Mama-life
| Cmvr schreef op: 16-04-2014 22:04:14 |
Soms zou ik zo graag is een keer nee kunnen zeggen. Het lijkt wel of ik de kinder dump plek van de school ben en ik zeg nooit nee. Even wat voorbeelden: Moeder 1 alleenstaan heeft geen opvang voor dochter en moet heel vroeg eenmalig op het werk zijn dus dochter opgevangen vanaf half 7 in de ochtend en 2 dagen overblijf opgevangen Moeder 2 net gescheiden en aan het werk opvang is nog niet rond dus 2 dagen zoon en dochter opgevangen vanaf half 8 in de ochtend e en zoon vandaag 1 middag zodat mama kon slapen na haar nachtdienst.En meerdere keren kinderen aangepakt bij schoolplein zodat moeder naar huis kon om te slapen. Moeder 3 neem ik vaak 1 van de kinderen mee naar school als andere kind ziek is en vorige week dochter opgevangen,want zoon vierden zijn kinderfeestje. Moeder 4 zet zoon op school af en ik begeleid hem naar binnen.Mama gaat dan werken. Moeder 5 belden vanavond of ik haar zoon bij de buurvrouw kan brengen na het kinderfeestje dat onze beide zonen hebben morgen middag. Ik werk zelf in de thuiszorg,maar dan wel onder schooltijd zodat ik altijd zelf voor mijn zoon kan zorgen. Ik krijg alleen het idee dat er op mijn rug een bordje hangt met kinderopvang altijd welkom. En ik weet ook wel ik kan ook nee zeggen,maar doe dat dus nooit omdat ik het zielig vind voor de kinderen of de ouders. Herkenbaar voor iemand? |
| Quote |
| Son schreef op: 16-04-2014 22:06:48 |
Fijn toch ! Als er wat is andersom, weet je dat je hun ook kan vragen. Wij hadden dat ook hoor. Vaak overblijf of na schooltijd. Wij hielpen elkaar heel vaak. Maar t moet wel van meer kanten komen. Zodra je t grvoel krijgt dat t alleen van jouw kant kan...dan zou ik aan de bel trekken |
| Quote |
| Blauwtje schreef op: 16-04-2014 22:08:06 |
Nee, niet echt herkenbaar. Maar wat zou je hiermee willen dan? Of je vind het prima zo, en anders moet je toch je grenzen gaan aangeven. Je weet hoe de meeste mensen zijn...geef ze 1 vinger en ze nemen je hele hand. Zoals ik het lees, vind ik dat je over je heen laat lopen. |
| Quote |
| Cmvr schreef op: 16-04-2014 22:12:24 |
ik laat ook wel een beetje over mij heen lopen.Ben het type die altijd maar ja zegt.Misschien ook
wel om aardig gevonden te worden ofzo.En mijn enorme onzekerheid.Ik houd graag iedereen te
vriend. Ik regel zelf altijd oppas als het nodig is en meestal is dit oma.Dus hulp van moeders van school heb ik weinig nodig en komt dus ook maar zeer weinig voor. Komt dus redelijk van 1 kant,maar weet wel dat ik een beroep op ze zou kunnen doen.Dit gebeurt alleen weinig,want de meeste zijn erg druk zeg maar.met werk en andere dingen. |
| Quote |
| Ma Dalton schreef op: 16-04-2014 22:14:30 |
Ik zou zelf ook wat flexibeler worden en ook wat makkelijker samen met die moeders regelen. Heerlijk
toch dat je dan ook mensen hebt die je kunt vragen als je eens helemaal omhoog zit. En ja je kunt ook nee zeggen. ennuH een kindje even naar binnen lopen of even bij de buren afzetten als je toch je kind haalt .. je kunt ook overal een probleem van maken, denk eigenlijk niet dat je te goed bent. Als het je niet uitkomt moet je nee zeggen en als het wel uitkomt is het gewoon prima toch? |
| Quote |
| Nina_mv_owen_en_quin n schreef op: 16-04-2014 22:14:34 |
Nee gelukkig niet herkenbaar. Ik doe dit alleen bij een goede vriendin die 2 huizen verderop woont.
Ze heeft 4 weke geleden in het ziekenuis geegen en is er nog seeds niet heelmaal bovenop, vooral in
de ochtenden niet. Dus breng ik sochtends ook haar kinderen mee nasr school. Andersom doet zij dit
voor mij ook wel in de kraamtijd of als het hard regent kan mijn zoon met hun meerijden naar school
in de auto. Ik had laatst wel een moeder die mij vroeg om op haar zoon te passen (een jongetje uit O zijn klas) van 12.00-18.30, dat heb ik niet gedaan, ten eerste kan hij niet goed met O spelen en ten tweede is dit een hele makelijke moeder, O kan daar nooit spelen maar andersom moet het maar wel altijd kunnen. Andersom zou ik dat ook nooit vragen, ik zorg gewoon dat ik kinderopvang heb als het nodig is. (beide kids zitten op de flexibele opvang) |
| Quote |
| Minou schreef op: 16-04-2014 22:15:37 |
Eigenlijk zeg je ja, maar in je hoofd zeg je oh nee he, wil helemaal niet nu maar dat moet je echt doorbreken hoor. Want idd 1 vinger is gelijk ooooh c die doet dat wel ff c zegt toch ja. kijk eens wat er gebeurt als je nee zegt... vinden ze je minder aardig of zit dat in jouw hoofdje leg je niet vast iig, zeg ja wanneer je echt ja wilt  jij regelt je zaken..nu moeten zij dat ook doen en niet denken oh c doet het wel. probeer eens meis..zeg nee |
| Quote |
| Blauwtje schreef op: 16-04-2014 22:16:36 |
Maar je denkt fout door te denken dat mensen je niet aardig vinden als je een keer nee zegt. Ik denk dat ze juist meer respect voor iemand hebben die mondiger is, dan iemand die over zich heen laat lopen. Want juist ook zulke mensen weten jou te vinden he. Je moet niet vergeten dat als je je zo opstelt, er gemakkelijk misbruik van de situatie gemaakt wordt. Als je echt wilt veranderen hierin, is misschien een assertiviteitstraining iets voor jou? |
| Quote |
| Truuske schreef op: 16-04-2014 22:19:10 |
Gaat je kind zelf niet naar sport oid waardoor jij ook een paar middagen niet kan? En wil je kind
wel met die kinderen spelen of komen zijn speelafspraken hierdoor in het gedrang? Ik vind wel dat ze erg veel van je vriendelijkheid gebruik maken. En zo vroeg kinderen opvangen? Nee dat zou ik niet doen, misschien 1 of 2 weken max, maar dan moet ze een oplossing hebben. Kortom, zeg wat vaker nee en bel niet je moeder maar een van de moeders waar jij wat voor doet. Kan je de volgende keer met je moeder en kind wat leuks gaan doen. |
| Quote |
| Son schreef op: 16-04-2014 22:20:07 |
Het is idd wel belangeijk dat ze weten dat je graag helpt. Maar wel alleen als t jou uitkomt. Dus zeg gewoon een keer, nee, t komt niet uit. Maar de meeste kleine dingen (kind meenemen als je die kant toch opgaat bijv) daar zou ik niet te moeilijk over doen. Het kind dat om half 7 al kwam...kan me niet voorstellen dat dat regelmatig gebeurd...anders moet je echt stop roepen..want dat is voor een keer nood prima,.maar geen normale hulp zoals ff mee met overblijven. Als je snapt wat ik bedoel |
| Quote |
| Cmvr schreef op: 16-04-2014 22:25:53 |
nee half 7 was eenmalig en een goede vriendin. Vind het meestal niet erg en het zijn kinderen waar mijn zoon ook wel graag mee speelt dus 2 vliegen in 1 klap. Voel mij alleen altijd zo voor het blok gezet als het gevraagd wordt.Dat ik dan dus als snel geneigd ben om ja te zeggen.Heb ook het idee dat de meeste moeders verwachten dat ik ja zeg. Dus een assertiviteitscursus zou misschien geen kwaad kunnen. aan de andere kant vind ik het ook wel reuze gezellig. Ik heb maar 1 zoon en door omstandigheden komt er hier geen 1 meer bij.Terwijl ik echt gek ben op veel kinderen om mij heen. Dat is misschien ook wel een reden om geen nee te zeggen. |
| Quote |
| Minou schreef op: 16-04-2014 22:28:38 |
lieffie de volgende keer, ipv gelijk te antwoorden, gewoon proberen te zeggen : daar kom ik later op terug of ik last het je weten of gewoon eeh Nee. het is ook moeilijk. Maar echt gewoon proberen als mantra..nee nee nee nee hihi  |
| Quote |
| Blauwtje schreef op: 16-04-2014 22:29:42 |
Dan zul je toch eerst moeten uitmaken wat je precies wilt. Word het een last? dan is het handig om nee te leren zeggen. Zo'n cursus kan nooit kwaad iig  Succes! |
| Quote |
| Son schreef op: 16-04-2014 22:37:19 |
Idd..ala je voelt dat je voor t blok wordt gezet zeg je: "ehm, ik laat t je vanmiddag of morgen
weten. Dan kan jij er thuis rustig over denken of je t wil. Wil je het niet e vind je het moeilijk om te zeggen. Zou je het kunnen appen/mailen. |
| Quote |
| Moederkloek schreef op: 17-04-2014 00:57:32 |
Ik vraag me af hoe jij overkomt op anderen. Bij mijn dochter op school loopt ook een moeder rond die zo is, die elk kind opvangt, en bijspringt als het moet. Ik weet dondersgoed dat ze geen nee kan zeggen, en ja, ik heb ook wel eens hulp aan haar gevraagd. Maar alleen omdat ze zelf regelmatig tegen mij heeft gezegd dat ik dat ook moest doen: hulp vragen als ik het nodig had. En niet 1 keer, nee wel 5x per maand, ze zei het elke week wel tegen me. Later leerde ik haar wat beter kennen en merkte ik dat het haar af en toe boven haar hoofd groeide, en dat terwijl mensen (anderen) toch aanspraak op haar bleven maken. Maar dat heeft ze dus wel zelf in de hand gewerkt. Terwijl ze zelf (neem ik aan) ook wel weet dat ze moeite heeft met nee zeggen. Je hebt echt geen cursus nodig om nee te durven zeggen hoor, je moet alleen gewoon heel eerlijk tegen jezelf zijn. Altijd maar anderen helpen is een teken van minderwaardigheid. Jezelf van dienst zijn vind je jezelf dan niet waard, rust nemen is niet belangrijk, en tijd voor jezelf is een taboe, het lijkt wel vloeken in de kerk! Dat zijn allemaal tekenen dat het tijd is om jezelf weer eens lief te gaan vinden. En geloof me, je bent het WEL waard. Kijk maar eens uitgebreid in de spiegel, dan zul je het vanzelf zien Liefs en sterkte van Kloek  |
| Quote |
| Marli schreef op: 17-04-2014 07:50:53 |
Wat wil je zelf? Je schrijft dat je het ergens ook wel gezellig vindt. Hoe vaker je ja blijft
zeggen, hoe meer mensen op je gaan 'rekenen'. Vraag eens wat terug. Wat Moederkloek al schrijft. Wat wil je zelf? Wil je er zijn voor die ander? Wat is dan je grens? Praat eens met die 5 moeders, zou het andersom ook kunnen? Ik ben het met velen hierboven eens, die 'ad-hoc' dingetjes zoals inspringen bij nood, of iemand meenemen als je toch al die kant opgaat, zou ik niet zien als probleem. Ik vind jouw voorbeelden nou niet echt schokkend. Moeder 1 alleenstaan heeft geen opvang voor dochter en moet heel vroeg eenmalig op het werk zijn dus dochter opgevangen vanaf half 7 in de ochtend en 2 dagen overblijf opgevangen - niet structureel toch? Of voorzie je hier vaker inspringen? Dan is het handig dat moeders een netwerk opbouwt of toch opvang regelt; kan je op school niet incidentieel overblijven? Moeder 2 net gescheiden en aan het werk opvang is nog niet rond dus 2 dagen zoon en dochter opgevangen vanaf half 8 in de ochtend e en zoon vandaag 1 middag zodat mama kon slapen na haar nachtdienst.En meerdere keren kinderen aangepakt bij schoolplein zodat moeder naar huis kon om te slapen. Net gescheiden, dus nog niet alles op een rijtje... Maar de opvang heeft ze wel geregeld, was alleen nog niet rond. Als moeders gewend is aan haar nieuwe ritme dan zal het ook incidentieel zijn? Moeder 3 neem ik vaak 1 van de kinderen mee naar school als andere kind ziek is en vorige week dochter opgevangen,want zoon vierden zijn kinderfeestje. Ook incidentieel of zijn ze heel vaak ziek? Ik zou dit ook gezellig vinden, vooral als vervoer geen probleem oplevert... Moeder 4 zet zoon op school af en ik begeleid hem naar binnen.Mama gaat dan werken. Heb je dit op je genomen of is het je gevraagd? Je hebt het hier over kleuters dan? Waarom voel jij je verantwoordelijk (als je niet gevraagd bent)? Moeders vind het dan schijnbaar vertrouwd dat haar kind alleen in de klas komt? Moeder 5 belden vanavond of ik haar zoon bij de buurvrouw kan brengen na het kinderfeestje dat onze beide zonen hebben morgen middag. Ze belt en overlegt, je had denk ik heel makkelijk nee kunnen zeggen, maar ook hier is het incidentieel en logistiek komt het natuurlijk erg handig uit! Het is niet zo dat ze aan je vraagt of JIJ op wil passen, dat doet je buurvrouw dus al. Ik vind niet dat je overdrijft, maar ik denk wel dat je het in perspectief moet zien. Jij hebt alles geregeld schijnbaar, en een vast ritme, maar als jij een keertje ziek bent en je zoon niet naar school kan brengen, dan kan je 1 van deze 5 moeders toch vast wel bellen? Succes! |
| Quote |
| Sjiraf schreef op: 17-04-2014 08:30:54 |
Misschien toch vaker nee zeggen als je het gevoel krijgt dat je de dumpplek begint te worden? |
| Quote |
| Anne Mv 3 schreef op: 17-04-2014 09:04:18 |
Misschien verwacht je meer erkenning van de moeders? Vinden ze het nu 'gewoon' dat je dit doet? |
| Quote |
| Heleenmv2 schreef op: 17-04-2014 09:15:29 |
Ik heb nog een andere oplossing voor je (moet je echt met een knipoog lezen hoor, ik bedoel het NIET als advies!) Hier in de straat een gezin waarvan de moeder mij ook wel heel erg makkelijk inschakelde. Haar kinderen zijn vaak ziek (niet ernstig, gewoon verkouden, buikgriepje ofzo) en dan vraagt ze of ik haar andere kind(eren) naar school kan brengen en halen. Natuurlijk moet ik toch die kant op, maar wij fietsen altijd en zij gaan met de auto. Omdat haar kinderen niet (konden) fietsen moest ik dan dus speciaal voor haar met de auto heen en weer en daar kreeg ik eigenlijk wel eens de balen van op den duur. Ook naar de sport ging dat zo. Haar ouders komen 3 dagen per week in haar huis oppassen als zij moet werken. 's Avonds is ze dan soms net niet op tijd terug van haar werk om haar kind zelf naar sport te kunnen brengen en ze wil het haar ouders niet vragen. Wij moeten toch die kant op dus of haar kind dan mee kan rijden. Natuurlijk kan dat! Maar goed, één keer was mijn man (was een beetje laat, dus gehaast) per ongeluk zo weggereden naar de sport met ons kind en totaal vergeten verderop in de straat even te stoppen... Oops! Twee minuten later belt buurjongen hier aan, dus ik man snel gebeld of hij hem alsnog op kan halen. Hoefde niet meer, dan deed opa het wel. Uitgebreid excuses gemaakt en we hadden het alsnog keurig op kunnen lossen hoor, maar sinds die dag hebben ze NOOOT meer iets aan ons gevraagd! Het zij zo. |
| Quote |
| Corine86 schreef op: 17-04-2014 09:17:45 |
Ik kan me wel een beetje voorstellen hoe je je voelt. Toen mijn oudste naar gr 0 ging was daar een meisje dat 2 dagen op school moest eten omdat moeder werkte, andere kinderen uit gr 0 aten allemaal thuis. Kindje was dus overstuur en vond het niet leuk. Ik heb toen zelf aan moeder voorgesteld, ze mag wel bij mij eten tussen de middag. Prima geregeld, kind at het hele jaar tussen de middag bij mij. Geen probleem, maar ook geen dank je wel!!! Overblijven kost geld (1,50 per keer) dat heeft ze dus een jaar lang uitgespaard, ik had het dan ook leuk gevonden om iig dank je wel te horen en miss een klein bedanktje te krijgen. Maar helemaal niets. Ik heb daar dus van geleerd en doe het niet nog een keer structureel. het ging mij om de (gemakkelijke) houding van de moeder en het geen dank je wel horen. Probeer idd vaker nee te zeggen, voelt niet goed in het begin, maar zo leer je wel nee zeggen! |
| Quote |
| Mrtj schreef op: 17-04-2014 11:07:48 | ||
Zou het helpen om op dat soort verzeken standaard te reageren met 'ik moet er even over nadenken, ik laat het je vanavond weten'? Dat geeft jou de tijd om even goed te voelen/nadenken of dit voor jou echt okee voelt. Of... durf je dan 's avonds ook geen nee te zeggen? | ||
| Quote |
| Gigi schreef op: 17-04-2014 11:37:33 |
Als jij het teveel vindt en niet wil doen moet je nee zeggen, dat is je goed recht. Maar zoals ik het lees is het nu toevallig wat vaker en is het incidenteel. Ik zou daar geen enkel probleem van maken, hier neem ik ook regelmatig kinderen mee om een moeder te helpen en andersom ook. Gewoon om elkaar te helpen en niet iedereen heeft een netwerk met opa's en oma's. Dus nee, ik vind je niet te goed voor deze wereld. |
| Quote |
| Ladyd schreef op: 17-04-2014 13:02:25 |
Ik word ook af en toe gevraagd om een kind op te vangen, maar dat vind ik niet zo heel erg. Vorige week wilde ze weer met mijn dochter spelen. Maar het moest wel bij ons, want haar moeder was nog niet thuis! Volgens mijn man moet ik van haar probleem (of eigenlijk van de moeder) niet mijn probleem maken, maar ik vind het zo sneu als ze dan nergens heen dus dan laat ik haar maar bij ons komen maar ik vind het wel een hele vreemde gang van zaken |
| Quote |
| Ladyd schreef op: 17-04-2014 13:14:55 |
Ik zie die moeder er wel voor aan hoor. Ze is heel gemakkelijk. Maar je hebt gelijk. Ik moet die moeder gewoon een keer aanspreken. Als het nog een keer voorkomt dan ga ik eerst met haar mee naar haar huis. |
| Quote |
| Moederkloek schreef op: 17-04-2014 14:17:41 |
Dat doet mijn ex dus ook... er zit een kind bij mijn dochter op school, is haar vriendinnetje omdat
ze tegenover mijn ex woont, ze zit een paar klassen hoger, maar die zwerft dus ook altijd op straat
omdat er niemand thuis is en ze niet naar binnen kan. Soms hangt ze dus rond bij de bso, als die buiten spelen want ze verveelt zich kapot. Ze gaat dan soms bij mijn ex spelen, zelfs als mijn dochter bij mij is, en ze daar dus niet thuis is. Mijn ex kan haar dan ook niet buiten laten staan en laat haar binnen zodat ze een beetje met de kleintjes kan spelen (halfzusje en halfbroertje van mijn dochter) En het is niet zo dat die moeder werkt ofzo, nee hoor, die is de godganse dag met vriendinnen aan het winkelen  Het schijnt daar ook regelmatig hommeles te zijn, ruzie en slaan enzo. Ik heb het er wel eens met mijn ex over gehad, maar hij wil niks ondernemen, omdat hij het niet erger wil maken voor de kinderen, we hebben het wel samen op school gemeld.... |
| Quote |
| Proestie schreef op: 17-04-2014 15:02:14 |
Ik ben ook iemand die makkelijk helpt/ oppast ed. Ik heb soms ook een schema waar je gek van zou
worden. Soms voelt het dan wel eens alsof er misbruik van je gemaakt wordt. Juist dan krijg je wat
jij nu hebt, dat zelfs de kleine vragen als een last gezien worden (bijv van het feestje) en ga je
je irriteren. Wij hebben geen familie in de buurt wonen en als er wat is neemt mijn man bijv
een,paar uur vrij. Inmiddels zijn er wel wat ouders die ik ook om hulp vraag als er wat is. Zij doen
het ook bij mij. Ik heb wel geleerd ook 'nee' te zeggen als het niet past, of als ik het gewoon een
keertje niet wil. Er is niks mis mee om te helpen maar alleen als je het echt zelf wilt en dan voelt
het meteen ook anders! |
| Quote |
