Geen vriendin van mijn dochter

Mijn dochter is net 10 , geen idee hoe dat in de toekomst zou gaan.

ik en m’n eigen moeder zijn ook niet zo.
contact is goed en we zien elkaar minstens elke week wel een keer, maar we kunnen goed een week zonder elkaar gezien en gebeld te hebben. FB, whatsapp enzo heeft ze allemaal niet dus dat
contact mist ook al.

Hier ook vooral moeder en dochter(14) band, hoef ook geen vriendin te zijn. 
Ze is eerlijk en verteld haast alles maar mag ook gerust zo haar geheimpjes hebben
Shoppen ed kan gerust en is ook erg gezellig maar een weekend samen weg, geloof niet dat ze dat leuk vind. 
Dat ze jonger was wel maar nu neuuuhhh

---

Droom niet je leven, leef je dromen!

Dochter en ik hebben een moeder-dochter band, vriendinnen zijn hoef ik niet, maar ik vind het wel heel belangrijk dat ze zich veilig voelt bij me en naar me toe komt als er echt iets is (en dat doet ze tot nu toe ook)
Maar eigenlijk zijn we dol op elkaar meestal

We zouden ons ook prima een weekend samen vermaken, lekker eten, shoppen, rare dingen doen.
Maar een bezoekje aan de Starbucks en een frappuccino met een grote blueberry muffin vind ze ook al leuk en dat is een stuk dichterbij 

Dingen samen ondernemen zegt natuurlijk niets over de relatie die je met je kind hebt. Ik heb geen dochters dus kan ik daar niets over zeggen.
Maar wel twee zoons van 11 en 13 waarmee ik regelmatig apart dingen onderneem. Dingen die zij leuk vinden, zo vindt mijn jongste een rondje tuincentrum en samen ergens lunchen echt een feestje. De oudste vindt weer andere dingen leuk. 
Het is duidelijk dat we geen vrienden zijn maar moeder en zoon. En toch zijn dit soort momenten erg waardevol voor mij omdat ze meer geneigd zijn om dan eens te praten over waar ze mee bezig zijn en wat ze bezig houdt. Op een andere manier dan thuis in bijzijn van andere gezinsleden. Hierin zijn we gelijkwaardige gesprekspartners en dat vind ik echt geweldig!

Met mijn moeder heb ik geen vriendinnenband. Nooit gehad ook en deze gaat niet komen ook. In alle eerlijkheid is er altijd wat spanning in onze relatie, tegelijkertijd kan ik deze echt niet slecht noemen. Met mijn schoonmoeder had ik toen zij nog leefde een ontspannen gelijkwaardige relatie. Maar zeker weten dat ik haar schoondochter was en niet een vriendin. 

Ik heb twee dochters en ik ben niet hun beste vriendin maar hun moeder. Ik vind het ook helemaal niet gezond om beste vriendinnen met je dochter te zijn, we zijn niet gelijkwaardig!

Maar ik ben wel vorig jaar met de oudste een weekendje naar Londen geweest en met de jongste naar Groningen.Omdat we dat leuk vinden en speciaal. Het is ook heel anders om een keer iets 1 op 1 te doen dan altijd met z'n vieren. Niet dat we dan hele diepgaande gesprekken hebben maar gewoon het samenzijn, met z'n tweetjes op pad, da's gewoon echt heel leuk. Maar ik hoef het dan niet specialer te maken door allerlei foto's met hartjes erbij te plaatsen op facebook (sterker: ik heb daar juist altijd mijn twijfels bij   )

ik denk dat je op een oudere leeftijd wel het vriendinnen gevoel kan hebben maar das na bepaalde leeftijd denk ik eerder aan de orde 
zolang we in opvoedmodus staan vind ik dat dat helemala niet mogelijk is .
mijn dochter is welliswaar pas 2 maar mijn oudste zoon bijna 10 
en ja ik hoor wel vaak dat ze me leuk en lief en gezllig en weet ik wat vinden maar ik kan ook gewoon echt boos zijn als er iets mis is .
ik ga regelamtig met de kinderen apart iets ondernemen en daar hoort zo nu en dan ook weekendje weg bij enz ook met hun vader. 
ik ga ook regelmatig met ze een dagje shoppen of naar de bios ofzo omdat ik het belangrijk vind dat ze als gezin functioneren maar ook als individu die aandacht verdienen. En ja dan doen we ook wel eens iets omdat hun dat heel leuk vinden en wij niet zo .
maar ten alle tijden behoud ik de opvoed taak en als ik een vriend ben dan kan ik dat niet want dan ben je gelijkwaardig en daar is geen sprake van in ouder kind situatie. 



mijn moeder en ik hebben het nooit echt gehad, maar zij had dit wel met mijn zus , mede daardoor (en grote dosis jaloezie ) is hun realtie op de klippen gelopen. 
Mijn moeder doet wel een poging maar zal nooit lukken 
Ik ga dagjes met er uit heel gezllig maar ben dan ook wel blij al ik weer thuis ben. 

Ik heb dat ook niet, zowel niet met mijn eigen moeder als met mijn eigen kinderen (allemaal meisjes). Ik denk ook niet dat het goed is, het maakt je relatie juist kwetsbaar denk ik. Omdat een moeder onvoorwaardelijk van haar kinderen houdt (meestal dan, zou wel zo moeten zijn) en vriendschappen vrijwel nooit onvoorwaardelijk zijn. Ik doe echt wel eens iets een op een met mijn moeder of een van mijn kinderen, maar geen heel weekend. Sowieso al niet omdat ik er dan een heel weekend niet ben voor de rest en omdat ik het dan met allemaal moet doen en er staat geen geldboom in de tuin.
Een moeder-kind relatie is in beginsel niet gelijkwaardig, dat komt pas vanaf volwassenheid en is echt iets dat moet groeien. Mijn oudste twee zijn volwassen, maar hebben zich zo lang ze bij mij wonen toch te schikken naar mijn gezag. Een vriendschap is daarentegen in beginsel wel gelijkwaardig. Als dat niet zo is, is de basis ervan al niet goed. Terwijl dat bij een ouder-kind relatie juist de basis zou moeten zijn. Van die kinderen die als gelijke van ouders behandeld worden en overal over mee mogen discussiëren, ik krijg daar echt de kriebels van. Volgens mij worden dat hele nare mensen omdat ze nooit leren om zich af en toe te conformeren aan gezag en altijd overal over in discussie te gaan om hun (deels) zin te krijgen. Soms moet een kind gewoon even luisteren. Naar zijn/haar ouders, niet naar zijn/haar vrienden.
En mv e.l.s., als jij je dochter een ander cadeau wil geven, is dat je goed recht. Betaal bijvoorbeeld haar vakantie met vriendinnen, of een laptop voor haar vervolgopleiding, of wat zij zelf graag wil (binnen budget natuurlijk).

Met een man die regelmatig voor zijn werk in het buitenland zit zou het heel verleidelijk zijn om het thuis zo gezellig mogelijk te maken en zoveel mogelijk 'vriendin' te willen zijn voor de kinderen. Maar zo werkte het toch niet helemaal. Als mijn man er niet is wilde ik ook niet graag dat er twee kinderen over mij heen walste. Dus ik heb de titel de strengste ouder in huis te zijn! Kan ik prima mee leven hoor hihi. De regels in huis gelden ook als papa er niet is. En nee blijft ook als papa er niet is gewoon nee! Was en is echt niet altijd even gemakkelijk, maar voor de kinderen was het gewoon duidelijk.

Wil niet zeggen dat we nooit iets leuks doen. We gaan nog wel eens naar bv Amsterdam toe en maken daar dan ook echt een gezellige dag van. Soms pakken we een filmpje en hebben we het ook zeker gezellig. Of we halen gewoon wat lekkere dingen in huis en houden lekker suf een pyjama dag.
Maar om nu te zeggen dat ik een dikke vriendin ben van mijn dochter en zoon... niet echt

Ik heb er de hele dag over na zitten denken, dochter (bijna 12) en ik zijn wel heel hecht, maar of we vriendinnen zijn?
Nee, dat vind ik niet, ik moet zeggen dat het met 1 kind wel anders zal zijn dan als je meerdere kinderen hebt.
We hebben veel en vaak lol samen, maar het kan ook wel eens flink knallen.
Ik merk wel nu ze gaat puberen de afstand groter word, ze hebben je niet meer zoveel nodig en gaan hun eigen gang.
Ik moet wel heel erg leren dat het niet persoonlijk is, gewoon bij de ontwikkeling hoort.

Natuurlijk ben ik haar moeder, maar ze is toch ook echt wel mijn kleinste vriendinnetje hoor ☺️Ze vindt het met haar 13 jaar geweldig om eens samen naar een film te gaan, te gaan lunchen etc etc. Ze bespreekt dingen met me die ze niet snel met anderen bespreekt, zit samen met me te tutten met make-up etc. En ze is er dol op om me te taggen in van alles op Facebook.  Alleen maar leuk toch? Dat betekent toch niet dat ik niet degene ben die haar kan sturen in het leven, haar dingen kan leren, kan helpen, troosten etc?.. Maar een strenge moeder ben ik niet, nooit geweest en dat wil ik ook absoluut niet.

Hier hetzelfde als bij  Chloe.
Mijn dochter van bijna 13 is echt mijn dochter, maar wij kunnen samen veel lol hebben, gaan een paar keer per jaar een weekend weg samen, we gaan regelmati samen naar de film, of uit eten.
Ze is erg gesloten van zichzelf uit, dus ik ben blij wanneer ze zich een beetje open stelt tijdens deze uitjes.

Maar wanneer het nodig is, laat ik mijn 'ouderlijk gezag' wel gelden. En dat word dan ook aanvaard en opgevolgd.

Ik heb een vriendschappelijke relatie met mijn kinderen,en dat vind ik ook erg belangrijk, we hebben een moeilijke periode achter de rug en dit heeft ons bij elkaar gehouden. Met mijn moeder heb ik dit nooit gehad en dat vind ik nog altijd erg jammer, ik merk dat het de relatie mmet mijn kinderen dieper maakt. Hier dus wel vrienden van elkaar.

---

mv M 30-04-2001 en J 02-01-2005


Men moet menselijke handelingen niet bespotten, niet betreuren, niet veroordelen, doch begrijpen.

Spinoza 1670

Niets is wat het lijkt!




Ik heb een moeder - dochter relatie met mijn dochter en we kunnen het goed met elkaar vinden. Vriendinnen? Hm, nee, ik zal wel een weekend met haar weg kunnen, maar liever met al mijn kinderen.
Met mijn moeder nooit een vriendinnenrelatie gehad, ikzou ook nooit relaxed op pad kunnen met haar, met mijn vader wel trouwens.