brief van God

Ik kan geen oordeel geven over die kerk, ik ben er nooit geweest.

Enige wat ik kan zeggen is dat ik mensen van het ene op het andere moment heb zien genezen van psoriases (jarenlang gehad en na gebed was het over (volgende week was het verdwenen en niet teruggekomen) een vriend van mij zijn been is 1,5 cm gegroeid en dat is gewoon (net als bij psoriases) bij het ziekenhuis gecheckt en bleek zo te zijn, iemand met een ontsteking onder de voet wat rood en warm was wat na gebed weg was (ook de kleur), dat soort mooie dingen.

Dus ik ben één van die gekke christenen die erin geloofd hihi. Maar ik kan moeilijk zeggen dat ik er niet in geloof als ik het heb gezien natuurlijk, dan zou ik mijzelf voor de gek houden. Tegelijkertijd snap ik de twijfel wel en het ongeloof daarin. Tot het moment dat ik het zelf heb gezien heb ik het ook niet geloofd, en ook mensen die het wel zien zeggen dat het toeval is. Die overtuiging is voor ieder persoonlijk. Ik geloof dat wanneer het op gebed gebeurd dat het een wonder van God is. Maar daar wil ik ook tegen over stellen dat ik ook vaak genoeg gebed heb gezien waarbij geen verandering is geweest, dus niet iedereen die gebed ontvangt geneest ook direct op dat moment. Ik noem het altijd knipoogjes uit de hemel ;-) Tegelijkertijd maakt het de dood van een jonge moeder of een kind nog weer extra hard omdat ik dan denk: maar waarom dat dan nu niet even? Ook ik heb daarin mijn vragen.

Maar die kerk in Leiderdorp ben ik nooit geweest. Heb wel veel van Zijlstra (die er eerst stond) gezien op tv en heb hem vaak gehoord. Maar dat zegt weinig over een gemeente. 

Evangelische gemeenten gaat vaak wat meer geld in om als in de traditionele kerken (gereformeerd e.d.). Mensen geven vaak gul. Dit kan een goed iets zijn (want vaak worden er veel mensen mee geholpen, onze kerk heeft een soort voedselbank en kledingbank bijvoorbeeld die voor de omgeving is (hoef je dus niet kerkelijk voor te zijn) ze stellen hun kerk open voor begravenissen van buitenaf en helpen kosteloos bij de koffie en ga zo maar door. Maar dat moet wel ergens van betaald worden. MAAR het is erg belangrijk dat daar op een gezonde manier meeo mwordt gegaan EN dat mensen geven omdat ze willen, niet omdat het leiderschap er op aandringt, er om zeurt enzovoort. Het is een vrije keus van ieder gemeentelid zelf. En dat is erg moeilijk hoor. Bij een evangelische kerk kunnen ze wel eens op je gevoel inpraten, bij een traditionele kerk heb je een soort van vrijwillige bijdrage die lang niet altijd even vrijwillig blijkt. Ik ben er geen voorstander van, als mensen geven met hun hart komt het goed (ben ik van overtuigd). Alleen is dat 'goed' niet altijd zoals wij het als mensen willen.

Ooooh ja Mafkees, broeders en zusters hihi. Laatst kwam hier een man in het dorp naar me toe en die zei: hey Zus, weet je ook hoe.... Komt er iemand inbreken in ons gesprek zegt ze: zijn jullie broer en zus?? Dat heb ik nou nooit geweten!!! Hahaha we moesten zo lachen (zei achteraf ook)

Christenen in een Arena, hihi the place to be toch? Ik zou het best een leuk iets vinden, in plaats van naar een kerkgebouw gewoon naar het stadion en daar kerken.

Mafkees, mijn oma kwam ook van het leger des heils <3 toen ik bij mijn oma in heb gewoond heb ik zoveel aan haar gehad. Ze zei: ik ben nooit (gereformeerd) vrijgemaakt geworden, ik ben altijd van het leger gebleven. En dat was zichtbaar. Naar haar overlijden bleek dat ze aan 19 goede doelen geld gaf. Ze was met zoveel liefde voor de ander grootgebracht binnen het leger.

Hier in de kerk is het ook gewoon drumstel, electrische gitaar, zangers enzovoort. Qua zang kan je het vergelijken met een goeie band zeg maar. Er komen wel ensm ensen mee die niet geloven en die vinden de muziek gewoon lekker. Ons kerkgebouw is tevens gebouwd als concertgebouw, die worden er regelmatig gehouden. Dus dat zingt lekker. Hier mag je ook doen wat je wilt (klappen, staan, zitten, dansen, liggen, kletsen, kinderen dansen rond of lopen met vlaggen, sommige liggen soms bij elkaar te tekenen op de grond voor hun eigen dienst begint, lekker ontspannen zeg maar.

Ik denk dat velen wel gebed ontvangen, maar dat zij gewoon niet genezen. Niet iedereen geneest. Zelfs gebedsgenezers (mensen die meer die gave hebben dat God door hun handen hen geneest) worden ziek en ook niet altijd genezen door gebed.

Dat God mensen kan genezen (in mijn beleving) betekend niet dat iedereen geneest. (helaas). 

Maar er zijn wel voorbeelden van dove mensen die weer konden horen, blinde mensen die konden zien. Ook dat medici het niet snappen. Dan kun je zeggen: het is toeval dat het net op dat moment gebeurde, of misschien was het toevallig al bezig, maar ik geloof gewoon dat God dat wel doet.

Waarom zou de kerk dan vol zitten/ Het gebeurd al maar het wordt er niet voller van omdat mensen het zien als toeval op psychisch ;-) Er zijn zelfs veel christenen die geloven dat het niet zo hoort en die er angstig van zijn. Die er zelfs voor waarschuwen (is mij vroeger ook voor gewaarschuwd).

Maar bijvoorbeeld het been, het was een probleem van weet ik veel hoe lang, die man is midden dertig, dan kan ik denken: bij toeval wordt er gebeden en die dag erna is zijn been even lang, of ik zie God in die toeval omdat het Hem gevraagd is en erken dat Hij genezen heeft.

In de bijbel zegt hij dat we daarvoor mogen bidden. Waarom het niet altijd gebeurd kan ik je simpelweg geen antwoord op geven. Waarom de een wel en de ander niet ook niet. Dat zijn vragen waarmee ik ook worstel. Ik kan je zelfs niet zeggen of alles en antwoord op het gebed is of dat er toch toevallig eens toeval is hihi. Maar als ik gewoon uitga van eigen ervaring kan ik wel bij een aantal zeggen dat het geen toeval is. Alleen is dat mijn overtuiging van wat ik heb gezien en wat ik geloof. En een ander hoeft dat van mij niet te geloven en ik ben er niet om de ander daarvan te overtuigen zeg maar. Dus als die het toeval vindt mag die dat evengoed vinden en als die geen gebed wil voor genezing dan doe je dat gewoon niet. 

Want ondanks dat ik het geloof is het voor mij ook vaak even onbegrijpelijk. Het is niet aards, het is niet altijd met beide benen op de grond, en daardoor snap ik veel oordelen ook wel. Tegelijkertijd geloof ik nu anders. Dan zweef ik soms maar even ;-)

Het voelt voor mij een beetje als volgt: stel je kind heeft astma. Benauwd, stikt bijna al dagen lang. De dokter geeft medicijnen die binnen een half uur moeten werken en dat gebeurd en ik zou zeggen: wat een toeval dat de situatie nu net verbeterd terwijl dem dicijnen zijn gegeven! Jammer dat die medicijnen alleen niet werken en het bij toeval beter ging...

Snappie?

Mijn idee bij gebedsgenezing is dat degene die het gebed uitspreekt het geloof moet hebben. Jezus was ons voorbeeld en Hij genas iedereen die naar Hem toe kwam. Er staat nergens, doe eerst dit of dat en kom dan maar eens terug. Wat ik wel lees is dat Hij daarna adviezen gaf om gezond te blijven! Of bijv met de 38 jaar zieke man in Bethesda dat Hij daarna ook echt uitsprak: mens je bent genezen, zondig niet meer voordat er niet nog iets ergers je zal overkomen. Ik krijg ook de dagmail van DPM daar is het thema gebed behandeld en kwamen wel dingen uit die belangrijk zijn. Zoals ook het danken al tijdens het gebed/of nadat het opgemerkt is wat Hij gedaan heeft. Dan denkend aan de 10 melaatse mannen waarvan er maar 1 terug kwam naar Jezus. Dan is dat ook een heel belangrijk onderdeel van gebed. Ik denk dat degene die het gebed dus uitspreekt, het geloof, de vertrouwen en de dankbaarheid zal moeten hebben, en dat is wat je door geeft aan degene waarvoor je bid. Maar nogmaals dat is verder niet helemaal nageplozen en onderzocht. Wel een mooi onderwerp!

Wat ik een mooie vond over Zijn liefde en dat het anders is als je een relatie met God hebt is:

Je kan liefde voorbij lopen, dan blijft die liefde er en die gaat niet weg en zorgt voor mooie dingen, bijzondere dingen, bescherming alleen doordat je er voorbij loopt is het er wel maar ervaar je het niet/anders.

Als je die liefde omarmt, aanneemt en met alles wat in je is terug geeft dan krijg je dat je ogen open gaan voor de bijzondere dingen, de wonderen die Hij schenkt.

Overigens denk en vind ik dat gelovige de wonderen niet meer verdienen als mensen die ongelovig zijn, we zijn allemaal hetzelfde, allemaal mens en niemand is beter of zal beter worden, hoe sterk de relatie met God zal zijn. Ik denk trouwens ook dat God heel veel wonderen doet bij mensen die niet geloven, maar dat wij ook heel makkelijk zijn om er andere redenen of oorzaken voor te vinden.

Ik geloof niet dat God mensen ziek maakt. Door de zondeval is ons lichaam ook in verval gekomen. Daar horen onder andere ziektes bij. Je ziet het eigenlijk ook aan neef en nicht huwelijken. Dat ging eeuwen nog goed, maar ons DNA wordt steeds meer aangetast waardoor het nu niet meer mogelijk is. Er komen afwijkingen.

God maakt jou niet bewust ziek. God dacht niet: laat ik Sis eens even kanker geven. Dat is een gevolg van de zondeval (adam en eva en de vrucht van de boom).

God geneest. Maar als ik rond kijk zijn er nog altijd meer zieken als genezen mensen. Waarom de een wel en de ander niet? Geen idee. Waarom een kind ziek wordt? Geen idee. Heeft het nut? Nee. Wordt God er blij van? Nee. Is het zijn doel? Nope, dat heeft hij nergens beweerd.

Mensen worden ziek. Niet omdat het de wil van God is, maar omdat we in een wereld leven die kapot gaat. 

En soms laat God zijn grootheid daar doorheen zien door een genezing. En dat maakt mij blij omdat het weer een zichtbaar iets is op dat moment. Maar Hij heeft diegene daarvoor niet eerst ziek gemaakt om dat te kunnen doen.

God is machtig, maar Hij heeft zichzelf een beperking opgelegd. En dat is: niet rommelen aan de wil van de mens. Jij mag je eigen keuzes maken, ik mag mijn eigen keuzes maken. Adam en Eva mochten dat ook. Soms vinden mensen het oneerlijk dat wij allemaal de slechte gevolgen hebben omdat Eva de vrucht van de boom heeft gegeten (en Adam). Maar ieder mens die wel eens een roddel heeft verteld, heeft gelogen, iemand pijn heeft gedaan enzovoort heeft laten zien dat hij dezelfde niet volmaakte keuzes maakt. ik denk dat ieder mens dezelfde fout zou zijn begaan uiteindelijk... Omdat wij de eigen wil hebben. 

Oplossing was geweest dat God ons robots had gemaakt die van ons moesten houden. Maar ik snap dat dan weer wel. Als mijn kind alleen maar van mij kon houden en er geen andere mogelijkheid was zou die liefde minder met mij doen als nu, wanneer het een vrijekeuze is. Als mijn man van mij moest houden, en geen keuze had, zou het mij minder doen als wanneer hij er nu zelf voor kiest.

En het herstelplan ligt er al. Het begin is gemaakt toen Jezus kwam. Straks zal het weer goed zijn en dan zal er geen kwaad meer zijn (satan zal er niet meer zijn). Dan zal er geen ziekte meer zijn, geen verdriet, geen ellende. Dat is wat ik geloof. Dat is waar ik van overtuigd ben. En af en toe mag ik daar een glimps van zien (bij bijvoorbeeld een genezing).

Heel vaak vragen we ons af: waarom heeft God dat kindje dood laten gaan? Waarom heeft God mij ziek gemaakt? We creeeren daarmee een Godsbeeld die niet is zoals God zichzelf heeft laten zien. Het is dan ook geen wonder dat mensen in die god niet kunnen geloven... Dat kan ik ook niet.
Dat is net zoiets als dat mensen zouden zeggen: waarom maak jij, boterbloem, jou kind ziek met astma om het vervolgens medicijnen te geven om het beter te maken... Dan maken ze een beeld van mij wat niet klopt... 

Kan God iedereen genezen, in zekere zin wel. Kan God alle ellende verwijderen? In zekere zin wel. MAAR hij heeft zich een beperking opgelegd door ons een vrije wil te geven. En die pak je niet zomaar af. In die vrije wil kun je voor Hem kiezen of Hem negeren. En persoonlijk vind ik dat een eerlijke keuze. Ieder heeft de kans om God te leren kennen. Heb jij er geen behoefte aan dan mag dat. Maar dat heeft ook het gevolg dat hier nog niet alles perfect kan zijn. Omdat wij (ikzelf evengoed) nogsteeds verkeerde keuzes maak met de daarbij behorende consequenties. Die consequenties zijn niet direct het gevolg van wat ik doe (dus NIET: ik doe een zonde en ik wordt gestraft) maar een fout iets heeft op wat voor gebied dan ook vaak gewoon consequenties, binnen 1 dag of over 200 jaar.

Yep Debbel, jij bent een van dem ensen waar ik veel van heb geleerd, Sis evenzo, en bijvoorbeeld een Jen9 vind ik erg interessant om te lezen, ik denk vooral omdat zij actief bezig is geweest met het geloof en hoe meer ze er over las/ leerde hoe minder ze het kon geloven. Jullie weten veel vragen en eigen denkwijzen helder te verwoorden. Er zijn er nog een paar die dat zo mooi kunnen. 

Als je altijd met gelijkgestemden praat lijkt alles heel logisch en neem je zo makkelijk aan. Maar ik hou er van om aan het denken gezet te worden. Tevens vind ik het ook belangrijk om aan te geven dat ik gewoon lang niet overal een antwoord op heb. En soms heb ik wel een antwoord maar snap ik met mijn menselijke brein de gevoelens van sommigen wel en herken ik ze zelfs in zekere zin.

Want het liefst heb ik dat God iedereen geneest. Het liefst heb ik dat er nooit meer wat met kinderen gebeurd. Hetl ieft wil ik dat God iedere misbruik tegenhoudt... Ik snap waardoor het niet gebeurd en ooooh als ik alleen de pijn bij God al moet bedenken als ik bij mijzelf merk wat het met mij doet... 

Soms is het best dubbel... Macht is niet alles. Zeker niet als je in je liefde de ander zijn eigen keuze laat.

Vergelijk het met je eigen kinderen. Er komt een moment dat je ze los moet laten. Dan kun je ze niet meer verbieden te drinken en te roken. Dan kun je ze niet meer verbieden te stelen of vreemd te gaan. Dan moeten ze het doen met wat je ze geleerd hebt. En in de meeste gevallen zul jke van je kind blijven houden, terwijl het andersom mogelijk niet meer wederzijds is...
Ik zie het bij ons thuis, mijn moeder die van al haar kinderen houdt, maar het wordt niet overal beantwoord. Dat is hard. Maar in je liefde laat je je kind ook die keuze. Loslaten... eigen keuzes. Je kunt niet alles meer wegnemen voor je eigen kind, omdat je gekozen hebt dat ze op een gegeven moment op eigen benen staan... 

Het is niet God die ellende geeft, die mensen ziek maakt! Dat hebben wij mensen zelf gecreeërd. Wat God wel kan en doet is deze ellende om keren ten goede. Dat hij erge dingen maakt tot iets moois. Dan denk ik bijv aan jozef die verkocht werd door zijn broers als slaaf in Egypte, daar zijn best deed, en uit eindelijk in de gevangenis kwam voor iets wat hij niet gedaan had. Vreselijk verhaal, als het daar bij stopte. Maar dat stopte daar niet. Uiteindelijk was het juist die vernedering, juist de weg die hij gegaan had, door zijn dromen uit te leggen in de gevangenis. Dat hij verhoogd kon worden. Dat hij een veel mooier leven kreeg als dat hij anders had gekregen.

God wil dat wij de keuze maken, zelf een keuze maken, niet gedwongen worden. Hij heeft Zijn volk zovaak bevrijd en gered, niet van alleen een zondvloed of een farao, even als voorbeeld maar van de onderdrukking, en wat voor God is Hij als Hij dan Zijn volk zou onderdrukken? Hij wil dat wij vrij zijn. Hij heeft ons vrij gemaakt met welke keuze we ook maken. 

Dus....

Goeie vraag Suus, heb ik geen antwoord op. Ik weet niet waarom de een wel en de ander niet genezen wordt. Ik weet niet of het ergens van afhankelijk is of dat we het andersom moeten bekijken. Dat eigenlijk niemand zou genezen maar het soms toch gebeurd waardoor God zich laat zien aan mensen.

Maar het is een vraag die bij mij ook vaak opkomt. Misschien ook iets voor Mamsie dat zij een antwoord erop heeft?

Dus....

Maar in hoeverre beschadigd het? Ik geloof dat adt een persoonlijke keuze is. 

Ik denk dat de gemiddelde christen die ernstig ziek is best even een rot gevoel zal krijgen als een ander wel genezen wordt. Maar als ik het punt daarna bekijk bij ons in de gemeente, dan is die zieke juist blij voor de ander. Dat is ook voor hen weer het bewijs hoe levend onze God is en hoe hij vandaag de dag nog een glimp laat zien van hoe het straks zal zijn.

Punt is mogelijk ook dat ik bijvoorbeeld zeker weet dat op dit moment al het eeuwige leven heb. Lichamelijk ga ik net als ieder ander gewoon dood, maar mijn tijd hier is tijdelijk. Wat ik hier erg aan vind is dat ik mijn kinderen zal moeten verlaten en mogelijk ook mijn man. Maar ik weet dat het straks alleen maar beter zal zijn. 
En wat je ziet wat er dan gebeurd, wanneer mensen deze sterke overtuiging hebben (en die heb ik nog maar een paar jaar) is dat een ander genezen mag worden, dat je het zelf ook wel wilt maar dat je het een ander kan gunnen. Dat het je dus niet meer beschadigd omdat het vooruitzicht wat je hebt nog veel mooier is als de genezing hier op aarde.

Alleen op het moment dat ik het schrijf denk ik terug aan de tijd dat ik het nog niet zeker wist of ik eeuwig leven had... En dan kan het je inderdaad beschadigen. Alleen ik denk dat zolang je niet zeker weet wat God bestaat dat het je altijd kan beschadigen. Ik denk dat ook als je een maakbaar geloof maakt dat het altijd mensen op een manier kan beschadigen omdat iedereen een manier kan verzinnen waarom dat zou gebeuren. 

Dus ik geloof dat het bij een levend geloof mensen niet beschadigd. Hoe leg ik dat uit? 
In de bijbel staat een heel stuk over Nicodemus en dat Jezus zegt dat we wedergeboren moeten worden. Niet lichamelijk, maar geestelijk. het moment dat dat gebeurd staat jou geest in contact met de Geest van God. Dat is waar veel mensen het eng gaan vinden, terwijl er niets engs aan is, het is juist heerlijk ontspannen. 
Het moment dat dat gebeurd ga je niet meer angstvallig regeltjes vasthouden om een goed gelovige te zijn, maar weet je dat je geaccepteerd bent, met al je tekortkomingen. Er komt een liefde voor andere mensen over je die steeds dieper gaat, en je hebt steeds minder de drang om je gelijk te krijgen als het om geloof gaat, omdat je steeds meer ervaart dat het toch niet helpt. 

Ik kan niemand gelovig maken, zelfs mijn eigen partner en kind niet. Mijn man heeft geen levend geloof, wel ervaart hij het verschil bij mij van voor die tijd en na die tijd. Hij is heel nieuwsgierig. Mijn kinderen zijn ook nieuwsgierig binnen het geloof, maar mijn zoon zegt ook gewoon: mam, soms geloof ik wel en soms geloof ik niet. Want vriendjes zeggen dat het belachelijk is dat ik in God geloof en dan geloof ik gewoon even niet. Ik kan hem niet laten geloven, en alhoewel ik zou verwachten dat me dat benauwd, ontspant me dat eigenlijk enorm. Want het hangt niet van mij af.

Maar dat komt omdat God een levende God is. Hij houd de dingen in zijn hand, ik hoef enkel te bidden en Hem te zoeken. Een relatie met Hem op te bouwen (en dat is er 1 die ik gewoon wil, zie het als een verliefdheid die je had toen jeje partner ontmoette. Dan wil je steeds meer over hem weten, bij hem zijn, enzovoort). 

Alleen is dit niet uit te leggen. Toen de een na de ander tot levend geloof kwam (dus niet enkel regeltjes leren en je eraan houden en zoveel mogelijk bijbelkennis opdoen, maar dat ze een relatie met God kregen), toen werd ik heel nieuwsgierig. Maar mijn zoektocht heeft nog 3 jaar geduurd. Achteraf begrijp ik die zoektocht. Ik moest loskomen van het schuldgevoel als ik niet naar de kerk toe ging (ben langere tijd niet geweest) en vroom praten (doen alsof ik zeker wist dat ik behouden was maaro ndertussen ontzettend twijfelen enzovoort), en gewoon eerlijk in het leven staan en op zondag ook kunnen genieten van andere dingen.

Eigenlijk is het geloof heel ontspannen, tegelijkertijd haalt het je vaak uit je comfortzone omdat je graag geaccepteerd wilt worden maar je weet dat mensen het raar kunnen vinden. Je graag lekker op de bank wil hangen terwijl je soms ervaart dat je toch wat anders moet ondernemen. 
Alleen is mijn perspectief anders... 

Neem een eindeloos koord, aan het begin van dat koord is 10 cm rood geverfd, dat is mijn leven hier op aarde, daarna begint het voor mij pas echt. En als je het zo bekijkt is zelfs een ernstige ziekte betrekkelijk... Want voor mij draait het niet zozeer om het leven hier (hoeveel plezier ik er ook in heb en hoeveel ik nog wil doen en ik wil, waarschijnlijk net als jou, er ook alles uithalen) alleen mijn perspectief is anders.

Vinden anderen mij hierdoor zweverig dan haal ik mijn schouders op en denk ik: tja, dat kan. Ik snap je op zekere hoogte zelfs want ik heb diezelfde gevoelens ook gehad. En ik wilde dat ik het begrip kon geven maar dat kan ik niet.

Daarom ben ik er zo'n voorstander van dat iedereen op zoek zou gaan. En soms pakt dat uit met het geloof, maar soms kan het ook de andere kant uitpakken zoals bij Jen9. 

En waar dat aan ligt? Dat is dus iets waar ik zo nieuwsgierig naar ben maar echt geen antwoord op heb...

Dus....