voelt kind van 5 'medelijden'?

hmm mijn dochter denkt vaak dat ik meteen voor goed haar ga verlaten en raakt zo nu en dan in paniek als ik een sneedje heb of dood ziek in bed lig...

dan wil ze me niet los laten etc etc,, 

---

Ik ben niet doof!! Ik negeer je gewoon

Ik heb twee zonen met autisme (en laagbegaafd) en ik herinner me wel dat ik opmerkte dat ze eigenlijk nooit ongerust waren.
Toen heb ik een keer gedaan alsof ik flauwviel, en euh..ze gingen gewoon door met spelen hoor
ik werd gewoon vergeten leek wel..(oudste was toen 6 en broer 4 lichamelijke leeftijd, geestelijk jonger)
Mijn dochter (die normaal is) heeft wat Sis hierboven beschrijft, heel erg lettend op hoe je je voelt enzo..die zou echt wel panikeren en zorgzaam doen. Zij is nu vijf.

---

Sommige  'vrienden' zijn als de schaduw je ziet ze alleen als de zon schijnt. Anderen zijn als de zon zelf ze komen op als het donker is.;-)

hier een van bijna 5 en 19mnd en mama is behoorlijkw at ziek geweest afgelopen maanden maar toch steeds kwam vooral de oudste mama ik kom je kusjes geven dan word je weer helemaal beter
en mama heb jij een auwie zal ik je beter maken
mama ben je nog ziek gaat t goed met jou
de jongste komt wat vaker knuffel geven

Hier een dochter van net 6 en die is wel bezorgd als er iets met mama papa broertje of zelfs een kindje uit de klas is, vind het wel apart dat het hem niks doet, denk dat mijn dochter best in paniek zou raken als ik ineens flauw zou vallen..

Toen ik met spoed naar het ziekenhuis moest, waren ze echt helemaal ontdaan en het heeft ook even geduurd totdat we ze gekalmeerd hadden. Dus nee ik herken het niet.
Mijn dochter is gevoeliger ervoor dan mijn zoon.

De ene is heel zorgzaam en heeft het altijd te doen met anderen, de ander maakt het allemaal niet zoveel uit. Het is per kind verschillend, van degene die het niet veel uitmaakt heb ik verder niet de indruk dat er iets aan mankeert. De ene volwassene is ook anders dan de ander.
Je kunt je kind wel helpen het gevoel wat meer te ontwikkelen door erover te praten hoe iets voor een ander zou voelen, dan gaat hij er ook meer over nadenken op den duur.

Ik ken het ook niet van onze meiden. Die zijn beide ook heel zorgzaam. Ze zijn 5 en 7 jaar. Als ik me niet lekker voel komen ze met van alles aandragen, doen alles voor me. Als ik een hypo (te laag bloedsuiker) te laat aan voel dan smeren ze zelfs een broodje voor me en kan ik rustig op de bank blijven zitten.

---

Op zoek naar een persoonlijke creatie? Een email sturen mag altijd!
NoTes-Fotocreaties / notesfotocreaties@gmail.com

nee, ik herken het ook niet.  Ik heb een heel zorgzame meid, als er wat met me is wil ze voor me zorgen.  Ze schatten wel de ernst niet in denk ik, maar ze snapt wel dat mama ziek is of pijn heeft of..

Bij mijn dochter herken ik het niet, die is enorm zorgzaam en zelfs te ongerust

Mijn zoon heeft pdd-nos en die was op die leeftijd ook zo. Nu is hij 7,5 en kan zich wat beter inleven. Maar het is toch "anders". Misschien omdat ie zelf zo ziek is hij zich "aangeleerd" heeft hoe iemand zich kan voelen.

Ik herken mijn kinderen er niet in.
Die zijn juist heel bezorgd, zonder ook maar één woord te zeggen hebben ze het in de gaten als ik niet lekker ben en wordt ik overladen met knuffel, aaien en kusjes.

Hier eigenlijk hetzelfde als Monica.. Een kind met syndroom van Asperger (10) en een kind zonder diagnose (bijna 6). De jongste maakt zich meer zorgen en is invoelender, als ik ziek ben of verdrietig, merk ik dat hij zich in kan voelen en hij doet intiutief wat helpt. Oudste kan zich inmiddels bedenken dat ik me niet fijn voel en bedenkt daar soms dan ook oplossingen bij, alleen zijn ze meestal niet even handig. Bijv. de kieteldood als ik moe op de bank zit, of heel hard liedjes zingen ofzo. Ik probeer dan uit te leggen wat handiger reacties zijn en het gaat steeds beter. Jongste daarentegen vraagt of ik wat wil drinken en komt me knuffelen.

Ik zou me op deze leeftijd nog geen zorgen maken, het ene kind ontwikkelt zich wat vlotter dan het ander. Het kan een aanwijzing zijn dat er meer speelt, maar dat hoeft absoluut niet. Toen onze oudste bijna 7 was is hij getest op school op iq en gedrag en er was wel opvallend gedrag, maar op die leeftijd kon de orthopedagoog niet zeggen dat er meer speelde dan een hoog iq en de oudste daardoor moeilijker aansluiting had.

Ik denk dat het er ook aan ligt hoe vaak je zelf ziek bent geweest of iets hebt ... Ik bedoel of het iets is waar ze mee bekend zijn, als iets helemaal vreemd is kunnen ze zich er ook voor afsluiten uit zelfbescherming gewoon omdat ze niet weten wat ze ermee moeten... Dan hoeft het helemaal geen desinteresse of onverschilligheid te zijn... Vaak zie je wel bij jonge kindjes dat ze zich niet heel goed kunnen verplaatsen in wat anderen voelen of denken... En kids die dan bijvoorbeeld met pleisters komen aanrennen als mama een sneetje heeft is naar mijn idee meer kopieergedrag (dus omdat mama dat ook bij hen doet) dan dat ze zich daadwerkelijk kunnen verplaatsen in wat diegene voelt...

Mijn dochter is soms te ongerust, die is ontzettend zorgzaam. (bijna 7)
Mijn zoontje reageert soms wel, soms niet (4,5) Ik denk dat hij meer reageert omdat hij dat ziet van zijn zus, dan dat hij dat vanuit zichzelf doet, maar vind dat niks bijzonders gezien zijn leeftijd.

Ik heb wel 2 x gemerkt dat ik moest huilen, hij uitzichzelf komt troosten.

Quote Kyla:

Hier eigenlijk hetzelfde als Monica.. Een kind met syndroom van Asperger (10) en een kind zonder diagnose (bijna 6). De jongste maakt zich meer zorgen en is invoelender, als ik ziek ben of verdrietig, merk ik dat hij zich in kan voelen en hij doet intiutief wat helpt. Oudste kan zich inmiddels bedenken dat ik me niet fijn voel en bedenkt daar soms dan ook oplossingen bij, alleen zijn ze meestal niet even handig. Bijv. de kieteldood als ik moe op de bank zit, of heel hard liedjes zingen ofzo. Ik probeer dan uit te leggen wat handiger reacties zijn en het gaat steeds beter. Jongste daarentegen vraagt of ik wat wil drinken en komt me knuffelen. Ik zou me op deze leeftijd nog geen zorgen maken, het ene kind ontwikkelt zich wat vlotter dan het ander. Het kan een aanwijzing zijn dat er meer speelt, maar dat hoeft absoluut niet. Toen onze oudste bijna 7 was is hij getest op school op iq en gedrag en er was wel opvallend gedrag, maar op die leeftijd kon de orthopedagoog niet zeggen dat er meer speelde dan een hoog iq en de oudste daardoor moeilijker aansluiting had.

Hahaha ja die kieteldood herken ik.

Hij kan dus ook enorm in een scheur liggen om het wakker worden lied van Jochem Myer en heeft mij al beloofd het te gaan nadoen en zingen op moederdag. Fijn zoon, daar zat mama echt op te wachten

Hier een kind met pdd-nos en ook hij was vroeger echt zo dat het hem niet uitmaakte of ik niet lekker was of mijn vader. Nu is dat veranderd. Hij is heel erg zorgzaam. Is echt verdrietig als er wat met ons is. Hij heeft dit echt aan moeten leren.

ik zou me er nog neit te veel zorgen om maken. wat je omschrijft is wel heel dubbel denk ik. want hij had een bloedneus en jij viel flauw. ik denk dat als mijn zoon dat zo zou meemaken hij ook zichzelf belangrijker zou vinden.
wel zou hij mij vragen hoe en wat, maar denk dat hij zichzelf op de eerste plaatst stelt.

als er alleen met ons iets is, dan is hij onwijs extreem zorgzaam.

---

live is not about finding yourself, it's about creating yourself

De oudste is 5 en is heel erg zorgzaam, zodra ik pijn heb komt ze meteen naar me toe gerend of gaat een pleister halen indien nodig.
De jongste is bijna 4 jaar en heeft ass en zij zou me gewoon kunnen uitlachen als ik pijn heb of me compleet negeren en verder spelen en soms dan heeft zij ineens ook heel veel pijn en trekt alle aandacht naar zich toe.

Dus of het normaal is op die leeftijd weet ik eerlijk gezegd niet.

---

Mama van Tatum (05-02-2008) en Renske (20-05-2009)

Herken het ook niet mijn zoon merkt altijd op wanneer ik mij niet goed voel en wil dan ook dingen doen voor mij. Toen ik in het ziekenhuis lag voor 2 jaar terug heeft diepe indruk op hem gemaakt en heeft hij het nog wel eens over dat mama zo zielig was (was ik niet hoor gewoon amandelen eruit)

---

Mama van een Koningskoppel Zoon 2007 en Dochter 2012

Quote monica mv 2:

[...] Hahaha ja die kieteldood herken ik. Hij kan dus ook enorm in een scheur liggen om het wakker worden lied van Jochem Myer en heeft mij al beloofd het te gaan nadoen en zingen op moederdag. Fijn zoon, daar zat mama echt op te wachten

Ja, want hij wordt vrolijk van kietelen, dus dan word ik het ook, toch? Bij alles gaat hij heel erg uit wat bij hem werkt. Dat wij met ons slaperige hoofd niet op een Jochem Myer imitatie liggen te wachten komt niet bij ze op (ik verwacht nu wel een filmpje van het optreden van Guus, dat begrijp je :lol. Wat ik nu  wel vaker merk dat hij bepaalde "rollen" op zich neemt. Zoals op zijn verjaardag de rol van gastheer, deur openen, mensen welkom heten, koffie en thee opnemen en dat doet hij dan ook perfect. Zou er iemand op bezoek komen die ons niet kent, zou diegene niet kunnen geloven dat hij moeite heeft met sociale contacten/vaardigheden.

Nicole: ik heb jouw topic weleens gevolgd over Renske. Heeft ze dus toch de diagnose ASS gekregen? Wist niet dat jullie al zo ver in het traject zaten! Sterkte meis, ik ken je gevoel, hier ook een kindje met ASS.

On topic: ik herken het deels. Mijn jongste van 4 is altijd heel bezorgd,mijn oudste van 5 met autisme totaal niet. Maar ik denk dat elk kind anders is en het echt niet hoeft te betekenen dat je je zorgen moet maken. Maar als er maar dingen zijn die je opvallen kun je wellicht eens verder kijken?

Quote monica mv 2:

[...] Hahaha ja die kieteldood herken ik. Hij kan dus ook enorm in een scheur liggen om het wakker worden lied van Jochem Myer en heeft mij al beloofd het te gaan nadoen en zingen op moederdag. Fijn zoon, daar zat mama echt op te wachten

Arme jij..nou ja je bent al gewaarschuwd, kan je oordoppen indoen

---

Sommige  'vrienden' zijn als de schaduw je ziet ze alleen als de zon schijnt. Anderen zijn als de zon zelf ze komen op als het donker is.;-)

Ik herken het ook van mijn zoontje van 7 jaar. Als een kind naast hem valt, gaat hij nog net niet staan lachen......Hij zal nooit vragen of het pijn doet. Als hij zelf valt, weet de hele stad het meteen........
Soms doe ik mijzelf pijn en roep ik hard Au. Vaak blijft hij gewoon doorgaan met waar hij mee bezig was, maar soms komt hij wel. Maar dan wel op een 'leuke' manier, dus alsof hij een ambulance is met veel geluid. Niet echt op een meelevende manier dus.....

Hij is hoogbegaafd en is laatst getest op ASS. Er is een gedragsstoornis (NAO) uitgekomen, geen autisme. Hij reageert wel vaker anders op normale dingen dan 'normale' kinderen.

Mijn beide kinderen zijn zorgzaam...maar... als ze tgeleijk met mij iets hebben wat indruk maakt of pijn doet is dat wel belangrijker. Logisch... kinderen zijn heel egocentrisch.

Mijn zoon (vermoeden ass) kan prima doorgaan waarmee hij bezig is zonder op of omkijken.
Laatst zat hij tv te kijken en zijn zusje donderde head first van de bank af... enige wat hij zegt is ik deed niks en kijkt rustig door, terwijl zijn zusje een dikke tand door de lip had.
In het begin werd ik daar zo boos om, dan riep ik ook wel of hij niet een BEETJE kon doen alsof het hem wat deed.... nu weet ik beter en het is niet dat hij niet wil maar hij kan gewoon echt niet die link leggen.

Het zorgzame wat hij heeft is aangeleerd, en dat voert hij dan ook tot het irritants aan toe uit!
Hij is overigens wel enorm knuffelig en aanhankelijk.

Mijn dochter van 2 is juist het tegenover gestelde... ow mama huilen komt ze je traantjes vegen, mama auw komt ze je auwe plek zoenen.

Hier hetzelfde als bij Suus. Als alleen ikzelf iets heb, pijn of bloed, dan zijn ze erg zorgzaam en zijn de pleisters niet aan te slepen.
maar als ze zelf iets hebben, en ik ook, dan verdwijnt de  zorgzaamheid, en willen ze zelf de aandacht. 
maakt niet uit hoe ernstig het bij mama is. Ik denk dat dat een natuurlijke reactie is voor die leeftijd. Wel compassie kunnen tonen, maar ook erg egocentrisch ingesteld zijn.

hier idem als bij monica
zoon van 8 met pdd-nos en niet zorgzaam/medelevend
en 2 dochter van bijna 6 en 3 en juist heel meelevend en zorgzaam, komen gelijk kusjes geven/aaien en lieve dingetjes zeggen

Ja maar hij had een bloedneus.....ik kan het mij voorstellen dat dat ook even heel veel indruk heeft gemaakt. Het is toch vaak veel bloed.

Ik vind dus de reactie van jouw zoon helemaal niet raar. Hij zal wel geschrokken zijn van dat bloed en dan is dat van jou een stuk " minder erg".

Dit is niet te vergelijken met andere kinderen die niets hebben en waarvan de moeder ziek is.

Ik denk dat wanneer het mij zou overkomen, mijn zoon zijn bloedneus veel belangrijker vind dan dat ik niet goed wordt.

---

May all your dreams come true....

Hetzelfde als inky, dingen met veel bloed zouden ze zich drukker over maken dan over het feit dat ik op de badkamer vloer lig. 
Kinderen van 5 kunnen zich vaak al een beetje inleven in een ander maar echt medelijden of medeleven is nog een heel leerproces die nog heel wat jaren duurt.

---

mv M 30-04-2001 en J 02-01-2005


Men moet menselijke handelingen niet bespotten, niet betreuren, niet veroordelen, doch begrijpen.

Spinoza 1670

Hier is het andersom en is mijn zoon met pdd-nos zorgzamer dan zijn broertje zonder diagnose. die is veel te druk met zichzelf
Zoon met pddnos is sneller in paniek dus wil graag weten hoe het gaat met ons en of hij wat voor ons kan doen. Dus wel zorgzaam , maar meer in eigen belang . Hij raakte een tijd terug in paniek toen ik in een scan moest voor mijn knie. wilde geen afscheid nemen op school en wilde met mij mee.

Quote Harleysmama:

Hier een kind met pdd-nos en ook hij was vroeger echt zo dat het hem niet uitmaakte of ik niet lekker was of mijn vader. Nu is dat veranderd. Hij is heel erg zorgzaam. Is echt verdrietig als er wat met ons is. Hij heeft dit echt aan moeten leren.

hier hetzelfde. zoon heeft pdd-nos en was vroeger niet gevoelig voor pijn van een ander. hij is nu 12 en heeft het aangeleerd. hij zal vragen "hoe gaat het" als je ziek bent. de ene keer gemeend de andere keer totaal niet.

mijn middelste van 6 bijna 7 is altijd meelevend geweest, die kon er van de zomer ook niet tegen dat mama in het ziekenhuis lag met een infuus in haar arm. 

---

trotse mama van kevin(15) marissa(9) en jaimy(bijna 3)