De dag dat het water kwam

Mijn moeder is in die tijd geboren, ik weet dat mijn opa als militair heeft geholpen toen die ramp is gebeurd en dat dat rond de zwangerschap dus afspeelde toen mijn oma zwanger was van mijn moeder.

---

Moeder van Dominiek(2006),Valentijn(2010), Olivier(2013) en Lidewei (2016)

Mijn oma heeft het van heel dichtbij meegemaakt en ze zei gisteren dat het weer net zo was als 60 jaar geleden ...
Ze zat er toch mee en logisch als je dat hebt meegemaakt.

En Sis op welke planeet woon jij ? Nog nooit gehoord van de Watersnoodramp van 1953 ?
Dan kom je zeker niet van Zeeland

Voor Sis,

De Watersnoodramp of Sint-Ignatiusvloed^[1] voltrok zich in de nacht van 31 januari op 1 februari 1953. Springtij en een noordwesterstorm stuwden het water in de trechtervormige Noordzee op tot recordhoogte. In Nederland overstroomde een groot deel van de provincie Zeeland, van West-Brabant en de Zuid-Hollandse eilanden. Hierbij verdronken meer dan 1800 mensen en veel dieren; 100.000 mensen verloren hun huis en bezittingen. De ramp werd de directe aanleiding tot de Deltawerken.

Kleine impressie ervan

---

Moeder van Dominiek(2006),Valentijn(2010), Olivier(2013) en Lidewei (2016)

Welke documentaire is dat Senna?

---

The most dangerous place on earth is between a mother and her child

Staat in de titel natuurlijk

---

The most dangerous place on earth is between a mother and her child

enige watersnood die ik me kan herinneren is die toen van roermond........ en die vond ik al heftig want daar zaten wij midden in.....

---

<3 Marissa & Jaimy <3

Mijn oma heeft een aantal familieleden verloren waaronder 6 jonge neefjes en nichtjes dus dat heeft er best ingehakt, ze was zelf op dat moment bijna 6 maanden zwanger van mijn moeder en praktisch heel haar familie woonde op de Zuid Hollandse eilanden.
Ze is zelf samen met mijn opa op de avond van 31 januari van 's Gravendeel naar huis gereden en toen viel hun al op dat het water zo vreselijk hoog stond en al over het wegdek kwam hier en daar.
Ze hebben getwijfeld of ze terug zouden rijden naar haar ouders of toch door naar huis, ze hebben voor het laatste gekozen en hebben het gelukkig droog gehouden.
Of ze nog familie had heeft ze een tijd niet geweten omdat er geen of weinig bericht uit het gebied zelf kwam, alleen dat het heel erg was en dat er heel veel weg was (huizen, dieren, mensen).
Van haar broers, zussen en ouders was achteraf iedereen oke maar de verhalen die gaan over hoe de omgekomen familieleden aan hun einde zijn gekomen zijn echt heftig en spelen al heel lang een actieve rol in haar (en dus ook ons) leven.
Bij mijn grootouders thuis zijn ook veel foto's en boeken van en over de ramp waar ik al van kinds af aan in heb mogen/moeten kijken en lezen en dan wijst mijn oma aan waar huizen gestaan hebben die zijn ingestort (dit zijn foto's die de ochtend van de ramp en in de eerste week gemaakt zijn) en waar haar familie woonde of waar iemand van de dijk is geslagen met zijn/haar hele familiegeschiedenis en stamboom erbij.
In veel dorpen in het overstromingsgebied zie je op oude huizen nog markeringen van hoe hoog het water heeft gestaan, soms van meerdere vloeden, heel bijzonder maar ook wel een beetje eng vond ik dat altijd.
Zal mijn oma eens bellen en vragen hoe ze het beleefd, ze is behoorlijk aan het dementeren dus het zal flink binnenkomen bij d'r, als ze tenminste in de gaten heeft welke datum we bij dit weer hebben.

---

M Y A

mijn sm is toen ook bijna verdronken, gelukkig hebben zij het allemaal gered.

Mijn vader was net 3 dagen oud .

Die film De storm is ook heftig man.....je zou het meemaken

KLopt Ssenna, ik heb het wel op school gehad (lagere school denk ik), maar echt details kan ik me niet herinneren

---

The most dangerous place on earth is between a mother and her child

Het is een verplicht onderdeel van de nederlandse geschiedenis ja. 
Mijn grootouders woonden ook in Zeeland destijds, zijn niet getroffen, maar mijn oma heeft er wel heel vaak over gesproken. Zelfs mijn moeder, die toen pas 3 was, weet het nog.
Onvoorstelbaar zoiets. Wat een verschrikkelijk leed. 

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

Mijn moeder was net 1 jaar toen de watersnoodsramp kwam. En ook ik heb veel verhalen erover gehoord van mijn opa en oma. Het heeft echt een hele erge inpact gehadt op die mensen. Op school is het ook behandeld bij ons en dacht ook dat het tot de standaard geschiedenisles behoorde. Nou was Dordrecht ook wel 1 vd grote getroffen gebieden.

Het boel van Kees Slager is erg goed. Het heet de ramp.
Ik heb het in een ruk uitgelezen. De film de strom is gebaseerd op de boek. Maar het boek is nog veel beter dan de film.
Een meisje raakt haar baby kwijt tijdens de ramp.
Wat zo erg is, is dat na de ramp heel lang helemaal geen hulp kwam. Hele gezinnen liepen urenlang met kleine kinderen en drijfnat naar het droge.

het hoort wel standaard in de geschiedenislessen op school. Tenminste toen ik nog op school zat (in een ver verleden). Ik kom zelf uit het noorden en daar werd het ook uitgebreid behandeld.

En als zoiets tegenwoordig zou gebeuren zou er ook sneller hulp zijn voor het getroffen gebied.....er is zoveel meer mogelijk....

maar een vreselijke ramp was het zeker

Zelfs mijn dochter van 8 weet  van de ramp, heeft ze op school over gehad.

De film ' De storm' heb ik gezien maar het boek is vele malen beter!

Dat boek is echt mooi Sis, moet je doen, houd je van lezen? 

Ik ben van Zeeland (geboren en getogen en woon  er nu dus nog), maar gelukkig heeft mijn familie niet veel van de Ramp meegemaakt. Mijn ouders woonden destijds in Limburg (en mijn moeder misschien nog in Noord-Holland, dat weet ik niet), dus dan heb je er niet zoveel mee te maken. De familie van mijn man komen weer uit Amsterdam/Brabant, dus ook geen herinneringen.
Maar ik heb er natuurlijk genoeg over gehoord (school etc.), ben ook al een paar keer in het Watersnoodmuseum geweest.

Er stond laatst op AD of Telegraaf een stuk over een vrouw die haar gezin verloor, haar man en haar 2 zoontjes. 
Al die jaren is ze alleen en eenzaam gebleven met een groot gat in haar hart. De verhalen en ook het zijn waar het zich afspeelde is soms onwerkelijk. De groeven op de huizen waaraan je kunt zien hoe hoog het stond, je kunt het je amper voorstellen. 

---

Home is where they hold me 

Na de watersnoodramp zijn veel zeeuwen naar elders verhuist omdat hun eigen huis verwoest was, zo kregen mijn opa en oma een huis in Amsterdam toe gewezen.

Mijn oma kon er vroeger wel over vertellen. Ze is bevallen de week ervoor en lag in het kraambed met het water tegen de onderkant... Via het raam zijn mijn moeder en haar zussen naar het huis van de buren getild, die hadden een extra verdieping en hadden het droog op zolder....

Met een boot zijn ze daar uiteindelijk weggehaald.

Zelfs toen ze hoog en droog in Amsterdam in een verzorgingshuis zat werd mijn oma erg onrustig bij hoog water en wind.... Met kleding aan naar bed en een koffer ernaast, zodat je nog wat had.....

Verschrikkelijk! Mijn moeder vertelt wel eens dat zij zich kan herinneren dat alle babyspulletjes van haar zusje naar Zeeland zijn gegaan. Er was toen een inzameling en mijn oma en opa hebben toen heel veel weggegeven. Mijn moeder was zelf toen 5, maar dat heeft veel indruk op haar gemaakt.

Oh mijn oma heeft mij hier ook vaak over verteld die woonde in drente maar weet nog heel goed dat ze allemaal spullen en kleding hebben ingezameld voor die mensen daar.

Ook hier krijg je het op school (oosten) en het hoort ook echt bij onze gescheidenis als wij het daar over hebben zeg ik altijd dat ik blij ben hier te wonen want eerlijk zou nooit zo dicht bij zee willen wonen.

Vreselijk zou je maar overkomen. Ik vond het op school interessant. Maar voor mijn gevoel erg beperkt gehouden, qua stof. Jammer! Het is echt een stukje geschiedenis. Waarschijnlijk heb jij dezelfde geschiedenisboeken gehad sis . Het was een bladzijde en meer ook niet.
Ik weet nog dat ik boeken had geleend uit de bibliotheek over dit onderwerp.