Mama-life
| Mvi schreef op: 20-11-2013 17:11:56 |
in hoeverre worden jullie door jullie ouders belast met problemen? financieel, relationeel,
scheiding etc. en hoe gaan jullie daarmee om?ben benieuwd...... |
| Quote |
| Macife schreef op: 20-11-2013 17:29:05 |
mijn ouders belasten ons niet... wij helpen gewoon waar hun moeite mee hebben, noem ik geen belasten |
| Quote |
| Alice schreef op: 20-11-2013 17:32:18 |
Mijn moeder komt veel voor raad bij mij... als ze ergens niet uit komt en wilt praten. En dat is prima |
| Quote |
| Ladyd schreef op: 20-11-2013 17:34:22 |
Nu ik er over nadenk eigenlijk wel.. Ik probeer naar ze te luisteren en waarnodig te helpen en advies te geven. En andersom.. ik probeer ze zo min mogelijk lastig te vallen. Ik heb soms ook het idee dat het ze niet zo bijster veel interesseert. Mijn ouders zijn veel met zichzelf bezig |
| Quote |
| Monica Mv 2 schreef op: 20-11-2013 17:35:17 |
Ja dat gebeurde en uiteindelijk sta ik met lege handen. Paps en mams gescheiden. Paps heeft niet zo'n behoefte aan contact en mams is ver weg gaan wonen. paps veel contact met oudste zus. Mams met de jongste. Maar die waren er niet toen het zo slecht ging. Nee mams was bijna iedere dag bij ons en ik racete heel Limburg met dr door. En die andere 2 lachen zich rot. En net nu je ze nodig hebt zijn ze er niet  Heb veel geleerd de laatste paar weken maar maakt me wel zo labiel als de pest. Voor mij is het boek wel bijna dicht |
| Quote |
| Dochter schreef op: 20-11-2013 17:35:33 |
In haar laatste levensjaar heeft mijn moeder mij behoorlijk belast met haar problemen. Ze claimde me
ook heel erg, alle dagen ging ik bij haar langs. Het ging ook echt niet goed met haar... Ze had de
ziekte van Crohn, twee auto-ongelukjes op twee maanden tijd met als gevolg een polsfractuur, een
vriend die niet kon kiezen tussen haar en zijn vrouw en ze miste mijn vader zelfs 16 jaar na zijn
overlijden nog héél erg hard. Bovendien begon ze steeds meer dingen uit haar jeugd te
vertellen die ik niet wist (armoede, misbruik, verkrachting, uitbuiting...) en waar ik geen raad mee
wist. Ik zag dit echt wel als een belasting, ik had het thuis ook niet gemakkelijk, mijn man
had best moeite met haar gedrag. Ze is op een ochtend niet meer wakker geworden, zachtjes heengegaan
in haar slaap en ik heb me een jaar lang schuldig gevoeld omdat het aanvoelde als een bevrijding...
Ondertussen ben ik er met de hulp van een psychologe achter gekomen dat ik haar wél mis en
dat ik idd aan het eind van mijn draagkracht zat. |
| Quote |
| Xxx schreef op: 20-11-2013 17:37:17 |
Yep. Het was alleen nog maar gezeur over financien (mijn ouders hebben verschillende keren schuldsanering en/of WSNP gezeten, zelf persoonlijk faillisement), of problemen met mijn broers en zussen. Er werd van mij verwacht dat ik dingen mee oploste of mee nadacht over oplossingen. Ik trok me dat erg aan. Het was to much! Ik heb een stapje terug gedaan. Nu is het minder. Ze komen nig wel met problemen, ik luister, geef indien nidig advies en dan kan ik het weer loslaten. |
| Quote |
| Mikmvg schreef op: 20-11-2013 17:39:28 | ||
Klinkt een beetje als mijn verhaal. Het resultaat is dat ik gekozen heb voor mezelf en mijn gezin en geen contact meer heb met mijn familie. | ||
| Quote |
| Jomi schreef op: 20-11-2013 17:39:49 |
Belasten nee.... Als mn moeder ergens mee zit of hulp nodig of wat dan ook heeft dan hebben we het daarover en help ik haar. We zien en spreken elkaar heel regelmatig dus ik zie het niet ala belasten od hulp vragen, gewoon vanzelfsprekend! |
| Quote |
| Xxx schreef op: 20-11-2013 17:40:50 |
Er is denk ik wel een verschil met hulp vragen of belasten. |
| Quote |
| Marli schreef op: 20-11-2013 18:10:35 |
Ik vind het heerlijk dat mijn vader vertelt over zijn leven. Mijn moeder is overleden voordat ik
mijn man leerde kennen en kinderen kreeg. Door zijn verhalen krijg ik meer grip op het verleden en
krijg ik toch nog iets mee van mijn moeder... Voordat ze stierf deden we veel samen. Ze heeft me wel verteld over haar verrotte jeugd, details hoorde ik van mijn tante. Mijn ouders hebben tijdens haar ziekte en overlijden veel voor ons weggehouden. Ze hebben ons veel gespaard. Maar als kind voel je het toch. Wij kiezen er nu dan ook voor om op het niveau van de kinderen (wat ze aankunnen) wel dingen te delen met ze. |
| Quote |
| Suus schreef op: 20-11-2013 18:14:07 |
Nee nooit. Mijn ouders hebben/hadden de instelling dat kinderen altijd op hun ouders moeten kunnen
bouwen, niet andersom... |
| Quote |
| Mvi schreef op: 20-11-2013 18:27:58 |
veel verschillende reacties! er is idd wel degelijk een verschil tussen hulp vragen en belasten. in
het kort. mijn ouders zijn in 86 gescheiden, ik 12 zus 16, mijn moeder heeft scheiding aangvraagd,
pa ging acoord, ma had een ander, contact met pa verloren op mijn 14e we hadden een conflict met
zijn vrouw, ma is direct gaan samenwonen met nieuwe partner die 16 jaar ouder is, we hebben
rechtzaken met vader gehad omtrent ouderbijdrage en studiekosten, niks uitgehaald, man van moeder
had alimentatie bij ex van 2500 gulden pm tot aan de dood dus zus en ik
moesten veel werken naast studie om A. verzekerd te zijn en B. voor kleding maandverband etc. moeder
ging en gaat veel op stap met de Harmonie, vrouwenband, kleicursus etc. heeft ons veel belast in
onze jeugd mer onverwerkt verlies eigen moeder, en slechte ex, voelt zich altijd en eeuwig
slachtoffer, nu is man dement/alzheimer, kan nwit meer veel alleen zijn en vraagt ze steeds ons als
oppas zodat zij weg kan (ze heeft toch recht op en eigen leven? achter de geraniums ga ik kapot!)
zus en ik kiezen voor ons eigen gezin, hebben veel voor hun gedaan, ze past in 1 x in de week een
uurtje op mijn kinderen. hoe zouden jullie hiermee om gaan? mijn man zijn ouder belasten ons nooit
doen zoveel voor ons, houden prive zaken prive. |
| Quote |
| Deborah Mv Priscilla ,levi,stan schreef op: 20-11-2013 18:32:21 |
Mijn ouders belasten mij niet. Dat zou er nog eens bij moeten komen  |
| Quote |
| Tessa_mv2 schreef op: 20-11-2013 18:32:22 |
Nee, mijn ouders doen er alles aan om mij/ons niet te belasten. Alleen ze hebben de hulp wel nodig maar accpeteren vinden ze moeilijk. |
| Quote |
| Mv E.l.s schreef op: 20-11-2013 18:33:51 |
Kan me best voorstellen dat ze regelmatig hulp vraagt in deze situatie, mantelzorger zijn is o zo
zwaar. Maar of dit de manier is? Kan hij niet naar een dagopvang o.i.d? |
| Quote |
| Xxx schreef op: 20-11-2013 18:36:19 |
Ik ga met mijn hoog bejaarde vader altijd naar alle ziekhuis en doktersafspraken. Mijn moeder heeft pleinvrees en indien nodig ga ik met haar mee ergens naartoe. Mijn vader kan niet veel meer zelf dus dan help ik een handje door hem ergens op te halen of naartoe te brengen. Met verjaardagen zorgen we met zijn allen voor de gasten. vroeger maakte mijn man en ik 1 x in de maand het hele huis van mijn vader schoon (Nu heeft hij hulp) enz.... Maar dat vind ik hulp en geen belasting. Belasting vind ik het wanneer ze je met iets "opzadelen" waar jezelf ook door geraakt wordt, of waar je zelf moeite mee hebt. |
| Quote |
| Alice schreef op: 20-11-2013 18:36:24 |
Ik denk dat een moeder terug krijgt wat ze gegeven heeft. Dus als jij het moeilijk vindt om haar te helpen, dan heeft dat een oorzaak. Niemand kan deze vraag voor jou beantwoorden. Het gaat om gevoel. |
| Quote |
| Minou schreef op: 20-11-2013 18:40:17 | ||
idem!  mijn ouders zijn mijn alles, 2 prachtige zielen en ik hoop dat ze er nog lang mogen zijn. Beginnen helaas wat kwaaltjes te krigen en ben zooooooooooooooooooo blij dat we maar 10 a 15 minuutjes van elkaar wonen, kan ik ze helpen. Het liefst dat ze altijd thuis zullen zijn en vanuit daar ook gaan zeg maar en nooit in een v huis als ik het kan allemaal. Mijn hartjes, mijn zielen | ||
| Quote |
| Bepje schreef op: 20-11-2013 18:41:24 |
Ik vind dat je in de eerste plaats verantwoordelijk bent voor je eigen gezin dus is het goed dat je
die op de eerste plaats zet. Mogelijk heb je wat schuldgevoel naar haar toe maar je bent haar niets
schudig en haar echtgenoot ook niet, hij heeft ook niet voor jullie gezorgd als ik het goed begrijp.
Niet dat het altijd voor wat hoort wat hoeft te zijn maar je moet het wel willen en als dat
eigenlijk niet het geval is houd het op. Mijn man en ik zijn beiden nooit belast met zorgen in onze jeugd, het werd eerder weggehouden, misschien zelfs wel eens te veel in mijn geval. Over zaken werd toen wij groter waren wel gesproken maar belast zijn we zeker niet, wie bijv. slecht van betalen was hoorden we niet. |
| Quote |
| Mvi schreef op: 20-11-2013 18:43:06 |
nee, zo ver is de alzheimer nog lang niet, hij is gewoon stil, leest de krant kijkt tv loopt wat
doelloos rond, mijn moeder kan hun actieve leven niet opgeven, sleept hem van hot naar her mee
terwijl hij bijna 82 is! zij en hij waren altijd weg, zaten in allerlei commissies, stonden altijd
in de spotlights van het allerlei verenigingen, ik heb daar als kind eht een hekel aan gehad, mijn
eigen vader was altijd graag thuis en mijn zus en ik zijn htzelfde. lullig gezegd, het is niet mijn
eigen vader, als ik hem uitnodig om te komen ten alleen voelt hij dat ook echt als dat ik de oppas
ben, dat voelt hij ook en dat vindt ik weer genant en vervelend. ze is alle avonden alleen weg,
repetitie van de harmonie en band, nu weer gaat ze van 11.00 tot 22.00 de hele dag de hort op met
vriendinnen (bijna allemaal 70  ) kmaar dat kan
gewoon niet. ik ga daar in mijn drukke leven niet mijn tijd aan opofferen. of is dat heel
egoistisch? mijn man heeft heel haar huis geverd zonder bedankje, iedere zondag zat hij daar om
samen met haar man voetbal te kijken, ik studeer en werk, heb mijn eigen leven. zijn moer zelf de
rust vinden om thuis te blijven en uiteraard willen we helpen daar waar nodig, maar ze is zo vaak
weg.... |
| Quote |
| Fransje72 schreef op: 20-11-2013 19:16:12 |
Mijn ouders belasten mij wel. Zodra ik met een van hen alleen ben begint het geklaag over de ander.
Met datzelfde geklaag hebben ze alle vrienden die ze hadden al weggejaagd en ik heb geen broer of
zus. Ook als ze ruzie hebben krijg ik in geuren en kleuren te horen hoe of waarom of mijn vader
staat hier met de mededeling dat ie er een eind aan gaat maken om vervolgens weg te lopen. Dus ja,
hier proberen ze het wel, maar zeg wel elke keer dat ik het niet wil horen of negeer ze. Het is niet
anders.... |
| Quote |
| Famke schreef op: 20-11-2013 19:30:54 |
Nee mijn ouders belasten mij beslist niet. We hebben heel goed contact en als er iets is kan ik altijd bij ze terecht. De afgelopen jaren hebben we veel voor onze kiezen gehad en mijn ouders stonden altijd voor mij klaar. Nu is mijn vader iets minder kwa gezondheid en dat is soms best zwaar voor mijn moeder. Moeder wil mij hier niet mee lastig vallen maar ik vraag er wel naar en en zie als ze ergens mee zit,dan ben ik er wel voor ze. Ik heb bijna nooit oppas nodig,misschien 3 keer per jaar jaar en dan vraag ik ze wel,dat vinden ze geweldig. Moeder heeft een hekel aan ramen lappen en ze hebben er ook echt veeeel.Dus om de paar weken doe ik dat gewoon even,moeder wil het niet maar die heeft gewoon pech. En de heg snoeien doe is sinds een jaar ook voor ze,alleen als vader niet thuis is en onverwacht want hij vind het veselijk dat ik dat doe.Hij wil het zelf zo graag dus vandaar als hij er niet is  |
| Quote |
| Nina_mv_owen_en_quin n schreef op: 20-11-2013 19:41:41 |
Hier wel, maar het is dan meer hun hart luchten. Bijvoorbeeld toen het psychisch slecht ging met
mijn vader heeft hij mij er wel van op de hoogte gehouden hoe het met hem ging en wat hem dwars zat.
Mijn moeder heeft het erg moeilijk met hem gehad want ze moest op hgaar tenen lopen en alles was hem
teveel. Dus belde ze mij een paar keer per weer daarover. Maar stel dat mijn vader bijvoorbeeld aan
zelfmoord zou denken toendertijd had hij dat echt nooit verteld, of als mijn moeder over scheiden
dacht zou ze dat ook echt nooit zeggen. Dus ja ze vertellen heel veel maar ik zie het meer als open
zijn tegen de kinderen, op een manier zoals ik ook met mijn volwassen kinderen zou willen omgaan. |
| Quote |
| Queen@home schreef op: 20-11-2013 19:50:47 |
Mijn ouders hebben eigenlijk hulp nodig, maar ze wiullen het niet weten en vragen het dus niet, ook
mag ik absoluut niets doen. Het dubbele is wel dat vooral mijn moeder continu praat over haar pijn
ongemakken en dingen die ze niet meer kan. Dat gaat door van begin tot eind dat je er bent. Dat vind
ik soms wel belastend. Ik word er echt weleens moe van. En dan wil ik helpen en mag het niet... ook zeuren ze altijd over rekeningen, geldgebrek ed. Dat is al vanaf dat ik klein was overogens. Terwijl mijn vader zat verdiende, hij is inmiddels met pensioen, het huis is afbetaald, maar ze blijven zeuren over geldgebrek en rekeningen. Dan denk ik: je moest hier eens kijken met onze 4 kleine kinderen. |
| Quote |
| Liefje schreef op: 20-11-2013 19:57:30 |
Wat ik ook voor mijn ouders zal moeten.doen dat zou ik nooit ernstig belasting vinden Hier is t ook anders om hun helpen mij financieel en ik doe hun financiën ook voor mijn boer eigenlijk alle administratie |
| Quote |
| Fluit schreef op: 20-11-2013 20:04:18 |
Mijn ouders belasten mij echt nooit!!! Zelfs in tijden dat er veel gebeurt (mijn moeder heeft
leukemie gehad), willen ze altijd voor mijn zus en mij klaarstaan. Bewonderenswaardig vind ik het. |
| Quote |
| Nina_mv_owen_en_quin n schreef op: 20-11-2013 20:34:16 | ||
Belasten heeft toch niks te maken met niet voor je kinderen klaarstaan? Ik neem aan dat je moeder wel met jou gesproken heeft over dingen waarmee ze zit toen ze leukemie had of heeft ze je helemaal niks laten merken als ze een paar "mindere" dagen had? | ||
| Quote |
| Even Anno Deze Keer schreef op: 20-11-2013 20:35:33 |
Ja helaas wel. Is ook altijd wel zo geweest mijn ouders zijn gaan gescheiden toen ik 13 was. Goddank, want de sfeer was niet te harden. Wij kinderen voelden ons verplicht om onze ouders te troosten in deze moeilijke periode voor, tijdens en na scheiding. Mijn vader heeft een ernstig ongeluk gehad met hersenletsel en wilde dood. Dat zei hij ook gewoon en ik kon het hem niet aanrekenen. Mijn moeder was hertrouwd ondertussen maar verloor haar man al snel aan kanker. Toen wilde zij ook dood. Ik voelde me vreselijk met twee ouders die tegen mij zeiden dat ze dood wilden. ben heel boos geworden op mijn moeder. Dat ik al 1 ouder had die dood wilde, was al erg genoeg. Dat heeft haar tot inkeer gebracht en tot op de dag heeft ze spijt van die opmerking, dat weet ik. Ze is nog altijd alleen en steunt best veel op mij. Maar het is oke, ik kan wat hebben. Het heeft me ook gemaakt tot wie ik ben. Ik weet goed wat ik wel wil voor mijn kinderen en door deze ellende ook heel goed wat ik niet wil. Mijn kinderen zal ik nooit opzadelen met grote mensen problemen, nooit. |
| Quote |
| Saskiamv2boys schreef op: 20-11-2013 20:41:56 |
ik ben mantel zorger voor mijn ouders.. Ik help ze met boodschappen en ga naar alle afspraken mee in het ziekenhuis/tandarts en regel ook veel voor ze.. Elke week ga ik boodschappen doen met haar.. Mijn schoonmoeder ben ik ook mantelzorgster voor en ga ik ook mee naar het ziekenhuis enz... Het is erg druk met werken.mijn eigen gezin, studeren en mijn familie... Maar ik sta graag klaar voor ze |
| Quote |
