Wat vind jij? Moederdag...

Ik vind  dat niemand voor een ander mag zeggen hoe diegene moederdag beleeft, of hoe het gezien zou moeten worden.
Wat kan ik als moeder van 2 gezonde  kinderen nou zeggen over een moeder wiens kind ernstig ziek is? Of over een ongewenst kinderloze vrouw?
Of wat kan iemand zeggen die een geweldige moeder-dochter band heeft over mij met een moeder met psychische ziekte en daardoor veel 'tekortkomingen' wat betreft de moederrol?

Door wie je bent en door wat je meemaakt heb je allemaal je eigen beleving van moederdag.

Ik doe er zelf niet aan en ik vind wel dat het steeds meer wordt opgedrongen in folders en winkels. Er wel aan doen wordt tot een soort norm verheven bijna.
Ik denk dus ook nooit aan de niet-moeders, maar ik vind dat ook niet nodig eigenlijk zolang het geen lekkerpuhdag is. Iedere keer dat er iets gevierd wordt zijn er wel mensen die niet onder de doelgroep vallen. Dat is het leven.
Mensen vieren het omdat ze een moeder hebben/zijn. Dat anderen dat niet hebben/zijn is dan niet relevant.

Hebben niet-vaders dit ook op vaderdag?

Wij doen er weinig aan maar gaan wel naar onze moeders, die we overigens sowieso veel zien.. ii krijg een creatieve creatie van de kinderen . Maar verder is het een zondag als alle andere.

Ik denk niet echt speciaal aan anderen eerlijk gezegd op een dag als moederdag / vaderdag. .. waarom zou je er niet van mogen genieten dat je wel gezonde kinderen hebt.. sorry maar als je altijd tril moet staan bij het verdriet van anderen, dan kun je toch niet genieten van je eigen geluk. Dat klinkt misschien enorm egoïstisch, en dat is het ook.. je gunt elkaar allemaal het beste en we helpen waar we kunnen maar ik ben niet meer zo gevoelig voor situaties waarin ik toch geen invloed heb of die je zou kunnen veranderen

@Nellemv2: je vraagt je af waar je er niet van zou mogen genieten dat je wel gezonde kinderen hebt... dat staat toch nergens? Overal staat dat je juist moet genieten daarvan! 

@Nerise: neem maar van mij aan dat ongewenst kinderloze mannen dit ook hebben en voelen! Je hoort ze er wat minder snel over, maar het verdriet kan bij mannen net zo groot zijn. 

@Myself: mooi gezegd, door wie je bent en door wat je meemaakt heb je allemaal je eigen beleving van moederdag. Zo is het ook. En ook bij verjaardagen, oud-en nieuw, kerst of pasen.... elke dag heeft zo wel bijzondere waardes voor bepaalde mensen. 

---

Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg!

Klopt Anna, het gaat in dit topic om moederdag, maar het telt natuurlijk ook voor veel andere dagen.

Ik vind het heerlijik moederdag, lekker verwend worden door mijn kids (dit keer zelf gehaald en zelf gekocht van zakgeld kadootje zo lief).
Ik denk wel aan de mensen die kinderloos zijn, heel vervelend voor ze. Waar niet absoluut niet tegen kan, zijn al die spreuken op fb ofzo, dat het voor kinderloze vrouwen of stellen vreselijk is deze dag en dat we ook aan hun moeten denken en dat zij moeder zijn zonder kind. Sorry het is MOEDERDAG.
Daar word ik wel wild van!

Moederdag is voor mijn kinderen, met alle geheimzinnigheid er omheen. Die spanning in de voorgaande tijd, het thuis verstoppen en dan de hooggespannen gezichten als zij met hun kopje thee, broodje en schaaltjes aardbeitjes, hun cadeautjes te voorschijn toveren. Voor mij is het niet echt een dag van bezinning behalve dan dat ik weet dat ik een bofkont ben dat mijn moeder nog leeft (81).

Zowel mijn enige zus als mijn enige broer konden geen van beide kinderen krijgen en daar heb ik het moeilijk genoeg mee gehad maar ik geloof niet dat ze het zouden waarderen als ik daar speciaal op moederdag bij zou stil staan.

---

mv M 30-04-2001 en J 02-01-2005


Men moet menselijke handelingen niet bespotten, niet betreuren, niet veroordelen, doch begrijpen.

Spinoza 1670

Ik ken ook de andere kant en weet dat moederdag als je zo graag zwanger zou willen worden, maar het niet lukt, een lastige dag is. Denk niet dat daar nou massaal bij stilgestaan hoeft te worden, maar even extra aandacht hebben voor iemand in je directe omgeving die ongewenst kinderloos is vind ik persoonlijk logisch. Die standaard berichten op Fb die door veel mensen gedeeld worden vind ik eerder irritant.. 

ik vraag me ineens af hoe beleef je het als je zelf bewust de keus gemaakt hebt jou moeder neit meer te willen zien ?
ik weet hoe het is om een vader te missen ik heb ook bewust afstand van een vader gedaan 
maar vader is toch anders als moeder is mijn ervaring 
ik wil bij alles mijn mama hebben 
maar at als je zelf keus gemaakt hebt haar niet te zien hoe beleef je dat dan 

sorry vraag schoot ineens ff te binnen 

Ehm....als ik mag antwoorden, een rotdag omdat het niet is zoals je wilt.
Ik heb in het verleden een tijdje geen contact gehad, in mijn puberteit, alle confrontatie met haar was me te veel door de vele gebeurtenissen.
Nu wel weer contact hoor en voor de buitenwacht lijkt het een normaal contact denk ik, maar diepgang is het niet, dus eigenlijk net zo goed geen leuke dag als je me vraagd hoe vind je moederdag als je naar je eigen moeder kijkt.
Als je doorvraagd op dat gebied komt er vaak een rotgevoel door hetgeen wat er allemaal niet is en wat je wel zou wensen zeg maar.

Maar dat gevoel is totaal niet aanwezig geweest op moederdag zelf, omdat ik juist heel gelukkig ben met mijn eigen kinderen, dat maakt enorm veel goed eigenlijk.

snap ik myself maar is dan toch niet helemaal je eigen keus als je moeder zo is 
ik heb een zus en een broertje die beide geen contact hebben bijv 
mijn zus heeft heel bewust verbroken terwijl onze moeder gewoon ontzettend lief is en ook extra haar best doet en dankbaar is 
zo regelt ze namens de kids ook altijd ene kadotje enz 
ik vraag me zo ineens af hoe ijn zus dan bijv zon dag ervaart 
enerzeids weet ik t eigenlijk exact maar toch is het ook wel erg raar 
mijn moeder vind ook lastig maar anders om zal het toch ook tegenstrijdig zijn 
en dan laten we de reden van dit alles maar even in midden das heeel lang verhaal 

Quote Banana:

ik vraag me ineens af hoe beleef je het als je zelf bewust de keus gemaakt hebt jou moeder neit meer te willen zien ? ik weet hoe het is om een vader te missen ik heb ook bewust afstand van een vader gedaan  maar vader is toch anders als moeder is mijn ervaring  ik wil bij alles mijn mama hebben  maar at als je zelf keus gemaakt hebt haar niet te zien hoe beleef je dat dan  sorry vraag schoot ineens ff te binnen

Ik voel die band dus niet, dus het is een beetje alsof je bij een vreemde op bezoek zou gaan en die moederdag wensen.
Je hebt niet echt het gevoel dat je iets mist, ik toch niet
Hier vieren we het heel eenvoudig, thuis met de kinderen en lekker broodjes eten en samen spelletjes doen.. gewoon gezellig

---

Sommige  'vrienden' zijn als de schaduw je ziet ze alleen als de zon schijnt. Anderen zijn als de zon zelf ze komen op als het donker is.;-)

Quote Chloe:

, maar even extra aandacht hebben voor iemand in je directe omgeving die ongewenst kinderloos is vind ik persoonlijk logisch.

Is dat niet eerder extra pijnlijk, die aandacht? Verschilt natuurlijk per persoon, maar toch...ik zou het gewoon niet kunnen, "bij jou lukt het niet, wat erg voor je dat je vandaag geen moederdag kunt vieren" of zo.... Nee, dat kan ik niet. 

Heb zelf 8 jaar moeten wachten voordat Geerten kwam en ik heb werkelijk nooit maar dan ook helemaal nooit een moment op/rond moederdag gehad met de gedachte 'jammer maar ik ben geen moeder' of wat dan ook.

Ook alleen maar kunnen genieten van de knutsels en frutsels die anderen showden. Er zaten altijd zulke leuke werkjes bij.

Toentertijd had ik voor mezelf altijd heel helder dat ik mocht genieten van andere werkjes e.d. Natuurlijk wel het gemis van geen kind(eren) te hebben maar niet specifiek dat gevoel rond moederdag/vaderdag. Dat gevoel kun je eigenlijk alle dagen van het jaar hebben want je mist ontzettend veel als je geen kinderen hebt; denk aan leuke uitspraken, knuffelmoment e.d. Aan de andere kant (en dat zeg ik megavoorzichtig) denk ik ook wel eens dat ik te weinig heb 'genoten' van het feit dat we met z'n 2-en hadden.

Nu kijk ik er misschien wat meer genuanceerder naar maar kan me voorstellen dat het voor ouders waarvan partner en kinderen waarvan vader/moeder niet meer leeft dit soort gedenkdagen vele malen moeilijker zijn.

---

Klagen is zinloos; Doe iets of vergeet!

En zo zat ik op rtlnieuws en moest bij dit artikel gelijk aan dit topic denken:
http://www.rtlnieuws.nl/boulevard/entertainment/halina-reijn-waanzinnig-verdrietig-om-kinderloos-bestaan

Quote Banana:

ik vraag me ineens af hoe beleef je het als je zelf bewust de keus gemaakt hebt jou moeder neit meer te willen zien ? ik weet hoe het is om een vader te missen ik heb ook bewust afstand van een vader gedaan  maar vader is toch anders als moeder is mijn ervaring  ik wil bij alles mijn mama hebben  maar at als je zelf keus gemaakt hebt haar niet te zien hoe beleef je dat dan  sorry vraag schoot ineens ff te binnen

Mijn moeder en ik, tja, weet niet hoe ik dat moet omschrijven. Zag haar al bijna nooit, ze heeft mij zo vaak gekwetst en zij moet mij ook gewoon niet. Vorig jaar nog geprobeerd het contact weer beter te krijgen, leek gelukt te zijn. Ze had mij weer toegevoegd op fb. Toen ineens was het weer boem! Ze heeft mij geblokt en verwijderd op fb, en dat terwijl ik haar niet eens gezien had, niks gezegd had of wat dan ook. Schijnt dat ze vind dat ik mijn jongste voortrek op mijn 2 19 jarigen. Tja, een kind van 3 heeft veel meer aandacht nodig dan een kind van 3. En hoe kan zij dat nou weten dat ik haar zou voortrekken, ze ziet mij nooit, doet geen ene poging tot contact, al 22 jaar niet. Dat was alleen gebaseerd op t feit dat er meer foto's van mijn kleine gepost werden dan van de groten. Ja, de groten die willen dat niet, duhuh, en die zie ik ook niet de hele dag door.
Maar goed, mjn papa werd in november geopereerd, zijn slagaders zaten voor 90% verstopt, na of tjdens de operatie is zijn borstkast losgelaten en moest hij weer een zware operatie. Zij heeft mij niet gebeld, niet geappt niks. Mijn kids, die wel een band hebben met haar, moesten mij op de hoogte houden en mijn nichtje heeft mij maar op de hoogte gehouden. Achteraf hoorde ik van mijn vader dat hij heel erg slecht lag, en dat vergeef ik haar nooit! Ze had mij moeten bellen daarover, of mijn zusje. Dus ik heb totaal geen behoefte meer aan haar, maar de pijn blijft heel erg groot, nog steeds aan al die jaren en ja, ik heb zondagavond in mijn bedje liggen huilen hierom. En maandag was ik met mijn vader aan het skypen, mijn moeder was in beeld, ik zeg tegen de kleine, kijk, oma zit er ook, ze weet niet eens wie die oma is, dus aan de hand van foto's was ik dat al aan het uitleggen, dus vond het een mooie gelegenheid om het te laten zien, zegt mijn moeder heel sjago, haal dat beeld weg, ze hoeft mij niet te zien. Dat brak. Ik heb meteen afgekapt, en skype uitgezet.
Beetje lang verhaal, maar het doet mij al een jaar of 30 heel veel pijn, maar ze heeft mij zovaak gekwetst dat ik het niet meer aankan.

---

Mama van 2 pubers en een kleine peuterpuber