Mama-life
| Pacific schreef op: 23-11-2014 17:12:39 |
De oma van mijn kinderen gaat donderdag euthanasie laten
uitvoeren. Gisteren hebben de kinderen afscheid, genomen, d'r hoofd is nog goed dus ze hebben nog
een uurtje gezellig met oma gepraat, over sport, muziek enz. Laatste knuffel en kus was even heel
moeilijk. Donderdag is dus de euthanasie, wij zijn erbij, kinderen niet. Er komt geen uitvaart, ze
staat haar lichaam af aan de VU voor onderzoek. Ze heeft een vrij zeldzame ziekte en ze hoopt dat
andere er misschien wat aan hebben. |
| Quote |
| Caatje schreef op: 23-11-2014 17:22:41 |
Komt er verder geen bijeenkomst? Je hebt wel eens bijeenkomsten voor mensen die hun lichaam ter
beschikking van de wetenschap stellen. Dan is er na het overlijden ook geen lichaam om te begraven
of cremeren. Meestal is er dan nog wel een bijeenkomst of dienst om afscheid te nemen. Ik zou zelf toch wel iets doen; misschien naar haar lievelingsplek gaan; bos, strand, polder o.i.d. en dan herinneringen ophalen. Mijn vader heeft zijn lichaam ter beschikking gesteld, maar wij gaan wel een afscheidsdienst organiseren. |
| Quote |
| Misbren schreef op: 23-11-2014 17:29:52 |
Wij hadden het andersom, geen afscheid. Door een ongeluk om het leven gekomen. Heel veel praten heeft geholpen. De kinderen wouden niet naar het plekje waar opa overleden was. Thuis hangt een foto die ze kunnen zien wanneer ze willen, voor hun is dit voldoende. Sterkte |
| Quote |
| Bepje schreef op: 23-11-2014 17:32:10 |
Zelf iets doen op een bepaald moment, een soort afscheidsritueel door hen iets te laten zeggen og
oplezen wat voor hen een speciaal moment voor oma was. Of iets met een foto op een apart plaatsje in
huis. Ze iets laten maken en dat ergens neerzetten of ophangen, collage bijv. |
| Quote |
| Sunshine schreef op: 23-11-2014 17:35:15 |
Ten eerste sterkte met alles. Maar waarom is er geen dienst,rare vraag misschien. Maar wat doen ze uiteindelijk met het lichaam dan. Misschien een dag in teken van oma Na haar geboorte stad of haar lievelings plek. Daar ballonen met een tekening oplaten , Daar bloemen neerleggen. Samen foto's van vroeger kijken ,met een kopje thee. En oma haar lievelings eten ,die dag ook eten De kids een mooie kaars laten uitzoeken. En die thuis branden bij een foto van oma |
| Quote |
| Xsara schreef op: 23-11-2014 17:37:02 |
de opa van de kinderen is 5 maand geleden overleden en ze hebben afscheid genomen in het ziekenhuis.
verder geen crematie bijgewoond omdat ik ze te klein vindt. wij hebben zelf een ceremonie met de kinderen gedaan. op een plek bij het uitvaartcentrum was een strooiveld met vijver en bomen, gewoon heel mooi. daar hebben wij een via greetz bestelde ballon met een beer en hartjes opgelaten. we hebben een paar woorden gezegd en de ballom opgelaten, niet te zwaar maar nu hebben ze wel een afsluiting gehad.. misschien is dat een optie.. |
| Quote |
| Kaatje schreef op: 23-11-2014 20:09:53 |
Vergis je niet wat een kind van 2 nog mee krijgt. Onze jongens waren 4 en bijna 2 toen hun oma
(naar eigen keuze) overleed. dit is 2,5 jaar geleden en oudste weet alles nog. Hij heeft geholpen de kist dicht te doen en is ook meegeweest naar de crematie dat ging zeer goed. Jongste is in de aula geweest en zei daar voor eerst oma. Jongste is niet meegeweest naar de crematie. toch heeft hij het nog vaker over oma dan de oudste (die heeft het veel meer afgesloten). Hij weet nog dat ze in het ziekenhuis lag en dat hij daar is geweest. Hij zegt nog wel steeds oma is in het ziekenhuis, terwijl ze de laatste weken thuis was. een afscheidsplechtigheid kan toch altijd ook zonder lichaam, ik vond het zelf wel mooi om bij elkaar te zitten en het over haar te hebben. Was voor ons een goede verwerking. Verder zijn we als familie die week ervoor en erna zeer veel samen geweest, wat de jongens er prettig vonden. |
| Quote |
| Stefke schreef op: 23-11-2014 20:17:10 |
Misschien een wensballon laten beschrijven door je jongens en vanuit oma's tuin oid oplaten? |
| Quote |
| Pacific schreef op: 24-11-2014 09:24:35 |
Er komt geen bijeenkomst, dat wil ze niet. Ze hebben geen nare herinneing aan het afscheid, ze
hebben nog fijn met haar gepraat over van alles. Natuurlijk was het laatste moment heel moeilijk,.
Had ook zo te doen met mn schoonmoeder, ze besefte toen ze de kamer uitliepen dat ze ze nooit meer
zou zien. Pff slaap er al nachten slecht van, heb het zo met haar te doen... Ik denk dat een wensballon oplaten wel een mooi idee is. Voor m'n gevoel moet ik toch iets met ze doen. |
| Quote |
| Kees schreef op: 24-11-2014 09:42:31 |
wat moeilijk joh! maar wat mooi van oma dat ze haar lichaam beschikbaar stelt! ik zou idd ook een eigen afscheid maken. een eigen plechtigheid waar jij en de kinderen iets kunnen zeggen, een gedicht kunnen lezen, mooie muziek kunnen luisteren en een kaars branden of zo'n ballon inderdaad. misschien kun je daarna naar de zee rijden? mooie plek om met jezelf te kunnen zijn en je gedachten.... |
| Quote |
| Famke schreef op: 24-11-2014 10:12:38 |
Wat een veselijk moeilijk moment lijkt me dat voor haar en ook voor de kinderen? Wat moeilijk voor jullie dat ze geen bijeenkomst oid wil,weet je waarom ze dat niet wil? Ik zou wel iets van een afscheid met je kinderen doen,een wensballon oplaten is heel wel een heel mooi idee. Die het wel in een beetje ope veld,het wil nog wel eens mis gaan met huizen en bomen.. Mijn dochter heeft vorig jaar een wensballon opgelaten voor mijn overleden neefje,ze heeft allemaal lieve en mooi woorden op de ballon geschreven en toen opgelaten. |
| Quote |
| Ma Dalton schreef op: 24-11-2014 10:31:10 |
ben je zelf gelovig? Want ik ben katholiek en zou denk ik met de kinderen in zo'n geval een kaarsje
in een kapel of kerk aansteken. Mooie foto's van oma bekijken en samen herinneringen ophalen. sterkte! |
| Quote |
| Dicha schreef op: 24-11-2014 10:53:38 |
Wat ik zou doen... is aan je schoonmoeder vragen of ze ermee accoord gaat dat jullie na haar
overlijden een klein stukje haar afknippen.. Dat in 2 doosjes verdelen..1 om te bewaren... en het andere doosje samen met de kinderen begravan op een plek waar zij graag kwam... |
| Quote |
| Natasja schreef op: 24-11-2014 11:55:17 |
Mijn moeder is in januari overleden, mijn jongste was toen 19 maanden. Ze heeft het nog dagelijks over oma, oma is dood wordt niet meer wakker, jammer, oma missen, verdrietig. Dus vergis je niet in wat je 2jarige meekrijgt hiervan, de mijne verteld hele (kloppende) verhalen over oma. In juni is mijn opa plotseling overleden en wij hebben geen afscheid kunnen nemen. Er was wel een uitvaart maar voor mijn meiden was het duidelijk nog niet af. Wij hebben foto's in huis waar ze kaarsjes bij mogen branden (samen met mij) en waar ze gewoon kunnen gaan zitten en tegen ze praten. Verder gaan wij een tuintje met ze maken waar ze hun eigen boom oid in kunnen planten om zo voor iets levends te zorgen voor opa en oma, en zo hebben ze een plekje voor zichzelf waar ze heen kunnen om 'alleen' met ze/zichzelf te zijn. Wensballonnen hebben wij ook gedaan en tekeningen maken en verbranden om ze zo op te sturen naar boven. We koken regelmatig omaLienspaghetti of dansen op 'haar' muziek, en we praten heel veel over oma en opa en dat mag over alles zijn, verdrietig, grappig, boos, enz en gelukkig doen de oudste 2 (10 en 8) dit ook, de jongste heeft dan vaak het laatste woord en zucht: ik hou van oma/opa. Wat de kinderen aangeven dat ze nodig zijn probeer ik op in te spelen. Verder vind ik heel cru gezegd dat als jullie behoefte hebben aan een samenkomst met andere mensen die van haar gehouden hebben schoonmoeder daar geen zeg in heeft. Dat zij dat niet wil is niet relevant eerlijk gezegd, dit gaat om jullie als nabestaanden en wat jullie nodig zijn in jullie rouwproces. Je kunt het informeel houden toch? bij iemand thuis ofzo gewoon samen nog even over haar praten, herinneringen delen. Na haar overlijden gaat het om jullie behoeften, de hare zijn dan vervuld. Heel veel sterkte iig, het valt niet mee. |
| Quote |
| Pacific schreef op: 25-11-2014 14:06:14 |
Er komt toch een bijeenkomst, dat heeft ze vanmorgen gezegd. Ze denkt dat het voor de nabestaanden
toch fijner zal zijn. Ze heeft vandaag haar eigen rouwkaart, en gedicht uitgezocht. Ik blijf het
onwerkelijk allemaal vinden. De kinderen weten nog niet dat het donderdag is, wel deze week maar niet precies wanneer. Wij weten nu ook het tijdstip. Ik denk dat als we het donderdagavond vertellen dat we dan wel een wensballon oplaten. Ik denk dat dat wel goed is. |
| Quote |
| Pacific schreef op: 01-12-2014 10:30:45 |
Uiteindelijk is het alleen een obductie geworden. Er zal dus wel een crematie komen. Voor het
verwerken is die veel beter. |
| Quote |
Y