Gote zorgen

ik denk dat je hem misschien weerbaarder moet maken ipv nu hij het opgebiecht heeft iedereen te mailen en te benaderen.. als hij 2 keer nee zegt dan houden ze misschien wel op.. als ze nu van school een heel poeha over zich heenkrijgen dan lijkt het mij juist te triggeren om ermee door te gaan. het is 1 keer gebeurd en je zoon heeft het jou verteld, staat er dus niet voor open.. vertrouw hem en wacht even af of het nog eens gebeurd en dan zou je er wel actie op kunnen ondernemen.. dat zou ik doen!  en ik zou hem ook belonene voor het feit dat hij nee heeft gezegd en hem ook complimenteren natuurlijk!! je zoon heeft goed gehandeld toch?? wees trots op hem!!

Eens met Xsara. Ik zou me in het algemeen ook inderdaad meer richten op het weerbaarder makdn van je kind. En ik vraag me ook af of jouw reactie nu hem wel uitnodigt om in het vervolg nog zo eerlijk te zijn. Misschien lees ik het verkeerd, maar je zegt vooral hoe boos je was en dat hij zo moest huilen.

dat zijn geen leuke dingen nee, maar ik zou het niet "botvieren" op je zoon.
Hij heeft tenslotte heel erg goed gehandeld door te weigeren!

ik zou daar de focus opleggen! prijs je zoon en stimuleer dit gedrag!
hij heeft het toch onthouden.

op school aangeven kan sowieso wel maar ik zou het onderling met je zoon zo bespreken en dat je apetrots bent!

sterkte ermee!

Boos zijn op je zoon vind ik onterecht.
boos zijn op de daders snap ik wel.
je zoon heeft precies gedagn wat hij had moeten doen! nee zeggen! Dat iemand hem dan iets in de mond propt is niet zijn fout!

Zoals ik het begrijp heeft hij de sigaret toch niet opgerookt?
" hij schrok en duwde hem weg"

Ik vind eigenlijk dat hij super heeft gehandeld en vind het eerlijk gezegd een beetje sneu dat je zo boos bent geworden.
Hij heeft het eerlijk verteld, maar jouw reaktie nodigd niet uit om een volgende keer weer zo eerlijk te zijn, of zie ik het verkeerd?
Het is natuurlijk heel anders om je verhaal te lezen, terwijl ik er niet bij ben geweest....

Het lijkt me een goed idee om idd toch nog even te benadrukken dat je trots op hem bent.
Succes.

Vind het ook zeer onterecht dat je boos bent geworden omdat hij iets eerlijk verteld heeft....en daarbij hoef je je kennelijk om je zoon ook geen grote zorgen mbt dit onderwerp te maken blijkt uit de reactie van je zoon.

---

Mama van een Koningskoppel Zoon 2007 en Dochter 2012

vergeet ook erbij te zeggen dat je zowiezo niet zo had moeten reageren alleen zijn eerlijkheid is al heel belangrijk ook al had hij gezegd dat hij wel gerookt had....zolang mijn kids eerlijk zullen zijn zal ik ook niet boos worden

---

Mama van een Koningskoppel Zoon 2007 en Dochter 2012

Ach arm jochie, is hij wel gelukkig op school? Zou je ze niet zelf een trap willen verkopen? Is het geen idee dat hij op een zelfverdedigingssport gaat? Worden ze weerbaarder en krijgen ze zelfvertrouwen van. Sterkte!
Mijn oudste is op haar 8e gedwongen tot roken door uitschot in de buurt (wilden ook in hun onderbroekjes zitten maar gelukkig zag buurvrouw dat)en ik begrijp wel hoe jij je voelt. Maar hoe verder ermee te handelen heb ik even geen tips voor, weet het even niet. Idd gesprek met de juf en waarschijnlijk heeft zij wel tips hoe ermee om te gaan.

---

Mama van 2 pubers en een kleine peuterpuber

Hij is juist superstoer geweest door te weigeren. Dat is karakter tonen!
Goed dat je er weer met hem over gesproken hebt. Misschien als er nu weer iets gebeurd dat hij er niet weer een week rondloopt en buikpijn heeft maar meteen naar je toekomt.
Succes

Is Judo niet wat voor hem?

Is hij al eens wezen kijken bij een judoles?
Ik snap dat je heel trots bent en dat mag je ook zijn op jouw stoere zoon!

Stichting MEE organiseert allerlei cursussen voor jongeren met een een lager IQ. Zij zullen zeker ook sociale vaardigheidstrainingen hebben, weerbaarheidscursussen (of combi ervan). Meestal vinden deze in een groep plaats, zodat de jongeren dus ook de nieuwe tips kunnen oefenen bij elkaar.
Mijn clienten hebben goede ervaringen met de cursussen van MEE.

Verder denk ik dat je je angst voor roken moet loslaten. Natuurlijk is het niet de bedoeling dat je kind gaat roken, maar het enige dat jij kunt doen is de basis verstevigen met je kind in de hoop dat je hem daarmee steunt in het nemen van goede beslissingen. Dus goed voorlichten over roken, de gevaren ervan, consequent zijn in je mening over roken, maar hem ook het vertrouwen geven dat je hem voldoende hebt verteld en uitgelegd om zelf goede beslissingen te nemen.

Experimenteren hoort bij de puberteit en dus werkt boos worden en verbieden eerder tegengesteld. Blijf met je zoon in gesprek over dat je trots op zijn eerlijkheid bent, wijs hem op de gevaren van roken (drinken, blowen, .....) en laat hem vooral weten dat hij altijd bij je terecht kan, ook als hij iets doet wat je liever niet hebt.

Veel succes en zo je lezen heb je echt een kanjer van een zoon! En goed ook dat je je eigen boosheid naar hem hebt toegelicht, ouders zijn ook maar mensen

Heel goed dat je opnieuw met hem hebt gesproken en sorry hebt gezegd. We reageren allemaal uit bezorgdheid denk ik wel eens verkeerd. Als je dat maar eerlijk weer rechtzet bij je kind.

Hij heeft een laag iq zeg je, ik weet niet hoe laag, maar zal de last van dat je zwaar teleurgesteld zult zijn ook niet te zwaar zijn? Begrijpt hij dat wel goed?

Want ik zou het als puber al zwaar hebben gevonden al zou ik het mogelijk wel begrepen hebben. Maar het zou mij wel tegenhouden denk ik om het te vertellen. Of ik het nou bewust had gedaan of niet.

Snap je idee er achter wel hoor! Maar ik vraag me af of de druk niet te groot wordt... Je wilt graag bij de groep horen, maar of je valtb uiten de groep en mama is trots, of je hoort bij de groep en mama is teleurgesteld.

Een keuze die erg moeilijk is voor een puber...

Biedt school geen trainingen aan? Een Sova training is een optie of een ego training. Ik werk op een soortgelijke school, wij hebben alleen maar lwoo.
Natuurlijk is het goed om de mentor aan te spreken en je verhaal kwijt te kunnen, maar een mentor kan niks meer, dan een gesprek met de leerlingen aan gaan. Ik zou zeker de teamleider/coördinator van zijn bouw emailen/bellen met je verhaal. Hij/zij is degene, die uiteindelijk echte straf kan geven in de vorm van een officiële waarschuwing/schorsing.
Ik raad je dat wel aan, zo kan er nl. dossier opbouw plaats vinden voor die andere jongens.

Heeft je zoon een ambulant begeleider, omdat hij met een rugzakje op het VO zit? Die kunnen nl ook helpen bij het zoeken en misschien wel aanbieden van een geschikte training.

Ik maak me grote zorgen om jouw heftige reactie op dit voorval! Je zoon is kennelijk zo bang om dingen te vertellen aan jou dat hij er dagen mee rond loopt. Dit baart me eigenlijk meer zorgen dan het eigenlijke probleem. Niet dat ik dat normaal vind hoor. Maar je blaast iets kleins in mijn ogen enorm op. Zo erg dat je zoon je zoon een volgende keer het misschien wel helemaal niet meer aan je verteld. Ik zou toch goed nadenken of jij daarvoor zelf ook iets nodig hebt....

Verder denk ik dat de mentor dit kan bespreken en dat je dit ook moet aankaarten bij de mentor.
Iemand zegt iets over rugzakje, maar Lwoo is geen rugzakje dus is er ook geen ambulant begeleider in het spel.

Quote Jacquelien:

Ik maak me grote zorgen om jouw heftige reactie op dit voorval! Je zoon is kennelijk zo bang om dingen te vertellen aan jou dat hij er dagen mee rond loopt. Dit baart me eigenlijk meer zorgen dan het eigenlijke probleem. Niet dat ik dat normaal vind hoor. Maar je blaast iets kleins in mijn ogen enorm op. Zo erg dat je zoon je zoon een volgende keer het misschien wel helemaal niet meer aan je verteld. Ik zou toch goed nadenken of jij daarvoor zelf ook iets nodig hebt.... Verder denk ik dat de mentor dit kan bespreken en dat je dit ook moet aankaarten bij de mentor. Iemand zegt iets over rugzakje, maar Lwoo is geen rugzakje dus is er ook geen ambulant begeleider in het spel.

Helemaal mee eens!!
Hij durft niet eens meer bij je te komen?? ik vind dat véél meer zorgwekkend dan dat iemand een sigaret in zijn mond duwt?? Wat is er nu helemaal gebeurt...niets!!!! 

Geloof me dat school hier ook niets mee kan!, één stap buiten het schoolplein, 1 minuut ná schooltijd en school is niet meer verantwoordelijk.
Ik zou mijn energie eens gaan steken, in hoe ik beter met mijn kind kan communiceren, 
zonder dat ik hem de stuipen op het lijf jaag en hem bang voor me zou maken.

Onze zoon is 16, weet dat we tegen roken zijn, dat we het niet leuk zouden vinden als hij zou gaan roken, roken beide zelf ook niet, weet wat roken met zijn lijf en gezondheid doet, weet hoe rokerslongen eruit zien, en meer kun je niet doen!!!
En ja hij rookt...tja ben er idd niet blij mee, mag ook niet hier in huis roken, maar ze doen het toch! jij kunt verbieden wat je wil, daarmee duw je hem er alleen maar harder naar toe is mijn mening.

Vind het enorm sneu dat hij zich niet vertrouwt genoeg voelt bij zijn moeder om dit soort dingen te vertellen
Geloof me dat ze nog meer dingen gaan doen, in het leven, die niet jou keuze zouden zijn, dat heet opgroeien en volwassen worden! loslaten hoord dat óók bij, ze moeten ook zelf lering kunnen trekken uit verkeerde keuzes.
Succes.

Ik ben het ook helemaal met Jacqueline eens. Ik denk dat je zoon nu meer opgelucht is dat de lucht tussen jullie geklaard is dan dat het voorval hem dwars zit.

 

Ik ben het met hierboven eens,hij heeft juist gehandeld en dan wordt jij boos op hem,hoe had hij dan moeten reageren??
Je zou hem juist een compliment moeten geven voor zijn reactie in plaats van boos te worden.
Als hij onzeker is maak je hem met deze reactie alleen maar onzekerder.
Prijd hem om zijn reactie en geef een complimentje als hij iets goed doet,daar wordt hij veel zelfverzekerder van!

Wat hebben sommigen een aanvallende toon zeg....
Ik denk dat TO zelf al wel door had dat haar eerste reactie misschien niet de meest handige was. Ze heeft het vandaag bij haar zoon recht gezet en haar zoon gecomplimeteerd voor zijn eerlijkheid. Bovendien denk ik dat zij door dit topic wel meer is gaan nadenken over hoe ingewikkeld het allemaal is voor haar zoon en ook voor haarzelf vanwege haar angst dat haar zoon zal gaan roken.

Volgens mij heeft TO zij nu meer aan ervaringen van ouders van pubers hoe je dat loslaten kan doen en hoe je op je opvoeding moet leren vertrouwen.

TO: helaas heb ik alleen werkervaring met pubers en jongvolwassenen, mijn eigen kinderen zijn nu 8 en 6. Ik wens je veel sterkte en wijsheid toe.

TO. geloof me ik ben heeeeeel bekent met dit soort kinderen, alle 3!! van onze kinderen 
hebben het IQ van jouwn zoon, heb een zoon van 13 en 16 die beide op SVO zitten en beide vólop in de puberteit,  dus denk dat ik ook een ervaringsdeskundige ben.

Als ik lees dat jouwn zoon zich een week ellendig heeft gevoel, omdat hij jou het waarom niet durfde te vertellen, ja dan denk ik dat hij "bang" voor je is! Bang om hoe je zult reageren, en die angst was reeël want je bent wel degelijk boos op hem geworden!
Hij heeft juist geweldig goed zijn best gedaan, en wordt dan alsnog door moeder op het matje geroepen, geweldig dat je je excuus hebt aangeboden, maar dan is het kwaad wel geschied.

Als je goed leest dan bedoel ik dat je wel iedereen in kunt schakelen over dit voorval, waar uiteindelijk weinig is gebeurt, en ze het dan misschien niet meer op het schoolplein of in schooluren doen, maar het dan wel ná schooluren en buiten het schoolplein doen, en dan heeft school daar geen verantwoordelijkheid meer voor, dát bedoel ik!

Onze oudste is verschrikkelijk heftig aan het puberen, en het is vreselijk moeilijk en heftig, ik ken mijn kind niet terug!  

Ik persoonlijk denk dat als je hierover al grote zorgen hebt, je nog heel heel veel te wachten staat, en dat je misschien handvaten kunt gebruiken om dit te relativeren en je weerbaarder te maken, en dat je leert om anders te reageren?
Ook voor je zoon is het idd wat anderen zeggen misschien wel goed om een SOVA training te krijgen? lessen in weerbaarheid, nee kunnen leren zeggen enz/

Mijn rea was niet om je af te branden of te veroordelen of aan te vallen! 
Ik vond het alleen heel sneu dat je zoon hier zolang mee rond heeft gelopen
Loslaten is heel moeilijk, maar zul je echt moeten leren, je zoon kan niet altijd meer aan je hand mee lopen, moet zijn eigen beslissingen leren nemen, ja met vallen en opstaan, en jij kunt hem evt opvangen en steunen in wat zijn beslissing op dat moment ook zal zijn.

Wens je oprecht succes, pubers zijn heel heftig!