kenmerken van mijn dochter, herkenbaar?

Hier beneden staan een aantal kenmerken van Renske. ik ben eigenlijk benieuwd of andere moeders dit herkennen. En je moet alles zien in de overdreven vorm. Dus geen kritiek kunnen ervaren is dus echt geen kritiek kunnen ervaren en maakt niet uit wat het is, dan slaat ze volledig door.


1. extreme stemmingswisselingen, dus in een megadriftbui ineens heel hard beginnen te lachen en dan weer terug slaan naar driftig.
2. totaal geen kritiek kunnen ontvangen
3. wel heel veel kritiek naar anderen uiten.
4. ontzettend bijdehandte opmerkingen geven
5. heel snel iets oppikken, dus als ze iets ziet kan ze dat zo nadoen, als ze dat wil.
6. papegaaien, dus echt iemand letterlijk napraten
7. faalangstig, steeds maar zeggen "dat kan ik niet".
8. niet tegen drukte kunnen
9. moeite met sociale contacten, loopt weg of draait zich om als iemand naar haar toe komt
10. moeite met oogcontact
11. kan moeilijk alleen spelen thuis, heeft dan echt haar zusje nodig. Op psz kan ze juist weer heel goed alleen spelen.
12. bij andere het lieve verlegen meisje zijn, thuis en op plaatsen waar ze zich veilig voelt, barst de bom
13. smetvrees, als iets ook maar een beetje vies is dan raakt ze volledig in paniek
14. wil niet in de belangstelling staan
15. kan er niet tegen als iemand achter haar loopt
16. moet altijd heel erg wennen aan nieuwe situaties
17.leergierig, maar alleen als ze iets echt wilt leren, als ze niet wil dan zal je dat ook echt niet lukken
18. Kan niet tegen harde geluiden
19. Hele slechte eter en drinker
20. klampt zich extreem aan mama vast

Zal vast nog wel dingen vergeten zijn, maar dit zijn wel de belangrijkste.

bedankt voor jullie reacties, heb even alles gelezen. Natuurlijk zou ik heel blij zijn als er niks mis is met haar en dat ze er overheen groeit. Iedereen wil toch een "normaal" (wat is normaal???) kind.
Maar ik blijf erbij dat dit geen normale driftbuien zijn. Mijn oudste heeft ook driftbuien en daarvan zeg ik echt dat het normale driftbuien zijn die bij haar leeftijd horen, ook het erge mokken wat zij doet dat past gewoon bij haar, daar maak ik me ook geen zorgen om.

Maar als ik dan naar Renske kijk, ik vind het geen normale buien. Zij ontploft om niks he? Ze kan super vrolijk aan het spelen zijn of gezellig met mij aan het kletsen en ineens ontploft ze. Gooit zich op de grond of slaat mij, of slaat zichzelf en schreeuwen krijsen brullen, niks meer mee aan te vangen. Het zijn echt geen driftbuien waarbij ze haar zin niet krijgt. Ja die heeft ze natuurlijk ook wel maar dat zijn dus niet de buien waar ik het nu over heb, dat zijn compleet andere buien. Het zijn echt buien die uit het niks ontstaan en die ook ineens weer weg zijn, alles zonder aanleiding. Ook grapjes maken kan je met haar heel moeilijk. De ene keer lacht ze zich rot om een grapje en doet er zelf nog een schepje bovenop en de andere keer, precies hetzelfde grapje en ze gaat volledig door het lint! En je snapt dan echt niet waar het vandaan komt en je kunt er niet op reageren omdat het niet te voorspellen is en dus ook niet te voorkomen is.

En de opvoeding is al door het Riagg bekeken en daar hebben we echt alles aan gedaan, die is compleet veranderd. Renske alles duidelijk uitleggen, gewoon straffen heeft geen zin. Stem verheffen werkt ook niet, rustig en duidelijk uitleggen wat ze fout doet, maar dan nog krijgt ze een mega aanval want ze kan geen kritiek ontvangen. Dus als ze iets fout doet, bv dat ze iets moedwillig kapot maakt en je wijst haar erop en legt haar duidelijk uit dat dat niet mag en waarom niet dan explodeert ze alsnog want dat is kritiek in haar ogen en daar kan ze niet tegen.
En het riagg kan dan wel vol blijven houden dat het toch aan ons ligt, een verklaring van haar extreme buien hadden ze ook niet! En daar moet je het dan maar mee doen.
En als het echt volledig aan ons lag waarom dan ook die buien bij mensen waar ze zich veilig voelt, opa oma oom enz enz. Daar heeft ze dezelfde buien. Ook bij vrienden, waar ze zich nu langzaam aan steeds meer op haar gemak begint te voelen, beginnen ook langzaam aan die buien te komen.
Bij andere laadt ze zich op. Op de psz accepteert ze echt alles van anderen, ze blijft lief lachen, toont verder geen andere emotie op zo'n moment. Doet alles wat er van haar gevraagd wordt. Als haar iets afgepakt wordt vind ze het prima. Totdat ze thuis komt, dan zie je haar gewoon veranderen. Ik zie dan 1 grote bom frustratie en die moet eruit. Je merkt echt verschil op de dagen dat ze naar de psz is geweest en als ze thuis is gebleven.

Bij het GGZ hebben ze spelenderwijs een aantal testjes gedaan en geprobeert een gesprekje met haar te voeren tijdens het spelen. Nu is het weer afwachten wat daar uit komt, hoe we nu verder gaan en wanneer ze bij ons thuis komen observeren.

Er moeten sporen zijn van een vroegkinderlijke verwaarlozing:

• voortdurende veronachtzaming van emotionele basisbehoeften (koestering, troost, aanmoediging van het kleine kind)


• verwaarlozing van de fysieke basisbehoeften (verzorging, voeding)


• herhaaldelijke wisseling van basisverzorgers, waardoor geen stabiele hechtingen mogelijk waren

En dit is dus hier echt niet aan de orde. Ik heb dan wel een pnd opgelopen na de bevalling maar ik was er wel altijd voor haar, ik hield niet minder van haar. Ook heb ik haar altijd verzorgd en is er nooit gewisseld met verzorgers.

Dus dan ga ik toch wel twijfelen aan een hechtingsstoornis.