Hoe ben je ten huwelijk gevraagd?

Geen idee; volgens mij hebben wij op een bepaald moment samen besloten om te gaan trouwen.

---

Klagen is zinloos; Doe iets of vergeet!

Niet.. de notaris zei dat trouwen goedkoper  was dan samenwonen in ons geval    Dus, toen was t maar besloten...

Als kind snapte ik al niks van die witte trouwjurkendroom.. we hadden wel ene heel toffe bruiloft....  Man is muzikant dus s avonds ook allemaal m=zuikanten die gingen jammen in ons  favoriete muziekcafe...  gewoon lopend buffet, zalm , sate, stokbrood kruidenboter.. Wat gewoon iedereen lekker vind zeg maar.. niks fancy's...   In een oude Amerikaan met een vriend als chaufeeur gereden...  

(k zie de meerwaarde van trouwen niet.... )

niet.... ik was hoogzwanger en we zaten met de erkenning van het kind, omdat het makkelijker was om te trouwen, administratief gezien, hebben we dat gedaan haha. Ik was 36 weken zwanger en net geopereerd aan een abces in mijn bil, dus heb op een grote rubberen band de ceremonie uitgezeten 

---

Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg!

Niet...................

Wij waren bij de notaris om de overdracht van het huis te regelen en vroegen toen meteen om de kosten van een testament etc. Wij zijn toen behoorlijk geschrokken en hebben samen besloten om maar te trouwen. Niks romantisch, wel praktisch.

Wij zijn 's morgens gratis getrouwd en aanluitend bij ons thuis een lunchbuffet geserveerd. Nadat iedereen weg was zijn wij samen uit eten gegaan. Ik had overigens wél een echte bruidjurk, er zijn grenzen.

---

mv M 30-04-2001 en J 02-01-2005


Men moet menselijke handelingen niet bespotten, niet betreuren, niet veroordelen, doch begrijpen.

Spinoza 1670

Via èèn gedicht met sinterklaas. Trouwring was het cadeautje  .

We wilde trouwen om meerdere redenen. Nu is alles financieel geregeld. Als mijn man dood gaat krijg ik alles. Voordat we trouwden zou het naar de kinderen gaan en kreeg ik niets. Erg lastig als je drie kinderen moet groot brengen alleen. Verder heb ik nu recht op een weduwepensioen als hij dood zou.gaan.  Allemaal dingen die het groot brengen van onze jongens wat makkelijker maakt 

Ook wilde ik graag dezelfde achternaam als mijn kinderen

romantisch he

---

Moeder van Dominiek(2006),Valentijn(2010), Olivier(2013) en Lidewei (2016)

Whahahha nou we hadden een miskraam op 14 juli 2002, toen waren wij al 10 jaar samen. In oktober weer een miskraam en in december weer zwanger . Na een echo in januari en een in februari bleek dat het deze keer wel goed zat 😍 . Toen hadden wij het over trouwen of niet, was een beetje mwaa weet niet. In maart 2003 gingen we op wintersport in Noorwegen en toen zei manlief nou weet je , het is toch wel leuk als we alle drie dezelfde achternaam hebben straks. Zullen gewoon maar gaan trouwen? Is ook wel makkelijk met de erkenning en zo. Hoe dan niet . Dus ik zei, mwaa okeyyy.

whahahha romantisch he? In de norse sneeuw maar het was gewoon een mededeling 😂


Om het verhaal af te maken: 27 juni 2003 zijn wij hoogzwanger getrouwd en zoon is begin augustus geboren 😍

Ik ben eigenlijk 2 keer gevraagd. Ik heb ooit geroepen dat ik alleen zou trouwen als ik voor de milleniumwisseling gevraagd zou worden. Om klokslag 24.00 uur vroeg mijn (nu) man aan mijn ouders of hij met hun dochter mocht trouwen. Dat mocht waarna ik een ring kreeg en hij mij niks vroeg  Was heel speciaal voor mij omdat mijn mama toen terminaal ziek was en eigenlijk al overleden zou zijn volgens de verwachtingen...... Om die reden oa zijn we toen ook niet getrouwd, je moest toen nog 6 weken in ondertrouw waarvan we niet wisten of we dat hadden en we wilden mijn mama er niet mee opzadelen dat ze dood ging in de tussentijd.

In september 2002 waren we op Kreta met mijn schoonvader en zijn vriendin om er even uit te zijn na het overlijden van mijn zwager. Was een heerlijke week. Mijn man heeft de irritante gewoonte op vakantie alles te willen bekijken wat hij op bergen, heuvels, etc ziet in de verte. Hij zeurde dus al de hele week of ik mee ging kijken bij dat witte kapelletje op een berg in de verte welke we zagen vanaf het strand. De laatste dag ben ik meegegaan. Wij met de auto naar boven... Daar aangekomen een prachtig uitzicht over het eiland en de zee, echt op het topje van een berg. Er was een betonnen rand omheen en het leek mijn man leuk een foto te maken met de achtergrond dus ik ging op die rand zitten en hij zette de camera met zelfontspanner weg..... hij kwam terug en ging niet naast mij zitten maar... op zijn knieen 

1-8-2003 zijn we getrouwd, afgelopen maandag alweer 12,5 jaar geleden

tijdens het uitlaten van de honden.. hij ging op straat op de knie!
8 april 12,5 jaar getrouwd en 23,5 jaar samen...

Hij kwam me ophalen in pak, op 18 februari 2000, we zijn naar ons huis gereden welke vol stond met rozen. Daar heeft hij het gevraagd. 28 juni 2001 zijn we getrouwd

---

Op zoek naar een persoonlijke creatie? Een email sturen mag altijd!
NoTes-Fotocreaties / notesfotocreaties@gmail.com

Eerst heeft hij mijn vader gevraagd of hij met mij mocht trouwen. 
Daarna heeft hij mij bij mijn ouders thuis op de knieën met al mijn Broers en zussen erbij gevraagd.

11 september 2002 (1 jaar na 9-11) zijn wij getrouwd. 
Dit jaar 14 jaar getrouwd en 22 jaar samen. 

---

Leef je leven!! Trotse mama van 2 jongens (dec 2007 en mrt 2010)

we waren acht maanden samen ( waarvan we er 3 samenwoonde) . Ik kwam uit de douche en hij zat in de kamer achter de kamer ( 1 kamerapp. woonde we toen   ) hij zag me , ging op zijn knieen en vroeg of ik met hem wilde trouwen .  We hebben meteen een datum geprikt   en zijn in mei 14 jaar getrouwd   ( en nog steeds gelukkig )

Ben ook niet gevraagd...gewoon praktischer leek het ons.

IK wilde ook hetzelfde heten als mn kinderen maar klutreden natuurlijk want nu heet ik alsnog anders...

Zou het nooooit meer doen.de scheiding was best duur
Na 14 jaar samen en 10 jr getrouwd was het voorbij

wij zaten tussen 2 huizen in op een zolderkamer en mijn man zei: als je wilt trowuens moeten we het nu doen! Dsu ik... niet eens de moeite nemend op te kijken van mijn boekje, ga eerst maar naar mijn vader en daarna praten we vader. En weg was hij....
dus toen konden we een week later in ondertrouw. Vraagt de ambtenaar, wanneer wilt u trouwen? Ik wilde zeggen....u nou zomer lijkt me wel wt. Zegt mijn man met droge ogen (en iedereen die twijfelt of ik het ben op dit forum hekend me nu zeker)
' Het is net als met een nieuwe auto, die wil je ook zo snel mogelijk' en zo geschiedde dat ik 3 weken later trouwde 

Hij heeft eerst toestemming (huhu) gevraagd aan mijn vader en is op valentijnsdag naar mijn werk gekomen met een grote bos gele rozen om daar op zijn knietjes ge gaan. Voelde me een beetje opgelaten met het hele team en bezoek om ons heen, maar ach. Ik heb altijd gezegd dat ik pas ging trouwen na een aanzoek. Dat heb ik gekregen......

---

don't worry about tomorrow, embrace the gift of today

In Parijs 

---

May all your dreams come true....

Wij hebben het ook gewoon samen besproken en afgesproken.

Hij ging op zijn knieën op het strand van Borkum! Een jaar later zijn we getrouwd en dat is dit jaar alweer 11 jaar geleden.

niet ik heb hem gevraagt 
ergens zwerft mijn topic nog rond 

maar ik hecht geen waarde aan een huwlijk door alle scheidingen om me heen 
dus tja ook min of meer om alles geregeld te hebben en om een andere achternaam 

Ik ben ook niet gevraagd. Het is er gewoon van gekomen, zeg maar. Het was aangeraden door de notaris toen wij ons huis gingen kopen dus gingen we maar alles regelen, haha.
Wij zijn op 22 februari 1991 getrouwd, dus deze maand 25 jaar 

we hadden er al over gehad dat we wel wilden en nog niets concreets.
toen na een hele drukke dag kwam ik thuis en was de houtkachel aan, lekkers op tafel, hond met een briefje in zijn bek.....met daarop een mooi gedicht wat hij geschreven had. en toen ik in tranen uitbarste bij de laatste zin, ging hij op zijn knieeen ook nog eens. voor de houtkachel....hihi super leuk ! dit jaar alweer 10 jaar getrouwd en gezegd met een zoon van 8 en een dochter van 3.
van die gedichten was daarna ook snel afgelopen hoor....de romantiek was daarna ook verdwenen lol....

Mijn man wilde mij op vakantie in Frankrijk ten huwelijk vragen alleen vergat hij op diezelfde vakantie mijn verjaardag 
Was ik niet zo blij mee. Dat hij mijn verjaardag vergat was al balen maar ik was helemaal boos omdat hij nu ook niks vanuit de kinderen gedaan had. Dus hij vond op die vakantie geen geschikt moment meer 

Bij terugkomst van de vakantie heeft hij eerst zijn en mijn ouders op de hoogte gesteld dat hij het niet gevraagd had. Hun wisten het namelijk dat hij dat wilde doen. Voordat er vragen kwamen als EN?? Heb je ja gezegd? Zou knap lullig zijn geweest anders.

MAAR hij heeft het zeker dubbel en dwars goed gemaakt.
Hij had oppas geregeld voor onze toen 2 kinderen. En me voor een overnachting mee genomen naar een heel romantisch huis. Met een eigen sauna, jaccuzi, pooltafel, grote open haard enz.
Daar eerst de hele dag lekker gerelaxed en heerlijk gegeten. Daarna had hij bij de open haard een muziekje opgezet en zei hij dat hij even iets moest pakken maar dat ik wel mijn handen voor mijn ogen moest doen. Toen hij zei dat ik mocht kijken stond hij met een bos rozen voor me en ging hij op zijn knieeen.

Dit jaar zijn we alweer 6 jaar getrouwd en inmiddels nog 2 kindjes rijker.

Wij lagen op bed honymoonbloopers te kijken, ik gaf (toen mijn vriend) een duw: goh, zullen wij ook gaan trouwen? Kreeg de mededeling: Ja, doehoe, draai je maar om en ga slapen. 2 dagen later plofte hij bij mij op schoot met de woorden: ach, waarom ook niet? Dat was destijds in november. Vanwege zijn reuma wilden we goed weer en zijn de augustus het jaar erop getrouwd. Dat is nu alweer bijna 17,5 jaar geleden.

Op een lege dansvloer tijdens een weekendje weg met mijn ouders in Preston Palace. We waren daar vanwege de 35-jarige trouwdag van mijn ouders. Mijn broertje was ook mee en eerder op de dag was er wat familie als verrassing voor mijn ouders gekomen. 's Avonds was er dus een dansavond, compleet met band. De hele avond werden al kleine verrassingen gedaan: iemand die jarig was, een jubilerend echtpaar en nog een paar van dat soort. Rond een uur of 11 is mijn (toen nog vriend) man gaan roken met mijn vader, en heeft hem toen om mijn hand gevraagd. Ik heb dat altijd gezegd, eerst bij mijn vader langs! Vervolgens zijn we weer gaan dansen, wij doen aan stijldansen, en op een gegeven moment zei de band dat er weer een verrassing was. Dus ik pak zijn hand, wil van de dansvloer aflopen maar hij hield me wat tegen. Dus ik draai om om tegen hem te zeggen: kom nou mee! En vervolgens zit hij op 1 knie 

---

Trotse mama van E.liah, S.amuel en een meisje op komst!

Leuk om al jullie verhalen te lezen! Bij ons was het ook een kwestie van samen afspreken dat het toch wel handig was om te gaan trouwen. Ook ik vond het belangrijk om dezelfde achternaam als mijn kinderen te hebben. Voor de vorm heeft ie nog wel een keer na een vrijpartij tijdens een weekendje weg gevraagd of ik wilde trouwen .

Een hele toestand eromheen leek ons allebei niks, dus wij hebben het simpel en klein gehouden.

Wij zijn getrouwd omdat het praktisch was. Zijn naar het gemeentehuis gereden om een datum in te plannen nadat de verloskundige ons voor de zoveelste keer had gevraagd als wij alles al hadden geregeld.

Ik gebruik nog steeds het liefst mijn meisjesnaam, tot irritatie van mijn man. Getrouwd in normale kleding, op maandag zonder ring. Het is zelfs zo erg dat wij beiden ons trouwdatum geen eens meer weten.

Inmiddels 11 jaar samen, bijna 4 jaar getrouwd en 5 kinderen rijker.

Mijn man heeft me gevraagd in Disneyland parijs ' s avonds voor het vuurwerk.

mijn man heeft me ook niet gevraagd omdat hij bang was dat ik nee zou zeggen😂 Ik ben eigenlijk dus gewoon genomen🤔