Fijn trouwens dat je baby gezond en wel is! Dacht dat uit je pb-tje al opgemaakt te hebben,
maar gewoon heel fijn dat dat zo is!
Als je het net zo
doet als ik, zit je over 13 jaar nog thuis 
Maar, het is het
waard! Eigenlijk juist omdat je zo'n gevoelig kindje hebt en je die zelfzeker de wereld in
wilt sturen. Wat dat betreft zal het voor hem ook heerlijk zijn als jij later als je wel werkt
ook nog 's middags thuis bent voor hem. Zal toch wel moeilijk zijn als hij zoveel emoties van
anderen (aan)voelt.
Hier kind 1 en 3 die anders zijn dan de meeste kinderen. Veel
mensen vonden dat ze juist maar naar school moesten en dat ik van alles verkeerd deed, maar ik ben
zielsblij dat ik hen rustig heb laten ontwikkelen. Ze zijn wel licht gepusht met sommige
dingen, maar niet overdreven. Ik denk ook dat ze dat niet aan hadden gekund. Nu gaat het
met hen allebei erg goed. Fijn is dat om te zien. Heb me wel zorgen om hen gemaakt, maar
nu eigenlijk niet meer.
Emigreren en financiele zekerheid... Tja, wij gaan
daar niet op wachten. Dat gaat er misschien nooit van komen. We hebben op dat vlak ook
al teveel meegemaakt om nog hoop te hebben dat we ooit een flinke zak geld zullen hebben.
Sterker nog, ik denk dat onze situatie hier eigenlijk een beetje uitzichtloos is.
Brandstofkosten, stookkosten, voedselprijzen etc., alle kosten stijgen, maar de inkomsten
niet. Daar blijven we hier wel aan werken, maar ik ben ook een beetje bang dat een heleboel
sociale voorzieningen in de toekomst toch minder zullen worden of zelfs wegvallen. En vanwege
mijn keuze om voor de kinderen te zorgen, bouw ik ook sowieso geen pensioen op. Om nu straks
hier in het slechtste bejaardentehuis te belanden... Of uberhaupt in een bejaardentehuis...
Nee, dan zou ik liever op tijd emigreren, nog wat genieten van het leven en sterven voor het zover
komt. Live fast, die young idee.
Maar goed, het moet ook een positieve zet zijn voor onze
kinderen. Als we hen elders een betere toekomst kunnen bieden, zullen we er zeker voor gaan
(nou ja, en een klein zakje geld voor vliegtickets etc.).
Er zijn trouwens ook zoveel
dingen in de maatschappij waar we in leven die me tegenstaan. Ik weet dat het paradijs op
aarde niet te vinden zal zijn, maar het lijkt me heerlijk ergens te wonen waar je er in het
dagelijks leven minder mee geconfronteerd wordt (lees: wonen in een hutje op de hei ;-)).
En
als ik dan moet gaan kiezen tussen hier zonder geld of ergens anders zonder geld, dan net zo lief
ergens anders waar men niet per se een showroomhuis hoeft te hebben en waar het mogelijk is toch in
elk geval deels zelfvoorzienend te zijn. En, heel belangrijk, waar het warmer is dan
hier.
Het is zeker jammer dat wereldwijd zoveel volken als de aboriginals de moed
lijken te hebben opgegeven! Je ziet dat op zoveel plaatsen terugkomen, de Maori's, de Native
Americans... Echt jammer, want ze hadden zo'n rijke cultuur, daar zouden we echt veel van
kunnen leren.
Ik vraag me vaak echt af wat wij westerlingen nou eigenlijk zo geweldig vinden
dat onze manier van leven over de hele wereld door de strot geduwd moest worden.
En
nu gauw nog een spelletje Kolonisten van Catan met mijn oudste voor hij 3 dagen gaat logeren.
Niet leuk! Wel voor hem, niet voor mij
