Hoe zagen jullie.....

Uuhhhh geen idee.
Zowieso dat ik het NOOIT zoals mijn moeder zou doen. En dat ben ik nagekomen.

Dat in eigen bed slapen had ik idd ook. Maar ook dat ben ik nagekomen. Slapen in eigen bed, alleen bij ziek zijn of bang zijn bij ons. Dat is een vaste regel.

Maar ik heb ook zat dingen die ik niet nakom hoor. Haha. Vroeger bij mijn oppas kinderen werd ik gek van dat geslodder vos van alle spullen. Ze ruimde niks achter hun kont op. Dat zou ik pertinent anders aanpakken. Ik was ervan overtuigd. Maar nu? Als hun kont niet vast zat lieten ze die ook nog achter zich aan slingeren.

En of ik dit leven verwacht had. Hmmm.. Eerlijk gezegd niet helemaal. Ik dacht alleen maar aan een roze wolk. Niet aan het geëtter af en toe.

Wij gaan gelukkig regelmatig samen ff lekker weg. Ook zonder kids. Soms een avondje uiteten, soms een weekendje weg. Keer erop weer weekendje in huisje met kids erbij.
Zou ze niet meer kunnen missen! Ondanks dat ik keihard van die roze wolk afgeflikkerd ben

---

groetjes D.ebby, mama van N.ora en F.iene "Life is not about waiting for the storm to pass, its about learning how to dance in the rain."

whahahaahahha 
leuk 

hier droomde ik altijd van kinderen zolang ik me kan herinneren 
ik was zo boos dat mijn zus eerst zwanger was die nooit kinderen wilde 
maar goed ik wilde echt graag kids zou er heelrijk mee op stap gaan thuis voor ze zorgen 
gast ouder zijn en ze verwennen maar niet tot vervelends toe 
ik wilde altijd 2 kidneren geen 1 die zou ziekelijk verwnet worden geen 3 ik was er een van drie en de middelste en wat heb ik dat gehaat 


affijn derde is onder weg en manlief zegt dat t echt klaar is nu 
ik was super blij dat ik zwanger bleek al had ik liever nog iets langer gewacht wat meer mijn leven op de irt wat meer van de wereld zien enz maar ja het kwam zo als het kwam en kan acht niet meer zonder 
ik ben thuis voor ze maar veel opstap of ondernemen niet echt 
nou ja niet echt doe genoeg maar geen zin om elke dag "leuke"dingen te moeten doen 
ze kunnnen ook zelf spelen en hebben mij echt niet altij ndoig 
en genieten doe ik toch wel 

ik wilde wel graag een morderne moeder zijn maar voel me toch steeds meer ouderwetse moeder 
weet niet geod hoe uit te leggen 
ben erg van dragen in doeken kind dichtbij houden en niet huilen 
bij ons slapen BV  enz zijn dingen die gewoon heel belangrijk zijn tot zekere grenzen 
bijv bv vind ik erg mooi maar als het niet lukt is het klaar en goed ik ga er niet alles op alles op inzetten om daar te duwen 
ik kijk naar t kind en naar mezelf 

merk wel dat ik bij elk kind mijn dingen bijstel 
ben dan ook beneiwud wat er nu weer komen gaat 

ik dacht altijd alleen maar aan een baby...
maar die baby's worden ook groter

mijn hele leven draait om de kinderen, wat moet ik veel tijd gehad hebben zeg zonder ze...maar wat deed ik?

ik dacht dat mijn kinderen zich moesten aanpassen aan mij, maar uit eten met een klein kind vind ik vet zielig!

ik zou ze nooit een speen geven, vind ik van die stomme dingen en zo lelijk ook..(en ja hoor...jaaaaaarenlang verslaafde hier)
eigen bed slapen, ja echt niet bij mij! heb een godsvermogen betaald voor die babykamer (en ja hoor...ik kan wel 2 kamers gaan verhuren)

ik zou net zo makkelijk worden als mijn ouders (en ja hoor...ik ben de grootste trut in loslaten)

trouwens...ik wilde helemaal geen moeder worden! :o
ik wilde perse geen kinderen op deze klotewereld zetten

maar toch 2 op de wereld gezet, met het idee dat zij een verschil kunnen gaan maken

Eerlijk? Ik heb daar van tevoren nooit over nagedacht!
Geen idee hoe ik t zou doen maar ik zou nooit zo streng worden als mn ouders (vooral vader) en regels moeten logica hebben. Niet zomaar omdat ik t vind.
Tot nu toe heb ik me daar redelijk aan gehouden

Ik ben een moeder die probeert te kijken naar wat de kinderen nodig hebben en daar op in te springen. Y heeft bijv nooit bij ons in bed geslapen. Thomas wel heel lang.
Y mocht op deze leeftijd alleen naar t speeltuintje om de hoek. Thomas mag sinds vorige week alleen op de stoep tegenover ons huis om te steppen.
Wat ik opvallend vind aan mezelf, is dat ik een heel onzeker persoontje ben maar wat betreft de kinderen en hun opvoeding helemaal niet. Dan heb ik echt schijt aan wat anderen vinden en volg ik mijn gevoel.

Ik kan me geen leven meer zonder ze voorstellen, al lijkt af en toe een weekendje me best lekker!

Quote kees:

trouwens...ik wilde helemaal geen moeder worden! :o ik wilde perse geen kinderen op deze klotewereld zetten maar toch 2 op de wereld gezet, met het idee dat zij een verschil kunnen gaan maken

o die periode heb ik ook gehad toen het niet zo lekker ging was zo boos op de wereld en hoer gaarg ik kinderen wilde toen heb ik gezegt laat maar op wat voor een wereld zet ik ze neer 

maar ja oudste was erg eigenwijs en bsloot dat ik moeder moest worden kwam dwars door spiraal en wat was hij welkom 

ik zag mezelf altijd als zo'n moeder die een groot gezin heeft, lekker een hele keukentafel vol met kinderen. alle vriendjes mogen altijd komen en altijd gezellig. Spelletjes doen en samen spelen. mijn kinderen zouden overal mee naartoe gaan en vaak naar het park en speeltuin en pretparken en zo. ik zou gewoon de wereld met ze rondreizen en heel vaak bij mijn ouders in het buitenland langsgaan....

Hoe het is:
We hebben 3 kinderen, vind ik zelf geen groot gezin. maar het is genoeg zo.
Ik heb echt niet altijd zin in vriendjes over de vloer. hoewel er wel zeer vaak meer kinderen mee naar huis gaan en blijven eten dan die 3 van mijzelf. 
spelletjes spelen (blijkt dat ik hier echt een gruwelijke hekel aan heb....  )
samen spelen, nee hoor dat kunnen ze heel goed zelf.
mijn kinderen overal mee naartoe nemen, zeker toen ze klein waren echt niet, ik had 2 huilbabys en de middelste kan echt niet zomaar spontaan ergens heen dat geeft dramas. nnu weten we dat hij autisme heeft maar dat had ik echt anders ingeschat.
pretparken zijn ze gelukkig net zo gek op als ik.
Het grootste wat anders is als dat ik dacht is het reizen, onze oudste twee zijn 1 keer wezen vliegen de jongste nog nooit. de wereld rondreizen, financieel is dat niet haalbaar. En bij mijn ouders op bezoek is nu heel makkelijk. Zodra mijn oudste geboren was hebben ze de boel achtergelaten en zijn terug gekomen naar Nederland. Echt niet dat hun afstand opa en oma zouden worden. hahaha. nee in plaats daarvan een oppasoma geworden. 

Zou ik zonder mijn kinderen kunnen voorstellen, mijn leven nu zonder de kinderen. nee dank je, mij te saai en stil. 

---

Neem het zelf op je schouders voordat je zegt dat het niet zwaar is.

Bijna alles is wel zoals ik had verwacht,ik heb super ouders en merk dat ik daar veel van geleerd heb.
Maar waar ik niet op voorbereid was is dat ik echt een mietje ben geworden lijkt het wel. Niks is pijnlijkere dan dat er iets met je kind is bv,daar was ik echt niet op voorbereid.Mijn moeder zei dat altijd wel maar je weet pas echt hoe het is als je zelf moeder bent.
Dochter en ik hebben best weel heftige jaren gehad samen,we zijn ontzettend sterk geworden hierdoor lijkt het soms.Dat is ook wel zo maar poeh wat is het stiekem soms ongelooflijk moeilijk.

Ik droomde over een groot gezin. Heerlijk knutselen samen naar buiten. Ik wilde een echte moeder zijn. Heerlijk voor ze kookt en gezellig met ze alle aan tafel eten. 

Nu hebben we 2 kinderen (hopelijk mogen we er nog 1 bij krijgen) We knutselen geregeld. Heb dagelijks een groot gezin hihi. (met mijn 3 oppaskindjes erbij) Ik vind het heerlijk die 5 om mij heen. Ben volgens mij een echte moeder die met ze knutseld tekend en lekker met ze naar buiten gaat.Ben gelukkig anders dan mijn eigen moeder. ( mijn moeder was helaas niet echt een moeder door haar ziekte). Koken doe ik iedere dag alleen het gezellig aan tafel eten wil hier niet. mijn jongste is een voedselweigeraar en krijgt al 2 1/2 jaar sondevoeding. mijn dochter is een het is dat ik moet eten eter (gedeelte door medicijnen en gedeeltelijk omdat ze een hele kleine eter is. Moet haar echt 30x per maaltijd zeggen eten. Dus echt gezellig is het niet. Ben in ieder geval super blij met mijn 2 boeven

Voordat ik er goed en wel over nagedacht had, kreeg ik al een baby

Oja klein puntje
Ik zag altijd wel ik,leuke man en een aantal kinderen voor me. Realiteit van nu is dat ik het al bijna tien jaar alleen doe en "maar" 1 kind heb.
Mijn opvoed ideen van vroeger hou ik nog altijd wel aan vast.

Ik heb er nooit over nagedacht. Ik wilde eigenlijk geen kinderen want ik vind kinderen helemaal niet zo leuk toevallig zijn mijn kinderen wel leuk uiteraard en hou ik vreselijk veel van die 2 en zou ze ook voor geen goud willen missen. Ik ben een no nonsense moeder, hou niet van gemiep en gezever. Geen koediekoedie om een kind maar tevreden te houden want stel je voor dat ze gaan huilen. Geen kind in mijn bed tenzij ziek of bang. Verder ben ik vrij makkelijk en mag er veel.

---

Sarcasm: The ability to insult idiots without them realizing it.

Het enige wat ik hoopte toen ik zwanger bleek te zijn van een jongetje. Op zaterdag lekker naar de voetbal, lekker trainen kijken en met mijn zoon een balletje trappen. Helaas heeft hij dat maar een half jaar kunnen doen

Voor de rest alleen veel gezelligheid en leuke dingen samen doen. Dat is dan wel uitgekomen. Maar nooit bij stil gestaan dat kinderen ook ziek kunnen zijn en het dan allemaal anders verloopt als het standaard plaatje

Haha ik wou er 2,4,6,8 of 10 noooit oneven!
en raad eens, het werden er drie
En géén meisje want ik was een jongensmama..   toch een meisje erbij uiteindelijk.
en ik had zo'n beeld van een gezellig dikke mama met allemaal kinderen aan mijn rokken..
ben ik een dun ding en de kinderen hangen nooit aan mij rokken want die draag ik niet
Toen twee van de drie kinderen dan nog met beperkingen bleken te moeten leven werd dan ook meteen alles anders, leven er toch maar twee thuis (voorlopig dan nog ) en we zitten ook nog in de molen met nummer drie momenteel *zucht*
dus flexibel zijn is noodzaak hier geworden.
Ik zou de kinderen 'gewoon' overal mee heen nemen,  dat bleek dus duidelijk ook niet te kunnen,
ze zouden niet al teveel regels moeten volgen, want ze zouden het vast zelf wel beter weten   .. niet dus ..
we leven nu haast aan de hand van picto's .
Nee , eigenlijk is zowat niks uitgekomen van wat ik me er ooit van voorstelde, alleen het feit dat ze allemaal gelukkig lijken te zijn, dat is wel uitgekomen.

---

Sommige  'vrienden' zijn als de schaduw je ziet ze alleen als de zon schijnt. Anderen zijn als de zon zelf ze komen op als het donker is.;-)

Ik wilde geen kinderen, of mischien later...als ik wat ouder was.
Toen opeens toch de wens...maar nooit van die dromen gehad. Heb aachteraf gezien altijd wel een realistisch beeld gehad. Behalve dat je het gevoel of de verantwoordelijkheid vooraf niet goed kunt inschatten.

En tja, ik zou niet anders willen maar ik kan me wel een beeld vormen hoe het zonder kinderen zou zijn, of misschien als ze later waren gekomen.

Ik zag mezelf altijd met 2 of 3 kinderen. Leek me hartstikke leuk. Ben opgegroeid tussen de kleine kids van mijn zussen en broer dus had ervaring genoeg. Ik zou het in elk geval noooooit doen zoals mijn ene zus, die kids krijsten altijd alles bij elkaar en kregen altijd hun zin. Ik zou consequent zijn. 

Helaas duurde het jaren voordat mijn kinderwens uitkwam en blijft het bij 1 kind. Gezegend met in elk geval 1 kind moet ik zeggen  
Consequent ben ik wel, dat heeft hij ook echt nodig. nee is nee, dan kun je uren gillen of zeuren, het blijft nee.
Niet bij ons in bed slapen, je hebt zelf een kamer. Het is dat hij het zelf pertinent nooit wilde haha dus hoefde daar niet over na te denken. 

Ik heb het moederschap overigens vreselijk onderschat. Ik dacht dat babytjes altijd van die hulpeloze schattige wezentjes waren en dat het puur genieten was met zon kleintje... viel dat even tegen! Vanaf dag 1 was Tim een pittig ventje die wekenlang heeft gehuild en gekrijst. Altijd honger, nooit tevreden en niet willen knuffelen. Zeer slecht slapen 3 jaar lang, 3 nachtvoedingen per nacht tot 2.5 jaar ivm reflux. Nooit op schoot willen zitten als dreumes zijnde. Dit kwam pas toen hij 3 was! Ineens kreeg ik een knuffelkind en toont hij genegenheid, kusjes, knuffels... heerlijk! 
Ik weet nog dat ik na mijn bevalling en ziekzijn daarna wel eens zwangere meiden zag lopen en dacht: meid je weet niet waar je aan begint pffff. 

Ik heb hem wel altijd overal mee naar toe genomen. Winkelen, bezoek, restaurant... hij wende overal aan. Als dreumes zat hij rustig 1.5 uur aan tafel in een restaurant met een autootje ofzo. Nooit last van gehad. Heb een hekel aan rondrennende kinderen in eetgelegenheden dus Tim blijft gewoon zitten. Doet hij nog steeds zonder mopperen altijd. Kleurplaat of boekje mee en hij vermaakt zich wel. 

Ik vond de leeftijd van 1 tot 3 vaak wel moeilijk. Elke dag urenlange driftbuien, hij sloeg zijn hoofd stuk. En ik maar consequent blijven want anders ging het helemaal mis met hem. Hij had gewoon een strak ritme nodig en veel structuur en overzicht. Inmiddels gaat het erg goed gelukkig. 

Kan ik me een leven zonder hem voorstellen? Niet meer natuurlijk. Het is zo'n verrijking na jarenlang wensen en behandelingen   Maar wat was ik moe de eerste 2.5 jaar. Altijd dat nachtbraken... toen wenste ik wel eens dat hij snel zou opgroeien zodat ik weer wat slaap kreeg. Nu wens ik dat hij nog een tijdje 3.5 blijft... wat gaat het snel ineens! 

---

Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg!

Ik zou zo`n moeder zijn met zeeën van tijd, altijd gezellig, lieve kinderen die goed opgevoed zijn enz.....  Dat ze het lang niet altijd met mij eens zouden zijn heb ik nooit bedacht, altijd gezellig zijn we natuurlijk ook niet altijd. Laat staan die zeeën van tijd. Er moet gewoon brood op de plank dus niks zeeën  .  Al met al is het meestal wel gezellig en ik zou het nooit meer terug willen draaien zou dat kunnen.

Ik wilde heel graag een groot gezin met wel 5 kinderen. Ze zouden van mij veeeel meer krijgen als ik van mijn ouders (terwijl ik nu door heb dat ik als kind echt verwend was.) En ik zou mijn kinderen net zoals sommige vrienden ook 50 euro per weekend geven om daar leuke dingen van te doen als 15/16 jarige (waarvan ik nu al weet dat ik dat dus niet ga doen). Voor de rest kan ik me niet echt herinneren hoe ik er toen over dacht, ja ik zag altijd voor me dat ik kinderen zou krijgen met Nick van de Backstreet Boys hahaha

En nu, ik zou zoooo graag meer willen zijn als mijn moeder vroeger, iedereen mocht blijven eten, slapen en ik mocht altijd binnen spelen met een vriendinnetje of twee, of drie. Nu ik zelf moeder ben wil ik ook graag dat mijn kinderen lekker binnen mogen spelen maar ik zeg eigenlijk best vaak nu even niet, vooral in het weekend. Terwijl ik dan achteraf denk, ach wat maakt het uit, mijn kinderen wonen hier ook en wat is een uurtje binnenspelen nou voor last. Ik heb die rust echt nodig als Owen lekker buiten speelt, Vajen ligt op bed en Quinn is rustig boekjes aan het lezen. Dat is altijd het moment warop ze bij mij voor de deur staan.

---

mv O 04-12-2006 , Q 04-07-2011 en V 05-05-2014

oh grote gezinnen lees ik bij meer! toen ik eindelijk kinderen wilde, gingen wij ook voor minimaal 4 of 5 stuks.
heerlijk, altijd iemand thuis, lekker makkelijk zijn en niet zeiken maar gewoon laten gebeuren al die gezelligheid.

na nummer 2 draaide het leven ons een onwijze loer, dus die droom spatte uiteen..

maar...ben zo superblij met deze banjers. godzijdank jongens, want meisjes vind ik echt 3 x niks voor bij mij thuis (sorry toekomstige schoondochters )

Groot gezin wilde ik ook, minimaal 5 kinderen!
Toen ik bij Tho in eerste instantie zwanger was van een tweeling ging ik m al knijpen

Wij zijn klaar, ons gezin is om allerlei redenen compleet. Toch blijf ik stiekem jaloers als iemand zwanger is van de derde

- Geen groot gezin (kom zelf uit gezin van 7).... gelukt
- Strenge mama (dacht iedereen ook)..... nope! Ben niet streng, heb wel - regels en ben redelijk consequent. Er kan veel bij mij zolang je maar binnen mijn grenzen blijft.... En die rijken best ver
- Niet in mijn bed. Nummer 1 gelukt (had hij ook niet nodig), bij nummer 2 overstag gegaan.
- geen speen..... Helaas, geprobeerd tegen te houden, maar met speen wad mijn kind gezelliger. Nummer 2 wilde geen speen, die duimt.
- van alles met ze doen..... gelukt! Knutsel, bak, spelletjes mama in the house! Maar ben zo blij dat ze zich ook zelf kunnen vermaken.
- thuisblijfmoeder. Helaas gelukt. En ja Helaas..... Ben 100% afgekeurd.
Ieder nadeel Heeft een voordeel, dus het is ook wel fijn. Maar was liever thuisblijfmoeder die "gezond" was.
- geen zoete Inval zoals vroeger bij mijn moeder...... mislukt! En ik geniet eet enorm van.

Er zal nog wel meer zijn, maar schiet me zo niet te binnen.

---

Leef je leven!! Trotse mama van 2 jongens (dec 2007 en mrt 2010)

Ooh, maar ik ben stiekem ook jaloers op grote gezinnen. Maar niet als ik weer voor de derde keer in de nacht mijn bed uitmoet omdat er weer iemand niet kan slapen, of als ik 5 dagen van 05.00uur tot 18.00 uur met 3 kinderen alleen moet doen.

---

mv O 04-12-2006 , Q 04-07-2011 en V 05-05-2014

Ik had eigenlijk geen verwachtingen.. Maar dat ik 2 huilbaby's kreeg, waarvan de oudste het echt tot zijn 5e heeft vol gehouden... Standaard van 1 tot 5 s nachts huilen tussen de 3 en 6 maanden.. op waren we...oorzaak nooit gevonden....Toen begreep ik dat moeders soms rare dingen doen...
Nee, dat had ik niet verwacht.. Hij wordt bijna 12, maarik heb t idee dat we er nog van aan t bijkomen zijn.....

Kinderen mogen af en toe bij ons slapen... vind ik zoooo gezellig, en dat is vast heel snel over.. ze zijn 9 en 11 immers...


Ik wilde drie jongens, maar na 2 was ik er wel klaar mee ;-) 
Ik wilde graag dat t buiten kinderen waren, zelf er opuit zouden trekken in de duinen .. en de oudste doet dat nu ook inderdaad, avointuren beleven..

Ik wilde absoluut de zoete inval, iedereen moet welkom zijn, en ja hoor, dat is ook zo...


Ik had gedacht dat opvoeding meer invloed zou hebben... maar ik heb 2 zo totaal verschillende jongens... dag en nacht en allebei heel erg leuk!

Ik spook............. morgen maar weer een nieuwe poging.

---

mv M 30-04-2001 en J 02-01-2005


Men moet menselijke handelingen niet bespotten, niet betreuren, niet veroordelen, doch begrijpen.

Spinoza 1670

Ik wilde er ook wel 6, ben nu aardig op weg met mijn 4 de op komst maar 6 nee dat niet.
toen mijn zus haar eerste kreeg,was ik nog vrij jong,net verkering...toen haar kind ruim twee was kreeg ik de eerste.Haar ventje kon zo vervelend doen,heel normaal natuurlijk de peuterpubertijd,maar wist ik veel,mijn kind zou dat nooit doen,lag lief op zijn duim in de wagen te sabbelen nog...van die gedachten ben ik natuurlijk later wel teruggekomen,het hebben van kleine kinderen is hard werken en nu mijn oudste de 10 jaar heeft bereikt,begint de pubertijd al een beetje los te breken...ik houd mijn hart vast als ze straks echt gaan puberen,maar elke leeftijd herft ook zijn charmes.Soms denk ik wel eens als je de blikken ziet van mensen met net een kleine baby,als ik mijn kinderen in toom moet houden...wacht maar..gna gna..maarja sommige kinderen blijken altijd engeltjes met spierwitte kleedjes aan zoals die van mijn buren...

Ik wilde graag 3 kinderen. We hebben er 2. Een derde gaat er helaas niet meer komen. Doordat ik 2 keizersnedes heb gehad is mijn baarmoeder op de plaats van openen erg dun geworden en het risico op complicaties te groot.
Bij de eerste ben ik behoorlijk van de roze wolk gevallen. Hij huilde de eerste weken non stop en heeft tot 22 maanden zeer slecht geslapen. Ik was op!
Ik had verwacht iets meer geduld te hebben dan dat ik blijk te hebben. Ik hou niet van gemekker en gezeur;-).
Ik denk wel eens, waar waren we vroeger zo druk mee? De dagen met 2 kinderen zijn behoorlijk gevuld;-).

Ik dacht vroeger altijd gewoon aan een lekkere dikke baby in de box en die dan zijn handjes naar me uit zou steken ; mamaa
haha  beetje romantiseren zegmaar
En ik dacht altijd aan een blond stekeljongetje lekker stoer
Of dat ik zes meisjes zou hebben met allemaal donker haar
En ik zou nooit zo schreeuwen naar de kinderen als onze toenmalige buurvrouw....
En niet zo stom lang kwaad blijven zoals mijn eigen moeder

de werkelijkheid is dat ik 4 kinderen heb, waarvan 2 jongens een met blonde en een met donkere stekels. En twee meisjes met lange donkerblonde haren.
Schreeuwen doe ik helaaas nu zelf ook (ook al wil het het nog steeds niet het is sterker dan ik ofzo)
en ik blijf ook te lang boos net als mijn eigen moeder (aaahh)
En wat me verder nog opvalt: he die baby wordt groot ...shit! Al vind ik het nu ook wel leuk dat ik geen baby meer heb! Maar ik dacht idd wat een ander ook al zei altijd van : ik wil een baby, maar dat dat eeen kind/puber wordt...daar stond ik niet bij stil gewoon
En wat ik gewoon echt niet leuk vind is het feit dat er met je kinderen ook zoveel andere kinderen in je huis komen, vriendjes enzo. Daar heb ik zegmaar niet voor gekozen. ik vind het vervelend. Maar het mag natuurlijk wel, ik zeg er niets van. Maar ben altijd blij als ze weer gaan. Ik vind het gewoon druk en ik vraag me ook af hoe ze thius leven: is het daar wel schoon? ben er een soort vies van...ja echt heel erg!!

---

mv 4 kinderen

de grootste illusie die ik had voordat ik kids had, was dat ze vast wel altijd zouden luisteren als ik maar duidelijk genoeg was in wat ik van ze verwachtte. nou, dat viel toch wel tegen hoor.
maar desondanks houd ik zielsveel van ze en zou ik ze voor geen goud willen missen.