Blijf twijfelen.

Wie weet ben je er nu nog niet aan toe omdat alle nadelen nog vers in het geheugen liggen en over een jaar wel.
Hoe een en ander bij een volgende baby verloopt valt natuurlijk niet te voorspellen maar nu weet je wel wat er boven je hooft kan hangen maar aan de andere kant ben je beter voorbereid omdat je bijvoorbeeld koemelkallergie nu herkent. Een aantal dinge "overkomen" je nu minder snel omdat je al ervaring hebt.
Hier moet je samen met je partner uitkomen maar je hoeft nu niets te beslissen je kunt het nog voor je uitschuiven (tenzij je zo oud bent als ik).

Alles wat op je pad komt, lukt je...

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

Ik herken het heel goed, ik denk ook vaak wat als we weer hetzelfde mee gaan maken, maar aan de andere kant we zouden dingen wel eerder herkennen en weten waar we moeten zijn.
Onze zoon is ruim 2 jaar.

Onze zoon heeft ook een moeilijke start gehad, huilbaby en reflux. Ook heeft hij een flinke ontwikkelingsachterstand hij loopt nu aan de hand maar kan nog niet zelf lopen.

Toch twijfel ik niet of ik nog een tweede wil, dit weet ik zeker maar nog even wachten. Komt bij mij wel bij dat ik niet zelf zwanger kan raken dus een intensieve behandeling in het ziekenhuis moet doorlopen, dit is voor mij nu de rede om nog even te wachten tot onze zoon goed loopt en alles wat rustiger word.

Volg je gevoel en praat er veel samen over (dit heeft hier erg geholpen)

Ik heb 3 kinderen en ze waren alledrie weer anders. De oudste huilde ook veel maar de 2e niet en de 3e was nog weer veel makkelijker. De 2e en de 3e sliepen ook veel sneller door. Ook de bevallingen 3 keer anders. 1e keizersnee, 2 weken te laat, 2e 2 weken te vroeg en gewone bevalling, 3e gewone bevalling maand te vroeg, was in een paar uurtjes gepiept met nauwelijks pijn. Niemand kan voor jou beslissen, maar ik wil wel aangeven dat het de volgende keer waarschijnlijk heel anders gaat

laat de wat als je niet etgen houden
je bent nu al mama e hebt ervaring je herkent dadelijk dingen sneller
en vergeet niet twee kinderen kunnen zoooooo verschillend zijn
beide jongens hebben best last van krampjes gehad
de ene was met 4 mnd klaar sliep vanaf week 3 door vanf 3 maanden zelfs van 9 tot 9 na 4 mnd genoot ik zooo maar ik ben geen baby mama en von na jaar makkelijker worden

nu de tweede heft 4 mnd lang alleen aan mama gekleefd was vrolijk bij mij 24 upd en verder niet sliep verdomde weinig en kwam soms wel 8 keer oer nacht
denk nou 4 mnd grens maar nee hij is overdag een schat vrolijk gezellig wel ontzettend snel allemaal
maar snachs blijft lastig slaapt wle inmiddels in eigen bedje maar doorslapen szit er bij hem nog niet in en dat terwijl hij bijna 8 mnd is
die tweee jongens verschillen dag en nacht het kan allemaal zooo anders zijn
ja kans is er bij jou op weer kma maar je weet t u kan sneller ingrijpen met juiste hulp hoeft hij geen pijn te hebben enz
dus laat dat je echt neit tegen houden

het kan altijd erger of beter zijn als bij je eerste
ga nadenken wil je wel of geen 2de en wat wil je partner wat voor tijdsbestek zou je graag willen enz enz enz
hier zit er ruim drie jaar tussen en vind het heerlijk de oudste gaat volgende week lekker naar school en de kleine kan dan even heelrijk alle aandacht krijgen en mama kan beetje bij tanken dus wat leeftijds verschil zeg ik ga er voor ideaaaal

succes met jullie keus

Ik herken je ook... Wij hebben 2 kindjes en de jongste is nu 2 jaar en 3 maanden.... de ene keer denk ik : fantastisch! en de andere keer (vooral als ze niet luisteren, en veel grote monden hebben) nee!

Ik lees met je mee.

Bevalling en zwangerschap zie ik niet tegenop

Sterkte

Onze eerste was na een paar weken krijsen een eel makkelijk kind. Ze bleek ook reflux te hebben en nadat ze medicatie kreeg ging het super! Kwam lang voor een nachtfles maar sliep daarna gewoon weer door.
Na lang wikken en wegen besloten weer de MMM in te stappen voor een tweede. Tijdens de zwangerschap moest ik veel rust houden vanwege bloedingen en harde buiken. Yenthe ging regelmatig een dagje ergens spelen en verder samen rommelen.
De bevalling van Thomas was een ramp, we waren er allebei bijna niet meer geweest. Thomas lag 10 dagen in het ziekenhuis en kwam daarna thuis. Ik kan een lang verhaal ophangen maar het kwam er op neer dat de eerste 8 maanden vreselijk waren door verschillende problemen. Thomas gilde en krijste en als ik 4 uurtjes slaap per nacht kreeg had ik heel veel geluk.
Hij is nu 10 maanden en langzaam gaat het wat beter. We blijven steeds tegen problemen aan lopen en overdag slapen doet hij bijv alleen op schoot.
Het is een tropentijd. Het ergste is voorbij maar het is nog steeds heel zwaar. Maar wat zijn we blij dat we toch gegaan zijn voor een tweede! Yenthe is dol op haar broertje, ondanks dat ze echt heel veel heeft moeten afzien sinds zijn geboorte. Thomas is een mannetje wat heel vrolijk en makkelijk is, als hij zich goed voelt. Hij geeft ons, net als zijn zus, zoveel plezier!

Wat ik vooral wil zeggen; Als iemand me van tevoren had verteld waar we tegen aan zouden gaan lopen, denk ik niet dat Thomas er zou zijn, dan zouden we geen tweede gewild hebben. Maar wat ben ik blij dat we het van tevoren niet wisten!
Als iemand me gezegd zou hebben dat het zou gaan zoals het nu gegaan is, zou ik zeker geweten hebben dat we het niet zouden trekken, dat het te zwaar zou zijn. Maar we hebben het gered en redden het nog steeds!!

Ik vind het zwaar, nog steeds, maar wat ben ik blij met ons prachtige tweetal!!
Laat angst je wens niet tegenhouden. Het komt zoals het komt en jullie komen er doorheen! Niemand kan voorspellen hoe het zal gaan, volg je gevoel!

Onze oudste liet enorm op zich wachten en toen hij na 4 jaar besloot te komen was het best pittig.
De bevalling ging vanalles fout, hij is met 6 weken opgenomen met een alte, bleek reflux te hebben en er is nog een en ander niet helemala fijn gegaan.
Wij hebben toen gezegt dat er geen tweede zou komen wanneer je alles bij elkaar opteld.

Toen onze vent 5 jaar was begon het wel te kriebelen, en hebben we besloten om er dan toch voor te gaan.
Nog steeds met heel veel twijfel, maar ja wat als ook dit kindje zo lang op zich zou laten wachten.
Uiteindelijk bleven we twijfelen, ben wel naar de gyn geweest voor ongi opwekkers en zo, maar toch voor de zekerheid met condoom want ow ow we twijfelde zo enorm!

In the heat of the moment hebben we 1x ons condoom vergeten, en een maand later had ik een positieve test in mijn handen.
Na een zwangerschap die ik nooit meer over wil doen, hbben we er nu sinds een jaar een dochter bij, en ik kan me niet voorstellen dat we ooit getwijfeld hebben.
Ik ben heel erg blij dat ze door de rubbers heen piepte, anders hadden we waarschijnlijk nu nog getwijfeld en hadden we een boel mis gelopen.

Volg je hart zou ik zeggen, hoe moeilijk dat ook is.
Probeer nu alvast dingen in te dekken die voor jou de keuze moeilijk maken, probeer alvast in je omgeving mensen te vinden die eventueel een nachtje dingen over kunnen nemen zodat je goed kan slapen even.
Maar dat je eerste zoveel problemen heeft gehad, betekend echt niet dat je tweede dat ook krijgt.

keuzes maak je met je hart, niet met je hoofd.
Je verstand is er om je keuzes te begrijpen, niet om ze te maken !

volg je gevoel, twijfelen blijf je toch. Dat had ik na nummer 1 , 2 en 3 en toch ben ik zwanger van nummer 4

Al vind ik persoonlijk wel dat je het financieel aan moet kunnen.....

bij een 2e kindje krijg je nog eens zoveel liefde in je hart.

ik wilde nooit meer een 2e kindje. ik vond die 1e bevalling veel te traumatisch.
na 3 jaar ging ik twijfelen. zwanger zijn vond ik leuk, een kind is meer dan leuk en verrijkt m'n leven, waarom nietnog een keer?
ik keek naar de oudste en vond het bijna zielig dat hij alleen zou blijven, dat ik hem geen broer of zus gunde.....

je kan blijven twijfelen maar nooit kun je in de toekomst kijken. ergens haal je weer kracht vandaan
succes met jullie keuze

hier ook twijfel twijfel twijfel ik heb er 3 jaar over na gedacht doen we het wel of niet (hier is de situatie ook wat ingewikkelder) en nu ben ik zwanger via MMM en nog twijfel ik soms of ik het juiste besloten heb maar ik weet dat straks als die twijfels zullen verdwijnen als ik mijn kindje in mijn armen heb.

Ik had een behoorlijk zware bevalling, die 28 uur duurde. Na de bevalling zei ik : de tweede wordt een adoptiebaby."
Als ik maar niet meer hoefde te bevallen..
We hadden een voorbeeldige baby, huilde nooit, was heel erg makkelijk..maar toch vond ik het erg zwaar en heb ik lang getwijfeld over een tweede. Toen onze zoon 3 was ben ik zwanger geworden(helaas mk), daarna snel weer zwanger en gelukkig was onze dochter ook een makkelijke baby. Voor hetzelfde geld was het anders geweest, dat weet je natuurlijk nooit. Maar de bevalling was wel behoorlijk zwaar(stuit).
Ik heb lang een derde gewild, mijn man niet. Nu achteraf ben ik blij dat hij geen derde wilde, ik wil het nu ook niet meer. Onze kinderen zijn nl allebei 'anders', dus grote kans dat de derde dat ook zou zijn, het is nu al erg zwaar allemaal.

Succes met je beslissing!!

Onze nummer 2 kondigde zich onverwachts aan. Ik denk maar goed ook, want ik heb me niet druk hoeven maken over wat het beste moment was enzo.
Mijn eerste zwangerschap was behoorlijk zwaar, ik was kotsmisselijk. Geen prettig vooruitzicht voor een tweede keer. Maar nu was het gewoon zo. Ik vons het in het begin best zwaar met 2 kleintjes, maar nu achteraf zeg ik: op het moment dat je er middenin zit, lijkt het vreselijk lang en zwaar, maar als je erop terugkijkt, is het maar een korte periode in je leven. En als je het relativeert....
Nu hebben we nummer 3 en dat is niet bepaald een goede slaper. En ook buiten het slapen om is ze gewoon tja, noem het bewerkelijk. Maar het slechte slapen went en komt vast weer een keer goed.
En in jouw geval zou ik ook zeggen: als je eerste veel huilde door een allergie, kun je daar bij nr 2 al bij voorbaat rekening mee houden toch? Dat die ook een allergie kan hebben en je dus de voeding aan moet passen.

Ik denk dat als je graag een tweede wilt en alleen de eerste jaren je tegenhouden op dit moment, je moet proberen je daar overheen te zetten. Klinkt makkelijk, maar die eerste 2 jaar kom je ook echt wel weer door. En het is het waard, vind ik. Ze noemen het niet voor niks tropenjaren toch?
Hoe langer je wacht, hoe meer je straks went aan weer meer slapen, aan meer rust en aan een leven met 1 kind.

Bij ons zit er ook bewust iets meer tijd tussen. 3,5 jaar. Ietsje minder was gewenst, maar dit is ook prima. De oudste was nog een half jaar thuis voordat ze naar school ging en de nieuwe baby vond ze heel leuk en was een mooie afleiding tijdens de fase dat ze eigenlijk al aan school toe was.

De oudste begrijpt veel meer en we hadden geen last van een ego-peuterpuber, zoals je hebt bij een 2 jarige. Ze vinden elkaar superleuk. En spelen ook leuk samen. Maar ze hebben ieder ook hun eigen dingen.

Ik had er niet aan moeten denken bij 2 jaar al weer een baby. Ik was ook erg blij ff weer een routine te hebben en alles op de rit en geen gebroken nachten en zelf weer lichamelijk fit.

Wij hadden het andersom, de eerste was een makkelijke baby, sliep goed etc. De tweede sliep juist heel weinig zowel overdag als 's nachts en wilde het liefst aan een stuk door lichaamscontact.
Het was het eerste (half) jaar behoorlijk vermoeiend maar daara is het steeds makkelijker en leuker geworden. Wel was en ben ik blij met het leeftijdsverschil van 3 jaar. Een korter leeftijdsverschil heeft vast ook zijn charme maar wat meer ertussen vond ik echt fijn, ook nu ze wat ouder zijn merk ik dat de oudste echt veel rekening houd met de jongste en vanalles voor hem regelt.
Ik denk dat het voor jullie waarschijnlijk alleen maar mee zal vallen wanneer er nog een kindje bijkomt. Een volgend kindje hoeft niet weer een huilbaby te zijn en je bent al eens eerder door een diep dal gegaan dus kent de valkuilen. Je zal bepaalde dingen ook sneller herkennen en beter kunnen plaatsen waardoor het niet weer een herhaling zou worden van de eerste keer. Geniet nog maar lekker van de rust die jullie nu hebben en met een tweede kindje komt het straks vast ook helemaal goed!