Bijna een!

Slaap schijn je toch nodig te hebben om enigszins goed te kunnen functioneren. Daar heb ik geen wetenschappelijk onderzoek voor nodig, dat haal ik wel uit de praktijk.

Mijn dochter wordt morgen 1 jaar!

Hieperdepiep hoera!!! (de bij behorende bewegingen hebben we bijtijds aangeleerd, dan gaat lukken morgen!!)

Maar ze heeft nu kapotte billen want haar tanden schijnen het ook nodig te vinden om nog net op de valreep van het eerste voltooide levensjaar door te moeten komen.

Dat betekent dat ze de nachten niet echt slaapt, eerder huilt.

En hard.

Nu ben ik dat niet meer gewend, heel erg, maar ze sliep al een hele tijd heerlijk door.

De laatste week heb ik fraaie kringen onder mijn ogen weten te kweken en zij heeft een tomeloze energie waar ik openlijk jaloers op begin te worden. Waar mijn wekker bijna door de kamer heen vliegt ’s ochtends, zit zij met een stralende lach te kletsen in haar bedje.

Vanmorgen eerst naar zwemles, de billen hebben nog net geen blaren, maar het water is heerlijk verkoelend en ze geniet. Mijn armen voelen als lood, maar haar stralende lach maakt dat ik mijn grens nog even wat verder verleg en net zo hard met haar mee geniet.

Dan thuis lekker in bed, kan ik mooi even de was opvouwen, stofzuigen en beginnen aan de taarten.

Tegen de tijd dat ik wil beginnen meldt madame zich weer. Dan tracht ik tussen alles door cake te bakken, met een reep chocolade erdoor, wat dan betekend dat de baktijd van die cake niet helemaal meer synchroon loopt met mijn tijd. Dan de monchou taart “even” maken.

Daar gaat het dan mis. Ik ben druk bezig met multitasken, dat is namelijk wat vrouwen en met name moeders goed schijnen te kunnen. …Na een redelijke nachtrust….Lees een uurtje of 5-6.

Ik doe alles wat er op het pak staat en proef even en zeg nog dat ik het nergens naar vind smaken. We gaan stug door, zal wel goed komen, ligt vast aan mij. Ik onderdruk een gaap en ga het aanrecht opruimen en zie daar de zak met taartmix liggen die IN het mengsel had gemoeten wat nu in de koelkast staat en nergens naar smaakt. Met een mooie boog denk ik dat dan terug in de beslagkom te doen en het er alsnog door heen te gooien, vergeet in dat er nog een taartbodem in lag. Oeps….

Geen monchoutaart morgen vrees ik.

Hoewel, man heeft late dienst, beloofd nog even langs de supermarkt te rijden zodat ik vanavond om 23.45 uur de taart alsnog kan maken. Ik slaap toch nog niet op dat tijdstip want mijn bijna 1-jarige dochter vind het om 23.15uur een groot feest tot een uur of 0.30uur, als ik mazzel heb.

Goed, we gaan stug door. Hoe doen al die moeders dat, staan op de verjaardag van hun eerste kind strak in het vel (in elk geval mooi in de kleding) met een stralende lach de verjaardag van hun kind te vieren. Ik heb echt wel een stralende lach, maar daar boven wel een stel kringen en ietwat kleinere ogen dan normaal. Mijn strakke kleding ligt in een doos op zolder in de hoop ooit nog gedragen te worden, want strak in mijn vel, dat zit ik niet. Dan komt mijn zoon binnen en vraagt nonchalant: “Wat eten we vandaag?” Ik duik snel in de vriezer, aan alles gedacht maar niet aan avondeten.

Tot mijn verbazing heb ik blijkbaar in tijden dat ik wel een goede nachtrust had, daarmee ook een aantal hersencellen meer die werkten, een pan vers gemaakte soep ingevroren. In porties ook nog, helemaal handig.

De appeltaart is al halfgemaakt, wat betekend dat het deeg klaar is, de appels liggen klaar om geschild en gesneden te worden en er dan een fraaie taart van te maken. Dan pakken we straks de vers gekochte slingers en ballonnen en gaan er een mooi feestje van maken morgen. De kadootjes staan al ingepakt en klaar om net zo hard weer uitgepakt te worden, het fototoestel ligt startklaar en wij hebben er zin in. Het jaar is voorbij gevlogen. Een jaar waarin ik nog steeds geen woorden heb kunnen vinden of heb kunnen bedenken die de lading kunnen dekken van het grote gevoel van liefde voor je kinderen. Een jaar waarin we met zijn allen hebben genoten van ons kleine meisje samen met haar grote broer. Een bijzonder jaar en wat mij betreft een te kort jaar, het is iets te snel gegaan, maar dat is  mijn persoonlijke mening…

Dan mag ik zondag uitslapen en mijn in slaap gesukkelde hersencellen weer laten bijkomen. Dan ben ik klaar voor het tweede jaar van onze prachtige dochter en zusje, ons kado, onze Sophie! Hieperdepiep hoera!!!

Wat een boel reacties!


Ik ben nog geen steek verder als twee uur geleden, mijn meisje heeft nu ook besloten dat verkouden worden (lees, de groene grote snottebellen lopen zo haar mond in, heerlijk!!!!) heel handig is net voor je verjaardag.
Nooit ziek en dan nu niet lekker haha, arm kind.
Ach, dat nachtbraken komt ook wel weer goed hoor.
Tussen ons in is geen succes, dat vind ze zo ontzettend gezellig dat ze gaat zingen, springen en dansen. Heel leuk alleen niet om 03.00 uur 's nachts.
Mijn zoon kon ik ook zo bij me leggen, maar deze dame heeft toch echt andere ideeen daar over haha.

We gaan zo poging ontelbaar wagen om de appels nu echt te gaans chillen en er een taart van te maken en mijn man probeert om 21.30 ipv 23.24 thuis te zijn, nu hopen dat dat lukt.
We maken er een feest van morgen en nu lachen we om alles ;-))

Dank jullie wel!

We zijn het hier aan het versieren, mijn zoon blijft ballonnen blazen ;-)
De taarten heb ik opgegeven.
De cake is hard geworden, geen idee what happend, de appeltaart is erg bruin geworden en de monchou (de eerste) ligt ergens in het riool.
De tweede durf ik niet eens aan te beginnen hahaha.
We maken er een feestje van, genieten.
Maar eerst moet ze even wat opknappen, ze begint met het uur meer te snotteren en ik hoor haar over de babyfoon nu ook steeds hoesten.
Het meisje is nog niet echt ziek geweest, vind het geen lekkere timing om dat nu uit te gaan proberen ;-))
En inderdaad, het jaar is erg snel gegaan!

Mijn lieve meisje zit nu met koorts op de bank
Ze is wel heel erg vrolijk, maar knalrode wangetjes, oortjes, neusje en zelfs d'r kin is rood.
Ze heeft nu dus alle slingers en ballonnen ontdekt, ze vindt ze prachtig
Alleen nu nog zien dat ze straks lekker gaat slapen en zich morgen weer wat beter voelt.

Dank je wel bloemblaadje (en alle andere).
Ik schrijf nog veel, maar plaats niet alles op fora.
Wie weet...

Hieperdepiep hoera! Mijn meisje is nu een jaar!
Enorm verkouden, maar de koorts is gezakt.
Nu heerlijk feestvieren en genieten.
Ik heb mijn eerste emotionele tranen al gelaten, geen idee waar ze vandaan komen, maar ineens liepen ze zo over mijn wangen te dansen....
We maken er een heerlijke dag van met zijn allen!