dochter voelt zich jongen

Of het een fase is is voor ons natuurlijk moeilijk te beantwoorden. Ik zou met jullie dochter in gesprek blijven en haar serieus nemen. Vraag aan haar of ze behoefte heeft aan extra hulp van buitenaf. Maar geef ook eerlijk aan haar aan dat jij het ook niet zo goed weet allemaal maar dat je er voor haar bent en achter haar staat. 
En als jullie vinden dat ze meer hulp nodig hebt je dat ook aan haar aangeeft. 

---

Op zoek naar een persoonlijke creatie? Een email sturen mag altijd!
NoTes-Fotocreaties / notesfotocreaties@gmail.com

Inderdaad, vooral serieus nemen. En accepterend opstellen
Omdat ze al in de puberteit is, is het wellicht verstandig om relatief snel eens contact met de genderpoli van het VUMC op te nemen voor een verkennend gesprek? ZIj hebben veel ervaring met het inschatten van of iemand inderdaad aan genderdysforie lijdt.

Is het niet juist omdat ze ongesteld geworden is, hier riep jongste ook heel hard dat ze geen meisje wilde zijn (lees niet ongesteld wilde zijn) toen ze ongesteld geworden was....

---

I'm sorry did I roll my eyes out loud? 

Of ze dit serieus meent kunnen wij onmogelijk weten. We kunnen gissen en dingen voor haar invullen, maar dat helpt niet. 
Ik zou eens met de huisarts gaan praten, met haar erbij. 

Waarom wil ze een jongen zijn?

---

mv M 30-04-2001 en J 02-01-2005


Men moet menselijke handelingen niet bespotten, niet betreuren, niet veroordelen, doch begrijpen.

Spinoza 1670

Ik zou het niet zomaar als een fase of niet serieus zien, maar het een paar weken goed in de gaten houden. Blijft ze volhouden dat ze het zo voelt dan zou ik in overleg met de huisarts een psycholoog raadplegen.

Ik ken zelf sowieso al 2 kinderen die hier mee lopen. 1 is het traject inmiddels al echt ingegaan en al aan de hormonen etc. Een ander kleedt zich al als de andere gender, of die echt in het traject zit weet ik niet.

Wij kunnen door de computer uiteraard helemaal niks hierover zeggen.
Je kind aanhoren en eventeuul begeleiden mocht het echt transgender zijn is denk ik het belangrijkste.

Ik zou serieus het gesprek aan gaan en doorvragen. Mijn jongste gaf een tijdje aan dat hij een meisje wilde zijn. Al doorvragend kwam ik achter de redenen en dat was echte kinderlogica. Ik wil op de meisjes wc plassen, want dan krijg ik de schuld niet van de vieze wc bijvoorbeeld. Als je weet waarom ze dat voelt en denkt, kan je verder praten en kijken of het dieper zit of niet.

jij kent je dochter het best, ga het gesprek aan ga polsen hoe serieus je dit moet nemen , dat zou je als moeder beetje kunnen inschatten. Zou t sowieso wel serieus nemen en er voor gaan zitten veel praten en daarin mee gaan . Kijken wat ze wil alleen kleding of verder , en dan idd evt gesprek bij huisarts/specialist 
die mensen kunnen meer losmaken en door vragen op juiste vlakken 

Ik zou niet direct actie ondernemen als dit voor het eerst gezegd wordt en er nooit tekenen zijn geweest. Dit soort dingen zijn nu ook veel in de media te horen en wellicht vind ze het interessant om te zeggen. Rustig even afwachten, hoe serieus het is en je vooral nog geen zorgen maken. Vorig week zei ze nog lesbisch te zijn. Ze is haar ware ik nog volop aan het ontwikkelen. 

Eens met Lisje. Eerst maar eens kijken of het niet gewoon door de veranderende hormonen komt.  Als er nu plots dat soort uitspraken komen zonder dat er ooit tevoren signalen waren dan lijkt het een fase. 
En als je 11 bent dan zijn die dingen allemaal erg verwarrend.