Mama-life
| Melissa schreef op: 05-12-2012 15:58:57 |
Mijn zoontje van 6 is een heel bijzonder mannetje (al zeg ik het zelf), Hij kletste al heel vroeg,
was al heel vroeg begaan met andere mensen, pikte altijd de moeilijk bereikbare mensen uit in de
supermarkt of bus of zelfs op de markt en wist altijd precies dat te zeggen waar ze zich beter van
voelden. Hij heeft nooit de egofase gehad (alles is van mij), hij heeft geen peuterpubertijd gehad
(waar andere peuters gillend als een stervende zwaan op de grond vielen zei die van mij "Moeder ik
vind het niet fijn dat ...." 2010 kreeg hij er een broertje bij, daar heeft hij het even moeilijk mee gehad, alles was zo rond dezelfde tijd, sintmaarten, sinterklaas, kerst, oud en nieuw en daarna een broertje erbij om rond die tijd ook te beginnen op school, toen is hij even terug gevallen met zindelijkheid, maar op zijn gedrag had het weinig invloed. Hij bleef het vrolijk stabiele ventje zoals altijd. En vooral altijd mama's ventje, veel knuffelen, veel complimentjes naar mij "Moeder wat heb je voor heerlijks gekookt?" (hij heeft mij een poosje moeder genoemd, geen idee hoe hij erbij kwam). In groep 1 ging het perfect, de groep nam hem direct op en de juf vond hem heerlijk om in de klas te hebben, hij was een stabiele factor, praatte als brugman en trok altijd de groep bij elkaar, als een kindje wat zwakker was in de groep dan was hij degene die het kindje overal bij betrok en zo er voor zorgte dat iedereen gelijk was. In groep 2 kreeg ik van de juf te horen dat hij de woordenschat en taalgebruik heeft van een kind uit groep 7, iets wat me niets verbaasde. Ook deze juf was erg tevreden over hem, hij is pienter, stabiel, niet boos te krijgen en een steun voor alle kindjes in de klas. Mei dit jaar is de vrije school verhuist en hier in de buurt gekomen, aangezien dit onderwijs meer past bij onze opvoeding na uitvoerig overleg met juffen en tussen ons tweeën (papa en mama en kind zelf ook) de stap gemaakt. Wij denken dat hij zijn creativiteit (hij kan tekenen daar zeg je U tegen) daar beter tot zijn uitting zou komen. Ook zijn gevoeligheid naar anderen toe zou daar meer serieus genomen worden (hij had er niet zoveel last van dat het genegeerd werd dat hij anderen aanvoelt, maar het leek mij prettiger als een juf het niet zou afdoen als onzinnig) en gewoon prettiger dat er meer naar mijn kind werd gekeken ipv naar wat hij zou moeten kunnen. Ook onze zoon leek het fantastisch! Dit schooljaar is hij er in de eerste klas begonnen (groep 3). In de zomervakantie heeft hij zichzelf leren lezen en aan het einde van de vakantie las hij het laatste hoofdstuk van Mathilda zelf, en begreep ook wat hij las. Op school laten ze hem nu vrij in het lezen. Hij is in een klas van 6 kindjes gekomen (hij is de 6e), twee lieve meiden, en 3 jongens die anders zijn dan hem, impulsief, hardhandig, druk, luid. In de eerste weken is hij meerdere malen geslagen, een keer met zijn hoofd keihard tegen een raam geslagen en bij zijn keel gegrepen en op zijn kin gestompt! Er werd toen in mijn ogen niet genoeg aan gedaan en mijn kind herkende ik niet weer, hij was boos, gefrustreerd, verdrietig en ik kon hem niet meer bereiken, hij gooide met dingen, schreeuwde om alles, wil niet meer knuffelen, zijn 'liefde' naar mij is bijna helemaal weg, hij wil niet meer bij me in bed slapen, niet meer knuffelen, niet meer kletsen. Zijn broertje wat altijd zijn beste vriendje was krijgt klappen van hem, hij praat niet meer maar slaat, gooit met deuren en schreeuwt voornamelijk veel. Toen ben ik hem thuis gaan houden, dit kan gewoon niet! Toen is er een pestbeleid in gang gezet. Wat bleek, het was niet eens op mijn zoon gemunt, deze jongens deden het bij iedereen, al vanaf de peuterspeelzaal, dus de rest van de kinderen wisten niet beter. Nu word er erg op gelet en zover ik weet gebeurd het ook niet meer. Maar mijn zoon kan er niet aarden, hij vind het manier van onderwijzen fantastisch, maar hij mist het hebben van vriendjes. En ondanks dat de kinderen nu wel aardig tegen hem doen, heeft hij geen vriendjes op school. Het excessieve gedrag is nu wel wat afgenomen, maar hij is nog steeds snel boos, hij praat nog steeds niet, alsof hij zich heeft afgesloten van de wereld, hij speelt wel weer met zijn broertje, maar schreeuwt veel tegen hem, sluit hem ook snel uit als hij niet doet wat hij wil. Praten met mij wil hij amper, bij me slapen (wat hij tot de zomervakantie elke nacht wilde) wil hij niet, knuffelen niet en op alles wat je hem vraagt krijg je een snauw. Ik weet niet wat wijsheid is. Want ik kan nu wel zeggen, ik doe hem weer terug naar zijn oude school, zijn oude vriendjes. Maar het manier van onderwijs staat mij niet aan. Zo mag hij daar bijna niet vrij tekenen of zijn creativiteit uitten (moest hij thuis maar doen), ook het klassieke straf/beloningssysteem past niet bij ons. Maar ja, hij was er wel gelukkig. Aan de andere kant, het is geen garantie dat hij daar weer de blije zoon word die hij was. Volgens zijn juf is het ook een nieuwe leeftijdsfase waar hij in zit, en daar kan het ook door komen. Verder zitten we weer vol in de feestdagen en krijgt hij er weer in maart een broertje bij. Allemaal spanning. Ik weet niet wat ik moet beslissen, en ik heb het hem gevraagd, maar hij weet het ook niet. Het lijkt wel of hij kortsluiting heeft met zijn gevoel .... Dus ik typ het hier eens van mij af, kijken of jullie nog wat inzichten hebben? Ik ga maandag met zijn juf rond te tafel om te bespreken of hij misschien wat meer uitgedaagd moet worden met lesstof. Hij word nu erg vrij gelaten, maar misschien moeten ze eens hem uitdagen, tot hoever kan hij komen, want hij leest thuis zonder moeite stukken uit volwassen boeken en op school zit hij nu 2 klas boeken te lezen. Maar ik denk dat het niet 'de' oplossing is. Dus waar is die gebruiksaanwijzing, 'bij dit gedrag doet u dat antwoord'. |
| Quote |
| Spatje schreef op: 07-12-2012 09:31:53 |
sorry, maar je gaat dit soort vragen toch niet filmen , ben ik de enige die dat raar vind? zal voor
hem toch ook niet gemakkelijk aanvoelen dat mama hem filmt als hij over zijn gevoel praat  |
| Quote |
| Melissa schreef op: 07-12-2012 09:38:13 |
Zo raar is het niet, ik stel geen hele intieme vragen, en d word graag gefilmd en praat graag. |
| Quote |
| Caithy schreef op: 07-12-2012 09:49:48 |
Ik vind ook dit geen normale vragen voor een kind, althans de vragen wel, maar de manier waarop
niet. Je hebt op pagina 7 zelf gezegd dat je je op een bepaalde manier moet gedragen en daarom ook anders bent (jij laat gewenst gedrag zien). Ik denk dat daar de schoen wringt, D voelt aan dat jij niet lekker in je vel zit en laat ander gedrag zien. Zorg voor een stabiele thuissituatie, dus V moet ook in het gareel, hij is overigens 3 en geen baby meer! Zorg ervoor dat D de ruimte krijgt ook samen met V en zorg eerst dat dit in goede banen leidt, laat V maar eens iets voor zichzelf doen en ga iets met D doen. En slapen doe je in je eigen bed, V is oud genoeg om te leren dat hij geen baby meer is. |
| Quote |
| Melissa schreef op: 07-12-2012 09:51:13 | ||
| ||
| Quote |
| Liefje schreef op: 07-12-2012 09:52:42 |
nou nee hoor dat zeker niet melissa ik vind dat jij goed opvoed hoor (maar goed dat vind ik van de
meeste ouders) maar ik zou zon filmpje nooit op het internet zetten, ik heb hem ook niet gekeken ik vind het gewoon eigenlijk not done van dat soort prive dingen erop te zetten |
| Quote |
| Spatje schreef op: 07-12-2012 09:54:43 |
melis ik bedoel het niet zo aanvallend en persoonlijk, de manier waarop jij opvoedt zal ik niet
bekritiseren, zou soms willen dat ik wat meer had van wat jij doet, ik heb bv een hekel aan
knutselen en dat soort dingen, terwijl mijn dames het geweldig vinden, zou soms willen dat ik wat
losser was zoals jij alleen het filmen van zoiets gaat me gewoon te ver, ik denk dat je hem moet loslaten, en ik hoop serieus dat je hier uitkomt , en dat zal ook best lukken, maar doe het niet te geforceerd allemaal |
| Quote |
| Bloemblaadje schreef op: 07-12-2012 10:04:09 |
Spatje ik ben het wel met je eens, want ook ik vind het niet helemaal normaal omdit soort dingen te
filmen. Ik vind ook dat je het allemaal een beetje los moet laten. D ziet er niet bepaald ongelukkig uit en in mijn ogen heeft hij hele normale buien voor een 6-jarige en daar hoef je toch niet zo diep op in te gaan. Hij is zich gewoon aan het ontwikkelen, nou en!! Datn hoeft er toch niet zo diep gegraven te worden naar wie of wat daar verantwoordelijk voor is, want soms is het gewoon NORMAAL...ja, ja, ook dat kan  En ik vind het ook niet goed dat D steeds pas op de plaats moet maken voor V, daar zouden mijn kinderen ook niet leuk op reageren. Laat D weer lekker zelf zijn draai vinden en jij mag daar de grenzen in aangeven en volgens mij doe je dat prima! Maar doe vooral niet zo moeilijk, want dat is helemaal niet nodig. Je kunt kinderen door een bepaalde manier van vragen of praten ook dingen aan gaan praten en dat moet je niet willen. |
| Quote |
| Liefje schreef op: 07-12-2012 10:08:08 |
Oh verder post ik hier niet meer vind het eigenlijk namelijk een beetje stom dat we het zoveel
paginas hebben over het normale gedrag van 1 kindje.... succes met het loslaten |
| Quote |
| Suus schreef op: 07-12-2012 10:12:15 |
Ik zeg ook....loslaten. De filmpjes vind ik best zielig. In je verhaal is het duidelijk dat D tov V het onderspit delft in de aandacht van mama. Filmen van hem met suggestieve vragen dragen daar echt niet aan bij denk ik. |
| Quote |
| Melissa schreef op: 07-12-2012 10:15:03 |
Omdat hij de nachten opschuift voor V wil niet zeggen dat dat overdag ook zo is trouwens. V kan best
op zijn beurt wachten. Sterker nog, V kan uren met een,autootje spelen en vind het heerlijk
om,achter mijn en D aan te hobbelen. |
| Quote |
| Melissa schreef op: 07-12-2012 10:17:58 |
Waren de vragen suggestief? Ik dacht juist open vragen, suggestief is 'jij vind het niet leuk op
school he?' En ik vroeg 'hoe vind je het op school?), ach maakt ook niet u. Conclusie hier is los laten, dank jullie wel voor het mee denken. |
| Quote |
| Sapperdeflap schreef op: 07-12-2012 10:20:32 |
Melissa, ik heb vanochtend nog eens nagedacht over Dominiek en eigenlijk heb ik het heel erg met hem
te doen. Met name het eerste filmpje zit me niet lekker, net als je post over je eigen aangepaste
gedrag. Ik denk, maar ik ben een leek, dat Dominiek sociaal wenselijke antwoorden geeft. Hij zegt dus wat hij denkt dat jij wil horen. (zoals dat hij de Vrije School leuk vindt) Daarnaast denk ik dat Dominiek haarfijn aanvoelt dat jij ook voor jou tegennatuurlijk gedrag vertoont, Valentijn in zijn ogen voorgetrokken wordt (misschien onbewust van jouw kant), zijn vader die ongelukkig is (had je een paar pagina's terug gepost) en je hebt het recept voor een kind dat in de war is. Waarom is Dominiek eigenlijk van school veranderd? Ging het niet goed? Was hij daar ongelukkig? Of wilde jij dat hij naar de Vrije School ging, omdat jij je daar prettiger voelt dan dat je je voelde op zijn oude school? Ik heb het meerder malen gezegd, maar ik denk echt dat je er goed aan doet om Dominiek terug te sturen naar zijn oude school. Ik benadruk met klem dat je me een ontzettend leuk mens lijkt en uit alles wat ik lees maak ik op dat je een hele lieve, goede moeder bent. |
| Quote |
| Sapperdeflap schreef op: 07-12-2012 10:22:21 |
Melissa, de combinatie van vragen met filmen kwam op mij ook flink suggestief over. Dominiek zei
bijvoorbeeld eerst dat het op school niet leuk is, om vervolgens direct te zeggen dat het wel leuk
is op school. Als een kind het echt fijn heeft op school, dan is hij/zij er niet negatief over! |
| Quote |
| Inthe schreef op: 07-12-2012 10:32:23 |
Melissa, ik schrijf nog niet zolang mee op ML en ken dus niet alle achtergronden etc. van iedereen. Alles wat ik nu over jou/jullie weet is gebaseerd op dit topic. Ik zat daardoor te twijfelen of ik wel/niet zo gaan reageren! Het valt niet mee om als moeder je zoontje niet happy te zien, als moeder wil je het beste voor je kind, lijkt mij. Maar wat is het beste voor je kind? Ik denk dat elke ouder daar met enige regelmaat het antw niet helemaal op weet. En dat is niet erg. Je krijgt geen handleiding als je kind is geboren, het blijft zoeken, kijken, proberen, opnieuw bekijken etc. Maar het blijft niet alleen bij kijken naar het kind, als ouder zijnde moet je ook jezelf onder de loep nemen en bekijken hoe jou gedrag is enz. Ik weet niet wat er zich allemaal tussen jou en je partner heeft afgespeeld en dat maakt ook niet uit! Het gaat om D. Zo te lezen is het op school en bij jullie bekend dat hij oa. een enorme woordenschat heeft. Dat jij hem dus ook met hele volzinnen aanspreekt kan daar een logisch gevolg op zijn (en vooral waarbij jij je als moeder-zijnde goed voelt). Hoe zelfstandig D. ook al op jongere leeftijd was maakt ook dat je waarsch tot zulke keuzes komt (plus jullie gedachten over opvoeding). Daardoor maak je veel bespreekbaar bij hem, leg je veel bij hem neer. Ook de keuze zou je terug willen naar je oude school, misschien hebben ze daar ook wel mooie schriften. Opzich begrijpelijk dat je die vraag stelt gezien zijn zelfstandigheid maar feit blijft dat zijn hersenen nog niet verder klaar zijn met ontwikkelen. Zou je een scan maken van zijn hersenen dan zie je dat het "kinderhersenen" zijn en nog volop in ontwikkeling zijn. Dat betekent dat een kind nog geen "grote-mensen" beslissingen kan nemen, (actie-reactie overzien). Aangezien een vader en moeder wel volgroeide hersenen hebben mag een kind er vanuit gaan dat die zulke grote beslissingen zullen nemen. Zodat het kind mag vertrouwen op die veiligheid en dan ook aanvoelt dat zijn ouders achter hun keuze staan omdat ze denken dat dit goed bij hun kind zal aanpassen. Merkt een kind dat zijn ouders twijfelen en dat ook uitspreken dan valt die zekerheid/veiligheid in stukjes weg en dan wordt het verwarrend. Als papa en mama twijfelen en ze vragen mij wat ik wil.... "hoe moet ik dan het juiste antwoordt weten"?? Een mogelijke oorzaak van zijn gedrag kan voortkomen uit het wennen aan de nieuwe situatie qua school. Als de andere kinderen opstandig zijn oid. dan kan dit gekopieerd worden. En thuis is een veilige haven, dus moet dit toch even uitgeprobeerd worden. "Kijken of papa en mama dan nog steeds van mij houden". Of als mijn broertje daardoor wel zijn zin krijgt, dan is het zeker de moeite waard om het ook te proberen. Dat wil niet zeggen dat hij zijn karakter van voorheen kwijt is, maar het is een ontdekkingsfase! Niet fijn, maar wel een goede ontwikkeling. Zeker ook om een eigen wil te ontwikkelen. Hoe oud iemand ook is (6 jaar of 60) als er veranderingen gaande zijn moet iedereen daar aan wennen. En soms een nieuwe strategie bedenken waar hij/zij zich prettig bij voelt, en dat gaat niet altijd in een maand tijd. Fijn is het dan te weten dat het geaccepteerd wordt, dat iemand opzoek is naar zichzelf! Want is het gedrag wat altijd werd verteld wel helemaal van de persoon zelf of is dat mede gevormd door meningen van buitenaf, en is het dus aangepast gedrag geworden?! Het zou mooi en bijzonder zijn als jij en ook je man jullie zelf durven te spiegelen, eerlijk
naar jezelf durven te kijken en misschien wel onder ogen moeten zien dat er ook vanuit de
thuissituatie dingen anders kunnen. Het spijt mij te lezen dat jij aangepast gedrag moet vertonen
omdat dit van je wordt verwacht. Dat lijkt mij erg moeilijk om iemand anders te moeten zijn dan dat
je eigenlijk bent! Ontzettend jammer dat jij niet de ruimte en het vertrouwen krijgt om jezelf te
mogen zijn!! Meen ik oprecht, Melissa!! Waarschijnlijk ben je daar gaandeweg en al pratend (oa.
met je man) achter gekomen dat jij je moet aanpassen. Dan weet je dat het niet altijd prettig
is om te moeten praten over dingen waar je eigenlijk niet achter kunt staan maar doet voor
de liefde (of welke reden dan ook) Ontneem D. de ruimte niet!!!! Als hij wil praten komt hij
wel naar jou toe, ga zelf niet steeds het gesprek aan. Wil hij knutselen dan gaat hij knutselen,
niks mis mee en zo te lezen biedt jij hem die ruimte ook. (je kunt hem altijd een keer uit zijn
comfortzone halen). Laat hem op zijn eigen manier ontwikkelen en neem zelf de grote beslissingen,
zodat hij mag vertrouwen dat zijn ouders weten wat het beste voor hem is en daardoor mag hij er op
vertrouwen dat het goed komt al is het soms eventjes niet leuk!!!
|
| Quote |
| Jolanda1974 schreef op: 07-12-2012 10:35:19 | ||
Onze visie liggen inderdaad niet ver uit elkaar, alleen leg ik niet alles wat onze kinderen doen op een analyseerplaatje. Ik neem de dag zoals ie komt en dat ook met onze kinderen. Maar binnen onze grenzen. Als ze over die grens gaan hebben ze een probleem. | ||
| Quote |
| Melissa schreef op: 07-12-2012 10:35:42 |
Dominiek was de clown aan het uit hangen. Dat doet hij graag. Dominiek zat goed op zijn plek op de vorige school, alleen werd er niets gedaan met de dingen die HIJ belangrijk vond. Op het sociale vlak kreeg hij niet de ruimte om zijn empathie te tonen, als een kind boos of verdrietig was dan werd hij weg gestuurd, niet zijn zaken, terwijl hij op zo'n moment wel wist hoe een kind uit die emotie te halen en er plezier in had te helpen. Net als toen de juf erg verdrietig was, hij voelde het aan, wilde er op in gaan, en dan moest hij zijn mond houden. Verder is hij graag met creatieve dingen bezig, moge het dan niet spectaculair zijn volgens sommigen, hij kon zijn ei er in kwijt en had er veel plezier aan. Hij zegt ook dat hij later tekenaar te willen worden, zijn eigen atelier te willen. (ja ik weert dat hij nog maar 6 is en dat ieder kind van deze dromen heeft). Op de oude school vonden ze zijn creatieve ontwikkeling niet erg belangrijk, dat was de taak van de ouders, school is er voor de intellectuele ontwikkeling, voor de sociale, creatieve, en spirituele ontwikkeling moesten de ouders zelf doen en is er weinig tot geen ruimte op zijn oude school. Op zijn nieuwe school zijn juist die drie dingen veel belangrijker dan de intellectuele ontwikkeling. Maar goed, dat is in theorie. Als hij er niet aard kan de theorie nog zo mooi zijn, het gaat om de praktijk. |
| Quote |
| Melissa schreef op: 07-12-2012 10:38:30 | ||
| ||
| Quote |
| Jolanda1974 schreef op: 07-12-2012 10:51:24 | ||
Je bent er in mijn ogen teveel mee bezig. Op dit moment, met dit gedrag, is hij een normaal mannetje van 6 jaar met zijn buien. Super dat je hem de ruimt wilt geven om zijn creativiteit te ontplooien maar dat kunnen onze dochters ook en die zitten niet op een vrije school maar op een openbare school waar er structuur is in de dagindeling. En dat is voor kinderen ook heel belangrijk. Als ik lees dat D. best last heeft van de drukte in de klas, wat toch knap is met maar 6 kinderen, denk ik toch echt dat ie niet op zijn plek zit daar. Maar dat is mijn mening. | ||
| Quote |
| Sabrah schreef op: 07-12-2012 10:55:16 |
Melissa, uit jouw post kan ik lezen dat V hoogsensitief, creatief en intelligent is. Op vocabulair
vlak zelf bovengemiddeld intelligent. Je geeft aan dat op zijn nieuwe school sociale,
creatieve en spirituele ontwikkeling belangrijker is dan de intellectuele ontwikkeling. Het is prima
dat JIJ die zaken belangrijk vind op een school, maar ik vraag me serieus af of een kind als V hier
dan op zijn plaats is. Ik heb ook 2 hoog sensitieve kinderen, en zij varen het beste bij rust en
regelmaat omdat ze anders teveel prikkels krijgen. Dit is ook de ervaring die ik heb bij andere
hoogsensitieve kinderen. Hij zit nu in een kleine klas, maar wel zeer rumoerig. Dit kan ongelovelijk
storend zijn als een kind lekker met iets bezig is. Het kan juist de gedachtengang blokkeren. Mijn
gevoel is dat V beter af is op een reguliere school (of Montessori) en dat je heb lekker na
schooltijd en in het weekend op crea clubjes doet. Zo hebben we het met mijn oudste ook opgelost en
dat heeft altijd prima gewerkt. En vergis je niet. Als V zijn creatieve kant belangrijker vind dan
zal de intellectuele kant zwaar achter blijven op deze school en dan zit hij straks als hij naar VO
gaat met een gingantische achterstand! Verder denk ik dat V meer oppikt van wat er thuis speelt dan jij denkt. Als je door zijn ogen kijkt dan is zijn mama veranderd van een spontane moeder die de boel de boel laat in een moeder die ineens met huishouden, regelmaat etc bezig is. In zijn ogen ben jij dus veranderd. Verde voelt hij heel goed aan dat D (soms) voor gaat. Kan het niet zo zijn dat hij bang is dat als zijn nieuwe broertje/zusje er is dat hij dan helemaal achtergesteld word? En ik zeg niet dat je hem achterstelt! Maar dat hij het misschien wel zo voelt.... |
| Quote |
| Suus schreef op: 07-12-2012 10:57:00 |
Melissa, open vragen stellen met camera erbij terwijl D weet dat jij zoekt naar een verklaring voor
zijn gedrag vind ik suggestief. Hij is niet bepaald achterlijk natuurlijk en weet heel goed dat hij
op dat moment jouw volle aandacht heeft. |
| Quote |
| Senna schreef op: 07-12-2012 10:59:07 |
Sabrah, ik vind het nogal wat dat jij hier zo de "diagnose" hoogsensitief stelt. Je kent D alleen
uit verhalen van Melissa en ik denk niet dat het goed is om via een forum zulk soort dingen te
zeggen, puur naar aanleiding van een verhaal. Dat verhaal is (logisch) ook nog een gekleurd door hoe
moeder het kind ziet. |
| Quote |
| Sabrah schreef op: 07-12-2012 11:11:11 |
Senna, ik vind dat Melissa een vrij duidelijk beeld weergeeft van V. En dit verhaal is niet het
enige verhaal dat Melissa heeft geplaatst. Verder is een diagnose hoogsensitief niet zwaar. Het zou
wat anders zijn als ik zou roepen dat hij autisme of zo. Daarbij verandert het feit dat ik dit denk
niks aan hoe zij tegen V aan zal kijken want uit haar post kun je al halen dat zij hem ook bijzonder
emphatisch en gevoelig vind. En niet zij alleen. Bovendien herken ik heel veel van V in kinderen met
deze "diagnose". Laat ik het dan zo zeggen, V is heel gevoelig en voelt mensen goed aan. Zo beter? Dan nog blijft mijn mening dat ik mij serieus afvraag of een vrije school in deze de goede keuze is geweest. EN let wel, dis is gewoon mijn mening. Net als dat het mijn mening is dat V heel veel kenmerken heeft van hoogsensitiviteit. |
| Quote |
| Sapperdeflap schreef op: 07-12-2012 11:29:24 |
Hoogsensitief of niet, het lijkt me vrij duidelijk dat de Vrije School niet zo'n handige keuze is
voor D. Al die leuke knutseldingen kunnen thuis of op een clubje ook gedaan worden, maar goed leren
rekenen en taal zijn toch echt zaken die aan school toebehoren. Wat ik van de Vrije School in het
algemeen weet is dat leerlingen er met een enorme achterstand op het gebied van rekenen en taal
vanaf komen. Het is heel fijn dat je bijvoorbeeld speksteen gaat snijden op school, maar het zou nog
fijner zijn als je intellectueel ook wordt uitgedaagd. Een aantal jaar geleden is er een
promotie-onderzoek van een wetenschapper van de RUG uitgekomen en dat onderzoek liegt er niet om.
Ooit overwoog ik de Vrije School, maar na een bezoekje aan de plaatselijke VS in combinatie met het
onderzoek was het voor mij meer dan duidelijk dat ik mijn kinderen nooit naar dit soort onderwijs
zou sturen. Overigens moet ik wel zeggen dat de mensen die ik ken die op de Vrije School hebben gezeten stuk voor stuk heel prettig zijn in de omgang. (en allemaal zeggen ze dat ze hun kind nooit naar zo'n school zouden sturen. Dat zegt wel genoeg, dunkt me.) |
| Quote |
| Anne Mv 3 schreef op: 07-12-2012 11:31:46 |
Zoals jij je leven zou willen leven, Melissa, dat is niet realistisch. Tenzij je multi-miljonair zou
zijn... Als je volwassen bent horen daar nu eenmaal verantwoordelijkheden bij. Nu moet je die natuurlijk wel zo inpassen dat je eigen persoonlijkheid ook recht worden gedaan - trouw zijn aan jezelf. Hoe je de taken in huis doet, dat is aan jou! Samen met je man heb je een gezin, het kan niet zo zijn dat Jos bepaalt en jij uitvoert - dat is absoluut niet gelijkwaardig. Je brandt jezelf op als je zo functioneert. Ik krijg buikpijn als ik je stukjes lees hoe jij het leven in je gezin ervaart! Je hebt zelf voor Jos gekozen, je hebt zelf voor kinderen gekozen - neem daar dan ook de bijkomende verantwoordelijkheden dan bij, niet omdat je geen keuze hebt! want die keuzes heb je al gemaakt! Voor je kinderen is het ook heel goed dat zij zien dat hun moeder in alle op zichten écht is, een rol spelen is gewoon niet goed. En ja, ik wéét hoe dat is - mijn moeder heeft ook altijd een rol gespeeld (en dat doet ze nog steeds) dat heeft wel tot gevolg dat ik ook jaren een rol gespeeld heb omdat dit mijn voorbeeld was. Maar het was niet wie ik ben! Je helpt D er niet mee, je helpt V er niet mee, je helpt je man er niet mee én je helpt je zelf er niet mee als je jezelf niet serieus neemt!!! |
| Quote |
| Ivy schreef op: 07-12-2012 11:38:07 |
Er zijn genoeg onderzoeken die uitwijzen dat het principe van de Vrije School wel werkt.
Het hangt van de specifieke school af of er een achterstand ontstaat met rekenen/taal.
|
| Quote |
| Jo schreef op: 07-12-2012 11:41:31 |
Volgens mij is de Vrije school prima onderwijs, mits het bij het kind past. |
| Quote |
| Even Zo schreef op: 07-12-2012 11:53:12 |
Ja en dan komt er straks weer een nieuwe baby bij en mama stort zich voledig op de nieuwe baby en
dan word zijn gedrag nog een stukje erger. |
| Quote |
| Melissa schreef op: 07-12-2012 11:57:08 | ||
Maar meiden, ik dank jullie voor het mee denken, maar merk dat ik genoeg theorieën heb, hoofd zit vol, merk ook dat,mensen hier (kids en man) zich toch wel beginnen te storen dat ik zoveel op de foon schrijf en lees. Ik ga nu lekker sleeeen met dominiek en Valentijn. | ||
| Quote |
| Ivy schreef op: 07-12-2012 12:02:00 | ||
Precies. En dat geldt voor elke vorm van onderwijs: het moet bij het kind passen. En Melissa, Veel plezier met sleeen!!   | ||
| Quote |
Zoon 2007 en Dochter 2012 
