Mama-life
| Melissa schreef op: 05-12-2012 15:58:57 |
Mijn zoontje van 6 is een heel bijzonder mannetje (al zeg ik het zelf), Hij kletste al heel vroeg,
was al heel vroeg begaan met andere mensen, pikte altijd de moeilijk bereikbare mensen uit in de
supermarkt of bus of zelfs op de markt en wist altijd precies dat te zeggen waar ze zich beter van
voelden. Hij heeft nooit de egofase gehad (alles is van mij), hij heeft geen peuterpubertijd gehad
(waar andere peuters gillend als een stervende zwaan op de grond vielen zei die van mij "Moeder ik
vind het niet fijn dat ...." 2010 kreeg hij er een broertje bij, daar heeft hij het even moeilijk mee gehad, alles was zo rond dezelfde tijd, sintmaarten, sinterklaas, kerst, oud en nieuw en daarna een broertje erbij om rond die tijd ook te beginnen op school, toen is hij even terug gevallen met zindelijkheid, maar op zijn gedrag had het weinig invloed. Hij bleef het vrolijk stabiele ventje zoals altijd. En vooral altijd mama's ventje, veel knuffelen, veel complimentjes naar mij "Moeder wat heb je voor heerlijks gekookt?" (hij heeft mij een poosje moeder genoemd, geen idee hoe hij erbij kwam). In groep 1 ging het perfect, de groep nam hem direct op en de juf vond hem heerlijk om in de klas te hebben, hij was een stabiele factor, praatte als brugman en trok altijd de groep bij elkaar, als een kindje wat zwakker was in de groep dan was hij degene die het kindje overal bij betrok en zo er voor zorgte dat iedereen gelijk was. In groep 2 kreeg ik van de juf te horen dat hij de woordenschat en taalgebruik heeft van een kind uit groep 7, iets wat me niets verbaasde. Ook deze juf was erg tevreden over hem, hij is pienter, stabiel, niet boos te krijgen en een steun voor alle kindjes in de klas. Mei dit jaar is de vrije school verhuist en hier in de buurt gekomen, aangezien dit onderwijs meer past bij onze opvoeding na uitvoerig overleg met juffen en tussen ons tweeën (papa en mama en kind zelf ook) de stap gemaakt. Wij denken dat hij zijn creativiteit (hij kan tekenen daar zeg je U tegen) daar beter tot zijn uitting zou komen. Ook zijn gevoeligheid naar anderen toe zou daar meer serieus genomen worden (hij had er niet zoveel last van dat het genegeerd werd dat hij anderen aanvoelt, maar het leek mij prettiger als een juf het niet zou afdoen als onzinnig) en gewoon prettiger dat er meer naar mijn kind werd gekeken ipv naar wat hij zou moeten kunnen. Ook onze zoon leek het fantastisch! Dit schooljaar is hij er in de eerste klas begonnen (groep 3). In de zomervakantie heeft hij zichzelf leren lezen en aan het einde van de vakantie las hij het laatste hoofdstuk van Mathilda zelf, en begreep ook wat hij las. Op school laten ze hem nu vrij in het lezen. Hij is in een klas van 6 kindjes gekomen (hij is de 6e), twee lieve meiden, en 3 jongens die anders zijn dan hem, impulsief, hardhandig, druk, luid. In de eerste weken is hij meerdere malen geslagen, een keer met zijn hoofd keihard tegen een raam geslagen en bij zijn keel gegrepen en op zijn kin gestompt! Er werd toen in mijn ogen niet genoeg aan gedaan en mijn kind herkende ik niet weer, hij was boos, gefrustreerd, verdrietig en ik kon hem niet meer bereiken, hij gooide met dingen, schreeuwde om alles, wil niet meer knuffelen, zijn 'liefde' naar mij is bijna helemaal weg, hij wil niet meer bij me in bed slapen, niet meer knuffelen, niet meer kletsen. Zijn broertje wat altijd zijn beste vriendje was krijgt klappen van hem, hij praat niet meer maar slaat, gooit met deuren en schreeuwt voornamelijk veel. Toen ben ik hem thuis gaan houden, dit kan gewoon niet! Toen is er een pestbeleid in gang gezet. Wat bleek, het was niet eens op mijn zoon gemunt, deze jongens deden het bij iedereen, al vanaf de peuterspeelzaal, dus de rest van de kinderen wisten niet beter. Nu word er erg op gelet en zover ik weet gebeurd het ook niet meer. Maar mijn zoon kan er niet aarden, hij vind het manier van onderwijzen fantastisch, maar hij mist het hebben van vriendjes. En ondanks dat de kinderen nu wel aardig tegen hem doen, heeft hij geen vriendjes op school. Het excessieve gedrag is nu wel wat afgenomen, maar hij is nog steeds snel boos, hij praat nog steeds niet, alsof hij zich heeft afgesloten van de wereld, hij speelt wel weer met zijn broertje, maar schreeuwt veel tegen hem, sluit hem ook snel uit als hij niet doet wat hij wil. Praten met mij wil hij amper, bij me slapen (wat hij tot de zomervakantie elke nacht wilde) wil hij niet, knuffelen niet en op alles wat je hem vraagt krijg je een snauw. Ik weet niet wat wijsheid is. Want ik kan nu wel zeggen, ik doe hem weer terug naar zijn oude school, zijn oude vriendjes. Maar het manier van onderwijs staat mij niet aan. Zo mag hij daar bijna niet vrij tekenen of zijn creativiteit uitten (moest hij thuis maar doen), ook het klassieke straf/beloningssysteem past niet bij ons. Maar ja, hij was er wel gelukkig. Aan de andere kant, het is geen garantie dat hij daar weer de blije zoon word die hij was. Volgens zijn juf is het ook een nieuwe leeftijdsfase waar hij in zit, en daar kan het ook door komen. Verder zitten we weer vol in de feestdagen en krijgt hij er weer in maart een broertje bij. Allemaal spanning. Ik weet niet wat ik moet beslissen, en ik heb het hem gevraagd, maar hij weet het ook niet. Het lijkt wel of hij kortsluiting heeft met zijn gevoel .... Dus ik typ het hier eens van mij af, kijken of jullie nog wat inzichten hebben? Ik ga maandag met zijn juf rond te tafel om te bespreken of hij misschien wat meer uitgedaagd moet worden met lesstof. Hij word nu erg vrij gelaten, maar misschien moeten ze eens hem uitdagen, tot hoever kan hij komen, want hij leest thuis zonder moeite stukken uit volwassen boeken en op school zit hij nu 2 klas boeken te lezen. Maar ik denk dat het niet 'de' oplossing is. Dus waar is die gebruiksaanwijzing, 'bij dit gedrag doet u dat antwoord'. |
| Quote |
| Alice schreef op: 05-12-2012 17:03:12 |
Zijn er geen clubjes ofzo in de buurt waar hij misschien al zijn creativiteit kwijt kan? En dan weer
terug naar zijn oude basisschool? |
| Quote |
| Melissa schreef op: 05-12-2012 17:07:15 |
Daar is dan echt geen tijd voor, zijn oude school hanteerd een lestijden tot 15:15, om daar
achteraan nog clubjes te doen lijkt mij te druk. Nu is hij elke dag om 13:00 vrij. Zijn vorige juf zei dat het niet de taak aan school was om hem creatief vrij te laten, daar was de thuissituatie voor. Maar ja als je om 15:30 pas thuis bent, nou dan heb je krap anderhalf uur vrije tijd per dag, wat kun je daar nu in doen? Halve tekeningen of afgeraffelde brieven. En dan weet ik wel, is voor elk kind gelijk, maar dat vond ik zo mooi aan de vrije school, dat hij daar wel die vrijheid krijgt om te tekenen wat hij wil. Maar nu doet hij het niet meer, thuis tekend hij echt kunstwerken, op school snel een huis of een regenboog , niets bijzonders (voor zijn doen). En al helemaal niet de plaatjes uit zijn hoofd. |
| Quote |
| Alice schreef op: 05-12-2012 17:12:07 |
Krijgt hij wel genoeg erkenning op zijn nieuwe school? Dat als hij iets moois maakt, dat ook iemand zegt dat het mooi is en er bewondering voor heeft? Zou hem dat iets kunnen doen als hij dat niet krijgt? |
| Quote |
| Melissa schreef op: 05-12-2012 17:15:55 |
Ik weet het niet Alice, ik krijg bar weinig feedback van de school, ook Dominiek verteld weinig.
Alleen dus toen de situatie uit de hand liep dat ik feedback kreeg over het sociale gedeelte. Maar
voor de rest ... Dominiek houd wel enorm van erkenning en complimenten. Hij zegt wel dat als hij wat
tekent dat er vaak een kindje (niet altijd de zelfde) zijn duimen naar beneden doet en zegt
"Boooeeeeh'. |
| Quote |
| Mieps01 schreef op: 05-12-2012 17:17:53 |
ik denk dat hij het misschien veel makkelijker vindt om zijn sociale en creatieve kant te laten zien
in een omgeving waar meer structuur en daarmee meer rust is...de balans is voor hem misschien
zoek. mijn opvoedingsidealen zijn voor alledrie kinderen hetzelfde, maar in het oude dorp zat alleen mijn jongste op montessori.. Die vond het ook heerlijk.. Voor de oudste2 met een heel ander karakter vond ik het totaal ongeschikt. Hier kon ik geen geschikte montessori voor hem vinden. De ene school is de andere niet. En hoe in de praktijk de individuele ontwikkeling wordt gevolgd maakt erg uitmooiklinkend ben hier wezen kijken en daar was het individuele vrij laten, zo vrij... Dat het een chaos was in de klas. een andere interpretatie van montessori., bij zijn oude schooltje werd welke dag een paar regelig rapportje door juf( en voor juf, niet voor mij) opgemaakt om te kijken wat hij deed en of hij rijp was voor andere dingen en een ander aanbod van materiaal.. Ik vond dat een heel mooi kind gericht systeem. En hoewel in theorie hier de montessori op dezelfde wijze werkt.. Is dat in de praktijk niet zo.. Kinderen moeten in een bijna survival of the fittest situatie alles zelf uitvogelen.. kunnen wel toegang hebben tot meer leermiddelen, maar dan moet het uit hen komen, het wordt ze niet aangeboden. het lijkt een groot contrast, maar ik heb nu gekozen voor een kleine christelijke school waar rust en duidelijkheid hoog staat, maar ook toneelgespeeld wordt, er Spaanse les gegeven wordt, elke dag tijd vrij gemaakt voor muziek tekenen en ook voor vrij spel...ze gaan er naar toe en de overgang is vloeiend.. Voor creativiteit en gevoeligheid en ook ontwikkeling heb je niet alleen vrijheid nodig, maar ook een zekere rust en een gevoel van veiligheid.. ik denk dat ik zo op je topic reageer omdat we nu al een aantal keren zijn verhuisd en het elke keer een goede zoektocht is om een goede match te vinden. Het houdt me erg bezig.. En wat voor het ene kind super werkt is voor het andere een ramp... |
| Quote |
| Alice schreef op: 05-12-2012 17:23:38 | ||
Dat nodigt niet uit tot het maken van prachtige creaties natuurlijk. Wat sneu zeg! Kan me voorstellen dat als hij en zijn werk wel gewaardeerd werden op de oude school, dat de kindjes in zijn klas daar bewondering voor hadden en hij dat nu mist, dat dat heel moeilijk is voor hem. Dat hij gewoon een beetje zijn identiteit kwijt is daardoor. In de war is daardoor. Eerst werd hij door iets op handen gedragen en nu uitgejouwd (weet niet of dat op zijn oude school zo was hoor, maar neem ik even aan, in elk geval werd hij op handen gedragen in zijn vorige klas.. door wie hij was en/of door wat hij deed) | ||
| Quote |
| Mieps01 schreef op: 05-12-2012 17:28:24 |
Normaal worden na de zomer op veel scholen de klassen ook anders ingedeeld.. De meeste kinderen
vinden hun plek toch wel al na een paar weken.. Speelafspraakjes gaan snel. Echte vriendschappen is
iets wat langer kan duren.. Maar je zit nu toch al een heel stuk het jaar in, dus ik zou er een hard
hoogte in hebben. Mijn 6 jarige is zoals ik al schreef een paar weken geleden weer opnieuw begonnen.
Is ook een heel trouw mannetje, maar heeft het nu wel over zijn vriendje A. Ik heb het idee dat jouw
zoon eigenlijk uit zijn aard veel makkelijker contact zou maken, maar nu in een omgeving zit waar
hij geen soortgenoten heeft |
| Quote |
| Melissa schreef op: 05-12-2012 17:39:35 |
De klas is altijd heel rumoerig zoals ik het nu begrijp, veel drukte. Dat kan natuurlijk wel moeilijk voor hem zijn. Hij is van nature rustig, natuurlijk praat hij wel veel, maar niet druk, luid. Hij is van binnen normaal heel erg in balans, en dat is nu dus grotendeels weg. |
| Quote |
| Melissa schreef op: 05-12-2012 17:45:10 |
Ik krijg net dit onder mijn neus geschoven, heeft hij net op zijn kamer gemaakt ... De schat     En Dominiek kijkt nu even mee en wil heel graag dat ik het volgende doe ... ik 
 |
| Quote |
| Anne Mv 3 schreef op: 05-12-2012 18:29:51 |
Ik weet niet of je je wel helemaal op het schoolgebeuren moet focussen om hem weer lekker in z'n vel
te laten komen. Feit is dat heel veel kinderen die géén peuterpuberteit doormaken dit alsnog krijgen als ze een jaar of 6 zijn. In die zin is dit echt normaal gedrag - ook al vind je dat niet leuk Realiseer je ook wat het er het afgelopen half jaar allemaal gebeurd is: verandering van school, maar ook bij jullie in huis is het niet altijd koek en ei geweest. En dan krijgt hij er ook nog een broertje bij. Dat is gewoon erg veel voor een 6-jarige! Mijn ervaring met kinderen is dat kleine dingen grote gevolgen kunnen hebben in gedrag, zowel positief als negatief. 't Ene kind heeft aandacht nodig, 't andere kind complimentje enz. Wat is de sleutel bij D? |
| Quote |
| M&j schreef op: 05-12-2012 18:41:30 |
Je verhaal doet mij een beetje denken aan het verhaal van een vriendinnetje van mijn dochter. M.
heeft bij ons op school haar kleuterjaren doorgebracht en is bij de overgang naar groep 3 naar de
vrije school gegaan. Na twee jaar was ze vastgelopen op die school, zat slecht in d'r vel, had geen
vriendinnen en toen ze werd getest door een bevriende lerares bleek dat ze totaal geen vooruitgang
had geboekt met rekenen en lezen. Ze kon wel heel goed koekjes bakken  Na die twee
jaar is ze weer terug gegaan naar onze school waar ze is bijgespijkerd en waar ze weer opbloeide.Ik zou niet zomaar zonder meer weer van school veranderen, maar dit met zijn juf bespreken eventueel schoolmaatschappelijk werk inschakelen, als je verandereingen aanbrengt moet je zeker zijn dat dat de laatste zijn. Vrije school klinkt leuk maar het moet wel bij je kind passen, kinderen leren graag maar niet ieder kind kan goed aangeven wat hij wil en aan toe is. Voor mijn kinderen zou het niets zijn, vooral mijn jongste heel creatief mannetje zou het er niet redden. |
| Quote |
| Mama_anja schreef op: 05-12-2012 19:35:16 |
waarom heb je hem van te voren niet een dagje mee laten draaien of hij het echt leuk ging vinden hij
is immer 6 dan had je hem niet van die school af hoeven halen waar hij zich thuis voelden tussen de kindhjes en ja het is je eigen keuze waar je je kind plaatst dus van uit dat op zicht is het ook een moeillijk om er op te antwoorden |
| Quote |
| Melissa schreef op: 05-12-2012 19:42:46 |
Hij heeft 2 dagen mogen mee draaien, maar in de kleuterklas, die is veel groter, nu dus in de eerste
klas |
| Quote |
| Mama_anja schreef op: 05-12-2012 19:48:10 |
en zaten de kindjes die er nu zitten ook in de kleuter klas? |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 05-12-2012 19:51:37 |
ik zou persoonlijk niet weer van school wisselen, op een andere school zal hij weer zijn draai en
rol in de klas moeten vinden. ik denk dat afgeven op school weinig zin heeft, als je je echt zorgen maakt, is idd een gesprek met juf en daarna bijv. de IB'er de juiste weg. naar mijn inziens is het handiger om D zijn gedrag/gevoel aan te pakken dan een hele school?! je weet hoe ik denk over de vrije school, ik vind het het meest geweldige onderwijs wat er is. het is gemaakt voor mijn oudste ben echt
meer dan tevreden. hier wordt je alleen doodgegooid met therapie, ergo, IB en PAB. om er maar zeker
van te zijn dat je kind goed in zijn vel zit. toch het hoofdmotto van de Vrije School.is dat daar niet? |
| Quote |
| Melissa schreef op: 05-12-2012 19:52:08 |
Ja, maar toen zaten er ongeveer 18 kindjes in de klas, inclusief deze 5. Dominiek vond toen wel
aansluiting maar alles was nieuw, de manier van onderwijs, de kindjes, de ruimte het speelgoed. En
niet te overzien voor ons welke kindjes naar de eerste klas zouden gaan. |
| Quote |
| Melissa schreef op: 05-12-2012 20:00:14 |
Ik geef ook niet af op de school mafkees. De manier van onderwijs staat mij enorm aan. Dominiek zijn gedrag aanpakken probeer ik, maar hoe meer ik hem er op wijs, hoe bozer hij word, juist nu ik het wat los laat (behalve het slaan en schelden natuurlijk) word het wat beter. Maar er zit hem iets dwars, en het creëert een kortsluiting. Ik herken mijn eigen kind niet meer. |
| Quote |
| Spatje schreef op: 05-12-2012 20:02:59 | ||
niet kwaad worden melis, maar dit vroeg ik me in deel 2 al af, zou het mss aan de thuissituatie liggen? | ||
| Quote |
| Melissa schreef op: 05-12-2012 20:03:20 |
Van de andere ouders van andere klassen trouwens wel steeds gehoord dat hij ook wel in een hele
moeilijke groep terecht is gekomen met een paar kinderen die grote gedragsproblemen hebben, en als
de andere 'antroposofen' dat al zeggen. |
| Quote |
| Melissa schreef op: 05-12-2012 20:05:37 | ||
| ||
| Quote |
| Annie schreef op: 05-12-2012 20:36:21 |
Toch Melissa zou ik jullie thuis situatie niet helemaal uitsluiten. Juist omdat hij zo gevoelig is
en er toch regelmatig spanningen en irritaties zijn tussen jouw en je man maar ook zoals ik het lees
tussen je man en D. Misschien ruzien jullie 's avonds maar ik denk dat D. dat heel goed
aanvoelt. Ook de wisseling naar de vrije school en het krijgen van een broertje zal er geen goed aangedaan hebben EN ik denk dat jullie met D. qua gedrag ook wel erg 'verwend' zijn en dat het een gezonde ontwikkeling is dat hij zich meer gaat afzetten. Wil hij misschien zelf wel terug naar zijn oude school maar durft hij dat niet te zeggen omdat hij weet en voelt dat jullie hem graag op de vrije school zien? Misschien voelt het voor hem dan toch als een soort falen dat het hem niet lukt om daar op die school te slagen. |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 05-12-2012 20:40:22 |
een kind , en helemaal een gevoelig kind, pakt meer op van de negatieve energie dan je
waarschijnlijk zelf denkt. vergis je er niet in! ook al doe je blij en praat je in de avond met je man, kinderen voelen feilloos aan wat er speelt. ook al kan D. het aan, ik zou niet heel veel met hem overleggen en bespreken vwb school. Het is goed dat hij zijn zegje mag doen, maar het overlaten of beslissingen laten nemen aan een kind van 6....vind ik persoonlijk echt heel zwaar! je schrijft zelf: een kind is een kind. behandel hem dan ook zo en overleg en bespreek niet alles zo uitvoerig, misschien benauwd hem dát wel? |
| Quote |
| Laura73 schreef op: 05-12-2012 21:35:07 |
En op deze school laten en op de oude school vragen aan ouders of ze foonnummers uit willen wisselen
zodat je speelafspraken kunt maken met oude klasgenootjes? |
| Quote |
| Marjolein852 schreef op: 05-12-2012 21:57:44 |
Snap niet dat hij eerst (kleuterklas) in een wat grotere klas zat en nu in zo'n kleintje.. Heb je op
voorhand niet gekeken hoe groot de school in zijn totaliteit was? Verder om half 4 thuis komen; dan is er genoeg tijd voor allerlei verschillende activiteiten! Mijn jongste 2 ( 6 jaar en 4 jaar) hebben verschillende clubjes en tijd over voor speelafspraakjes. Dan wordt er ook nog thuis genoeg gedaan op het creatieve vlak... Zou toch eens goed gaan nadenken over teruggaan naar de oude school.. D was daar we; gelukkig? |
| Quote |
| Melissa schreef op: 05-12-2012 22:52:21 |
Ja ik wist dat hij in zo'n kleine klas zou komen, leek mij toen nog ideaal. De totale school heeft
60 leerlingen, de kleuterklas zit,nu rond de 15 leerlingen, maar dat is dus groep1 en 2 bij
elkaar. Ik vond het altijd erg moeilijk om na school nog wat te doen. 15:15 school uit, naar huis fietsen, tussen 15:30 en 15:45 thuis, wat drinken en kletsen, is het zo over vieren en om 17u ga ik koken, rond 17:30 eten, daarna nog even tv kijken en dan boekje lezen en naar bed. Voor clubjes moet ik verder weg zijn, hij zit nu op scouting 1x in de 2 weken, maar dat is 45 minuten fietsen! Dus als ik zoiets vanuit school zou willen doen moet ik iets zoeken wat na 16u begint, en liefts wil ik wel rond 17:30/18u eten anders komen ze zo laat op bed. Nu is zijn weekindeling Maandag : 13u vrij, 's middags thuis tekenen, tv kijken of wat hij maar wil Dinsdag 14:30 vrij, zwemles in de middag Woensdag 13u vrij, scouting Donderdag, 13u vrij, 's avonds naailes Vrijdag 13u vrij, samen wat leuks doen Zaterdag: 8u zwemles Als daar ook nog de middagen school weer bij komen word zijn agenda zo vol lijkt mij. |
| Quote |
