Mama-life
| Even Zo Graag schreef op: 14-09-2015 09:15:06 |
Pfff ik voelme zo'n muts...... Gisteren zaten we gezellig op zondagmiddag met de kinderen filmpjes van vroeger te kijken, van toen ze nog echt klein waren... de jongste is nu inmiddels al weer 7 en de oudste is 13... nog steeds niet oud hoor......maar ik zat naar die filmpjes te kijken en ik werd helemaal weemoedig... Ook onze hond die voor de zomer is overleden staat er op en mijn vader die twee jaar geleden is overleden.... pffff ik kan de hele dag wel janken.... Als ik dan zie hoe schattig de kinderen toen ook waren, steeds denk ik ....heb ik er wel genoeg van genoten en wat waren ze schattig... Kon ik de tijd nog maar even 6 jaar terug draaien... De filmpjes waren van 5/6/7 jaar gelden maar het lijkt al wel een mensenleven geleden.... Ik zie er ook wel 10 jaar ouder uit dan toen... door alle verdriet zorgen en stress die ik na die tijd heb gehad... En nu zit ik dus de hele ochtend en gisteravond al te janken... bah.... Wie herkent dit en wat kan ik er aan doen...... |
| Quote |
| Kees schreef op: 14-09-2015 09:22:35 |
soms herken ik dat wel... ben laatst weer verhuisd en kwam weer fotoboeken tegen en moest ook alleen maar huilen en verlangde naar die tijd. ik kan het zelf wel analyseren: die tijd was onbezorgd en alleen maar vreugde. ik heb er toen zeker van genoten maar nu moet ik meer vechten voor ons geluk. toendertijd kwam alles aanwaaien heb ik het idee. wat mij helpt zijn die momenten koesteren en proberen te genieten van het heden. ook nu zijn je kinderen leuk en maak je nu weer herinneringen voor over zoveel jaar |
| Quote |
| Even Zo Graag schreef op: 14-09-2015 09:28:51 |
Weet je dat is ook wel zo.... als ik heel logisch nadenk weet ik ook dat ik toen ook wel bijna
altijd moe was, dat de kids 3/4 keer per nacht wakker werden,dat ik er vreslijk druk mee was, soms
hield ik de jas aan... dan moest die naar zwemles, die naar logopedie, die naar school, creche
enzzzzz.... ik weet dat het toen ook niet allemaal rozengeur en maneschijn was... ik heb natuurlijk
ook alleen leuke momenten gefilmd.... Maar toch ik had toen wel minder geld zorgen, mijn vader leefde nog, onze hond leefde nog was jong klein en schattig.... en de kids waren zo schattig,mijn oudste zoon had zon lief stemmetje, dat kan ik mij niet eens meer bedenken, hij heeft nu zo'n zware stem en mijn meisje met haar blonde krulletjes en schattige jurkjes ..... Het slaat nergens op... ze zijn nu ok ontzettend lief en leuk... maar ik verlang zo terug naar die tijd...... |
| Quote |
| Ladyd schreef op: 14-09-2015 10:26:34 |
Heel herkenbaar. Wij (mijn ouders, mijn zusje en ik)hebben een tijd terug een film gekeken van
'vroeger'. En hoewel ik mijn gezin voor geen goud wil missen kon ik wel terug verlangen naar die onbezorgde tijd. Ik had nog helemaal geen zorgen. En mijn broer leefde toen ook nog. |
| Quote |
| Even Zo Graag schreef op: 14-09-2015 11:53:54 |
ja dat is ook zo raar, dat je gewoon bewegende beelden ziet van mensen die er nu al niet meer zijn,
terwijl het toen nog zo vanzelfsprekend was dat ze er waren...... Pffff dan zie ik mezelf en dan
denk ik maar goed dat je daar nog zo onbezorgd bent en het is nog maar een paar jaar geleden maar
toch zo anders...... Terwijl er ook weer niet zoveel is veranderd, de kids zijn gezond mijn moeder leeft nog, miijn man en ik zijn nog heel gelukkig met elkaar...... Ik moet ook gewoon koesteren wat ik heb maar zit gewoon ff in een jankperiode of zo...... Weet echt ff niet wat ik heb, dit is echt niks voor mij maar kan niet stoppen met huilen........ |
| Quote |
| Even Zo Graag schreef op: 14-09-2015 11:58:15 |
we kijken ook regelmatig foto's maar dan heb ik dat helemaal niet zo.....komt bij mij echt door de
stemmetjes, hoe ze preten en de bewegende beelden denk ik.......  |
| Quote |
| Ladyd schreef op: 14-09-2015 12:07:18 |
Nu moet ik ook bijna huilen. Maar ik denk dat je door de bewegende beelden en de stemmen ook weer echt even terug in de tijd gaat. |
| Quote |
| Even Zo Graag schreef op: 16-09-2015 17:39:21 |
jee weinig reaktie... ben vandaag bij de dokter geweest.... heb oxazepam gekregen.... kon niet meer
ophouden met huilen, eten smaakte niet meer, kon geen hap meer door mijn keel krijgen. sliep niet
meer.. gelukkig heeft de dokter het heel duidelijk uitgelegt.... volgens hem ben ik ineens en plotsklaps geconfronteerd met het verleden, en met het feit dat de werkelijke tijd erg snel voorbij gaat, terwijl je voor je gevoel nog maar 25 bent ben je inmiddels echt al 42, kids hebben je minder nodig en dat is ook heel moeilijk maar heeft ook voordelen (die ik nu nog niet zie) en waarschijnlijk dood van vader nog niet goed verwerkt...... ik heb als het ware een klap voor mijn kop gekregen toen ik dat ineens besefte, (dat de tijd echt voorbij gaat en dat ik niet meer zo piep ben) Misschien ook al wel begin van de overgang..... (ook iets waar ik nog nooit aan heb gedacht)..... nou misschien vind ik toch nog wat herkenning, ik ben blij dat ik nu pilletjes heb hoewel ik nu wel barstende koppijn heb, maar kan vannacht hopelijk slapen..... |
| Quote |
| M&j schreef op: 16-09-2015 18:42:40 |
Ik denk dat het niet gek is dat er weinig herkenning is, ontroerd bij de kinderfoto's/filmpjes zijn
wij allemaal wel eens maar daar zijn geen meds voor nodig. Dat de dood van je vader verschrikkelijk moeilijk te verwerken is herken ik wel, dat is echt niet zomaar even te doen, ook ik heb daar last van. Tijd maakt de afstand tussen mijn vader en mij steeds groter, stukje bij beetje drijft hij verder weg in de tijd en moet ik hem meer loslaten. Ik kan mij heel goed vooorstellen dat je dan ook problemen hebt met het loslaten van je kinderen. Heel veel sterkte en ik hoop dat je een beetje rust vind. |
| Quote |
| M&j schreef op: 16-09-2015 18:45:34 |
En het besef van het grote verlies dat ik had kwam niet meteen na het overlijden van mijn vader, dat
was ook anderhalf, twee jaar later en daar heb ik ook de husarts bij nodig gehad. |
| Quote |
| Even Zo Graag schreef op: 17-09-2015 08:13:10 |
JA ik denk dat dat het ook wel deels is, gewoon te snel doorgegaan met het ritme van alledag na het
overlijden van mijn vader.... erg veel moeite met loslaten..... en tuurlijk word het ook leuk als de kids groter zijn... dan krijg je er weer andere dingen voor in de plaats dat snap ik ook wel... maar op 1 of andere manier mis ik mijn kleine kids zo... zo voelt het voor mij... alsof ik in de rouw ben om iets wat er nog gewoon is....... |
| Quote |
| Wanouk schreef op: 17-09-2015 15:07:08 |
Ik vind het heel herkenbaar wat je beschrijft. Het gevoel in de rouw te zijn om iets wat er nog is. Ik kan soms verdrinken in melancholie, hou er een paar uur een vervelend gevoel aan over. Maar na een paar uur is het ook wel over bij mij, vaak wel eerder ook. Dat jij erin blijft hangen is niet goed, en heeft inderdaad waarschijnlijk nog meer redenen, zoals het overlijden van je vader. Goed dat je naar de huisarts bent geweest, ik hoop dat de medicijnen je weer in de goede richting duwen. Heel veel sterkte! |
| Quote |
| Mv5 schreef op: 17-09-2015 19:24:03 |
Heb ik ook wel eens hoor, dat ik foto's van vroeger kijk en dan denk; wat waren ze toch lief en
schattig toen. Was ook zo hoor, maar elke leeftijd heeft voor- en nadelen. Toen waren ze schattig,
maar ik moest ze wel met alles helpen, moest poepluiers verschonen, moest opvang regelen als ik weg
moest, enz. Nu zijn ze wellicht minder schattig, maar nog steeds lief en leuk (meestal dan), ze gaan
zelf naar school, kunnen alleen thuisblijven, kunnen helpen met koken. Ik heb nu wel veel meer
vrijheid en dat is ook prettig. |
| Quote |
| Nellemv2 schreef op: 18-09-2015 12:31:15 |
Ik herken het ook! Alleen mijn kinderen zijn nog maar 5 & 3, en ik verlang zo nog terug naar die
babytijd. Van de week las ik terug in het schrift van de opvang en ik schreef zelf ook veel en
vooral blij en enthousiast; ik genoot zo van die tijd! Nu gaat de jongste bijna naar school en komt er een nieuwe periode aan met veel meer tijd voor mezelf en het wordt steeds iets minder zorgen voor, maar meer zorgen om.. We hebben thuis best veel strijd op het moment met de oudste; niets is goed en luistert altijd pas na 6x vragen/ waarschuwen..zo vermoeiend! Dan denk ik ook met weemoed terug aan die tijd dat het gewoon relaxed was hihi.. al heeft deze tijd heus ook wel weer zn charmes hoor! |
| Quote |
| Even Zo Graag schreef op: 18-09-2015 14:38:30 |
Thanxx voor jullie reakties, was al bang dat ik de enige was..... maar gelukkig (of juist niet) is
het toch voor sommige mensen wel herkenbaar. Voel me vandaag eindelijk een stuk beter, mijn zoon van
13 is ziek thuis, wel naar .....maar hij wil lekker betutteld worden, dus das wel fijn voor mijn
moedergevoelens. acht tuurlijk heeft elke leeftijd wat...Nellemv2. ik dacht juist waren ze nog
maar ongeveer tussen de 3 en de 5 jaar, maar inderdaad was het toen eigenlijk veel lastiger, was er
meer strijd dan nu.... de jongste van 7 speelt nu graag met de playmobil en mijn dochter is druk met
nagels lakken (ook die van mij) haren vlechten en tutten, ze bakt ook graag, dus dat is ook weer erg
leuk .... en mijn oudste zoon is dan al wel 13 maar een echt moederskindje en erg lief.... Dus ik
kan het weer wat beter relativeren, misschien was het ook wel meer de bewegende beelden van mijn
vader die mij aangegrepen hebben.....en zijn stem weer te horen..... Ik slik nu 3 keer een
half pilletje en hoop er volgende week weer doorheen te zijn... En ach oma zijn over tig jaar
is vast ook erg leuk dat zie ik wel aan mijn schoonzusje die al op haar 48e oma was en
het zonnetje schijnt ook weer dus ik ben weer wat optimistischer ! Fijn om het ff van me af te
schrijven ! xxx |
| Quote |
