afweging werken/ niet werken

Altijd zou ik kiezen voor werken, ook al is het nu meer een investering, in de toekomst betaald dat terug. Wel moet je de kosten over allebei de salarissen verdelen want dankzei kinderopvang kan je man full time werken.

---

mv M 30-04-2001 en J 02-01-2005


Men moet menselijke handelingen niet bespotten, niet betreuren, niet veroordelen, doch begrijpen.

Spinoza 1670

Niemand kan jou zeggen wat jij het beste kan doen. Dat is zo individueel. De een kan niet tegen fulltime moeder zijn en de ander wil niets liever

maar ik zou blijven werken. Ik ben drie jaar thuis geweest en ondanks dat het op dat moment heel goed was, werd ik er niet gelukkig van. Daarnaast is het nog maar kort tot de jongste ook naar school gaat en dan weet je niet of je weer werk kan vinden

Ik ben om dezelfde reden 10 jaar geleden gestopt met werken. Nou ja met werken in. De zorg. Mijn baan. Daarnaast deed en doe ik nog steeds de administratie van ons bedrijf. 
Ik heb er tot op de dag van vandaag geen spijt van gehad. Heerlijk thuis bij de kinderen. Verder doe ik nu veel vrijwilligers werk. Ook oa in de zorg. 
En de jongste is sinds 4 jaar op school. Dus heb meer vrije tijd. 
Maar ik haal uit mijn vrijwilligerscwerk meer voldoening dan uit het betaalde werk wat ik altijd deed..
dus ik ben er gelukkiger door geworden. Hoewel de zorg een passie voor me was. 
Heb er geen moment spijt van. 

Maar de keus moet jezelf maken. 

---

een sterke vrouw kan, ONDANKS haar eigen verdriet en struggles, met tranen in haar ogen zeggen..........Ja hoor het gaat goed!

Ik zat op een gegeven moment ook zo en ik heb voor mezelf en gezin gekozen.  Nooit spijt van gehad.  Veel vrijwillerswerk gedaan en doe nu veel op school. Iedereen zegt steeds Ja maar de toekomst.  Nou ik leef NU.

Zo denk ik er ook over spatje. 

---

een sterke vrouw kan, ONDANKS haar eigen verdriet en struggles, met tranen in haar ogen zeggen..........Ja hoor het gaat goed!

Ik ben gestopt met werken (in de zorg) toen mijn oudste geboren is, dat is  nu 21 jaar geleden.

Ik heb dus nooit meer gewerkt buiten de deur, als ik nu jong was zou ik een andere keus maken, maar dat komt omdat het financieel allemaal anders is als toen ik stopte, alles is een stuk duurder geworden en dat gaat maar door.

We hebben het niet slecht, man verdient genoeg om alles te betalen maar toch zou ik andere keuzes maken....

Dat wil overigens niet zeggen dat ik er spijt van heb, nul komma nul spijt, ben heel blij dat ik er altijd zelf kon zijn voor de kinderen, man werkte vroeger onregelmatig, was ook van huis vaak, we woonden toen in het buitenland, geen familie om op terug te vallen en ik was de stabiele factor in ons gezin.

In jou geval...tja....lastig....een ander kan die keus niet maken, als je er nu uit stapt kan je dan makkelijk weer aan zo'n baan komen?.....werk je er graag? Over 1.5 jaar gaat je jongste naar school en wat zou jij dan willen?

Ik persoonlijk wordt niet ongelukkig van een tbm zijn, absoluut niet, maar er zijn mensen die dat wel worden, allemaal dingen die je mee moet nemen in je keus en waar je zelf het beste een antwoordt op weet.
Ik zou denk ik als je voor jezelf weet dat als de jongste naar school is en je dan niet thuis wilt zijn, nu je baan niet opgeven tenzij je garantie hebt dat je er makkelijk weer in kan komen of dat het een branche is waar je makkelijk weer iets anders in kan vinden.

Ik heb mijn baan niet opgegeven. Wel heb ik een iets andere functie gezocht, waardoor ik makkelijker parttime kon werken. Ik heb nu een baan die in de uren past bij onze thuissituatie, en waarin ik toch nog carrierekansen heb (zij het natuurlijk iets anders dan toen ik in mijn oorspronkelijke baan zat).

Ik heb één (soms twee) opvangdagen per week. Ik vind dat niet verkeerd voor de ontwikkeling van mijn zoon.

Maar, alleen jij kan zoiets bepalen. Wat voelt okee voor jou, en voor je gezin? Hebben jouw kinderen een leukere moeder als ze wel werkt? Ga je later je partner of kinderen verwijten dat je nooit een carriere hebt kunnen opbouwen (als je kiest voor thuisblijfmoeder)? Ga je het jezelf later verwijten dat je minder tijd met de kids hebt doorgebracht dan had gekund als je je baan had opgegeven?

Ik zou nooit vrijwillig stoppen met werken, in deze situatie zou ik dan liever op zoek gaan naar ander werk..

Ik zou vooral je eigen gevoel volgen. Wat past bij jou en je gezin?

Ik zou bv mijn werk niet willen missen, hoe lastig en druk het soms ook is. 

Al zou ik een euro overhouden per dag, ik werk ook voor de lol.
het plezier en de ontspanning is veel waard.

alleen naar het geld zou ik nooit kijken. Werk levert zoveel meer op dan dat.
als in jouw geval geld niks uit maakt moet je bekijken waarom je het doet...

wellicht vind je je werk niet leuk?
En wat anders zoeken? Omscholing? Opleiding doen?
Er zijn vele opties....zet dat op een rij eerst

Als je alleen voor het geld werkt zou ik stopen ja. Het levert je vrijwel niets op, behalve een hoop geplan en stress.

---

Ik heb je neus gevonden, hij zat weer eens in mijn zaken.

Ik zou dan eens kijken wat je wil. Je zou zelfs kunnen proberen of je het thuis prettig vind of een andere baan die minder stress geeft. 

Aan de ene kant als ik het zo lees dat jullie het financieel heel goed kunnen redden en jij op je werk een verziekte werksfeer hebt en het kennelijk dus niet naar je zin hebt zou ik kiezen voor stoppen met werken omdat je het punt 1 kan veroorloven en punt 2 het je minder stress geeft.

Maar aan de andere kant zou ik dan eerder kiezen voor het zoeken naar een andere baan, misschien nog minder uren zodat je er praktisch hetzelfde aan over houdt als nu na aftrek van alle kosten...gewoon om aan het werk te blijven en niet afhankelijk van je mans salaris te worden.

Ik heb vroeger gekozen (mede door gezondheidsredenen) door te stoppen met werken.. een hele fijne tijd gehad en nog steeds met de kinderen thuis..maar als ik het overnieuw kon doen had ik het denk ik toch anders hebben gedaan... al was het maar voor een paar uurtjes..gewoon om niet afhankelijk te zijn... en als je er eenmaal uit bent zie dan nog maar eens een baan te krijgen als het weer mogelijk is..

Wat betreft het 'afhankelijk' zijn van het salaris van de man, ik lees dat wel vaker en vraag me echt af of diegene dat dan ook zo voelt, want dat lijkt me en naar gevoel dan.

Ik heb me nog nooit afhankelijk gevoelt van het salaris van mijn man, ik hoef ook niet te vragen als ik iets wil kopen, wij hebben toen samen besloten dat ik er zou zijn voor de kinderen en zou stoppen met werken, beide wilden we geen dagverblijf voor onze kinderen.
Maakt mij dat dan nu afhankelijk? Een ander ziet dat misschien wel zo maar ik ervaar dat dus gelukkig anders.

Heb je lol in je werk?

Want ik lees nu als reden het geld. En als ik je uitleg lees dan denk ik ook: poeh... als je het kan redden zou ik stoppen met werken omdat het rust geeft.

MAAR soms kan een baan je ook erg veel plezier geven. Het even uit huis gaan...

Ik zou de voors en de tegens afwegen. Ik ben jaren thuis geweest en heb daar geen spijt van gehad. Niet zozeer vrije keuze, had een zoon die erg veel ziek was en ondanks dat iedereen roept dat waar een wil is een weg is heb ik ervaren dat het dikke lariekoek is, geen baas die op jou zit te wachten als je meer dan de helft thuis moet zijn om je zieke kind.

Maar dat gaat nu goed en ben nu dus aan het werk (nou ja, stage dan ;-)) en het geeft mij enorm veel voldoening. Vind het geplan en gestress wel heftig en zwaar, en dat heeft ook gevolgen voor de kinderen. Maar als we kijken naar het algehele plaatje dan ga ik zeker straks werken als mijn studie klaar is (de studie zelf vraagt nu nog erg veel tijd, dat valt dan natuurlijk af).
Want ik wordt echt gezelliger als ik een paar dagen van huis ben om te werken. Niet dat mijn gezin niet voldoende is, maar ik ben slecht in opruimen en schoonmaken en dan frustreerd het mij enorm om thuis te zitten... Want dan zie ik wat er moet gebeuren en is het overzicht weg zeg maar.

Dus: wat voor een persoon ben je? Kun je genieten van je vrije tijd en het huishouden? Ben je een huismus of leef je op van je werk? Heb je een baan waar je makkelijk weer inrolt mocht je het kunnen proberen?

Heb je geen mogelijkheid zorgverlof op te nemen voor een half jaar bijvoorbeeld om te kijken of het je bevalt? Dan kunnen zij voor een half jaar iemand anders zoeken voor jou taak... (of is dat niet zomaar mogelijk?)

Lastige keuze hoor! Ik geloof dat in veel gezinnen het heel goed is wanneer een ouder thuis is. En als dat idee je rust geeft is het misschien nog niet zo gek...

Tegelijkertijd denk ik ook weer; tegenwoordig mag je blij zijn als je een baan hebt, zie er zoveel solliciteren die niets kunnen vinden...

Lastige keuze! Succes!

Voor het geld hoef je het op dit moment niet te doen. Maar wil je fulltime thuisblijfmoeder zijn? Ook als de jongste op school zit? Of wil je dan wel weer gaan werken? Dat zijn wel dingen die je jezelf af moet vragen. Want aan het werk blijven is ook een investering in je cv om het zo maar even te zeggen. Niet in alle branches kom je er makkelijk weer tussen. Als je het op je huidige werk niet naar je zin hebt, zou je eventueel ook wat anders kunnen zoeken.
Maar dit is echt een beslissing die je alleen zelf kunt maken. Succes!

Als je baan en alles wat daar bij komt kijken, je meer stress opleverd dat plezier dan zou ik stoppen als ik jou was.

Alles is al gezegd. Kijk naar JULLIE situatie en waar jullie het beste bij varen.

Ik heb tijdens de zwangerschappen en de eerste 4 jaar van de meiden ook een rotsfeer gehad op het werk. Ik bleef toen omdat het wel zekerheid gaf. Ik had een baan (tweede is van 2008; start crisis).
Gelukkig veranderde er wat en nu heb ik het weer enorm naar mijn zin op mijn werk. Zou niet meer zonder kunnen.

In jouw geval zou ik wat al door velen gezegd is; eerst alles op een rijtje zetten, daarna een beslissing nemen; maar persoonlijk zou ik niet stoppen met werken. Ik wordt er geen gezelligere moeder van...

Is solliciteren een optie?

Heb je bij je berekening rekening gehouden met alle belastingnadelen voor een kostwinner? geen combinatiekorting, afbouw heffingskorting etc.

Suc6 met je keuze. Ik ben TBM en doe vrijwilligerswerk, heeft ook met mijn gezondheidssituatie te maken..

Ik vind de combi werken en thuis enorm zwaar. Ik zat ook nog in een parttime baan waar ik niet happy was.
Uiteindelijk ben ik weer gaan leren en ben nu zelfstandige. Ik vind het werk op zich leuk. Doe het graag, het geeft veel voldoening
Maar ik vind thuis zijn ook heel fijn, ik heb genoeg te doen. Mijn vrije dagen zitten lekker vol.
De combinatie vind ik moordend.  
Ik heb geen keuze, ik moet meewerken. Ik zeg altijd, als ik de keuze had bleef ik voor een paar jaar thuis...even bijtanken. Ik ben soms zo moe.  Maar ik weet ook dat ik het werk toch zou gaan missen ( hoe dubbel kan het zijn he) 
Ik denk dat je niet alleen moet kijken naar het financiele plaatje, maar vooral ook, waar wordt jij gelukkig van. Thuis blijven, geld genoeg, maar toch niet helemaal happy, daar zou ik dan ook niet voor kiezen.  Als je zegt , het thuis blijven maakt mij veel gelukkiger, dan moet je het zeker overwegen!  

Ik zou niet helemaal stoppen met werken maar ander werk zoeken wat meer voldoening geeft en wat misschien nog iets beter te combineren is met thuis. Maar helemaal stoppen, zou ik niet snel voor kiezen, ik ben gelukkiger als ik ook werk!

Ik zou me geen raad weten als ik niet zou werken. Werken hoort bij mij, het is een deel van mij.
Zelf zou ik dus nooit stoppen. Ook al loont het nu niet echt en leef je nu, ik vind dat je altijd vooruit moet kijken.

Jij bent zelf de enige die die knoop kan doorhakken.
Ik heb er zo'n 6 jaar geleden wel voor gekozen om te stoppen. Onze jongste werd toen geboren en mijn contract werd toen niet verlengd. En ik vond mijn werk toen ook niet leuk meer.
Mijn man werkt veel (heeft een eigen bedrijf) en ook erg onregelmatig. Hij verdient genoeg om ons gezin te onderhouden. Samen hebben we toen besloten dat ik zou stoppen en de stabiele factor thuis zou zijn.
Ik merk gewoon dat het voor de kinderen heel fijn is, dat er altijd iemand thuis is. Afspreken kan altijd, geen stress als er een kind ziek wordt etc. 
Zelf doe ik veel vrijwilligerswerk, help veel op school en help mijn man daar waar het kan met zijn bedrijf.
ik heb er nog nooit spijt van gehad. Misschien dat ik ooit wel weer op zoek ga naar een job, maar dat zie ik dan wel weer. Geen idee iig wat voor iets.

---

Leven en laten leven!

Voor ons is destijds de keus gemaakt. Ik ben door de crisis ontslagen. Ik ben nog steeds een werkzoekende thuisblijfmoeder. Mijn man heeft 2 banen waardoor ik nog steeds rustig kan zoeken naar een baan die bij mij past. Voor ons gezin is het super, alles loopt op rolletjes en geen gedoe met opvang of wanneer ze ziek zijn. Maar ik mis het wel.. Niet voor de onafhankelijkheid want dat vind ik onzin. Ik hoef niet te werken om mij onafhankelijk te voelen. Mijn man zorgt in financiele zin voor ons gezin en ik doe de rest. Dus samen zijn we een goed team. Maar het kriebelt wel nog steeds. Ik ben ook heel actief, heb het drukker dan wanneer ik zou werken, sta voor iedereen klaar, heb voor iedereen een luisterend oor en help veel op school. Geen dag is hetzelfde.
Ga voor jezelf  na wat het voor je betekend dat je aan het werk bent en probeer je voor te stellen hoe het is om thuis te zijn. maak een lijst van de voors- en tegens. Maar baseer je beslissing niet alleen op het financiele vlak. wat doet de sfeer met je op het werk? ga je nog met plezier naar je werk..? 

---

Op zoek naar een persoonlijke creatie? Een email sturen mag altijd!
NoTes-Fotocreaties / notesfotocreaties@gmail.com

Als je niet gelukkig bent op je werk dan zou ik ander werk gaan zoeken. Als je echt alléén voor geld werkt, dan zou ik gelijk ontslag nemen. Waarom in een werksituatie blijven zitten waar je heel erg ongelukkig van wordt terwijl je niet hóeft te werken.

Ik zou geen thuisblijfmoeder willen zijn, maar ik zou ook niet fulltime willen werken. Ik werk parttime en dat vind ik prima. De afgelopen maanden heb ik fulltime gewerkt en toen kwam ik echt in de knoop met het huishouden, zorg voor de kinderen, mijn rust enz enz.

ik werk parttime en betaal daarmee in principe onze hypotheek. No way dat ik mijn man alleen laat opdraaien voor alle kosten, als zijn baan wegvalt wat dan = niemand is zeker van zijn baan. doordat ik ben blijven werken heb ik rechten opgebouwd zoals gedeeltelijk onder schooltijd werken en heb ik op kosten van het ziekenhuis een prachtige opleiding mogen doen. Ik werk 2 om 3 en kan van beide werelden de vruchten plukken. Ook vakantiegeld en mijn jaarlijkse bonus zorgen voor een flinke spaarrekening waardoor wij onafhankelijk zijn in tijden van nood. bovendien zou ik me schuldig voelen als ik doordeweeks naast het huishouden, wat je al lekker op het gemak kan doen als je niet werkt en gezond bent! gezellig een beetje niks kan gaan zitten doen. nee, past niet bij mij. ik vind mijn collega´s leuk en mijn werk, maar bovenal moet er gewoon door allebei geld binnengebracht worden als je gezond van lijf en leden bent. Mijn man verdiend genoeg voor ons maar het zit niet in mijn karakter, ik zou daar niet gerust op zijn.

Gelukkig dat iedereen er anders over denkt, bij ons is het heel normaal dat mijn man er alleen voor werkt, dat voelt niet als een ' alleen laten opdraaien voor de kosten' 
Ook is er geen schuldgevoel dat ik een beetje 'gezellig niks kan gaan zitten doen'.

Wij wilden toen desdtijds beide niet dat onze kinderen in een dagverblijf moesten, de meest logische keuze was toen voor ons dat ik zou stoppen met werken.

Hoe een ander z'n leven inricht zal mij een biet zijn, wij kijken naar ons eigen gezin en wat daar het beste voor is/werkt.
Man heeft een drukke baan, vroeger ook met onregelmatige diensten, langere periodes van huis, nooit geen probleem als hij onverwachts ineens weg moest voor een aantal dagen, ik vang alles op hier in huis.
Voor mij dus geen stress als er een kind ziek is, als ik wel zou werken dan zou dat ook allemaal op mijn konto komen want man is om 6 uur de deur al uit enkomt om 6 uur pas er weer in....nu ik niet werk heb ik dus plenty tijd om gezellig niks te doen, hoewel dat ik de praktijk anders uitpakt maar dat is wat werkende mensen nu eenmaal denken van niet werkende mensen ;-)

Ik zou het wel leuk vinden als TO nog een keer reageert...

@mama van drie; ik sluit me bij je aan; het draait om je eigen gezin en hoe die het beste loopt; hoe je dat invult zal een ander zich niet druk om moeten maken.
Aan de andere kant houdt MVI het wel dicht bij zichzelf, dat je 'gezellig een beetje niets gaat zitten doen' dat komt er wel een beetje veroordelend uit.
Ik werk 4 dagen maar ga ook wel eens 'gezellig niets zitten doen', ik heb dan weer geleerd dat dat ook goed is voor mijn creatieve brein en mijn gezondheid.