Mama-life
| Monica Mv 2 schreef op: 09-06-2012 10:54:18 |
Meiden, 1 van de liefste mama's van mama life is gisteren door een Hell gegaan. Haar ouders hebben een auto ongeluk gehad met Kyo, Luna en Zinzi in de auto. Tis hier in het dorp gebeurd en ik moet zeggen, zelfs hier in het dorp maakt het een flinke indruk. Opa en oma zijn behoorlijk gewond, Kyo, Luna en Zinzi hebben het er voor de ernst van het ongeluk nog vrij goed afgebracht maar ze liggen wel alle 5 in het ziekenhuis. Ik ben me rot geschrokken, heb vanmorgen een traan gelaten en vraag jullie, willen jullie een kaarsje branden dat ze snel weer alle 5 beter zijn en thuis komen. Kim, Rich, heel veel sterkte, ik denk aan jullie, dikke  |
| Quote |
| Angelique schreef op: 28-06-2012 14:26:27 |
gooie het er maar uit meis ook jij moet het kwijt he en ja het zal wel ven tijd kosten en als iedereen weer opgeknapt is is het nog meoilijk maar word het wel wat makkelijker het is geod dat je er voor iedereen bent maar vergeet jezelf ook niet he |
| Quote |
| Mai-lin schreef op: 28-06-2012 15:59:58 | ||
Waarom twijfel je of je het moet plaatsen? Het is zo ontroerend geschreven, wat een heftige dag moet het geweest zijn... Het zal zo goed zijn als je de mensen die bij je dierbaren waren kunt zien, zodat je weet wie er was voor je ouders en je kindjes en zodat zij weten dat het allemaal weer goed zal komen. De vrouw die bij Zinzi was... je staat er vaak helemaal niet bij stil wat voor impact het voor anderen ook heeft, he? Ik althans niet... Het heeft zoveel mensen geraakt... en ons raak je met je verhaal! Je ziet, ik ben niet de enige die respect voor je heeft... diep respect meid! Blijf juist van je afschrijven... denk dat op dit moment dit het enige is wat je voor jezelf kunt doen, ze hebben je nog zo nodig! Ik denk nog steeds aan jullie, iedere dag... vandaag kwam een ambulance langs, dacht aan jullie... Ik blijf je heel vele kracht en moed wensen, je bent ongelooflijk sterk!
Meis...  | ||
| Quote |
| Kimmv3 schreef op: 28-06-2012 23:52:58 |
Ja meiden, ik twijfelde om het te posten omdat ik zo wel veel op het net gooi... Maar ik vind het
zelf al heel moeilijk om het hier thuis kwijt te kunnen, dat het van me af typen wel fijn is. Aan de
ene kant wil ik alles delen, dat is idd voor mij een soort verwerking maar aan de andere kant wil ik
het ook stil houden en wegstoppen. Misschien erg stom maar goed. Ik bedacht me ineens. Ik duw gewoon
op de verzend knop,... En toen stond het er al... Hihi Het was gisteren idd een ontroerende en emotioneel erg heen en weer slingerende dag... En ik vind dat soms moeilijk een plaatsje te geven voor mezelf. Het is idd zo dat er zo veel meer mensen geraakt zijn door dit alles. Niet alleen wij als gezin, maar ook onze familieleden, vrienden, bekenden, vriendjes van de kids op school, leerkrachten, ouders, buren, hulpverleners, de mensen die zich om mijn dierbaren hebben bekommerd, misschien ook passanten die naast zijn komen rijden? Echt zoveel meer. En idd ik kan het me voorsstellen. Die vrouw heeft de hele tijd met zinzi gezeten, ziet alles om zich heen gebeuren. Mijn moeder die instort. Hulpdiensten die komen. Ineens staat de weg bezaaid met 2 brandweerwagens, politie en 5 ambulances! Zij moet dit natuurlijk ook kwijt, en een plaatsje geven. Ik weet nog goed dat we zo'n 14 jaar geleden een jongen overstuur op onze auto af zagen komen lopen en die vroeg ons de hulpdiensten te bellen omdat zijn vriendin zich op had gehangen.... Heel heftig en ik heb de hele tijd toen met die jongen in het trappenhuis op de trap gezeten, geprobeert hem te kalmeren enz. Tot de hulpdiensten kwamen. Toen ik zag dat hij hulp kreeg. Ben ik uiteindelijk gegaan zonder mijn naam of iets dergelijks door tte geven. Vaak heb ik hier nog aan gedacht. Ik kon het niet bevatten, maar dacht achteraf ook, misschien heeft hij zich nog wel ooit afgevraagd wie was dat meisje die toen bij me was? Dit had toen ook al flinke impact op mij. Dus ik kan me wel voorstellen hoe dat voor zo'n vrouw moet zijn, die toch mijn meisje heeft vastgehouden en getroost en alles om zich heen ziet gebeuren.... Arm mensje. Dus ik hoop echt dat ze straks met eigen ogen mag zien dat het weer goed gaat met mijn moppie! Weet je ik vind het ook moeilijk om van me aff te blijven schrijven omdat ik dan bang ben dat mensen denken, daar komt zij weer aan.... En misschien is dat ook wel zo, maar het is echt nog zo vers voor ons allemaal. Ik zit nog steeds in mijn overleef modus. Maar wil niet graag mensen tot last zijn. Over dat afwachten van het forensisch onderzoek.... Het is zo, aangezien het een zeer emotionele kwestie is heeft de politie zoiets dat het niet zinvol is om proces verbaal op te maken tegen over mijjn vader, dit wil ik ook echt niet dat dat gebeurt!! Mijn vader heeft al genoeg verdriet zo. Laat dat dus maar fijn zitten, en de politie wil daar dus ook vanaf zien, het is alleen zo dat het forensisch onderzoek afgewacht moet worden, die zoeken uit hoe heeft dit kunnen gebeuren en zijn er geen nalatigheden door mijn vader waardoor dit ongeluk heeft kunnen gebeuren. Dan gaan die uitslagen naar het openbaar ministerie en die kunnen evengoed nog beslissen dat er proces verbaal opgemaakt moet worden, omdat hun hoger staan dan de politie. Ze kunnen dus zeggen oke geen proces verbaal. Of ja wel proces verbaal maar dan wordt dat geseponeerd of ze zeggen ja proces verbaal en dan moet je voorkomen etc etc. En die laatste twee senario's geven me buikpijn... Dit hoeft mijn vader echt niet ook nog erbij te krijgen. Dus ik hoop dat hun meegaan met wat de politie zegt... Hoop dat ik het een beetje duidelijk heb uitgelegd... Nou ik ga mijn bedje opzoeken, ik ben vanaf vandaag tot zondag alleen met de kids. Mijn man is heerlijk met de mannen een paar dagen naar de TT in Assen. |
| Quote |
| Daisy schreef op: 29-06-2012 00:11:35 |
Dikke knuffel meid! Je doet het goed! Blijf je gevoel volgen, dat wijst je de goede weg! Tot
morgen...  |
| Quote |
| Linn03 schreef op: 29-06-2012 20:37:29 |
Weet je,ik heb echt diep respect voor je.Ondanks alles wat jullie als gezin al meemaken,ga je ook
nog je uiterste best doen,om de mevrouw die zinzi heeft vastgehouden,en die je zoon heeft geholpen
enzo, te bedanken.Om hun ook te laten zien,dat het goed met ze gaat.Ik vind dat gewoon echt mooi om
te lezen. |
| Quote |
| Kimmv3 schreef op: 29-06-2012 22:27:02 |
Dank je linn, maar ik vind dit het minste wat ik voor die mensen kan doen. Zij zijn ongevraagd ook
slachtoffer geworden. Of hebben in ieder geval iets meegemaakt wat hun ook niet in de koude kleren
is gaan zitten. Mijn moeder heeft al contact gekregen met de man die mijn Luna steeds liefdevol tegen zich aan vast heeft gehouden... Woensdagavond ggaan we naar hem toe. Ik vind het spannend en hoop niet dat ik in tranen uit barst. De vrouw die Kyo even heeft geholpen en mijn dochter een zakdoek heeft gegeven die met slapen niet meer van haar zeide wijkt die was niet tthuis. Mam kreeg de oppas oma eraan en die zei morgen terug tte bellen. Hopelijk kunnen we daar ook woensdag terecht zodatt we dat kunnen combineren. De oude vrouw die zinzi vast had gehad die was nog niet te bereiken dus die bellen we morgen nog eens. En de man die vanaf het begin erbij was die was ook niet te bereiken en die proberen we morgen ook nog te bereiken. Spannend hoor.... Verder lijkt het bij kyo steeds erger te worden in de auto. Als ik nu de deur al iets te hard dicht gooi dan schrikt hij want dat klinkt als het ongeluk. Luna mag haar hoofd niet eens even scheef houden want dat is gevaarlijk... Enz enz... |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 29-06-2012 22:42:31 |
Lieve Kim, Ik kan het blijven zeggen, maar echt wat heb ik een respect voor je hoe je met dit hele verhaal omgaat. Je liefde naar je vader en moeder en de zorgzaamheid voor je kindjes. Echt supersterk ben je en zorgvuldig Het is zo mooi om te lezen hoe dankbaar je iedereen bentdie erbij betrokken was. Echt mooi. Gebeurd jammer genoeg te weinig, maar het siert je enorm. Het maakt het voor jou allemaal beter te snappen en duidelijker te worden door alle verhalen, maar jeetje zeg, wat ben jij een krachtige vrouw! Misschien vind je het stom om alles zo neer te tikken, maar jij bent bezig met verwerken. Het lucht lekker op om alles neer te zetten en alles op een rij te krijgen voor jezelf. Blijf dit doen! hoeft niet persee hier, maar op papier, naar iemand anders, maakt niet uit. Ik weet niet of je dit hele verhaal op kan slaan op de computer, het is een zeer waardevol document voor je kinderen later. Nu is het recent en vol emoties, maar jouw liefde is echt onvoorwaardelijk. Het is mooi te zien en te horen dat er zoveel mensen geraakt zijn door jullie afschuwelijke drama. Ik geloof erin, dat een ieder op zijn eigen manier (kaarsjes branden, bidden, duimen en hopen) hun steentje kunnen bijdragen om jullie allemaal zoveel kracht te geven om dit allemaal een plekje te kunnen geven. Krijgen je kinderen hulp verder? dat heb ik misschien ergens gemist, maar als ik je verhalen lees is het zo logisch hoe ze reageren, maar misschien is er wel professionele hulp nodig? Weer wens ik je alle kracht en sterke toe om hier zo mee om te blijven gaan. Ook al ben je een wildvreemde voor me: in gedachten ben ik bij je en zou ik willen dat ik iets kon betekenen. voor jou en je
man voor je
kindjes voor je ouders |
| Quote |
| Kimmv3 schreef op: 30-06-2012 20:49:02 |
Ooo Mafkees, wat lief wat je schrijft. ik sta er alleen van te kijken hoe iedereen hierdoor geraakt
wordt. en wat je over mij schrijft, ik wordt er gewoon verlegen van.....  ik vind het mooi om te lezen, maar ervaar dat zelf niet zo. het geeft me wel weer kracht om door te gaan en een beetje de steun dat ik dan toch het gevoel heb op de goede weg te zitten. ik doe mijn best, meer kan ik niet doen. het is wel een goed idee misschien om dit alles op te slaan. ik moet eens uitvogelen hoe ik dat kan gaan doen. mijn kindjes krijgen op dit moment nog geen extra hulp. de huisarts zei het de tijd te geven. we hebben nu zomervakantie, mocht ik aan het eind, dus over 6 weken nog gedrag zien wat me zorgen baart dan kon ik altijd aan de bel trekken en dan zou er iets van kinderpsycholoog of zo ingeschakeld kunnen worden. dit kan natuurlijk ook eerder als we het idee hebben dat het nodig is. en ook voor ons zelf was dit mogelijk. maar ik denk idd dat het allemaal tijd nodig heeft. maar dank je voor je lieve stuk wat je geschreven hebt! vandaag is er ook contact gelegd met de vrous die mijn zoon even heeft geholpe en laterna het zeil vast heeft gehouden. en er is contact gelegd met de oudere mevrouw die zinzi stteeds vast heeft gehad. woensdag middag gaan we naar die oudere mevrouw toe. en woensdag avond naar de mevrouw die kyo heeft geholpen en naar de meneer die luna steeds zo liefdevol vast heeft gehouden. nu nog twee andere mensen waar contact mee gelegd moet worden en dan is denk ik het cirkeltje rond... vandaag met een vriendin en haar kindjes naar de speeltuin geweest en vanmiddag naar de verjaardag van mijn schoonbroertje. daar was het natuurlijk wel weer even gespre van de dag. Ik merk ook ondanks de leuke dingen dat het ongeluk nog steeds in hun mee blijft spelen. in hun spel of zoals vaker vermeld in de auto, of zomaar ineens uit het niets. als het goed is komt mijn man vanavond weer thuis. ik hoop dat hij die drie dagen lekker even heeft kunnen bijtanken. |
| Quote |
| Mai-lin schreef op: 01-07-2012 16:19:28 |
Kim, wat fijn dat je contact hebt met de mensen die er voor je kindjes geweest zijn! Zo waardevol,
voor jullie allemaal! Je hebt het zeker duidelijk uitgelegd, vreesde inderdaad al dat dat hetgeen was wat je buikpijn bezorgde.... akelig, het idee alleen al.... Hoe moeilijk het ook is... ik ben 'blij' te lezen dat je kindjes zich uiten. Via woorden, via spel... Luna ook? |
| Quote |
| Kimmv3 schreef op: 02-07-2012 08:21:50 |
luna praat niet over het ongeluk zelf of wat er daarna gebeurde. of ik moet er naar vragen en dan
wordt het snel afgekapt. ik denk uit zelfbescherming. ze zegt heel stoer niet meer bang te zijn in
de auto omdat kyo dat eigenlij steeds meer wordt. maar zegt dan toch vaker niet te hard he? verder waren we zaterdag bij mijn schoonouders op de verjaardag van mijn schoonbroertje. mijn schoon ouders hebben een echte lokomotief en wagon in de voortuin staan met rails en al... (tja ik weet het...haha) maar goed kyo en luna mochten erin spelen. ineens komt luna totaal overstuur naar ons toe rennen, ik zie gewoon de paniek in haar ogen. mamaaaaaaaa kyo heeft bloed! (ik hoorde kyo gewoon doortoeteren en begreep dat t niet ernstig was maar als ik alleen op haar reactie af was gegaan zou je denken dat t zeer ernstig was) wat bleek. kyo had de deur open willen doen waardoor een velletje van zijn vinger ging. dus een klein druppeltje bloed waar je een vergrootglas bij moest houden. maar luna heeft dus alleen kyo horen zeggen. ik krijg de deur niet open want ik heb bloed. zij heeft dus helemaal geen bloed gezien maar raakte totaal in paniek. ik denk dus ook doordat ze bij het ongeluk kyo helemaal onder het bloed heeft gezien.... ze heeft er zaterdagnacht ook niet van kynnen slapen, dus heeft de nacht bij ons in bed doorgebracht..... |
| Quote |
| Mai-lin schreef op: 02-07-2012 16:48:59 |
Heftig meid... maar dat zal nog een tijd blijven... Mijn mannetje heeft eens klemgezeten tussen een poort en een muur, met als gevolg dat hij een flinke jaap op zijn voorhoofd had, lag helemaal open. Bloedde meteen enorm, is in het ziekenhuis gehecht. Leek er weinig aan overgehouden te hebben, de schrik zat er meer bij in, leek het. Een week of 6 later valt hij, met zijn hoofdje tegen de muur... helemaal in paniek: ik heb bloed, ik heb bloed. Greep metene naar zijn voorhoofd... Er was geen spatje bloed te zien... Dus als hij al paniekerig reageerde... kan bijna de paniek van Luna voelen Je weet het he... het is niet erg als Luna erover wil praten, als ze zich maar uit. Via spel is ook prima... Zo sneu als ze zo in paniek is... maar iedere keer dat ze nu in paniek is en jullie erbij zijn en haar kunnen geruststellen, zal iedere keer opnieuw een beetje vertrouwen en rust terug komen. De auto zal voorlopig nog een drempel zijn, maar ze nemen hem wel... Je kindjes zijn kanjer en jij ook! |
| Quote |
| Kimmv3 schreef op: 04-07-2012 11:48:14 |
Even gekopieeerd van fb SORTEREN Kim Vermeulen-van Olffen Begint toch een beetje spannend te worden. Vanmiddag gaan we naar de mevrouw die Zinzi na het ongeluk heeft opgevangen en vastgehouden om haar te bedanken dat ze er voor ons kleinste moppie was. En dan vanavond naar de meneer die onze Luna liefdevol tegen zich aan heeft gehouden en tegen haar is blijven praten zodat ze niet weg zou vallen. Als ik hoor hoe liefdevol hij dit deed wordt ik erg emotioneel. Dus ben blij hem ook te kunnen bedanken. En vanavond ook naar de vrouw die Kyo even op had gevangen en waar luna een zakdoek van heeft gekregen waar ze nu nog mee slaapt.... Zij heeft ook nog geholpen met de hulpdiensten. Wat zijn deze mensen bijzonder! Maar vind het toch een beetje spannend..... |
| Quote |
| Mai-lin schreef op: 04-07-2012 18:25:09 |
| ... Hoop dat het goed gedaan heeft... toch wel heel bijzonder dat je doet... |
| Quote |
| Kimmv3 schreef op: 05-07-2012 11:03:39 |
Als er geen hemelse engeltjes bij mijn kindjes en ouders zijn geweest, dan waren er zeker wel
menselijke engelen die hun bijgestaan hebben Pfff eens kijken of ik het hier neergeschreven krijg over gisteren.. Mijn gevoelens nemen nl de loop met me en heb het idee dat ik niet meer helder kan denken. Ik moet alles even een plekje geven en de, mensen die we gisteren ontmoet hebben krijgen voor altijd een plekje in mijn hart! Ik denk dat ik niet kan omschrijven of duidelijk maken hoe het precies was en wat mijn gevoelens zijn..... Het voelt dat ik hele dagen zou kunnen janken gewoon van dankbaarheid. S'middags zijn we naar de mevrouw gegaan die Zinzi de hele tijd vast heeft gehouden. Zij was als allereerste ter plaatse. De automstond toen al stil en ze zag beweging in de auto. Ze heeft niet getwijfeld, heeft haar auto langs de kant geparkeerd en heeft eerst gezorgd voor een veilige situatie en heeft komend verkeer gestopt en gewenkt om te komen helpen. Toen had mijn moeder zinzi al in de berm gezet deze mevouw heeft luna aangepakt en neergezet. Ze zag mijn moeder instorten en heeft zich toen en man bij mijn moeder was over zinzi ontfermd. Zinzi heeft de hele tijd heel rustig tegen haar aan gelegen. Ze vond mijn moeder zo'n super oma. Ze heft zich de hele tijd bekommerd en druk gemaakt om mijn kindjes en niet over zich zelf. Ook mijn vader probeerde nog door naar de kindjes te zwaaien hun gerust te stellen. Ze zei tegen mij dat ik trots mocht zijn op mijn ouders, en tuurlijk ben ik dat ook heel erg. Toen ze zinzi af moest geven aan de hulp diensten vond ze dat heel erg. Het liefste was ze mee gegaan met haar naar het ziekenhuis. Want toen ze zinzi afgaf begon zinzi te huilen met uitgestrekte armpjes naar haar toe..... kyo zat op de praatstoel, hij heeft veel verteld en ook geluisterd. Luna vroeg wannees ze naar huis mocht... Hihi We hadden bloemetjes meegenomen, een kaartje en nog een klein bloemetje van zinzi. Toen we weggingen had ze ook nog iets voor de kindjes en mijn ouders. Mijn ouders kregen bloemen en mijn kindjes mochten uit een bakje een beschermengeltje van steen uitzoeken wat een mooi gebaar kyo
zocht een creool uit, luna rozekwarts en zinzi bergkristal. Ik ga straks eens zoeken wat ze
betekenen. Daarna kreeg ik nog bachbloesem druppels mee voor de kindjes of eventueel voor mezelf. Ik
ben benieuwd.Het was heel fijn voor ons, maar ook voor haar om elkaar te ontmoeten.... Savonds gingen we door naar de meneer die Luna zo liefde vol tegen zich aan heeft gehouden en haar aan de praat hield zodat ze niet weg zou vallen, in de tussentijd mocht kyo met zijn rug tegen de rug van hem aan leunen. Hij is gestopt als ik denk vierde persoon. Hij heeft zich direct om de kindjes ontfermd. Luna schijnt echt heel erg suf te zijn geweest en hij heeft haar tegen zich aan gepakt. Hij heeft zelf twee kindjes in de leeftijd van die van mij. Hij wou toen de brandweer kwam ook niet Luna overdragen, hij zei ik heb zelf kindjes en ik wil er voor hen zijn, ik hoop dat mochten mijn kindjes ooit hulp nodig hebben iemand dat ook voor mijn kinderen zou doen. Hij heeft de eerste drie dagen, en eigenlijk nu ook nog er mee geworsteld of hij niet bij de brandweer zou moeten gaan. Of dit nu zijn roeping was. Ik vind het erg fijn nu een gezicht te kunnen plaatsen bij de man die mijn dochtertje zo liefde vol vast heeft gehouden. Mijn moeder bleef dat maar herhalen dat ze dat steeds in haar ooghoeken in de gaten heeft proberen te houden en dat dat zo'n gerust gevoel gaf dat hij en de andere mensen natuurlijk ook zich zo fijn ontfermde over mijn kindjes. Voor hem hadden we ook een bloemetje een glazen pot met spekjes voor de kindjes en tegoedbonnen voor de plaatselijke ijssalon, zodat ze met hun kindjes samen een lekker ijsje konden gaan eten. Dank je wel lieve meneer! En daarna zijn we door gegaan naar de mevrouw die zich eerst over mijn zoon heeft ontfermd. En later is blijven helpen met de hulpdiensten om het zeil ed vast te houden. Zij kwam nett aanreiden toen de eerste mevrouw het verkeer tegenhield. Ze snapte eerst de situatie niet helemaal maar begreep dat er hulp nodig was. Deze mevrouw was al direct heel erg emotioneel. Mijn man is even met zinzi naar de deur gelopen zodat ze haar kon zien. Maar zinzi was toen al zo moe dat mijn man haar mee naar huis heeft genomen. Hij zei al dat de mevrouw toen al waterige ogen had. Ik vroeg haar of zij degene was die luna een zakdoek had gegeven. Ja dat was zei. Ik vertelde haar dat die nu nog heel belangrijk voor haar was en dat ze er elke avond nog mee slaapt. Hier moest ze bijna om huilen. Ik had zo met haar te doen. Het zat heel hoog allemaal. Zelf heeft ze ook 3 kindjes. Ze vertelde dat zij eerst kyo aan heeft gepakt en met hem naar de overkant van de weg was gegaan. Maar omdat hij maar om zijn mama bleeft roepen zei ze kom dan gaan we terug naar mama. Maar dat was dus oma. Hihi. Ze zei dat het haar zo erg bij was gebleven dat kyo steeds zei, waar ben ik nu toch in beland? Dit is een slechte droom, ik wil weg hier ik wil naar mama. En hij bleef dit herhalen. Iedereen stond er van te kijken hoe hij direct precies kon vertellen hoe alles was gebeurd. Hij had het vanaf het begin goed verteld. Ik denk dat het voor deae mevrouw ook heel erg goed was dat we zijn geweest voor haar eigen verwerking want ze had het er zichtbaar nog moeilijk mee. Het gaf haar volgens mij wel voldoening dat we aangaven dat haar hulp zo fijn en waardevol is geweest. Voor haar hadden we een potje in de vorm van een hartje met bloemetjes erin en ook een pot spekjes voor de kinderen en ook bonnen voor de plaatselijke ijssalon. Ik vond het erg emotioneel, verhelderend, vol bewondering, waardering dankbaarheid en liefde. Deze mensen zijn erg bijzonder! Mijn zoon heeft gisteren ik weet niet hoe vaak gezegd dat hij zo blij is dat hij deze mensen allemaal heeft mogen en kunnen bedanken. Het was voor hem denk ik ook weer een stukje van afsluiting en verwerking. Luna gaat er anders mee om. Ze vond het fijn de mensen te zien maar had daarna alleen maar oog voor de andere kindjes haha. Zal ook wel de leeftijd zijn denk ik. Mijn man en ik vonden het ook heel fijn. Maar zo'n dag is toch wel zwaar en heel erg vermoeiend. Ik hoop dat ik een beetje duidelijk heb kunnen neerschrijven hoe het gistteren is verlopen. De emoties kan ik niet overbrengen helaas, maar ik merk dat ik vandaag dit alles even moett laten bezinken.. Dank jullie voor het lezen en de steun die jullie nog steeds geven. Vrijdagmorgen gaan we weer naar de tandarts om te kijken of de spalkjes van de tanden van kyo af mogen. En wat er met die teruggeduwde tand moet gaan gebeuren.. |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 05-07-2012 11:16:28 |
lief vrouwtje... je kunt je emoties niet overbrengen? meid...ik voel ze echt dwars door m'n scherm heen. wat kun jij ongelovelijk goed je emoties en je verhaal hier neerzetten! ik heb bijna de neiging om naar jullie toe te komen en even te knuffelen, ik ben ook de mensen die hulp hebben geboden zo dankbaar. het is prachtig om te lezen dat jullie ze persoonlijk hebben bedankt. echt mooi ik hoop dat het jullie zal helpen om dit een plekje te geven. neem vooral de tijd. ik hoop, dat ondanks het zware wat je mee moet dragen, ook zeker kan genieten. jullie hebben allemaal een beschermengel bij je. maak daar ook gebruik van! je bent echt zo dapper en wat boffen jouw kindjes met een mama zoals jij. je gaat er echt geweldig mee om. je neemt de tijd, kijkt naar ze. mooi voorbeeld! voor vandaag wens ik je ook weer alle sterkte en kracht toe. ik hoop dat je schouders dit alles kunnen dragen. of je het gelooft ofniet: door dat er zoveel mensen aan jullie denken, voor jullie bidden en meeleven: zie het als een extra duw in de weg naar boven ik moet denken aan een nummer van Guus Meeuwis 'zal ik er zijn' "de toppen van de berg, zijn ver te zien vanuit het dal" maar de toppen zijn er hoor! geloof erin! sterkte en kracht voor de weg er naartoe! |
| Quote |
| Son schreef op: 05-07-2012 11:20:32 |
Nou, de tranen gaan de vrije loop hier, dus de emoties zijn hier voelbaar hoor. Wat byzonder wat je
hebt gedaan. Niet alleen voor jullie, maar ook voor die andere mensen. Wat fijn dat ze zo goed voor
je kroost hebben gezorgd Idd, weer een stukje afsluiting |
| Quote |
| Kimmv3 schreef op: 05-07-2012 11:27:16 |
Poeh... Dank je Mafkees! Het is me ook al duidelijk dat hier op ml ook engeltjes schrijven, en daar
ben jij er een van! Je woorden zijn mooi, pakkend en zo erg veel steun gevend! Dank je wel! Mooie tekst van het liedje, ik ga hem zo eens opzoeken. Enne, je mag altijd komen knuffelen hoor! (daar ben ik heel goed in...)  |
| Quote |
| Angelique schreef op: 05-07-2012 11:34:18 |
idd mafkees ik voel precies wat kim moet voelen (zal bij haar nog erger zijn ) zi met rtanen jo
verhaal te lezen wat ontiegelijk fijn dat er zulke mensen zijn en dat je ze hebt mogen ontmometen en bedanken |
| Quote |
| Kimmv3 schreef op: 05-07-2012 11:40:16 |
Ja angelique, het was ook echt heel erg fijn, ik heb er echt een warm gevoel aan over gehouden. |
| Quote |
| Mai-lin schreef op: 05-07-2012 19:40:55 |
Kim, ik kan het alleen maar beamen... je gevoelens niet over kunnen brengen, meid, ik zit hier met
tranen in de ogen. Wat bijzonder, wat ontzettend mooi wat je gedaan hebt . |
| Quote |
