wat voor straf voor een 8 jarige?

Ik snap het ook wel van die moeder. Misschien heel confronterend wat ik nu ga zeggen maar goed. JIJ vindt D een lief schattig en gevoelig jongetje maar op school of in een groep laat hij heel ander gedrag zien. Ouders en andere kinderen vinden hem dan waarschijnlijk een verschrikkelijk kind. Vandaar die reactie van de moeder.

Ik kan me herinneren dat wij nog op babybrabbel een heftige discussie kregen over opvoeden. JIj gaf toen aan dat er altijd dingen besproken en uitgelegd werden bij jullie thuis, ik gaf toen aan dat ik wellicht ouderwets ben maar in bepaalde opzichten hebben mijn kinderen gewoon te luisteren omdat ik hun moeder ben PUNT. Ik leg bepaalde dingen niet uit (slaan of een ander pijn doen is not done en dat weten ze, dat is dus meteen straf). Ik denk dat je veel te lief bent als moeder

En dat los je niet op door meer te gaan straffen trouwens

Ben ook wel benieuwd hoe hij is als hij buiten speelt met buurtkinderen. Levert dit dan ook problemen op ?

Je kan ook contact opnemen met schoolmaatschappelijk werk, die kunnen de klas en je zoon observeren om te zien wat er nou precies gebeurt in de groep. Dan kunnen er veel gerichtere maatregelen woren getroffen en ook breder. Een kind dat zichzelf stomme idioot noemt kan een negatief zelfbeeld hebben en daar kan ook dit gedrag uit voortkomen.

---

mv M 30-04-2001 en J 02-01-2005


Men moet menselijke handelingen niet bespotten, niet betreuren, niet veroordelen, doch begrijpen.

Spinoza 1670

Quote melissa:

Alleen de ouders van pietje vinden hun kind heilig, een heel lief jongentje wat een beetje druk is en verder geen gedragsproblemen.

Zelf heb je er ook moeite me om te geloven dat D. -jouw gevoelige lieve zoon met een goed karakter- zulk gerdag vertoont. Je blijft benadrukken dat hij door anderen wordt opgejut of zich door hen laat beïnvloeden en dat het (dus?) niet van hemzelf uit gaat.

Hoe hard het ook overkomt: ik vind 'kleuters stompen' en 'liedjes zingen over de dood' óók echt niet oké en begrijp dus dat ouders van klasgenoojes D. niet zien als een lief, gevoelig jongetje.



Wellicht ligt de sleutel om dit alles te doorbreken inderdaad wel bij één of andere vorm van therpie/training voor D.
Als ouder wil je toch weten waarom hij zo'n laag zelfbeeld heeft (hij zegt letterlijk dat hij zichzelf een stomme idioot vind, dat IS nogal een uitspraak) en wil je toch dat hij weerbaar genoeg is en durft te kiezen om het 'clubje' te weestaan.
Het ontbreekt hem op dit moment duidelijk aan vaardigheden.

Maak het niet groter dan het is. Ouders kunnen dit soort situaties enorm opblazen, vooral als ze allemaal vrienden/kennissen van elkaar zijn. Maar kinderen van 8 jaar kunnen ongelooflijk stomme en vervelende dingen doen en ze moeten leren dat dit niet kan.
Overal op reageren met straf kan een averechts effect hebben. Geef jongens de ruimte om fysiek te spelen.
Kinderen die anderen pesten hebben echt niet gelijk therapie nodig!
Zit Dominiek op een sport? Daar leren kinderen ook veel over sociaal gewenst gedrag.

Op welke momenten pest Dominiek Valentijn? de hele dag, als hij net uit school is of..?
Daar kun je ook véél uit opmaken. Misschien heeft Dominiek bijvoorbeeld even een rustmoment nodig of één op één gesprekje met jou, waardoor je voorkomt dat hij Valentijn dwars gaat zitten.
Valentijn moet óók leren hoe hij moet reageren op zijn (grote) broer! steek daar ook energie in!

Suc6, opvoeden is een opgave

Misschien op een sport als judo doen, ik merk altijd weer dat kinderen daar zoveel van leren op gedragsgebied.....
En idd, laat m veel, heel veel actief bezig zijn, lekker veel sporten en buiten spelen.

Straffen, tja, moeilijk.. alles wat ik bedenk wijs je, terecht, al af

Ik lees nu al twee dingen waaruit blijkt dat D een negatief zelfbeeld heeft. HIj vindt zichzelf een idioot en hij doet wat de dominanste in een groep wil. Allebei getuigt het niet van een positief zelfbeeld, zelfvertrouwen en weerbaarheid. Hem gaan straffen zal het gedrag niet positief veranderen.

In plaats van hem te straffen voor zijn gedrag zou ik beginnen om zijn zelfbeeld positief te krijgen. Doe hem op een sport, benoem wat hij wel goed doet en kan (niet overdrijven) en oefen met hem in kleine rollenspellen hoe je met anderen om gaat. Ik heb het al eerder gezegd geloof ik, hoe je je opstelt naar anderen is een keuze die je kan maken (rots-water)

Geef hem complimenten die hij begrijpt.. niet wat ben je lief maar wel wat lief dat je de tafel hebt gedekt, dat scheelt mij weer tijd. Laat hem ook de gevolgen van zijn eigen gedrag ervaren in plaats van hem te beschermen. Daar krijgt hij zelfvertrouwen van

Ik schrik eigenlijk een beetje van je late reacties. Al een aantal weken geleden is dit boven water gekomen, toen was het vakantie.  Nu geef je ook aan dat hij dit gedrag ook richting zijn broertje laat zien. Pietje is er dan toch niet bij?  Het is heel makkelijk om Pietje de schuld te geven omdat dat een kind is met een vlekje volgens jou, maar als die moeder dat over jouw kind zegt ben je beledigd? Dit is het gedrag van jouw kind en waarbij jij actie moet ondernemen. Het feit dat hij niet te straffen is geeft ook iets aan....hij heeft wel sturing nodig en moet wel leren dat zijn gedrag niet goed is. Je geeft aan dat zijn geweten goed ontwikkeld is. Ik vraag het mij af als hij anderen bewust kwetst en pijn blijft doen. Als hij dan ook geen consequenties hoeft te dragen leert hij dit ook niet.

En hoe gaan jullie nu dan werken aan zijn mee-pestgedrag? Ik heb het idee dat je niet echt op staat voor een rots/water of Kanjertraining? maar ik denk echt dat daar de sleutel ligt om het probleem mee op te lossen.

Ben het met Annie eens, zoek hulp en pak daarmee de kiem van het probleem aan. Het meelopen heeft een oorzaak, door te straffen los je dat niet echt op.

ik denk dat boos worden niet veel zin heeft omdat ik denk dat zijn gedrag ergens anders uit voort komt.

ik zou hem denk ik benaderen als ' slachtoffer'
(voor de duidelijkheid: niet zijn gedrag goedkeuren!)

maar hij vertoont dit gedrag omdat hij zelf lijdt.
dat zou ik eerst aanpakken.
eerst de oorzaak en daarna het gevolg .
als je het andersom gaat doen (dus het gevolg van zijn gedrag) bereik je niet veel denk ik.
en raak je gefrustreerd en beland je in een cirkel

rots en water is een prachttrainig, een sport als judo oid zal ook een juiste bijdrage leveren.

ik denk dat je een stapje verder moet gaan kijken omdat je vast lijkt te zitten.
en dat is niet erg, maar je hebt even een extra handje nodig om hem hieruit te trekken

Wordt er door school ook iets gedaan aan het groepsgedrag en het pestgedrag binnen de klas? Dat kun je nl van thuis uit maar heel moeilijk beinvloeden.

Want ik kan me heel goed voorstellen dat de kiem van het probleem (laag zelfbeeld, geaccepteerd willen worden door DE mannetjes van de klas zodat hijzelf geen pestslachtoffer wordt) leidt tot een hele hoge drempel bij D om het juiste te doen. 

Hij komt in een loyaliteitsconflict: mama/juf/andere ouders vinden mij aardig als ik iets vervelends niet doen, maar als ik het wel doe word ik niet gepest. Dan zou ik ook lijdzaam accepteren dat ik straf krijg en dus beperkt waarde hechten aan die straf.

Zolang hij niet weerbaar genoeg is om NEE tegen die vriendjes te zeggen. En hij niet ervaart dat hij daardoor geen pestslachtoffer wordt omdat het pesten binnen de klas aangepakt wordt, zal D. niet veranderen. Hoeveel straf je ook uitdeelt en hoeveel je ook praat. Zolang hij niet ervaart en overtuigt is, verandert hij niet!!!

En waarschijnlijk heb je daar echt hulp bij nodig en de juf blijkbaar ook als de aanpak onvoldoende effect heeft.

Sterkte in ieder geval. Kan me heel goed voorstellen dat het je een onmachtig gevoel geeft.

Is een "vriendelijke" teamsport als korfbal niets voor hem?

Doordat je samen met jongens en meisjes in een team zit is de sfeer heel anders dan een sport die je alleen met jongens doet.
Juist bij korfbal moet je erg goed samenwerken en een team zijn om te kunnen winnen (je mag niet lopen met de bal, dus met samenspel moet je tot scoren komen).
Ook wordt er vaak op een positieve manier aan het teamzijn gewerkt.

Als hij daar een clubje vindt waarin hij zichzelf kan zijn en positieve reacties krijgt op het teamzijn, kan dat positief zijn voor zijn zelfvertrouwen. Via iets anders dan een training kun je ook positieve ervaringen krijgen met groepsdingen.

In aansluiting van het verhaal van Sis wil ik je nog dit ter overweging mee geven:
Dominiek was best wel een moederskindje, in die zin - hij wilde het jou graag naar de zin maken.
Nu is hij zijn eigen identiteit aan het ontwikkelen maar doordat tot nu toe voornamelijk zijn vrouwelijke kant heeft ontwikkelt heeft hij even geen idee hoe hij zich als jongen/man moet gedragen; want inmiddels heeft hij best in de gaten dat hij een jongen is.

Géén idee hoeveel papa met hem doet, maar ik merk hier bijvoorbeeld dat de jongens er enorm van opknappen als papa regelmatig met hen stoeit. Als dat een paar weken niet gebeurd komen er ook bepaalde irritaties en vervelende dingen - weer een paar keer stoeien met papa en het is weer over.
Dominiek is een man, ga niet eindeloos verhalen houden maar ga vooral lekker doen!
Heeft hij die kleuter gestompt, nou dan moet hij de volgende dag maar iets aan die kleuter geven (van zijn eigen zakgeld?), want het is echt niet tof als je iemand pijn doet. Ik noem maar wat hè... maar dat kunnen net wel dingen zijn die voor hem goed werken. Op dat moment moet hij dat kind toch even in de ogen kijken, en mogelijk realiseert hij zich dan beter dat een kleuter pijn doen absoluut not done is.
Dat hij kleinere kinderen 'pakt' laat wel iets zien van zijn machteloosheid en toch ook een bepaalde bewijsdrang - echt jongensgedrag, alleen de uitvoering is heel erg beroerd.

Overigens denk ik dat korfbal idd een hele goede sport voor hem kan zijn!
Gemengd, wat minder bewijsdrang (dat is bij voetbal vaak veel erger), en vooral goed samenwerken met je team.

Hier door de situatie veel dingen gehad waar ik tegen aan gelopen ben.

 

Mijn advies, naar school en de juf aanspreken en zeggen dat er even sero tolerance gespeeld gaat worden, dat jij zijn gedrag te ver vind gaan, dat je hem thuis duidelijker en directer laat merken en weten waar je grens is en aangeven dat je dit ook wilt op school.

 

Kindje op school met zand onder gooien, NOOIT thuis straffen, voordat hij thuis is dan is hij het allang vergeten en mist dit doel. Dat is taak van de juf. Om dit aan te pakken.

Wat hier helpt is, als enige van de hele klas naar binnen aan het tafeltje gaan zitten, bedenken waarom dit niet mag en hoe je het vind wat je gedaan hebt, (kanjer training hebben ze hier op school dus altijd de vraag: welke pet heb je als je dit doet? Welke pet is het fijnst? Hoe kom je bij de pet die het fijnst is wat moet je dan doen?) daarna goed laten maken bij gedupeerde kindje. En niet meer in de zandbak.

Gaat het weer mis, hele week niet buitenspelen tijdens schooltijden en dan mogen ze zonder iets de hele pauze aan hun tafeltje zitten. Daarna opnieuw beginnen.

Hier werkte het, was het nodig, juf ging dit pas doen nadat ik aangaf dat het echt echt moest. Duidelijkheid, dit is de grens en als je daar niet aan houd heb je pech. En niet de juf en de andere kinderen een probleem, nee JIJ zelf!

 

Thuis:

Anderen plagen, direct ingrijpen, zeggen je mag niet....... en geen kansen meer geven en geen waarschuwingen geven. Direct een consequentie er aan leggen. Direct een straf! En het lijkt dat dit hem niets doet, maar dat komt misschien mede omdat het niet structureel toegepast word. Ik geloof zeker dat je het wel uitvoert als je het zeg. Maar als je hem een maand lang na de eerste keer de grens over direct op zijn kamer zet. En dit gebeurd bijv 4 x in de week dan gaat hij het vanzelf begrijpen dat het niet acceptabel gedrag is. Hij hoeft het niet als vreselijk te gaan ervaren, hij hoeft niet bang te worden, hij hoeft niet te schrikken. Hij moet in gaan zien dat je gedrag wat hij laat zien niet wenst. Daar is een langere termijn van een zelfde gevolg voor nodig om het door te laten dringen.

 

Vraag jezelf af: welke reactie moet hij geven zodat jij beseft dat hij gestraft word. 

Kinderen zijn goed in verbloemen, groot voordoen, uitsloven. 

Er zijn kinderen die dus echt zichzelf niet willen laten kennen, tegenover jou als ouder, en net doen alsof er niets aan de hand is. Zeker als ze weten dat dit er voor zorgt dat je dan weer iets anders uit gaat proberen.

Gewoon structureel altijd, altijd, elke dag, elke maand dezelfde straf.

Plagen, naar je kamer. Daarna goed maken met mama, en andere kindje. 

Pijn doen, naar je kamer. Daarna goed maken met mama en andere kindje.

 

Hier is het zo, bijv: mijn zoontje plaagt, dan laat ik hem mij aan kijken, zeg ik duidelijk. Dit wil ik niet je mag niet plagen! Breng ik hem naar zijn kamer. Na 10 minuten ga ik naar hem toe, praten we en kan hij het goed maken. En mag hij beneden blijven, gebeurd het weer, dan mag hij op zijn kamer blijven, en alleen naar beneden komen als het etenstijd is. En dat is niet zo erg als het smiddags gebeurd, maar als hij vrij is en het gebeurd s ochtends 2 x dan dringt het door. En zit hij op zijn kamer tot tussen de middag, na het eten weer naar zijn kamer.

Ondertussen is bij mij de leefkwaliteit voor iedereen enorm omhoog gegaan, uiteindelijk ook voor hemzelf, het is namelijk helemaal niet leuk om te plagen of naar te doen telkens. Het is duidelijk hoe er met elkaar omgegaan hoort te worden en sinds dat dit weer goed in het zicht is, hoe gaan we om met elkaar op een leuke en normale manier, is er een belonings systeem gekomen.

Samen regels gemaakt met hem, gezelligheidsregels. En op verschillende momenten op de dag kijken we welke er gehaald zijn en mag hij stickers plakken, vol stickervel betekend iets leuks doen met mij.

Het is niet zielig om kinderen te laten zien wat het effect is van hun gedrag, dus die moeder heeft het super goed gedaan door te zeggen: Dit is mijn grens en ik wil je niet in de buurt van mijn kind zien. Dat is iets wat hij wel wilt en niet kan. Dit soort dingen door anderen uit gesproken komt binnen want hij kent deze vrouw niet zo goed als jou. Hij weet precies hoe jij op dingen reageert en hij weet ook precies wat hij tegen jou moet zeggen om er door te komen zonder problemen. Dat is het beeld wat ik ervan krijg.

 

Aanpakken en optreden. Grenzen zijn grenzen en moeten duidelijk zijn. Het is niet zielig om duidelijk te zijn, het is zielig als dit niet stopt! Want dan gaan ze hem als pispaal zien straks ook als hij niks doet. Hij gaat het altijd op zijn bordje krijgen want nu doet hij het ook.

En als je nu aangeeft, ik krijg het niet gestopt, ga mensen zoeken waarbij dit wel lukt. En geloof mij daar doe je hem en zijn toekomst een enorm plezier mee.

Beter nu leren hoe het moet, dan op zijn 30ste hier nog tegen aan lopen. De maatschappij gaat hier heel anders mee om als jij als moeder op dit moment. Die zien hem niet als lieve jongen die slim en pienter is. Die zien hem als gehaaide, nare en vervelende jongen die zijn slimheid en pienterheid in zet om absolute grenzen van fatsoen voorbij te gaan.

Help hem en ga optreden, het is voor hem veeeeel naarder als andere ouders dit gaan doen. 

Ook niet erg, maar ik lees duidelijk dat hij dit niet gewend is.

Hij is niet gewend van jou straf te krijgen en reageert er daarom in het begin vreemd op. Maar niet veranderen op dat moment van aanpak omdat je denkt ooo misschien dringt het niet door, volhouden. Constant, al moet het een jaar.

Met mijn dochter heb ik een half jaar vol  moeten houden op een bepaald vlak, en dan zie je wel ontwikkeling maar dit had enorm veel tijd nodig. 

Niet te bang zijn dat kinderen een trauma krijgen, ik zou eerder bang zijn dat mijn kinderen ongeleide, onstuurbare, nare pestkoppen zouden worden!

Het is nooit te laat om dit te veranderen, en ik lees al langer dat je door hebt dat het niet goed gaat. Het overgaan van school naar school... Ik zou ook zeggen tegen jou, wees eens eerlijk. Welke rol heeft D echt!

Zijn gedrag over alle jaren gezien, is het dan niet iets meer als mee lopen? 

Waar komt het echt vandaan?

Gedrag wat hij laat zien is een gevolg, zoek de oorzaak en pak het aan. 

Eerst veranderen wat nu het belangrijkste is, dat zijn gedrag weer sociaal acceptabel word, maar stop alsjeblieft daar niet! 

@Sis, mijn vriendin moest vroger op school eens strafregels schrijven.....jij zewgt hoe langer de zin hoe vervelender het is.....het kan nog erger....mijn vriendin moest iedere LETTER met een andere kleur pen schrijven, ze had vier kleuren.....dat is pas een hels karwei haha...is wel tig jaar geleden.

Wat betreft het onderwerp van TO.....lastig......ik lees dingen als ' maak het niet groter dan het is want ze doen op die leeftijd domme dingen'....dan denk ik: zeg je dat ook tegen die ouders en tegen het kind wat de dupe is?

Lastig dus, ik hoop dat de aanpak van juf op school helpt, zoniet dan zou ik er zeker verder iets mee doen want ik vind het ook totaal niet kunnen dat een kind van 8 een kleuter pakt als doelwit.
Ik vergelijk dat nu met mijn dochter van 9, geen haar op haar hoofd die dat zou doen.
Als hij een goed ontwikkelt geweten heft zoals je zegt, dan snap ik niet zo goed dat hij dit doet, je zou dan toch in de knoop moeten komen met je geweten.

Succes ermee want het lijkt me knap vervelend allemaal.

Sis zegt het misschien hard, maar ben het wel met haar eens. Mijn jongste is ook een meeloper en trekt zich op aan het dominante kind, maar dat betekend nog niet dat ik zijn gedrag goedpraat. Hij moet maar leren dat hij ook nee kan zeggen en er zelf een keus in heeft. En soms moet dat op een iets hardere en vervelender manier, maar dat is niet anders. Zal nog wel vaker gebeuren in het leven.

---

Groetjes Bloemblaadje

Wel met sis eens en ik zou als andere ouder ook op den duur niet meer lief rwageren.

Wat t straffen betreft vind ik hij heeft alle mooie dingen op zijn kamer echt bull speelgoed boeken ect kun je afpakken van zijn kamer.

Nietdat ik denk dat straffen alles oplost maar weglaten vind ik ook niet oke.

---

Mama van een Koningskoppel Zoon 2007 en Dochter 2012

In het geval van kleuters stompen...hoe gaat zoiets dan? Hoe doet hij dat? in opdracht van de andere uit dat clubje? Of is dat zijn eigen initiatief?

Die drie kinderen die het doen uit elkaar halen lukt alleen als je ze over andere klassen verdeeld.
Toen wij hier kwamen wonen ging mijn middelste zoon naar groep 5 en die groepen waren allemaal door elkaar gehusseld omdat er ook een club was die nogal heersend was, door alle drie de groepen 5 door elkaar te gooien hebben ze dat uit elkaar gehaald, maar daar zijn dus ook de goeie de dupe van.

Wat een moeilijke situaties he?

Vorige week hadden we hier het volgende probleem:
mijn zoon mocht meespelen met een groepje van 3 (10, 8 en 4 jaar). Het botert niet zo tussen die jongen van 10 en mijn zoon, en als mijn zoon in de buurt kwam dan tikte die jongen hem met een stok aan dat hij uit de buurt moest blijven. Tot ze bij het hek liepen en die 3 hem hebben ingesloten. Ook het meisje van 4 deed mee (moest van die oudste jongen).
Ze hebben hem tegen zijn piemel getrapt en flink hard in de buik. Mijn zoon durfde niet langs het meisje te rennen, bang haar pijn te doen, en toen de jongen hem met een stok wilde slaan heeft hij de stok gepakt en hard heen en weer geslagen en toen snel weggerent.

Hij kwam thuis, vertelde meteen dat hij dat had gedaan en dat hij wist dat de jongen van 8 huilde dus dat hij zich pijn had gedaan en hij was echt bang en had erge buikpijn. Mocht niet aan zijn buik komen (hij heeft niet gegeten daarna van de pijn en had flink gespuugd).

Ik heb met de kinderen gesproken, de jongen had idd een dikke bult. Ik heb gezegd dat ze voorlopig bij elkaar uit de buurt moesten blijven.

Wilde ik met de moeder gaan praten de volgende dag, had ik al een berichtje. Dat mijn zoon dit niet meer moest doen, want hoe durfde hij tegen en klein meisje (ze had ook wat op haar wenkbrauw). en haar zoon die dit had...
En nu hoor ik dit verhaal zo terug dat mijn zoon de aanstichter is, terwijl de kinderen zelf hadden toegegeven dat het is gegaan zoals mijn zoon zei... 

En ik heb zijn verhaal verteld en hoor er niets meer over. Maar hij is de jongen die een meisje van 4 pijn heeft gedaan en dat is not done en dan is het punt uit...

Verhalen hebben heel vaak 2 kanten, ook van pesters. Ik vind dominiek geen rotjoch, toch heeft hij streken die gewoonweg niet kunnen. Termen die hij niet kan/ mag gebruiken.

En daarvoor moet je eerst naar de kern.

Mijn zoon wordt heel veel gepest en daar reageert hij agressief op (hij is dus in feite het slachtoffer, maar waarom hij wordt gepest is omdat hij een makkelijk tep akken slachtoffer is. Geen excuus voor de andere kinderen, maar zo gaat het helaas. En daar moeten wij wat aan doen). De kern hebben we inmiddels te pakken (ze vinden hem toch niet leuk, als hij ze pijn doet weten ze eens wat hij voelt, als hij vecht hoort hij tenminste niet wat ze zeggen enzovoort) en nu zijn we bezig dat om te zetten. En dat is erg moeilijk. Want andere kinderen gaan ook gewoon door, en velen wordt niets aan gedaan. 

En dan vechten ze en vechten ze, maar aan alle kanten wordt aan ze getrokken. En dan zijn ze eigelijk nog maar zo klein met hun 8 jaar, niet wetende waarvoor je moet kiezen.

het is een hele weg, maar het gaat jullie vast lukken!

Oh en die moeder van 2 van die kinderen is echt wel een lieverd. Kan niet beweren dat door haar het verhaal de wereld in is geholpen en snap haar reactie in eerste instantie wel, want een kind van 8 wat een kind van 4 pijn doet vind ik ook erg.
Maar ooh wat krijgen ze soms wat te verduren, die kids.

En dan is hij ook nog eens een jongetje wat niet wordt uitgenodigd op feestjes enzovoort, en vaak krijg je dan de opmerking te horen: tja het hoort bij het leven, daar moeten ze maar mee leren omgaan...

Maar als jij jezelf er buiten voelt vallen en je krijgt signalen (geen feestjes) dat het zo is, dan vind ik die uitspraak voor deze leeftijd zo ontzettend belachelijk. Als volwassene is het al moeilijk, laat staan als kind die gewoon geaccepteerd wil worden.

Ik kan je moeilijk adviseren, al herken ik het heel erg, met 2 van mijn stiefkinderen.
Wij hebben via het maatschappelijk werk een "opvoedcursus" gehad volgende de triple P methode.
Heel simpel straffen als dat nodig is, belonen bij goed gedrag en vooral héél concequent zijn.

Wat ik me vooral afvraag is wat er door dat koppie gaat als ik lees dat geen enkele straf hem wat doet.
Als de straffen hem niets kunnen schelen, dan is het denk ik belangrijk om erachter te komen waarom dat zo is.
Ik denk dat daar de sleutel ligt, als je daar eenmaal achter bent, dan kun je  ervoor zorgen dat hij inzicht krijgt in zijn eigen gedrag. Want dat is het toch, of we nu straffen of positieve dingen aanhalen, we leren onze kinderen inzicht hebben in hun eigen gedrag, en daar zijn nu eenmaal honderd manieren voor.

Bij ons leek dat in het begin ook zo, maar het bleek niet zo te zijn. (dat straffen hun niets deden)
Dit kwam omdat ze op ander "plekken" (school/andere ouder) weinig tot geen grenzen krijgen. En kinderen hebben grenzen nodig. Ook hadden ze nog last van de scheiding van hun ouders, daar waren ze nog helemaal niet aan gewend. 
Want hoe je het ook went of keert, zelfs als een scheiding netjes verloopt, laat het diep verdriet achter bij de kleintjes.

Bij 2 van de 3 kinderen is het ons gelukt om het tij te keren, met veel extra aandacht (waarbij we niet moesten vergeten dat er ook nog andere kinderen aandacht nodig hadden) veel liefde en concequente regels kregen we het voor elkaar.
Nu de jongste nog, en dat is ook moeilijk, want die lijkt net een tikkeltje slimmer dan de andere 2, maar ook daar gaat veel aandacht en liefde naartoe. We zijn constant bezig met opvoeden, en soms is dat helemaal niet leuk, maar gaan ze wel na het weekend al weer weg. Daar hebben we soms veel verdriet van, maar het weekend erop merken we wel dat het heeft geholpen, dat we er zoveel energie in steken en niet denken zoals veel gescheiden ouders "opvoeden doen ze maar waar ze wonen, ik wil vooral een leuk weekend hebben en alleen maar leuke dingen doen"

Ik wens je veel succes, en vergeet ondertussen niet te genieten van de mooie momentjes

Groetjes van Kloek

Oooooooh sis, en toen was je zin tekort, vielen alle laatste woorden weg.

Wat een ellende. Moet er niet aan denken