mag niet meer op school reis

Quote Suus:

[...] nee dit gaat niet om wat ik thuis doe. Dit gaat om een groep, daar heerst een dynamiek, net als in een maatschappij. In een maatschappij krijg je straf voor bepaald handelen, op school ook. Wel bij excessief gedrag. Op je werk vlieg je er uit als je wegloopt gok ik ;-) ik ik vin school een gezagsdrager, zij hebben regels en bepalen straf. Dat moet ik respecteren.

nou toevallig kan ik je zeggen dat er in ons rechtsysteem heel erg rekening word gehouden met stempels. Ik heb diverse strafbare feiten gepleegd als puber, sommige best heftig, en ben nooit zo erg gestraft als een ander, omdat er simpelweg rekening mee werd gehouden dat dingen bij mij anders werkte en ik niet alle gevolgen kon overzien, en dus viel een straf veel lichter uit, en werd er juist hulp geboden. Waar een ander veel straf gehad zou hebben kreeg ik een paar uur taakstraf en hulp om met een dergelijke situatie anders om te gaan.
Dus als zelfs ons reachtssysteem hier op ingesteld is, waar kan jij (de maatschappij dus) het dan ook niet...

---

Ik heb je neus gevonden, hij zat weer eens in mijn zaken.

Quote Suus:

[...] sorry, ik doelde niet op jouw persoonlijk. Sommige dingen irriteren mij eigenlijk. Zo zie ik bijv best vaak dat kinderen met stempels bijzondere kinderen worden genoemd, heel eerlijk... Ik vind dat echt bagger. wekt bij mij geen sympathie op, integendeel

tja, stempel, afwijking enzovoort klinkt ook weinig sympathiek ;-)

nou, in geval van TO vind ik dat er daar al behoorlijk wat mis gaat.
ik lig redelijk in 1 lijn met school, wij hebben het getroffen met de leerkracht,
in geval van TO dus niet. school bedenkt een straf en TO is het er niet meer eens in eerste instantie.

als je je kind juist wil begeleiden lijkt mij dat alle neuzen dezelfde kant op moeten staan.

ik zou persoonlijk niet willen dat mijn kind een uitzonderingspositie zou krijgen in het uitdelen van straf.
het is uit te leggen, op welk niveau dan ook

ik probeer serieus van dit topic te leren, ik denk na hoe ik handel, hoe ik anderen ervaar en wat ik kan doen om het verschil te maken.

uiteindelijk betrekken we alles op ons eigen referentiekader.

en doordat je kind onderdeel is van de maatschappij en bepaalde regels, en je je kind 5 dgn per week uit handen geeft aan school, zul je ook met andere visies en verwachtingen moeten dealen.
hoe oneerlijk dit soms ook is

Quote :

[...] nou toevallig kan ik je zeggen dat er in ons rechtsysteem heel erg rekening word gehouden met stempels. Ik heb diverse strafbare feiten gepleegd als puber, sommige best heftig, en ben nooit zo erg gestraft als een ander, omdat er simpelweg rekening mee werd gehouden dat dingen bij mij anders werkte en ik niet alle gevolgen kon overzien, en dus viel een straf veel lichter uit, en werd er juist hulp geboden. Waar een ander veel straf gehad zou hebben kreeg ik een paar uur taakstraf en hulp om met een dergelijke situatie anders om te gaan. Dus als zelfs ons reachtssysteem hier op ingesteld is, waar kan jij (de maatschappij dus) het dan ook niet...

dat kan ik wel. Daarom zeg ik ook straf EN praten, bij de 1 langer dan de ander. Ik vind geen straf geen optie ;-) 

Quote :

ik zou persoonlijk niet willen dat mijn kind een uitzonderingspositie zou krijgen in het uitdelen van straf. het is uit te leggen, op welk niveau dan ook

Met welk doel?

Omdat je niet wil dat hij een uitzondering is?

Dat is dan belangrijker als dat je kind er iets van leert? 

 

Wat zal een straf met kinderen doen wanneer ze aan bepaald gedrag niets konden doen omdat ze niet begrepen dat ze fout bezig waren? Zal het effectief zijn?

Is het belangrijker dezelfde straf te krijgen voor het gevoel van het kind?

Gewoon dingen die ik mij dan afvraag...

Puur vanuit het punt dat ze hem niet zomaar mee kunnen nemen snap ik volledig de keuze van school. En ik zou de straf ok accepteren simpelweg omdat school hem heeft uitgekozen en ik zou het ook uitleggen aan mijn zoon. Maar ooooh er zou zo enorm veel kapot gemaakt worden bij de mijne... Want hij zou niet hebben geweten dat hij fout zat met wat hij deed (hij weet wel dat hij niet mag weglopen, maar zoals ik begreep pakt de zoon van TO dat punt niet) en iets awt hij heel graag doet wordt hem daarom ontnomen...

Behoorlijk heftig...

Mijn zoon zou het begrijpen omdat hij wat fout gedaan heeft dus is de straf passend. Maar je moet wel bewust zijn van dat je ook bewust iets fout heb gedaan waar een gevolg op zit (naar mijn idee)

ik denk niet dat to het niet eens is met de straf, vanwegen de straf opzich, maar dat ze het bekijkt vanuit het oogpunt van haar zoon, die dus waarschijnlijk helemaal niet kon overzien en begrijpen dat hij iets fout deed. en dan is het een behoorlijke grote straf, een straf krijgen voor iets waarvan je niet wist dat het niet goed was.
maar dat weet ik natuurlijk niet, dat denk ik en dat is de voorstelling die ik er van kan maken.

ik denk dat geen enkele moeder van een kind met een normaal ontwikkelingsniveau deze straf niet oke zou vinden bij zo'n gebeurtenis. 

Maar het is als ouder heel moeilijk om te weten dat je kind iets echt niet met opzet heeft gedaan, maar het wel zo gezien en gestraft word.
En ik herken het ook nog eens van mij zelf, ik heb zovaak behoorlijke straffen gehad voor dingen waarvan ik echt niet snapte wat er fout aan was. Nu snap ik het, maar toen niet. Dat heeft mij toen heel erg beschadigd hoor.

---

Ik heb je neus gevonden, hij zat weer eens in mijn zaken.

Quote Boterbloem:

[...] tja, stempel, afwijking enzovoort klinkt ook weinig sympathiek ;-)

benoem het gewoon niet ;-) dat gelul over speciale kinderen, speciale ouders.... ken je die deelplaatjes niet? Alle kinderen zijn speciaal en ze hebben allemaal een gebruiksaanwijzing. De 1 lastiger dan de ander, de 1 met stempel. 

Voor sommige mensen is status en buitenwereld inderdaad veel belangrijker als het kind zelf.
Maar geloof me, daar komen ze in de echte pubertijd nog wel van terug, want dan zijn ze hun kind totaal kwijt.

---

Ik heb je neus gevonden, hij zat weer eens in mijn zaken.

zo heb ik het ook begrepen Sis

TO vind de straf erg, haar zoon niet. 

Ik zie het op school best vaak, ouders die verhaal komen halen bij de juf. Wat voor signaal is dat naar je kind? 

Quote Suus:

[...] benoem het gewoon niet ;-) dat gelul over speciale kinderen, speciale ouders.... ken je die deelplaatjes niet? Alle kinderen zijn speciaal en ze hebben allemaal een gebruiksaanwijzing. De 1 lastiger dan de ander, de 1 met stempel.

in een ideale wereld zou i khet met je eens zijn.

MAAR mijn kind was een kutjoch, rotvent en weet ik veel wat nog meer hij zelfs van volwassenen naar zijn kop gesmeten kreeg.
Toen ik ADHD liet vallen kwam er eindelijk begrip, hij kon aan sommige dingen niets doen.

Tuurlijk is ieder kind speciaal,. Maar helaas hebben vooral volwassenen een naam nodig om begrip te kunnen krijgen en niet een ander kind de grond in te schelden/ praten.

Ik noem mijn kind liever een ADHDer (wat hij gewoon heeft) dan een rotjoch.
Want het is geen rotjoch.

Ik noem hem ook gewoon astmatisch omdat het verduidelijkt waarom hij een coopertest niet vol kan maken.

Kon het maar Suus, dan zou ik hem nooit hebben laten testen. maar de buitenwereld accepteerd kinderen niet die de hele dag wiebelen, die lichaamstaal niet begrijpen, die impulsief zijn enzovoort.
Ze hebben een naam nodig om normaal tegen een kind te doen en hun kinderen bij te brengen waarom de ander anders reageert.

Juist door open te zijn komt er begrip. Jusit door een naam te noemen hebben mensen een beeld.

voorbeeld hier bij de atletiektraining.
de groep werd opgesplitst. mijn zoon zijn groepje was mega aan het etteren, niet luisteren, kogels bewust gevaarlijk gooien, door de trainer heen schreeuwen, echt vervelend...

mijn zoon is een soort " sukkeltje" dan...zegt 1 x zachtjes dat hij niet mee wil doen, maar vervolgens staat hij er gewoon doodleuk tussen.
na 199 waarschuwingen was de trainer het zat en tijdens het eindspel met de rest van de groep moest dit groepje voor straf 3 rondes lopen.

mijn zoon trekt dit niet. voelt als een afwijzing, want hij deed tenslotte niet eens eraan mee, maar werd toch gestraft.
tot spugen toe verdriet, niet kunnen eten, ontroostbaar....
maar zou ik dan willen dat hij eruit werd geplukt?
nee!
ik doe er 3 dagen over om te troosten en uit te leggen waarom de hele groep gestraft wordt.
ook ik vond het oneerlijk, maar dit zijn dingen waarbij ik vind dat zoon moet leren omgaan.

in deze bedoel ik dus dat mijn zoon hier geen reet van geleerd heeft.
hij kreeg straf, maar ja...waarom?
soms wordt je al groep aangesproken, zal in een klas vast ook eens zijn.

ik ben anti-straf trouwens, geloof daar helemaal niet eens in, maar goed..ook wij hebben te maken met regels in de buitenwereld

Quote Boterbloem:

[...] in een ideale wereld zou i khet met je eens zijn. MAAR mijn kind was een kutjoch, rotvent en weet ik veel wat nog meer hij zelfs van volwassenen naar zijn kop gesmeten kreeg. Toen ik ADHD liet vallen kwam er eindelijk begrip, hij kon aan sommige dingen niets doen. Tuurlijk is ieder kind speciaal,. Maar helaas hebben vooral volwassenen een naam nodig om begrip te kunnen krijgen en niet een ander kind de grond in te schelden/ praten. Ik noem mijn kind liever een ADHDer (wat hij gewoon heeft) dan een rotjoch. Want het is geen rotjoch. Ik noem hem ook gewoon astmatisch omdat het verduidelijkt waarom hij een coopertest niet vol kan maken. Kon het maar Suus, dan zou ik hem nooit hebben laten testen. maar de buitenwereld accepteerd kinderen niet die de hele dag wiebelen, die lichaamstaal niet begrijpen, die impulsief zijn enzovoort. Ze hebben een naam nodig om normaal tegen een kind te doen en hun kinderen bij te brengen waarom de ander anders reageert. Juist door open te zijn komt er begrip. Jusit door een naam te noemen hebben mensen een beeld.

nee nee sorry, ik ben denk ik niet duidelijk....dat is totaal niet waar ik moeite mee heb. Ik stoor mij aan ouders die zeggen dat ze een speciaal kind hebben. En sommigen zeggen dan ook nog dat ze zelf speciale ouders zijn.


irl maar ook bijv op fora of fb. Daar krijg ik jeuk van, 

Ik wil nl echt graag begrip hebben maar bij zo'n instelling dnk ik "veel succes met je speciale kind"

Oooooooooooooooooooooooooooooooh zo haha.

Dan begreep ik je inderdaad verkeerd.

Ikzelf noem het ook liever bij de naam. Want idd, ieder kind is speciaal en bijzonder.

ik leg dan trouwens uit dat ik het ook niet snap
maar dat de trainer deze aanpak noodzakelijk vond...

en dat vind ik dat ik dit best met mijn kind mag delen.
als ik iemand (trainer, meester, papa) niet begrijp zal ik hem dat ook zeggen.
ik erken graag mijn kind zn gevoel anders kweek je er nog een angst naast denk ik.

ik ondermijd geen gezag, ik vind er alleen wat van

Ik vind ook niet alles eerlijk hoor ;-)

maar Kees de ls is toch dat als een groep etteren ,dat je je kind meegeeft 
dat hij dan juist uit de groep moet gaan staan en op een paar stappen afstand moet gaan staan 

als een groep een inbraak pleegt ,moet je er niet tussen gaan staan ,want anders word je ook gepakt als dader 
als je ervan wegloopt dan zorg je ervoor dat je er niet bij betrokken raakt

Quote kees:

voorbeeld hier bij de atletiektraining. de groep werd opgesplitst. mijn zoon zijn groepje was mega aan het etteren, niet luisteren, kogels bewust gevaarlijk gooien, door de trainer heen schreeuwen, echt vervelend... mijn zoon is een soort " sukkeltje" dan...zegt 1 x zachtjes dat hij niet mee wil doen, maar vervolgens staat hij er gewoon doodleuk tussen. na 199 waarschuwingen was de trainer het zat en tijdens het eindspel met de rest van de groep moest dit groepje voor straf 3 rondes lopen. mijn zoon trekt dit niet. voelt als een afwijzing, want hij deed tenslotte niet eens eraan mee, maar werd toch gestraft. tot spugen toe verdriet, niet kunnen eten, ontroostbaar.... maar zou ik dan willen dat hij eruit werd geplukt? nee! ik doe er 3 dagen over om te troosten en uit te leggen waarom de hele groep gestraft wordt. ook ik vond het oneerlijk, maar dit zijn dingen waarbij ik vind dat zoon moet leren omgaan. in deze bedoel ik dus dat mijn zoon hier geen reet van geleerd heeft. hij kreeg straf, maar ja...waarom? soms wordt je al groep aangesproken, zal in een klas vast ook eens zijn. ik ben anti-straf trouwens, geloof daar helemaal niet eens in, maar goed..ook wij hebben te maken met regels in de buitenwereld

En als dat 4 a 5 keer in de week gebeurd bij je zoon,
dan laat je het nog steeds zo? Dat hij er maar mee moet dealen?
Want dan heb je niet 3 dagen om te troosten he ;-) Ja in het weekend. Maar of hij daarna nog weer terug wil...

Als ik kijk naar mijn kind dan gebeurd er elke dag wel wat... Hij wordt aangestoten, laat een vulling knappen (gewoon onnadenkend gefriemel, heb al meerdere keren om balpennen voor hem gevraagd maar school vind het enorm belangrijk dat hij met vulpen leert schrijven pfff), valt van zijn stoel tijdens het wiebelen omdat zijn wiebelkussen weer is afgepakt voor een ander kind wat het moest proberen, zegt het antwoord voor zijn beurt en nog eens en nog eens door zijn impulsiviteit, loopt een kind omver omdat hij in zijn enthousiasme/ impulsiviteit vergeet om zich heen te kijken enzovoort.

Veel dingen kun je niet zomaar laten gebeuren. Moet je OF over praten OF gevolgen geven.
MAAR AL deze dingen doet hij onbewust. Door zijn snelle reageren ziet hij echt anderne over het hoofd en daar denkt hij pas na 4 seconden bij na (te laat). En zo kan ik alles uitleggen.

Ik weet nog dat ik mijn moedeloosheid bij zijn begeleider neerlegde die toen begon uit te leggen waarom dit allemaal onbewust gaat.. Ik wilde er eerst helemaal niet aan ondanks dat ik het wel wist... Maar ik meost en zou mijn kind het allemaal leren....

Maar zo krijgt hij dus elke dag wel straf voor dingen die hij doet terwijl hij het niet bewust doet... Ik heb die 3 dagen niet, ik heb 3 uur voor hij op bed gaat en weer de volgende dag terug moet...

eens Sun, daar ligt voor mij dus de taak om dat te leren.
de trainer koos hiervoor en ik doe een poging om dat andere bij te brengen.
maar mijn zoon kreeg dus het afwijs-gevoel terwijl hij daar gewoon stond

hoewel het vreselijk sneu voor hem was, zou ik niet willen dat hij als enige eruit geplukt werd zonder straf.
hij was nu eenmaal in die groep.
weer een leermoment. niet prettig voor hem, omdat hij hier wakker van ligt, maar ik vind het een leerzame actie.

(nee, niet ten kosten van het gevoel van mn kind, dat neem ik zeker serieus, maar het leven is gewoon keihard, hoewel ik hem graag bescherm...is dit niet altijd de manier)

ter aanvulling:
dit was slechts een voorbeeld.

jammer genoeg ook voor ons niet het enige probleem wat er speelt.

Ik vind het een goede straf. Je kind heeft iets gedaan wat echt niet kan en dat heeft consequenties. Straf moet in mijn ogen het liefst wel nuttig zijn, maar het is ook een boodschap naar anderen toe. Thuis niet of op een andere manier straffen omdat jouw kind een andere aanpak nodig heeft is prima. Dat respecteer ik, ook al geef ik mijn kinderen wel straf als ze iets hebben gedaan wat niet mag. Op school gelden nu eenmaal regels voor iedereen. Weglopen mag niet en het kan gevaarlijk zijn. School kan de verantwoordelijkheid nu niet nemen om hem mee te nemen op schoolreis. Als hij daar wegloopt, heb je een heel groot probleem. School kan het niet maken die andere kinderen te straffen en jouw zoon niet. Dat is oneerlijk en zorgt voor nog meer onbegrip naar jouw zoon toe. Dan denken andere kinderen dat hij alles mag omdat hij diagnoses heeft.
Kinderen met een stempel hebben het inderdaad moeilijk op school en in de maatschappij. Maar je kunt je niet verschuilen achter een stempel. Je moet een manier vinden om ermee om te gaan. Mijn middelste heeft adhd. De eerste jaren op school waren lastig en ze had regelmatig straf. Niet dat het haar wat deed als ze op de gang moest, maar op zo'n moment was haar gedrag gewoon storend en een ander kind zou daar ook straf voor krijgen. De docent geeft dan een boodschap af, niet alleen naar het kind in kwestie, maar naar alle kinderen.
Uiteindelijk is het na hard werken van haar en mijn kant en met hulp van school goed gekomen en draait ze nu gewoon mee zonder problemen.

Maar het is dus belangrijk omdat andere kinderen anders niet begrijpen dat hij geen straf krijgt en de anderen wel, maar het onbegrip van de ander is daaraan ondergeschikt?

Dat is dus een punt wat ik zo bijzonder vind...

Het lijkt elke keer dat het voor de grote groep belangrijk is en op een of andere manier niet uitlegbaar dat er onderscheid gemaakt kan worden (waarom kunnen kinderen dat niet gewoon leren? Mijn dochter van 7 begrijpt dat er onderscheid is...)
maar het kind wat het allemaal al niet begrijpt die moet maar wel leren dat......

En volgensmij is er hier helemaal niemand die zich VERSCHUILD achter een stempel.

We hebben het over onkunde, dat is wat anders dan verschuilen achter... Maar denk dat de uitleg van iedereen daarover genoeg is geweest.

Ik heb alleen het openingsbericht gelezen.

Je zoon kan wel een meeloper zijn. Maar maakt uiteindelijk zelf de keuzes. Je zoon maakt zeer vreemde en zorgwekkende keuzes...
Straf van school vind ik nog mild! Een kind moet de gevolgen voelen en ervaren. Ik zou maar hulp gaan zoeken! Want dit is nog maar het begin ben ik bang. Zo jong en nu al zulk gedrag . En dan ook nog alles afschuiven...

Haha Deborah, zou toch maar even de rest lezen 

De moeite waard op zaterdagavond?

Nou ben ik ook geen voorstander van om iedere scheet bij een leerkracht te staan. Sommige dingen zou ik zelf anders aanpakken, maar school is school en daar moeten mijn kinderen zich zoveel mogelijk naar schikken.
Maar niet als het ten koste zou gaan van het welzijn van mijn kind.
Mooi dat ze leren dat de wereld niet altijd eerlijk is en dat gedrag consequenties heeft...maar als de wereld zo hard is omdat er geen begrip is en ze de consequentie alsnog niet snappen slaat het nergens meer op en moet je de aanpak op z'n minst bespreekbaar kunnen maken.
We moeten niet ontkennen dat dit voor een gedeelte van de kinderen zo is.
En de andere kant is juist ook dat je kinderen ook kunt leren omgaan met de ander ( ja, pietje vindt het lastig om op zn stoel te zitten...ipv irritatie en pesten kun je ook nadenken wat hem zou kunnen helpen).
En daarnaast vind ik het onderwijs ook niet meer van deze tijd. Wat een andere discussie is, dat weet ik.
Maar dat gemiddelde waar dat op gebaseert zou moeten zijn...daar heb ik wel mn twijfels over.

*gebaseerd