apart gedrag dochter

waar komt dat gedrag vandaan? Is er eens iets vervelends met een man gebeurt? Nogal raar van opa en oma idd.
Ga eens naar een kindertherapeut met je dochter, ik zou echt willen weten waar dit gedrag vandaan komt!

Ik zou inderdaad proberen om af en toe 1 op 1 iets met haar te doen, al is het maar ergens een ijsje eten. Ik zou ook proberen goed gedrag te prijzen en negatief gedrag te negeren ( voor zover mogelijk natuurlijk) . Hier heeft Iris ook lang zo'n buien gehad, maar door haar goede gedrag te prijzen en het slechte te negeren is dit zo goed als over. Ze werd ook door ouders met de nek aangekeken. Nu moet ik wel zeggen dat Iris meestal alleen sloeg als reactie op iets, vaak had het betreffende kind haar eerst stiekem geknepen of gepest

---

Sarcasm: The ability to insult idiots without them realizing it.

zoals je weet lopen meisjes van deze leeftijd voor op jongens van deze leeftijd.
lekker ingewikkelde zin, maar geestelijk is ze misschien ipv 3,5 dus 4,5 en wellicht toe aan school, uitdaging, andere dingen...

je hebt haar dus ook wel een ochtend alleen thuis als je zoon naar school is?
ga lekker koffie drinken met haar bij de hema en benoem lekker alles positief!

maak op een zaterdagmiddag haar speciale middag: zij mag kiezen wat ze wil doen , maak haar extra speciaal.
zoiets?

goed om alert te zijn maar probeer ook niet super te focussen he? ook niet omdat o en o dat zo zeggen, want dat is erg naar en zegt meer over hen dan over jou en je dochter!

Hier ook een pittige dochter en idd 1 op 1 dingen met haar doen, is enorm belangrijk. Dit advies hebben wij ook op school voor haar gekregen. Juist haar pittigheid moet niet alleen maar 'beloond' worden met negativiteit, letten op haar gedrag e.d. En 1 op 1 dingen hoeven niet spectaculair te zijn he. Dat kan al simpel even samen naar de brievenbus gaan zijn. Hier hebben we ook regelmatig 1-op-1 momentje en 'helpt' ze mee de badkamer schoonmaken. Zij kletst op het toilet en vertelt mij wat ik nu moet schoonmaken, dat ik de hoekjes niet moet vergeten etc.

Wat hier heel goed werkt én werkte, is het benoemen van goed gedrag. Dus in de trant van 'wat fijn dat je vandaag helemaal niet geslagen hebt' of...ik vond het heel goed dat je mama zo goed kon helpen etc etc.

---

Klagen is zinloos; Doe iets of vergeet!

ik zou ook wel eens willen weten wat ze tegen mannen heeft 

hier een mannetje die een grote gebruiksaanwijzing heeft.

ik negeer negatief gedrag,en probeer af te lijden om iets anders te gaan doen.
daarnaast heel postitief te blijven ,veel praten en dingen laten zien.
en niet op de kleinste dingetjes te letten.

dan valt hij maar ,dan heeft hij maar pijn 
dan lukt het maar niet ,dan heeft hij het maar kou of warm 
gewoon zelf laten ervaren ,zodat hij ervan leert.

een kleine aandacht dingetjes zijn al voldoende 
boekje lezen ,tussendoor een knuffel of even zeggen ik vind je super lief vandaag of 
ik hou van je.

misschien een optie om stickers te plakken.
voor de dingen die ze goed heeft gedaan ,7 stickers is samen een ijsje eten.

oke...ik snap dat je daar zo overal over nadenkt.

ingewikkelde vraag aan je:
vind jij het heel moeilijk hoe je man met haar om is gegaan toen? of vind je dochter het moeilijk?

heb jij het moeilijk en spiegelt je dochter jou?

tip:
schrijf een brief aan je dochter wat je voelt en waar je je zorgen over maakt bij haar.
als het klaar is herschrijf je deze brief en overal waar haar naam staat verander je in ik en ik verander je in haar naam....

probeer het eens...

Kinderen voelen heel veel aan.
Misschien moet je morgen eens terug lezen ,wat je nu heb getypt.

Je omschrijft haar eigelijk heel mooi en lief.
Misschien moet je eens alleen je focus leggen op de mooie dingen van haar.
En de mooie dingen van haar in ontvangst nemen die ze je te bieden heeft.

Hoe papa heeft gedaan is ,ontzettend hard.
Maar dat staat nog steeds tussen jullie allemaal in.
En zij is daar de dupe van en word ze met de slechte dingen bestempelt.

Geniet gewoon van de mooie dingen van haar 
En ze veranderd niet meteen,ook zij heeft tijd nodig om te veranderen en vertrouwen te hebben.
Maar het is aan jou om negatief gedeag te negeren en haar uit te leggen waarom je het niet lukt vind en te benoemen wat je wel leuk vind.

Ik zou papa juist dingen met haar alleen laten doen. Een uitstapje maken, onder de douche zetten, een boekje voorlezen.
En jij moet je dan heel bewust terugtrekken en hen allebei het gevoel geven dat je er vertrouwen in hebt. Als zij aan jou voelt en merkt dat jij twijfelt dan neemt ze dat mee.
Laat ze maar stoeien met elkaar, zal heus niet perfect gaan, maar hij is haar vader, dat komt wel goed.

Als jij werk gaat ze dan naar een kdv? Vertoont ze dit gedrag daar ook? 

Ik zou papa juist dingen met haar alleen laten doen. Een uitstapje maken, onder de douche zetten, een boekje voorlezen.
En jij moet je dan heel bewust terugtrekken en hen allebei het gevoel geven dat je er vertrouwen in hebt. Als zij aan jou voelt en merkt dat jij twijfelt dan neemt ze dat mee.
Laat ze maar stoeien met elkaar, zal heus niet perfect gaan, maar hij is haar vader, dat komt wel goed.

Baby's zijn heel gevoelig voor dit soort dingen en dat kan zeker blijven hangen.. Onbewust uiteraard, maar t kan wel.
Het hechtingsproces is juist in die periode. Dus ja, ik denk zeker dat dat kan.

Idd positieve ervaringen opdoen met papa.. Misschien wel met zijkn allen weg, maar papa dan extra laten bekommeren om dochter

Nu je dit schrijft herinner ik me dat mijn dochter ook een periode heeft gehad dat ze heel erg anti papa was, die mocht absoluut niks doen, niet helpen met douchen/aankleden...hij kreeg pertinent geen kus van haar, geen knuffels het was alleen maar mama die alles moest en mocht doen.
Soms had ze simpelweg pech want ik ga daar echt niet helemaal in mee dus papa hielp haar ook onder de douche etc.

Er was bij ons absoluut geen slechte start want het was juist mijn man die 's nachts met haar liep als ze niet kon slapen en altijd mijn man die haar haalde als ze honger had etc, ik kon slecht uit bed vanwege de KS die ik had gehad dus vandaar dat papa heel veel deed.
Ze werd soms eerder rustig bij hem dan dan bij mij toen.

Dat gedrag van anti papa is over gegaan, ze is nu bijna 11 en haar vader krijgt net zoveel en net zo goed dikke knufels en zoenen. Ik heb er ook nooit iets bijzonders achter vermoed, daar was geen reden voor.

Slaan hebben mijn kinderen nooit gedaan, nu klint dat erg pocherig misschien maar ze waren geen ruzie zoekers en  sloegen niet naar ons en ook niet naar andere kinderen, bijten en krabben of what ever ook niet.

Ik had haar altijd alleen thuis omdat mijn andere kinderen al lang op school zaten, een op een dingen doen was dus hier heel normaal. Hierboven staan al veel tips die zou ik zeker eens proberen.

Ik heb nog twee zooons en als ik mijn dochter vergelijk met haar broers dan is het een wereld van verschil, mijn jongens waren en zijn doodmakkelijk, mijn dochter geeft veel meer tegengas in de zin van weerwoord geven, niet snel neerleggen bij iets, de discussie opzoeken, het gewone bekvechten wat meiden zo goed kunnen eigenlijk.
Ze scheelt 8 en 10 jaar met haar broers en bokst er altijd tegenop, en verliest natuurlijk altijd want dat gaat ze niet winnen, is ook geen partij he een bijna 11 jarige tegenover een 18 en 20 jarige ;-)

Hier een zoon van 5 en dochter van 2,5 jaar. Ik zie echt verschil tussen jongen en meisje. Mijn dochter is veel pinniger. Kan echt een klein heksje zijn, bijt en slaat soms. Ze is heel klein en kan nog niet alles zeggen. Het slaan en bijten komt denk ik dus door een stukje frustratie. Ze doet het met name bij haar broertje wanneer hij haar plaagt ofzo.
Mijn dochter zit momenteel in een mama fase. Alles moet het liefst door mij gedaan worden. Terwijl papa ook veel en goed voor haar zorgt. Mijn zoon heeft zo'n fase gehad waarbij papa alles moest doen. Ik zoek daar dus niets achter.
Ik zou papa wat meer tijd met haar door laten brengen. Samen leuke dingen doen, waardoor band versterkt.

Quote mama van drie:

Nu je dit schrijft herinner ik me dat mijn dochter ook een periode heeft gehad dat ze heel erg anti papa was, die mocht absoluut niks doen, niet helpen met douchen/aankleden...hij kreeg pertinent geen kus van haar, geen knuffels het was alleen maar mama die alles moest en mocht doen. Soms had ze simpelweg pech want ik ga daar echt niet helemaal in mee dus papa hielp haar ook onder de douche etc. Er was bij ons absoluut geen slechte start want het was juist mijn man die 's nachts met haar liep als ze niet kon slapen en altijd mijn man die haar haalde als ze honger had etc, ik kon slecht uit bed vanwege de KS die ik had gehad dus vandaar dat papa heel veel deed. Ze werd soms eerder rustig bij hem dan dan bij mij toen. Dat gedrag van anti papa is over gegaan, ze is nu bijna 11 en haar vader krijgt net zoveel en net zo goed dikke knufels en zoenen. Ik heb er ook nooit iets bijzonders achter vermoed, daar was geen reden voor. Slaan hebben mijn kinderen nooit gedaan, nu klint dat erg pocherig misschien maar ze waren geen ruzie zoekers en  sloegen niet naar ons en ook niet naar andere kinderen, bijten en krabben of what ever ook niet. Ik had haar altijd alleen thuis omdat mijn andere kinderen al lang op school zaten, een op een dingen doen was dus hier heel normaal. Hierboven staan al veel tips die zou ik zeker eens proberen. Ik heb nog twee zooons en als ik mijn dochter vergelijk met haar broers dan is het een wereld van verschil, mijn jongens waren en zijn doodmakkelijk, mijn dochter geeft veel meer tegengas in de zin van weerwoord geven, niet snel neerleggen bij iets, de discussie opzoeken, het gewone bekvechten wat meiden zo goed kunnen eigenlijk. Ze scheelt 8 en 10 jaar met haar broers en bokst er altijd tegenop, en verliest natuurlijk altijd want dat gaat ze niet winnen, is ook geen partij he een bijna 11 jarige tegenover een 18 en 20 jarige ;-)

Dit kon mijn verhaal zijn. Hier ook een dochter na twee zoons en inderdaad een wereld van verschil.
Mijn dochter is een superlief meisje maar ze weet gewoon heel goed wat ze wil en ook wat ze ervoor moet doen om dat te bereiken. Ze is enorm gefocust op mij en ze is gek op haar vader hoor, maar hij mag haar niet helpen. Dat moet ik doen.
Dus ik vind het gedrag van je dochter in dat opzicht niet zo heel 'raar', ik zie vaker dat kinderen meer naar 1 ouder toetrekken.

Ik zou inderdaad papa meer met dochter laten ondernemen en je dan ook echt afzijdig houden. Zo gaat mijn man vaak met onze dochter even weg, samen een uitje en dat versterkt de band. Eenmaal thuis is ze wel weer enorm op mijn gericht maar ik merkte, vooral in het begin, dat ik dat ook zelf liet gebeuren.
Als ze begon te jengelen of zeuren dat mijn man iets niet mocht doen (helpen aankleden bv) deed ik het snel om er snel vanaf te zijn. En dat moet je dus niet doen, zo houd je haar gedrag in stand.
En dat je dochter zegt; ik vind je lief of wat ruik je lekker. Ook dat zegt mijn dochter regelmatig en is niet meer dan het tonen van affectie. Helemaal niet vreemd of raar hoor, twijfel daar niet aan.
Ze voelt zich waarschijnlijk het prettigst en veiligst bij jou en dat mag ook. Ik zou alleen het contact met haar vader ook blijven stimuleren en dan komt het in de toekomst helemaal goed.
Het meest aparte in je verhaal vind ik eigenlijk opa en oma....niet te geloven dat ze een kind zo veroordelen en eigenlijk ook straffen. Geen woorden voor...

op mij gericht moet het natuurlijk zijn.

Met de laatste meiden eens hoor, t kan ook volstrekt normaal zijn..

Maar dat mensen zeggen, baby's zijn zo klein, er blijft niks hangen.. dat is gewoon niet waar.

Het klinkt alsof je dochter erg gevoelig is. In ieder geval voor geuren, zou het kunnen dat ze ook gevoelig is voor gedachtes en stemmingen voor anderen? Misschien voelt je dochter erg veel aan van jou wat betreft irritaties naar je man en heeft ze daar veel moeite mee, weet ze niet zo goed wat ze daar mee aan moet en dat dat stukje niet van haar is, maar van jou. Misschien zit ik er helemaal naast, maar dat is de gedachte die bij mij opkomt als ik je verhaal lees.

Hier een zoon en dochter en ik herken het ook.
overigens denk ik niet dat die eerste 3 mnd een rol spelen, baby's hechten dan nog niet selectief.... Mijn zoon lag de eerste 3 mnd vrijwel geheel in het zh en heb de onderzoeken daarover verslonden.
pas na 3 mnd gaan taby's zich hechten aan mensen om hen heen.

Wij hebben 4 kinderen en ik kan me van alle 4 die fase herinneren dat ze meer naar 1 van ons trokken dan naar de ander.
We hebben 3 jongens en 1 meid. Mijn dochter is nu 14 en sinds een jaar trekt zij juist meer naar mijn man toe.
Zij heeft in vergelijking met de 3 jongens ook een veel pittiger karakter en helemaal nu ze midden in de puberteit zit
Maar ook toen ze heel jong was had ze een behoorlijk temperament.
Ik hoor van veel moeders om me heen dat over het algemeen de meiden feller zijn dan de jongens.


Ik denk ook niet dat je je nu nog druk moet maken om wat er in de babytijd gebeurd is, je dochter weet daar helemaal niks meer van (Zeker niet wat de eerste 3 mnd gebeurde) .. ik denk gewoon puur dat het allemaal fases zijn
Alleen vind ik het wel raar van opa en oma dat ze niet meer willen oppassen!

Wij zorgen ervoor dat we eens in de zoveel tijd altijd even wat apart doen met de kinderen zodat ze allemaal eens exclusieve aandacht krijgen.

wat je dwarszit is dat opa en oma niet willen oppassen, maar alles wat je opsomt is gedrag richting de vader? om het daarna weer in papa te zoeken. Waarom willen opa en oma eigenlijk niet oppassen? Papa is daar niet bij toch? 

zijn jullie met zijn tweeën wel consequent aan het opvoeden? Dat voorbeeld van gejengel als je man met jou praat? Wat doe jij dan? Want ik zou dan absoluut ingrijpen ( en anders mijn man wel) 

ik vind het helemaal geen meisjes zijn anders dan jongens verhaal. Het is een mijn kind doet lelijk verhaal. Je kind gedraagt zich onaangepast. Met liefde en aandacht en consequente richting kun je dat hopelijk bijsturen als er niks onderliggend is. Ik heb 4 jongens waarvan er drie wel een fase hebben gehad waar ik ze niet zo aardig vond.
Maar dit" ze is zo omdat ze als baby moest wachten van papa als ik douchete" verhaal.. Als je van haar een slachtoffer maakt terwijl ze toch waarschijnlijk genoeg liefde heeft gehad. En je gebruikt dat als excuus om niet het gedrag aan te pakken dan doe je haar te kort.

Ik vind elk kind mooi om haar of zijn karakter. En uiteraard is de ene lastiger als de andere. Maar probeer er zoveerl mogelijk van te genieten. Ga af en toe wat leuks samen doen. En dat lijkt voor ons soms zoiets simpels. Maar daar kunnen kinderen zo van genieten. Ik vind de reactie van je schoonouders schrokkend en kwetsend. Zoiets zeg je gewoon niet. .
Daarnaast voelen kinderen zoveel aan!

Dat je man haar inderdaad liever niet had gewild begreep ik hoe vreselijk ik dat ook vind voor jouw en haar al uit je verhaal. Of misschien dat hij teleurgesteld was dat ze geen jongen was? Maar helaas voor hem is ze er wel en vind ik dat je dat niet als ouder zo duidelijk aan een kind kan laten blijken. Vind het ontzettend zielig.

Vind ook dat jij beter met haar om moet gaan. Ik denk dat ze een heel slim, gevoelig meisje is en voelt dat er mensen zijn die niet zo blij met haar zijn ( papa, opa en oma). 

Vind de houding van opa en oma ook hard en snap dat dit helemaal niet leuk aanvoelt. 

Ik hoop dat door jouw positieve houding naar haar toe, het snel beter gaat! Succes, je doet heel erg je best en ik geef je een virtuele knuffel 

---

Mama van zoon (2002) en dochter (2005)

Mijn dochter heeft trouwens ook een veel pittiger karakter dan mijn zoon. Ze is veel directer.

---

Mama van zoon (2002) en dochter (2005)

Als ik het zo lees moet jij niks doen, je dochter ook niet maar je man moet hard hulp zoeken! Ik denk dat haar gedrag vooral voortkomt uit hoe ze behandeld is door je man. Ik weet trouwens niet wat ik zelf persoonlijk zou doen als mijn man mij zou vertellen dat hij een van onze kinderen liever niet had gehad... Dat zou ik toch wel serieus heel erg vinden, ik denk niet dat ik dan een normale relatie met hem zou kunnen hebben. Arm kind.

---

mv O 04-12-2006 , Q 04-07-2011 en V 05-05-2014