Klopt Jen, wij 'maken' de wereld voor kinderen te veilig. Ze mogen niet meer zelf de grenzen ontdekken. Dit met het gevold dat kinderen meer ongelukken krijgen.

Klopt, moet idd kunnen ! Maar er wordt toch ook niet een geheel verbod gekomen op lekker gek doen en spelen... met paardje spelen kan je in t spel ook aan elkaar trekken of als je met voetballen iets te hard iemand vasthoudt of per ongeluk duwt. Het doel vh spel is alleen anders. Doel vh pakkertje is.... trekken sjorren douwen...bewuste acties om ruzie en ongelukjes te krijgen.

---

** GELUK ** ~ het enige wat verdubbelt als je het deelt ~

Jen9 zo bedoel ik het ook vetellen is voor mij makkelijker dan opschrijven   

Ja joh, zitten ze in de bosjes verstoppertje te spelen, niet goed, dat maakt de bosjes stuk, tussen de auto's.. kan niet.. auto's zijn kostbaar enzovoort enzovoort.. Alleen op de fiets naar school.. nee, dat mag niet... Blijkt dat hierdoor pubers en jong volwassenen dus een stuk minder verkeersinzicht hebben...

Mijn moeder werd ook gebeld omdat ik in een boom zat te klimmen. Wij mochten ook niet tussen de auto's voetballen of fietsen of wat dan ook. Dat is allemaal niet nieuw. 
Zoals ik al zei mochten wij op school (en ik ben echt wel al oud!) ook geen pakkertje spelen. 

Als de school niet genoeg man heeft om op te passen op zo'n groepje, dan kan het gewoon niet. Doen ze het maar thuis. Zou niet weten waarom alles in dat ene speelkwartiertje zou moeten mogen. Een school moet de veiligheid van alle kinderen kunnen waarborgen en als dat door zo'n spel niet kan, dan hebben ze het recht om het te verbieden op hun school. Tis daarmee niet overal verboden. 

Als het zo enorm belangrijk is voor de ontwikkeling (ahum!!!) dan moet je het thuis maar organiseren. 

Enige wat er volgens mij tegenwoordig zo anders is, is dat ouders meteen steigeren als ze het woord "verboden" horen. 

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

Maar Son.. stoeispelletjes zijn ontzettend belangrijk blijkt, m.n voor jongens.. Nogmaals, ik kan me de school enigszins wel voorstellen hoor. Maar in zijn geheel vind ik het een zorgwekkende ontwikkeling.

ik heb er laatst een docu over gezien over het lesgeven van juffen aan jongens. dat jongens in een "keurslijf"gedrukt werden en dat ze te weinig begeleid werden in het ruwer spelen. ik weet niet zo snel meer hoe het heet.
ook dat er een jongen was die steeds een stuk weg tekende en zo een heel stratenpark had gemaakt. terwijl de juf eigenliljk iets anders voor ogen had.

---

een sterke vrouw kan, ONDANKS haar eigen verdriet en struggles, met tranen in haar ogen zeggen..........Ja hoor het gaat goed!

Aiice, dat snap ik wel, maar feit is dat er nu minder ruimte is om te spelen, er zijn meer parkeerplaatsen, want veel meer auto's als toen wij klein waren, minder bomen dus eerder gesnapt etcetera... Lees de onderzoeken eens zou ik zeggen, iets wat ik voor mijn werk moest doen.. ;-)

Maar staat toch ook nergens dat een algeheel verbod op stoeien komt ? Alleen in de pauze op school wel en ik denk dat dat voor de gehele sfeer op t plein alleen maar goed is. Gelukkig hebben de meeste kids vriendjes en broertjes en papas om lekker mee t e ravotten na schooltijd onder toezicht vd ouders, die dan ook verantwoordelijk zijn

---

** GELUK ** ~ het enige wat verdubbelt als je het deelt ~

vanh de site het kind het volgende artikel van Nicole wouters:
Overdenking: ‘Doen wij jongens tekort op school? Misschien wel’
Geplaatst op 16 oktober 2013 door Nicole Wouters

Het zien van de HollandDoc-documentaire ‘Een echte jongensfilm’ zette Nicole Wouters opnieuw aan het denken. Zowel als moeder als als juf. Ze had bij haar eigen kinderen al gezien dat jongens en meisjes verschillend leren en was zich daarin gaan verdiepen, maar wilde dat gegeven nu ook in de klas gaan toepassen. Om te proberen mee te gaan in de ‘jongens’ manier van leren, maar ook om zich af te vragen of zij dat überhaupt zou begrijpen als vrouw. Een hoop overpeinzingen en een paar voorzichtige conclusies. ‘Ik kan de jongens op school en mijn zoon thuis de ruimte geven om mij te laten zien hoe jongens zich gedragen en waar zij behoefte aan hebben.’

17962Twee jaar geleden op de camping, gaf ik mijn, toen 2-jarige, zoon aan het eind van de dag na zijn douche een wit badjasje aan. Op weg naar de tent ontdekte hij een modderplas en liep daar doorheen, mét zijn witte badjasje… Ik zag hoe hij genoot en dat maakte dat ik er niets van wilde vinden. Een mede-kampeerder liep voorbij en zei de woorden: ‘Tsja mama, je hebt een zoon.’

Omdat mijn man en ik zien dat onze dochter anders leert dan onze zoon hebben we ons eventjes afgevraagd of onze zoon zelf zo anders was of dat het aan het feit lag dat hij gewoon een jongen is.

Sindsdien ben ik mij aan het verdiepen in het verschil tussen jongens en meisjes. En vooral hoe ik daar thuis mijn opvoeding en op school mijn onderwijs op af kan stemmen.

Regelmatig stel ik mezelf de vraag of wij in ons huidige onderwijs jongens niet te kort doen. In de kleuterklas zie ik de meisjes overduidelijk eerder vragen om werkjes op ‘het platte’ waar de jongens zich heerlijk vermaken in de bouwhoek en met constructiematerialen. En wat doen we in het onderwijs: wij vragen van jongens om stil te zitten en op het platte vlak te werken. Maar jongens willen sjouwen, bouwen en creëren. Wat gek eigenlijk dat ik daar op de pabo nooit iets over geleerd heb. Sinds mijn verdieping is mijn juffen-houding naar jongens toe wel wat veranderd.

Wegennet in de klas

Een paar weken geleden zag ik de jongens in mijn klas helemaal opbloeien. Ik had de spelhoek van de politie opgeruimd, want daar werd de laatste weken meer gesloopt dan gespeeld.

Een jongen die een klein autootje bij zich had gaf ik een zwarte strook papier en een wit potlood. Hij mocht van mij witte strepen op de zwarte strook tekenen zodat het een weg zou worden. Een motorische activiteit die aansloot bij zijn behoefte om met zijn auto te spelen, waren mijn gedachten.

Binnen korte tijd had ik zes jongens aan de instructietafel zitten. Allemaal wilden ze een weg maken. En het bleef niet bij een weg. Aan het eind van de ochtend was de lege plek in de klas ingenomen door een heel wegennet. Alle stroken werden met plakband vastgeplakt op de grond, bochten en rotondes werden gemaakt. Een dag later kwam een leerling met zijn verkeersborden op school. Werd de houten trein erbij gehaald en werden er bruggen en spoorwegovergangen gemaakt. Mijn jongens waren aan het creëren, ze waren in hun nopjes. En ik genoot van ze.

Jongens leren

Ik ben mij bewust van het feit dat ik als vrouw een belemmerende werking kan hebben in de behoefte van jongens. Het feit dat ik mij daarvan bewust ben maakt dat ik keuzes maak die ik eerst niet gemaakt zou hebben. Als jongens fysieker met elkaar omgaan dan meisjes, dan zeg ik niet langer dat ze daarmee moeten stoppen omdat ze elkaar dan pijn kunnen doen. Als ze blokken in een plas met water gooien en de grootste lol hebben om wie de hardste plons kan maken zeg ik ook niet dat langer dat dat verboden is.

Zo zijn jongetjes volgens mij en ik laat ze. Dit is leren, zo leren jongens. En ja, in mijn achterhoofd hoor ik echt wel het stemmetje van de moeder die het niet leuk vindt dat de broek van haar zoon vies is geworden. En als moeder begrijp ik die opmerking wel. Maar mijn taak is er voor te zorgen dat ook de jongens in mijn klas zich optimaal kunnen ontwikkelen en ik tegemoet kom aan hun behoeften.

Rolmodellen

Een kind heeft naar mijn mening mannen en vrouwen in zijn directe nabijheid nodig om zich aan op te trekken en zijn rolmodel te bepalen. Thuis merk ik ook dat mijn man andere dingen belangrijk vindt dan ik, anders op zaken reageert dan ik en ook andere dingen doet met de kinderen dan ik. Als ik alleen al bekijk hoe groot mijn tas met spullen voor de kinderen is als ik een dagje weg met ze ga en hoe klein zijn tas is voor zo’n dag… Niets is goed, niets is fout. Een man denkt anders en handelt anders dan een vrouw en dat mag zo zijn. Het is de kracht te zoeken naar een balans binnen het gezin waarin beide geslachten een voorbeeld kunnen geven.

Want ook ik vind dat het onderwijs vervrouwelijkt is. De balans tussen het aantal juffen en meesters is al lang zoek. Op de school waar ik werk, werkt een meester bij de kleuters. De manier waarop hij met kinderen omgaat is anders dan mijn manier. Niet beter of slechter, maar anders. Eigenlijk zoals alleen een man dat kan. Doordat wij op basisschool Klinkers groepsdoorbrekend werken hebben de kinderen de keuze bij wie ze willen spelen en leren en aan wie ze hun vragen willen stellen. Dat vind ik een verrijking voor al onze kinderen en voor onszelf.

Meebewegen

Met een mannelijke collega besprak ik de documentaire van afgelopen week. Ik vertelde hem dat ik enorm probeer tegemoet te komen aan de behoeften van mijn jongens. Zijn zienswijze heeft mij verder aan het denken gezet. ‘Misschien kun jij dat wel helemaal niet, gewoon omdat je een vrouw bent.’ Daar had hij een punt. Ik kan het verschil tussen het aantal mannen en vrouwen in het onderwijs niet opvangen. Ik kan me ook niet gaan gedragen als een man. Het enige wat ik kan doen is meebewegen met mijn jongens. En met die gedachte ging ik terug mijn klas in.

‘Handen omhoog of ik schiet’, riep Aard met zijn van lego gebouwde pistool. Hij kreeg bijval van Thijmen. Daar stond ik, onder schot gehouden door twee jongetjes van vijf jaar. ‘Zal ik ingrijpen of meebewegen?’, ging er door mijn hoofd. Ik besloot mee te bewegen, want dat was wat ik wilde. Ik deed mijn handen omhoog. ‘Piew! Piew! Piew!’ riepen Aard een Thijmen. En daar liet ik me achterover vallen op de grond. Eventjes was het stil. Door mijn wimpers zag ik verbazing en verrassing op hun gezichten. ‘Wow, we hebben de juf dood geschoten!’, riepen ze door de klas. Een aantal kinderen kwam kijken naar wat er gebeurd was. Ik gaf ze een dikke knipoog om ze te laten zien dat alles oké was.

Leon kwam op zijn hurken bij me zitten. Ik vroeg aan hem of hij me wilde helpen. ‘Oké juf’, zei hij en hij liep naar de legotafel. Een paar minuten later hield hij Aard en Thijmen een lego-pistool voor: ‘Juf, je kunt weer levend worden!’ Ik stond op en zag dat zij zich begrepen voelden in hun spel en ik genoot van de situatie.

Ruimte geven

Achteraf spookten ook de vragen door mijn hoofd. Had ik mee moeten gaan in een spel met pistolen? Dit zou een hele discussie op kunnen laaien, maar is absoluut niet mijn bedoeling. Jongens en pistolen horen blijkbaar bij elkaar. Wapens hebben voor kleuters een hele andere betekenis dan voor ons volwassenen. Wij volwassenen denken daar meteen dood en allemaal andere gruwelijkheden bij. Maar dat doen kleuters niet. Ze weten nog niet precies wat dood is en we hebben volgens hen meerdere levens zoals in computerspelletjes.

Dit was hun spel en ik bewoog daar in mee en maakte het voor hen niet groter of meer beladen dan in mijn eigen hoofd. Een man zou daar waarschijnlijk weer anders op gereageerd hebben en over denken dan ik als vrouw doe. Maar ik ben een vrouw en kan nooit handelen en denken als een man. Maar ik kan wel de jongens op school en mijn zoon thuis de ruimte geven om mij te laten zien hoe jongens zich gedragen en waar zij behoefte aan hebben en daar bouw ik mijn onderwijs en opvoeding omheen.

Nicole Wouters is leraar op basisschool Klinkers in Tilburg.

De Echte Jongensfilm

---

een sterke vrouw kan, ONDANKS haar eigen verdriet en struggles, met tranen in haar ogen zeggen..........Ja hoor het gaat goed!

Son, we praten langs elkaar heen, ik heb t niet over de school an sich.
Nogmaals ik het het over de algehele ontwikkeling in de maatschappij waar heel veel oorzaken debet aan zijn...

Zoveel minder speelruimte is er niet.. maar ouders zijn er niet meer! 
Kinderen zitten de hele dag op school en daarna op de bso, waar je ook regels moet hebben om de veiligheid van alle kinderen te waarboren. 

Hoeveel kinderen gaan er nog direct na schooltijd naar huis om lekker te spelen? En hoeveel kunnen nog onbelemmerd met hun vriendjes spelen?
In het weekend moeten de ouders compenseren en gaan ze leuke dingen doen met de kids

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

Haha Nina1.. heel herkenbaar met mijn knullen! 

Nina1, ik had het inderdaad op de vorige pagina over deze docu!

Er is wel minder speelruimte, gebaseerd op feiten.. gewoon even opzoeken, heb ik nu geen zin in haha, heb alles al gelezen... 

Hier op de bso meer speelruimte buiten dan bij de meeste geznnen thuis trouwens... Maar ze gaan er niet heen.. ;-)

Huizen zijn namelijk groter, er wonen meer mensen alleen, er zijn meer mensen, en er zijn veel meer auto's dan toen wij klein waren.. En die hebben ruimte nodig...

Ik zei niet dat het niet waar was, ik zei dat het verschil niet zo groot was. 

Tuurlijk is er bij de bso speelruimte, maar ook daar heb je strengere regels nodig, omdat je voor een groep moet zorgdragen. 

Hier zijn bvb nog dezelfde speelweitjes als vroeger.. maar de toestellen zijn weg gehaald.. er spelen toch geen kinderen meer op. Kindjes zitten op school of in de opvang. 
Waarschijnlijk is dat probleem hier nog veel groter dan in nederland. Als ik mijn zoontje uit school ga halen, zijn er een handjevol moeders.. nog wat opa's of oma's.. en de rest gaat naar de bso. 

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

Quote nina1:

Nicole Wouters is leraar op basisschool Klinkers in Tilburg. De Echte Jongensfilm

super leuk dat je dit artikel aanhaalt.

Nicole is de juf van mijn zoon geweest in groep 1 en staat nu naast de klas van mijn zoontjes.
Door haar artikel ben ik aan het denken gezet.
Ik hield mijn jongens ook te "strak". Niet klimmen, niet rennen, niet stoeien (tuurlijk mochten ze dat wel, maar altijd de pas op en de kijk uit erbij en veel te veel op hun huid.

Sindsdien mogen mijn jongens jongens zijn. Ja, ze zijn drukker dan hun nichtjes op feestjes, tja mijn verklaring : het zijn jongens.

Ze zoeken veel meer fysiek de grenzen op en ik laat het gebeuren en o, wat zitten ze heerlijk in hun vel.......
Ik zit ze minder op de huid en mogen nu druk zijn en hun grenzen onderzoeken........



wat het pakkertjes spelen betreft.
Mijn zoon deed zelf mee, maar vond het eigenlijk niet leuk, maar deed mee omdat ze anders hem gingen pakken. Met als gevolg dat hij er nachtangsten van had. Hij speelt nu nog steeds pakkertje met zijn vriendjes, maar wel gezelliger. Hij was namelijk niet het enige kind uit de klas wat er last van had. Ze hebben toen duidelijkere grenzen leren aangeven en nu gaat het weer goed.

---

Leef je leven!! Trotse mama van 2 jongens (dec 2007 en mrt 2010)

Het gekke is dat t probleem hier volgens mij groter is (Nederland) terwijl ze verhoudingsgewijs minder naar de opvang gaan dan in de rest van Europa. 

Quote Jen9:

Maar Son.. stoeispelletjes zijn ontzettend belangrijk blijkt, m.n voor jongens.. Nogmaals, ik kan me de school enigszins wel voorstellen hoor. Maar in zijn geheel vind ik het een zorgwekkende ontwikkeling.

Maar dit gaat alleen over school met kinderen die het er zelf mee eens zijn, stoeien doe je met een paar kinderen en niet met dertig tegelijk op elkaar. Voor de rest mag alles gewoon. Wij wonen hier ook bij natuurgebied waar volop gespeeld en gestoeid kan worden en heel veel speeltuinen zowel 'gewoon' als natuur. Genoeg mogelijkheden om energie kwijt te raken voor jongens en ook voor meisjes (die hebben daar ook behoeft aan)

Maar als een spel op het plein zo escaleerd in ruzies en vechtpartijen, ondanks begeleiding en dubbele pleinwacht, waardoor de kinderen vol negatieve energie de klas weer inkomen.  Zodat er kon geeneens normaal les kan worden gegeven dan moet er een grens getrokken worden.

---

mv M 30-04-2001 en J 02-01-2005


Men moet menselijke handelingen niet bespotten, niet betreuren, niet veroordelen, doch begrijpen.

Spinoza 1670

Quote MaFKeeS:

nou ja, apart zetten is ook niet mijn ding maar wat halen jullie andere info uit hetzelfde stukje? hoofden tegen zandbak? kapotte jassen? niet in de hoek, maar apart gezet worden? das toch eigen invulling of sla ik een alinea over?

dat haal ik niet uit het stukje, dat haal ik uit mijn eigen ervaring als leerkracht En ja, ik vidn het soms best lastig om de grens te trekken tussen jongensgedrag en gevaarlijk spel. Op het moment dat er gevaarlijke / onveilige situaties ontstaan grijp ik wel in. Dan maar truttig, maar je zal de ouders de kost geven die aan de ene kant roepen dat 'kinderen gewoon moeten kunnen spelen en stoeien' en 'mijn zoon is nu eenmaal wild en lijfelijk', maar vervolgens wel op hoge poten op de stoep staan vanwege een bult, scheur in kleding of erger.....

Ik ben het met Alice eens. Waarom wordt er gelijk gedacht dat een school maar uit gemakkelijkheid dingen verbied omdat 'de pleinwacht geen zin heeft om op te letten/ begeleiden'. Ik vind dat nogal een aanname!  Je hebt er niet 2 of 3 of misschien 4 om op te letten, maar een plein vol en je komt (ook met meerdere mensen op het plein) ogen en oren te kort.
En thuis? daar worden veel kinderen binnen gelaten omdat het buiten te gevaarlijk is (ga dan mee!) omdat ze willen computeren/ tvkijken etc.

Stoeien gebeurt overigens regelmatig (begeleid!!!) in de gymzaal.

Dat zeg ik ook elke keer M&J, ik regaeerde weer op een ander haha.. En zo krijgen we spraakverwarringen...

Komt denk door de ouders Alice. Ik zit natuurlijk al wat jaren in t schoolgebeuren en echt...hoe vaak mn mond niet open gestaan heeft om zeurende ouders....echt om alles... mijn hemel.
Over te veel moeten presteren, over te weinig aanbod, over verjaardagen en trakteren, over tussendoortjes, over schoolreisjes, over avondvierdaagse, over schooltijden, over pauzes. Over ruzies oplossen, over roddelen, over ouderraad, over t toilet, kan nog wel effe doorgaan
Vroeger was t gewoon zoals t was en tegenwoordig hebben alle ouders wel wat te zeiken..

---

** GELUK ** ~ het enige wat verdubbelt als je het deelt ~

Alice....het is wel degelijk een noodzaak.voor
Motorische ontwikkeling.
Jouw 'ahum' is wat vreemd, tis niet mijn mening
Tis wetenschappelijk bewezen
Heb oa cursus verschil tussen jongens en
Meisjes gedaan en sensomotoriek en daar wordt
Gehamerd op stoeien en uitleven.

Maar als ik het zo lees ken ik een ander soort pakkertje
Hier ren je als tikkertje, sla je je armen om
Iemands middel en 'ik heb je'
Dus snap de ophef niet

Als je kind voetbalt krijgt ie ook wel es een duw
Neem ik aan?

Ik vind het verbazingwekkend dat ik direct
Een stempel krijg: moeder gaat steigeren
Omdat er iets verboden wordt?
Ik ben meer dan tevreden over school,
Met hi er klas 1 tot 6 zijn er 8 meesters en
Een juf

Was nog niet klaar

Hier ook regels, maar: je duwt met pakkertje
Ga maar in de hoek leert kind geen ruk van
Naar mijn idee

Zowel thuis als op werk leg ik uit waarom
En waarom niet.
Zeker binnen grenzen, maar met uitleg

Quote son:

Komt denk door de ouders Alice. Ik zit natuurlijk al wat jaren in t schoolgebeuren en echt...hoe vaak mn mond niet open gestaan heeft om zeurende ouders....echt om alles... mijn hemel. Over te veel moeten presteren, over te weinig aanbod, over verjaardagen en trakteren, over tussendoortjes, over schoolreisjes, over avondvierdaagse, over schooltijden, over pauzes. Over ruzies oplossen, over roddelen, over ouderraad, over t toilet, kan nog wel effe doorgaan Vroeger was t gewoon zoals t was en tegenwoordig hebben alle ouders wel wat te zeiken..

Inderdaad, om de kleinste dingen wordt er gezeurd. School moet steeds meer (hoe vaak ik wel niet artikelen lees waarin staat, daar zou de basisschool eens aandacht moeten besteden, terwijl er aan de andere kant geklaagd wordt dat er weer 'gewoon' rekenen en taal moet worden gegeven. Het is nooit goed of het deugt niet!

Quote Jen9:

Het gekke is dat t probleem hier volgens mij groter is (Nederland) terwijl ze verhoudingsgewijs minder naar de opvang gaan dan in de rest van Europa.

Hier is het wel vele malen strenger.. 
Ik weet niet of het zo is en wat de oorzaak er van is. 

Hier is de leerkracht in elk geval nog een autoriteit en ga je er als ouder ook niet tegenin. De juf staat hier zeg maar "hoger in rang" dan de ouders, in de ogen van de kinderen. 
In Nederland zijn de kindjes mondiger, en de ouders al helemaal

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

Quote MaFKeeS:

Was nog niet klaar Hier ook regels, maar: je duwt met pakkertje Ga maar in de hoek leert kind geen ruk van Naar mijn idee Zowel thuis als op werk leg ik uit waarom En waarom niet. Zeker binnen grenzen, maar met uitleg

En als een kind daar keer op keer niet naar luistert? Dan laat je het maar gebeuren, want het hoort bij de ontwikkeling?

Quote MaFKeeS:

Alice....het is wel degelijk een noodzaak.voor Motorische ontwikkeling. Jouw 'ahum' is wat vreemd, tis niet mijn mening Tis wetenschappelijk bewezen

Niet in het speelkwartiertje op school.. dat is wat ik bedoel
En verder wie de schoen past, trekke hem aan. 
Niets wat ik schreef was persoonlijk naar jou of iemand anders in dit topic

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

maar stel dat een kind naar de BSO gaat (onze BSO op het werk is op een sportpark, dus hoeveel ruimte wil je hebben?)

dan zit het kind heel de dag op school (veel al te zitten) en moet ie dan in de pauze in de zandbak zitten of op de wipkip (onee ook verboden!)


ik pas de schoen, dus trek hem aan.
ben blij dat onze school niet zo dramatisch is, ik niet zo opvoed en mijn werk ook niet dit beleid volgt.

autoritair is mijn vakgebied niet.
kinderen zijn mensen, daar kun je mee praten en dingen duidelijk maken.
en als een kind dan nog niet luistert? dan sla ik hem en gaat ie op de gang of in de schuur