iemand bekend met ODD

Is hier iemand die bekend is met ODD, dan bedoel ik vooral de ervaringsverhalen?

Hoe was jou kind? Wat voor behandeling heb je nu? Krijgt het medicijnen of niet...

Quote Anne mv 3:

Hndvatten zijn idd het belangrijkste. Beetje meer inzicht wat er in dat koppie gebeurd. Onze jongste had vorig jaar een moeilijke periode - ik kon wel wat dingen bedenken waardoor dat kwam maar dat was het gewoon niet... wist ook niet hoe ik hem kon helpen want hij zat zichzelf dwars (niet zoals jouw zoon - maar toch ook een jongetje wat geen grip had op z'n leventje) Toen kwam z'n rapport, daarin stond dat hij 'slechte selectieve aandacht' had. In gesprek met juf bleek dat hij in de kring (groep 2) érg snel afgeleid is. Soms zat hij aan andere kinderen en maakte grapjes met andere woorden: juf moest hem vaak bij z'n naam noemen. Dat is geen straf, maar voor hem voelt dat wél zo. Na dat gesprek is ze hem meer positief gaan begeleiden, als hij wél goed zit dit benoemen of duim omhoog - laten merken dat ze het wel zag dat hij z'n best deed (werkjes maken deed hij trouwens super, het was echt een probleem in het groepsgebeuren) Kind veranderde in een week als een blad aan de boom! Ik stond er zelf versteld van hoe 'zo iets onbenulligs - in onze ogen' zulke grote gevolgen kon hebben!!

Wat mooi dat je dit even deelt! Soms is het ook vrij simpel!

Ik heb net gebeld met de hulpverlenende instantie, wat een heerlijkheid! Wat een fijne mensen aan de telefoon, ongelooflijk.

Zo vol begrip, geinteresseerd in het waarom, bevestigend dat het goed is gewoon te kijken en dat ze altijd handvatten kunnen geven. Goed meedenken over wanneer je het vergoed krijgt enzovoort.

Op het laatst vroeg ik een eerste handvat wat ik nu nog kon proberen, en echt zo dom (nou ja zo voelt het voor mij dan ;-) maar eigenlijk zo 'simpel'.

Zoals ik het deed wat ontzettend goed zei ze, het enige waar ik nu naar mocht gaan verleggen is het voor zijn. Zoals ze al aangaf (en het denk ik ook is) is het voor zowel ons als hem pittig om zo snel te herkennen wanneer de ontploffing komt omdat het niet voor niets omschreving wordt als ontploffing, maar toch gaf ze aan dat het van waarde is te ontdekken hoe je de eerste signalen kan vinden. Op dat moment moet ik hem een teken gaan geven waarmee hij weet: ik kan nu beter naar een plek gaan waar het rustig is om tot rust te komen (dat doen we nu dus achteraf, je hebt de ontploffing, dan doe ik vaak mijn vinger omhoog zonder boos te kijken of wat dan ook, maar dan weet hij: het is beter als ik even weer rustig word.t Hij mag zelf kiezen waar die rustige plek is, het is alleen een plek waar hij alleen kan zijn. Mag naar de bijkeuken, alleen in de voorkamer als er niemand is, de gang, zijn slaapkamer, de wc. Werkt verschrikkelijk goed bij hem.

Nu dus gaan proberen het voor te zijn, goed volhouden, ga ik zeker mee beginnen! Zo fijn!
En als het misgaat (echt misgaat) direct weer bellen dan gaan ze proberen het te versnellen. Er is een wachttijd van 4 maanden.

Maar wat een fijne mensen. Ik heb hier een heel goed gevoel over.

Ze gaf ook iets aan als: we gaan wel kijken of hij een diagnose kan krijgen, dit is ook belangrijk in verband met de vergoedingen, maar daarna ligt het niet op de diagnose, maar is de diagnose een hint naar hoe we met hem om kunnen gaan en wat voor hem het beste is. Dus gaat het om de handvatten die iedereen kan krijgen. Want een kind met ADHD heeft ook geen standaard aanpak nodig, we gaan het afstemmen op je zoon. 

Dit is precies wat ik ook graag wilde voor hem, zo fijn! Zit hier gewoon met tranen in de ogen. 

 

Quote JuulmvJenS:

Wij hebben onze zoon ook laten testen omdat we handvatten voor onszelf maar ook voor hemzelf en de juffen wilden hebben. En dat werkt hier prima. Achteraf deden we het thuis al vaak zoals wordt aangeraden, maar zo te lezen doe jij Boterbloem dat ook al. Maar we hebben nu wat meer inzicht in hoe hij dingen ziet of niet (goed) ziet. En het bijkt voor mijn man ook nog te kloppen. En idd ook hier werkt de positieve benadering vooral op school heel er goed. Sterkte meis!

Daar kwam ik ook achter, dat ik veel inderdaad al doe zoals het moet. Dat was toch wel een fijne bevestiging. Begon stiekem toch wel aan wat dingen te twijfelen omdat het plots zo extreem werd. Maar ook dat was kennelijk niet abnormaal, dat was gewoon soms zo volgens die vrouw. En dan is het moment dat je hulp moet zoeken en dat was goed.

Zo fijn hoe ze alles benaderen vanuit het 'samendoen'. Onze zoon, wij, zij, school. En tuurlijk weet je dat het nodig is, maar het is gewoon fijn om even te horen hoe alles in werking wordt gesteld.

heb er een goed gevoel over. Bedoel je dat je man dezelfde trekjes had als je zoon? Want de mijne heeft dat namelijk best wel  Voordeel is dat hij er wel mee heeft leren omgaan (ondanks dat je het nog herkend) en dat dus toch wel wat hoop geeft dat het goed kan komen.

Nooit gedacht dat het zoveel met mij zou doen, het ging gewoon zo lang goed.

Ben ik ook zo blij mee Mrtj!

Juul, Mijn zoon heeft tot nu toe 2 fantastische juffen gehad. Als mijn aanpak wijzigde om wat voor reden dan hadden we het er over en gingen ze daar in mee voor zover dat kon, zodat er duidelijkheid was voor hem. Dachten zij dat iets beter anders kon dan gingen we overleggen en probeerden we dat uit.
De juffen zijn echt tot alles bereid, heel erg fijn!

Misschien moeten we mijn man ook maar eens testen dan ;-) En ik denk dat als we mijn man vragen dat hij vast mij er wel in herkend haha. Ik heb vroeger wel zoveel tics gehad! En die aandacht wilde ik ook altijd zoeken alleen ben ik niet eecht op die manier opgevoed (een keer een kus op de wang wel, amar geen knuffel ofzo, dus ik heb altijd mijn best gedaan om geliefd te worden).

Dat hoop ik ook, wat lief dat je nog even reageert!

ik merk dat er bij mijzelf en zelfs bij mijn zoon al een stuk rust komt. Hij krijgt steeds meer vragen:
weten zij hoe ik mij anders kan gaan gedragen?
Weten zij ook hoe ik het kan stoppen dat ik anderen pijn doe?
Vinden andere kinderen het niet gek als ik daar naartoe ga?
enzovoort enzovoort.

En het gekke is: het veranderd de sfeer, en ik begin me heel erg af te vragen of die in basis niet veranderd door mijn houding... Dat ik weer rust heb gevonden. Want de laatste tijd liep ik zo op mijn tenen om op te letten waar het fout ging dat ik best moe was. En nu krijg ik rust omdat er mogelijk iemand mee gaat kijken of iig mee gaat denken en heb ik ook weer rust om goed te kijken. Zo fijn!

wat interessant Marjolein, ik ga er eens mee stoeien, want van hoe ik het lees is dat inderdaad een hele mooie basis om er goed mee aan de slag te gaan!