Mama-life
| Xxx schreef op: 09-09-2012 12:10:16 |
Ik zet hem even hier neer, vond zwangerschap niet zo gepast. Even voor de duidelijkheid..... Ik ben niet zwanger! maar.... Lees nu verschillende topics over onverwachts/ongepland zwanger zijn. Daar gaat het ook over wel/niet aborteren en ook felle reacties! maar wanneer vind JIJ het nu wel of niet geoorloofd? Laat ik minn situatie nemen. Ben moeder van 2 geweldige kinderen van 4 en 2 jaar. Zelf heb ik fibromyalgie, zware BI, hypermobiliteit, beschadiging in mijn voet heb een PND gehad bij de laatste telg en ben nu nog depressief en slik hier ook medicatie voor. Eenmaal bevallen van de tweede zei de gyn nadrukkelijk "ik gun iedereen het geluk van kinderen, maar als ik jullie was zou het nu klaar zijn" Mocht ik nog een keer zwanger raken is de kans groot dat ik voorgoed in een rolstoel beland en waarschijnlijk kunnen ze me gelijk de PAAZ oprijden (zonder gein). Mijn man en ik zijn fel tegen abortus, maar we hebben het er wel over gehad van ..... Wat als.... Ik zou die keus ook zo verschrikkelijk vinden, maar dan zou ik een keus moeten maken. 3 kinderen met een psychisch ongezonde moeder in een rolstoel of 2 kinderen met een moeder die nog wel wat kan. Nu zeg ik ook, hoe hard ook..... Abortus zou dan de juiste keus zijn, maar toech! Overigens is mijn man na 4 maanden na de geboorte van onze jongste gesterilliseerd en ik slik de pil nog (maar zeg nooit nooit!) Maar hoe denken jullie erover? wanneer zou het voor jullie wel/niet geoorloofd zijn? |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 09-09-2012 19:36:40 |
Ooooh zo, nu snap ik je. Zoals Debby het de eerste keer schreef zou het op haar dochter (zo dacht ik) over kunnen komen als dat ze achteraf gezien best ongewenst was omdat ze liever haar eigen leven verder was gegaan (achteraf gezien dus). Met toevoegingen laat ze overigens duidelijk wat anders zien als als ik zo tussen de regels
doorlees laat ze dat ook duidelijk op die manier aan haar dochter merken. Ik geloof zeker dat een
kind ongepland maar heel gewenst kon zijn. |
| Quote |
| Alice schreef op: 09-09-2012 19:42:15 |
Maar wat is dan de vicieuze cirkel bij een abortus? Die zie ik even niet? Dat het gezien wordt als
een anticonceptiemiddel, drempel die lager wordt als je eenmaal abortus hebt gedaan? Denk dat er idd een aantal vrouwen zijn die al een aantal abortussen gedaan hebben, eerlijk gezegd ben ik blij dat die geen moeder geworden zijn.. Ik vind een mensenleven ook echt heel belangrijk en waardevol, maar ik vind de invulling van een mensenleven eigenlijk nog belangrijker en waardevoller. Je zegt een kind kan na een verkrachting ook geadopteerd worden. Ik zou er persoonlijk niet aan moeten denken om 1) als ik verkracht ben, 9 maanden lang het uiterlijke bewijs ervan bij me te dragen (daar heb je echt heel wat kracht voor nodig, diep respect als je dat kunt) en 2) ik zou als kind niet geboren willen worden wetende dat mijn vader zoiets had gedaan In een dergelijk geval, alle begrip. Ik vind niet dat een kind recht heeft op leven, wel vind ik dat elk kind recht heeft op een goed leven, met een veilige thuissituatie waar het geliefd is en waar 't gewenst is. |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 09-09-2012 19:45:32 |
maar Alice...dat is toch onzin? je schrijft dat je als kind niet geboren had willen worden als je vader zoiets had gedaan... toevallig discussie op het werk vd week ook over abortus. ik vertelde mijn collega dat mijn vader gister is opgepakt en vastzit omdat ie iemand verkracht heeft. ik zei "ga je mij nu ook vermoorden?" ze vond het onzin, wat ik zei....maar ik ben dan toch ook een kind van een verkrachter? het lijkt me vreselijk om sowieso al verkracht te worden, laat staan zwanger te worden. maar ik kanhet nu los van elkaar zien. het kindje kan er geen ruk aan doen dat hij zo ontstaan is. heeft ie daarom dan geen recht op een leuk leven? |
| Quote |
| Alice schreef op: 09-09-2012 19:46:51 |
Vind het persoonlijk een verschil of je uit een dergelijke daad ontstaan bent of dat dat op latere
leeftijd gebeurt. |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 09-09-2012 19:48:03 |
wat maakt het verschil? mijn vader is en blijft dan toch ook een rat? |
| Quote |
| Alice schreef op: 09-09-2012 19:48:43 |
Het kind heeft natuurlijk recht op een leuk leven. Ik vraag me alleen af in hoeverre je een kind dat
kunt geven als je 't na een verkrachting afstaat voor adoptie. Dus en door een dergelijke daad bent ontstaan en je moeder je niet wilt. Hoe gelukkig kun je dan worden? Misschien, als je het treft met een ongelooflijk goed pleeggezin, maar helaas zijn daar veel verhalen ook anders |
| Quote |
| Alice schreef op: 09-09-2012 19:50:40 |
Jij hebt wel al +/- 30 jaar (Geen idee hoe oud je bent, doet er ook niet toe) je zelf kunnen vormen
zonder die wetenschap. Ik neem aan dat het nu een enorme klap voor je is, waar ik je heel veel sterkte bij wens. Bovendien ben jij uit liefde (neem ik aan) geboren, iemand die ontstaan is uit een verkrachting, niet. Vind dat heel tekenend voor je bestaan. |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 09-09-2012 19:52:30 |
tja, dat blijft koffiedik kijken hoe en waar zo'n kindje terecht komt, maar de optie is wel
dát hij gelukkig kan worden en een leven voor zich heeft. |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 09-09-2012 19:53:08 |
mijn vader heeft niemand verkracht, dat was een voorbeeld GODZIJDANK!  |
| Quote |
| Alice schreef op: 09-09-2012 19:56:41 |
Ik gun het jullie zeker dat de zon weer gaat schijnen. Helaas zijn er ook mensen waarbij de zon
nooit meer gaat schijnen, omdat er een dusdanig diep gat zit dat het niet meer op te vullen is. Een hechtingstoornis is een heel serieus probleem. Er zijn toch echt een heel aantal mensen die zeggen "was ik maar nooit geboren" Gelukkig zegt jouw man dat niet. Het is altijd koffiedik kijken, je kunt 't nooit met zekerheid zeggen, ook niet hoe je het als moeder gaat doen als je kindje wel heel gewenst is. |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 09-09-2012 19:57:28 |
Omdat alleen die verhalen de media horen. Dat is eigenlijk met alles zo. Mensen in de zorg doen
verschrikkelijk goed werk, maar als ik alle nare verhalen erbij pak lijtk het dat er heel veel
slechteriken zijn. Maar is dat zo? Of geeft de media een vertekend beeld. Zo ook met pleeggezinnen.
Slechte pleeggezinnen halen het nieuws, maar welke krant bericht er over het fijne ontbijt wat het
ene kind heeft gehad bij pleeggezin a, of de knuffel die het kind kreeg in pleeggezin b. Op de een
of andere manier is dat niet krantwaardig, maar misbruik wel. Er zijn ontzettend veel goede adoptie en pleeggezinnen, we moeten dat beeld niet laten vertekenen door de media. Vicieuze cirkel met abortus, ligt er maar aan. Maar inderdaad zoiets als van: mijn moeder heeft ook abortus gedaan dus kan ik het ook doen, oh oma en moeder hebben het gedaan dus waarom zou ik het dan ook niet een paar keer doen... enzovoort. Dat KAN ook wer gebeuren. Maar ook geen reden voor mij om tegen abortus te zijn omdat ik dat excuusjes vind. Want deze zal niet standaard bij iedereen ontstaan. En een kind wat in een gezin opgroeit waar ze tegen abortus zijn kan abortus ook normaal vinden. |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 09-09-2012 20:02:06 |
Weet je wat het is? Je kunt hierin ook alleen zeggen hoe je het zelf zou doen of hebt gedaan. Kijk je puur naar jezelf en het zou je kind of jezelf gebeuren: kun je een kind dan liefde geven
of heb je vanaf het begin een rotgevoel bij het kind omdat het er nog niet hoort te zijn. Stel je kind is zwanger: ben je in staat samen met je kind haar of zijn kindje liefdevol op te
laten groeien? Of kun je het alleen maar ongewenstgevoelens geven en moet het daarom weggehaald
worden omdat het kindje de toekomst van jou kind verpest of nog iets wat daar tusseninhangt? En dan bedoel ik echt je binnenste (hoef je hier ook echt niet op te antwoorden) doe je abortus
om heel goede redenen of worden er excuusjes bijgehaald waar jezelf dingen aan zou kunnen
veranderen? |
| Quote |
| Alice schreef op: 09-09-2012 20:07:11 |
Voor mezelf zou ik er nooit voor kiezen Bloempje (extreme omstandigheden kan ik pas over oordelen
als 't zo ver is, niet levensvatbaar zou voor mij in elk geval geen reden zijn om 't te
aborteren) Moest het mijn kind betreffen, zou ik de beslissing bij mijn kind laten en hem steunen waar ik kan. Omdat ik niet mag/kan beslissen over iemand anders, ook niet over mijn kind (toch niet in deze omstandigheden) Maar ik kan me wel voorstellen dat mensen er wel voor kiezen en dat mag ook. En ik ben blij dat het in nederland mag. Overigens, komt 't best vaak voor hoor, een hechtingsstoornis. 5% ongeveer in nederland. Dat is 1 op de 20, in elke klas dus 1 kindje. Dat is sneu voor 't kind, maar ook voor de samenleving. Zulke kinderen hebben een geweten dat niet goed werkt, met alle gevolgen van dien. Hoeft overigens niet altijd te komen door een adoptie of pleeggezin. |
| Quote |
| Sabrah schreef op: 09-09-2012 20:10:48 |
Boterbloem, Mijn moeder heeft voordat ik geboren werd een abortus gehad. Ze kende mijn vader net, was 19, alleen in het buitenland en hij was voor onbekende duur op reis. En ja ze hadden anticonceptie gebruikt. Voor haar waren dit rederen om te aborteren. Ze is hier altijd open en eerlijk over geweest naar mijn zusje en mij toe. Achteraf had ze het kind misschien wel kunnen laten komen want mijn vader kwam na een half jaar terug en ze zijn nu 38 jaar later nog steeds bij elkaar. Maar op dat moment vond zij dit de beste keuze. Juist omdat zij het oh zo moelijk heeft gehad met deze beslissing (ook al stond ze er volledig achter) is het besef bij mij juist alleen maar groter dat je je uiterste best moet doen om niet zwanger te worden als je geen abortus wilt ondergaan. Die vicieuze circel gaat in dit geval juist niet op. Ik ben er echt van overtuigd dat haar ervaring er voor heeft gezorgd dat ik mij echt bewust was van de mogelijke gevolgen als ik sex had. Dit heeft er oa voor gezorgd dat ik pas 18 was toen ik ontmaagd werd. En ik ben altijd super voorzichtig geweest mbt anticonceptie. |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 09-09-2012 20:12:50 |
Nope inderdaad. Ben zelf ook 'bijzonder' opgevoed. Zonder ooit te horen te hebben gekregen dat er van mij gehouden werd en tv was belangrijker dan een gesprek over wat mij dwarszat.
Maar ik geloof dat er een mogelijkheid tot ommekeer daarin. Ben niet eens geadopteerd ofzo ;-)
had gewoon mijn eigen ouders. |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 09-09-2012 20:16:17 | ||
Super! Daarom heb ik ook weinig met dat soort dingen, omdat de ene situatie de ander niet is. En zoals het bij jou heeft uitgepakt zo zou het inderdaad bij een kind huden weer heel anders kunnen. Elke situatie is zo anders... | ||
| Quote |
| Alice schreef op: 09-09-2012 20:21:12 |
Nou, ik ben wel moe gediscussieerd. Was gezellig Boterbloem  |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 09-09-2012 20:22:20 |
Jaaaaaaaaaaaaaaja je hebt gewoon zin in boer zoekt vrouw (ik ben nu ook weg haha) was weer heerlijk! |
| Quote |
| Alice schreef op: 09-09-2012 20:23:58 |
Hahaha nee hoor... is hier niet eens op tv (woon in belgie) Ik ga een beetje schilderen |
| Quote |
| Melissa schreef op: 09-09-2012 21:24:16 |
Zo kindjes op bed, nu kan ik pas achter de pc Ik kan het van meerdere kanten zien, en heb dan ook weer een redelijk sterke mening die haaks op mijn andere meningen kan staan. Als ik het vanuit het kindje bekijk ben ik erop tegen bij sociale redenen. Je dood een gezond kind omdat het op dat moment niet uitkomen of omdat er druk komt vanuit de familie oid. Maar als ik dan de teksten van jen lees, ja als ouders echt niet in staat zijn om hun kinderen liefde te geven, om ze op te voeden en ze een veilige jeugd te geven, dan is abortus misschien beter, En als je kijkt naar hoeveel mensen er al rondlopen op de aarde, moeten we dan echt alles doen om ook de 'ongewenste' kindjes geboren te laten worden, het is maar een druppel op een gloeiende plaat, maar elke druppel is er één. Aan de andere kant weer, wie zijn wij om te beslissen over leven en dood, een kindje is een geschenk, als het in je buik zit ben ik er weer van overtuigd dat het je 'lot' is. Zelf denk ik trouwens dat een ziel weer terug komt, dus als je het nu laat aborteren zal het volgende kindje dezelfde ziel krijgen, en misschien heeft het dan wel een knauw gehad van het niet gewenst zijn op een eerder punt in je leven. (persoonlijke noot, ik denk dan ook dat het kindje wat ik nu draag dezelfde ziel is dan die vorig jaar is doodgegaan) Dus tegenstrijdigheden alom. Alleen is er dus voor mij weinig verschil (wel wat hoor) tussen een kindje van 4 weken zwangerschap of 40 weken zwangerschap. |
| Quote |
| Mvi schreef op: 09-09-2012 21:42:28 |
ik heb een abortus ondergaan toen ik 15 was en zwanger van mijn vaste vriendje, 1x pil vergeten
gelijk raak. ik zat op school en was totaal in paniek, ben naar de ggd gegaan, gesprek gehad en
doorgestuurd naar rotterdam. er was geen alternatief en ook al was ik jong ik wist heel goed wat ik
wel en niet aan kon, en een baby niet! Hoe vreselijk die beslissing en "behandeling"ook was ik sta
er wel ahter. en ik denk dat het wel meevalt met abortussen vanwege die nieuwe keuken of vakantie,
heel vaak zijn het schrijnende gevallen en niet de "gemaksabortussen" |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 09-09-2012 21:58:38 |
Wat heet schrijnend? Zat net te kijken voor redenen en de bovenste paar zijn: Zwanger uit verkrachting is nog geen 10 procent, gevaar voor de gezondheid ook niet, psychische problemen ook veel verder naar onder... |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 09-09-2012 21:59:50 |
En er zijn (waarvan gegevens bekend zijn) gemiddeld 90 abortussen per dag, behoorlijk wat nog vind
ik persoonlijk... Had niet verwacht dat het er zoveel waren. Daar zullen dus inderdaad ook heel wat
bij zitten met gezondheidsrisico's, maar als je kijkt waar die in de lijst staat dan zijn er veel
meer andere redenen. |
| Quote |
| Dani schreef op: 09-09-2012 22:03:10 |
nou ik vind van me zelf dat ik wel een goeie reden heb om niet zwanger te worden... maar daarom heb ik spiraal en manlief geholpen , dus de kans is vrij klein dat ik zwanger word.... maar mocht het zo zijn , word het niet uitgedragen  |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 09-09-2012 22:03:55 |
Oooh en nog even: ik haal de cijfers van het internet. Ik heb geen papieren in handen, dus wil wel
voorop stellen dat gegevens eventueel fout kunnen zijn, want 33000 abortussen per jaar in 2008 wat
nu stabiel ligt klinkt idd wel als behoorlijk veel... |
| Quote |
| Xxx schreef op: 09-09-2012 22:06:29 | ||
Oei, dat zijn inderdaad veel abortussen Per dag.... Eigenlijk ongelooflijk!!! 
hier net zo.... Ik weet niet wat mijn keus definitief zou zijn, maar als ik alle voors en tegens tegen elkaar afweeg zou ik denk geen keus hebben (gelukkig iet aan de orde ) | ||
| Quote |
| Ingrid schreef op: 09-09-2012 22:41:14 |
Abortus, Als ik zwanger was geworden van die ..... die zijn handen toen niet thuis kon houden
en mij heeft .... ja dan had ik een abortus gedaan. Ik heb toen wel een morningafterpil gehad. Ik
zou het kindje niet kunnen houden. Hoeveel ik ook van kinderen hou. Heb mij best wel eens schuldig gevoeld en gedacht dat ik daarom zoveel moeite moest doen om zwanger te worden. Abortus nu, nee ik kan het niet. Ben laatst ongepland zwanger geworden. Helaas miskraam gehad. Ik zeg ongepland zwanger geworden omdat naar dat wij van de schrik waren bekomen het kindje wel gewenst was. Tuurlijk hebben wij het er over gehad maar niet vanwege geld,woonruimte gezin compleet of zoiets. Maar omdat ik reuma heb en nog bekkeninstabiliteit heb. We hebben een gesprek gehad met therapeut en artsen. Maar ik kon geen abortus doen. Ik had ondanks alles het risico genomen. Met heel veel lieve hulpzame mensen om mij heen. Mijn pleegmoeder zegt altijd een kindje brengt geen armoede. Heeft ze ook gelijk in vind ik. We waren bij mijn pleegouders met 5 soms 6 kinderen. Er was weinig geld maar armoede hebben wij daar nooit gekent. We waren daar heel rijk... We hadden liefde en ruimte om kind te zijn. We aten soms brood of 2 dagen macaroni maar we hadden mooie kleding, speelgoed genoeg want een kind heeft niet veel nodig. We speelde uren buiten met een schepje in de tuin of met een doos vol oude kleding en dan verkleden en toneel stukjes doen. Mijn vriendin heeft haar kindje weg laten halen met 16 weken omdat het kindje meervoudig gehandicapt was en niet levend geboren zou worden. En mijn vriendin in gevaar was omdat haar bloedsuiker gevaarlijk hoog waren. Ik noem dit ook geen abortus. Zij was heel verdrietig en was boos op zichzelf daarna. Ze zei dat ze een abortus heeft gehad. Ik heb toen tegen haar gezegd nee meis jij hebt gedaan wat het beste was voor jou en je kindje. Zij was daarop zo blij wat ik haar gezegd heb. Als mijn dochter met 15 thuis zou komen dat ze zwanger zou zijn. Tja ik zou het moeilijk vinden maar ik zou de keuze laten bij de jonge aanstaande ouders. Als hun er voor willen gaan steun ik ze in alles. Als hun besluiten voor een abortus zal ik hun ook steunen. Maar ik zou hun wel duidelijk maken dat abortus geen voorbehoedsmiddel is. |
| Quote |
| Petrina schreef op: 09-09-2012 23:10:12 |
Zolang een kind niet geboren is geworden kan je nooit zeggen of het ooit gelukkig had kunnen worden. Ik vind dat ook niet aan ons als mensen om te beoordelen. Ik vind het heel goed dat de mogelijkheid er is, voor de mensen waarvoor deze keuze de redding
is, wel vind ik dat het heel lang mag (kindje zou levensvatbaar zijn en je mag nog aborteren) |
| Quote |
