Kaarsjes voor Kimmv3

Even kijken of het lukt..





Dit was dus een hyundai santa fe....

---

Er zijn zoveel mensen die op een wonder wachten, in plaats van er een te zijn.

Ben gewoon stil van de foto's!

wow...jeetje wat heftig...

Jeetje.....ben er ook wel even stil van.

---

** GELUK ** ~ het enige wat verdubbelt als je het deelt ~

Wow wat een klap is dat geweest
Ontzettend heftige tijd voor jullie

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

wow wat een klap is dat geweest zeg.

---

Oxalis Deppei                       Hoop, vertrouwen, liefde en geluk

Jeetje Kim die auto ze hebben echt een engeltje bij hun gehad dat kan niet anders..

---

http://www.mijnkankerdagboek.nl/

Oooh heb dit helemaal gemist, zoals ik begrijp gaat het redelijk met iedereen, maar wat heftig allemaal! Wat een schrik!

Sterkte! pfff als ik die auto zie... wat ongelooflijk dat ze het er levend vanaf hebben gebracht. Ik hoop dat je ouders ermee kunnen handelen, ondanks dat zoiets gewoon kan gebeuren zal het vast een last voor ze zijn zoals ik al las. Wat verdrietig

Wat heftig, Kim

jemig dat ziet er niet uit !! ben er gewoon even naar van zeg! bah

---

Ik ben niet doof!! Ik negeer je gewoon

"gelukkig" reden ze in een flinke auto! je moet er niet aan denken dat ze in een alto of zo iets zouden hebben gezeten....

ja dat is precies wat de man van het schade bedrijf ook al zei. als het een kleinere auto wad geweest of de boom had nog meer de zijkant gehad dan was het zeer zeker anders afgelopen.

er waren 5 engeltjesij hun

---

Er zijn zoveel mensen die op een wonder wachten, in plaats van er een te zijn.

@Mai-lin, de kids zijn aan het verven....

---

Er zijn zoveel mensen die op een wonder wachten, in plaats van er een te zijn.

Goed zo!

hey, mooi dat het langzaam aan beter gaat.
en met je ouders?

pfff, wat zit de auto in elkaar zeg!!
weet even niets meer te zeggen.

ik hoop dat je wat aan slachtoffer hulp hebt morgen!
krijgt je vader ook hulp?

Met mijn ouders gaat het redelijk. Mijn moeder gaat wel met stapjes vooruit maar ze hebben nog veel pijn. Mijn vader is nu ook van top tot teen bont en blauw aan het worden. Heel vreemd en heeft een knobbel op zijn schouder erbij gekregen. Zijn rechterbeen is bijna geen huidskleur meer te bekennen. Ik schrok er best wel van gisteren. Maar het heeft gewoon allemaal tijd nodig. Helaas krijgen ze niet echt de tijd om op adem te komen. Of ze hebben bezoek of ze worden plat gebeld. Ze moeten echt gaan filteren voor wie ze wel of niet de telefoon op willen nemen anders trekken ze het alleen daardoor al niet. Rust is voor hun nu heel belangrijk.

Ja sorry Flower, ik heb er niet bij nagedacht dat de auto voor jou wel heel confronterend kon zijn. Mijn excuses.

Ik hoop ook dat de kinderen iets kwijt kunnen bij slachtofferhulp...
Mijn vader krijgt ook slachtofferhulp. Ik weet alleen niet wanneer. Hij krijgt ook eerst alleen. Zo kan hij zich uiten zoals hij wil en alles op taffel gooien. Misschien dat het dan ook nog eens met de kindjes erbij zal zijn. Ik weet het verder niet eigenlijk.

---

Er zijn zoveel mensen die op een wonder wachten, in plaats van er een te zijn.

OMG die auto...wat een klap..ze zijn er nog..pfft..

Je ouders moeten nu echt voor zichzelf kiezen en rust rust rust. ( voor bezoek en alles, hou je je toch groter en dat vreet energie)

Goed dat slachtofferhulp er is, er zit in eenieder gewoon een trauma en dat heeft zo'n tijd nodig. Veel praten,ieder op zijn manier. En ook voor jou schat want het zijn 5 kanjers die door het oog van de naald zijn gegaan.

Heb er geen woorden voor hoe heftig dit is voor jullie allemaal..

---

mama van Amber 22-05-2006 en Stella 02-04-2009

Quote kimmv3:

Ja sorry Flower, ik heb er niet bij nagedacht dat de auto voor jou wel heel confronterend kon zijn. Mijn excuses.

och kim, maar dat maakt toch niets uit meid!!
confronterend blijft het altijd, en naar de foto's kijken helpt bij het verwerken.

en dat je ouders nu rust nodig hebben is echt waar!
lief dat iedereen steeds belt, maar nu is het gewoon even te veel.
wij hebben soms echt de hoorn er even naast gelegd...
niet zo als het hoort, maar de meiden waren echt op.


ik hoop echt dat je morgen een fijn iemand treft van slachtoverhulp.

heel veel sterkte nog!!
komt vast helemaal goed, maar neem de tijd meis.

Ook voor jou Flower

---

mama van Amber 22-05-2006 en Stella 02-04-2009

klopt, mijn ouders moeten ook echt rust krijgen nu. ik denk dat ik ze anders ook maar voorstel om de telefoon (al is het maar voor 2 uurtjes) uit te schakelen. of gewoon vaste rusttijden inlassen zoals bij kraamvrouwen. wij rusten van zo laat tot zo laat.....

t is precies wat je zegt Minou, t zijn 5 kanjers die veel geluk hebben gehad lichamelijk, maar psychisch moet er nog veel uit komen. en het zijn alle 5 mijn kanjers! veel aandacht gaat naar kyo want hij is het meest gehavend en dan denken ze dat de andere twee wel goed zit. maar schijn bedriegt. en mijn ouders, dat snappensommigen ook niet dat dat extra zorgen geeft. die zijn toch volwassen en redden zichzelf wel. tja helaas zit t zo niet in elkaar. maar goed ik slik mijn woorden weer even in want merk dat ik er boos en verdrietig van wordt.... maar ergens heel diep heb ik verdriet voor 7..... en ik wil mijn koppie niet laten hangen ik wil er positief in blijven staan.


ja flower, ik hoop ook dat we een fijn iemand treffen van slachtofferhulp.

---

Er zijn zoveel mensen die op een wonder wachten, in plaats van er een te zijn.

De pijn van Kyo is deels zichtbaar natuurlijk, vond het erg te lezen dat zijn gezichtje zo gehavend was... vond het zeker ook erg te lezen dat je vader zoveel pijn had, raakte me ook, maar maakte me vanuit hier ook meer zorgen om Kyo. Littekens op je arm of buik is toch anders dan je gezicht... vind ik... hoop dat je me begrijpt. Zijn tandjes... is altijd het eerste waar ik naar kijk als de kindjes gevallen zijn...
Maar het is zeker ook triest te lezen hoe je vader er aan toe was/is...

Heeft je moeder overigens nog pijn, je meisjes?

De emotionele pijn... die zal vooral voor jou zichtbaar zijn en dat lijkt me zooooo veel moeilijker. Een wond geneest in het algemeen sneller... De angst, de onzekerheid en bij je ouders, vooral je vader dan, ook nog eens het schuldgevoel. Je kunt wel 100 keer zeggen dat dat niet hoeft, maar dat zal niet direct helpen (wel blijven zeggen, hoor!).

Ik ben benieuwd wat Slachtofferhulp te bieden heeft!

Maar blijf bij je eigen gevoel, he, je bent een kanjer! En blijf er zelf ook over praten/schrijven...

Flower, zeker ook voor jou,

Kim, ben zo 'blij' te lezen dat je stil staat bij de gevolgen, ben zo blij dat je kindjes jou hebben
voor jou en de jouwen!

hoe is het vadaag gegaan kim?
ik hoop dat je er wat aan gehad hebt!

lief dat jullie ook aan mij denken meiden.....maar nu ff heel veel voor kim en haar gezin....

Ja dat klopt ook wat je zegt Mai-lin. Dat is ook zo wat je zegt. Gezicht is anders dan been of armen.

Mijn moeder heeft nog wel veel pijn, vooral als ze ietts te veel heeft gedaan. Maar mijn moeder is erg eigenwijs haha. Daar betaald ze dan savonds de prijs voor.
Mijn meisjes die gaan wel goed. Luna dr korst is er helemaal afgevallen. Zinzi dr schrammetje is al bijna weg. Maar Luna begint nu meer los te komen met haar angsten aan te geven. In de auto is ze steeds bezig met ons rijgedrag en vraagt bijna elke keer, het gaat toch niet weer gebeuren zoals bij opa he??

Ja die emotionele pijn is zwaar.... Vandaagg weer met mijn vader aan de telefoon. Ik voel en hoor het gewoon door de telefoon heen, hij probeert het niet te laten merken. Maar ook de pijn van mijn moeder, de kindjes en mijn man. Ik zie en voel ze en kom niet toe aan mijn eigen pijn en verdriet. Maar dat komt wel. Het is moeilijk om uit te leggen.

Tja slachtofferhulp..... Het was heeeel anders als wat ik me er bij voor had gesteld. Ik dacht echt dat ze bij slachtofferhulp voor het emotionele komen. Dat ze met de kindjes zouden spreken en mij tips konden geven om met hun angsten en verdriet om te gaan. Maar nee daar verwijjzen ze je voor naar de huisarts. Wat ze wel doen is je helpen mett bv de verzekerings kwesties, ze geven je aan waar aan tte denken om op te geven. Dus wel erg fijn. Ook kunnen ze helpen met formulieren in te vullen mocht je dat zelf niet kunnen en ze gaan ook mee naar strafzaken enz. Ze staan je dus in de practische zin bij. Dus ook heel fijn. Maar vreemd als je heel wat anders had verwacht. Daar had ik luna dus ook niet voor uit school hoeven tte halen....

Dank je Mi-lin, ik word er verlegen van, maar ik hoop dat je gelijk hebt dat ik op de goede weg zit.

Ze hadden gisteren trouwens geverfd zoals jouw tip was. Luna begon heel mooi met groen gras en roze bloemen. Daarna kwam er over die roze bloemen een zwart iets wat op een vulkaan lijkt waar ook rood uit komt. En dan nog drie rode hartjes in de lucht en blauwe lucht en een gele zon.

Haar tweede verftekening was groen gras met roze en paarse bloemen? En een gele zon...

De eerste tekening van kyo is heel toepasselijk iets voor opa en oma. Een boom met een auto er tegen aan en daarnaast een groot rood hartje voor troost zei hij.

De tweede tekening is een bloem in het gras, een boom en een rood hartje...

---

Er zijn zoveel mensen die op een wonder wachten, in plaats van er een te zijn.

Ow flower zie nu je reactie.

Zoals je kunt lezen anders dan verwacht haha

Maar het was evengoed wel prettig.
Dezelfde man gaat ook mijn vader krijgen. Heb hem maar direct ingelicht dat het niet de hulp is die ze verwachten te krijgen....

Dank je meid!

---

Er zijn zoveel mensen die op een wonder wachten, in plaats van er een te zijn.

wat goed dat je kids geverft hebben, goed om zich zo te uiten.
daar heb ik destijds niet aan gedacht...

jammer van slachtofferhulp dat ze niet het emotionele doen.
das toch wel heel belangrijk!!
dat met het auto rijden heeft echt z'n tijd nodig.
onze meiden durfden eerst ook niet meer in de auto, en al helemaal niet als ik reed.
praten, praten, uitleggen.........
rustig de tijd nemen....

en het zijn ook echt de kleine dingen die voor kinderen heel angstig kunnen zijn.
zo waren we bij centerparcs en daar heb je van die auto's waar je een racespel in kunt doen.
daar stonden we bij te kijken, en dat gaat dus ook met geluiden........het geluid in het spel is dus zo realsitisch kom je dan achter.......
de angst op die koppies toen de auto in het spel botste....
praten, laten uiten, is dan heel belangrijk..

het is bij jullie natuurlijk nog maar kort geleden, alles heeft gewoon tijd nodig.

denk je ook een beetje aan jezelf?

succes meid dikke

Zeker weten Kim .

Ik had ook meer verwacht van Slachtofferhulp om eerlijk te zijn.

Maar ga echt maar door zoals je doet, je doet het super! Tijd is het allerbelangrijkste nu, het is niet te forceren en zal soms langzamer gaan dan je wil... het is niet makkelijk (understatement) om de pijn van je naasten te zien. Maar met de juiste begeleiding, met geduld, met het pijn en verdriet mogen hebben... komen ze er wel.
Moeilijk om je meisje te horen praten, maar zooooo goed dat ze het doet. Zal wel erg moeilijk zijn om antwoord te geven op de vragen van haar. Je kunt niet beloven dat het nooit meer gebeurt... wat antwoord je haar?

Het verven, laat ze maar lekker tekenen en verven, zo goed! Zie je dat Kyo het op deze manier ook al uit. Mooi!
Luna zie je ook een uiting, het zwarte en rode... de waas over het mooie.
Paarse en roze bloemetjes... dat is gewoon mooi . Niet alles hoeft een betekenis te hebben, hihi.

Hoe is hun gedrag nu? Weer een beetje hun eigen ik (buiten de momenten dat ze in de auto zijn... dat is ook erg confronterend...) of verergert, nog minder hun zelf?

och jeetje Flower, ja daar denk je niet bij na dat die kleine dingen alleen al voor angst kunnen zorgen.... hebben jouw kindjes het wel allemaal een plaatsje kunnen geven?

Mai-lin ik vind het moeilijk te kijken naar hun gedrag. Zinzi is wel weer zich zelf. Luna ook wel ze is weer iets rustiger, alleen heeft ze nu al 2 of 3 keer in haar broek gepoept wat ze voorheen niet deed.... ze kan niet aangeven waarom...
Kyo is weer wat meer zijn eigen drukke ik aan het worden, en soms erg dwars (maar dat was voor het ongeluk ook al) (mis bijna zijn rust... hihi) dus dat zit nu wel goed.

Ritch en ik hebben vrijdag een afspraak bij de huisarts. gewoon om er even over te praten en om van hem te horen wat normaal gedrag is in dit soort situaties en waar we op moeten letten om op tijd aan de bel te trekken.

Kyo is vandaag weer voor de eerste keer een halve dag gaan meedraaien op school. hij vond het heel fijn weer naar school te kunnen. maar het is allemaal nog erg vermoeiend voor hem (al denkt hij zelf van niet)

en ik ben op dit moment zoooo moeoeoe.... het idee dat ik het ene been voor het andere moet zetten put me al uit. haha. maar goed, Zinzi ligt nu op bed, Luna is spelen bij een vriendinnetje en Kyo dit zit rustig voor de tv bij te komen van school. dus ik ga even plat op de bank.

---

Er zijn zoveel mensen die op een wonder wachten, in plaats van er een te zijn.

Jeetje, wat een verhaal en wat een heftige foto's! Zou er zelf stil van worden...Goh! Maar ze hebben echt een engeltje op de schouder gehad zeg! sterkte en heel veel beterschap!

Het in de broek poepen moet je zeker in de gaten houden. Ik denk niet dat je je er nu al zorgen over hoeft te maken, maar zoals al eerder gezegd is het lastig te bepalen vanaf hier - jouw gezin niet echt kennende. Het blijven dus algemeenheden wat ik zeg, kan alleen aar uitgaan van wat ik hier lees...

Broekpoepen kan door verstopping komen, zou ze hier last van kunnen hebben? Heeft ze een tijdje slecht gegeten, weinig gedronken?
Alhoewel ik niet denk dat dit de reden is, moet je het wel even in de gaten houden.
Kun je goed bespreken met de huisarts, die weet de lichamelijke signalen hiervan beter dan ik!

Het auto-ongeluk lijkt me echter de reden, is niet zo moeilijk te raden, helaas... Ik denk dat Luna dusdanig met haar emoties worstelt, dat ze er letterlijk de vat niet meer op heeft. Bij kinderen die onder stress staan, zie je vaak bedplassen en soms ook overdag in de broek plassen of zelfs poepen. Op zich dus niet vreemd. Ze zal je niet kunnen aangeven waarom ze dit doet, omdat ze dit zo goed als zeker echt zelf niet in de gaten heeft, dus vraag daar maar niet meer naar.
Besteed er zo min mogelijk aandacht aan, uiteraard wel prijzen als het weer goed gaat.

Ze heeft eerder aangegeven dat ze niet wilde dat er nog over gepraat werd, heeft ze dit vaker aangegeven? Is ze nog steeds afwijzend?

Ik denk dat het broekpoepen stopt op het moment dat ze haar angst meer onder controle krijgt, en dat ze angstig is, is duidelijk genoeg als jullie met haar in de auto zijn.
Ik denk niet dat je daar nu al extra hulp voor hoeft in te schakelen, ze is duidelijk druk bezig met verwerken...

Zoek wel een manier om haar te helpen het beter onder controle te krijgen...

Misschien heeft Flower ideeen voor je?

Kyo lijkt de goede kant op te gaan, schrik echter niet als ook hij even doorslaat naar de andere kant weer, het evenwicht moet hersteld worden.
Kyo kan echter al wat beter beredeneren wat gebeurd is en het iets beter overzien dan Luna.

Slachtofferhulp komt ook voor het emotionele. Maar als het moeilijk wordt dan verwijzen ze door omdat het echt om de eerste opvang gaat.