Mama-life
| Karinmv3 schreef op: 24-08-2012 10:29:59 |
Even mijn frustraties kwijt, ik word helemaal gek van Chris. Meneer is nu 15 maanden, maar gedraagt
zich als een puber. Helemaal niks is goed, bij bijna alles schreeuwt hij de boel bijelkaar. Het is geeneens huilen meer, maar echt boos schreeuwen en heel hard en hoog gillen. Gisteren een uur lang met zo'n gillend kind rondgelopen omdat ik de weekboodschappen moest doen, vandaag een schreeuwend kind tijdens het honden uitlaten. In huis schreeuwt hij ook alleen maar en hij is boos, zo ontzettend boos. Hij slaat en bijt zijn zussen, er hoeft maar een hond naar hem te kijken en hij krijgt een driftbui. Ik wordt ook geslagen en geknepen. Soms is hij best vrolijk en dan ineens vanuit het niets begint hij weer. En niks helpt, begripvol reageren niet, zelf boos worden niet, negeren niet, het gaat maar door en door en door. Mijn middelste was een huilbaby en dat vond ik nog beter te doen dan dit boze gedrag. Ik probeer te zien waar het vandaan komt, zijn kiezen komen door, verder lijkt hij gezond. Hij wil wel heel graag lopen, maar dat lukt niet zo, dus dat zorgt natuurlijk ook voor frustraties, maar dit valt voor mij niet meer onder normaal. Ergens ben ik bang dat hij gewoon op mijn man lijkt. Die kon ook zo enorm boos worden en agressief, nog steeds eigenlijk wel, maar hij heeft er nu controle over en kan zich inhouden. Vroeger sloeg hij de boel inelkaar als hij boos werd, die tijd heb ik gelukkig niet echt meegemaakt en in de jaren dat we samen zijn is hij veel rustiger geworden. Zijn ouders konden hem niet aan vroeger en lieten het maar gaan, waardoor het denk ik ook erger is geworden dan nodig was. Van de week heb ik het er op het consultatiebureau al even over gehad toen ik daar kwam met Amber, volgende week heb ik een afspraak voor hem. Misschien hebben zij nog ideeën, want ik ben er helemaal klaar mee. Ben niet boos op hem, zou het alleen willen begrijpen, maar kan het gewoon af en toe niet meer aanhoren en durf bijna de deur niet meer uit met hem. De buren vragen ook al regelmatig of er wat is met hem, omdat hij zoveel schreeuwt. Het is toch niet leuk meer als je er tegen op ziet dat je kind wakker wordt? Hopelijk is het een fase, maar zo erg herken ik het niet van de meiden. |
| Quote |
| Karinmv3 schreef op: 24-08-2012 10:49:20 |
En nog een verduidelijking. Ik hou heel veel van hem, hij blijft nog steeds een lieverd, kan af en
toe nog steeds met hem lachen, maar ik vind het heel moeilijk dat hij zichzelf zo in de weg zit en
ook voor zijn zussen de sfeer er niet beter op maakt. |
| Quote |
| Onsjanneke schreef op: 24-08-2012 10:50:00 |
Ja hoor dat is een fase. Mijn dochter is nu 16 maanden en is echt een hele vrolijke dreumes (op het moment) Maar we hebben afgelopen maand heel wat met haar te stellen gehad. Er zijn 3 kiezen doorgekomen hier, dus dat verklaart een boel. Bovendien heeft ze ook een enorme sprong in haar ontwikkeling gemaakt. Ze is echt super ondernemend geworden. Klimt op handen en voeten bij de glijbaan omhoog, doet alles wat grote broer doet. Motorisch doet ze echt niet voor hem onder. Ze begint ook lekker te brabbelen nu, en wil de hele dag helpen met alles. Dus komt goed, en tot die tijd  |
| Quote |
| Veerle schreef op: 24-08-2012 11:26:19 |
15 maanden sprong en die gaat over in 17 maanden sprong! Het gaat over dus..! |
| Quote |
| Alice schreef op: 24-08-2012 11:39:41 |
Ik heb maar ervaring met 1 kindje, maar vind dit wel heftig voor een sprong. Hier heb ik alleen 11 en 17 maanden echt gemerkt hier qua sprongen, dus misschien kan ik helemaal niet vergelijken. Gebruik je iets voor die kiezen? Dentinox of Chamodent ofzo? |
| Quote |
| Linn03 schreef op: 24-08-2012 11:41:15 |
Ik hoop voor jou dat het een sprong is,en niet zoals mijn zoon een hele lange periode. Hij is nu 3jaar 2maanden,en bij hem is het pas sinds 6 weken beter. Hij begon met 9 maanden te schreeuwen,en net als jij zegt zijn broer of zus hoeven maar verkeerd te ademen en bij beet/krapt of gaf een kopstoot.Ik heb dit gedrag nooit getolereerd,maar moeilijk was het wel.Ik geniet nu pas echt van het kereltje.En dat doet niks af aan of ik wel van hem hou of niet,het genieten was ver te zoeken.Op het CB gaven ze aan dat hij een pittig karakter heeft,heb bij hem zelfs op het punt gestaan op stichting MEE in te schakelen.En ik kan echt wel wat hebben,want mijn oudste heeft het eerste jaar alleen maar gehuild,maar achteraf was dat idd beter te doen. Wat mijn zoon ook nog deed,was als we ergens waren,hij ineens heel grappig was en zelfs lief.En zodra we naar huis gingen begon het weer.Zo moeilijk,en het begrip van andere mensen is ver te zoeken. Nu hij kan praten besef ik pas goed wat hij allemaal al wou doen. Succes.Echte tips heb ik niet.Geef hem af en toe uit handen,en maak tijd voor de andere twee kids.Voor de rest is het een beetje uitzitten tot het over gaat. |
| Quote |
| Anna28 schreef op: 24-08-2012 11:47:03 |
herkenbaar hoor. Tim is ook 15 maanden nu. Vanuit het niets krijsen! Wat hier echt heel goed helpt is het volgende: - ik reageer altijd kalm en neutraal op zijn krijsbuien - ik accepteer geen bijten, slaan, schoppen. Ik zeg niks en zet hem even weg (onder de kapstok is zijn 'time-out' plekje - mijn nee is en blijft altijd nee, mijn ja ook - ik ga niet in 'discussie' met hem. Hij wil het liefst alles tegelijk. Bv broodbeleg: 6 soorten aanbieden en niks is goed. Dat doe ik niet meer. Ik laat hem kiezen uit 2. En anders kies ik. Klaar. - als Tim een krijsbui krijgt dan negeer ik dat volkomen. Ik kijk niet naar hem en ga dingen doe die ik moet doen. Meestal is het dan snel over. Als het niet over gaat dan geef ik hem een waarschuwing. (ik weet dat hij daar eigenlijk nog te klein voor is, maar hij begrijpt wel heel goed wat ik bedoel: Tim, nu klaar. Anders even op de gang. Soms stopt hij dan, soms gaat hij nog veel harder krijsen) Als hij echt doorgaat dan krijgt hij een time-out van 1 minuut. Ik pak hem op en zet hem op zijn plekje onder de kapstok. Daar kalmeert hij heel snel. Dan knuffelen, troosten, kusje. Klaar. Het klinkt heel hardvochtig en streng, maar voor Tim werkt dit het allerbeste. In zijn driftbuien verliest hij compleet zichzelf. En dan heeft hij niks aan een moeder die van alles uit de kast gaat trekken om het te pleasen. In deze leeftijd is het voor een kind heel normaal om deze buien te hebben. Ze hebben geen controle nog over hun emoties. Het is dus belangrijk om hem te begrenzen en kalm en duidelijk te wezen. |
| Quote |
| Sennamvyent schreef op: 24-08-2012 11:50:36 |
Een kind van 1 een time out onder de kapstok? Kan hij jou dan nog wel zien ANna? Vind dat eigenlijk
best bizar, bij zo'n kleintje... Karin, geen herkenning hier met Thomas. Hij is erg makkelijk en bijna altijd vrolijk. Hij is nu wat aanhankelijker dan normaal, maar meer niet. Yenthe was ook zo. Snel boos, overal om gillen en bizarre driftbuien. Nog steeds is zij een pittige dame. Vraag me wel eens af of er niet meer is dan alleen pittig. Succes meis, hopelijk is het een (korte) fase waar jullie doorheen moeten! |
| Quote |
| Linn03 schreef op: 24-08-2012 11:53:53 |
Dat heb ik bij mijn zoon ook Senna. Hij was ook helemaal van de wap toen wij op vakantie gingen.Boos, snel verdrietig,en pas weer opgelucht en blij toen hij op donderdag hoorde dat we nog maar 1 dag zouden blijven. |
| Quote |
| Anna28 schreef op: 24-08-2012 12:02:57 |
ja hoor, hij kan mij nog wel zien. Het gaat er om dat hij even uit de situatie gehaald wordt. Andere
plek. Dat doorbreekt bij hem de driftbui heel goed. |
| Quote |
| Alice schreef op: 24-08-2012 21:58:07 |
Anna... ik snap dat deze methode werkt.. Het is jouw manier en ik wil het niet afkraken.. maar een
kleine kanttekening. Stel jij bent heel erg overstuur over iets, maakt niet uit wat, kan heel onbenullig zijn, maar voor jou groot. En je man negeert jou compleet, als je nog doorgaat, reageert hij kortaf. Hoe voel jij je dan? |
| Quote |
| Sennamvyent schreef op: 24-08-2012 21:59:58 |
Helemaal met je eens Alice... |
| Quote |
| Liefje schreef op: 24-08-2012 22:01:11 |
ik vind het ook wel heftig hoor en ik zou dat gedrag zeker niet accpeteren dus een of ander
strafhoekje instellen.... |
| Quote |
| Sennamvyent schreef op: 24-08-2012 22:02:26 | ||
Vinden jullie dat voor een kind van 15 maanden echt de goede manier? | ||
| Quote |
| Mam Van Twee schreef op: 24-08-2012 22:09:55 |
Alice, dat vind ik geen vergelijk. Een peuter van anderhalf begrijpt al best veel en ja vaak
werkt het uit de situatie halen en even in een prikkelarme omgeving goed. Ze beginnen toch
hun grenzen te verkennen. Als je blijft praten of contact proberen te maken dan is alles vaak olie op het boze vuur. Belangrijk is natuurlijk wel om nadat minuutje het weer goed te maken met je kind. @ Karin: het is geen gemakkelijke fase - ze willen al van alles, ze zien van alles bij oudere kinderen en volwassenen, maar zelf kunnen ze dingen nog niet. Dan ook nog die rotkiezen, wat vaak ook een tijdje zeurt. Succes met volhouden. Probeer zoveel mogelijk in het hier en nu te blijven denken - dus niet als hij maar niet gaat krijsen oid, want ze voelen je stemming en angsten vaak feilloos aan. |
| Quote |
| Alice schreef op: 24-08-2012 22:19:42 |
Je geeft een peuter ook een voorbeeld Mama van Twee.. |
| Quote |
| Karinmv3 schreef op: 24-08-2012 22:21:14 |
Bedankt allemaal  Hij doet dit nu een week of 2, maar de laatste 2 maanden is het op gaan bouwen. Ik dacht toen inderdaad een fase of sprong, maar het wordt maar erger en erger. Een time out hoekje werkt nog niet echt bij hem, hij snapt er niks van. Hij wil tijdens zo'n bui wel graag bij me in de buurt zijn. Een paar dagen geleden wist mijn man niet meer wat hij ermee aan moest en heeft hij hem even boven op zijn kamer gezet. Dat snapte hij natuurlijk echt niet en het werd alleen maar erger. Toen ik naar hem toe ging kroop hij heel dicht tegen me aan en was helemaal buiten adem aan het snikken. Het arme mannetje zit zichzelf zo in de weg. Hij is wel heel gevoelig en snel overprikkeld, dat is natuurlijk oook erg lastig als je een grote zus hebt en je mee moet heen en weer naar school. Het is nu de vakantie begonnen is wel snel erger geworden bedenk ik me nu. Vanaf zijn geboorte kan hij al niet goed met veel indrukken omgaan, op het moment zelf vind hij het vaak wel prima, maar eenmaal weer in de rust van thuis merk je dat hij het moeilijk heeft. Vanmiddag was hij gelukkig heel rustig, hebben even kunnen knuffelen en gek doen samen en hij lachte weer. Hij kon altijd schaterlachen, komt soms geen einde aan, ligt helemaal dubbel en dat had hij vanmiddag wel weer even. Fijn om hem weer even als zichzelf te zien. |
| Quote |
| Sennamvyent schreef op: 24-08-2012 22:22:39 |
Maar 15 maanden is net baby-af. Thomas is bijna 15 maanden maar hij zou daar echt niks van snappen en alleen maar bang en inetns verdrietig zijn. Ze zijn nog zo klein... |
| Quote |
| Sennamvyent schreef op: 24-08-2012 22:23:17 |
Ik reageerde trouwens op mam van twee |
| Quote |
| Monica Mv 2 schreef op: 24-08-2012 22:25:40 |
Ik zou naar de dokter gaan, dit is geen normaal gedrag voor een 15 jarige. Wist je dat er mkd's zijn die baby's en peuters observeren? Wat ik zo lees zit het manneke iets behoorlijk dwars en doordat hij het niet goed kan verwoorden uit hij het op deze manier. Rust in huis is punt 1, en als jij denkt dat jullie als ouders het verder goed doen dan zou ik hulp gaan inschakelen. Eigenlijk, heel eerlijk vind ik dit manneke zelfs zielig Sorry, bedoel het goed |
| Quote |
| Sennamvyent schreef op: 24-08-2012 22:26:27 |
Karin, hoe gaat het nu met de darmen van Chris, zit hij lichamelijk beter in zijn vel? |
| Quote |
| Mama Van Drie schreef op: 24-08-2012 22:28:36 |
Hij slaat en bijt zijn zussen en hij slaat en knijpt jou ook? En dan nog twijfelen of een time-out
plek wel goed is? Nou sorry hoor maar ik zou me dus echt niet laten knijpen en slaan door mijn kind, never nooit niet dat ze dat in hun hoofd zouden halen ook om te doen. Je mag best opvoeden en je hoeft dan niet bang te zijn dat je kind je niet meer wilt zien, wat is dat voor onzin eigenlijk? TO: ik vind het heel goed dat je hulp vraagt hiervoor, als je er zelf niet uitkomt dan maar met hulp want dit gedrag daar moet je wel iets mee doen lijkt me. Iedereen roept altijd maar ' gaat vanzelf over' ' is een fase' dat zal allemaal wel maar ondertussen kan zo'n kind dat allemaal wel doen, waar is het einde dan? |
| Quote |
| Monica Mv 2 schreef op: 24-08-2012 22:28:56 |
15 maanden oude dreumes bedoelde ik ipv 15 jarige |
| Quote |
| Anna28 schreef op: 24-08-2012 22:29:10 | ||
even op inhaken: Tim heeft driftbuien om dingen af te dwingen vooral. En dat zijn dan dingen die hij op dat moment niet mag. (aan de knoppen van de oven draaien bijvoorbeeld, of achter de hond aan kruipen, of aan de snoer trekken) Als hij 1x overstuur is ergens van dan troost ik hem. Onvoorwaardelijk. 2x en 3x ook. Maar als hij driftbuien krijgt omdat hij verschoont moet worden (dat krijgt hij dus dagelijks) dan werkt het op deze manier voor mij heel goed. Toevallig is mijn man een nuchtere kerel die mijn onbenulligheden inderdaad negeert. Niet omdat ik dat graag wil, maar omdat het werkt. Anders blijf ik hangen in bepaalde negatieve gevoelens en gedachten. Het negeren en kortaf reageren helpt dan perfect om me niet te laten doorslaan hierin. Daarom: iedereen is anders. ieder kind is anders. En voor ieder kind werkt iets anders. Ik ben een consequente moeder met een nuchter karakter. Geen gejengel of gezeur als dat niet nodig is. (koekje afdwingen ofzo) Geen gekrijs en zeker geen bijten of slaan naar mama. Ik begrens dat. En dat geeft veel duidelijkheid. | ||
| Quote |
| Anna28 schreef op: 24-08-2012 22:32:45 | ||
Empatisch zijn hoeft niet als een dreumes of peuter je slaat, knijpt, bijt. Dat is onacceptabel dus afkappen. Empatisch zijn hoeft ook niet als een dreumes of peuter weet wat de regels zijn en daar steeds overheen walst. (bijvoorbeeld: steeds limonade omgooien) Daar is geen begrip of inlevingsvermogen voor nodig. Een consequente en liefdevolle begrenzing daarin lijkt me handiger  Een voorbeeld kun je zijn door altijd kalm te blijven. je hoeft niet te schreeuwen, hoeft niet boos te worden, hoeft niet emotioneel te worden. Zo ben je een veilige basis voor je kleintje. En die knuffel en kus komt er uitgebreid achteraan natuurlijk. | ||
| Quote |
| Sennamvyent schreef op: 24-08-2012 22:34:37 |
Een kind van 15 maanden heeft nog geen benul van regels hoor. Ze snappen veel maar echt de regels
kennen zijn ze nog veel te jong voor. Ik heb ooit ergens gelezen dat kinderen pas vanaf een jaar of twee écht snappen wat "nee" betekent. Ik vind het apart zetten juist niet veilig voor je kind, helemaal niet zelfs. Maar goed, denk dat het beter is dat ik me uit deze discussie trek en probeer alleen met TO mee te denken... |
| Quote |
| Alice schreef op: 24-08-2012 22:38:20 | ||
Heeft een kind het recht niet om boos te zijn, om te schreeuwen, om te huilen? Als je nog niet kan praten? Hoe moet je je anders uiten? Heeft een mens niet het recht om boos te zijn en zijn emoties te uiten? Wat voor een robots maken we dan van onszelf en onze kinderen als dat niet meer mag? | ||
| Quote |
| Monica Mv 2 schreef op: 24-08-2012 22:38:58 |
En zonder emotie reageren op een dreumes/peuter is ons geleerd want ze begrijpen er geen drol van en
zo gaan ze helemaal ratelen in hun hoofd. Dus als je iets duidelijk wil maken, als een robot reageren en kort en bondig. Nee, je mag niet bijten dat doet pijn. KLAAR. Zonder boosheid, gewoon als een robot |
| Quote |
| Anna28 schreef op: 24-08-2012 22:40:56 |
Oh een kind van 15 maanden weet prima of hij bepaalde dingen wel of niet mag hoor. Tim begrijpt
prima wat het betekend als ik zeg: nee, niet naar buiten. Dan blijft hij netjes op de drempel
zitten. Of: nee, niet aan Bobs staart trekken. Nee, niet als ik zeg: Tim, de regel is dat je netjes recht aan tafel zit... (al weet hij wel dat hij zijn voeten niet op tafel mag leggen) Apart zetten is natuurlijk niet: in zijn eentje apart zetten. Daar blijf je bij. Of je houdt hem in de gaten door een raam of deuropening. 1 minuut max. Even vrij van prikkels, even uit de situatie. En of dat helpt! Maar het is een discussie waarbij iedereen zijn eigen aanpak heeft en zijn eigen mening, en dat mag ook. We voeden allemaal onze kids op met liefde, geduld en een naar ons idee goede opvoeding. Prima toch! En TO moet zelf kijken of ze wat kan met onze verhalen. |
| Quote |
| Anna28 schreef op: 24-08-2012 22:45:56 |
@Alice: mijn kind mag boos zijn, stampen, schreeuwen. Maar hij mag me niet bijten of slaan. Dat
accepteer ik niet. Als er een reden is om boos te zijn dan mag hij net zo boos zijn als hij zelf
wil. Maar boos worden omdat je geen 3e koekje krijgt iedere dag.... tja, het moet je dan geleerd
worden dat je daar niet boos om hoeft te zijn. Dus begrenzen daarin. Emoties uiten mag: maar binnen bepaalde grenzen. Ik mag ook niet vloekend en schreeuwend op straat rondrennen en de boel kort en klein slaan. Dat mag mijn dreumesje in huis dus ook niet. Dat heeft niks met robots te maken, hooguit met een goede duidelijke grens die je stelt. @Monica: zonder emotie kun je vertalen naar: kalm en rustig. Je oververhitte dreumes heeft er niks aan als er een oververhitte moeder tegen hem praat. Dat is olie op het vuur. Rustig, kalm, je kind niet belasten met jouw emoties op dat moment. Pas daarna, als het kind rustig is. Maar: dit is mijn mening mensen. Een mening die ik heb gekregen door 10 jaar werkervaring met kinderen en volwassenen met ernstig probleemgedrag. Mensen en kinderen die dus wel de boel kort en klein sloegen en jouw aanvielen. Als ik op een rustige en kalme manier Tim kan duidelijk maken dat dit mijn grens is, dan zal ik dat zeker doen. |
| Quote |
