Internaat

To ik heb diep respect voor je dat je een beslissing neemt in het belang van je kind. En Lauw tuurlijk heb jij een baan voor ze onder schooltijd. In deze tijden van crisis vind je die niet zomaar hoor. Dat jij de mazzel hebt er wel 1 te hebben, hopen dat je deze baan niet kwijtraakt. En er een andere baan voor terug krijgt wat niet onder schooltijd is. Geen enkele moeder is slecht Lauw, elke moeder/vader neemt beslissingen in het belang van het kind. Want wat als je geen baan hebt. Van een uitkering is in deze tijden niet te leven.

Quote Innie:

In wiens belang is het dat dergelijke moeders vooral 24/7 bij hun kind willen zijn, in wiens belang is het dat dergelijke moeders hun kinderen aan niemand anders willen toevertrouwen? In het belang van het kind? Of toch vooral in hun eigen belang? Hangen zij soms niet een beetje te hard af van hun kinderen? Is dat nog wel gezond?

Dit vind ik ook een reactie die een beetje te ver gaat.
Het is de natuur van een moeder om voor haar kind te zorgen totdat die op eigen benen kan staan. Hoe je dat invult, kan natuurlijk heel erg verschillen. Maar ik denk dat thuisblijfmoeders enkel hun hart volgen en doen wat de natuur al miljoenen jaren van moeders vraagt.
"Is dat nog wel gezond?" Hallo dan? Kun je echt niet maken om te zeggen. Ik vind het eerder ongezond dat moeders hier niet meer voor kiezen.
(soms heb je geen keuze, dat klopt ook)

TO, ik probeer al 4 pagina's te begrijpen hoe je hier tegenover staat. En ik denk dat ik het moet vergelijken met een kind dat het huis uit gaat op latere leeftijd.. je weet dat 't moment komt, je leeft er min of meer naar toe, maar het is nooit makkelijk.
Kan me dus voorstellen dat het heel moeilijk is en daarvoor wens ik je heel veel sterkte.

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

Sis Dit is best een heel moeilijk discussiepunt. Het klinkt allemaal wel heel logisch, maar in de praktijk lukt het niet iedere ouder om dit zo te doen. Ik heb zelf gelukkig wel de mogelijkheid om mijn kinderen altijd bij me te houden en zou zelf ook niet anders willen, maar ik zie ook veel moeders die het anders moeten doen dan ze eigenlijk zouden willen.

Wat als je als ouder bijv. alleenstaand bent om welke reden dan ook? Of je moet werken om een bepaalde reden? En zelfs als je dan redeneert dat dat in NL niet hoeft, omdat je een uitkering kunt krijgen, er zijn een heleboel landen ter wereld waar geen werk, geen geld betekent. Zouden al die kinderen dan geen goede opvoeding (kunnen) krijgen?

En hier gaat het over een al iets ouder kindje. Dat is toch ook weer anders! Mijn jongste laat ik echt nergens logeren. Mijn één na jongste wil soms wel eens een nachtje bij opa en oma logeren. De 2 daarop willen soms wel 2 nachtjes logeren en mijn oudste vorige vakantie 3 nachtjes. Snap je wat ik bedoel? 6 jaar is alweer anders dan een baby, peuter of kleuter. Ik vraag me soms af of het niet ook gewoon heel belangrijk is dat je van je kind houdt en vooral ook dat je deel uitmaakt van elkaars leven. En dat je dan niet 24/7 bij elkaar bent, maakt dan misschien niet uit. Als je als moeder toch heel erg betrokken bent bij je kind en heel veel van hem houdt, hoeft naar internaat te gaan toch niet schadelijk te zijn?

Zelf zou ik misschien andere keuzes maken dan TO, maar dat wil niet zeggen dat ik iedereen die andere keuzes maakt dan ik daarom veroordeel.

Ik denk dat wat jij omschrijft over ontspoorde jongeren toch meer gaat over ouders die niet betrokken zijn bij hun kind en de opvoeding. Dat is toch wel iets anders dan een schipperskind dat naar een internaat gaat en wel 3 dagen per week bij de ouders is. Doordeweeks is het kind bezig met school en vriendjes en kan hij het heel gezellig hebben. In het weekend is hij dan thuis en dat gaat het verschil maken: zijn de ouders dan heel veel bezig met hun kind of niet.

Ik denk dat ik op mijn oude dag wat milder begin te worden ;-)

En TO, als je evt. toch wat meer wilt weten over thuisonderwijs bij oudere kinderen, stuur me gerust een berichtje.

Oh Ok, Sis.

Dat ben ik helemaal met je eens. Opvoeden is en blijft lastig. Vooral als ze 12 zijn!! Nee hoor, valt mee. Maar ik merk wel dat mijn 12-jarige (en 10-jarige) me op een bepaalde, andere manier toch meer nodig hebben dan ik had gedacht. Begrijp me niet verkeerd, niet dat ze continue aan me hangen, hoor. Zijn redelijk zelfstandig enzo, maar ze hebben er toch vaak behoefte aan om ergens over te praten, even een knuffel te krijgen als ze een onvoldoende halen ofzo.

Als ze dat niet zouden krijgen, zouden het misschien ook ontzettende klierkinderen/ontspoorde jongeren worden.

Ik vind sommige reacties erg jammer, ik heb zelf op een schippers internaat gezeten, ik kan niet zeggen dat ik het vreselijk naar mijn zin heb gehad maar mijn ouders hadden geen keus.
Het is nu heel makkelijk om te zeggen ik doe dit nooit maar als schipper heb je vaak geen keus. Mijn ouders verdiende net genoeg om ons te kunnen verzorgen laat staan dat ze een huis konden kopen.De eerste tijd dat ik naar het internaat ging, konden wij maar 1 keer in de 14 dagen een weekend naar boord omdat mijn ouders op Duitsland voeren en ons niet konden halen. Ik heb altijd ontzettend veel liefde gehad van mijn ouders, op afstand en aan boord!! Ik zou de keuze niet kunnen maken om mijn kinderen er heen te doen omdat ik zelf weet wat het is, maar begrijp heel goed dat schippers zeker in deze tijd geen keuze hebben.
TO heel veel sterkte!

Nou..het is niet perse natuurlijk om je kinderen 24/7 bij je te houden. Hoe deden de prehistorische mama's het dan als ze op zoek moesten naar zaden en vruchten of de mannen moesten helpen bij de jacht? Of de mama's die 7 dagen per week in de fabriek werkten tijdens de industriële revolutie, niet te spreken over kinderarbeid wat heel gewoon was? Er is in alle tijden wel gebruikt maakt opvang of een situatie waarbij de kinderen niet bij de moeders waren...ik denk dat de kinderen van tegenwoordig het echt nooit zo slecht hebben en dat het een persoonlijke keuze moet zijn hoe er voor opvang gekozen wordt, in het belang van het kind

Zo'n internaat wordt grotendeels gesubsidieerd sis

Ik heb in het schippersinternaat in Nijmegen gewerkt als sociaal pedagoog. Het is echt een goed internaat hoor, en niet te vergelijken met andere internaten. Natuurlijk is het een andere situatie als de thuissituatie maar de insteek van het hele internaat was toch om een soort "huiskamergevoel" te creeeren, met veel liefde, leuke dingen en toch ook ritme en regelmaat. De kinderen in onze groep waren er graag. We probeerden op de kinderen individueel in te gaan en leuke activiteiten te ondernemen met ze.
Ik moet er nu ik zelf moeder ben niet aan denken en mijn hart zou breken als je je kinderen daar moet laten. Maar ik weet wel dat er goed voor de kinderen gezorgt wordt. En de schippers hebben vaak geen keus. Vaak is het al generaties zo dat de kinderen naar het internaat gaan. Dit is mijn stukje ervaring van het schippersinternaat vanuit een interne kant.

Quote suzan:

Nou..het is niet perse natuurlijk om je kinderen 24/7 bij je te houden. Hoe deden de prehistorische mama's het dan als ze op zoek moesten naar zaden en vruchten of de mannen moesten helpen bij de jacht? Of de mama's die 7 dagen per week in de fabriek werkten tijdens de industriële revolutie, niet te spreken over kinderarbeid wat heel gewoon was? Er is in alle tijden wel gebruikt maakt opvang of een situatie waarbij de kinderen niet bij de moeders waren...ik denk dat de kinderen van tegenwoordig het echt nooit zo slecht hebben en dat het een persoonlijke keuze moet zijn hoe er voor opvang gekozen wordt, in het belang van het kind

Eén ding is zeker: in de prehistorie waren er geen kinderdagverblijven

In vroeger tijden droegen de moeders hun kinderen heel veel bij zich in doeken etc. en hielpen de kleinere kinderen al snel mee enzo. Net zoals dat nu in Afrika bijv. nog het geval is.

Ben het met je eens dat er al langer situaties zijn waarin ouders de zorg voor hun kinderen uitbesteden (net als bijv. in landen als Thailand waar de grootouders vaak voor de kinderen zorgen terwijl de ouders werken in de stad), maar te ver terug in de tijd gaan is daar misschien niet direct het beste voorbeeld van.

TO, dit is denk ik het moeilijkste van schipper zijn, een hele mooie levenswijze op dit stukje na. Fijn dat je een goede plek voor je zoon gevonden hebt maar als ik in jouw schoenen zou staan zou ik dat ook heel moeilijk vinden.
Veel sterkte de komende tijd.

Hier uit de buurt komen een paar schippersfamilies waarvan de kinderen op een internaat geweest zijn. Die zijn prima terecht gekomen, goede, hardwerkende en sociale mensen zijn dat. zij hebben er niet onder geleden.

En nu ga ik ook eens iets lelijks neerzetten. De kinderen van TO krijgen van vrijdagmiddag tot maandagochtend ALLE aandacht. 24/7. In de vakanties de hele week. Ouders gaan niet van boord om te gaan werken, sporten, het café of ander sociaal gebeuren. Dat gaat niet als je vaart dus zijn die ouders er altijd en op niet zoveel vierkante meters dus je ziet elkaar de hele dag. Ik durf er zelfs om te wedden dat TO niet eens boodschappen doet als de kinderen er zijn. Welke ouders hebben de kans om het meeste samen te doen wat betreft opvoeden en samen met de kinderen zijn.
In de tijd dat de kinderen met beide ouders aan boord zijn worden zij misschien veel beter begeleid en veel beter opgevoed dan de kinderen van degenen die roepen dat TO slecht is omdat haar kinderen naar een internaat moeten.

ja als alleenstaande ouder heb je ook niet altijd de keus thuis te blijven, ja kan totdat ze een jaar of 5 zijn maar dat moet je dan echt voor jezelf houden want anders ben je weer zon uitkeringstrekken waar giga op neergekeken wordt.

Quote SismvNick:

Ook dat nog.. En andere maar betalen voor de kinderopvang..

Maar op deze manier regelt de overheid dus voor een fors deel hoe ouders hun kinderen opvoeden.

Het is erg jammer dat ouders min of meer gedwongen worden tot het nemen van beslissingen waar ze niet of niet helemaal achter staan.

Zou de wereld niet ideaal zijn als we het allemaal zo konden doen als we goed vinden? Ik durf te wedden dat er dan heel veel thuisblijfmoeders zullen zijn. En wie weet wel veel meer thuisonderwijzende moeders ook.



Bepje Er zijn ook veel ouders die thuisblijven bij de kinderen en ook niet alleen gaan sporten, werken, shoppen of wat dan ook. Ik ga zelfs nooit boodschappen doen zonder de kinderen ;-)

Wat een reacties!
Ik schrik ervan zeg!!

Mijn opa en oma waren schippers.
Zij hadden 11 kinderen samen en mijn opa had al 2 kinderen van zijn eerste vrouw.
Mijn vader was de jongste van het stel.
Behalve mijn vader zijn ze allemaal naar het internaat gegaan, zijn keurig opgevoede mensen en ze hebben het prima naar hun zin gehad.
Mijn vader is geen schipper geworden. Zijn vriend van vroeger is dat wel. Zij hebben 2 schitterende meiden! Pracht kinderen, super opgevoed. Natuurlijk hebben hun ouders de kinderen enorm gemist maar ze probeerde elk weekend de kinderen te halen.
Toen de meiden ouder werden hebben ze een huis erbij gekocht. Vonden ze toch fijner, maar toen waren de meiden al echt aan het pubberen.

Meid, je hebt geen keuze!!
En je zoontje zal er veel van leren en wees niet bang voor de rare woorden, die hebben mijn kinderen ook geleerd op school. Dat heeft niet zoveel met het internaat te maken.

Het komt wel goed met jullie! Er straalt zoveel liefde uit je berichtjes dat ik echt denk dat het goed komt met jullie kinderen.

Ps: mijn vader zou thuisonderwijs krijgen maar dat liep niet zoals het moest.
Toen ik leerde lezen en schrijven heeft mijn vader dat ook pas echt geleerd op de avondschool. Hij was toen allang volwassen. Dat is ook geen basis voor een kind!

@Even anoniem,

Wat goed van je dat je je gevoel hierover uit. Wij hebben in de familie met hetzelfde te maken. Binnenkort vertrekt mijn nichtje van boord naar het internaat.

Zoals je al schrijft...moeilijk om als moeder je kind los te laten. Aan de andere kant (zo probeer ik het mijn zus ook aan te geven) zijn de kinderen vaak ook zo vreselijk toe aan 'van boord' en naar school etc.

Dat is dan wel het erg harde leven van schipper-zijn. Aan de andere kant....je hebt je zoon al wel een heel mooie basis mee kunnen en mogen geven die eerste jaren. 6 jaar lang 24/7 hem helemaal bij je gehad en belangrijke normen en waarden mee mogen geven. Dan is het ook wel heel fijn dat hij naar een internaat gaat met jullie grondslag. (welk internaat gaat hij; Werkendam, Dordt of Krimpen?)

Positief lichtpuntje voor jezelf misschien; verheug je alvast op een heleboel verhalen in het weekend. Je zoon heeft vast tijd tekort om al zijn ervaringen met je te delen.

(een leuk detail van mijn nichtje; heeft aan boord maling aan straf o.i.d. Tijdens de proeflogeerweek op het internaat had ze 'straf' gehad omdat ze lag te praten terwijl ze moest slapen. De strafmaatregel? Draai maar de andere kant op, dan kun je niet meer praten. Mijn nicht die werkelijk maling aan alles heeft; gehoorzaamde als een volgzaam hondje :d)

Wil je ondanks alles alvast heel veel sterkte toewensen in de aanloop ernaar toe en daarbij ook succes met het steeds weer rijden naar het internaat. Jullie zullen allemaal een heel ander leven gaan krijgen.

---

Klagen is zinloos; Doe iets of vergeet!

@Ivy, niet meteen je aangesproken voelen hoor, ik neem de kinderen ook mee boodschappen doen enz. Maar ik werk wel. Moet ook want man is ondernemer en verdient niet veel (hopelijk komt dat ooit) dus ik moet er bij werken. En dan help ik hem ook vaak nog op zaterdag, met de kinderen dat wel.
Het zou zeker mooi zijn als we het allemaal konden doen zoals we zouden willen maar zo steekt de maatschappij niet in elkaar. Ik denk dat er zeker veel meer thuisblijfmoeders zouden zijn, wie weet ik ook wel, dat ben ik met je eens. Hoewel onze kinderen worden opgevangen worden door grootouders en dat vinden grootouders en kinderen ook heel leuk.

Bepje Voelde me ook niet echt aangesproken, hoor
We doen allemaal wat we kunnen, toch? Mijn man was tot niet zo lang geleden ook ondernemer, was best lastig vaak!

Fijn dat je ouders hebt die het leuk vinden om voor je kinderen te zorgen. Ik ben ook voor een groot deel door mijn grootouders opgevoed en vond dat als kind heel leuk

Quote Mama-van-aimy:

In mijn woonplaats zit ook een schippersinternaat. En ik hoor alleen maar positieve geluiden erover. Jammer dat er geen andere mogelijkheid is door de crisis. En de boot verkopen doe je ook niet zomaar even. Het is toch je huis en je inkomen tegelijk. Ik denk dat veel mensen een internaat koppelt aan negatieve, brutale, onhandelbare kinderen. Waar een strak regime heerst en waar ze onderling elkaar het leven zuur maken. Maar op een schippersinternaat is dat gewoon niet zo. Ze proberen daar juist de situatie van thuis na te bootsen en de kinderen juist veiligheid en vertrouwen te bieden. TO: Kop op meid. Als er een andere keuze had geweest voor je dan had je dat gedaan. Vele met ons. Als ik de keuze had om te stoppen met werken, had ik het gedaan om bij mijn kinderen te kunnen zijn. Maar helaas....... Er moet geld op de plank komen om mijn kindjes te kunnen voeden.

Ik heb over dat schippersinternaat ook nooit rare verhalen gehoord. Heb op de middelbare school diverse klasgenootjes gehad die daar zaten

Pfoe, een echt vrouwenforum he? daar kun je wachten op dit soort reacties...

TO ik vind het heel knap dat jullie deze beslissing nemen...Jullie doen dit voor jullie zoon...Zo kan hij sociale contacten opbouwen, en leren omgaan met anderen dan zijn gezin...
Op school krijgen ze ook lelijke woorden mee, dus dat maakt geen verschil.

Ja ik ben ook een slechte moeder...Ik werk 4 volle dagen per week, waarvan 1 in het weekend....Alsof ik het alleen maar leuk vind....Heb afgelopen vrijdag ook weer huilend Ilse weggebracht omdat ze een high tea voor de moeders hadden georganiseerd en deze mama er niet bij kon zijn...
Maar op het eind van de maand worden wel alle rekeningen betaald en kunnen we met het hele gezin nog leuke dingen doen en sparen voor HUN toekomst..
Ik heb niets tegen TBM, ik zou het best wel eens willen zijn hoor, geen gehaast s'morgens, bij ieder schooloptreden kunnen zijn...Vind het zo flauw als er bij werkende moeders zo vaak commentaar komt..

En zoals ik net al las..Werken op een boot is ook leven op een boot....Het is hun HUIS! Ze kunnen niet zomaar stoppen met werken! Een nichtje van mij is getrouwd met een schipperszoon...Hij heeft in Maasbracht gezeten...Oke af en toe een beetje luidruchtig, maar hij heeft wel normen en waarden..en is eerlijk!!!

TO heel veel succes..Die eerste week zal voor jullie een hel zijn, maar het komt goed!!!

Zo, zeg, ik schrik van de reacties van sommige. Wat zijn jullie hard en respectloos naar TO toe!!

TO, ik vind het een moedig besluit die je hebt genomen uit liefde voor je kind. Trek je niets aan van die kortzichtige reacties van sommige mensen hier. Er zullen altijd mensen zijn die met hun mening vooraan staan en niet zullen schromen om iemand zonder pardon de grond in te trappen zonder dat ze zich maar ergens in verdiept hebben. De beste stuurlui staan immers aan wal.....

Ik hoop dat het voor je zoontje en voor jou brengt wat je in gedachten hebt voor je zoontje! Het blijft altijd moeilijk om zo'n beslissing te nemen, want de meeste moeders willen hun kind graag bij zich houden, maar soms kan het niet anders en dan moet je een beslissing nemen die veel verdriet kost, maar wel het beste voor je kind is.

---

Groetjes Bloemblaadje

alleerst een voor jou TO. Loslaten is niet niks, maar dat heeft elke moeder, werkende moeder, TBM of varende moeder.

Mijn man heeft ook op schippersinternaat gezeten en ik heb er weinig negatiefs over gehoord.

Als reactie op sommige in mijn ogen te botte reacties op de persoon:

Volgens mij zit de essentie van opvoeden in wat je je kind meegeeft aan liefde, aandacht en interesse in hem/haar als persoon. En wat je op afstand of wanneer ze aan boord zijn bijdraagt aan hun ontwikkeling als individueel persoon.
Kwaliteit boven kwantiteit!!

En dan maakt het niet uit hoe je het organiseert.

Ook mis ik in de felle reacties van de TBM of de beperkt parttime werkende moeders de bijdrage van de VADERS.
De kinderen van TO hebben maar mooi 6 jaar ook veel aandacht en nabijheid van hun vader kunnen hebben.
Veel vaders die full time werken zijn echt minder aanwezig en laten veel over aan de kloekende mama [beetje overdreven, maar ff voor de stellingname].

Wij werken allebei 4 dagen met 3 dagen kdv of bso voor onze kinderen. Voor ons een goede balans tussen eigen ontwikkeling, gezinsleven en het begeleiden van onze kinderen in deze wereld.

Tot slot: veel sterkte TO en ik zie het bij mijn familie - de kids doen het prima op het internaat en de ouders hebben het er het moeilijkst mee.

Ik heb lang mniet alles gelezen maar to ik begrijp je heel goed.,ik wS ook een schippersdochter en mijn vader(die zelf aan boord is geboren en altijd had gevaren) heeft zijn schip verkocht toen ik 5 was omdat hij niet zonder mij kom. Maar dat was een andere tijd. Hij kon een baan aan wal krijgen met huis erbij. Dat gaat nu niet zo makkelijk meer hoor. Ik weet nog dat ik wel was gaan kennismKen op het schippersinternaat, voordat mijn ouders geen baan en huis konden vinden. Mijn ooms en tantes voeren nog steeds en ik ging vaak naar neefjes en nichtjes logeren aan boord en vaak naar het internaat(die in maasbracht). Het was op t internaat aktijd heel gezellig en de leidsters waren echt heel lief! En al mijn neven en nichten zijn allemaal goed terecht gekomen

---

Mama van 2 pubers en een kleine peuterpuber

Ik wilde nog zeggen, to sterkte. Je zult zien dat hij het super naar zijn zijn zal hebben.

---

Mama van 2 pubers en een kleine peuterpuber

Lauw,

Ik denk dat jezelf maar in dat hoopje stront moet gaan zitten.
Je hebt totaal geen normen en waarden tegenover andere mensen zeg. Waar is je respect.
To probeert er alles aan te doen om het beste voor haar kind te krijgen. Een schippersinternaat is heel wat anders.
Wat kortzichtig zeg, nou nou.

Wees blij dat de moderators hier wat menselijker zijn op bb had je allang een ban gekregen...


To; ontzettend veel succes met jullie keuze. Het is al moeilijk genoeg voor jullie.
Hou er rekening mee dat wat jullie doen goed is, want als het idd niet goed is haal je m daar weg. Makkelijk zal het niet zijn en zeker in het begin. Veel succes.

---

Een dag mijn gezin niet gezien, is een dag niet geleefd!

Ik heb een beetje door de reacties gebladerd en jeetje. Wat een reacties soms. Ik bedoel, hallo we zitten in een economische crisis, hoe moeten ze aan een huis en een baan komen in deze tijden. Banen liggen niet voor het oprapen en voor huizen heb je wachttijden. Ik las bij iemand dat ze slecht zijn, dan zijn alle schippers dus slecht en daar voel ik mij dus wel persoonlijk geraakt. Ik ben dan wel geen schippersdochtee meer mijn mijn familie wel en ook hun moesten die keuze maken toen. En de meeste zijn zelf aan boord opgegroeid en hun ouders ook. Weet ff niet wat te zeggen. To sterkte, je moet er ff doorheen, het is echt moeilijk, ik kan het mij voorstellen.

---

Mama van 2 pubers en een kleine peuterpuber

Je kan er pas echt over meepraten als je de schipperswereld kent en dat zijn er niet zo veel.

Quote Anske:

Lauw, Ik denk dat jezelf maar in dat hoopje stront moet gaan zitten. Je hebt totaal geen normen en waarden tegenover andere mensen zeg. Waar is je respect. To probeert er alles aan te doen om het beste voor haar kind te krijgen. Een schippersinternaat is heel wat anders. Wat kortzichtig zeg, nou nou. Wees blij dat de moderators hier wat menselijker zijn op bb had je allang een ban gekregen... To; ontzettend veel succes met jullie keuze. Het is al moeilijk genoeg voor jullie. Hou er rekening mee dat wat jullie doen goed is, want als het idd niet goed is haal je m daar weg. Makkelijk zal het niet zijn en zeker in het begin. Veel succes.

Op bb kon je echt wel veel zeggen hoor haha je moest eens weten

Lieve meiden,

Ik heb ondertussen wel meegelezen met alle reactie's en heb er ook een nachtje over geslapen, soms wil dat weleens schelen in je eigen reactie op anderen

Voor degene die excuses gemaakt hebben: natuurlijk excuses aanvaard!
Voor degene die mij een hart onder de riem gestoken hebben: heel, heel erg dankjewel, het is erg fijn om te weten dat er mensen zijn die -min of meer- weten wat een moeder in dit moet voelen!
Voor degene die schipperskinderen zijn, waar familie of vrienden van (ge)varen (hebben): wauw! Wat veel! Ik wist niet dat schippers zo vertegenwoordigd waren in jullie omgeving! En dan ook fijn dat jullie er (volgens mij alleen maar) positief tegenover staan en veel positieve voorbeelden hebben.

't is ook moeilijk om het je voor te kunnen stellen hoe wij (en andere schippers in deze) deze keuze moeten maken.
Zoals meerdere al aangaven: huur/koop een huis, verkoop je schip en zoek een baan; het is gewoon niet te realiseren. Zeker de prijzen in de binnenvaart zijn zo slecht, dat je je schip niet verkoopt. Een huis huren of kopen is te kostbaar(ook al zou het goedkoop moeten) en je hele leven is zo om, dat je niet weet of je dan nog gelukkig zou (kunnen) zijn.
Even ons leven nu: We zijn heel gelukkig met ons gezin aan boord. We zien veel, hebben genoeg sociale contacten door verschillende landen heen, een lieve familie die met ons meeleeft en begrijpt als we een keer niet op een verjaardag kunnen zijn .

En voor straks geldt inderdaad zoals iemand hier schreef: in het weekend zijn we er zeker te weten de hele dag en nacht voor de kids. We willen dat niet elke zaterdag naar een verjaardag gaan, uitgezonderd opa en oma en de andere 'belangrijke' verjaardagen, maar we willen er juist voor hen zijn, omdat we ze toch al genoeg moeten missen.
Boodschappen doe ik dan ook voordat ik onze zoon uit het internaat ga halen, je wilt een rustig weekend hebben waarin we leuke dingen kunnen doen.

We hebben gisteren nog een mailtje gehad van de leiding, ze vonden hem een schat (wisten we natuurlijk al ), heeft al goede vrienden gemaakt bij zijn kamergenootjes en grotere kinderen, weet goed wat hij wil (wat dat precies inhoud zullen we vanmiddag of vrijdag wel horen) en heeft erg genoten van het eten (iets wat hij dus thuis niet lust ) en het samenzijn van alle kindjes bij elkaar.

Vanmiddag gaan we bellen....

Ik reageer hier nog wel een keer op alle vragen, ik ga nu ff meehelpen hier!


liefs, even anoniem


ps. ik sta hier met uitzicht naar de achterzijde van ons schip, staat er 20 meter verder een man in het water te piesen, hij denkt dat hij niet gezien wordt volgens mij, hihi

@ Lauw: meid, ik snap je wel, waarschijnlijk heb je er weinig tot nooit mee te maken gehad?! Het is moeilijk om het je voor te stellen en als ik de keuze had, had ik een man gehad die een baan had aan de wal (geen carrieretijger, want dan zie je elkaar nog nooit) en een kindje op de kleuterschool wat tussen de middag lekker thuis komt eten en 's middags lekker in je eigen tuin komt spelen!

Persoonlijk moet ik er niet aan denken, mijn kindren gaan boven alles. Ik zou dus een tussenweg proberen, een huis erbij lijkt heel duur, maar met goed zoeken kun je misschien wel een stacarvan op een camping in de buurt vinden ofzo. Ik zou mijn kind niet zo lang kunnen missen en wil graag ook op die leeftijd meer eigen invloed hebben op de opvoeding, Als je het finacieel allemaal net redt, dan zou ik serieus bedenken of een leven aan wal niet net zo veel opleverd als op het schip met het verschil dat je er wel veel meer bent, zelf kun je dan ook een baantje erbij nemen. Bedenk goed dat als je (hopelijk over nog een heel lange tijd) erg ziek bent of op je sterfbed ligt wat je dan het belangrijkst vond in je leven, de tijd dat je samen met je partner het eigen bedrijf draaiende hebt gehouden of dat je veel tijd aan je kleine kids hebt kunnen besteden en hebt genoten van hun kindertijd, als moeder denk ik de mooiste tijd van je leven....