Ik weet het niet meer

Ik moet mijn verhaal kwijt, even ano voor het geval er meelezers zijn. Jullie zullen me snel genoeg herkennen, en dat geeft ook niet, maar let even op dat je niet zijn naam noemt 

Het gaat over mijn zoon, vorige maand 6 geworden, en zit nog in de kleuterklas. Vermoedelijk is hij hoogbegaafd, we zijn nu bezig om hem te laten testen, eigenlijk zou dit al veel eerder gebeuren, maar het is er niet van gekomen.
Mensen denken dan al snel, wat is het probleem, je kind is slim... Ja inderdaad, heel erg slim, maar helaas ook de pech dat hij alle andere punten die er bij horen, zoals extreme faalangst, onzekerheid, moeite met autoriteit, altijd de discussie aan willen gaan, erbij heeft.

Eigenlijk gaat het op school heel erg goed, alleen heeft hij soms gewoon geen zin, of is een beetje sago, wat geheel logisch is als je bekijkt hoe zijn thuissituatie is. Verder alles prima, cito hoogste scoren, werkjes maakt hij perfect, wat ook logisch is, hij luisterd goed, is sociaal, heeft veel vriendjes.. Dan zou je denken ja wat is het probleem? Ja dat weet ik dus ook niet.
School blijft aandringen op dingen, nu willen ze weer dat hij geobserveert word, hij loopt al bij een maatschappelijk werker omdat school dit wilde, dit gebeurt ook op school, maar ik begrijp het niet, ze blijven volhouden dat alles goed gaat, maar toch willen ze dit? 
Ik begin meer het idee te krijgen dat ze geld in hem zien ofzo. 

Hij heeft wel problemen, zoals dat hij moeite heeft juist te reageren, werken we al heel lang aan, en gaat steeds beter, maar helaas hij heeft al de naam van 'kutkind' opgebouwd, en een 2e kans kent onze maatschappij niet.
Als er ergens iets gebeurt, thuis buiten, of op school, dan krijgt hij direct de schuld, ook al blijkt keer op keer weer dat hij niet begonnen is, dat hij het eerst juist heeft proberen op te lossen, hij krijgt gewoon de schuld, want hij heeft de naam. Toen hij net op school zat kon hij nog niet dingen pratend oplossen, en sloeg dus heel snel, dit was binnen een paar maanden helemaal over en opgelost. Maar niemand lijkt hem met nieuwe ogen te willen bekijken.
Nog steeds reageert hij niet altijd goed, en het vervelenste is dat hij krabbeld. Om even 2 voorbeelden te noemen. 1 kind pesten hem al een paar weken, en dan in de zin dat hij hem in elkaar schopte, en mijn dochter ook, want dat was het zusje van dus die moest ook klappen krijgen. Dit ging weken door, ondanks melden bij school, zoon die het elke dag weer minimaal 3x melden bij de pleinwachten, en uiteindelijk heb ik er voor gekozen zelf in de pauze om een hoekje te gaan staan (nadat zoon smorgens lag te huilen dat hij nie naar school durfde), en ik zag inderdaad hoe mijn kinderen werden aangevallen. Zoon werd dus flink aangevallen, maar wist dat ik er was, en durfde dus wat terug te doen, en krabbelde kind, gevolg, kind flinke krabbels in het gezicht... Wie krijgt overal de schuld van? Juist.. Na weken in elkaar geschopt te zijn, 1x iets terug doen, en je bent alsnog de lul. Ik snap het, want de klappen die hij krijgt zie je niet van buiten, maar de krabbels wel, en dus is er direct een schrik reactie.
Voorbeeld 2. zoon speelt op klimrek, komt een kindje aan en zegt tegen zoon jij moet weg, zoon negeert, zoals we hebben afgesproken, en kind probeerd hem er vanaf te duwen, 2 meterhoog, zoon schrikt en schopt, kind duikt boven op zoon, en blijft met zijn vuisten op zoon zijn hooft en gezicht beuken. wij konden er niet bij, was boven op een klimrek, zoon ziet kans en krabbeld gezicht open. Wie is de schuldige? Precies. Je hoort het al om je heen, oh dat is pietje weer...

En echt mijn kind is niet heilig, maar het is zeldzaam dat hij begint, in alle gevallen word er door de andere kinderen ook altijd toegegeven dat hun begonnen, maar toch krijgt mijn kind eerst de schuld. Het maakt hem echt stuk, hij is al veroordeeld voor hij wat doet.

En helaas weten kinderen ook heel goed hoe hij reageert en doen ze het erom, hier thuis ook, dan speelt hij buiten, ik ga elke 5 min kijken om de hoek, en hoor dan hoe kinderen pesten, en zie hoe hij zijn best doet het te negeren. kinderen zeggen kom we gaan naar zijn moeder dan moet hij lekker naar binnen. De afspraak die ik met hem hem is dat als het niet gaat of als hij iemand pijn doet hij naar binnen moet, dat weten ze, en ze verzinnen nu dus zelfs dingen. laatst hadden ze niet door dat ik om de hoek stond, en waren al naar mij onderweg, en schrokken zich dood. Het is zo irritant. Hij doet gewoon niks, maar iedereen ziet nog hoe hij 2 jaar geleden was. En ja het zijn de ouders die dingen zeggen, dat weet ik. 
1 van de ouders bijv. tijdje terug, die apte me, dat zoon kinderen aan het slaan en schoppen was en liep te schelden. Zij woont aan de plek waar hij speelt en kan hem dus zien. Wat ze echter niet zag, was dat ik er ook zat, alleen net buiten haar zicht. Ik was er al die tijd bij geweest en hij had alleen maar lief gespeeld met zijn vriendje... Dus ik apte terug luister ik weet niet wat jij wil maar ik zit erbij en er is niks... Toen stuurde ze, ja maar ik stuurde dit al een uur geleden mijn ap doet raar... Ja beetje apart want we zijn pas een half uur geleden naar buiten gegaan en daarvoor zijn we niet buiten geweest... Uiteraard geen reacties meer terug. Maar zo ver gaat het dus.

Het maakt me zo verdrietig, hij doet zo zijn best, echt echt heel erg zijn best, hij slaat niet meer, hij doet niks meer, maar toch word hij gewoon met de nek aangekeken..

wat moet ik hier nou mee, ik weet het niet meer, ik word er vooral verdrietig van. als de iq test aangeeft dat hij hb is gaat hij direct naar een andere school, met leonardo onderwijs. Wellicht heeft hij dan een nieuwe start, want op deze school heeft hij nou eenmaal de naam, en ondanks dat hij niets doet, en slechts in enkele gevallen iets TERUG doet, krijgt hij gewoon geen 2e kans. Maar dan haal ik hem ook bij zijn vriendjes weg. in zijn eigen klas is nooit gedoe, geen ruzie oid, tis altijd in pauze's met andere klassen dat er wat is. Maar hij begint het nu zelf ook te voelen. 

En natuurlijk doet hij ook wel eens wat, hij is niet heilig, daar gaat het ook niet om, hij doet ook weleens rot tegen iemand, dus dat is niet wat ik zeg, maar dat doen alle kinderen.

ik weet het gewoon niet meer, ik zit hier met een dood ongelukkig kind 

Debbel ik ben bang dat dat hier ook zo zal blijven gaan, in zijn eigen klas heeft hij gewoon vriendjes, hij speelt bij bij andere, ze spelen hier, hij heeft kinderfeestjes, dat is juist allemaal oke. Het zijn juist de kinderen en ouders die niet direct bij hem betrokken zijn. Die hebben van horen zeggen, of zelf eens een aanvaring met hun kind met hem gehad, en dat blijft maar door sudderen. 
Het jammere is, dat hij van april is, en zijn meeste vriendjes van dec/jan. en dus zullen zijn vriendjes niet mee gaan naar groep 3. En helaas gaan er wel wat kinderen mee waar hij dus niet meer overweg kan. Niet dat er ruzie mee is, maar gewoon geen klik zeg maar. Dus ja ik weet het niet, echt niet.

belske, alleen de herkenbaarheid helpt al, het doet inderdaad pijn, zeker omdat hij het super doet, zo zijn best doet... Wat jij zegt, als ik zou verhuizen en hem zou wisselen van school, dan is het waarschijnlijk opgelost, want hij is nu heel anders, en kinderen zullen hem dan niet blijven uitdagen. Hij is verder niet een zwak kind, of een makkelijk pest slachtoffer ofzo. Hij is ook sociaal, lief, verzorgend. Trouw aan zijn vriendjes. Speelt altijd leuk met vriendjes.

Die IQ test moeten wij zelfs verzorgen en betalen. Natuurlijk geen probleem, gaan we ook doen, maar school wil hem wel getest, maar dat mogen we dan wel zelf uitzoeken. Naja prima, ga sowieso ook lieven naar iemand die totaal los van die instanties staat. En dat gaat nu ook gebeuren. Ben er nu druk mee bezig.

Ja ze weten dat op school natuurlijk, alles is wel direct uitgesproken, kinderen geven het ook gewoon toe. Maar ja de mensen op het schoolplein die zien verder niet hoe of wat. En die horen natuurlijk ook niet meer dat er een andere schuldige was.

Het is ook heel sneu voor hem, en wat jullie zeggen klopt helemaal, het maakt niet meer uit wat hij doet, hij kan het toch niet meer goed doen.
Het is een leuke school, als je kind gemiddeld is en binnen de lijntjes loopt, is je kind zwakker of sterker dan houd het op. 1 jongentje heeft ook gedragsproblemen, en zijn moeder zit er al een half jaar bij in de klas.... bizar.

Senna dat testen voor de vakantie is geen probleem, dat redden we prima. En ook de school is geen probleem, want de school die wij op het oog hebben is een regulieren basisschool die tevens leonardo onderwijs/klassen heeft. Dus hij zal dan niet alsnog hoeven wisselen.

En dochter zal ook mee moeten. 2 scholen is geen optie. 

Ik weet het gewoon ff echt niet, je voelt je er gewoon zo kut door. Als hij buiten gaat spelen ben ik alweer doodsbang dat er gezeur komt, waardoor ik hem bijna niet alleen laat gaan, want ook niet leuk voor hem is.
Nog zo'n voorbeeld, is wel al wat langer geleden. Staat een boze oma voor mijn deur, dat zoon haar kleinzoon heeft geduwd van zijn fiets oid. Ik loop met haar mee, en vraag aan beide kinderen wat er aan de hand is. Zoon zegt, dat het jochie hem steeds sloeg, en hij hem toen duwde, ik vraag aan het jochie wat er gebeurt was, en die zegt 'ik heb hem zo hard als ik kon op zijn hoofd geslagen, heel vaak! en toen duwde hij mij van mijn fiets!'.
Dus ik kijk die oma nogal verontwaardigd aan, gaat ze lachen, ach ja het zijn kinderen he......
Ja dan wel ja...... Je weet niet wat er gebeurt is, staat bij mij kwaad te doen, als blijkt dat jou kind begon, dan is het ineens oke, hij werd niet eens gewaarschuwd!! Ben boos weggelopen.. Maar dat soort dingen gebeuren dus telkens.
En nogmaals ik wil niet zeggen dat hij heilig is, dat is ie niet, tis ook een kind, maar hij komt op een of andere manier steeds in zulke dingen terecht, en ook al is er telkens 'bewijs' dat hij niet begon, iedereen blijft naar hem wijzen..
Hoor ook zo vaak 'ja als hij er is dan gaat het mis' terwijl het kind gewoon niets doet en gewoon speelt! Ik zit er bijna altijd bij...
Het maakt me gewoon boos en verdrietig.
Ik praat er al veel met hem over, leg hem uit waarom ze zo doen, heb hem gezegd dat het gewoon komt omdat hij vroeger nogal naar gedaan heeft, en dat hij gewoon moet laten zien dat ze het fout hebben, maar dat heeft dus geen zin, want dat doet hij en het werkt niet.
Hij denkt ook alles heel diep door, dus voor hem is het echt wel erg kwa gevoel.

Ik ga me maar even goed verdiepen in de andere school, en ook even met manlief praten, en wellicht ook met zoon zelf. Voor mij heeft het een heel groot nadeel, het is een school zonder continu rooster, wat voor mij heel erg lastig is. En overblijven vind ik op dit moment niet iets om te doen, als hij al naar een andere school gaat dan liever afwachten hoe het gaat anders zul je zien dat het juist op iets als overblijf mis gaat, dat wil ik ook voorkomen. omdat het nu ook vaak gebeurt als eigen juffen er niet zijn. 
Maar goed dat probleem zullen we vast wel oplossen als het echt zo ver is.

Niet leuk dat het herkenbaar is Belske, maar ook wel fijn dat er mensen zijn die snappen wat ik bedoel.
Ik voel me er echt zo rot bij, en dan kijk ik naar hem, en dan denk ik, ventje hoe kan ik toch iets doen om het makkelijker te maken. Hij zit ook met dingen in zijn hoofd die niet horen. 

Ik heb zojuist gesproken met de mevrouw die hem gaan testen, en wat ik begreep kon het nog deze maand. Dus maar even kijken.

Het is gewoon zo sneu. Terwijl het eigenlijk super goed gaat. Hoe leg je een kind uit dat hij het goed doet, terwijl mensen maar negatief blijven? Want het gaat echt goed, hij doet het goed, hij doet super zijn best.
Pesterijen kan hij nu gerust een kwartier negeren... Voorheen nog geen 10 sec. Als er wat is komt hij naar ons, hij gaat niet meer zelf dingen terug doen... Maar hoe kan ik hem zeggen dat hij het top doet, als er toch steeds gezeur blijft komen... Dat zegt hij ook, ik doe het niet goed. 
Omdat als er wat gebeurt, hij word geslagen ofzo en hij doet wat terug, dan is iedereen gelijk weer negatief, terwijl hij niet begon, niet dat hij dan wel mag slaan, maar hij begint niet! Dat vind ik toch wel een verschil. Iemand anders slaat, hij slaat terug. En nee het mag niet ik weet het, maar het is toch anders dan wanneer hij zelf begint? Zoals vroeger? 

Misschien zie ik dat verkeerd, dus wees gerust eerlijk als ik dat dan verkeerd zie. Als mijn kind eerst slaat en hij word terug geslagen, dan hoeft ie echt niet te komen piepen. Dan zou ik juist mijn eigen kind op zijn kop geven, en niet gaan piepen om een kind dat terug sloeg.
En ik begrijp echt wel dat terug slaan ook niet oke is, maar we hebben het wel over een kind van net 6. Het is op die leeftijd toch ook nog lastig om niet terug te slaan, het is ook een reactie, en niet doordacht ofzo... Dat zal vanzelf wel minder worden denk ik... Al slaat hij 9 vd 10x al niet meer terug, wat ik al heel knap vind.

En het lijkt nu net of er elke dag gedoe is buiten, dat is helemaal niet zo hoor.. Zo vaak gebeurt het niet eens. Maar door alles overal om heen ben ik nu gewoon bij voorbaat al bang, ook vooral omdat hij geen eerlijke kans krijgt, en een ander kind dus van alles kan doen, en hij de schuld krijgt.

Wat de buurt betreft, ik ben er niet zo bang voor dat dat zo blijft, eigenlijk zijn alle ouders van de kids wel goede bekenden of inmiddels vrienden geworden, en die weten hoe of wat, maar ook hun blijven toch wel een beetje negatief.
Een vriendin bijv. die stuurt me heel snel al een berichtje, of belt me, terwijl er nog niks is gebeurt, maar dan zijn ze gewoon een beetje aan het bek vechten over wat ze wel of niet willen ofzo. En ik snap haar heel goed, want hij heeft toen wij hier net woonde, hij was nog niet eens 4, haar dochter van toen 8 een berg haar uit haar hoofd getrokken. Ook toen was het zo dat 3 oudere meiden hem al dik een half uur vreselijk aan het pesten waren, en na een flinke tijd brak hij en trok het meisje aan haar haren van haar fiets af en ging boven op haar zitten... Daar zijn ze toen heel erg van geschrokken, want er lagen overal plukken haar. Toen ging ik nog niet met die moeder om trouwens. Maar goed ik snap het dus wel.. Ondanks dat ze weet dat hij echt aangepakt word, wij overal boven op zitten, en het nu goed gaat, blijft het toch een beetje hangen hoe het toen was, en licht ze mij heel snel in, waardoor ik direct bang word dat er wat gebeurt, naar hem toe ga... en ja weet je dat maakt het gewoon een cirkeltje ook.
de moeder van die apjes... tja dat is gewoon een heel raar mens. Ze is heel aardig, maar is vreselijk onzeker wat haar kind betreft, en probeerd continu andere kinderen af te keuren zodat haar kind beter lijkt, doet ze bij elk kind... Dus haar neem ik niet eens serieus.

mrtj, de school die we op het oog hebben is een reguliere basisschool, met leonardo klassen, dus zo nodig kan zij ook instromen. Maar er is ook een gewoon gedeelte.

School doet er wel wat mee opzich, uiteindelijk komt het er ook altijd op neer dat het niet zijn schuld was, maar dan is het te laat. Want zodra er wat gebeurd, dan word hij gezien, het andere kind niet. En zo blijft het steeds dat hij aangekeken word. 

Na dat incident van dat jongetje dat op hem in bleef staan, kreeg ik zelfs de vraag of ik hem niet eerder van school kon halen zodat hij geen ruzie kon krijgen op het plein, ben toen ook heel boos geworden dat ik niet mijn kind eerder ga halen omdat andere kinderen hem gaan uitdagen, of zoals in dit geval van een rek proberen te duwen en hem aanvallen...
En hoe ze dat dan voor zich zagen aangezien er nog een kind op school zit waar we op moeten wachten en dat hij dus alleen maar langer op het plein is.

En zo komen ze wel vaker met dingen, waarvan ik denk ja hallo, het is gewoon niet mijn probleem, ik ga geen dingen doen als mijn kind niet degene is die het veroorzaakt. Dat hij soms te heftig reageert, zoals krabben, want nou eenmaal opvalt, want ja een paar klappen geven zie je niets van, maar een krabbel zie je direct, bloed erbij, dus het lijkt direct of hij iets vreselijks heeft gedaan. En dan word er ff vergeten dat hij daarvoor wel even flinkt in elkaar gemept werd.

Heb hem ook gezegd, dat hij voortaan met zijn vuist flink op hun oog moet meppen, ipv te krabbelen, want dat mag blijkbaar wel. En dat heb ik ook naar de juf gestuurd. Toen ze begon over dat krabben heb ik direct gezegd, luister ik heb met hem afgesproken dat hij voortaan niet meer krabbelt maar gewoon goed uithaalt met zijn vuist. Want hij is zeker 20 keer in zijn gezicht/hoofd gebeukt met een vuist, en daar word niet over gesproken, maar over 1 krabbel wel. Dus dan moet hij dat voortaan wel doen wat dat is dus blijkbaar wel geoorloofd op school.

Het boeit me ook niet meer wat ze vinden, de school. Ik ben er echt heel erg klaar mee. Puntje bij paaltje komt ALTIJD uit dat hij NIET begonnen is, en alleen heeft gereageerd op iets wat bij hem gedaan word, dus naar mijn idee zouden ze voortaan eens eerst moeten uitzoeken wat er was voordat er een kind straf krijgt of dat ze bij mij komen zeiken.

En nogmaals hij doet ook wel eens wat, tis natuurlijk niet zo dat hij nooit wat doet, maar in alle gevallen waar het echt iets heftigs was, was het nooit zijn schuld. Ik geef hem er ook geen straf meer voor, ik praat er met hem over, en ben gewoon eerlijk tegen hem, dat de jokkende en stiekeme kindjes nou eenmaal alles kunnen en mogen, en dat hij dat ook maar zo moet doen.

Nee zo'n test betaal je niet altijd zelf, school kan het aanvragen, maar het schijnt niet gebruikelijk te zijn bij zulke jongen kids. Vaak word het door scholen ook pas laat ontdekt. School wil wel graag dat ie getest word, maar verwacht wel dat wij het zelf laten doen.

En ik heb liever niet dat het via een instantie als jeugd en gezin oid gaat, want dat betekend dat het altijd achter zijn naam zal staan, als we het zelf doen, dan maken wij de keuze wie het wel of niet weet.

Het is een hoop geld, maarja het is ons kind, dus het moet maar toch.