heel veel kinderen die door thuisonderwijs minder in aanraking komen met andere kinderen dan schoolgaande kinderen (dus al die kinderen uit grotere klassen) en ik heb er eigenlijk nog nooit van gehoord dat die kinderen het grote-klassen-gebeuren missen.

Kinderen veranderen als ze ouder worden, zoals Spatje al aanhaalt.  En bij dat groter worden en dingen gaan beseffen, horen soms ook fases waarin ze wat minder lekker in hun vel zitten.  Ze leren daardoor omgaan met emoties die of nieuw zijn of die ze bewust beginnen te ervaren.  Verder is de decembermaand met Sinterklaas en kerst en vakantie ook altijd best heftig voor kinderen.  En niet te vergeten een nieuw broertje dat eraan zit te komen!

Misschien dat je hem gewoon lekker de tijd moet geven om met de drukte en veranderingen (school, baby) om te gaan en gaat hij dan vanzelf zijn draai vinden.

Persoonlijk zou ik niet weer van school wisselen als je wel tevreden bent over de manier van lesgeven. 

Melissa, ik denk dat je ventje heeeeel erg aan het ontwikkelen is en enorm aan het groeien is als persoontje, het sociaal vlak en het cognitieve heeft hij de afgelopen jaren enorm aan gewerkt nu is dit aan de beurt. Dat leren gaat met soms hier en daar kortsluiting, omdat hij nog niet zo ver is dat hij weet hoe hij het wil, hoe het wel moet. En daarom is hij hier zo mee bezig.

Daarom is hij korter, is hij boos op V die zijn tekening onder tekent want D doet er zo zijn best op, hij kan het even niet meer netjes verwoorden omdat hij het niet leuk vind en even niet meer kan vergoeilijken wat er gebeurd.

Jij vind het heel naar, en maakt je zorgen, maar heb je er bij stil gestaan dat het misschien meer zorgelijk is als hij deze fase nooit zou hebben. Ik vind dit eerlijk gezegt veel gezonder klinken dan: ooo jij wilt mijn kleurplaat nog mooier maken? Niemand hoeft zijn kleurplaat mooier te maken, want hij kan het zelf heel goed. Oke het doseren en de manier waarop hij het overbrengt zijn dingen die hij nog moet leren, maar daar kan jij hem bij helpen.

Lieve D ik snap dat je het niet leuk vind dat V op je kleurplaat kleurt, zeg maar gewoon dat je het niet leuk vind en dat hij wel op een eigen papiertje mag kleuren.

Dit is waar jij hem bij kan gaan sturen naar hoe je wel wilt dat hij voor zichzelf op komt.

Wees trots op hem, dat hij voor zichzelf op komt, hij zal het nodig hebben in de maatschappij, maar leer hem hoe hij dit binnen fatsoens grenzen doet.

Wees duidelijk, geef het goede voorbeeld, stuur bij, geef hem handvaten, en geef hem grenzen en praat zelf ook niet zijn gedrag goed. Ik denk dat hij hier aan toe is, dat hij het nodig heeft, en dat als hij zichzelf hierin weer gevonden heeft, en als hij dit ook weer op niveau van zichzelf heeft ontwikkeld hij weer rustiger is.

Daarbij denk ik dat zeker zijn thuis situatie wel parten speelt, is het niet in prikkels die hij ervan opvangt dan wel van voorbeeld, maar 1 positief iets, je kleine ventje is hierin nog leerbaar en stuurbaar, daarbij kan hij misschien karakter trekken hebben van iemand maar is hij toch altijd uniek en helemaal zichzelf en daarbij als jij dat inziet, die overeenkomsten dan kan jij hem hier ook heel goed bij ondersteunen om er mee om te gaan zodat het leefbaar en fijn voor hem en zijn omgeving is.

Ik heb een beetje het gevoel dat je heel erg moeite hebt om te accepteren dat D aan het veranderen is en dat hij niet langer het jongetje is die alles goed vond en iedereen wil helpen. Mijn kinderen waren ook altijd heel erg lief en aardig, maar dat is (toevallig) zo rond dezelfde leeftijd als nu bij D ook gaan veranderen. Ze gaan meer hun eigen mening vormen en lekker overal tegen in als ze van die buien hebben. En ik vind dat een hele normale ontwikkeling. Ze hebben allemaal hun eigen ik en kunnen wij niet altijd even leuk en gezellig vinden, maar is voor hun wel belangrijk om zelf uit te vogelen en dat betekend niet gelijk dat er iets aan de hand is met het kind. Ik zie het echt als een ontwikkelingsfase waar ze dan weer doorheen gaan. Een probleem waar ik met de jongste erg tegen aan liep is dat hij op school altijd heel lief en aardig wilde zijn en gevonden wilde worden en dus ook veel goed vond en vervolgens thuis helemaal uit zijn plaat ging, want dan kwam alle frustratie eruit. Niet leuk voor hem en mij. Wij hebben toen ook met school afgesproken dat ze niet iedere keer een 'beroep' meer zouden doen op hem als bv een ander kindje ergens hulp bij nodig had, want hij voelde zich dan verplicht en durfde geen 'nee' te zeggen, terwijl hij er eigenlijk helemaal niet blij mee was.

Je eerste regel in je openingstopic is dat D een bijzonder mannetje is.
IEDER KIND is BIJZONDER
Je hebt/had D op een voetstuk staan, dat is niet goed voor hem.
Ja, hij is gevoelig, slim enz., geniet daar van! tegelijkertijd is het gewoon een jongetje van 6.
De relatie die jullie hadden was heel close, nu wil hij dat niet meer - dat is alles (simpel gezegd)
Veel kinderen maken zo'n periode door als peuter, ontwikkeling van het eigen ik enz.
In die periode bleef D in volle harmonie met jou, dat voelde fijn etc. Nu is hij aan het leren dat hij zélf een persoon is, dat hij dingen ànders kan voelen dan zijn moeder. Het is echt een heel normaal proces!

'k Weet niet of je het boek/de methode kent: 'How to talk to kids', past wel bij jou denk ik!
Als je zijn boosheid en ongeduld ziet, benoem dan wat je ziet én hoe dit is voor de ander.
Hij kon dan misschien alles altijd goed benoemen maar nu is hij dat even kwijt.

Wat betreft school zou ik me toch wel afvragen of hij genoeg uitdaging krijgt. 't Idee van de Vrije School is heel mooi, maar het werkt niet voor ieder kind. Het is ook wel een behoorlijke omslag voor hem van een school waarbij hij in een bepaald systeem werd gedrukt en naar nu een hele vrije manier van leren. Misschien is hij daar ook nog zijn weg in aan het zoeken.

• Wat omhoog gaat, komt ook weer omlaag..., behalve mijn gewicht