druk brutaal vriendje

Quote MaFKeeS:

tis dat je schrijft groep 3, anders zou ik denken dat mijn zoon bij je thuis was Ik vind wat je schrijft niet heel schokkend persoonlijk. Een vriendschap bemoei ik me niet mee, regels in huis heb ik ook weinig. maar een kind dat komt, doet dan even mee in mijn huishouden. gaat het niet zoals ik wil: meld ik dat direct naar dat kind. mijn zoon is vrij druk, behoorlijk open en heeft vrije teksten zal ik maar zeggen. daar zijn andere mensen misschien niet van gediend, maar maakt het dan een slecht jochie?

Het jochie is ook niet slecht maar moet nog heel veel leren op sociaal gebied, duidelijkheid is voor de meeste kinderen het beste te begrijpen.

---

mv M 30-04-2001 en J 02-01-2005


Men moet menselijke handelingen niet bespotten, niet betreuren, niet veroordelen, doch begrijpen.

Spinoza 1670

Ze zitten nu allebei in groep 3 trouwens.

Tjee dan zou het vriendje echt een slechte aan mij hebben.... hier doen we geen schoenen uit, dus dat probleem zou ik niet hebben. Maar brutaal zijn? Er zijn regels in mijn huis en daar heb je je aan te houden, mijn kids ook dus ook vriendjes. Natuurlijk leg ik wel uit wat die regels dan zijn.
Ik heb weleens een ouder gebeld of zij haar zoon wilde ophalen, omdat hij niet luistert en constant aan het ruziemaken was, tja dan ga je maar weg!De moeder schaamde zich kapot (vind ik een normale reaktie).
En slaan oei dat gaat echt veel te ver!

Persoonlijk heb ik er wel moeite mee dat je dit niet met de ouders wilt bespreken maar wel op een forum.
Prima dat je andere meningen wilt weten maar als je echt wat wilt veranderen moet je toch bij de ouders zijn.

Overigens is het mijn ervaring dat ouders over het algemeen best willen praten over het gedrag van hun zoon/dochter.
Soms is er een verklaring voor het gedrag, soms weten ouders er zelf ook geen raad mee - maar zo kun je juist wel ervaringen uit wisselen waar je over en weer van kunt leren.

Wat leer je je kind dan door geen weerwoord te willen hebben? Wat leren ze daar voor later uit?

Ik ben het met je eens dat het niet altijd hoeft, maar een weerwoord op zich vind ik erg positief. Inderdaad vervelend soms voor ons als ouders, maar opvoeden is niet makkelijk ;-)

Een weerwoord is niet per definitie brutaal. Hoor soms ook wel eens mensen zeggen; Wat brutaal. Terwijl ik dacht: wauw, lekker nieuwsgierig! 
Dat ligt ook heel vaak aan jezelf.

1 keer wat meenemen zegt mij ook helemaal niets. Dat vind ik ontzettend veroordelend als ik eerlijk ben. 
En je hebt het bed toch heel kunnen krijgen? Dan viel het mogelijk best mee. Heb je het hem zien doen? 


Ik vind het op mijn beurt dan best weer moeilijk als je zegt dat je aan je eigen genoeg hebt en dit niet in je hebt. Hoezo niet in je hebt? Daarin kun jij toch ook leren, net als dit jongetje netjes zijn niet in zich heeft? DAt vind i kgeen excuus als ik eerlijk ben.

Ik weet zeker dat je het wel in je hebt. Je kunt het volgensmij met je eigen kinderen ook, hebt een heldere kijk op wat jij wel wilt en wat niet. Ik denk dat jij heel wat meer kan dan jij denkt.

Boterbloem,
je leert ze gevoel voor decorum.. In een andere situatie mogen andere dingen wel of niet..
en het niet altijd teruglullen.. Noem een baas die het fijn vind dat een ander bij een duidelijke opdracht eerst nog even een paar "bijdehandjes" moet terugzeggen.
leraren.. Hebben er ook niet zoveel mee.
en gek genoeg, de meeste volwassenen en zelfs kinderen niet.

komt weer op dat gevoel van decorum terug. Er zijn situaties waarin je wel degelijk mag zeggen dat je iets niet wilt..of dat je echt uit nieuwsgierigheid vraagt waarom.. Maar brutale bekkies, daat staat de wereld niet op te wachten.

en andermans kinderen "opvoeden". Andere ouders staan daar niet om te springen en ondertussen heb ik zelf 4 kinderen waarvan twee boeven die sneller slecht gedrag oppikken dan dat ik andermans kind iets afleer.

en ik heb ook almspeelafspraakjes gehad met kinderen dat er na die tijd de gordijnroedes uit de muur waren getrokken.. Lamp kapot, verdwenen lego boekjes.. Zonder vragen eten uit de kast  pakken.Ik leer door schade en schande dat ik soms mijn huis en mijn kinderen ook moet beschermen..kinderen leren veel van hun vrienden, en ieder mens gaat het meest lijken op de 5 mensen waar hij het meest mee omgaat.. Dan is de grote hamvraag.. Gaat zo'n kind dan met mijn opvoeding mee.. Als hij NIET luisterd.. Of gaat mijn kind mee.. Want die ziet gedrag en geen consequentie van mijn kant.. Immers het is niet mijn kind,dus ik kan en wil niet staffen..
voor mij is de keuze dan makkelijk.

Het blijft daarnaast natuurlijk afhankelijk van je eigen grens. Je hoeft ze niet op te voeden, maar door bij je eigen regels/normen/whatever te blijven, kun je ze wel laten zien wat er nog meer bestaat. Je keurt gedrag niet goed, maar je kunt een kind als persoon wel accepteren.
Ander ding...wat geef je je eigen kinderen daarin mee? Soms zijn het mooie lessen die je zomaar meepikt, onverwachts of niet.
Straffen hoeft niet om een boodschap mee te geven. Eigenlijk leren ze zelfs niet zo heel veel van straffen.
Persoonlijk kan ik het niet, een kind weigeren omdat die, om welke reden dan ook, zich niet (direct) houdt aan wat ik normaal vind.

nou wat ik mijn eigen kinderen meegeef? dat speelafspraakjes meestal gewoon leuk moeten zijn. dst je aardig doet,dat je elkaar met respect benadert en dat als iemand dat niet doet, dat ik daaraan de consequentie verbind dat het in mijn huis niet meer hoeft. heel duidelijk en heel veilig.
van een keertje poep of plas roepen val ik niet om hoor. en iets ergers ook niet.. als je maar kunt stoppen als ik je dat vraag. end dan wil ik dan geen grote snater.. en ook niet van een keer "nee" val ik niet om. maar zo'n knul als TO beschrijft, dat hoef IK niet meer. dat is dan mijn leercurve.  Ik heb die speel afspraken gehad.  ik heb ze gedaan en ben er klaar mee.  ons huis, onze regels. en die zijn niet zo gek hoor. ik heb een hele speelverdieping waar alles op kinderen is ingericht. dus voordat ik er een "probleem" mee heb.. dan maak je het ook bont.
ik zou ook niet weten wat kind van TO moet leren dat een ander kind haar moeder een klats voor de billen geeft. ik weet ook niet wat mijn kinderen ervan leerden dat zo'n knul alle lego bouwwerkjes stuk maakte, terwijl zij hem vertelden dat ze dat NIET leuk vonden. een heel aantal nieuwe woorden aan hun vocabulair toe konden voegen. of er in een ander geval aan net zo lang aan die gordijnen heeft getrokken tot de roedes uit de muur waren. de keer dat mijn tweede een mannetje mee nam die het normaal vond om op de tafel te zitten.. en je niet wilt weten wat voor grote mond ik kreeg...
ik weet wel dat mijn kinderen veel winnen bij het aangeven van duidelijke grenzen.

doe ik als volwassene ook, buiten ons huis accepteer ik alles. Iedereen verdient menselijkheid en respect, waar ik helpen kan, zal ik helpen, waar ik vriendelijkheid kan geven zal ik geven wat ik kan.maar  mensen waar respect niet als kernwaarde naar voren komt, die haal ik ook niet in mijn eigen huis. .en die les geef ik graag door.  Echt brutaal gedrag, vind ik een uiting van gebrek aan respect. mijn  vriendinnen zijn warme, lieve vrouwen, de gezinnen waar we mee optrekken liefdevol. je kiest je eigen omgeving. je kleurt dat toch automatisch ook voor je kinderen. 

ondertussen wil je niet weten wat voor heerlijke chaos het is als ze hun vriendjes in huis hebben. en ja dan gaat ook wel iets per ongeluk stuk.. of ze krijgen iets niet meer in elkaar als ik weet dat een kind wel wil, maar niet kan omdat het "druk" in het hoofd is spreken we af in een speeltuin. 
dus het gaat heel goed hoor, mijn kinderen zijn af en toe ook lief en af en toe ook strontvervelend net als alle andere kinderen. maar ze weten dondersgoed dat er grenzen zijn, en ons huis is een veilig en duidelijk huis.
mijn oudste zei ooit" M. wil met me spelen, maar ik durf niet nee te zeggen. ik heb gezegd dat jij nee zou zeggen omdat hij niet aardig voor me is." M zat bij hem in de klas maar was anderhalf jaar ouder en had hem in die periode vaak zeer gedaan op school en zelfs een soort van kopstoot gegeven.

ik ben blij dat mijn kinderen erop vertrouwen dat ik die keuzes voor hen maak als dat nodig is en dat ze dat ook meenemen. en ik zie dat ook als mijn taak.

Heel interessant om te lezen Ma Dalton.

Ik vind je erg rechtlijnig overkomen en zoals jij
In het leven staat lijkt de beste manier?


Weer lees ik met open mond: brutaal kind zat op de tafel.
Niet te geloven.....wat mag een kind wel?

Een kind is eenuniek persoon, een individu
Je kan sturen, maar hem niet in jouw straatje duwen

Ik vind het zo respectloos overkomen, ipv te leven mhet
Een groot hart en dit als vb te geven, kraak je andere
Mensen af want jullie kiezen de liefdevolle manier?

Omdat ik mijn kinderen ruimdenkend wil maken,
Mensen als gelijke te behandelen, jezelf mogenzijn,
Je hart openzetten voor anderen.........geef ik ze geen
Warmte en liefde???
Rare gedachtengang

loop je ook met een boog om een zwerver heen?
Hoj is anders dan jullie fijne warme liefde, dus negeren?

ik geef liever mee dat de wereld van iedereen is en
Niemand beter is of slechter
Want wie.bepaald wat goed of fout is

Ik leer miijn kids aan dat die zwerver niet eng is maar gewoon
Een mens met een hart, we kopen een broodjevoor die gast, want samen maken we de wereld mooier

Hiermee geef ik aan, dat ik miss weinig regels opleg
Maar dat ik nog steeds ook opvoed
We moeten miss.niet zo lelijk naar elkaars opvoeding kijken en respecteren

Ik zou hier zo hele lappen tekst willen neerzetten over wat ik hiervan vind, maar heb daar eigenlijk geen zin in 
Kort gezegd:

als een vriendje mij een klap op mijn billen geeft.......serieus? Wat kan je daaraan goed praten? Hij wordt lichamelijk naar mij toe op een voor mij niet acceptabele manier, daar ben ik niet van gediend! 

Tegen mijn kind zeggen dat ik een stomme moeder ben.....Ik pik het niet van volwassenen wanneer ze mij stom noemen, dus zeker niet van een kind die mijn dochter erg kan beinvloeden.

Het is de toon die de muziek maakt. Ik heb niets tegen kinderen die het naadje van de kous willen weten, mijn dochter is precies zo. (we noemen haar Tianpedia  ) Maar zoals ik begrijp worden de weerwoorden op een brutale toon gegeven, en daar, je raadt het al, ben ik niet van gediend. 

Dingen kapot maken, tja, zulke dingen gebeuren, of het nu expres is of niet. 
Drukke kinderen zijn ook van harte welkom hier, mijn zoontje kan zelf ook erg druk zijn, maar zolang ze lol maken is dat prima. Tot het moment dat de gordijnroedes van het plafond komen, dan gaan ze weer te ver. 

Een kind die door zijn/haar gedrag een negatieve invloed op mijn kind heeft, komt hier gewoon niet meer binnen. Ik ben er niet om een kind van een ander op te voeden naar mijn maatstaven. Vooral niet wanneer het kind geen interesse heeft in mijn regels en normen/waarden. 

@Mafkees: ik denk niet dat jouw opvoeding te vergelijken is met het gedrag wat TO beschrijft van dat jongetje. Zoals ik je "ken" via ML lijk jij mij een zeer betrokken, liefdevolle moeder! Ik begrijp wel wat je bedoelt, met vrijheid enzo. Maar het grote verschil is denk ik dat jij je kinderen respect leert te hebben. Zoals ik TO begrijp was respect ver te zoeken bij het jongetje.

OMG, nu is het toch nog een lap tekst geworden, kan je nagaan, ik heb het toch nog beknopt gehouden 

Ik weiger ook 1 vriendje van mijn dochter hier over de vloer te hebben, dat kind is mij te seksgericht, moeder bracht hem hier een keer om te spelen  en ze had tegen haar zoon gezegd: maakt me niet uit wat je doet maar je houdt je broek aan....oke.....dan weet ik genoeg.
Mijn dochter is overigens 9 jaar en speelt gelukkig meer met kinderen die wel aansluiten.

Ik heb volgens mij niet zo heel veel regels, geen schoenen in huis en zeker niet naar boven met schoenen, en een bank is om op te zitten en niet om op te klimmen of ravotten, nu wordt dat eigenlijk ook nooit gedaan dus hoef dat niet eens te zeggen.
Op tafel mogen ze hier ook niet zitten, misschien toch streng maar ik ben zuinig op m'n spullen en houd het graag netjes.
Heb nooit geen problemen gehad met vriendjes ( ook van mijn zoons niet) die dingen deden die niet konden.


Een klets op m'n billen vind ik meer dan te ver gaan trouwens.

br />
Wat zouden jullie gedaan hebben?

[/quote]



dit is de zin uit je openingspost.....

ik zou dus niks gedaan hebben

zo beter?

We hebben het over een kind uit groep 3, een 5 a 6 jarige...

Die leren we nog het gevoel voor decorum en die is totaal niet seksueel gericht bezig als ze een tik op de billen geven.

Mijn zoon is 7 en zit in groep 5, als hij op mijn billen slaat denk hij niet aan vrijen met mij of wat dan ook. Hij geeft mij gewoon een tik op mijn kont.
En dat leer ik hem af, leer hem dat het niet hoort, waarom het niet hoort enzovoort. 

Ma Dalton, dat is overigens wel een mooie les. Ik leer mijn kinderen ook wel dat je niet altijd een weerwoord hoeft te geven, maar daar moet je ook zelf je steentje aan bijdragen. Blijf jij zoals TO je verklaren aan een kind dat lok je het zelf uit dat een kind weerwoorden geeft. 

Door daarin zelf te sturen kun je weerwoorden stoppen. Ga je op brutale opmerkignen telkens serieus in door jezelf te verantwoorden dan lok je het bij een kind uit. Dat kind kan daar niets aan doen.

Ik vind deze paar dingen persoonlijk wat nietszeggend. 1 keer een tik op de kont daar kun je toch gewoon wat van zeggen? Dat er een keer wat breekt, misschien was het spul al niet goed en wie zegt dat het ventje het heeft gedaan? Een weerwoord, dan kunnen we letten op onze eigne reacties?

Als het echt heel ver gaat en je kunt er niets meer mee vind ik het een ander punt. Is het ene kind die altijd steelt en alles kapot maakt oke. Maar ik lees hier niet dat het lopende band werk ik (behalve het brutale, maar daarin zou TO zelf nog wat kunnen veranderen).

Stel je toch voor, je komt al uit een slecht gezin (als dat de reden zou zijn) en andere mensen gaan jou ook negeren, waaraan werken wij als ouders van vriendjes dan mee? Vervolgens gaan we later weer op ze zeiken omdat ze ontsporen, terwijl wij hen die liefde hadden kunnen geven.

Er komt hier veel een jongetje over de vloer waar ik ook echt werk van heb gehad, en mijn zoon is erg beinvloedbaar dus dat was erg lastig. Maar dat jochie is van erg agressief (hij mag ook veel vechtspelletjes doen en programma's op de computer wat k hier nooit zou toelaten) naar een eherlijk joch gegaan als hij hier is. Hij komt nu notabene soms zelfs een knuffel geven. Kort, maar het is er 1! Op straat is hij nog steeds zo, hier in huis is het een dikke scheet. 

Ik hoop dat hij daar later aan terugdenkt. En gelukkig zijn er vele ouders die dat doen voor kinderen. Je moet investeren, maar het is zo belangrijk voor de toekomst van deze kinderen. Dat ze thuis niet veranderen of op straat geeft ook niets, wij kunnen een veilige haven zijn.

Ik vind het zo verdrietig dat we zo op onszelf gericht zijn. Ik heb het al druk genoeg met zoveel kinderen, dus jij hebt pech gehad... We hebben het wel over een kind wat liefde en aandacht nodig heeft. Het is veel te makkelijk om te zeggen: die ouders hebben de verantwoording. Want in beginsel heb je gelijk, maar daardoor heeft het kind nog geen afwijzing van anderen verdient omdat de ouders het ook doen.

Want indirect zeg je ook: je ouders negeren je, dan mag ik het ook. Ik vind dat geen instelling persoonlijk.

En een compleet ontspoort kind daar zou ik dan melding van maken, als hij de hele tijd steelt en alles kapot maakt enzovoort. Dat is al te ver gegaan. Maar gemiddeld genomen zijn er denk ik best weinig van die kinderen in de klas bij onze kinderen. Wel die aandachtstekort krijgen of een gebruiksaanwijzing. 

Maar gaan we serieus een kind afwijzen omdat het ons teveel is?

En dat een kind zegt: je hebt een stomme mama... We hebben het hier over een klein kind. Heb je er wel eens over gepraat waarom hij dat zegt?

Ze hebben niet ons vocabulair. Ze drukken zich nog niet uit zoals wij. Mogelijk krijgt hij thuis geen regels en is dit zijn reactie. het is stom dat hij ineens moet luisteren.
Dan kun je toch gewoon uitleggen waarom jij regels geeft? Omdat je om jouw en andere kinderen geeft? Dat regels helpen om...

5 a 6 jaar... ik vind dit persoonlijk echt zwaar overtrokken. Mijn kinderen vinderen mij ook wel eens stom, ik schrik daar echt totaal niet van. Help ze wel bij het beter verwoorden, maar dit is de taal die ze nog spreken.

wat denk ik ook goed is om te beseffen is dat wat wij onze kinderen willen leren, niet automatisch ook is wat zij er daadwerkelijk van leren of wat zij opvatten.
Ook daarvoor moeten we in de huid van onze kinderen kruipen.

Wij kunnen wel denken: ik leer mijn kind dat als je niet luisterd je niet welkom bent, want je hebt te luisteren naar volwassenen.

Maar een kind kan denken: mijn mama vind jou stom (kindertaal) als je niet luistert en daarom mag jij niet komen. Dus als ik niet luister vind een ander mij stom en mag ik daar niet komen.

Spreekt daar liefde uit naar een kind toe? Of angst?

onze beweegredenen kunnen erg mooi en goed zijn, maar is die niet aangesloten op het kinderlijk denken dan kun je het tegenovergestelde bereiken.

Ik geef eerlijk toe dat ik ons buurjongetje ook liever hier niet heb: hondsbrutaal, heeft al veel kapot gemaakt en mee naar huis genomen.

Zijn moeder en vader zijn lieve mensen die hem echt goed opvoeden, daar ligt het niet aan.

Ik vind het heel menselijk van mezelf dat ik niet blij ben als hij een voet over de drempel zet. Ik mag niet alle mensen deze wereld en ik mag ook nirt alle kinderen op deze wereld.

Ik tolereer hem wel, doe vriendelijk en geef hem drinken, maar van binnen....

Ja maar dat is weer een ander punt. Ik ben ook niet gek op iedereen in de wereld.

ALLEEN vind ik wel iedereen de moeite waard... Of ik diegene leuk vind of niet. Want daar gaat het soms niet om. (mijn mening)