prostaatkanker

Even anoniem, enkel om de reden dat ik niet wil dat de info van mijn vader op straat lig en ik voor velen in mijn omgeving ook bekend ben ons mijn nickname.

Mijn vader heeft 1 april (hoe krijg je het voor elkaar) te horen gekregen dat zijn prostaat onrustig is. Op goede vrijdag kwam de uitslag dat hij prostaatkanker heeft..
Na maanden van kwakkelen, longontsteking, longembolie, trombosebeen enzovoort eindelijk ook een reden voor zijn vermoeidheid en pijn.

Maar nu krijg ik telkens grote ogen als ik de waarde vertel (PMA geloof ik?) en ken ik geen mensen bij wie de waarde zo hoog was.

Mijn vader had een waarde van 1400. Een goeie kennis van mij 26 en dat was al hoog (voor mannen van mijn vaders leeftijd is 4,5 nog acceptabel, tot een waarde van 10 doen ze vaak na een paar maand nog een meting om te kijken of het hard is gestegen en daarboven komt er sneller actie). Hij is succesvol behandeld en vorige week heeft hij te horen gekregen dat hij genezen is.

Is er iemand die ervaring heeft met een hoge waarde? En eventuele uitzaaiingen? (daar wordt hij nu op getest omdat er vlekjes op zijn skelet zijn gezien.)

Zelf verwacht ik wel uitzaaiingen. Het konden nog schaduwen zijn. Maar hij heeft ook pijn bij het zitten e.d. Dat is geen goed teken. En hij is te vermoeid. Ik had hem een paar maand niet gezien, ben er met pasen geweest en hij zag er slecht uit. Geel/ grijzig in het gezicht en afgevallen. 

Wordt ik heel persoonlijk Jill, als je niet wilt antwoorden snap ik het hoor!
Of andersm ogelijk via PB dan stuur ik jou onder mijn naam wel een berichtje.

Maar is het een hele lijdensweg geworden? Met echt een hele aftakeling? Of heeft hij nog redelijk goed kunnen leven en genieten? (en dan doel ik vooral op de pijn, botkanker lijkt mij zo pijnlijk...)

bedankt anderen <3

Fijn, eerlijke reacties <3 Dan is praten over het internet vaak toch prettiger.

Wel enorm heftig als ik dit lees, ook een beetje waar ik bang voor ben.

Ik ben niet bang voor het overlijden van mijn vader. Hij is straks bij Jezus, voor hemzelf enkel gewin! Al zullen we hem hier enorm missen mocht hij hieraan overlijden.
Ben wel bang voor die eventuele lijdensweg zoals jij hem beschrijft Jill, maar waar ik mij deels wel op wil voorbereiden dat ik gewoon weet wat ik zou kunnen verwachten.
Kaasje weer een andere ervaring (wist ik trouwens niet kaasje, van die belletjes, in mijn gedachten waren het gewoon harde stukken op het bot, maar dit verklaard ook waarom ze dan sneller de botten breken).

Ik vind het gewoon fijn breed te weten wat ik allemaal kan verwachten voor hem.

Ben wel bang voor mijn moeder, die is zo enorm afhankelijk. Komt amper in deb uitenwereld. Al laat ze me versteld staan met alles wat ze nu wel ineens wil leren, zo knap <3

En ik vind het moeilijk en zwaar hoor. Er zijn maar weinig mensen die hun ouders liever door zien dan levend natuurlijk...
Tegelijkertijd vind ik het wondelijk hoeveel goeds het kan brengen. Relaties die totaal veranderen. Al vanaf dat ik 6 ben ofzo geven we geen knuffels meer, ik hou van jou hebben we nog nooit gezegd. Maar dat soort dingen veranderen allemaal.
Triest dat zoiets er voor nodig is, maar toch dankbaar dat het wel gebeurd nu het nog niet te laat is <3

Dat onzekere inderdaad, je ziet zo'n enorm verschil!
Mijn vader klaagde al maanden over de app. En mijn vader kon wel klagen, maar het was anders. Op een gegeven moment zij ik tegen broer en zussen dat ik bang was dat hij al aanvoelde dat het goed mis was...
Helaas, toen ik hem er achteraf naar vroeg, was dat ook het gevoel... Het maakte hem wat bang.

De diagnose te krijgen was voor hem een enorme opluchting. Hij vind het heel erg, maar eindelijk is een een reden gevonden voor al het gekwakkel en gedoe. Die onzekerheid vond hij nog veel erger. En ookal ziet het er heel slecht uit, dan nog is dat volgens hem beter te handelen dan niet weten wat er met je aan deh and is en van het een in het ander komen...

Poeh, 12 jaar lang... Zul je ook zo lang met onzekerheid leven of zal het een zekere mate van acceptatie hebben op den duur? Want het lijtk mij verschrikkelijk om te weten... Aan de andere kant is 12 jaar zo lang, was hij heel intensief onder behandeling?

Mijn vader krijgt nu alleen nog maar hormoonbehandeling omdat ze nog niet genoeg weten... Daarnaast heeft hij ook nog behandeling voor de trombose dus een kijkoperatie e.d. kan nog niet. Wel krijgt hij een bioptie als ik het goed heb begrepen.

Oh nee Satekroket, was dat maar waar!!!

Een kennis van mij had een waarde van 26, is een paar jaar behandeld en is vorige week genezen verklaard.
Mijn vader heeft 1 april te horen gekregen dat zijn prostaat enorm onrustig is, en goede vrijdag dat hij prostaatkanker heeft.

We blijven ook hopen op schaduwen oid. Las laatst op het internet dat een hoge waarde ook kan komen door ontstekingen, en hij heeft wel een longontsteking gehad dus ik hou deh oop dat dat de extreme waarde veroorzaakt (of hou ik mijn kop in het zand?)

MRI is gemaakt. Uitslag is nu afwachten.

Heftig is het dan he?

ikzelf weet dat wanneer ik dood ga ik het veel beter zal hebben dan ik nu heb of ooit zal hebben. Tegelijkertijd wil ik ook nog heel graag blijven en heb ik het prima naar mijn zin met de kinderen en heb ik niet het verlangen om op dit moment dood te gaan zeg maar... Wel om bij Jezus te zijn, maar dan heb ik liever dat hij nu gewoon terugkomt hihi.

Voor mij blijft het ook altijd een groot vraagteken waarom de een wel geneest en de ander niet. En ondanks dat mijn vader het beter gaat hebben bij Jezus heb ik hem ook de handen opgelegd en gebeden voor genezing. Want ik zou het ook fijn vinden als hij hier nog even blijft. Mijn vader was meer een pubervader dan een van kleine kinderen. Het leek mij zo leuk voor onze kinderen dat wanneer ze ons straks zat zijn (mijn man en mij) ze kunnen klagen bij opa over die gemene papa en mama die ze hebben hihi. Hij zou dat zo goed kunnen! En ik hoop daar nogsteeds op, maar zeker weten doe je het nooit.

Maar ik snap je gevoelens wel hoor, zeker als je moeder zo graag wil blijven... Er is vaak zoveel om voor te blijven leven, zoveel wat je eigenlijk nog wilt meemaken hier. 
Gelukkig mag je boos zijn, en dat mag je ook gewoon uitspreken. Ook naar Jezus zelf. Want bij eerlijkheid kan Hij je dingen vertellen, op onoprechtheid niet, dan is je hart gesloten.

Maar soms voelt het leven ook enorm oneerlijk.

Heel fijn dat je dit deelt.
Dat is nog hoop houdt is niet helemaal onterecht dus <3

Mocht hij wel in de buurt komen van mensen toen hij die behandeling had dan?

Oud buurvrouw van mij (inmiddels vriendin maar geen buurvrouw meer) moest ook een radio actieve behandeling mogelijk hebben. Haar kinderen zouden toen bij mij blijven omdat die niet in de buurt mochten komen van haar op dat moment .Zo konden ze door het raam toch contact hebben maar waren ze op genoeg afstand van hun moeder.

Oke, het niet zitten kan dus ook gewoon van de prostaatkanker zelf (zonder uitzaaiingen) komen?
Het is natuurlijk vervelend, maar in gedachten link je het snel aan de botten...


Haha belangrijke vent met zo'n lading geld, dat ie niet gestolen is hihi
humor moet je blijven houden, zo belangrijk! Wij hebben ook gewoon heerlijk gelachen om van alles. Mijn vader zei al: ik krijg nu hormonen, dus ik ga kijken of ik grotere borsten kan krijgen dan jullie allemaal hihi

Satekroket <3

Dank je Anne, denk dat je niet de enige bent ;-)

Gelukkig dat Sis er is met haar snelle reactie ;-)

Dank je

Vandaag heeft mijn vader uitslag gehad van de botscan.
De kanker is uitgezaaid door zijn hele lichaam. Helaas dus weinig goeds.
Ze gaan een implantaat inbrengen die mogelijk de kanker gaat afremmen.