Mama-life
| Alice schreef op: 02-06-2012 19:43:34 |
De hele dag is 't me nog niet gelukt om borstvoeding te geven. Of niet echt tenminste. Ik krijg geen
TSR.. Iemand enig idee hoe dat kan? Mijn zoontje is nu 20,5 maand. Zou 't op zijn? |
| Quote |
| Ivy schreef op: 19-08-2012 18:43:21 |
Wat jij beschrijft over het verschil tussen het bezig zijn met je 1e zwangerschap en je 2e, dat
herken ik heel erg! Hier is dat elke keer een beetje erger geworden. Niet de angst dat ik van het
kind minder zou houden, maar wel het minder bezig (kunnen?) zijn met de zwangerschap, het
voorbereiden, het dagdromen etc. Je bent als er al een kindje is zo bezig met dat kind, dat het
lijkt of dat gewoon niet gaat. De laatste keer had ik echt het gevoel dat ik geen tijd had om zwanger te zijn. Klinkt heel raar, maar zo voelde het echt! Daardoor was alles heel lang heel onwerkelijk. Heb ook pas vlak voor de bevalling iets voor Abigail gekocht! En toch, ondanks dat allemaal, ik hield haar in mijn armen en daar is ze nog nauwelijks weggeweest ;-) Ben zo dol op haar, voel zoveel liefde ook voor haar! Wat betreft dat bang zijn en niet durven hechten, dat heeft misschien ook een beetje te maken met dat je nu meer contact hebt met andere moeders (o.a. hier) en dat je meer hoort van wat er mis kan gaan? Ik had daar mijn 1e zwangerschap veel minder bij stilgestaan (behalve tijdens de periode dat er toxoplasmose geconstateerd werd) dan de laatste keer. Ook ouder worden speelt bij mij mee, het besef dat het niet altijd vanzelfsprekend is dat het goed gaat. En dan uiteindelijk na een spannende zwangerschap dat gevoel om het kind voor het eerst vast te houden! Geweldig gewoon! Opvoeden is niet altijd even gemakkelijk... En weet je, zelfs tussen broertjes en zusjes werkt niet elke tactiek voor elk kind. Je blijft dus steeds bezig om uit te zoeken wat werkt en ik maak hier ook wel eens opvoedkundige blunders. Daar praat ik dan met de kinderen over. Een belangrijk punt in de opvoeding vind ik dat ze moeten leren dat niemand perfect is, dat iedereen fouten maakt (ook en zeker ik als moeder) en dat het belangrijk is hoe je omgaat met de fouten die je maakt, dat je er echt van kunt leren. Alleen soms kijk je om je heen en dan zie je dingen dat je denkt... Hier probeer ik altijd wel met respect tegen mijn kinderen te praten. Ik verwacht van hen dat zij zich op een bepaalde manier gedragen en daardoor kan ik ze dan op de gewenste manier behandelen. Beetje moeilijk uit te leggen, maar het komt er op neer dat als mijn dochter van 10 me voor rotte vis uit zou maken, ik niet poeslief naar haar zou zijn. Ik ga dan niet doodleuk iets gezelligs met haar doen. Ze krijgen hier verantwoordelijkheid en vrijheden naarmate ze zich ''groter'' gedragen. Vorige week had mijn 10-jarige even een bokkenpruik op. Heb toen met haar gepraat en uitgelegd dat als zij zich als een klein kind gedraagt, ik haar dan ook zo moet behandelen, maar dat als zij zich netjes gedraagt, ik dan ook anders met haar kan omgaan. Resultaat? Ze is even naar boven gegaan om af te koelen, kwam toen monter weer terug en we konden gezellig samen het eten klaarmaken. Zacht zijn is prima. Ben ik ergens ook wel, hoor. Alleen grenzen zijn grenzen. Mijn kinderen hebben er trouwens niet zo heel veel, maar de regels die er zijn, zijn er niet voor niets. En als ze ze overtreden, ben ik blij met mijn grote bruine ogen. Meestal is een blik genoeg  |
| Quote |
| Alice schreef op: 20-08-2012 13:17:47 |
Lijkt me wel erg leuk om zoveel kindjes te hebben, de verschillende leeftijden en karakters. Ze
hebben allemaal een andere aanpak nodig. Lijkt me echt een leuke uitdaging. Hier is de regel dat als mijn zoontje expres troep maakt, dan moet hij het zelf opruimen. Dus bvb expres zijn beker omdraaien en dat soort geintjes. Nu zat hij laatst bij mij op schoot en liet per ongeluk zijn beker water vallen. Het was echt niet met opzet, maar ik zette hem op de grond zodat ik maatregelen kon gaan nemen, maar wat doet hij.. hij spurt naar de keuken, pakt het doekje van het aanrecht en heeft alles tot de laatste spetter opgeruimd. Ik heb niets moeten zeggen. Stond ik wel even van te kijken. Hoop dat hij dat over een paar jaar nog steeds doen haha! Maar ja.. met nummertje 2 zal het ook wel goedkomen. Het is gewoon moeilijk voor te stellen dat je NOG meer liefde kunt voelen. Want wat gaat het ongelooflijk diep, de liefde voor je kind. Zou het trouwens verschrikkelijk vinden als er nu iets mis zou gaan in de zwangerschap, ben er niet voor niets bang voor. Maar goed, nu 15 weken.. je ziet geen buik, nog niks aangekomen. Blij dat ik volgende week een afspraak heb! Toxoplasmose tijdens je zwangerschap is wel eng zeg! Ik ben immuun, scheelt ook weer een hoop gedoe. |
| Quote |
| Ivy schreef op: 20-08-2012 13:52:57 |
Het is ook heel erg leuk om zoveel kindjes in verschillende leeftijden te hebben! Alleen heb ik m'n
zomer weer te vol gepland waardoor het nu even wat lastiger is. Moet wel opschieten als ik de boel
op rolletjes wil hebben om manlief voor nr. 7 over te halen ;-) Goede regel heb jij wat betreft rommel maken! Ik vind het wel goed dat hij nu al uit zichzelf voor een doekje loopt. Zal vast wel zo blijven als jij consequent blijft. Ik weet wat je bedoelt dat je je niet durft te hechten uit angst dat er iets mis zou kunnen gaan. Dat heb ik dus ook elke keer meer! Weet nog steeds niet waarom dat is. Meer ervaringen van anderen gelezen/gehoord? Leeftijd? Weten hoeveel je van je kinderen houdt? Geen idee, maar vervelend is het wel... Fijn dat je volgende week weer mag voor een afspraak! Zullen ze je vast weer wat geruster kunnen stellen. Hier gaat het altijd iets beter na de 20-weken echo. Alhoewel... Behalve de 1e keer toxoplasmose hebben ze hier elke keer wel iets van paniek gevonden: hoge bloeddruk (blijkt dat ik een witte jassenfobie heb, dus die kunnen ze nooit goed meten), iets met een Kell-antistof, 1 bloedvat minder in de navelstreng... En na nr 1. hadden ze in het ziekenhuis gezegd dat we geen kinderen op de natuurlijke manier meer konden krijgen  Neem artsen dus
eigenlijk een stuk minder serieus. Is eigenlijk ook niet goed, maar als ze iets zeggen, heb ik
zoiets van "Ik zie nog wel''.Bij Etienne vroegen ze trouwens ook echt of we de zwangerschap wilden beeïndigen. Dat was wel heel raar! Geen haar op ons hoofd dat er aan dacht, hoor. Gelukkig maar... Moet trouwens wel zeggen dat ik er zonder die artsen niet meer geweest was. Had een fluxus na mijn 5e bevalling en ze hebben toen met spoed een stolsel van meer dan een kg verwijderd. Mag ook niet meer thuis bevallen (helaas). Maar, al met al ben ik dus wel angstiger, maar niet per se voor wat artsen zeggen. Lekker logisch, maar niet heus |
| Quote |
| Alice schreef op: 20-08-2012 14:20:17 |
Heb zelf ook niet al het vertrouwen in artsen. Maar in het geval van een fluxus zal ik toch ook heel
blij met ze zijn! Als ik bij de huisarts ben geweest, zal ik toch altijd even checken of 't wel klopt wat er gezegd is. Even het hartje horen enzo, is toch wel erg fijn. En de kleine op een echo zien dansen, al helemaal! Maar zal er deze keer toch wel met knikkende knieen naar toe gaan. Af en toe twijfel ik zelfs of ik niet zal vragen of ik eerder al eventjes mag komen, om maar even naar dat hartje te luisteren. Maar goed.. aan de andere kant is er geen enkele aanwijzing dat er iets niet goed is. Dus moet mezelf er niet zo gek mee maken. Lijkt me ook heel raar als je gewoon wordt voorgesteld om een einde te maken aan je zwangerschap. Rare vraag eigenlijk. Als je zoiets wil, dan zul je dat zelf wel aangeven denk ik. Maar goed, lijkt mij verschrikkelijk, moet er niet aan denken. Ook in het geval dat er iets grondig mis zou zijn, zou ik dat nog niet overwegen. Laat de natuur dan maar zijn gang gaan. Zelf die beslissing maken, zou ik denk ik niet kunnen. |
| Quote |
| Ivy schreef op: 20-08-2012 15:01:10 |
Nou, kan je vertellen, wat er door me heenging toen ze me vroegen het leven van mijn kind stop te
zetten, is met geen pen te beschrijven! Allereerst de angst dat mijn kind later niet gelukkig zou zijn. Dat is mijn criterium. Als ik een kind zou krijgen dat gehandicapt zou zijn, zou ik dat lang niet zo erg vinden als wanneer het kind ziek zou zijn, maar daardoor ook ongelukkig. Een gelukkig kindje met Down, zou ik zielsblij mee zijn! Een kindje dat om welke reden dan ook ongelukkig zou zijn, zou me veel meer verdriet doen... Mijn hart zou dan gewoon echt pijn doen voor mijn kind. Maar goed, als zo'n arts dat zo even tussen neus en lippen door vraagt, schrik je gewoon enorm! Niet dat we het overwogen, maar de gedachte dat er misschien wel iets heel erg mis was. Nu denken wij er nog precies hetzelfde over. Alleen als ik zwanger zou zijn van een kindje dat niet levensvatbaar zou zijn, zou ik het daar wel heel moeilijk mee hebben. Gewoon omdat je dan dus ook het verdriet oplegt aan de andere kinderen. Ik hoop het nooit mee te hoeven maken! En jij ook niet natuurlijk Je hoopt natuurlijk gewoon dat alles prima verloopt. En 1 troost: meestal is dat ook
zo. Je bent zwanger en dan is het nog eens zo moeilijk om je niet druk te maken. Heerlijk als je
straks je kindje naar je ziet zwaaien op de echo  Het komt vast goed en
dan kom ik straks prachtige foto's van je ukje maken! |
| Quote |
| Alice schreef op: 20-08-2012 19:43:02 |
Denk dat artsen soms ook wel even vergeten dat ze met mensen te maken hebben en 't echt heel
plastisch bekijken soms. Gedeeltelijk moet dat ook wel in hun beroep. Maar zo even vragen of je effe
het leven van een kind moet beeindigen, gaat net iets te ver vind ik. Niet levensvatbaar is ook gewoon supermoeilijk, wat je ook kiest. Dat zijn inderdaad dingen die ik nooit hoop mee te maken. Ook het sterven van mijn kind.. het lijkt me zo vreselijk, onoverkomelijk. Denk daar eigenlijk veel te veel aan. Vriendin van mij heeft vorig jaar haar dochtertje van 9 verloren, vanwege kanker. 17 maanden gevochten voor haar leven. Dit is iets waar ik dagelijks aan denk. En dagelijks als ik mijn zoontje in bed leg denk ik, "als jou maar nooit iets overkomt" Dat vind ik misschien wel het moeilijkste van moeder zijn. Het is zo mooi, maar zo kwetsbaar |
| Quote |
| Alice schreef op: 21-08-2012 09:21:53 |
Oja, over de foto's.. had je iets van kosten in gedachten? Lijkt me echt superleuk.. Sowieso om je te ontmoeten en natuurlijk ook het resultaat van de foto's. Ben nu al benieuwd! Tzt zullen we dan wel mailen over hoe of wat.. niet? |
| Quote |
| Ivy schreef op: 21-08-2012 11:28:12 |
Oh joh, ik hoef toch geen geld voor foto's van je kleintje! Vind het al een hele eer dat ik het mag
en ontzettend leuk om jullie dan in het echt te ontmoeten Al wat jij hoeft te doen is ruim voor je bevalt voorbeelden sturen/links doorgeven van foto's die je leuk vindt, zodat ik me kan voorbereiden/kan oefenen. Het is trouwens inderdaad soms goed dat artsen alles wat afstandelijker/plastischer bekijken, maar het kan soms raar overkomen! Wat betreft die angst... Ik heb dus juist vaak dat ik denk: Dit is te mooi om waar te zijn. Wie mag er nu 6 kindjes krijgen in goede gezondheid. Zonder verder ook maar iets, allergie of wat dan ook (nou ja, behalve Savannah, die is allergisch voor 1 of andere troep in een sportdrankje. Kreeg ze een keer van mijn zusjes, maar kreeg ze al nooit naar mij en drinkt ze nu helemaal nooit meer). Juist daardoor heb ik dan vaak het beklemmende gevoel dat ik een keer heel erg ''gepakt'' ga worden. Dat het ooit juist heel fout zal gaan. Zo verdrietig als je dan van dichtbij ziet hoe anderen lijden en soms zelfs hun kindje verliezen... Mijn vk verloor haar dochtertje op 5-jarige leeftijd toen ik zwanger was van Evan. Zo heftig... Een oud huisgenootje verloor vorig jaar haar dochtertje aan leukemie 2 weken na haar 1e verjaardag. Onbeschrijflijk verdriet dat ik hoop nooit mee te hoeven maken! Maar, als ik dat dan zo tegen artsen zeg, mijn angst, zeggen ze eigenlijk altijd: Mevrouw, wij kijken nu juist naar het verleden om te bepalen of u meer risico loopt of niet. Er kan altijd wel iets mis gaan, maar het ziet er goed uit. En aangezien het met jouw oudste ook goed gaat en de zwangerschap goed ging, maak je medisch gezien een hele goede kans dat het goed gaat! Probeer dus juist te genieten van je zwangerschap en van je zoontje. Dit zijn, volgens mij, de mooiste tijden van ons leven! |
| Quote |
| Alice schreef op: 21-08-2012 16:03:18 |
Ik zal wel wat leuks verzinnen als bedankje In elk geval verse eitjes van ons kipjes haha! Neem je je kleintjes mee trouwens? Ik ken dat gevoel trouwens ook... van hoe kan een mens zoveel geluk krijgen.. ooit gaat daar iets tegenover staan. Ik denk niet dat ik met een dergelijk verdriet zou kunnen leven. En klinkt ook wel heel raar, maar daarom vind ik het krijgen van een tweede ook wel eng. Moest er met 1 van de 2 iets gebeuren, dan moet je gewoon door voor de andere (in jouw geval 5, of straks 6) , dan heb je geen keus. Als er "maar" 1 was, heb je meer keus. Ik weet dat het niet mooi klinkt, mijn man is er immers ook nog, maar dat is anders. Het is natuurlijk goed dat je dan de keus niet meer hebt, maar tegelijk voelt dat ook heel beangstigend. Maar goed.. over dit soort dingen, kun je misschien beter niet na denken. Het heeft geen zin om je er al zo druk over te maken, hopelijk overkomt het ons nooit. En hopelijk overkomt het niemand.. maar ja.. Ik kan ook echt genieten van deze tijd. Ik ben zo blij dat ik niet terug ben gaan werken. Ik had dit echt nooit willen missen. Wat een heerlijkheid. Zie ook dat mijn zoontje hier van geniet. 2 weken geleden logeerde mijn nichtje (21) hier 4 dagen, was super super gezellig, daar niet van, hebben 't echt heel leuk gehad. Daarna was 't weekend, dus papa ook thuis, toch een ander ritme dan door de week. En de maandag erna, kon je echt aan mn zoontje merken dat hij blij was dat de rust was wedergekeerd. Hij is totaal niet lastig geweest ofzo hoor, maar hij was gewoon weer helemaal in zn element. At 's morgens ook weer zijn ontbijt volledig op, had gewoon zijn rust er weer voor. Toch mooi om te zien bij zo'n klein ventje, kwam ook weer veel meer bij me zitten, samen boekjes lezen, echt quality time, wat er die week ervoor een beetje bij ingeschoten was. Kan 't mannetje af en toe wel opvreten, zo lief en gezellig als hij is. Vind het leuk om te lezen dat je hem "mijn oudste" noemt. Klopt natuurlijk, maar tis wennen, wel leuk wennen. Ben er trots op. |
| Quote |
| Ivy schreef op: 22-08-2012 09:43:03 |
Hihi, zal het je niet aandoen om met 6 schatjes aan te komen zetten als je net bevallen bent Ik hoop een klein
beetje dat Abigail mij dan ook al niet meer hard nodig heeft, maar dat durf ik nog niet te
garanderen... De anderen kunnen prima een middagje bij opa of pa blijven, hoor. Die gedachte dat ik door moet als er met 1 iets gebeurt, gaat ook heel vaak door mij heen. Of de gedachte dat we met auto en al in het water zouden rijden en ik ze niet allemaal zou kunnen redden, dat soort dingen. Ben heel goed in het bedenken van rampscenario's ;-) Maar je hebt gelijk, we doen er beter aan daar gewoon niet over na te denken en juist alleen maar genieten van het mooie dat we mogen ervaren. Heerlijk is dat als je weer gewoon samen met je kindje bent na een logeerpartij, hè? Gewoon weer 's ochtends lekker op je gemak, wat langer blijven liggen met een boekje enzo. Ik miste dat soort dingen een paar weken geleden toen een vriendin van mij hier logeerde met haar 2 kinderen ook. Hoe gezellig het ook was! Je zult er toch aan moeten gaan wennen dat je zoontje je oudste is Ik heb dat
trouwens al heel snel. Als mensen mij tijdens een zwangerschap vragen: "Weet je al wat het
gaat worden?" Zeg ik, geen idee, misschien een kapster of minister ofzo. Kijken ze me
heel verbaasd aan, maar ja, een jongen of een meisje is hij/zij dan natuurlijk al ;-) Voor mijn gevoel zijn het al heel snel echt kindjes. Maar het blijft altijd een raar idee te beseffen dat je kind een grote broer/zus wordt! Zou het hier ook wel weer raar vinden als Abigail dat ooit nog wordt |
| Quote |
| Alice schreef op: 22-08-2012 11:50:47 |
Nou als je Abigail wilt meenemen, is dat geen enkel probleem hoor. Ze zal zich wel vermaken met
mijn oudste |
| Quote |
| Ivy schreef op: 22-08-2012 20:40:14 |
Hahaha Alice, dat geloof ik best dat Abigail en jouw oudste zich samen zullen vermaken! Maar
toch zal ik wel proberen haar thuis te laten, hoor. Moet natuurlijk ook met mijn camera bezig
om jou mooie plaatjes te kunnen geven. Wat leuk dat je dan dus bijna al weet of je een zoontje of dochtertje krijgt. Ook heel gezellig trouwens om te kunnen shoppen met een vriendin. Voor een meisje zou je natuurlijk nog heel veel moeten halen Waar houd je dan
eigenlijk van? Popperig? Stoer? Roze of juist niet?Manlief is bijna overstag voor nr. 7, denk ik Ik hoop dat hij rond de kerstdagen om is en dat ik dan nog voor mijn 37e
verjaardag zwanger raak, maar ja, dat is natuurlijk wel heel veel hopen... Wie weet...Een groot gezin kan ik je echt aanraden, hoor Maar daarbij ook:
kijk gewoon naar hoe het gaat en hoe je gezin is. Hier hebben we nooit gedacht dat we er 6
zouden krijgen, maar steeds denken we dan, er kan er nog 1 bij ;-)En het vele werk is allemaal goed te doen. Ik heb alleen een gruwelijke hekel aan de was! |
| Quote |
| Alice schreef op: 23-08-2012 09:47:11 |
Ja, de was voor 8 man! Poeh! Daar zou ik ook echt niet blij van worden. Nog minder van de strijk.
Ben je niet dagelijks aan 't wassen? Doe 't hier al 2x in de week en we zijn maar met 3 (maar ons aapje is een ongelooflijke knoeipot) En koken? Of verzinnen wat je moet eten, rekening houdend met ieder zn wensen.. ? Maar goed, dat zijn alleen maar praktische "bezwaren".. verder lijkt 't me geweldig. We zullen zien hoe ver we hier komen. Mijn man is een heel stuk ouder dan ik (13,5 jaar). Misschien kan hij met pensioen als we de laatste krijgen hahahaha! Voor kleine baby's hou ik van lieflijke kleertjes.. dus roze of wit met een kantje ofzo, vind ik heel schattig. Naarmate ze meer een eigen karaktertje krijgen, kleed ik daar meer naar. Doe dat met mn zoontje ook, sommige dingen vind ik wel mooi, maar passen gewoon echt niet bij hem, zijn karakter. Een heel stoer meisje dat graag in de tuin banjert, staat niet met een prachtig roze jurkje. Maar voor de kleintjes.. gewoon puur, lieflijk, effen, zachte pastelkleurtjes. Baby's met een spijkerbroek vind ik niet zo leuk, of gel in hun haar ofzo, drukke prints.. Kan ook wel heel schattig staan, maar is niet zo mijn ding. Hou dan meer van biokatoen, of gehaakt of gebreid.. zoiets. Dus.. misschien ben je wel zwanger als je komt foto's maken! Spannend zeg! Nog 5 daagjes voor de echo! Kan niet wachten! |
| Quote |
| Ivy schreef op: 24-08-2012 09:25:36 |
Wat leuk dat de echo al over 4 dagen is! Spannend en leuk Als je een meisje krijgt, heb ik hier nog allerlei tule rokjes voor op de foto, als je dat leuk vindt. Toen Savannah hier geboren werd, had ik echt een hekel aan roze, kant, meisjesachtig, maar mijn moeder kocht dat toch en toen ben ik er echt aan gaan wennen. Nu vind ik het hartstikke leuk bij die kleintjes En ik vind het eigenlijk juist geweldig, zo'n halve jongen in een prinsessenjurkje helemaal vies op het klimrek Madison heeft dat een beetje. Die is aan de ene kant een echt prinsesje,
maar aan de andere kant...Hier voor de kleine jongens ook altijd wel schattige kleertjes gehad. Eigenlijk nooit spijkerbroekjes, behalve voor Abigail. Had er veel gekregen en het is hier in dit huis best wel koud 's winters, maar als ik haar voor het leuk kleed, heeft ze ook iets schattigs aan. Zou wel heel leuk zijn als ik zwanger ben als ik bij jou foto's kom maken! Wie weet Eerst manlief nog net wat enthousiaster, want ik zou het niet willen als hij er
niet helemaal achter staat.Jij scheelt wel wat met je man, ja Mijn oudste zusje
heeft nu een vriend die 14 jaar ouder is en mijn jongste zusje een vriend die 11 jaar ouder
is. Ben dus wel wat gewend ;-) Praktische bezwaren voor een groot gezin heb ik niet echt, hoor. De was is niet echt leuk, maar als het bij is (is nu dus niet door al het klussen hier de afgelopen weken), is het gewoon goed bij te houden. De wasmachine draait minstens meerdere keren per dag, 6 dagen per week. Alleen al handdoeken bijvoorbeeld is een lading per dag Strijken ben ik vanaf Evan (kind 4) in het ziekenhuis lag toen hij 1,5 was, mee
gestopt. Ik strijk nu eigenlijk alleen nog het hoognodige. Rest vouw ik gelijk op uit de
droger. Verder een systeem met verschillende kratten, zodat de kinderen zelf de was al
scheiden en kleine kratjes, zodat de grotere kinderen hun eigen schone goed zelf in de kasten kunnen
leggen. Koken is niet zo'n probleem, hoor. Alle kinderen moeten eten wat de pot schaft. Ze mogen 1 ding hebben dat ze niet lusten, maar ik kook daarvoor geen vervanging. Colin lust bijv. geen champignons, dus die vist hij er maar lekker zelf uit als we dat eten Wel
hebben we als we vlees eten een alternatief zonder vlees. We hebben hier vaste menu's met
recepten, zodat de 2 oudsten ook kunnen koken, maar de laatste tijd, zeker in de vakantie, is het
meer waar we zin in hebben. En nu zo aan het werk, schoolwerk voorbereiden. Maar eens kijken wat deze dag brengt. Kind 1,2 en 6 hebben al flink overgegeven. Ik hoop de rest niet. Heb wel de lasagne voor vanavond voor de zekerheid geschrapt ;-) |
| Quote |
| Alice schreef op: 24-08-2012 21:32:49 |
Jeej.. en alweer een dag bijna om, we komen steeds dichterbij de echo! Zul je net zien dat de kleine niet meewerkt hahaha! Vandaag hard gewerkt. De garagepoort van verf gestript. Viel niet mee! Gaan 'm opnieuw verven. Zitten nog te twijfelen tussen klassiek groen of grijs. Ja, we schelen veel in leeftijd, maar zelf merken we dat eigenlijk niet. We zitten best wel op dezelfde golflengte. Er zijn wel dingen van zijn vroeger, die mij niets zeggen, qua muziek en tv programma's enzo.. hij hoort graag 80'er jaren muziek en ik helemaal niet. Maar daarentegen horen we allebei wel weer graag 60's of 70's, dus zoveel heeft 't ook niet met leeftijd te maken. Hij is in Belgie opgegroeid en ik in Nederland, da's ook al een verschil. Wel handig eigenlijk, vaste menu's! Ik zit altijd zo te dubben wat ik zal klaarmaken 's avonds. Stomvervelend vind ik dat eigenlijk. Maar ik kook wel heel graag en ik hou ook wel van afwisseling. Denk dat spaghetti met tomaten/groentensaus het enige is dat we wekelijks eten. Verder zit ik vaak in mn kookboeken te neuzen wat ik zal klaarmaken. Ik kijk ook vaak naar het weer. Op een regenachtige herfstdag ben ik sneller geneigd hutspot te maken dan op een mooie zonnige zomerdag. Ik hou wel rekening met wat mn zoontje lust, veel groenten laat hij namelijk liggen. Dus dat compenseer ik dan weer met een spaghettisaus vol groenten, of chili con carne op een andere dag.. Redelijk onbewust voor hem, dat wel. Maar ja.. 2 jaar is natuurlijk ook een heel ander verhaal dan 10 jaar bvb. Kind van 2 kun je niet vertellen dat het iets moet eten omdat het goed voor hem is ofzo. Hoe is 't met de kindjes? Nog meer zieken? Hebben ze buikgriep te pakken? Arme jullie! Hoop dat ze er snel overheen zijn. Zoooo erg vind ik dat, buikgriep. Hoe ellendig voel je je dan! Vind een tule rokje hartstikke schattig! Blote baby's vind ik ook heel erg mooi. Zo puur en lief! Baby's op een schapenvachtje. Slapende baby's.. Ik zal 's gaan rondneuzen wat ik allemaal mooi vind. Kan eigenlijk al niet meer wachten haha! |
| Quote |
| Ivy schreef op: 25-08-2012 08:09:33 |
Hier gaat het gelukkig goed! Na 20u gisteravond heeft niemand meer overgegeven. Kids
hebben net hun ontbijt op en zitten vol leven. Het is weer een herrie Ik verwacht nu dat Madison gewoon zal kunnen dansen straks. Fingers crossed! Hier komen gerechten volgens het schema 1x in de 6 weken aan bod. Elke week 1 rijstgerecht, 1x aardappelen, 1x pasta, 1x stoofvlees, 1x maaltijdsoep, 1x vis en 1x waar we zin in hebben. Pastasaus vinden er hier 2 niet lekker. Heel lastig! Wat jij nu doet door daar extra veel groente in te stoppen doe ik ook altijd, maar dat werkt voor 2 kinderen dus absoluut niet. Al moeten ze het wel eten, maar dan pakken ze het minimale ;-) Kan ook zijn dat we iets wisselen voor bijv. seizoensgroente, hoor. Als er bijv. andijviestamp staat, kan dat 's zomers ook aardappelen met sla worden ofzo. Is geen wet van Meden en Perzen, maar wel een handige richtlijn. Hier hoeven ze ook echt pas vanaf 4 jaar goed mee te eten. Gewoon omdat ik dan kan uitleggen wat waar goed voor is. Zo lang ze overdag eten en gewoon gezonde dingen krijgen, maakt dat, volgens mij, niet zo heel veel uit. We maken trouwens wel elke dag een alternatief klaar voor de niet vlees-eters. En in de loop der tijd zijn verschillende gerechten (lasagne, bami) voor iedereen vegi geworden. Ik was trouwens ook gek op koken! In het vorige huis hadden we een heerlijke keuken! Hier daarentegen... Het keukentje is heel klein voor 8 mensen en het gasfornuis doet het zo slecht dat een pan aardappels koken gerust 5 kwartier kan duren! Met kokend water beginnend! Word er soms helemaal gek van... Wat betreft jullie leeftijdsverschil, er zijn ook genoeg relaties die het niet redden terwijl men van dezelfde leeftijd is. Mijn 2 zusjes waren getrouwd en woonden samen met leeftijdsgenoten, maar dat ging dus niet goed. Als je maar gelukkig bent samen maakt het allemaal niet uit, toch? En 13,5 jaar is niet eens zo heel erg veel. Maar, kan me wel voorstellen dat er wat sommige dingen als muziek betreft wel verschil kan zijn. Zijn jeugd was natuurlijk toch net in een iets andere tijd dan die van jou. Schapenvachtje staat hier hoog op mijn verlanglijst! Die ga ik zeker hebben tegen de tijd
dat jouw baby geboren wordt! Ze hebben er nu 1 bij de Action, maar die is echt niet
mooi. Er zijn ook hele mooi echte... En bij de Ikea hebben ze ook best mooie. Dat
komt in elk geval goed. En wat vind je van zo'n cocon-achtig gehaakt ding? Als je straks
de tijd hebt, kunnen we ook alles doen wat je leuk vindt
|
| Quote |
| Alice schreef op: 25-08-2012 13:14:41 |
Je moet je geen zorgen maken over goed genoeg zijn. Het is gewoon om te oefenen, toch? We nemen er
gewoon de tijd voor, komt helemaal goed! Zou 't wel leuk vinden om ook een mooie foto van allebei de kindjes samen te hebben. Zal niet simpel zijn denk ik, met een kindje van 2,5 erbij. We zien wel. Een baby in zo'n netje vind ik inderdaad ook heel schattig. Zo'n schapenvachtje is altijd leuk om te hebben ook, dus laat 't even weten als 't jou niet lukt om te kopen, dan koop ik het wel. Jeetje, 5 kwartier om aardappelen te koken! Dat lijkt me ook echt wel heel frustrerend! Ik had hiervoor een keramische kookplaat, dat was ook enorm wennen in het begin, verging me de zin van het koken ook wel. Daar dan zo'n 7-8 jaar op gekookt en nu terug op gas. Was ook weer wennen! Ben ook niet heel erg tevreden over het gasfornuis wat we nu hebben.. maar goed. Er is mee te leven. Uiteindelijk willen we nog allerlei verbouwingen doen aan ons huis, dan ook een nieuwe keuken, dus tegen die tijd zien we wel verder. Denk dat ik ook maar 's zo'n menu op ga stellen voor 6 weken. Lijkt me erg handig en ook erg efficient voor de boodschappen. Begin dit jaar heb ik gelijnd en dan maakte ik aan 't begin van de week een weekmenu voor alle maaltijden (ook lunch en tussendoor enzo) Daaruit maakte ik dan mn boodschappenlijstje en dat was eigenlijk heel erg handig. Ook goedkoper qua boodschappen denk ik. Soep is mn zoontje ook dol op, maakt eigenlijk niet uit welke soep. Ook een ideale manier om er meer groenten in te krijgen haha! Is Madison nog gaan dansen? Niemand meer ziek geworden? |
| Quote |
| Ivy schreef op: 25-08-2012 16:24:16 |
Hier zijn al onze menulijsten aan boodschappenlijsten gekoppeld. Daar zitten ook alle snacks
en tussendoortjes enzo bij. Eigenlijk omdat ik liever zelfgemaakte dingen aan de kinderen
geef. En de 2 grote kids moeten ook 1x per week iets bakken. En ze moeten 1x per week
koken. Het scheelt in elk geval een hoop tijd. Kan het je aanraden Leuk dat jullie je keukeen nog gaan verbouwen! Kun je straks nog lekker alle kanten op. Wij zitten in een huurwoning en zullen het waarschijnlijk met deze keuken moeten doen. We durven niet om iets nieuws te vragen (al is deze keuken aan vervanging toe), omdat we bang zijn dat de huisbaas dan de huur opzegt en er mensen in zou zetten die meer betalen. Ik denk niet dat wij met 6 kinderen makkelijk aan een andere huurwoning zullen komen... Madison is gaan dansen en heeft genoten! Was zo leuk om te zien Ze deed het
hartstikke goed. In het begin was ze een beetje bang, maar toen ze muziek hoorde was dat zo
voorbij. Ze deed ook echt mee en dat vond ik stiekem toch best knap voor haar 3,5. Het is wel de bedoeling dat jij goede foto's van je baby krijgt, hoor! Moet gewoon Gelukkig heb
ik nog even om te oefenen. Ik vind het geweldig om foto's van baby's te maken, maar het moet
wel goed resultaat zijn. Niet de baby lastigvallen voor een paar foto's die niet mooi
zijn! Er moet er toch minstens 1 tussen zitten straks die je zo uit zou vergroten op je
muur. Ik zoek best vaak online naar foto's om zo een idee te krijgen. Zal eens beginnen
te kijken naar foto's van een peuter en newborn. Gaat goedkomen! |
| Quote |
| Alice schreef op: 25-08-2012 21:15:01 |
Wat leuk dat Madison zo genoten heeft van 't dansen. Geweldig. Wat super dat ze nu al iets heeft wat
ze zo leuk vindt! En met recht een trotse moeder hoor! Zou ik ook zijn! Wat rot dat je zo bang moet zijn dat je huurbaas de huur opzegt. Mag natuurlijk niet, maar het kan wel gebeuren. We hebben dit huis 2 jaar geleden gekocht en wonen er nu ongeveer 1,5 jaar in. Op zich is het in orde, maar we kunnen nog veel doen. De tuin was sowieso nogal onderkomen, jaren niets aan gebeurd, dus daar zijn we al flink mee bezig geweest. Op het moment hebben we genoeg ruimte, maar als straks nr 2 ook wat groter is, dan wordt 't misschien wel wat krap qua speelruimte. We hebben verschillende mogelijkheden, weten nog niet precies wat we dan gaan doen. We kunnen bvb de garage leuk gaan inrichten als woon- en speelruimte, die is inpandig, dus makkelijk te doen. Ofwel maken we daar de keuken en wordt de huidige keuken de eetplaats en dan is de living wat ruimer. Ofwel bouwen we een stuk aan. We hebben een groot terras, wat ook leuk is om te overkappen of een serre van te maken. Mogelijkheden genoeg. Nu nog een smak geld en tijd haha! Kun je niet zelf een gasfornuis aanschaffen? Zo'n opzetding misschien? Vind het een heel goed idee om kinderen al 1x per week te laten koken. Vanaf welke leeftijd heb je dat gedaan? Ik keek vroeger dagelijks met mn moeder mee en wist op die manier echt wel al een heleboel toen ik op mezelf ging wonen. Vond dat toch wel een groot voordeel. Maar echt zelf een potje koken, is toch nog anders denk ik. Weten ze ook wat voor 'n tijd en moeite er in gaat, helemaal niet slecht nee! Natuurlijk ben ik superblij met mooie foto's, maar je moet je zeker niet bezwaard voelen als iets niet lukt. Ik vind dat echt niet erg. En met bewerken achteraf (ook al is 't niet jouw ding) kun je nog een heleboel doen! |
| Quote |
| Ivy schreef op: 26-08-2012 20:17:32 |
Madison wil echt al 2 jaar dansen. Zo apart! Ze hupst en wiebelt dan ook meteen zo gauw
ze muziek hoort Overal en altijd Savannah trouwens
ook. Is echt heel leuk als de kinderen eenmaal wat groter zijn en zo heerlijk bezig kunnen
zijn met hun eigen dingen. Het blijft gewoonweg prachtig om te zien hoe ze zich
ontwikkelen!Wij wonen trouwens ook nog eens in een vakantiewoning en dat is toch een wat ander huurcontract dan normaal. Moet er niet aan denken om te moeten verhuizen... Wat heerlijk dat jullie zoveel mogelijkheden met je huis hebben! Dat klinkt geweldig! Ben heel benieuwd, maar zal het snel genoeg zien Het fornuis zelf is hier trouwens niet het probleem. Het ligt aan een kraantje bij de gastank. Valt op te lossen, maar Eric is niet zo snel ;-) Hier helpen de kleintjes mij mee met koken. Evan snijdt dan bijv. groente, Madison kan ze wassen en aardappels doorsnijden, dat soort dingen. Colin kijkt liever met Savannah mee. De 2 oudste kunnen zelf eigenlijk zo'n beetje alles klaarmaken wat wij normaal eten, want ik heb alle recepten zo duidelijk opgeschreven dat zij dat zelf kunnen lezen. Ik vind het wel belangrijk dat ze van alles kunnen. De belangrijkste reden is dat ik ze klaar wil stomen voor een zelfstandig leven en tja, daar horen wassen, koken, schoonmaken e.d. ook bij. Plus, ik wil niet een soort huissloofje zijn. Ben in de eerste plaats hun mama, tweede plaats hun onderwijzeres en zie mezelf pas in de 3e plaats als huishoudster (alle andere taken komen daarna ;-)) Ik vind het trouwens ook echt belangrijk dat ze zo leren mee te draaien in het gezin als schakel in het geheel. Samen kunnen we heel wat! En daarnaast leren ze verantwoordelijkheid te nemen, secuur te werken, instructies opvolgen etc. Ik ben een tijdje geleden een link met babyfoto's tegengekomen. Zal morgen eens even zoeken waar (zit ergens in m'n mailbox). Wie weet vind je zoiets leuk. |
| Quote |
| Alice schreef op: 28-08-2012 09:23:35 |
Gisteravond een heel verhaal getypt en toen was mn internet down. |
| Quote |
| Alice schreef op: 28-08-2012 17:10:49 |
En nu is mn afpraak verzet... grrrrrrrrrrrrrrrrrr NIET LEUK! |
| Quote |
| Ivy schreef op: 28-08-2012 19:17:34 |
Oh nee!!! Wat balen dat je afspraak verzet is! Wanneer mag je nu gaan? Leuk dat je zoontje zo gek op auto's is! Altijd leuk om te zien, kleine jongetjes met hun autootjes En natuurlijk
ook mijn grote jongetje met zijn grote autootje  Eric is nog steeds
zo autogek ;-)Op ons adres mogen we gelukkig wel ingeschreven staan. Maar, vanaf 2028 niet meer. Ik weet ook niet wat er hier verder gaat gebeuren. Ik geloof dat als de provincie dat wil, ze dit hele park hier wel plat kunnen gooien of zoiets. De gemeente doet niet moeilijk. Ach ja, we zien het wel. Zou hier zelf nooit iets durven kopen, maar met huren lopen we geen risico. Is inderdaad waar, de huisbaas mag blij zijn met ons. We proberen alles gewoon netjes te houden (loop nu wel achter met de tuin, maar dat haal ik in de herfstvakantie weer in) en we betalen ook automatisch en op tijd. Maar toch... Misschien dat we in het voorjaar een keer een lijstje naar hem zullen sturen. Dan zitten we hier bijna 5 jaar. Llijkt me trouwens ook wel echt erg als je een woning verhuurt en er wordt niet betaald. Je eigen lasten lopen dan natuurlijk gewoon door. Wij hebben nog geprobeerd ons vorige huis te verhuren, maar als ik veel verhalen hoor, ben ik blij dat onze hypotheekverstrekker dat niet wilde. We hebben het huis nog mooi kunnen verkopen voor de crisis en dit huren bevalt me ergens ook wel. Zeker omdat we zo graag willen emigreren (al zal dat nog even duren). |
| Quote |
| Alice schreef op: 29-08-2012 09:33:22 |
Waar willen jullie naar toe emigreren? Ik zou ook wel weg willen, liefst naar Australie, maar dat is moeilijk. Op latere leeftijd een B&B openen in Zuid Frankrijk, Spanje of Italie, lijkt me ook wel wat! Als we die euromillions toch 's wonnen he!! Allerliefste zou ik een wombat, koala en kangoeroe reservaat openen in Australie. Waar gewonde diertjes geholpen kunnen worden en leren terug in 't wild te gaan. Maar ja... euromillions dus. Ach 2028.. dat duurt nog wel even! Ben je 16 jaar verder, dus daar hoef je je nog lang niet druk over te maken. Een goede huurder is heel wat waard hoor, dus denk dat je best ook wat dingetjes mag doorgeven. Je hebt nu ook 't hele huis onder handen genomen! In de buurt van A'pen heb je toch ook zo'n park, daar mag je overigens geen domiciel hebben. Maar er staan wat pareltjes tussen hoor, poeh! Voor een lage prijs eigenlijk. Lijkt me ook gewoon heerlijk, altijd dat vakantiegevoel! Hopelijk kan ik vanavond terecht voor mn echo. Ik baalde echt enorm gisteren. Ik had alles al klaar en op 't laatste moment ging 't niet door. Was even best wel teleurgesteld. Mn zoontje zag 't, de lieverd.. hij kwam aaien en kusjes geven. Maar goed, tis maar een echo natuurlijk, er zijn ergere dingen in 't leven. |
| Quote |
| Ivy schreef op: 29-08-2012 11:00:56 |
| O ja, die
Euromillions... Dat klinkt gaaf, zeg, Australie en dan dieren helpen! Maar in
Australië is toch veel vraag naar IT-ers? Kunnen jullie daar niet zo naartoe? Hier kunnen we ook wel een paar miljoentjes gebruiken voor al onze plannen! Het allerliefst willen we emigreren naar een land waar de kinderen eventueel wel kunnen studeren. Verder zou ik graag een kindertehuis willen opzetten of ergens meehelpen in de toekomst. Als we niet anders kunnen, willen we dan naar Canada. Maar, het liefst zouden we naar Zuid-Amerika verhuizen. We moeten maar eens zien wat er mogelijk is, want ik denk dat het niet heel eenvoudig zal zijn met 6 (of 7????) kindjes. En het moet natuurlijk ook wel een beter leven voor hen worden. In Vlaanderen heb je best veel van die vakantieparken. Ik denk dat het eerder uitzondering is dat je hier domiciel mag hebben. We hebben hier ook wel verharde wegen. Elektriciteit en water is ook geen probleem. Internet en digitale tv ook niet meer. Alleen riolering is hier niet en gas gaat met een propaantank. Ik ga hier met je mee hopen dat je vanavond voor je echo mag! Tuurlijk ben je dan teleurgesteld als het op het laatste moment niet doorgaat. Blijft toch best spannend. Nog even en dan zie je je kleintje weer. Je zult dan vast niet heel lang hoeven te wachten. Lief van je zoontje dat hij dat zo oppikt als jij teleurgesteld bent. |
| Quote |
| Ivy schreef op: 29-08-2012 11:00:56 |
| O ja, die
Euromillions... Dat klinkt gaaf, zeg, Australie en dan dieren helpen! Maar in
Australië is toch veel vraag naar IT-ers? Kunnen jullie daar niet zo naartoe? Hier kunnen we ook wel een paar miljoentjes gebruiken voor al onze plannen! Het allerliefst willen we emigreren naar een land waar de kinderen eventueel wel kunnen studeren. Verder zou ik graag een kindertehuis willen opzetten of ergens meehelpen in de toekomst. Als we niet anders kunnen, willen we dan naar Canada. Maar, het liefst zouden we naar Zuid-Amerika verhuizen. We moeten maar eens zien wat er mogelijk is, want ik denk dat het niet heel eenvoudig zal zijn met 6 (of 7????) kindjes. En het moet natuurlijk ook wel een beter leven voor hen worden. In Vlaanderen heb je best veel van die vakantieparken. Ik denk dat het eerder uitzondering is dat je hier domiciel mag hebben. We hebben hier ook wel verharde wegen. Elektriciteit en water is ook geen probleem. Internet en digitale tv ook niet meer. Alleen riolering is hier niet en gas gaat met een propaantank. Ik ga hier met je mee hopen dat je vanavond voor je echo mag! Tuurlijk ben je dan teleurgesteld als het op het laatste moment niet doorgaat. Blijft toch best spannend. Nog even en dan zie je je kleintje weer. Je zult dan vast niet heel lang hoeven te wachten. Lief van je zoontje dat hij dat zo oppikt als jij teleurgesteld bent. |
| Quote |
| Alice schreef op: 29-08-2012 12:29:29 |
Ik heb niet zo veel vergelijkingsmateriaal, maar heb wel de indruk dat mn zoontje heel meelevend is.
Hij vindt het niet leuk als andere kindjes huilen, toen hij nog heel klein was, ging hij zelf
meehuilen (8w), nu wilt hij ze troosten en maakt zich echt zorgen dan. Mijn nichtje deed dit ook op
jonge leeftijd en is ook nog steeds heel meelevend, toont echt interesse in andere mensen en hun
gevoelens. Ze is nu 10, maar toen mijn relatie 5 jaar geleden stuk ging, gaapte ik een keer in haar
bijzijn. Ze vroeg toen of ik moe was omdat ik slecht kon slapen van verdriet. Vond dat wel heel
bijzonder voor zo'n kleintje. De eerste keer dat ik samen met mijn zoontje bij mijn vriendin was die haar dochtertje heeft verloren vorig jaar, was zij natuurlijk heel verdrietig. Ze liet toen foto's zien van de begrafenis. Ze huilde niet, ik ook (net) niet, maar toch merkte mn zoontje de sfeer op. Hij was toen 14 maanden. Legde zijn handje heel lief op haar been, zo van.. komt wel goed. Prachtige schepsels zijn we toch eigenlijk he.. zeker als we klein zijn. Ik weet eigenlijk niet hoe de vraag naar IT'ers is Down Under, maar ik zie mn toekomst daar ook niet zo in. Vind het eigenlijk maar een saai beroep haha! Australie is best moeilijk om in te komen, ik ben er er wel al 2x geweest en 't is er echt fantastisch. Ben er helemaal verliefd op! Ben jij al in Canada of Zuid Amerika geweest? Wat een mooie plannen hebben jullie! Ik hoop dat jullie ze ooit kunnen realiseren. Nog niks gehoord over mn echo  |
| Quote |
| Ivy schreef op: 29-08-2012 18:30:55 |
Volgens mij zijn jouw zoontje en nichtje best wel heel meelevend. Het is zeker niet zo dat alle
kindjes zo zijn. Hier zijn er een paar gevoeligere en wat minder gevoeligere kindjes, maar volgens mij niet zo gevoelig als jouw zoontje en nichtje. Ik vind dat toch wel heel bijzonder! Wel zijn er een paar die snel reageren op geur, geluid, drukte etc. Dat zijn trouwens ook de gevoeligere kindjes. Toen ze kleiner waren liepen ze ook met hun handen op hun oren over de kermis enzo In Australië ben ik nog nooit geweest. Mijn zusje woont in Nieuw-Zeeland, maar ik denk dat wij daar pas met St. Juttemis op bezoek zullen gaan Duurt nog een
eeuwigheid voor ik zo ver weg van mijn kindjes zou kunnen zijn. En 8 vliegtickets...
Gaan we weer, moeten we hier toch echt de loterij winnen Wel grappig dat IT-er een saai beroep vindt Ik denk ook wel dat dieren redden een stuk boeiender is, maar ach, als het je
droom is en je zo binnenkomt, zou je het dan ook niet tijdelijk willen doen? Of wil je
voorlopig echt thuisblijfmoeder blijven?Ik trouwens wel. Alle plannen die ik maak, probeer ik daar toch wel omheen te maken. Ik ben trouwens wel in Canada en in Zuid Amerika geweest. Beide fantastische landen! Eigenlijk zien we het wel een klein beetje als noodzaak voor ons om te verhuizen, want we willen dolgraag voor een groot deel zelfvoorzienend zijn en hier zie ik dat niet gebeuren... Hopelijk heb je inmiddels nieuws gehad over je echo, of beter nog, heb je het inmiddels achter de rug Ben benieuwd! |
| Quote |
| Alice schreef op: 29-08-2012 20:41:01 |
Pas om 21.30!! Gaaf dat je al in die landen geweest bent! Ze lijken me ook echt fantastisch. Nog maar veel te
weinig van de wereld gezien eigenlijk. Maar ja, mn hart is blijven liggen in Australie. |
| Quote |
| Alice schreef op: 29-08-2012 22:44:19 |
Jippie!!! Baby helemaal gezond en wel! En we weten wat geslacht is! Stuur je effe een pb'tje! |
| Quote |
