Moederschap valt soms zwaar

Ik herken het wel. En nou heb ik er nog maar 2!
Ik heb heel lang de wens gehad voor 3 kinderen, maar wij gaan het er waarschijnlijk bij 2 laten. Mijn jongste is ook 3 en echt een handenbindertje. Heel eerlijk gezegd kijk ik er een beetje naar uit dat ze straks in maart ook naar school gaat. Weer een beetje tijd voor mezelf. Terwijl ik superveel van mijn kids houd en alles voor ze doe.

Ik ben ook moe van jaren zorgen, huishouden en werken. Maar inderdaad, daar word je soms raar op aangekeken als je dat zegt. En ja...ik wil ook eens een winkel binnen kunnen of mijn honden uitlaten zonder dat het gelijk een hele onderneming moet zijn.

Houd vol...het wordt makkelijker!
En dan kun je ook weer meer genieten.

Oh ik herken het wel hoor.
Hier ook 10 jaar verschil er tussen.
Bij de 1ste had ik er ook geen erg in.
Maar met zoveel jaar ertussen ,tja in 1x ben je al je vrijheid die je ondertussen weer had gekregen en het ging allemaal weer makelijker ,weer kwijt.

Ik zeg ook wel eens ,wou dat we een jaar of 3/4 verder waren ,dan word alles weer een stuk makelijker.

Nu ben ik ook alleen met de kids en werk 5 dagen in de week.
En zoveel andere dingen er nog eens naast.

Soms heb ik het ook echt gehad hoor.
Kom nergens aan toe ,alles duurt na me gevoel 100x zolang.
Je kan niet eveb snel dit of dat.

Dus je bent niet de enige.
Mama zijn heeft ook zijn minder leuke kanten

Ik herken je gevoel... Het wordt echt beter...Straks als ze 4 is en naar school gaat, zal het al beter zijn.
Ik was ook zooo moe..geen middagslaapjes meer, maar je wel snachts wakker houden (hier dan) en in de ochtend vroeg wakker.
En dat sloopt je.

En je moet vooral niet naar andere moeders kijken...ieder huisje heeft zn kruisje....geloof me....overal is er een vervelend kind, of slechte slaper, of moeilijke dochter, of over actieve kleuter, of agressieve puber of een nee zeggende peuter......echt..overal..

---

** GELUK ** ~ het enige wat verdubbelt als je het deelt ~

DIe van mij zijn in precies dezelfde leeftijd. Is het niet en idee om af entoe een oppas te regelen zodat je tijd voor jezelf hebt? Gaat ze naar de psz? Ik doe namelijk in die tijd dan ongestoord boodschappen en het andere dagdeel bewust iets voor mezelf. en dat kan ook ongestoord helemaal niks doen zijn.

Ik heb er "maar" 1 van 9,5 en ze is hartstikke lief en sociaal, ook makkelijk in bijna alles.
Maar toch vind ik het soms zwaar hoor, uiteraard zal ik dit nooit toegeven want de meesten zeggen altijd, oh 1 kind, lekker gemakkelijk en lekker goedkoop.
Ik vind het meestal zwaar op een andere manier, ik vind de verantwoordelijkheid zwaar, het idee dat haar wat kan gebeuren.
Maar ik vind het ook eng haar los te laten in deze toch wel, boze wereld.
Een lief meisje wat eigenlijk in ieder mens het goede ziet en wetende dat mensen niet altijd het beste met haar voor zullen hebben.

En TO, je bent ook maar eens mens he, ik vind het helemaal geen teken van zwakte als je het soms zwaar vind!

---

Sommige  'vrienden' zijn als de schaduw je ziet ze alleen als de zon schijnt. Anderen zijn als de zon zelf ze komen op als het donker is.;-)

Ik denk dat je iets uitspreekt wat veel moeders wel herkennen, alleen niet veel moeders zullen het erkennen.
Het is gewoon pittig.
Hier een van 11 en net naar de middelbare school en een van ruim 2,5 jaar.
En die kan er wat van de jongste.
Ik ga wandelen, fietsen en neem haar mee boodschappen doen en zie dat gewoon als een activiteit met haar. Ja dat duurt langer, maar als ik thuis met haar zit kijk ik de klok soms ook om hoor.

Mijn oudste ging met 2,5 jaar naar school, we woonden toen nog in Belgie.
Soms denk ik wel eens dat het voor kinderen tussen de drie en vier jaar een heel goed iets is.
Ze hebben veel uitdaging nodig, leeftijdsgenootjes en willen ontdekken.
Dat lukt gewoon niet altijd thuis.
Ik ben "thuisblijfmoeder" en ben echt geen moeder die de hele dag van alles verzint om te doen met mijn kind, dat trek ik gewoon als mens zijnde niet.
Ben ik dan een ontaarde moeder, volgens sommige wel.
Maar mijn kind leert wel dat ze soms gewoon even moet wachten. Dat mama ook wel eens gewoon op de bank wil zitten met een kop thee en een boek (idealistisch plaatje, maar een ernstige zeldzaamheid, zo zeldzaam dat ik in alle eerlijkheid kan zeggen dat me dit nog maar een keer is gelukt......6 minuten....)
Ik zet ook wel eens heeeeel pedagogisch verantwoord, kindertv aan, gewoon omdat ik even iets moet doen, en het gebeurd wel eens dat dat iets doen betekend, iets doen voor mezelf.
Ik val ook wel eens binnen bij een vriendin en geef haar dan "de blik" zo van "pfffft, even iets anders dan peuterpubertaal". Ze vinden dat eigenlijk wel vrij normaal, hebben we allemaal gehad.

En moeders die hun kind overenthousiast troosten en blij huppelend door de speeltuin rennen....ach, geloof mij, ook die hebben hun baalmomenten en gaan op een "goed "moment die speeltuin in.
Ik geloof echt niet dat iedere ouder continue blij en happy is en zijn of haar kind helemaal geweldig vind.
Ik hou gruwelijk veel van mijn kinderen, maar zeg ook gewoon eerlijk dat ze soms gewoon echt strondvervelend zijn en dat ik even alleen weg wil zonder hun.
Ook dat gebeurd minder dan ik zou willen of behoefte aan heb, maar dat is gewoon de fase waarin ik met ze zit.
En dat is het echt....een fase.
En een fase heeft twee eigenschappen die vast staan:
De fase begint, maar de fase eindigd ook weer!
Sommige fases mogen van mij lang duren en andere denk ik wel eens "een dag deze fase is wel genoeg."

Je bent geen gevoelloos mens als je niet je kind eindeloos troost en bemoederd, je laat ze hun gang gaan en dat gaat soms letterlijk met vallen en opstaan. Voor alles is wat te zeggen.
Je leert ze dan dat ook weer kunnen opstaan na het vallen.
Ik zag het vandaag ook weer gebeuren, moeder rent door de speeltuin, enorm drama etc. Kind krijsde, maar was meer schrik dan iets anders. Ja, ze zal zich echt even pijn gedaan hebben, was een onhandige val en ging best hard. Maar het kind was alweer getroost  en wilde weer verder spelen, was het alweer "vergeten" en die moeder bleef maar kijken, voelen en troostende woorden zeggen. Je zag die kleine gewoon kijken van "ik wil terug de speeltuin in!"
Ik ben daar ook niet zo goed in hoor.
Maakt mij dat een gevoelloze moeder, hmmmm, nee.
Ik ben er altijd voor ze, soms wel eens teveel denk ik zelf.
Ben ik een trotse moeder, oh absoluut.
Ben ik ook nog een vrouw die soms echt even weg wil, tijd voor zichzelf, absoluut.
Ben ik daardoor een slechte(re) moeder, welnee, eerder menselijk.
Ik kan nog wel honderd dingen schrijven, maar het komt er gewoon op neer dat je heel menselijk bent.
Je hoeft niet te twijfelen aan je moederlijke capaciteiten, het is gewoon soms wat minder leuk.
En als het goed is doen ze dan ook welweer erg leuke, lieve of grappige dingen waar je erg blij van wordt. Dat is vaak hetgene wat je weer nieuwe energie geeft als je even een dip hebt.
Kortom, niets mis met jou hoor 

helemaal eens met meelezer!!!!  Elke leeftijd heeft wel iets...moeilijke dingen/leuke dingen...en het is niet altijd even leuk!!! (het is soms ook loodzwaar...maar idd er zijn mensen die dat niet erkennen of verbergen, maar laat je daar niet onzeker door worden)

En tijd voor jezelf heeft iedereen nodig...dat is heel gezond, want je bent namelijk meer dan alleen moeder.

Meelezer schrijft het wel weer treffend moet ik zeggen.

ook ik herken mezelf erin.
ik ben in hart en nieren moeder, mn hele leven draait om mn kinderen, alle dagen zijn gevuld met brengen halen zorgen.
soms vind ik het ook loodzwaar maar ja....zal wel doormoeten he?
Diep ademhalen iets lekkers kopen en gaan.
zodra je man thuis is zou ik eens lekker met vriendinnen gaan eten of borrelen, of alleen naar de winkel...even een moment dat je ke batterij op kan laden.

Ik geloof dat je een hele normale moeder bent hoor. Het is niet altijd rozengeur en maneschijn, zeker als ze 3 zijn en het tijd wordt dat ze naar school gaan. Je mag best even balen. Is er een mogelijkheid dat er iemand eens een zaterdagje oppast en jij lekker vertrekt naar iets waar je zin in hebt ?

Ohhh die 3 jarigen hè?! Hier ook zo een!!! Aan de ene kant geniet ik enorm van de momenten met haar alleen maar ik kijk óók ontzettend uit naar tijd voor mezelf!  In januari gaat ze naar school,  dus dit zijn de laatste maandjes thuis.  

Die peuters zijn heftig en ik herken alles wat er geschreven wordt!  Ik wil je zeggen probeet te genieten van de tijd met haar alleen...straks zit ook zij op school en heb je meer tijd voor jezelf!  Ookal is het soms helemaal niet genieten!!! Want moeders moeten ook vanalles om het moederschap heen nog waarmaken;  werken,  huishouden nouja noem maar op.  Maar dát blijft ooken stopt niet als ze naat school gaat! 

Knuffel! 

Neem van mij aan... Iedereen heeft wel eens zo'n dip en voelt zich hoe jij je voelt. Je staat er echt niet alleen in. Je bent gewoon een mens

Maar ik  mis de rol van de vader hierin.. Als ik het even niet zag/zie zitten wacht ik bijv. met boodschappen doen tot mijn man thuis is. Zodra hij zijn voet op de drempel zet ben ik even weg. Even alleen even bijtanken.

En waarom laat je je jongste niet even op een uurtje op de bank hangen 's middags? Misschien geeft dat wel iets meer rust. En persoonlijk denk ik dat als jij wilt dat ze haar speen alleen in bed mag gebruiken je toch meer voet bij stuk moet houden. Hier was de speen ook alleen voor in bed en die kwam niet beneden. Dan maar even een dwarse peuter. En natuurlijk is dat niet leuk. maar als ze hier zo'n bui hadden zei ik dat ik ze even in negeerstand ging zetten en ging gewoon even boven de was doen. 

---

Op zoek naar een persoonlijke creatie? Een email sturen mag altijd!
NoTes-Fotocreaties / notesfotocreaties@gmail.com

de jongste is hier net 2 jaar, maar behoorlijk pittig. gilt de hele dag door, of ze nu speelt, blij, enthiousast of verdrietig of boos is.  zodra ze opstaat begint het..

gelukkig wilt ze zelf in de middag nog naar bed, kan ik even bijtanken qua geluid.

uitgaan kan ik ook moeilijk met haar. vooral uit eten is moeilijk is altijd wel iets wat haar triggerd op te gillen.. hebben al haar oortjes laten nakijken, maar dat is allemaal goed. de cb arts en huisarts zeiden al dat het makkelijk tot 3-4 jaar kon duren.. 

Alhoewel elke leeftijd van de kinderen zo z'n uitdagingen kent vond ik het rond 3/3.5 jaar wel het lastigste. Vooral mijn oudste was duidelijk aan school toe, zo eigenwijs als ze maar zijn kon.

---

mv M 30-04-2001 en J 02-01-2005


Men moet menselijke handelingen niet bespotten, niet betreuren, niet veroordelen, doch begrijpen.

Spinoza 1670

Ik herken je verhaal gedeeltelijk...vooral de combi kinderen/werken en huishouden kan ik soms ook best zwaar vinden.
Ik heb ook leeftijdsverschil tussen mijn 2e en 3e kind maar ik had het geluk dat mijn jongste heel makkelijk is/was en ik heb het nooit als heel zwaar ervaren. Heb met haar ook nooit echt strijd gehad om dingen.
Boodschappen deed ik gewoon samen en ja, misschien duurt het wat langer dan wanneer je het alleen zou doen maar wat geeft dat?
Ik heb het gevoel dat je ook wel een beetje in een negatieve spiraal zit waardoor alles veel zwaarder en moeilijker lijkt. 

Ik heb ook geen zin om iederen vrije minuut in een speeltuintje te gaan zitten.Ik doe het natuurlijk heus weleens een keer maar heb er doorgaans weinig plezier in.
Gisteren was ik even met dochter in speeltuin en dan is er weer een kind wat het nodig vind om haar bal af te pakken en haar een duw te geven waardoor ze helemaal over de rooie gaat en verdrietig is.
Ik vind er dan echt geen mallemoer aan moet ik zeggen en voelt het als een enorme opgave.
Ik vind mijn kinderen echt heel lief en ben gek op ze maar soms voelt het ook weleens als levenslang.
Vooral je bovenstaande stukje vind ik eigenlijk verdrietig om te lezen. Sorry dat ik het mischien zo zeg maar waarom is dat zo'n opgave voor je? Je kan er toch ook gewoon van genieten dat je dochter even plezier heeft? En dat ze gaat huilen als er iets wordt afgepakt, lijkt me logisch. Even troosten en weer klaar toch?
Ben je misschien oververmoeid en kun je daarom minder hebben?  Ik heb dat ook als ik moe ben, alles lijkt dan een enorme opgave. Straks is je peuter naar school en besef dat die tijd nooit meer terug komt. Geniet van het moment en bekijk het van dag tot dag.

waarom ga je dan niet op de dagen dat je man wel thuis is even alleen boodschappen doen? of even alleen een kopje thee drinken bij een vriendin. Mijn man werkt 6 dagen in de week dus is bijna ook niet thuis. Verder staat ie 4 avonden op het voetbalveld om trainen te geven. Dus veel tijd hebben we ook niet samen. Maar op het moment dat hij thuis is heb ik even mijn handen vrij om te "vluchten" en even op adem te komen. Want ondanks dat hij er bijna ook niet is vanwege zijn werk zijn het ook zijn kinderen en dus ook zijn verantwoordelijkheid.
Maar ik heb het mijn man ook moeten vertellen dat ik soms even tijd nodig had voor mezelf. Mijn man zag het ook niet uit zichzelf. Dus weet je man dat het je soms zo aanvliegt??

---

Op zoek naar een persoonlijke creatie? Een email sturen mag altijd!
NoTes-Fotocreaties / notesfotocreaties@gmail.com

Alleen het feit al dat je je zorgen maakt of je een ontaarde moeder bent, maakt je een geaarde moeder. Mama's zijn net mensen. Hebben soms wat tijd voor zichzelf nodig. Wij werken allebei 4 dagen en het is (weer eens) stressen bij beide banen. In het weekend 'krijg' ik de zaterdagochtend en mijn man de zaterdagmiddag; dan kunnen we alleen weg. Daarnaast sporten we allebei 1x in de week savonds.

Ik was een paar weken terug in een topic over einde vakantie ook 1 van de weinigen die meldde dat ik het fijn vond dat school weer begon. Daar varen we allemaal beter bij. De oudste (9) vind de vakantie niet leuk en heeft weinig vriendinnetjes, de jongste vermaakt zich wel, maar houdt toch ook wel van een beetje uitdaging.

Eens in de twee jaar (ongeveer) ga ik een paar dagen alleen weg; even heerlijk alleen aan t strand wandelen, shoppen, naar bed wanneer ik wil, eten wanneer ik er zin in heb, praten wanneer ik zin heb. Ik kom dan na een dag of 3 helemaal opgeladen thuis. Ik doe dit door de weeks zodat mijn man hier niet heel veel last van heeft; de laatste keer ging ik van maandag t/m donderdag; ik breng ze dan maandags naar school, hij haalt ze op. Dinsdag is opvang na school geregeld, woensdag is een vrije dag (ruildag voor mijn man dan) en donderdag is er ook opvang na school geregeld, daar pik ik ze dan weer op. Vrijdags ben ik er dan weer voor de meiden. Allemaal blij!

Ik kan me voorstellen dat dit bij jou nu nog niet echt een optie is omdat je kleine meid nog niet naar school gaat, maar misschien is het wel een optie om 1 nachtje weg te zijn? dan zou je 2 dagen kunnen pakken zonder te veel gedoe? Tot die tijd zou ik idd aangeven aan je man dat je echt even alleen tijd nodig hebt. Al ga je elke week een avond wandelen of sporten of thee drinken of... Daar kan je dan zo naar uitkijken!

Succes; deze momenten zullen altijd weer terug komen, maar het wordt wel makkelijker!

We hebben allemaal even tijd voor ons zelf nodig... Dus toch meer aan je man aangeven dat jij de hele week al met de kinderen bent dus het zijn beurt is in het weekend  even een uurtje / ochtend / middag alleen boodschappen doen is toch niet teveel gevraagd..

---

Op zoek naar een persoonlijke creatie? Een email sturen mag altijd!
NoTes-Fotocreaties / notesfotocreaties@gmail.com

Ik heb ook zo'n groot leeftijdsverschil tussen de 2e en de 3e, eerlijk gezegd vond ik het juist heel relaxt, de twee oudsten konden en deden al zoveel zelf, gingen zelf naar school en terug, zelf douchen en al dat soort dingen, ik had daardoor meer tijd voor de derde die die zorg nog wel nodig had.

Nu werk ik er niet bij dus dat scheelt ook al enorm veel natuurlijk en ik kan me ook nog wel herinneren dat ze een periode niet heel gezellig was altijd.

maar ik vond het zwaarder wat betreft claimen van mama met de twee oudsten toen die de leeftijd hadden van zeg maar 2 en 4 jaar bv.....als ik dan alleen weg was geweest hoefde ik maar mn grote teen over de drempel te zetten en met name mijn 2e zoon begon dan gelijk te jengelen en aan mij te vragen of hij bv een snoepje mocht of drinken of what ever, terwijl z'n vader ook in de kamer was.
ik kon me dan hopeloos irriteren aan dat claim gedrag en nu denk ik wel eens och waar is de tijd gebleven, waren ze nog maar even klein ;-)

Mijn jongste is nu 11 en het wordt steeds makkelijker, ze gaat alleen naar school, ze kan gewoon aleen thuis blijven als ik de stad in wil of iets anders even weg ben.
morgen moet ik om half 3 in het ziekenhuis zijn, ook de tijd dat ze uit school komt dan, maar ze heeft een sleutel en kan er altijd in, en meestal is mijn middelste zoon al thuis, zoniet is er geen man overboord, ze redt zich prima.
Dat geeft mij steeds meer vrijheid en dat is wel fijn.
wat dat betreft herken ik dus wel de behoefte die je voelt om eens even alleen iets te doen, maar dat speelde bij mij meer toen mijn twee oudsten kleiner waren, die zijn nu 21 en 19.
Maar echt voor je het weet is het zover en gaan ze steeds meer hun eigen weg en dan verlang jij wellicht nog eens terug naar deze tijd, zo gaat dat toch vaak?

Ik denk dat je het gewoon aan moet geven bij je man en dan ook eens een ochtend of middag alleen weg moet kunnen gaan in het weekend. 
Heeft je man daar ook behoefte aan om tijd voor zichzelf te hebben? 

Eerlijk? Ze is 3,5 toch? Dat is ook gewoon een kut leeftijd. De leeftijd waarop ze eigenlijk toe zijn aan meer. En halve dagen school zeker geen kwaad zou kunnen. En het is een meisje he. Die zijn ook wat intensiever vind ik.
En ze is vrij alleen. De oudste 2 hadden elkaar nog een beetje.

Ik heb er 2 met 16 maanden er tussen en ze hebben dus altijd elkaar om mee te spelen.
Ik ben ook geen moeder die ze gaat entertainen.

Wel baal ik altijd als de vakantie om is. Maar dat is meer egoisme. De kids zijn echt weer toe aan school dan. Maar vind het zelf gewoon heerlijk om niet te hoeven haasten en ze lekker thuis te hebben.

Maar ik ben fulltime thuis en kan lichamelijk niks doen. Dus als ze op school zitten dan zit ik letterlijk 6 uur lang niks te doen en op de klok te kijken.

En kom op. Elke moeder vind het weleens zwaar hoor. Zeker bepaalde fases.

---

Ik heb je neus gevonden, hij zat weer eens in mijn zaken.

Wat jij zegt Sis, over die halve dagen school...
Ik ben daar dus serieus voorstander van.
Kom ik weer met de vergelijking van Belgie, maar ik vind het echt een goed systeem.
En niet omdat ik zo nodig mijn kind kwijt wil.
Maar omdat ik merk dat mijn  kind meer nodig heeft.
En een uitdaging die je als ouder zijnde maar ten dele kunt vervullen.
Kinderen zijn rond de drie jaar gewoon toe aan meer dan dat ze nu krijgen.
Ze kunnen veel meer dan wat ze aangeboden krijgen en meer dan we denken.
Ik ben geen voorstander van kinderen testen en toetsen etc op scholen, zeker al helemaal niet op die leeftijd (dat is een veelgehoord tegenargument), maar wel van uitdagen, stimuleren en sociale contacten onderling opdoen.
Je merkt gewoon dat kinderen gaan vervelen, vervelend kunnen gaan doen.
Tuurlijk, dit geldt echt niet voor elk kind, gelukkig is elk kind anders, maar er zijn veel kinderen van deze leeftijd die die uitdaging, de speeltijd samen met anderen, het groepsverband nodig hebben om hun wereld te vergroten en te ontdekken.
Ze worden geprikkeld en daardoor gestimuleerd en voelen zich over het algemeen daardoor fijner in hun vel zitten.
Ik denk dat veel van het gedrag ook voortkomt uit "verveling", van het meer willen en kunnen dan dat ze nu hebben, maar dat weten ze natuurlijk niet. Maar persoonlijk denk ik dat kinderen blijer kunnen zijn (en daardoor ook de ouders, moeders) als ze spelenderwijs in een sociale groep leeftijdsgenoten kunnen ontdekken van en in  hun wereld.

(dat wijkt wel een beetje af van het topic zelf, en daarnaast is dit mijn persoonlijke (verkorte) versie van hoe ik denk, ik zeg dus niet dat dit voor alle kinderen zo is en dat iederen hetzelfde moet vinden....)

De druk is ook wel erg hoog. Opgelegd door andere mama's vaak ook nog. Mijn oma had 8 kinderen, geen apparaten die het huishouden deden etc. Denk je echt dat zij ALLE tijd aan haar kinderen besteedde omdat ze niet buitenshuis werkte? De groten hielpen mee , ook in het opvoeden/opvangen van de kleintjes.
Sinds wanneer moeten we het allemaal zelf doen, waar komt het toch vandaan dat er zoveel druk op mama's wordt gelegd? Ik kreeg gisteren een bedenkelijk gezicht (bijna afkeurend) toen ik vertelde dat de meiden zelf verantwoordelijk zijn voor hun tas (brood, drinken, etc). Dat als ze dus geregeld hun eten vergeten er niet meer gedeeld hoeft te worden. 2x een lege maag en ze vergeten het niet meer. Tuurlijk helpen we ze sochtends door te vragen of hun tas klaar is, maar verder is het aan hen. Ze zijn 7 en 9. Zelfstandigheid. Ik vind het een groot goed, maar velen om ons heen lijken onze meiden zielig te vinden....

We hebben allemaal wel eens een periode waarin het niet lekker gaat.. De kracht is juist om dat toch even voor jezelf te kiezen. Je man zou je echt meer moeten ontzien als hij thuis is. Het zijn tenslotte ook zijn kinderen en ook zijn verantwoordelijkheid. Hij kan er niks aan doen dat hij veel aan het werk is en regelmatig in het buitenland. Maar als hij dan thuis is zijn het ook zijn kinderen. Dan hoef jij het niet nog steeds in je eentje te regelen. Maar daar zul je wel duidelijk in moeten zijn tegenover hem en gewoon de deur uit lopen met de mededeling dat je boodschappen gaat doen.

---

Op zoek naar een persoonlijke creatie? Een email sturen mag altijd!
NoTes-Fotocreaties / notesfotocreaties@gmail.com

hier moeten de twee oudste van 11 en 9 ook hun eigen tas inpakken voor school.En kleding pakken.Met 4 kinderen blijf ik toch maar twee handen houden helaas dus op hun beurt wachten ..Ik ben hun moeder en geen slaaf,dus spullen opruimen /zoeken of drinken inschenken oid mogen ze best zelf doen.
Ik ben dan tbm maar met een baby van bijna 4 mnd is een uurtje rust ook zeldzaam,altijd ben je wel bezig.Het is gewoon zwaar het moederschap..echt afzien soms.Vorige week kreeg ik uit het niets een griepje,koorts malaise..echt geen doen met vier kinderen...gelukkig is er dan wel hulp,en de twee oudste kunnen best een boodschapje doen of hun broertje even vermaken zodat mams ff de bank op kan.En tijd voor mezelf komt wel weer...tis nu even niet anders.En het gras bij de buren is altijd groener,daar moet je niet naar kijken,jouw kinderen jouw regels.Het is toch geen wedstrijd,gewoon doen hoe jij denkt dat goed is en alle kinderen hebben weleens een jankdag ...en mama's ook.

Quote Jolanda1974:

We hebben allemaal wel eens een periode waarin het niet lekker gaat.. De kracht is juist om dat toch even voor jezelf te kiezen. Je man zou je echt meer moeten ontzien als hij thuis is. Het zijn tenslotte ook zijn kinderen en ook zijn verantwoordelijkheid. Hij kan er niks aan doen dat hij veel aan het werk is en regelmatig in het buitenland. Maar als hij dan thuis is zijn het ook zijn kinderen. Dan hoef jij het niet nog steeds in je eentje te regelen. Maar daar zul je wel duidelijk in moeten zijn tegenover hem en gewoon de deur uit lopen met de mededeling dat je boodschappen gaat doen.

Ik vind dus echt niet dat je dit zo maar kan verwachten! (dat van dat hij het dan over moet nemen, natuurlijk wel dat TO rustig boodschappen gaat doen en hij bij de kids blijft, dat lijkt me niet meer dan normaal)Zeker niet als je fulltime thuis bent. TO werkt dan nog. Maar mijn man gaat elke ochtend om kwart voor 7 weg, is om 17:00 thuis, ja THUIS ja, nog lang niet klaar met werk.
Hij heeft een geweldig salaris, waardoor wij alles kunnen doen wat we willen, ik en de kinderen, maar daar werkt hij keihard voor. Het is niet reeel om van hem te verwachten dat hij na werk ook nog van alles moet doen, en daarna ook nog werk af moet maken.

Helaas hebben wij hier minder keus in en is mijn man gedwongen om de kinderen te douchen en in bed te stoppen, en de vaat enzo te regelen, maar echt het breekt hem op hoor! Dat is gewoon niet goed.

Jij bent ook fulltime thuis, en je kinderen zitten elke dag 6 uur op school, genoeg tijd voor jezelf dan toch? Dan is het toch niet reeel om van je man die super veel werkt te verwachten dat hij nog ff van alles in huis doet.

Ik zou echt willen dat als hij thuis komt hij alleen maar lekker papa hoeft te zijn, en kinderen lekker knuffen en spelen, en dat hij verder even kon bij komen. En ik maak me soms serieus zorgen over hoe lang hij dit nog gaat redden.

En dan hoeft hij niet super veel te doen want mijn moeder doet het gehele huishouden.
Nu is onze situatie totaal anders, maar echt als ik niet beperkt en ziek was, en thuis zou zijn, zou ik echt zorgen dat hij lekker op zijn kont kan gaan zitten voordat hij weer werk moet gaan afmaken.

Ik ben het er wel absoluut mee eens dat een man ook wat kan doen in huis enzo, maar het moet wel reeel blijven. Niet als ze 12 uur op een dag werken ook nog verwachten dat ze jou gaan ontzien terwijl je al 6 uur per dag niemand om je heen heb (bij ons dus, hier zitten ze 6 uur op school). Als je van die 6 uur max 2 uur aan het huishouden besteed (2 uur is erg veel, dus de werkelijkheid zal op een uur liggen denk ik) dan heb je nog heel wat tijd over.

Trouwens niet persoonlijk bedoeld hoor. Ben weer zo goed in het tactisch verwoorden

---

Ik heb je neus gevonden, hij zat weer eens in mijn zaken.

Nou Sis, ik vind dat niet meer dan normaal dat je als partners op elkaar let en voor elkaar zorgt.
Je bent niet alleen vader en moeder maar ook partners en als partners draai je je gezin. Als de ene partner ziet dat de andere het even zwaar heeft (ziek of moe of geen zin) dan ontlast je juist.
Dat is voor elkaar zorgen.

Dan is jullie situatie anders dan anders natuurlijk maar wel een mooi voorbeeld. Tussen zijn werk door zorgt jouw man voor jou en de kinderen. Niet omdat hij dat fluitend allemaal aankan, maar hij zal moeten om jou te ontlasten of je moeder bijv.
Als jij ziet dat hij om gaat vallen schakel je toch ook een helpende hand in?
Hij zorgt voor jou, jij zorgt voor hem.
Dus nee, ik vind het wel normaal, dat als je ziet dat je partner onderuit gaat je alles op alles zet om de taken dan over te nemen.

En of je nu werkt of thuis bent, je bent er allemaal wel eens klaar mee toch?

Daar ben ik het helemaal mee eens, maar ik vind niet dat je van een man kan verwachten die meer dan fulltime werkt dat hij thuis ook nog ff van alles over gaat nemen terwijl moeder fulltime thuis is.
TO werkt dus is sowieso niet op haar van toepassing hoor.
Maar ik vind een dwarse 3 jarige geen reden om terwijl je altijd thuis bent je man op te zadelen met nog meer werk. En nogmaals dit is dus niet op TO van toepassing.

---

Ik heb je neus gevonden, hij zat weer eens in mijn zaken.