Vraag het aan: Boterbloem

Komt u maar!

Quote miesje:

wat voor boeken lees je graag?

Lees het liefst in de bijbel en studieboeken over de bijbel. 

Lees ik voor de ontspanning dan zijn het vaak ook bijbelse romans.

Laatst ben ik er over na gaan denken, want ik heb dus op zich echt niets tegen op alle andere boeken. Alleen merk ik dat ik echt verdrietig wordt als ik verhalen lees over echtscheiding, vreemdgaan enzovoort alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ik kan daar gewoon geen lol uit halen. Het veroorzaakt pijn, ellende en verdriet. Dus dan is bij mij de ontspanning ook weer weg op zo'n boek te lezen.
Maar er zijn genoeg boeken die ook ook dan wel zou kunnen lezen hoor. Ik heb bijvoorbeeld ook wel veel gelezen van Tess Gerritsen, heb hier wel boeken staan van Nicci French...

Maar blijf een studiemiep, dus het liefst studieboeken. 

Quote miesje:

[...] dat dacht ik ook prachtig om te lezen boterbloem ik zelf ben ook zoekende, maar nog verdwaald.

als je zoekt ben je niet verdwaald ;-) Als je zoekt kom je echt steeds dichterbij.
Soms is het heel frustrerend, ik heb een paar jaar gezocht terwijl ik echt ontzettend graag wilde.

Maar voor ik het vond heeft God (achteraf gezien) al heel veel bij mij gedaan wat ik niet doorhad. Zo ben ik 1,5 jaar niet in de kerk geweest. Denk je: waarom zou Hij dat doen?? Maar ik had altijd zo'n schuldgevoel als ik niet naar de kerk ging. Weer een stapje dichter bij de hel (voor mijn gevoel). 
Na 1,5 jaar had ik dat gevoel niet meer (ik was toen dus al zoekende) en toen mijn schuldgevoel was verdwenen kon ik pas echt eerlijk op zoek naar God (is dus mijn verhaal, zo kunnen er ook andere dingen zijn). Dus God was mij eigenlijk aan het voorbereiden op een ontmoeting met Hem die mijn leven totaal zou veranderen. Achteraf gezien ben ik er blij om! 
Ik ga bijna elke zondag naar de kerk, maar ga ik nu niet dan voel ik me absoluut niet schuldig, vind het enkel jammer haha het is zo gezellig en leuk altijd!

Maar als je God wilt vinden is het allerbelangrijkste: eerlijk zijn. Geen vrome dingen zeggen omdat het zo hoort als christen.

Weet je? ik stond echt op een keerpunt. Zal nog een klein beetje vertellen.

De dag van mijn bekering zat ik in dezelfde rij als iemand uit het dorp die een relatie had met God. Ik begreep dat nog niet helemaal wat dat was, maar ik wist wel zeker dath et bijzonder moest zijn. Een beer van een vent, stoere kerel, een waarvan je het echt niet zou verwachten als je hem zou zien. Ooit had ik hem ontmoet op een bijbelstudie en hij ahd zich zo omgedraaid naar mij en gezegd: je moet je niet zo druk maken om je man, God weet wat Hij aan het doen is...

Ik kende hem niet, hij wist niets van mijn man. Hij wist niets van mijn zorgen want we hadden elkaar nog niet gesproken, hij zat er toevallig 1 keer bij die avond.

Ik heb tot GOd gebeden of die man mij misschien mocht uitleggen hoe ik Hem (God dus) kon vinden. Toen ik mijn ogen open deed was deze man vertrokken.

En toen deed ik mijn (zo ik dacht) laatste gebed. Wat was ik kwaad! Ik heb tegen God gezegd: als U het zo wilt kunt U het zo krijgen! Ik heb gezocht, gezocht, maar U niet gevonden. Ben er poepzat van! U wilt U niet laten vinden? Dan ben ik hier weg. Dit was de laatste keer dat ik in de kerk zat!!!

En ik had het laatste woord nog niet uitgesproken of ik hoorde: he, ken ik jou niet ergens van???

Hij was weer teruggekomen. Wij hebben gepraat en gebeden en heel veel gehuild. Wat was het mooi! God had zich laten vinden.

Ik was op mijn aller aller zwakst, kleinst, meest kwetsbaar. Maar Hij laat zich vinden.

Don't give up!

Quote Mitch:

Mooi! Vind mensen die geloven dapper, hoe sterk moet je zijn om echt 100% in iets te geloven. Wanneer je naar een ander land zou moeten verhuizen welk land zou je dan kiezen. Als je zou mogen verhuizen naar een ander land, zou je dat doen?

Het zal je verbazen, maar juist toen ik niet meer sterk was kon ik pas voor de volle 100 procent geloven. Toen ik sterk was niet, toen was ik zelf nog veel te erg op de voorgrond ;-)

Een ander land... Als eerste zou ik niet naar een ander land willen verhuizen. Ben hier prima op mijn plek in de provincie Groningen en wil hier niet meer weg.

Maar als ik zou verhuizen zou het naar een arm land zijn waar veel mensen met nood zijn. Kies maar uit, genoeg om uit te kiezen denk ik. Maar heb er nog nooit verder over nagedacht. Komt zo geen land bij mij op.

Quote MaFKeeS:

wat voor soort vriendin ben je?

Ik ben een vriendin die er voor je is als je het nodig hebt maar niet 1 die elke week bij je op de koffie zit of jij bij mij. Soms maanden achter elkaar bijvoorbeeld meerdere keren in de week bij elkaar, en dan kan ik iemand maanden niet zien. Is het contact er weer dan is het goed.

Heeft iemand een probleem, dan ga ik er naartoe, waar ze ook in Nl wonen. Mensen zijn hier altijd welkom en mogen ook altijd blijven slapen (hebben we al vaker gehad bij relatie/ huwelijksproblemen enzovoort).
Ik deel gerust mijn geld en goederen met je als je het minder hebt als mij en heb 2 flappers van oren waar ik mee naar je verhaal kan luisteren.

Minpunt is dat ik graag problemen van mensen wil oplossen omdat ik het zo moeilijk voor ze vind waardoor ik vaak met oplossingen kom, dat zou ik wat moeten minderen en het bij luisteren moeten laten denk ik... 

Mooie is dat mijn man dezelfde instelling heeft. Mensen die welkom zijn, kunnen blijven slapen, op onze zak meeteren haha. Veel contact en dan weer weinig. Echte vriendschap kan ontzettend veel hebben.

Ik ben niet trouw in mailen, bellen, schrijven enzovoort. Zit niet in mij. Zodra het een verplichting wordt krijg ik een allergische reactie 

Quote Anna28:

[...] hoe kan ik dit voor me zien?  Persoonlijk: ik voel mezelf alleen maar schuldig tegenover God als ik niet naar de kerk ga of uit de Bijbel lees... terwijl ik zo vaak 100% mag vertrouwen en me mag laten leiden... toch dat schuldgevoel. (heeft ongetwijfelt te maken met mijn zware achtergrond, maar vroeg me af hoe jij dat dan doe)

Soms komt dat schuldgevoel ook even weer bij mij bovenborrelen. Want naast God hebben we natuurlijk satan en zijn volgelingen. Die wijzen mij maar wat graag erop dat er in de bijbel toch echt staat dat je de diensten trouw moet bezoeken enzovoort. Lekker listig, de bijbel gebruiken maar wel op zo'n manier om je beroerd te laten voelen. 

Lees je eignelijk ook al bij de verzoeking in de woestijn he, bij Jezus. Dat de duivel het Woord gebruikt om Jezus zover te laten krijgen te zondigen. Maar Jezus wist ook wat er nog meer geschreven stond waardoor Hij terug kon vechten.

Hoe ik het nu heb mogen leren, en nog aan het leren ben:

Jezus wil een relatie met je. Van mijn man verwacht ik niet dat hij elke vrijdag na werktijd een bloemetje meeneemt omdat het zo hoort, dat hij voor het slapen gaat ik hou van je zegt omdat het moet terwijl hij dat niet zo voelt, dat als hij wil darten met vrienden bij mij thuisblijft omdat dat nou eenmaal hoort als hij zich aan mij verbind enzovoort.
Ik wil dat hij plezier heeft, dat hij bij mij is omdat hij van mij houdt, maar ook gaat darten omdat er meer is dan mij alleen. Dat hij een bloemetje meeneemt omdat hij het spontaan bedacht, niet omdat het een afgesproken iets is wat je moet doen om te laten zien dat hij van mij houdt.

Heb ik een relatie met Jezus dan lees ik dus niet uit de bijbel omdat het moet. Dan is er weinig liefde vanuit mijn kant. Jezus verwacht het ook niet van mij, want net zoals ik een relatie wil met Hem, wil Hij die met mij. Dus wil ik heel graag stappen met vriendinnen dan is Hij blij. Hij heeft mij op deze wereld gezet. Niet om er helemaal uit te blijven en nergens van te genieten. Maar ook om lekker te stappen. God zegt in de bijbel 2 dingen .Wat je doet, kun je dat doen tot eer van God? En kun je terwijl je doet wat je doet God ook danken?
God heeft je gemaakt om te leven. Ik praat de hele dag door met God. Soms ook echt wel een paar uur niet, maar ook heel wat dagen dat ik om de zoveel minuten wat tegen God zeg, hem dank of wat vraag. Dat is een relatie hebben met.

En als je die relatie hebt komt vanzelf de honger naar het lezen van de bijbel. Want wat zegt God eigenlijk? Wat heeft Jezus allemaal gedaan? Dan ga je niet lezen uit verplichting maar omdat jij het wil.

Net als naar de kerk gaan. Ik kan wel zeggen: je moet je niet schuldig voelen als je niet gaat, maar ik weet uit ervaring dat het zo niet werkt. Jezus wil niet dat je er zit omdat het moet. Hij vind het fijn datj e er bent, maar als je thuis bent vindt Hij het even fijn als je daar bent. 

In het oude testament, voor Jezus aan het kruis was gegaan, moest je via de priester contact hebben met God. Heel veel dingen waren toen nog belangrijk en aan wetten gebonden.
Nu Jezus is gekomen kunnen wij de hele dag door contact hebben met God. Dat kan in de kerk met andere mensen (wat goed is voor de opbouw van je geloof, contacten, relatie delen van ervaringen, getuigenissen enzovoort) maar dat kan ook thuis. 

Dus kerkgang is goed, maar niet nodig voor een relatie met Jezus. Het is goed voor opbouw, maar niet nodig voor je behoud. Of je nou in de kerk met Jezus bezig bent of thuis, je hebt die relatie.

Of je je man nou thuis ontmoet, op zijn werk of in de stad. Je ontmoet hem, hebt contact met hem, hebt een relatie met hem. Dat is niet afhankelijk van je huist of je slaapkamer of wat dan ook.

Het gaat om de relatie, en als er wederzijdse liefde is hoef jij je niet schuldig te voelen. Dan mag je genieten van Jezus en Hij van jou. In de kerk of buiten de kerk. Het gaat Hem om jou en niet om waar je bent.

Quote MaFKeeS:

bespeel je een muziekinstrument? naar welke kerk ga je?

Bespeel geen enkel instrument op die manier dat je een concert kan geven, maar speel blokfluit en het simpele gitaarwerk. Maar doe er niets meer aan, is geen passie van mij. Ik zing liever.

Ik ga naar een evangelisch charismatische kerk. Het is een kerk die echt op zichzelf staat en niet echt ergens onder valt. Voordeel hiervan is dat je niet aan allemaal regels gebonden bent en je dus echt op zoek kunt gaan naar wat God wil. 

Quote Blauwtje:

Iets in mij zegt, dat dit een laaaaaaang topic gaat worden Boterbloem, jij bent altijd zo lief en begripvol. Is er ook iets waar je geen begrip voor kunt opbrengen?

Zoooooooooooooooooooooooo lang dat je de antwoorden niet leest 

Haha heb hier al antwoord op gegeven, wel erg leuk te zien dat diezelfde vraag dus weer terug komt!

Maar in het kort, speciaal voor jou:

Ondanks dat ik bepaalde daden veroordeel kan ik mensen zelf niet veroordelen. Ik vind niet dat dat aan mij is. Kan iets niet goed vinden of dat het niet mijn keuze zou zijn, maar ik kan het simpelweg niet zo zwart wit bekijken... Ergens moet er toch altijd iets zijn wat of niet klopt of wat dan ook. 

Quote Anna28:

thanks voor je uitgebreide antwoord. Ik zou hier best eens met je over willen verder praten ooit. Het is een enorm gevecht momenteel. Maar das te persoonlijk om verder hier over te hebben.  Dank je wel en respect voor jou en je standvastige geloof (daar kan ik jaloers op worden)

Lijkt me ontzettend leuk! Je mag me altijd ook een pb sturen voor mijn mailadres en dan mag je alle vragen stellen die je maar wilt. Daar waar ik antwoorden heb zal ik ze zo eerlijk mogelijk beantwoorden, en praten over het geloof en over de strijd vind ik echt altijd ontzettend fijn! Want ondankas dat ik standvastig ben in mijn geloof en die zekerheid heb is de strijd ook nog regelmatig aanwezig hoor. Dat is altijd fijn om te delen met elkaar. Daarin kun je elkaar zo bemoedigen! Dus voel je vrij

Quote Jo:

Hoe voeden jullie de kinderen op qua geloof?

Ik praat met mijn kinderen over God, lees of vertel verhalen uit de bijbel. Ik bid voor mijn kinderen en zegen ze. De kinderen gaan regelmatig mee naar de kerk (dochter altijd, zoon blijft soms eens thuis als hij dat wil).
Aan tafel doen we het zoals het uitkomt. Bidden en lezen aan tafel is op zich een goede gewoonte, alleen moet het niet in die zin een gewoonte worden dat het niet anders kan als dat.

Meestal bidden we wel voor het eten, en danken we gelijk. Aan tafel uit de bijbel lezen lukt bijna nooit omdat ik 2 heerlijke stuiterballen heb. Ik kies er dan voor om bijvoorbeeld in bed uit de bijbel te lezen wanneer ze weer rust hebben in plaats van aan tafel te moeten waarschuwen en dat juist het mooie van God en de verhalen er af gaat door frustratie.

Door mijn zekerheid vertel ik het mijn kinderen ook als waarheid, maar tegelijkertijd vertel ik er ook bij dat zij zelf een relatie met Jezus mogen hebben. Dat hij ook voor hun er wil zijn.

Ik geloof niet dat ik als ouder mijn kind gelovig kan maken, ik geloof wel dat ik het ze voor kan leven. Ik kan mijn relatie met Jezus laten zien, maar zij zullen later hun eigen beslissingen moeten maken hierin.

Als er dingen niet gedaan worden om het geloof dan leg ik dat ook uit. Hier komt bijvoorbeeld geen Boeddha beeld in huis omdat ik er koude kriebels van krijg. Ik leg ze dan ook uit waarom ik geloof dat het niet goed is om in ONS huis te hebben. Of als ik een bepaalde film niet wil zien dan leg ik ze dat ook uit, net als dat anderen dat zullen doen omdat het te gewelddadig is.

Maar verder mogen mijn kinderen veel. We dragen dezelfde kleren als ieder ander, gaan gewoon naar de bios, hebben tv en internet en alle zenders, eten alles wat los en vast zit enzovoort haha.

Heb je zo een beetje antwoord op je vraag? 

Quote Bettie:

[...] Ik kom eraan...ben eerst even aan het bijlezen. Heb nu 'even' tijd, hahaha.

Tot over 3 uur hahaha

1. Hoe oud zijn je kinderen?
Mijn zoon is 7 en mijn dochter is 4
2. Gaan je kinderen naar een christelijke school?
Ja ze gaan naar een christelijke school. Een gangbare christelijke school zonder kerkelijke geloofsovertuiging.
3. Heb je altijd in de provincie Groningen gewoond?
Nope! Ik kom zelf uit Twente (Hengelo), heb tijdens mijn studie in Zwolle gewoond, toen verhuist naar Scheveningen en toen mijn man en ik graag kinderen wilden zijn we naar het noorden verhuist. Mijn man komt hier vandaan en hij wilde liever terug naar Groningen dan ik naar Twente. En ik snpa nu ook waarom, ik ga hier ook niet snel meer weg, ben helemaal op mijn plek.
4. Hoe is het om zo verschrikkelijk hoog in Noord-Nederland te wonen?
Echt zo ontzettend heerlijk! Er is hier heel veel platteland waardoor je heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel ver kan kijken. Zo ontzettend lekker is dat! Het voelt vrij. Het waait hier vaak best hard, kan ik ook erg van genieten, het letterlijke even uitwaaien combineren met het figuurlijke. Op de een of andere manier maakt het je weer helemaal leeg. Als ik de straat uitloop ben ik al in de polder, hier loop ik erg graag. Daarbij zijn de mensen echt heerlijk! Als jij initiatief neemt ben je zo binnen en dan zit je ook goed. Mooie mensen!
5. Komen jullie wel de provincie uit? (niet denigrerend bedoeld, maar vanuit de gedachte....afstand)
Jazeker! Hier kennen we geen afstanden zeggen we wel eens. Toen ik in Hengelo woonde maakte je echt plannen om eens naar Almelo te gaan. Maar de kerk waar ik op zondag naartoe ga en op maandag schoonmaak is al verder weg dan ALmelo van Hengelo. Afstanden gelden hier niet. Dus je rijd ook veel makkelijker even 200 km naar Hengelo, 100 km naar mijn zus enzovoort. Draai ik mijn hand niet voor om. Dus sinds ik hier woon kom ik meer alle kanten op dan toen ik nog in de steden woonde.
6. Heb je broers en/of zussen?
ik heb 1 oudere zus, 2 jongere zusjes en 1 broertje
7. Kom je van oorsprong uit een (zwaarder) christelijk gezin?
Ik ben altijd bij de vrijgemaakte kerk geweest. Valt voor veel mensen onder de zwaardere kerken. Na mijn huwelijk ben ik protestants geworden en nou ben ik gewoon een volgeling van Jezus ;-) Kerk evangelisch charismatisch maar zit nergens nog echt bij aangesloten.
8. Hoe kijken zij tegen jouw christen-zijn aan?


mijn ouders hebben wel even moeite gehad met de ommeslag in mijn geloofsleven. Ze zijn nog wat verdedigend (zo geloof ik ook wel, zo zie ik het ook wel) en er zijn dingen waar ze wel moeite mee hebben (het wettische wat ik loslaat terwijl dat voor hun natuurlijk nog wat belangrijker is) En dat geeft niet, dat mag.
We praten er wel over en ze zien dat het mijn leven heeft veranderd. Van een grijze muis ben ik iemand geworden die vol in het leven staat.

3 week geleden ben ik gedoopt, en daar zijn zij bij aanwezig geweest. Ondanks dat ik als kind al was gedoopt en zij niet achter de volwassendoop staan zijn zij voor mij wel gekomen omdat zij geloven dat de doop geen onderwerp dat bepaald of je behouden wordt of niet (geloof ik overigens ook niet). Dat kan ik zo ontzettend waarderen! Dat heft me ook heel goed gedaan. Net als dt mijn schoonmoeder er zat die toch echt voor de kinderdoop was.

En het mooiste was. Wij hebben altijd een beetje geleerd dat in de kerk waar ik nu zit het idee is van: veel sfeer geen leer. Ze hebben nu zelf mogen ervaren dat er veel sfeer is, maar ook veel leer. En dat het niet gaat om in extase raken, handjes de lucht in of wat dan ook, maar dat het gaat om jij en Jezus en dat het niet gaat om wat anderen van je denken. Dat je daarom mag knielen, handen omhoog mag doen, maar ook bijvoorbeeld mag blijven zitten. Ik ben zo blij dat ze dit hebben mogen ervaren en dat ze zelf ook die stap hebben genomen.

1 van mijn zusjes geloofd niet meer, die is ook niet bij de doop geweest. Voor mijn gevoel (maar kan het mis hebben) vind die het nogal zweverig ;-) Kan ik me voorstellen.

Maar het wordt eigenlijk heel goed opgevat.

Quote Bettie:

[...] Dat valt mee; ik moet alleen even al jouw antwoorden laten bezinken en doorwerken. Kom later echt nog wel hierop terug. (berg je maar...nog meer vragen   )

Leuk! Ik ga zo ook eerst even slapen haha.