Wat nu toch te doen?

Mijn ex kwam zondag dochterlief thuis brengen, deed vrijdag met ophalen al vreemd en zondag kwam de aap uit de mouw.
Hij wil met dochter(12) naar een groot buitenlands pretpark op zich niks mis mee natuurlijk was het niet dat hij weet dat dat pretpark voor mij héél veel betekend en ik al jaren aan geef dat ik daar graag met haar naar toe wil voor de eerste keer, juist om die reden.(staat voor volgend jaar eindelijk op de planning)

Nu betaald hij het niet zelf aangezien hij al jaren niet werkt en nu ook zijn recht op bijstand heeft verspeeld.
Heeft dus zijn bekende "ik ben zielig ding" gedaan waardoor deze mensen hem dit dan cadeau willen doen, zo misselijkmakend!
Hij heeft dus ook doelbewust dit pretpark gekozen, wetende wat dit voor mij betekend.
Helaas weet ik niet wie het zijn anders had ik ze kunnen vertellen dat hij heus niet zielig is, hoe hij het doet ik weet het niet vorig jaar is hij nog op kosten van een ander naar het buitenland op vakantie geweest en wie zijn hypotheek betaald????

Ik ben zo boos op zijn walgelijke spel zijn manipulaties en dat narsistische gedrag van hem, dat ik ju al dagen misselijk rondloop om te bedenken wat ik nu toch moet.
Dochter weet nog van niks.
Ik heb al zo vaak toegegeven en ingeschikt en ja en amen gezegd maar dit......ik kan het niet alleen de gedachte al en de tranen springen in mijn ogen.
Wat moet ik nu toch??

Het niet gunnen is iets wat totaal niet speelt,gun haar de wereld.
Daar gaat het ook niet om.
Het gaat juist om de emoties om iets wat je met je dochter willen iets speciaals.
Het gaat om een plek een bijzondere plek iets waar iets speciaals gebeurt is en dat was daar op dat park.
En wij gaan ook,alleen x aantal maanden later.
Ze wil er juist door mij zelfs heen, juist omdat het zo speciaal is iets wat we maar 1x kunnen delen mijn familie en ik dan.
Als ze er al geweest is is het klaar dan is dat mooie speciale eraf,kan er niet teveel over uitwijden ivm privacy.
Maar het betekend veel voor mijn familie en mij.
En dat wordt haar en ons nu ontnomen.

Dochter weet ook niks en die zal hier ook niets over meekrijgen.
Kiezen doe ik niet aan, ze gaat heen wanneer ze naar hem toe wil en hoelang als dat ze wil.
Vind een kind ertussen zo vreselijk dat ik daar ook altijd voor waak en dus ook al heel vaak inschik of opzij stap uit belang voor haar.

Dit is voor het eerst dat ik voel dat dit mij en mijn familie veel pijn doet overigens weten ook zij het niet wat hij van plan is totdat ik weet hoe ik het zou kunnen brengen zonder al teveel schade.

Dochter wil al hele tijd daar met ons ( moeder en zus) naar toe omdat het voor ons zo'n bijzondere plek is.
Daar is ons leven plots veranderd heel verdrietig maar juist ook heel mooi en juist door alle verhalen van ons wil ze er ook heen.
Het is een te kwetsbare plek.

Wat mijn ex nu doet is precies die meest kwetsbare plek aanprikken om mij te pakken en dat lukt want voor dochter zeg ik toch nooit nee.
Maar zelf hoef ik dan niet meer heen, hetgeen waarvoor we heen willen is dan al veranderd in andere herinneringen, herinneringen waar juist die plek vrij van zouden moeten zijn, het is te kwetsbaar

Haar herinneringen zijn inderdaad die van haar en die van mij die van mij.
Als zij er al geweest is gaan mijn herinneringen en die van mijn moeder en zus ondergeschoven door de herinneringen die zij dan heeft met haar vader daar, daar zijn ze te mooi en te kwetsbaar voor en diemoeten wij dan ook bewaken.
Dochter kan daar niks aan doen in enthousiastme gaat ze toch bij dingen roepen ja met papa dit en met papa dat, die plek moet voor ons juist vrij zijn en blijven van mijn ex en dat is het dan niet meer.
Moeilijk uit te leggen hoor

Ik weet ook niet hoe ik het uit kan leggen zonder details, lijkt ook wel steeds ingewikkelder te worden.
Het is voor haar totaal niet beladen, is ook niet zwaar of vol verdrietige emoties of herdenkingen integedeel juist.
Het is gewoon een trip met ons met een speciaaltje om het zo maar te zeggen.
Voor mijn moeder,zusje en mij is dat het ook, alleen is het speciaal, kwetsbaar en mooi.
Ik denk dat ik het zo het beste uit kan leggen.
Het is dus heel speciaal, gevoelig en mooi.
Iets waar je geen herkansing voor krijgt of ff overnieuw doet.

Ik ga het dan toch maar met mijn familie overleggen wat we hier mee kunnen doen.
Bedankt voor de input, ik neem het mee