ongewenst zwanger

ik plaats dit ff anoniem.. als iemand me denkt te herkennen, niet laten merken svp, plaats niet voor niets anoniem...

mijn man heeft zich laten steriliseren, ruim een jaar geleden.
nu blijk ik toch zwanger...
we hebben een aantal gezonde kinderen.. bewust keuze gemaakt om te steriliseren...

gevoel spreekt tegen verstand nu..
verstand zegt; kan niet, financieel is het nu niet makkelijk, absoluut niet, redden het maandelijks vaak niet.. sparen zit er al helemaal niet meer in.
we werken beide, en beide veel. minder werken zit er voor beide niet in financieel.

kleiner gaan wonen ook niet, wonen al in een klein huis. Verkopen lukt al helemaal niet en zo wel, dan met schuld omdat prijzen zijn gezakt. Huren duurt lang voordat er plek is en maandelijke is het dan duurder dan de hypotheek nu..

drukte; we hebben meer dan gemiddeld kinderen (meer dan 2 zeg maar, wil niet teveel in detail, sorry daarvoor), het 'normale' plaatje is toch 2 kinderen vandaar dat ik het zo schrijf, niet om iemand af te vallen!!

we rijden een oude auto ('96) waar geen plek is voor meer kids, andere auto kopen zit er dus financieel ook niet in.

ruimte in huis laat meer kinderen ook niet toe, kamers zijn al ruim bezet.


tijd voor mezelf is er nu al weinig tot niet. Dat wordt met nog een kindje alleen maar minder.
Klink misschien egoistisch maar ik heb een dik hallfjr geleden op randje van burnout gezeten..
Oppas vinden in de familie sfeer is er nagenoeg niet.

Waarom ik dit allemaal opschrijf? Moet het even van me afschrijven..

We hebben de keuze al gemaakt. Al blijft ons gevoel lastig, het is gewoon niet verstandig. Een mama die straks wel overspannen raakt, geen tijd heeft voor leuke dingen, als we de eindjes helemaal niet meer aan elkaar vast kunnen knopen etc... Dat is voor de kinderen ook geen fijn thuis...

En misschien herkennen mensen dit of hebben soortgelijks meegemaakt??

Kijk, we hebben bewust gekozen voor sterilisatie, dus we deden niet maar voor de lol iets en wachten maar af of het goed zou gaan... Ons gezin is compleet...

Pff, dat ben ik even kwijt...
Bedankt voor het lezen in elk geval...

Er staat ergens dat ik 'liever een miskraam wil' en dat het door een aantal verkeerd opgevat wordt, idd Mamavonn en nog een aantal omschrijven precies zoals ik het bedoel; wij hadden de keus dan zelf niet hoeven maken, er werd dan voor ons beslist.

En iemand (onthou de namen allemaal niet..) schreef dat, zoals zij het leest, er alleen maar staat dat ik het niet wil (het kindje) maar dat klopt niet, het is niet een kwestie van niet willen, inderdaad wilden we geen kinderen meer, vandaar de sterilisatie! Maar het kan ook gewoon niet, de middelen zijn er niet na. Een ander kan misschien zeggen ja maar dit of dat. Wat ik eerder al aangaf, dat is een nadeel van internet, je leest alleen het verhaal en kent de situatie en de personen erom heen niet.

We hebben het vandaag aan de ouders verteld en van beide kanten begrijpen ze het heel goed en staan achter onze keuze, zij hadden in onze situatie hetzelfde gedaan.

We hoorden vandaag nog een verhaal; man en vrouw waren beide gesterilisseerd en na 10 jaar was de vrouw toch nog zwanger geraakt.. Vond ik wel heel bijzonder, want ik zei al, mijn man gaat opnieuw onder het mes maar dan ga ik ook, dan maar dubbelop. Schijnbaar is zelfs dat geen 100% zekerheid. Dus we moeten nog maar even goed kijken naar wat nog meer een oplossing kan zijn, eventueel dubbelop, beide steriliseren en evt spiraal? Weet ook niet of dat kan, we gaan in elk geval even goed informeren.

Bedankt voor de steun, doet ons goed...

Op naar morgen...

Dank jullie wel...

Gisteren is de behandeling geweest, de behandeling op zich was te doen. Had gekozen voor plaatselijke verdoving.
Wel erg gevoelig maar te doen. Alsof je aantal minuten lang 1 flinke wee hebt, echt op zijn piek.
Terugweg in de auto was ik nog heel enthousiast, nou ja, verkeerd woord misschien maar ik had niet veel pijn, af en toe een flinke steek, als een soort nawee gevoel. In de loop van de middag wel veel pijn, paracetamol 2x500mg en 1 brufen 600mg en warme kruik hielpen niet. Uiteindelijk huisartsenpost nog gebeld. Moest toch langskomen, ook omdat ik raar gevoel in mijn been had, soort trekkend gevoel. Tegen de tijd dat ik heen kon voor de afspraak was de pijn al wel minder, of ik was er aan gewend? Been kwam waarschijnlijk van de rare houding tijdens de behandeling. Dat is nu gelukkig ook stuk beter. Vannnacht goed geslapen, wel met pijnstilling voor de zekerheid, nu gaat het redelijk. Moe, duf maar dat zal wel normaal zijn. Pijn valt nu heel erg mee. Vloeien tot nu toe vergelijkbaar met menstruatie.

Heb nu eerst weer de pil totdat mijn man weer opnieuw geholpen is. Wilde eigenlijk geen hormonen meer maar als tijdelijk is dit het meest ideale. Geeft meer bescherming dan bv condoom. Dacht zelf nog aan spiraal maar duurt ongeveer 6 maanden eer deze goed werkt, dan is, als het goed is, mijn man al weer geholpen en gecontroleerd. En nadeel ervan is dat bij de koperen de bloedingen erger worden (voordeel geen hormonen) maar menstruatie is altijd al heftig genoeg en nog heftiger is niet ideaal dan. Bij de mirena kan de mestruatie uitblijven en dat voelt voor mij ook niet goed, dan ga ik volgens mij om de haverklap testen...
En misschien moet ik me toch maar over de hormonen heen zetten en langere tijd de pil blijven gebruiken?
Wil nooit meer in deze situatie komen, absoluut niet.

Geestelijk gaat het ook goed, wel erg moe, weinig puf. Morgen wel aan het werk, is maar een halve dag en straks op tijd op bed, dan voel ik me morgen waarschijnlijk al weer een heel stuk beter.
Lichamelijk is de pijn stukken minder, voelt wel een beetje zo als na een bevalling, wel in mindere mate maar zo kan je het een beetje vergelijken vind ik.

Dank je Deborah...

Vandaag toch maar niet aan het werk geweest. Voel me lichamelijk minder dan gisteren. Misschien door de hormonen? Eerst hormonen net zwanger, deze gaan nu lichaam uit natuurlijk en daar bovenop nog weer hormonen van de pil? Heb geen idee...
Doe het nog even rustig aan.

Vandaag veel pijn. Is vannacht begonnen. Afgelopen 2 dagen ging het best goed, geen pijn en nagenoeg geen bloeding, nu weer redelijk veel bloed en dus pijn, stekende pijn rechtsonderin mijn buik.
Hap net gebeld, ass gaat overleggen en belt me straks terug.
Heb al een Ibuprofen 600mg ingenomen, werkt nog niet echt tot nu toe. Op internet kan ik niet veel vinden of dit normaal is na abortus.. Heb geen koorts, wel totaal lamlendig gevoel maar dat is natuurlijk door de pijn.
Hoop dat het snel afzakt en dat het niets bijzonders is...

In dit topic hebben ook mensen gereageerd die zelf een abortus hebben gehad, herkennen zij mijn klachten misschien?

Dank je wel Saskia.

De ass van de HAP belde terug, ik moest toch even langskomen, kon pas in de middag, maar dat geeft niet, ik moest mijn man bellen (was aan het werk) en oppas regelen voor de kinderen. Dus in de middag naar de HAP, daar aangekomen en eenmaal binnen bij de arts kon ik amper mijn verhaal doen en werd er gelijk gezegd, ja mevrouw, dat hoort er nu eenmaal bij, kan nog wel een week duren. Euhm, ok.. Maar waarom moest ik dan langskomen? De ass had toch overlegt? Ja, nou ja, dat wist hij ook niet..
Hij heeft niet gekeken, gevoelt aan mijn buik of wat dan ook.
Als ik koorts kreeg moest ik maar terug bellen en morgen de kliniek maar bellen waar ik geholpen ben. Kwam er niet helemaal gerust weg maar ok.

Vanmiddag konden de kinderen gelukkig even een tijdje bij mijn ouders blijven en heb ik een tijd geslapen.
De pijn is inmiddels weer terug en heb net weer pijnstilling genomen. Hoop dat het zo weer afzakt.
Kinderen liggen op bed en mijn man is nog even aan het werk. Ik nestel mij weer op de bank..

Had deze nasleep niet verwacht trouwens, als het inderdaad normaal is, de pijn, vind ik wel dat de voorlichting hierover beter moet zijn, kijk dat het bloeden een tijdje duurt en de ene dag over lijkt te zijn en den volgende dag weer terugkomt, ok. Maar de pijn was ruim 2 dagen weg en kwam vanncht in alle hevigheid terug. Wat ik al zei, als het erbij hoort, prima maar dat had ik graag geweten en had ik niet de HAP hoeven bellen me ongerust te maken.

Ik heb alleen op de dag van de behandeling zelf AB gehad;
2 tabletten Azitromycine (500mg p/s) voor de rest niets.

Wel heb ik Ibuprofen 600mg van de ha gekregen.

Deze pijn is voor mij stukken heftiger dan de laatste dagen van de mesntruatie. Ik heb 2 paracetamols 500mg gehad, ruim een uur geleden maar het zeurt nog, wel te dragen maar het is niet over. Ook veel hoofdpijn, misschien door de hormonen? Ik heb geen koorts dus dat is positief toch?

Ik bel morgen voor de zekerheid wel even naar de kliniek en evt naar de ha. Neem voor de nacht nog even een Ibuprofen in.