Lastige keuze

Voor 1 dag in de week de zorg voor al of een deel van je kindjes uitbesteden?

Kan je man geen ouderschapsverlof nemen, dan krijg je een deel van je uurloon vergoed van de belastingdienst. Of vragen of zijn werk over 4 dagen verdeeld word ipv 5.

En anders 1 of 2 ochtenden je jongste naar het kdv, oma, gastouder brengen.

Lastig he!!
Zal k ff dichterbij komen wonen

Kan de fam niks voor je doen? schoonzus?

---

trotse mama van Arnoud, Berdine*, Lucas en Chris

Voor een dag of een paar dagdelen oppas aan huis zodat jij in die tijd door kunt werken ? Mogelijk is dat goedkoper dan wanneer je man minder gaat werken en bovendien is die opleiding tijdelijk.

ja mischien een opas in huis nemen ik heb het ook 3 jaar gedaan de ouders werkte boven in hun werk kamer en ik zat benenden met de kinder.
als ouder kan je elke moment van de dag toch even kijken en de oppas kan met hoogen nooit toch jouw roepen.
de ouders kwamen bij mijn zelder kijken aleen als ze even pauze namen kwamen ze wat eeten en ik mocht allen
de ouders roepen als er echt iets was .

een naardeel voor de ouder is je moet heel sterk zijn als je kind huild om er niet na toe te graan want de oppas moet
dan je kindje troosten en niet jij

wanneer is hij klaar met de studie?

Ik ben er erg voor dat vrouwen zelf blijven werken..

Oppas zoeken dus!

Succes.

Nou je leest het. Marjolein is ervoor dat vrouwen blijven werken. 
Doen dan maar !





sorry, is dat een argument?


je klinkt zelf zo verdrietig bij het idee te stoppen. Dan moet je dat niet doen! Dan krijg he spijt.
kan hij inderdaad ouderschapsverlof nemen? Anders zoeken naar een oppasmoeder in de buurt.

Ik zou voor een dag in de week opvang zoeken, kdv/bso oid..

Mijn mening is geen argument. Ze vraagt wat ze moet doen. Werken dus!

Ik ben er erg voor dat vrouwen zelf hun broek op kunnen houden. Nu lees ik dat hij het grootste deel van het inkomen binnen brengt en een studie (ter bervordering van zijn kansen?) doet. Wat blijft er over voor to?

Stel dat de relatie klapt (wat bij 1 op de 3 gebeurd, en nee de verwachting is het niet!), dan heeft partner alle kansen gehad en genomen en to is als een huisvrouwtje op de achtergrond gebleven..

Verder staat er voor een studie een bepaalde periode waarin die afgerond moet zijn. Dit zijn voor het gezin tropenjaren. Daarbij to is meer dan partner van, moeder van. Ik zou dus oppas hulp buitenhuis zoeken als het dan wat lichter wordt..

@MaDalton, ik zie bij de andere reacties ook geen argumenten..(wel oplossingen, maar dat is iets anders..)

marjolein, het schiet mij gewoon verkeerd als iemand schrijft.. mijn mening.. Dus jij moet...

En iemand zoeken die bijvoorbeeld 3 uur per week de grootste huishoudelijke klussen doet?
Als jullie dan niet aan het werk zijn hoef je ook niet aan de slag om die badkamer schoon te maken etc.

Verder kun je kijken of jullie efficiënter om kunnen gaan met tijd. Het haalt bijvoorbeeld veel druk van de ketel als je 's avonds met elkaar eet en opruimt, allebei één van de kinderen naar bed brengt. (in die tijd geen TV aan, geen smartphone's checken). Dan heb je daarna alle rust en tijd voor studie en werk.

"  en TO is als een huisvrouwtje op de achtergrond gebleven".....waarom klinkt dit in mijn oren zo denegrerend?.....vooral dat ' huisvrouwtje'....is dat niks waard?

Fijn dat jij een andere mening hebt, dat mag ook maar ga het dan niet hebben over die huisvrouwtjes....benoem dat dan anders.

Misschien voel ik me wel ietsje aangesproken, niet dat ik ermee zit hoor, totaal niet.
Ik ben zo'n huisvrouwtje.........ik ben gestopt met werken toen mijn oudste geboren is, dat is nu bijna 20 jaar geleden, wij wilden niet onze kinderen naar een kdv moeten brengen, wij hebben nog niet 1 keer spijt van onze keuze gehad.
Ik was en ben er altijd voor ons gezin, mijn man heeft een baan waardoor hij of onregelmatig werkt...of niet thuis is voor een aantal dagen of zelfs een half jaar weg hoort tot de mogelijkheden, geen familie hier, dan ben ik de stabiele factor die altijd aanwezig is, geen stress voor opvang etc etc......zo is hoe wij het wilden doen.

Of ik andere keuzes zou maken als ik nu jong zou zijn? Misschien wel maar dat wil niet zeggen dat ik er spijt van heb.

TO ik zou kijken voor een huishoudelijke hulp en wie weet kan die ook oppassen.

En waardoor zou het komen dat zoveel huwelijken stranden ;-)

TO, ik zou denk ik toch proberen voor 1 dag in de week een oppas te vinden. Als ik je zo hoor zou je volgensmij hetl iefste wel die klant houden, puur voor jezelf. Jullie werken hard en als je een goede oppas kan vinden kan dit heel goed werken.

Maar petje af, wat een harde werkers zijn jullie zeg!

Hoe bedoel je dat boterbloem, die strandende huwelijken?

Ik vind ook dat TO harde werkers zijn, het klinkt allemaal nogal als veel en dat je dan vast gaat lopen dat snap ik.
5 kinderen, ook niet niks.....idd petje af.

Ik ben ook wel benieuwd wat je bedoelt met "waardoor die huwelijken stranden" Boterbloem! VOor jou is het waarschijnlijk overduidelijk maar ik ben bang dat mijn mening daarover volstrekt anders is dan de jouwe

Ik denk dat er veel huwelijken stranden omdat een huwelijk voor 2 partijen iets positiefs moet opleveren. Vroeger was dat heel makkelijk: hij verdiende het geld en zij bleef thuis met de kinderen, dus het positieve was dan dat ze dat met elkaar samen konden doen - en zonder elkaar eigenlijk niet. Tegenwoordig zijn vrouwen zelfstandiger en hebben in elk geval maatschappelijk gezien alle kansen om zichzelf te ontplooien op allerlei gebieden (niet alleen het huishouden), en er is algehele sprake van individualisering.

Dat betekent dan weer dat iedereen zijn eigen groeipad volgt en voor zichzelf kan zorgen. Wanneer je dan uit elkaar groeit is er geen noodzaak meer om tegen heug en meug bij elkaar te blijven.

Hoewel scheiden ook niet alles is, denk ik wel dat het een goede ontwikkeling is dat je als mens mag groeien, veranderen, dat je behoeftes mogen veranderen en dat dat niet betekent dat je levenslang hebt als je toevallig getrouwd bent.
De veranderende maatschappij brengt bovendien met zich mee dat je, vooral als vrouw, daarop voorbereid moet zijn en ervoor moet zorgen dat je erin mee kunt draaien op de manier die bij jou past. Voor mij betekent dat in elk geval dat ik financieel onafhankelijk wil zijn en altijd het gevoel heb dat ik in mijn eentje prima voor mijn gezin kan zorgen. Ik zou dus ook niet zo snel kiezen voor een optie waarbij mijn man meer en hoogwaardiger werk gaat doen, en ik dat faciliteer door meerdere stapjes terug te doen. Ik ben me er namelijk erg van bewust dat ik over 20 jaar ook nog moet werken om rond  te kunnen komen. Mijn keuze zou dus zijn (en is geweest) om te blijven werken en studeren (kan op vele manieren uiteraard) en om hulp te vragen bij de zorg van mijn huishouden en de kinderen.

Mooi omschreven Jolijn.. Zelfde mening als die van mij maar subtieler gebracht!

Ma Dalton; to vroeg wat ze 'moest' doen. Dat bedoeld ze (neem ik aan) net zo letterlijk alsik met mijn 'moeten'..

@mama van 3, ik bedoel 'huisvrouwtje' zeker niet denigrerend.. Het werk van een huisvrouw/man is zwaar en stopt nooit. Het was zo op geschreven om het verchil aan te geven tussen een kostwinner (man) die werkt, werkt en een studie volgt en de partner die meer thuis werkt en alles in en om huis verzorgt.

 

Tja, en ik ben van mening dat je zodra je een gezin gaat vormen.. Je keuzes op je gezin en je huwelijk gericht zouden moeten zijn.  En niet meer op ik en ik .. Maar op we.
voor de we in ons gezin zijn andere beslissingen het 'leukst/ aantrekkelijkst' dan voor de ik van mijn man en de ik van mij.
ik weiger er op te sturen dat we uit elkaar zouden kunnen gaan.  2 op de 3 redt het dus wel. Wij zijn 10 jaar getrouwd, ik zie het nog wel 20 jaar zitten. 
 
voor sommige gezinnen is het om allerlei redenen beter voor het gezin dat beide partners werken, en voor sommigen is er een andere balans zinniger. 
ik weet ook niet of die partner die zoveel werkt en zoveel studeert " alle kansen" heeft gehad. Ik denk dat hij kneiterhard werkt, maar of dat de waarde van het leven is? 
Mijn man reist veel, en maakt "top" carierre en kan dit doen omdat ik thuis blijf.. Maar ik kan ook thuisblijven omdat hij die op offering van dat harde werken doet. Ik zie onze kinderen opgroeien, maak ze mee op alle momenten. Als ze groter zijn en dit seizoen voorbij is weet ik dat voor mij deze tijd met de kinderen een geschenk is geweest. Ik kijk er naar uit dat dat seizoen weer komt. Maar geniet van dit seizoen. Anderen kunnen prima voor je kind zorgen,  alleen een ouder doet dat met pure liefde. En van mijn kant ook met enig egoisme. Ik wil zo weinig mogelijk missen. Ik denk dus hoe je die waarde ergens aan toekent heel persoonlijk is. Die "kansen " zijn voor mij meer voor mij dan voor hem. 

En mocht mijn man ooit denken dat hij het beter heeft zonder mij of dat ik het niet meer zie.. Dan heb ik de voldoening van deze jaren en een ex partner die me financieel ondersteund tot ik weer op poten ben.. de zorgplicht die uit een huwelijk voortvloeid. Een andere  kant van de we van een huwelijk..,

Heb geen advies, zou alleen mijn eigen werkzaamheden niet zo snel opgeven.Sluit me helemaal aan bij Marjolein en Jolijn. Ik snap persoonlijk nooit zo het onderscheid tussen ofwel huisvrouw zijn ofwel buitenshuis werken trouwens. Als mijn man en ik na ons werk thuis komen, dan moeten er ook dingen in huis gebeuren. Dus iedereen is op zijn tijd huisman of huisvrouw. Alleen iemand die werkt moet het in minder tijd doen dan iemand die er niet naast werkt. 

Quote Ma Dalton:

Tja, en ik ben van mening dat je zodra je een gezin gaat vormen.. Je keuzes op je gezin en je huwelijk gericht zouden moeten zijn.  En niet meer op ik en ik .. Maar op we. voor de we in ons gezin zijn andere beslissingen het 'leukst/ aantrekkelijkst' dan voor de ik van mijn man en de ik van mij. ik weiger er op te sturen dat we uit elkaar zouden kunnen gaan.  2 op de 3 redt het dus wel. Wij zijn 10 jaar getrouwd, ik zie het nog wel 20 jaar zitten.    voor sommige gezinnen is het om allerlei redenen beter voor het gezin dat beide partners werken, en voor sommigen is er een andere balans zinniger.  ik weet ook niet of die partner die zoveel werkt en zoveel studeert " alle kansen" heeft gehad. Ik denk dat hij kneiterhard werkt, maar of dat de waarde van het leven is?  Mijn man reist veel, en maakt "top" carierre en kan dit doen omdat ik thuis blijf.. Maar ik kan ook thuisblijven omdat hij die op offering van dat harde werken doet. Ik zie onze kinderen opgroeien, maak ze mee op alle momenten. Als ze groter zijn en dit seizoen voorbij is weet ik dat voor mij deze tijd met de kinderen een geschenk is geweest. Ik kijk er naar uit dat dat seizoen weer komt. Maar geniet van dit seizoen. Anderen kunnen prima voor je kind zorgen,  alleen een ouder doet dat met pure liefde. En van mijn kant ook met enig egoisme. Ik wil zo weinig mogelijk missen. Ik denk dus hoe je die waarde ergens aan toekent heel persoonlijk is. Die "kansen " zijn voor mij meer voor mij dan voor hem.  En mocht mijn man ooit denken dat hij het beter heeft zonder mij of dat ik het niet meer zie.. Dan heb ik de voldoening van deze jaren en een ex partner die me financieel ondersteund tot ik weer op poten ben.. de zorgplicht die uit een huwelijk voortvloeid. Een andere  kant van de we van een huwelijk..,

Ik ben het helemaal met je eens Ma Dalton
Het is heerlijk als je je eigen keuzes kunt maken!

Heel mooi omschreven Ma Dalton, ben het roerend met je eens

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

Voor mij persoonlijk zou ik het werk blijven doen, puur om het extra inkomen waarbij je de deur niet uithoeft.

Maar als je het geld niet nodig hebt zou ik kiezen voor rust in het gezin en rust in je hoofd!

Je hebt het de afgelopen periode pittig gehad, maar nu keert de rust langzamerhand weer, als je weer op rit bent is het misschien beter haalbaar als baby slaapt?

---

trotse mama van Arnoud, Berdine*, Lucas en Chris

Ma Dalton, ik ben zeer voor de 'we' in een relatie, maar bij to zie ik (op dit moment) vooral een levenspatroon gericht op de partner van to.

De partner werkt knoeperd hard en doet dit voor het gezin. Gelijktijdig bespeur ik een beetje de wens van to om meer éigen' dingen (werk) te kunnen doen.

Mischien zou de partner (tijdelijk) minder werk in zijn eigen bedrijf kunnen steken zodat to haar eigen werk kan blijven doen.. (en de druk op de familei minder wordt).  Waarom zou het minderen bij haar moeten liggen?

@to; hebben jullie nou 5 kinderen (4+ baby) of een kind die nu 4 jaar oud is en een baby? (niet dat het er toe doet in de discussie, maar nieuwschierig.)
 

2 kinderen dus.. ( )

To, kan je er niet uit komen met je man? Denk dat hij begrip heeft voor je gevoelens.. 

Enne de 'we' in een relatie werkt 2 kanten op..

Omdat hij in hun bedrijf klaarblijkelijk de drijvende kracht is. En zij ondersteund.. Minder werk daar voor hem.. Minder werk daar voor haar. Dus dat schiet ook niet op. De sleutel lijkt daar ook niet te zitten. misschien is huishoudelijke hulp of oppas dat wel zodat jouw uren vrij komen voor het werk wat he leuk vindt TO.

Hij heeft een full time baan als docent. Daarnaast een eigen bedrijf. Een van de 2 zou dan moeten ('moeten' voordat je daar over valt) minderen..

Een part time studie kost zo'n 10 uur per week aan tijd. Met een full time baan zit je dan aan een uur of 50 (doe gek ,60?) wil je daarnaast nog een bedrijf runnen, moet je keuzes maken. Nu wordt dat bij to neer gelegd.. 

Misschien is het beter voor het gezin dat de partner van to zijn studie pas gaat afronden als de kinderen wat groter zijn?