schoonmoeder & kleinkinderen

Ik merk hier een totaal ander verschil. Door niet nader te noemen oorzaak zien onze schoonouders de kinderen van hun dochter een keer of 4 per jaar. Onze kinderen meer en vaker en ze zijn er gek mee. 

Het enige dat hier gebeurd is dat dochterlief de lucht in wordt geprezen met alles wat zij én haar kinderen doen en ik wel eens wat bekritiseerd wordt. Simpelweg omdat ze hier veel meer en vaker over de vloer komen én dus ook meer van mijn manier van opvoeden etc zien dan bij mijn schoonzus (hun dochter).

---

Klagen is zinloos; Doe iets of vergeet!

Héél herkenbaar. Wij moeten maaaanden van tevoren een data aanvragen en we doen het zelden. Neefje woont meer daar dan bij zijn eigen ouders. Mij maakt het (inmiddels) ook niet meer uit. Maar soms heb je ze nou eenmaal wel eens nodig en als die ene keer dan al lastig is..pff.. 

Niet leuk
Hier geen vergelijkingsmateriaal, aan zijn kant alleen maar broers, dus ik ben net zo speciaal als mn andere schoonzussen (al heb ik wel weer een specialere band met haar) en de kids zijn allemaal gelijk voor haar.

Over schoonvader (zijn gescheiden) zal ik maar niet beginnen...die heeft ons kind van 4 al met al 5x gezien ofzo en toont totaal geen interesse, laat zich 1x per jaar horen als ze jarig is en mag wat mij betreft die ene dag in het jaar dan ook opsodemieteren, dus die komt er in mijn huis ook niet in met verjaardagen.
Maargoed ze heeft nog een opa en die gaat voor 1000% voor haar, dus andere opa wordt niet gemist (ze kent m ook niet eens) Maar leuk is anders....had het ook graag anders gezien, maarja dat kun je ook niet afdwingen. Het is graag of niet.

---

The most dangerous place on earth is between a mother and her child

Ik zou toch wel met haar in gesprek gaan en eerlijk zeggen dat jij het (niet zozeer voor jezelf, maar meer voor je kinderen) niet leuk vind dat zei wel op de 1 past, en niet op de ander.

Hier gelukkig geen last van.
ex-schoonmoeder werkt ook gewoon dus kan niet echt oppassen. Maar ik weet dat ze het met alle liefde zal doen.
Zou Senna ook met een geruster hart bij haar oma dan bij haar vader achterlaten .

Jammer..en zo sneu dat er onderscheid wordt gemaakt,als of de kinderen er wat aan kunnen doen!

Onze kinderen zijn de enige kleinkinderen van beide kanten en toevallig is mijn zus getrouwd met het broertje van mijn man
En mijn zus is zwanger maar de situatie zal niet veranderen, mijn schoonouders hebben alleen 2 zoons.

Ik zou het wel bespreekbaar maken tenzij je zeker weet dat het toch niet gaat lukken, dan zou ik zelf ook meer afstand gaan nemen..

Herkenbaar. Schoonouders hebben 3 zonen Waarvan 2 kinderen hebben. Bij de oudste zoon passen ze altijd op en bij ons dus nooit. 
Als ze komen krijgen de kinderen altijd geld en praten ze verder altijd over hun andere kleinkinderen. Dat onze oudste zoon op zwemles zit boeit ze niet. Dat hij zo'n goed rapport had? Ze hebben er niet eens in gekeken. Dat steekt erg vooral omdat mijn eigen moeder overleden is. ik heb er geen zin meer in om er energie in te stoppen.

Hier ook geen ervaring geen contact met mijn ex schoonouders en is er ook nooit geweest die kent mijn kinderen niet eens.

Ik weet wel dat mijn moeder nooit onderscheid zou maken als mijn broer een vriendin krijgt en kinderen.

Iedereen is meteen gelijk vanaf dag 1

---

Mama van een Koningskoppel Zoon 2007 en Dochter 2012

Zo....ik dacht al...ze wilde eerst geen komma's gebruiken.....haha....

Maar ik denk dat je het gewoon eerlijk eens moet zeggen dat  je het jammer vindt dat er minder tijd en aandacht is voor jullie kinderen.

Ik herken het niet maar dat komt omdat zowel mijn schoonouders als mijn eigen ouders de kinderen zeer weinig zien, wij wonen bij beide niet naast de deur en ik denk dat als ze ze een keer of 3 per jaar zien het veel is.

ik kan me best voorstellen dat het gevoelsmatig anders is als je dochter zwanger is dan je schoondochter.
Wij hebben 2 kinderen, schoonzus krijgt d'r eerste en ik zou me in kunnen denken dat dit anders voelt voor mijn schoonmoeder.
Maar de kinderen anders behandelen, dat vind ik niet kunnen en verwacht ik ook niet.

hier ook verschil, maar voor ons gevoel meer door leeftijds verschil. alles krijgen de oudsten (kinderen van hun dochter dus) alles nieuw en krijgen de jongsten (kinderen van hun zoon) de afdankertjes van de oudsten. of ze krijgen iets wat toch nog toevallig op zolder lag, want dat was gekocht voor C, maar toen nergens kunnen vinden dus krijgt S het nu wel. kleertjes voor J ook. ooit gekocht voor X en nu krijgt J ze want toen ze gekocht werden paste ze X eigenlijk niet meer zo goed.

dus denk dat het hier te maken heeft met leeftijds verschil en bij dochter passen ze op meerdere dagen in de week en om het weekend en hier passen ze zeeeeer zelden een keer op. toevallig komende week voor het eerst in maanden tijd weer eens. ook logeren doen onze kidneren daar nauwelijks en de kinderen van hun dochter dus om het weekend en zelfs door de week soms.

de zwangerschappen werden wel anders beleefd...hoorde niets of nauwelijks van ze....waren alleen bezig met wat zij vond van alles en als ze dan mee mocht (wilde mijn moeder niet voortrekken dus gelijk aantal keren mee hartje luisteren/echo) was ze vol verhalen van de zwngerschap van haar dochter ipv bezig te zijn met de mijne.

---

live is not about finding yourself, it's about creating yourself

Mijn schoonmoeder heeft geen andere kleinkinderen, zullen er helaas ook nooit komen. Ze is erg lief voor mijn dochter. Bij ons is het mijn eigen moeder die verschil maakt. Mijn zusje woont met haar kinderen bij mijn moeder in. Voor mijn kind heeft ze geen seconde tijd. Ben het zelf wel gewend, maar voor mijn kind is het zuur.

---

Those who wish to sing, always find a song!

Hier willen de schoonouders hun kinderen niet zien, dus ook de kleinkinderen niet!
Hier dus niet aan de orde, deze mensen mogen niet eens meer in m'n leven, laat staan in die van m'n kinderen.

Mijn eigen ouders zijn op en top opa en oma. met heel hun hart. ook al laat de gezondheid het af en toe niet toe, ze storten zich er helemaal in.

Ik zie wel verschil bij de kinderen van mijn broer. Die band is ook goed, maar toch anders.
Ik denk dat mijn moeder zich hier meer thuis voelt en meer durft dan bij mn schoonzus zeg maar.

Als oma hier 2 koekjes achter elkaar geeft, moet zij dat weten   maar mijn broer en schoonzus zitten er bovenop.
ik denk dat dat het verschil is hier.

Ik denk voor jou dat het geen kwaad kan om eens in gesprek te gaan, laat haar dan aan het woord. probeer elkaar te begrijpen.

Mijn schoonouders hebben 3 zoons en 6 kleinkinderen en daar zijn ze gek mee! Mijn schoonouders passen niet structureel op maar dat doen ze bij geen van hun kleinkinderen en dat vinden wij ook niet erg dat respecteren we. Zou ook erg lastig voor ze worden om op te passen omdat de kinderen qua leeftijd elkaar snel opvolgen en wij als kinderen allemaal in verschillende plaatsen wonen en dus niet heel erg dicht bij elkaar. Hebben we ze nodig of willen we een avondje uit dan staan ze voor ons klaar en dat geld ook voor de anderen.

Mijn ouders hebben 2 dochters en 4 kleinkinderen, mijn ouders passen wel op want wij wonen in hetzelfde dorp en 3 van de 4 kleinkinderen gaan al naar school, er valt dus niet heel erg veel meer op te passen. Mijn ouders doen het graag en als dat niet zo zou zijn dat was dat ook geen probleem dan zouden we andere opvang zoeken. Want het zijn namelijk onze kinderen en ze zijn niets verplicht.

Ik ben ontzettend blij met zowel mijn ouders als schoonouders.

Volgens mijn schoonloeder wel.. ze heeft letterlijk een keer tegen mij gezegd de kinderen van mijn dochters doen me veel meer dan de kinderen van mijn zoon.. (onze kinderen dus).
Waarop ik gelijk gezegd hebt, komt dat even mooi uit.. mijn moeder doet me ook veel meer als mijn schoonmoeder...
Mijn kinderen hebben ook van baby af aan niks van haar moeten weten, zodra zij ze op de arm had was het huilen..
Ook toen ze groter werden voelden ze feilloos aan dat oma de andere kleinkinderen leuker vond.. en dat onderscheid was ook duidelijk zichtbaar...en liet ze ook merken.
Het gevolg was dus toen mijn kinderen ouder werden ze niet meer mee gingen naar oma...ik heb ze ook nooit gedwongen.

ik herken het maar ook niet haha.. lekker duidelijk.

bij mijn ex-schoonloeder was dit idd het geval. mijn kinderen waren minder dan de kinderen van hun dochters (zij hebben 3 zoons en 3 dochters ) ze hebben het nooit echt gezegd maar het gevoel was wel duidelijk.

bij mijn nieuwe schoonmoeder is dit totaal niet het geval. al haar kleinkinderen zijn haar heilig.. zelfs mijn kinderen (2 waarvan ze geen bio-oma is en 1 wel) misschien is dat ook zo omdat ze maar 3 zoons heeft en geen dochters

bij mijn ouders zijn alle "eigen" kleinkinderen heilig. de stief en pleegkinderen komen (helaas) achter de "eigen" kleinkinderen. en dat vind ik soms erg moeilijk

---

trotse mama van kevin(15) marissa(9) en jaimy(bijna 3) 

Mijn schoonouders zijn ( 2 opa's en 2 oma's ) zijn opa en oma met hun hele ziel en zaligheid. Ze zijn gek op de kinderen. Ook op Ashton ( die ik heb met mijn ex, niet met mijn huidige partner ). Maar, ik ben ook gek op mijn schoonouders en zij op mij! Mijn moeders zijn leuke en super oma's en mijn vader en zn vrouw...die doen hun best wel en houden van de kindertjes. Maar tzit er gewoon niet echt in denk ik. Ik ben daar niet boos over, ik heb mijn verwachtingen gewoon bijgesteld Ik ben benieuwd wat je schoonmoeder van je verwacht...!

---

I'm that girl who suddenly laughs during a conversation. Over something that happend yesterday!

Ik lees hier net mijn eigen verhaal. Ik heb 4 kindjes: 3 dochtertjes en het laatste een zoontje...toen mijn eerste kindje geboren werd kreeg ik direct een reactie van mijn schoonmoeder dat ze op mijn dochter wel maar 1 dag wou letten in de week. Ik had zelfs nog niks gevraagd en had trouwens al een onthaalmoeder... geen van mijn kinderen zijn dus ooit opgevangen geweest door mijn schoonmoeder. Nu verliep mijn band met mijn schoonmoeder met ups en downs, maar bereikte een beetje een dieptepunt toen ik na mijn 3 kinderen een miskraam kreeg. Ik heb 3 uur liggen kermen van de pijn en net toen belde mijn schoonmoeder voor iets banaals. Toen ik haar zei dat ik net een miskraam had, bleef ze maar doordrammen over haar problemen. Geen enkel keer vroeg ze hoe ik me voelde. Ze heeft zich acteraf wel ge-excuseerd maar toen is er echt wel iets gebroken...
Tijdens mijn laatste zwangerschap was mijn schoonzus ook zwanger van haar eerste kindje. Haar dochter zou 5 maanden later dan mijn zoontje geboren worden. Toen mijn zoontje geboren werd en mijn schoonmoeder hem in haar armen man zei mijn schoonvader letterlijk: profiteer hier maar van want als Sofie haar dochtertje geboren wordt is jouw kind niet meer van tel. Ik vond dat verschrikkelijk, maar dacht dat het weer eens een domme uitspraak was van mijn schoonvader...
Ik vind het zo erg dat dit echter de waarheid was. Mijn schoonmoeder voedt Sofie haar dochter op. Want wij moeten medelijden hebben met Sofie: ze heeft niet zo veel geld, want ze heeft net gebouwd, een nieuwe auto gekocht, een groot huwelijksfeest gegeven, op huwelijksreid geweest naar de Mallediven, maar ze kan de opvang niet betalen, dus springt mijn schoonmoeder bij. 
Mijn kinderen bijven maar 1 keer slapen op een jaar (op onze huwelijksverjaadag gaan mijn man en ik altijd uiteten), maar dab moeten we de dag nadien hen wel altijd om 10.00 uur komen halen. 1maal per jaar. De meeste mensen geloven dit niet, maar toch is het zo. Onze kindjes blijven altjd bij ons, behalve deze ene dag. 
Mijn schoonzus is verhuisd en haar dochter werd steeds opgevangen door mijn schoonmoeder. Ik ben verhuisd met 3 kinderen, maar niemand heeft ooit gevraagd om eventjes op onze kinderen te passen. Aangezien we schuin over onze vorige woning verhuisden, hebben we alles verhuisd als onze kindjes lagen te slapen... 
Ik kan honderden verhalen vertellen, maar het ergste was toen ik voor de eerste maal in 8 jaar vroeg of mijn oudste dochter, die toen ziek was, 1 dag mocht komen omdat ik moest werken. Het kon niet, want mijn schoonvader heeft te zwakke longen. Normaal gaan ze dan bij mijn ouders, maar mijn moeder is chronisch ziek en moest deze dag naar het ziekenhuis. Een paar weken later kwam schoonvader wel bij ons thuis toen hij alleen op het dochterje van mijn schoonzus (toen 4 maanden!) moest passen.
Ik heb toen bewust afstand gehouden. 2 maanden heeft het geduurd vooraleer ze vroeg hoe het met kinderen was in een smsje. Ik begrijp dat niet. Mijn kinderen zijn toch niet minder dan die van een dochter. Ze ziet haar ene kleinkind constant en mijn zoontje van dezelfde leeftijd bijna nooit. Ik snap niet hoe je dat als grootmoeder kan.
Toen ik haar erover aansprak, zei ze dat ik niet zo jaloers mocht zijn op haar dochter. Nu ja! Het gaat toch niet om mij: ik hoef geen aandacht, maar om mijn kinderen. Ik heb ingezien dat het beter is dat ik geen contact meer heb (ik ga daar aan kapot, voel mij telkens minder dan een ander). Mijn man, die heel erg onverschillig is en het niet erg vindt dat hij zijn moeder niet hoort, moet nu maar alles regelen met zijn ouders. Toch denk ik hier elke dag aan. Als ik mijn zoontje zie spelen, dan denk ik vaak: waarom telt hij nu niet mee ...
het is een kind. Zelfs al kunnen ze met mij niet overweg, hij is een kind: een vrolijk ventje. 
Ik vind haar zo een slechte moeder. Het onderscheid dat zij maakt tussen haar kinderen en kleinkinderen is gewoon te groot. Ik kan alleen maar denken: later wil ik het absoluut zo niet doen. Ik zal altijd proberen om gelijk te doen voor iederen en als het niet lukt, leg ik wel uit aan mijn kinderen waarom. Je kan niemand dwingen om onze kinderen even graag te zien...
Dit moest echt eens van mijn hart, want bij mijn man vind ik weinig gehoor. Hij heeft zijn gezin en voor hem zijn zijn ouders niet zo belangrijk: het onderscheid is er altijd geweest zegt hij dus voor hem is dit niks nieuws.
Bedankt dat ik mijn hart eens kon luchten. Leuk om te lezen dat ik niet alleen ben .

Ik herken wel dat de kinderen van schoonzus meer aandacht krijgen en worden verwend, maar ik vind dat mijn kinderen nog steeds voldoende aandacht krijgen 

Nee, niet herkenbaar.. De dochter van de vriend van mijn zus (die ze nu 3 jaar kent) wordt hetzelfde behandeld als mijn kinderen... Super vind ik dat. Hoewel wij een stuk dichterbij wonen, dus daarom zien ze onze kinderen iets meer.

Ik vind het wel raar moet ik zeggen. iets ervan zeggen lijkt me best lastig en niet aan jou. Heel naar dit lijkt me.

Hé een oud topic, waarin ik mijn eigen reactie lees.
Helaas merken we dus wel degelijk verschil, waar bij onze weinig opgepast werd doen opa en oma dit nu wel veel op de kinderen van hun dochters.
Het steekt, maar kan er toch niets aan veranderen dus laat het maar zoveel mogelijk rusten.

Nu is het wel zo dat mijn man en zijn zus 11 jaar schelen. Hij heeft ook nog een broer die 1 jaar ouder is.
De zus is altijd heel erg beschermend opgevoed. De fouten die ze bij haar zonen gemaakt had (ze was toen 18 jaar), wou ze niet meer maken met haar dochter. dat kan ik begrijpen en ook dat de band met haar dochter sterker is. Maar dat kinderen van een dochter anders zijn dan deze van een zoon, dat begrijp ik niet echt.
In haar huis stond een eetstoel, een verzorgkussen, een stoeltje op de fiets, ... Mij jongste dochter vroeg haar: omi is dit ook voor mijn broertje? Ze zei toen dat dit voor alle kindjes was, maar mijn zoontje is daar nooit. Dat doet mij zo een pijn, omdat ik haar wel altijd graag had. Ik was de enige die bloemen kocht voor haar op moederdag, die samen ging eten voor haar verjaardag, ... Dat doe je toch: respect tonen voor jouw ouders. Haar andere kinderen deden niks voor haar en toch krijgen ze veel meer liefde... Dag en nacht staan ze klaar voor hen...
Het doet pijn, maar dat verdriet zal wel slijten zeker. Gelukkig zijn mijn kinderen, mijn man en ik een ontzettend hecht gezin.

Dit is al jaren een issue, het gebrek aan interesse en aandacht van mijn schoonmoeder voor onze kinderen.

Al meerdere malen uitgesproken, maar helaas geen verandering.  We hebben een neefje en nichtje die die aandacht wel krijgen, maar ook als we geen vergelijking hadden vind ik dat ze weinig tot niks investeert in een band met haar kleinkinderen. Ze woont vlakbij maar zal nooit eens langskomen en iets gaan doen met ze. Ze komt alleen s avonds langs als ze al in bed liggen dan kan ze dr eigen verhaal kwijt en kan ze met mijn man (haar zoon) praten.

Mijn schoonzus heeft geen kinderen, dus dat verschil speelt hier niet. Aan de andere kant van de familie is het kind van de favoriete dochter ook favoriet. 

Hier ook een schoonmoeder die gewoon ook niet geïnteresseerd is in onze kinderen. Jawel als ze geboren worden staat ze het liefst als eerste op de stoep maar ze leeft verder heel erg in haar eigen wereld. Ik heb nog nooit wat verteld, alleen naar haar geluisterd. Achter onze rug om word behoorlijk over ons gekletst. Wij zijn anders dan haar andere kinderen en aanhang. Die doen braaf wat zij ook willen maar wij varen onze eigen koers. Ik vind het heerlijk om ze zo weinig mogelijk te zien. Des te minder hebben ze te kletsen. Ben gezegend met ontzettend lieve ouders voor wie de kleinkinderen alles zijn. Dat scheelt ook alles. Mijn schoonzus heeft een slechte band met haar eigen ouders dus is het voor haar veel pijnlijker dat schoonmoeder alleen interesse heeft in zichzelf

Mijn schoonouders zijn overleden. Maar toen ze er nog waren maakte ze geen onderscheid. En zo hoort het ook.

---

" Ik zocht het geluk.... maar vond het in duizend kleine stukjes! "

Ik heb zeer weinig met mijn schoonmoeder, we klikken totaal niet maar moet eerlijk bekennen dat ze dol is op alle 4 haar kleinkinderen.