Mama-life
| Ma Zorgelijk schreef op: 06-04-2017 21:03:43 |
beetje lastig dit. Een van mijn kinderen, heeft moeite met sociale situaties. Niet een beetje,
maar hij schat dingen steeds verkeerd in. Hij wordt dan ook niet begrepen door andere kinderen. Hij maakt daardoor ruzie, hij vindt geen aansluiting. Hij snapt dan vervolgens niet waarom anderen reageren zoals ze doen. Het zorgt voor problemen op school. Hij is ook erg slim. Mijn oudste is recent om allerlei redenen getest en heeft een totaal IQ van 128 ( 130 is HB) Dit kind is, vermoed ik, slimmer dan mijn oudste. Ik ben natuurlijk geen psych, maar ik vermoed dat hij aperger heeft. k denk dat al jaren, het is alsof je een beschrijving van precies mijn kind leest als je de kenmerken leest. En ik vermoed dat hij daarnaast ofwel hoogintelligent of hoogbegaafd is. Als ik hem nou door de molen laat gaan, wat staat er dan aan de andere kant te wachten? wat voor hulp kan hij dan krijgen voor het sociale waar hij zoveel moeite mee heeft? Heeft HIJ er wat aan? Ik zoek geen excuusbrief, maar een aanpak? En heeft iemand een bewezen route waar hij hulp kan krijgen zonder diagnose. SOVA training ed zo gaat het niet worden. Hij heeft daar al mee gewerkt, en hoewel hij keurig oplepelt wat hij zou moeten doen... doet hij het verkeerd. Daarmee het circuit van normale "kindercoaching" voor mij uit. Is er meer dan dat? |
| Quote |
| Sammy schreef op: 06-04-2017 21:32:26 |
Even viel mijn mond open, omdat jou verhaal erg lijkt om mijn verhaal. Mijn zoon liep ook steeds tegen problemen op. Sociaal erg onhandig en regelmatig totaal verkeerd reageren op situaties. Hij werd ok behoorlijk gepest op school en we hebben eigenlijk, wellicht erg naief, altijd gedacht dat het gepest worden de oorzak van zijn gedrag was... Hij heeft bij een kindercoach gelopen die zeker hele positieve dingen met hem heeft weten te bereiken. Van een zelfbeeld van -10, durfde hij toch langzaam maar zeker weer in zichzelf te geloven. Een soort van SOVA training, hij heeft het allemaal gedaan. Wist in theorie prima wat er van hem verwacht werd, maar had grote moeite met het toepassen ervan. Tot hij naar de VO ging en in een geheel nieuwe klas terecht kwam. Heerlijk dachten wij, een volledig nieuwe start. Maar al vrij snel liep hij tegen dezelfde problemen op als op de basisschool. En wij als wisten dat we het echt niet meer langer bij een ander neer konden leggen, maar hijzelf gewoon het probleem was! Dat was best wel even schrikken, want wij konden zijn gedrag eigenlijk altijd vrij goed handelen. Positieve was nu in ieder geval dat hij hulp van school kreeg. Hij had een schat van een mentrix die hem ontzettend geholpen heeft. Binnen de school was er ook hulp waar hij gebruikt van kon maken (wat een verschil met de basisschool) En zij adviseerde ons toch om hem te laten testen. Daar stonden we niet echt positief tegen over, want 1 zinnetje in zo'n rapport en zijn hele toekomst buigt om (mijn zoon wil heel graag piloot worden). Maar in het belang van onze zoon hebben we het toch gedaan. Waarom, omdat bepaalde deuren (voor gerichte hulp) alleen open konden krijgen als hij getest was. Hij is getest en de uitslag was verrassend. Er kwam, naast dat hij erg slim is, vrij weinig zinnigs uit de test. Aan de ene kant een opluchting, maar aan de andere kant leverde het nog meer vragen vor ons op. Want wat was er dan wel ana de hand? Gelukkig kon de praktijk waar hij zich heeft laten testen nog een en ander aan hulp bieden. Maar als we drie stappen vooruit gemaakt hadden, deden we er weer 2 terug. We kwamen nauwelijks verder. En na de zoveelste wanhoopsuitbarsting van onze zoon hebben we de noodklok geluid. Er moest gepraat worden. En toen kwam het. Waar slimme heren die jarenlang gestudeerd hebben en met zorg een test samen gesteld hebben... heeft mijn zoon (en echt niet expres) deze weten te manipuleren! Doordat hij slim is, weet hij in theorie precies te beschrijven en te bewoorden wat er van hem wordt verlangt, hij kan het alleen niet in de praktijk uitvoeren! Dus waar de test geen uitkomst bracht, is er uiteindelijk toch een diagnose van ASS gesteld. Hij zit net aan de andere kant van de lijn, maar voldoende dat hij er last van heeft. Qua gedragingen zit hij tussen PDD-nos en Asperger. Als ik de kernmerken lees vind ik hem meer bij asperger passen. Omdat hij net aan de andere kant van de lijn zit, hebben wij de keuze gehad of we dit wel of niet in zijn dossier wilden laten opnemen. Wij hebben er voor gekozen om het niet te doen. En toen verder. Hij heeft gerichte hulp gekregen, een stukje acceptatie en we hebben ons laten informeren over een stukje medicatie. Ook daar stonden we niet heel positief tegenover, maar laten informeren leek ons geen kwaad te kunnen. En in overleg met de arts hebben we een proefperiode ingesteld. En hoewel ik nog steeds niet erg positief ben over medicatie, zie ik wel dat mijn zoon met die medicatie vele malen beter kan functioneren. Hij krijg een lichte dosis en dat haalt voor hem net de scherpe randjes weg. Hij reageert veel beter op anderen en ook zijn omgeving (school) merkte op dat hij heel positief veranderd was. Tegenwoordig wordt hij veel meer en veel beter geaccepteert. Voor ons blijft hij echt wie hij was. Ik hou nog net zoveel van hem dan voordat we wisten wat er aan de hand was. En natuurlijk hoop je allemaal dat je kind gezond is en niks mankeerd. Maar wij waren vooral heel erg blij dat we eindelijk na al die jaren de puzzelstukjes op de juiste plek hadden gekregen. Waar ons leven voorheen een woeste rivier was, zijn we eindelijk in kabbelend water terecht gekomen. Ik hoop dat je hier iets mee kan. |
| Quote |
| Banana schreef op: 06-04-2017 21:55:42 |
zo herkenbaar en wij zitten er midden in zoon heeft er last van dus ja dan ga je toch verder zoeken hij ziet zijn broertje veel feestjes en vriendjes en speelafspraakjes enz en hij .... niets hij begrijpt niet en word niet begrepen hij gaat met school erg goed alleen rekenen en dan vooral het automatiseren is echt een drama hij weet niet waar hij met emoties heen moet en wij kunnen hem maar beperkt begeleiden hierin al jaren roep ik hij neigt naar autisme maar het is het gewoon net niet hij neigt naar hb maar is het gewoon net niet en nu zijn we bijna daar dat we het gaan horen vorige week uitslag iq onderzoek gem 106 maar ja met vairabele van 91 naar 124 is het een heel scheef gemiddelde die voor onderzoeken gemiddeld is tussen 8 en 12 en hij scoort van 6 tot 14 het ligt te ver uit elkaar om iets met die test te kunnen ze neigen naar autisme spectrum maar het is per gesprek zo verschillend ze kunnen hem gewoon niet echt grijpen als ze denken ja dan worden er dingen gezegd en gedaan die ze weer heel erg de andere kant op trekken affijn 20 april nog twee laatste onderzoekjes en dan gaan ze advies uitbrengen dus ik ben erg benieuwd wij hebben via school gehandeld uiteindlijk zijn we bij cjg en wijkteam terecht gekomen bij cjg zit cdt dat is speciaal vor diagnostiek zij doen geen behandeling maar allen diagnose en advies over verdere behandeling zolang we heir blijven dan komt er slechts een diagnose en geen stempel op het moment dat hij door verwezen word en we laten hem behandelen dan komt de stempel pas de vraag is of dat ndoig gaat zijn of dat wij er met hulp van het wijkteam uit gaan komen |
| Quote |
| Minnie Mouse schreef op: 06-04-2017 22:18:00 |
Onze zoon heeft zijn diagnose op zijn 6e jaar gekregen, hij is nu 13. Hij heeft asperger. We hebben al heel veel hulp gekregen die we anders niet hadden gehad. |
| Quote |
| Kyla schreef op: 06-04-2017 22:58:28 |
Hij heeft inderdaad niks aan sova, dat zijn merendeels truucjes. Mijn zoon deed het super bij de
sova, ook door zijn hoge iq.Wat hij nodig heeft is sociaal inzicht en dat is oefenen oefenen en nog
eens oefenen. Bij ons was de diagnose echt nodig. Naarmate hij ouder werd werd het verschil met
leeftijdgenoten steeds groter. Hij moest daardoor steeds meer op zijn tenen lopen en het vroeg van
ons ouders ook steeds meer. Bovendien doordat hij werd overvraagd had hij ook een angststoornis
ontwikkeld. Door zijn diagnose kwamen we in aanmerking voor een pgb. Hiermee konden we begeleiding
betalen waardoor hij aan zijn socilae en emotionele doelen kon werken. Ook ging hij eens in de
8 weken een weekend logeren. Daarbij komen ook andere doelen aan bod, zoals persoonlijke hygiene.
Ook zorgt het voor een stukje ontlasting van ons als ouders en zijn broertje. Omdat het een tijd
lang echt niet goed ging met veel uitbarstingen van zijn kant is dat eens in de 4 weken geworden. De
laatste tijd gaat het een stuk beter en de afgelopen weekenden miste ik hem zelfs. Ook thuis krijgt
hij nu begeleiding. het was namelijk een drma om hem klaar te krijgen voor school. Zijn houding naar
ons was heel slecht en de relatie met zijn broertje was ook niet best. Allemaal dingen waarvan ik
wel wist hoe ik ze aan moest pakken, maar ik had na jaren geen energie meer. Ook ons netwerk werd al
benut, maar het was gewoon niet genoeg. Op regulier onderwijs ging het redelijk, hij zat wel in een
zgn kwadraatklas, voltijd onderwijs voor hb kinderen, voor een rugzakje kwam hij niet in aanmerking,
daarvoor was hij te goed. Het was dan ook een klap toen het mis ging op het VO, terwijl hij in een
speciale zorgklas zat. Dat was eigenlijk alleen uit voorzorg, omdat hij met 11 naar het VO ging.
Gelukkig bleek er toch een school speciaal onderwijs op havo/vwo niveau aanbied, dat niet te ver is.
Al die hulp en het speciale onderwijs waren zonder diagnose niet mogelijk geweest. Nu heb ik een
heerlijke, gezellige puberzoon van 14. Hij doet het nu veel beter op school. Er is zelfs een grote
kans dat hij mee mag doen met de wiskunde olympiade. Zonder diagnose hadden wij zijn begeleiding nooit kunnen betalen. En ondanks dat ik zelf heel veel doe aan verdieping (boeken, cursussen, lezingen, symposia, conferenties, lotgenotencontact) en inzet dmv planningen, beloningssystemen enz denk ik dat we er zonder begeleiding een heel stuk slechter voor hadden gestaan. Ik ben een tijdlang coach, psycholoog, en dan nog eens moeder geweest voor mijn kind. Dat brak me op, omdat je te veel emotioneel betrokken bent. Nog steeds vraagt hij veel tijd, aandacht en energie, maar nu is het te doen. Nu moet ik heel gauw naar bed. Morgen om 6.00 gaat mijn wekker, dan moet ik de ochtendroutine van mijn zoon in gang zetten, zodat hij op tijd klaar staat voor het taxivervoer naar school. |
| Quote |
| Maya schreef op: 06-04-2017 23:04:27 |
Mijn zoon was 5 toen hij diagnose ASS kreeg (hij is nu 10), ik hou niet zoveel van hokjes, maar zijn
kenmerken liggen het dichtstbij PDDNos, al hou ik het liefst zelf gewoon op ASS, bij hem was er geen
twijfel over de diagnose en zelf was ik er blij mee omdat het voor mij een bevestiging was dat ik op
de goede weg was met hem qua aanpak, ook heb ik hem met de diagnose makkelijker op speciaal
onderwijs gekregen, op een gewone basisschool zou te druk zijn vanwege de vele prikkels. Ik merk dat sinds hij de diagnose officieel heeft gekregen dat er meer begrip is voor zijn soms wat afwijkende gedrag. Hij heeft het sociaal gezien best moeilijk, wil graag met andere kinderen spelen en heeft gelukkig ook wel een paar kinderen waar hij goed mee kan spelen, maar het blijft lastig. |
| Quote |
| Saskiamv2boys schreef op: 07-04-2017 07:49:31 | ||
Is er dan sprake van een kloof tussen verbaal en performaal iq? Dat heeft Bas bij ons ook en hoe ouder hij word hoe beter het gaat. Op de basisschool was het soms een ramp maaar nu op het voortegezet gaat het super goed.. | ||
| Quote |
| Tiesmv3jongens schreef op: 07-04-2017 09:56:50 |
Hier heeft de oudste de diagnose in groep 5 gehad en toen werd er ook gelijk gehandeld met
begeleiding voor hem. Nu hij 16 is zit hij op het VSO omdat het regulier onderwijs niet ging. Nu is
pas mijn jongste getest met 7 jaar en ook daar kwam asperger uit net als bij de oudste. Nu kunnen ze
op school ook gaan handelen zodat het voor hem ook daar wat makkelijker wordt. Hij is ook al
opgegeven voor trainingen zodat hij leert omgaan met emoties. |
| Quote |
| Banana schreef op: 07-04-2017 12:33:24 | ||
ja volgens mij komt het daar wel op neer verbaal scoort 124 en perfomaal zit rond de 91 moet zeggen dat het kwa gedrag vanaf kleurter tot nu gr 5 echt enrom verschil is leeftijdsgenoten worden ook ouder en dan iis die kloof van begrip wat minder groot | ||
| Quote |
| Anne Mv 3 schreef op: 07-04-2017 14:30:29 |
@Banana, verbaal/performaal kloof kan ook invloed hebben op sociale situaties omdat het kind niet
weet hoe te handelen. Lijkt op autistisch gedrag maar is echt te verklaren door intelligentiekloof. Kinderen met zo'n kloof, met name jongens, hebben vaak ook last van veel frustratie omdat ze verbaal veel begrijpen maar het niet (goed) om kunnen zetten in handelen. Onze zoon, met een gelijkwaardige kloof, krijgt nu PMT. Ook de communicatie van Geef me de 5 (auticommunicatie) helpt enorm goed! |
| Quote |
| Banana schreef op: 07-04-2017 14:55:26 | ||
nou dat klinkt idd begrijpenlijk sociaal is hij op ouderen gefocusd en is hij echt een schat (vind ik) hij stapt ook zonder prblemen op eidereen af van alle leeftijden heel jong en ouder is het makkelijkste leeftijs genoten gaat tot op zekere hoogte goed is een op een das super maar komen er meer bij is het te veel maar hij zit ook in een enorme fantasie wereld en das weer onverklaarbaar bij die intillegentie kloof we moeten nog even geduld hebben een onderzoek voor hem in autisme spectrum en een intervieuw met ons in autisme spectrum ik zal daar ook is aan kaarten over de kloof (ga me er komende dagen is in verdiepen) pmt wat is dat? | ||
| Quote |
| Mam Van Twee schreef op: 07-04-2017 16:50:19 |
collega van mij heeft ook te maken met zoon met combi van autisme en hoogbegaafd. Psycho educatie heeft haar zoon heel erg geholpen. |
| Quote |
| Anne Mv 3 schreef op: 07-04-2017 17:48:14 |
@Banana, PMT is PsychoMotorische Therapie. Zoonlief leeft te veel in z'n hoofd ;-), hier leert hij
beter op z'n lichaam te reageren en doet allerlei spelletjes om allerlei situaties te oefenen. Hij vindt idd contact met jongere óf oudere kinderen ook makkelijker. |
| Quote |
| Banana schreef op: 07-04-2017 23:50:42 | ||
ben je eeuwig dankbaar voor mij valt er zoveel op zijn plaats hier gaan we zeker mee verder en feest van herkenning eindelijk kan ik zeggen ik wist het hij is GEEN autist zo ongrijpbaar en nu plonk kwartje valt we gaan dit zeker mee nemen en er zal vast een weg komen in hoe wij met hem om kunnen leren gaan we waren al op de goede weg de psycholoog heeft vaak respect geuit naarons maar dit zou het misschien net ff de goeie richting op brengen | ||
| Quote |
| Tiesmv3jongens schreef op: 08-04-2017 06:25:26 |
PMT heeft mijn oudste ook gehad bij het SARR die zaten toen bij het Zuidplein en waren onderdeel van
Yulius. Hij had hier ook veel baat bij. |
| Quote |
| Banana schreef op: 08-04-2017 11:27:59 |
thnx en sorry ma dat ik je topic zo vervuil maar was feest van herkenning hier voor ons is de keus om toch onderzoeken te doen puur geweest omdat hij vooral op school tegen dingen aan lopt voornamelijk sociaal en hij meer gaat inzien dat hij anders is ik hoop als we weten waar t weg komt hij beter begeleid kan worden zowel door ons als op school zou het iets van autisme zijn kan je daar wat aanpassingen in doen maar is he meer die kloof zijn er weer vele andere opties in beide gevallen zou het fijn zijn als we weten hoe we er mee om kunnen gaan en ook hem daar uitleg over geven en oefeningen gaan doen begin was er veel frustratie ook van uit ons als ouder j ziet en kind en die is vervelend en vertoont ongewenst gedrag vaak zijn gedachtes dan toch doe toch is normaal  ik merk dat dingen op zijn plek vallen en ik beter kan schakelen in doe toch is normaal als in oke jij denkt dus dat en kan er dus neits aan doen hoe kunnen wij zorgen dat jij ons begrijpt maar ook op school vorig jar had hij leerkrachten die zeiden dit is de stof die moet iedereen doen dus jij ook punt en hij heeft daardoor vaak voor straf bij andere leekracht in klas gezeten omdat het zo extreem uit de hand liep dit jaar is deleerkracht van minder pushen maar ook doordat we dit traject met school doen zie je school daar ook in mee buigen en groeien tot nu zijn het voor ons dus wel voordelen maar er gaat wel goed gedacht worden over hoe nu verder ik wil niet zomaar laten stempelen als dit niet nodig is ik heb veel stempels en ondanks dat ik er ook profijt van gehad heb heb ik er ook nog steeds last van als men mij nu zou testen zou er geen stempel komen maar ja ze staan er nog wel .... (het is er ook nog maar in mijn hoofd en ik kan dat heel goed handelen ) |
| Quote |
| Kyla schreef op: 08-04-2017 16:50:16 |
@Banana: mijn zoon heeft Asperger (tegenwoordig heet dat ASS) en loopt ook zo op iedereen af. Heeft
graag contact en wordt gezien als heel gezellig op school en in de logeerwekenden. Met jongere
kinderen en volwassenen gaat het goed, met leeftijdgenoten vaak minder, hoewel het met de
kinderen bij hem op school en in de taxi wel heel goed gaat. Alleeen hij voelt niet alle sociale
regels even goed aan. Zo was er op zijn oude school een stagiair die door iedereeen die heks werd
genoemd. Vervolgens werd hij door de leerkracht ergens op aangesproken en zegt hij:"Maar het mocht
van die heks". Zich totaal niet beseffend dat je dat niet kan zeggen, hij was toen 12...en
natuurlijk de hele klas pissig op hem, want de aap kwam uit de mouw dat iedereen haar die heks
noemde. Ook het volle hoofd herken ik, dat komt bij hem door zijn autisme, hierdoor verwerkt hij
prikkels anders of is het hem soms te veel. Fantasie heeft hij volop Hij kan juist heel creatief
zijn doordat hij dingen op een andere manier beleeft en bekijkt. PMT kan ook heel goed bij kindren
met autisme, ook sensorische integratietherapie bijvoorbeeld. |
| Quote |
| Banana schreef op: 08-04-2017 20:21:49 |
ken vele soorten van autisme en als het zo is is het ook prima maar iets zegt me dat het niet
klopt en de psychologen kunnen hun vingers er ook niet op leggen hij zit vooral in zijn hoofd dingen die gemiddelde leeftijds genoten leuk vinden (voetbal sport enz) daar vind hij geen bal aan hij leeft in zijn fantasie stad en is gefacineerd door de baron (efteling) en daarbij mijnen het fantasie gedeelte speelt hoog op als er meer spanning is en verdwijnt als het gewoon goed gaat het is heel typerend ddoor die puntjes is er onbegrip o en hij wil vaak dingen die hij wil dus spelen i een groep maar wel wat hij wil of kan tikkertje zal afvallen en problemen geven omdat hij motorische niet sterk is en niet tegen zijn verlies kan ((falen) en dan begint de ellende hij kan zich niet verwoorden dus explodeerd de boel voorbeeld van gister een jongetje (wel de verveel van de straat) pikt zijn stok ( en stokken zijn heilig en die bewaard hij ook in onze tuin) dus j hij pissig wil die stok terug . draaid er om heen scheld wat pakt stok en komt boos naar huis als ik vraag wat er is klapt hij dicht en wil niets meer zeggen uiteindlijk komt eruit dat hij geen straf wil want hij heeft fuck you gezegt ik heb echt heel hard gelachen hij was bang voor heel erge straf en daarom durfde hij het neit te zeggen oke netjes is het niet maar ja moeten ze maar niet aan zijn spullen komen dit is dan klein dingetjes voor hem enrom opgeblazen hij had echt week schermen straf verwacht in zij hoofd is alles heftiger |
| Quote |
| Pien schreef op: 08-04-2017 21:47:15 |
Ik vindt het ook te kort door de bocht om nu hier juichend te roepen dat hij geen autisme dus heeft.
Dat kun je beter aan de experts over laten om dat te onderzoeken. Juist uit al je verhalen over hem denk ik al jaren dat hij autistisch is. Mijn 14 jarige heeft Asperger en is HB. Weten we al vanaf kleuterleeftijd. Aan de buitenwereld bijna niet zichtbaar. Voor ons wel. Zijn aanpassingsvermogen is heel erg goed tov andere. Totdat hij thuis is. Dan kan en mag hij zichzelf zijn. |
| Quote |
| Pien schreef op: 08-04-2017 21:54:13 |
Mijn zoon zit in 3 gymnasium, hij is de jongste van de klas. Hij heeft het er heel erg naar zijn
zin. Heeft een vriendengroepje daar gemaakt. Voor het eerst. Thuis is hij vooral bij ons. Hij heeft
eigenlijk maar een vriendje. En die kan helaas heel vaak niet. Dus ook voor hem geldt dat sociale
dingen moeilijk zijn. Hij zit op voetbal. Is ook groot voetbalfan en weet heel veel van
auto's. |
| Quote |
| Banana schreef op: 08-04-2017 22:04:33 |
is ook kort door de bocht te zeggen dat hij autist is nav verhalen online  ik juich niet ik zeg er is dus toch kans dat andere kant op gaat en meer om wat psychologen juist ook zeggen mijn onderbuik gevoel heeft het niet vaak mis maar heb ook duidelijk gezegd as zo is dan is dat ook prima dus beetje rare samen vatting zo |
| Quote |
| Kyla schreef op: 08-04-2017 22:41:06 |
Ik snap je heel goed hoor Banana. Ik dacht ook dat mijn zoon geen Asperger had.. Totdat mij dus
beter werd uitgelegd wat dat inhoud voor onze zoon. Alle dingen die jij zegt kunnen juist vanuit autisme verklaard worden. De meeste kinderen hebben bijvoorbeeld een onderwerp waarop ze gefixeerd zijn. Daar zijn ze het liefst heel de dag mee bezig en willen daar alles van weten. Dat is vaak tijdens spannende tijden een houvast. Het dwingende tijdens het spelen is ook heel typisch. Dat geeft namelijk voorspelbaarheid en overzicht, iets wat kinderen met autisme fijn vinden. Vandaar dat mijn zoon goed met jongere kinderen kan spelen, die accepteren het als hij de baas wil spelen. De reden dat mijn zoon het goed kan vinden met volwassenen is omdat die voorspelbaar zijn En zoals ik
het lees vind jouw zoon het ook heel belangrijk dat mensen zich aan de regels houden.In ieder geval, wat ik wil zeggen.. en wat jij volgens mij ook doet.. blijf open staan. Het belangrijkste is dat jullie uitkomen bij hulp die bij jullie past. |
| Quote |
| Pien schreef op: 08-04-2017 22:59:01 |
Ik sluit me bij Kyla aan. Heel veel van de dingen die jij over hem opnoemt zijn kenmerken van
ass. Uiteraard hoeft het niet zo te zijn maar ze zijn voor ons als moeders van zonen met ass herkenbaar in ieder geval. Mijn zoon heeft ook een kloof tussen VIQ en PIQ. Is ook heel vaak zo. Ik hoop voor je dat het er niet uitkomt. Maar je kunt hier niet gaan roepen zie je wel ik dacht al dat hij geen autist is. Ik had het ook niet verwacht namelijk bij de mijne. |
| Quote |
| Banana schreef op: 08-04-2017 23:00:32 |
als we niet open stonden waren we niet op dit punt beland heb alle
vertrouwen in de psychologen maar een beeld hier zegt natuurlijk niets over wie en hoe hij
is als zelfs de psychologen maanden bezig zijn en zeggen er geen grip op te krijgen .... een neefje van ons is ook autisten hij was ongveer 9 mnd toen ik al zei van joh wellicht is onderzoeken hij vertoond wel tekenen van en dat bleek idd klassiek te zijn heb heel wat achtergond kennis en nee ik ben geen expert en dat wil ik ook helemala niet zijn maar er is gewoon iets waardoor het gewoon net niet past en hey als het wel zo is ook prima ..er is alleen iets waar we ons vinger niet op kunnen leggen en wij staan daar niet alleen in ... maar goed komen nog twee onderzoeken en dan hopen ze een advies te kunnen geven we zullen t zien soms laten kids/mensen zich niet in een hokje plaatsen en past het gewoon net niet ook dat kan |
| Quote |
| Kyla schreef op: 09-04-2017 11:33:26 |
Ik denk dat niemand in een hokje past. We zijn namelijk mensen en geen diagnoses. Mijn zoon past ook
niet perfect in het hokje. Hij maakt namelijk goed oogcontact en is dol op knuffelen. Dat doet er
verder ook niet toe. Ik hoop dat jullie er uit komen. Als moeders willen we uiteindelijk dat onze
kinderen kunnen en mogen zijn wie ze zijn. En als moeder geloof ik zeker in het onderbuikgevoel. |
| Quote |
| Sammy schreef op: 09-04-2017 11:45:32 |
Wij wilde onze zoon ook liever niet in een hokje stoppen. En toen men opperde dat het misschien
verstandiger was hem toch eens te laten testen, waren we beslist niet voor. Maar we bleven vastlopen. Uiteindelijk ben ik toch bij het gedaan te hebben. We hebben nu deuren geopend die anders gesloten gebleven waren. Mijn zoon zijn coach was zelfs heel verbaasd toen er uiteindelijk toch een lichte vorm van ASS uitgekomen was. Dat hij zij echt niet verwacht. Het weten wat er 'mis' is heeft bij ons echt veel rust gebracht. |
| Quote |
| Banana schreef op: 09-04-2017 13:31:01 | ||
de manier waarop jij zegt dat ik hier sta te springen dat het niet zo is is gewoon iets wat mijn enorm pissig maakt !!!! ik zeg dat niet lees alle reacties terug dan zie je dat ik alles open laat ik spring en juich niet omd at ik gelijk heb als ik zo slim was zou ik hem niet eens hoeven laten testen het is een stukje anders als jij hier nu beweerd feit blijft dat de psychologen het ook niet snappen en het voor een heel groot deel met mij eens zijn dus ga nu niet zeggen dat ik spring en juich ik spring en juich als hij normaal zou kunnen functioneren zonder steeds te roepen was ik maar dood !!!!! | ||
| Quote |
| M&j schreef op: 09-04-2017 18:38:51 |
De voordelen zijn dat er veel meer begrip voor ons is, veel meer hulp mogelijk is en de
verwachtingen realistischer. Mijn zoon wordt nu op een andere, betere manier benaderd en ik hoef
niet weer steeds opnieuw uitteleggen dat mijn zoon iets niet expres doet maar niet anders kan. Toen voor het eerst ass tersprake kwam, viel ik bijna van mijn stoel, dit had ik niet verwacht. Een vriendin van mij die met ass kinderen werkt, kon het ook niet in hem zien maar nu we verder komen wordt het wel steeds duidelijker. Mijn zoon had eerst een uitgestelde diagnose adhd en ass waaruit de diagnose en behandeling adhd volgde, nu zijn we bezig met ook ass. Hij krijgt een begeleider die hem op school en thuis gaat begeleiden in voor hem allerlei moeilijke situaties. |
| Quote |
| M&j schreef op: 09-04-2017 20:18:43 |
Banana, ik denk dat het om je bericht van 07-04-2017 om 23.50 gaat. Je schrijft daarin, eindelijk
kan ik zeggen, ik wist het, hij is GEEN autist, en het kwam nog al blij over. |
| Quote |
| Banana schreef op: 09-04-2017 20:36:46 | ||
leek me nogal logische gezien mijn andere berichten dat het fijn is een andere insteek te hebben ik ben gene psycholoog nog niemand anders hier daarom zij ik als j al mijn berichten leest dan lijkt me dat meer dan duidelijk | ||
| Quote |
