zo

Er zijn duidelijk hele veranderingen aan de gang en jullie moeten allebei je draai nog vinden.. Maar dat moet je wel samen doen. Je kunt niet in je eentje vechten en alles willen oplossen. Natuurlijk is het voor jullie allemaal een hele verandering maar je moet ook voor jezelf kiezen en de kinderen. Heel goed dat je hulpt zoekt lieverd.. Maar zolang manlief niet wil vechten voor jullie gaat het niet lukken en zul je andere keuzes moeten maken. Hoe hard ook. Je hebt genoeg aan je eigen sores en de kinderen. Schop onder zijn kont
Sterkte mop!!

---

Op zoek naar een persoonlijke creatie? Een email sturen mag altijd!
NoTes-Fotocreaties / notesfotocreaties@gmail.com

Hoe sta je tegenover je man? Wat verwacht je van hem?
Wil je dat hij reageert en doet zoals jij het verwacht of geef je hem ook die ruimte om te wennen?
Is er een reden dat het voor je man zo moeilijk is om te wennen?

Het is moeilijk, maar soms op momenten dat ik kapot ben is het toch belangrijker te geven (heel lastig, ik weet het) dan te verwachten en te nemen... Simpelweg omdat het op de lange duur positiever uitwerkt.

Mannen en vrouwen werken zo totaal anders. Als ik heb afgesproken dat ik uit bed zal gaan 's ochtends is die afspraak voor mij heel anders dan wanneer mijn man hem maakt. Die kan veel makkelijker denken: ooh ze praat toch al tegen ze, dan ga ik nu maar verder slapen (met voor hem de bedoeling dat ik hem best had mogen aanschudden om eruit te gaan en dan zou hij het gewoon doen).

En tegenwoordig doe ik enorm veel aan omgekeerd uitslapen. Dus heel vroeg uit bed, rust je uiteindelijk nog beter van uit ook!

Soms lijkt de partner heel vervelend en dwars, maar het kan ook bij onszelf liggen, onze houding. 

En ik weet dat tegenwoordig vaak snel geroepen wordt dat die ander zich maar moet gedragen, maar ik vind dat we tegenwoordig veel te weinig naar onszelf kijken. Doet hij niet wat wij willen dan mogen wij chagerjinig worden wat alle gevolgen met zich meebrengt maar had die ander maar normaal moeten doen bijvoorbeeld.
Waardeer je je man? Ben je trots op hem? spreek je ook uit wat je fijn vindt aan hem?
Waar is je man gevoelig voor waar hij zichzelf beter van gaat voelen? Vaak kunnen anderen zoveel doen om gevoelsmatig bij een ander iets zo te veranderen adt hij of zij zich beter voelt!

Mijn man weet van mij bijvoorbeeld dat ik echt opleef van een paar uurtjes alleen op de slaapkamer. Of wanneer hij de kinderen een keer naar bed brengt EN de afwas doet zodat ik even niets hoef. En als ik soms stikirritant ben doet hij dat, ipv negatief te doen (gebeurd hier ook wel hoor hihi) en daar verander ik weer van. Terwijl ik het ook uit mijzelf had kunnen doen maar soms ben ik gewoon zo dat ik dat niet doe ofzo (wat ik zelf weer irritant vind achteraf).
Andersom bij hem doe ik het ook wel weer zo.

Een relatie is werken... Dat is soms tijden meer geven dan nemen. Een relatie kan heel heftig zijn. Maar juist door de bergen En dalen kan het sterker worden.

Mooi gesproken boterbloem en zo vreselijk waar!!!
Ik hoop dat TO het aandachtig leest en er wat mee kan.

omgekeerd uitslapen, natuurlijk heel vroeg IN bed haha

ik denk dat TO helemaal niks meer over heeft dames. Je kunt niet alle problemen bij haar neerleggen. Ze heeft grote problemen om op te lossen. En die zijn ook voor een groot deel de oorzaak van de sores tussen hen denk ik. Om haar nou op dit moment hier ook verantwoordelijk te maken, dat zie ik niet

die gewoon geen gekke dingen nu. Je man moet wennen, verhuizen is moeilijk .
werk aan datgene wat nu alles overheerst.. Zorg dat daar een uitweg komt. Accepteer dit gedoe in de tussentijd en als alles is opgeklaard, bedenk dan of je samen verder kunt en hoe..

kies je strijd..

lieve TO, ik ben het met Ma Dalton eens: jullie zitten (al heel lang) in een klote situatie. Die moet nu (NU!) opgelost worden. Zolang je hier middenin zit, zit je eigenlijk niet in de juiste positie om conclusies over je relatie te trekken. Met alle zorgen die jullie hebben, leveren jullie elke dag topsport.

Natuurlijk kan je uit elkaar gaan, maar het is op dit moment een oneerlijke vergelijk. Ik hoop van harte dat jullie de moed op kunnen brengen om de juiste stappen nu te gaan zetten (nú ja), en dat jullie de moed hebben om het nog even bij elkaar vol te houden. Als het vanaf volgende maand beter wordt met jullie situatie, dan kan je tegen de zomer eens kijken waar je nu echt staat met je relatie (of liever nog, tegen de kerst).

Ik ben van mening dat je beter een beetje aan je relatie kan werken waardoor het prettiger loopt,
dan dat je dat laat zitten en die ellende erbij neemt.

Vaak kunnen kleine aanpassingen al grote verbeteringen opleveren.

Heb je niets meer over dan moet je juist kiezen voor oplossingen waarbij je het minst lang door hoeft te vechten.

Daarbij leg je niet alle problemen bij haar, wel oplossingen.
Haar man zit nou eenmaal niet hier op ML, maar zij wel. En ik zou voor haar graag verbetering zien zodat het weer draagbaar wordt allemaal

Ja, boterbloem, helemaal met je eens dat je ondertussen natuurlijk wel kan proberen om je relatie te verbeteren. Dat bedoelde ik ook niet te zeggen, dat je dat niet moet doen. Ik bedoelde vooral dat het zuur is om in deze periode onder deze stress te besluiten om uit elkaar te gaan.
Werken aan elkaar: graag!

Doelde meer op Ma Dalton,

ben het helemaal met je eens dat dit juist niet de tijd is om uit elkaar te gaan...

Ondanks dat ik helemaal begrijp dat je het soms gigantisch kunt hebben gehad met de ander. Juist als je zoveel problemen hebt en de ander niet lijkt mee te (willen/ kunnen) werken

Wie zegt dat de man niet mee wil werken? Hij moet ook wennen en heeft al die problemen die zij ook heeft.
Ik zou niet zomaar uitelkaar gaan, maar ik heb het gevoel dat er gewoon weinig is veranderd (na die actie waarin heel ML op zijn kop stond voor TO en nog steeds is er geen vooruitgang (lees ik en ik weet niet of dat echt zo is)).
Ik vind het schrijnend voor de kinderen.

Ik zou als ik jullie was op zoek gaan naar juridische bijstand, en je kan contact opnemen met stichting humanitas, die hebben ons destijds erg goed geholpen. Het eerste gesprek met een advocaat is gratis, de hulpverlening van humanitas ook.

---

mv M 30-04-2001 en J 02-01-2005


Men moet menselijke handelingen niet bespotten, niet betreuren, niet veroordelen, doch begrijpen.

Spinoza 1670

Ik vind het niet gek dat jullie huwelijksproblemen hebben..wie zou dat niet hebben in jullie geval. Lees al een poosje mee als je iets schrijft, weet er het fijne niet van maar heb iig door dat jullie een hele hoop finaciële problemen hebben en daarnaast nog de zorgen over de gezondheid van jullie jongens.
Jullie staan onder mega veel stress..zelfs het beste huwelijk zou hieronder lijden!
Wij hebben zelf gelukkig geen financiële problemen maar wel veel stress gehad (En nog) om de gezondheid van mijn kinderen en onze ouders. 
Gelukkig hebben wij de mogelijkheid om er af en toe eens met zn 2-en uit te gaan wat voor wat ontspanning zorgt. Mijn oudste zoon past dan op dus we zijn niet afhankelíjk van anderen.
Probeer tijd voor zijn 2en te blijven maken.. al is het als de kinderen s-avonds op bed liggen. Niet allebei met je neus op de computer of telefoon maar tijd voor elkaar! 
En probeer goede afspraken te maken en je irritaties uit te spreken.
En is er geen mogelijkheid dat er af en toe iemand 2 uurtjes bij de kinderen blijft zodat je man en jij samen wat kunnen doen. Al is het maar een wandeling buiten of even door de stad struinen.
Met airmiles kan je voor gratis bioscoopkaartjes sparen dus misschien is dat een optie?

Heel veel sterkte! Ik hoop dat jullie gauw eens goede hulp krijgen om uit deze financiële shit komen

 dat je nu stappen heb durven onder nemen! Even een vraagje je hoeft hem niet te beantwoorden aan mij maar heb je mogelijk aan gedacht dat je partner ofmisschien jijzelf een vorm van AS kunnen hebben? Jullie hebben samen 3 kindjes met een grote gebruiksaanwijzing, wellicht is deze erfelijk en dat zou betekenen dat het bij de ouders misschien ook voortkom. Als dit zo is geeft dit onzettend spanningen want dan wil de 1 dat de ander automatisch dingen overneem maar wellicht kan die ander dat helemaal niet niet uit onwil maar onmacht! Dat zou betekenen dat er met de liefde niks mis is alleen met de situatie. En wetenend dat deze kan worden veranderd geeft misschien ook wat rust

Dan zou ik zeker testen bij hem dat heeft echt meerwaarde ook al lijkt het nu nog niet maar met de hulp van je kinderen moet hij eigenlijk ook bij die behandeling worden aangepakt. Zelf heb ik een man met  AS en ook een zoon met AS en ADHD en het is zo zwaar dat je niet voor emotionele steun terecht kan bij je partner. We zijn nu nog net met een heel traject begonnen en nu pas wordt het voor mij duidelijk wat ik wel en niet kan verwachten van mijn man. Maar ook wat voor efect het weer heeft voor mijn jongens bijv een papa die reageert uit 1e inpuls die vaak bosheid is omdat hij uit onmacht niet weet hoe hij anders moet reageren en voorheen werd ik dan weer boos op hem en zo draai je rondjes.  En krijg je steeds vaker het gevoel dat je er helemaal alleen voor staat maar in werkelijkheid sta je wel degelijk samen alleen beleef jij het niet zo en hij wel.