Mama-life
| Xxx schreef op: 09-09-2012 12:10:16 |
Ik zet hem even hier neer, vond zwangerschap niet zo gepast. Even voor de duidelijkheid..... Ik ben niet zwanger! maar.... Lees nu verschillende topics over onverwachts/ongepland zwanger zijn. Daar gaat het ook over wel/niet aborteren en ook felle reacties! maar wanneer vind JIJ het nu wel of niet geoorloofd? Laat ik minn situatie nemen. Ben moeder van 2 geweldige kinderen van 4 en 2 jaar. Zelf heb ik fibromyalgie, zware BI, hypermobiliteit, beschadiging in mijn voet heb een PND gehad bij de laatste telg en ben nu nog depressief en slik hier ook medicatie voor. Eenmaal bevallen van de tweede zei de gyn nadrukkelijk "ik gun iedereen het geluk van kinderen, maar als ik jullie was zou het nu klaar zijn" Mocht ik nog een keer zwanger raken is de kans groot dat ik voorgoed in een rolstoel beland en waarschijnlijk kunnen ze me gelijk de PAAZ oprijden (zonder gein). Mijn man en ik zijn fel tegen abortus, maar we hebben het er wel over gehad van ..... Wat als.... Ik zou die keus ook zo verschrikkelijk vinden, maar dan zou ik een keus moeten maken. 3 kinderen met een psychisch ongezonde moeder in een rolstoel of 2 kinderen met een moeder die nog wel wat kan. Nu zeg ik ook, hoe hard ook..... Abortus zou dan de juiste keus zijn, maar toech! Overigens is mijn man na 4 maanden na de geboorte van onze jongste gesterilliseerd en ik slik de pil nog (maar zeg nooit nooit!) Maar hoe denken jullie erover? wanneer zou het voor jullie wel/niet geoorloofd zijn? |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 09-09-2012 18:28:45 | ||
Het gekke is dat het dus wel zo is zoals het bij mij ook overkomt... Dan voelt het voor jou ineens als overdrijven, alleen als de waarde van leven in deb uik hetzelfde is als buiten de buik zullen dit dus wel de gevolgen zijn. Als wij als ouders mogen beslissen wanneer een kind recht heeft om te leven, dan krijg je dus die vergelijking. Alleen in deb uik je ze niet en lijkt het minder erg. Maar laat je een pasgeboren kind van 2 maanden in een kamer liggen en je geeft het niets dan zal het ook niet blijven leven, dus als de reden is dat ze voor leven afhankelijk zijn van de ander zou het bij baby's ook nog zo zijn...
Maar dat komt door de visie: leven is leven. Daardoor is die vergelijking dus hoe het is als je het doortrekt. Daarom vind ik abortus ook verschrikkelijk hard en snap ik dat zoveel mensen psychische gevolgen krijgen. Daarom heb ik ook moeite met vrije keuze daarin... | ||
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 09-09-2012 18:33:35 | ||
En daarin moeten wij ouders veranderen. Wij hebben ook nog een stem in ongewenst laten voelen of niet. Volgensmij kunnen veel ouders van hier hun kleinkind liefdevol opvoeden. Dat is ook een stukje opvoeding denk ik, je kinderen laten weten van leven te houden. Ondanks dat het je misschien niet uitkomt. Op dat moment zal het voor jou als grootouder ook moeilijker worden als je je kind verder nog een kans wil geven en school af wil laten maken. Mijn kind zou echt geen straf krijgen als ze zwanger wordt, ik zou niet eens weten waarom... Ik zou haar wel steunen bij de gevolgen van het krijgen van een kind. Want mijn kinderen weten tegen die tijd allang dat je van seks kinderen kunt krijgen en dat leven iets is waarover wij als mens niet beslissen of het welkom is of niet. Ik zal mijn ogen niet sluiten en ze ook de gevolgen vertellen voor als ze wel zwanger zijn. Niet verwijtend, maar wel dat we samen oplossingen kunnen verzinnen maar dat het grote gevolgen heeft voor de rest van hun leven. En de psychische gevolgen van abortus zal ik ook vertellen, wat je weghaald en dat je dat je hele leven moet meedragen. Dat er slechte voorbeelden zijn moet geen excuus zijn om dit maar toe te laten of normaal te vinden of wat dan ook. Genoeg mensen met bundels liefde die een kind zich gewenst kunnen laten voelen. En dan zullen er kinderen blijven die mishandeld worden om die reden, maar er zijn ook kinderen die gewenst waren en nu niet meer, daarom gaan we niet gewenste kinderen weghalen want stel dat... | ||
| Quote |
| Dani schreef op: 09-09-2012 18:35:04 |
dus als ik het goed begrijp , als je met condoom sext , en condoom scheurt , je word zwanger moet je
het kind houden omdat je anders een keuze maakt voor het kind??? nou als ik al bewust met condoom ''het'' doe dan heb ik voorzorgsmaatregelen getroffen , en als ik dan zwanger word kan ik dan ook beslissen of ik het kindje wil , of niet (even heel grof gezegt) |
| Quote |
| Krumelke schreef op: 09-09-2012 18:43:01 |
1e reactie ik ben tegen................................maar soms zijn er redenen waarom je het toch
zou doen (zwanger na verkrachting is zo'n voorbeeld)...... ieder heeft zijn eigen reden om tot de beslissing over te gaan. niet teluchtig over denken, want die "ouders" moeten de rest van hun leven door met de abortus in hun geheugen geschreven...... |
| Quote |
| Xxx schreef op: 09-09-2012 18:44:16 |
Oke!!! Open ik een duscussie, ga ik naar een verjaardag, kijk ik even zitten we op pagina 4!! zal eens even terug lezen....hihihi |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 09-09-2012 18:51:23 | ||
Als je seks hebt weet je dat je ALTIJD zwanger kunt worden, altijd! Er is geen voorbehoedsmiddel dat 100 procent beschermd. Ik vind het raar dat we het dan als normaal gaan zien iets wat normaal uitgroeit tot een levend kindje buiten de buik dan ineens weinig waard is en weggehaald wordt... Het leeft, zou het niet leven dan zou het nooit een kind kunnen worden. Dus nee, ik vind dat wij als mens NOOIT mogen beslissen of we een kind willen of niet. ALs een kind of een begin van een kind er is dan is het er, en van daaruit zouden we dan verder moeten kijken. Je was er zelf bij toen het gebeurde en je weet dat anti conceptie nooit 100 procent is. Daar mogen we de ogen mijns inziens dan ook niet voor sluiten. Wij hebben niet te beslissen over leven en dood (even voor de duidelijkheid, mijn mening, maar
als ik dat achter elke zin zegt wordt het vervelend, ik schrijf al lang genoeg haha) | ||
| Quote |
| Alice schreef op: 09-09-2012 18:55:17 |
Dat is inderdaad een mooie oplossing Boterbloem, maar niet in alle gevallen zal dat mogelijk zijn.
Vaak zijn jongeren die onveilig vrijen op vroege leeftijd, op zoek naar geborgenheid, veiligheid, een vaderfiguur omdat ze die thuis niet vinden. Juist in dat soort situaties is er geen vangnet, geen liefdevolle grootouders of tantes. Moet zo'n meissie van 15-16 dat dan maar gewoon doen, als straf? |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 09-09-2012 18:59:33 |
Oooh nee, absoluut niet als straf. Als een vangnet ontbreekt zijn daar ook oplossingen voor.
Inderdaad niet binnen je eigen familie, maar daar kun je begeleiding bij krijgen. |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 09-09-2012 19:01:47 |
Hoe ik het mijn kinderen zou uitleggen: En dat is ook wat mij tegen zou houden van abortus. Als het gebeurd is is het gebeurd. Hoe rot je je misschien ook gaat voelen, je kunt er niets aan veranderen. En dan zijn er ook mensen die zonder schuldgevoel verder kunnen, daar gaat dat neit voor op. Maar helaas blijkt dat gewoon vaak niet zo te zijn... En iets accepteren wat je niet kan veranderen is gewoon iets wat verschrikkelijk moeilijk is... |
| Quote |
| Debby1977 schreef op: 09-09-2012 19:02:15 |
Ik zal het je nog sterker vertellen en nu zullen er wel een hoop over me heen vallen. Als mijn bijna
17 jarige dochter thuis zou komen met het verhaal dat ze zwanger is dan zou ik erop aandringen dat
ze een abortus ondergaat. Ik wil zelf geen kinderen meer,zij gaat naar school, ik ga naar school en
werk en ik ben niet van plan om thuis te blijven voor mijn kleinkind en ik wil dat zij haar school
afmaakt en niet net zoals haar moeder op 18 jarige leeftijd met een kind thuis te zitten. Ik kan
haar niet meer missen,dat vooropgesteld,maar misschien als ik nu weer voor dezelfde keuze stond dat
ik niet weet of ze er wel was gekomen |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 09-09-2012 19:11:19 |
Ik zou het als kind wel moeilijk vinden te horen dat mijn moeder direct zou zeggen niet thuis te blijven voor haar kleinkind. Waar is de steun van je ouders dan nog? Is een baan/ opleiding meer waard dan een mensenleven? Stel dat ze het wel wil houden en je krijgt dit ineens te horen. Dan zou ik mij in ieder geval onveilig en alleen voelen... Dan krijg je min of meer gedwongen abortus. En je kind moet die gevolgen dragen.
Maar eerlijk? Ik schrik er van als mensen die ervoor hebben gestaan kunnen zeggen dat ze
misschien anders zouden kiezen... We hebben het over leven. Dan zie je je dochter en zeg je: anders
had ik misschien anders gekozen... Daar wordt ik wel verdrietig van ja. Want ik weet dat het jou totaal niet om jou dochter gaat en dat je zielsveel van haar houdt, dat
het niets met haar persoonlijk heeft te maken. |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 09-09-2012 19:13:02 |
Oooh en zo wordt het overigens wel behoorlijk persoonlijk, nogmaals duidelijk: ieder zijn mening. En als het zo voor jou voelt voelt het zo voor jou. Ik ga er nu enkel op in omdat je het neerschrijft en het bij mij weer gevoelens losmaakt en vragen oproept |
| Quote |
| Alice schreef op: 09-09-2012 19:15:15 |
Maar het is een vicieuze cirkel. Zo'n gezin ontstaat ook vaak (niet altijd) door een ongewenste zwangerschap. Het kindje groeit niet veilig gehecht op, zoekt zelf weer veiligheid bij een verkeerde jongen, raakt zwanger, kan 't kind geen stabiliteit geven en 't liedje begint weer van voor af aan. Je oplossingen zijn mooie oplossingen, maar ze pakken helaas niet altijd (vaak) goed uit. Vaak houden ze juist de problemen in stand. Abortus is ook geen gouden oplossing hoor, maar denk in sommige gevallen beter dan het leven wat kindje te wachten staat |
| Quote |
| Jen9 schreef op: 09-09-2012 19:19:28 |
Ik heb niet alles gelezen.. maar ik heb in mijn werk vaak gedacht dat de ouders beter abortus hadden
kunnen laten plegen.. als ik zie hoe liefdeloos opgevoed wordt, en hoe vreselijk ongelukkig deze
kinderen worden. Opvoeden is misschien je plicht, maar t gebeurt vaak niet. kinderen worden daar
zelf de dupe van en kunnen later slachtoffers gaan maken, ook dat heb ik al meegemaakt.. Maar ja, t
1 sluit t ander niet uit, dat begrijp ik ook wel.. Mijn ouders zouden ook niet stoppen met werken voor een kleinkind, nogal wiedes, t is hun kind niet, en zij hebben toch ook een inkomen nodig??? Of snap ik de discussie niet.. Ik heb ook veel tienermoeders gezien, moeilijk, soms gaat t goed, vaak ook niet. Ik ben dus voor abortus. En ik denk niet dat je grenzen aan de situatie kan vaststellen (behalve aan t aantal weken zwangerschap)..., hoe moet je dat vastleggen???? Zelf ben ik voor abortus bij zware afwijkingen, niet met t leven verenigbaar (ook zo'n vaag begrip, maar altijd pijn, zou voor mij een duidelijke keuze zijn), verkrachting, zeer jonge moeders.. Maar ja, ook sommige medische siutaties van de moeder laten erg te wensen over, of de finaciele situatie.. Ik denk dat ik t zelf niet zou kunnen, maar dat betekent nog niet dat ik voor een ander mag beslissen.... |
| Quote |
| Deborah Mv Priscilla ,levi,stan schreef op: 09-09-2012 19:20:30 |
Debby mooi eerlijk geschreven! Tuurlijk hoop je dat je dochter kan studeren en genieten van haar
jeugd. Uit liefde voor je dochter. Toch kun je dochter er niet op aandringen , dit moet een
vrijwillige keuze zijn. Je kunt wel jou gevoel en ervaring kenbaar maken. Wanneer je dochter zou beslissen het te houden. Zou zij ook alle verantwoordelijkheden opzich moeten nemen. Ik ben niet voor of tegen abortus. Maar wel voor een bewuste keuze. Ik vind het erg wanneer mensen niet voldoende voorzorgmaatregelen nemen en dan zwanger raken. Daar kan ik mij ontzettend over opwinden. Arme kinderen. Ik ben blij dat wij in Nederland zelf mogen kiezen. Want elk verhaal heeft "iets". Ik geloof wel dat een kindje waarvan het hartje al klopt wel iets mee krijgt. Ik kan mij niet voorstellen dat zo'n kleine mensje daar niks van voelt. Tegenwoordig zijn de jongeren steeds eerder seksueel actief. De gevaren zijn dan nog niet te overzien. |
| Quote |
| Jen9 schreef op: 09-09-2012 19:20:48 |
Alice, jij omschrijft nog een situatie waarbij t alleen bij t kind en zijn latere kinderen en/of
partner misgaat... maar het kan ook zo zijn dat zo'n kind anderen wat aan gaat doen... nogmaals, t 1
sluit t ander niet uit, maar we weten wel allemaal dat liefdeloos opgevoede kidneren vaker crimineel
worden dan kinderen uit een stabielere situatie. |
| Quote |
| Debby1977 schreef op: 09-09-2012 19:21:02 |
Ze leest hier niet mee maar ze weet hoe ik hierover denk. Ik heb haar nl al 100 keer op het hart
gedrukt niet dezelfde fout te maken als haar moeder en zorgen dat ze haar opleiding lekker afmaakt
en gewoon lekker onbezorgd jong moet zijn. Ik vind het zelf ook vreselijk dat ik er zo over
denk,maar ik kan er niks aan doen, ik denk er gewoon echt zo over. Op dit moment gaat idd mijn baan en opleiding voor, die heb ik nl 17 jaar geleden opgegeven om voor mijn dochter te zorgen. Zij is nu groot en nu is het mijn tijd en ik laat me door niks en niemand tegenhouden om mijn doel te behalen, nl voor het eerst in mijn leven een echt diploma, werk wat ik ontzettend leuk vind. En nogmaals, ik hou zielsveel van allebei mijn kinderen maar ik kan nog steeds weemoedig terugdenken aan het feit dat ik doordat ik die zwangerschap heb laten doorgaan wel mijn jeugd heb moeten missen. Het lekker gaan stappen met vriendinnen,lekker tot de middag in je bed liggen de dag erna. Nee in plaats daarvan zat ik op zaterdagavond braaf thuis en was ik op zondag om 6 uur wakker omdat mijn dochter graag wilde eten. Mijn moeder heeft me altijd heel erg gesteund maar ik moest het wel alleen doen want mijn moeder had en heeft nog steeds een vol sociaal leven. En dat is niet erg,ik heb zelf destijds ervoor gekozen mijn dochter geboren te laten worden,maar ik kan wel weemoedig zijn bij tijd en wijle. En als ik zie hoeveel plezier mijn dochter heeft met haar vriendinnen en haar vriendje dan gun ik haar dat zo,want zo moet het zijn als 16/17 jarige. |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 09-09-2012 19:21:54 |
Dat is voor mijn geen excuus. Want het kan ook prima goed gaan. Anders moeten we ook weer naar de
vicieuze cirkels kijken bij abortus en dan moeten we jusit weer voor houden zijn. Dan blijven we
bezig. Alles heeft voor en nadelen. Het grootste punt voor mij is: we praten over mensenlevens. En ik vind dat zowel voor als na de
geboorte dat wij niet hebben te beslissen over of een kind mag beslissen of het verder mag leven of
niet. We zijn allemaal ontsteld als een vader of moeder haar kinderen vermoord als ze ouder zijn,
voor mij voelt het hetzelfde als het kindje nog in de buik zit, leven is leven voor mij.
Denk dat ik het ook wel een van de meest kromme regels in Nederland vind... Tegelijkertijd hebben
mensen ook wel een punt met: dan maar liever veilig in plaats van dat ze zelf van alles proberen...
Tegelijkertijd is dat voor mij ook weer geen reden. Want je hebt in veel gevallen zelf van tevoren
een keuze gemaakt waardoor dit gebeurde (helaas niet in alle gevallen) en van jongs af aan weten de
meeste kinderen en volwassenen wel wat er kan gebeuren... Maar goed, dat is wishfull thinking... Het is moeilijk voor de mens zich netjes te gedragen (ikzelf erbij meegenomen hoor) en gevolgen te accepteren en die rommel moet weer opgeruimd worden... |
| Quote |
| Debby1977 schreef op: 09-09-2012 19:22:59 | ||
Dit klinkt trouwens alsof ik mijn dochter een fout vind en dat is natuurlijk niet zo! Ze is het mooiste wat me ooit is overkomen, zij is nl het kind wat mij moeder maakte  | ||
| Quote |
| Deborah Mv Priscilla ,levi,stan schreef op: 09-09-2012 19:23:12 |
Niet gepland maar zeer gewenst kan toch ook Boterbloem? |
| Quote |
| Jen9 schreef op: 09-09-2012 19:24:10 |
We hebben t inderdaad over mensenlevens, daarom ben ik ook voor abortus..... Een mensenleven met bv.
continu veel pijn, of een moeder die verkracht is... ook dat zijn mensenlevens.. |
| Quote |
| Debby1977 schreef op: 09-09-2012 19:25:19 |
Het komt er allemaal een beetje krom uit, allebei mijn kinderen zijn het mooiste wat me is
overkomen,maar Demi is gewoon mijn eerstgeborene en daarom voor mij heel bijzonder. Net zo bijzonder
voor mij als Iris want dat is weer mijn jongste |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 09-09-2012 19:26:07 |
Bedankt voor je eerlijke antwoord Debby, ik ga er overigens verder niet op in. Vind het super dat je
het zo duidelijk uitlegt, alleen verder ga ik ook niet over persoonlijke situaties discussieren.
Mijn mening is hoe ik het zou doen, jij doet het op deze manier. Maar je laat zo wel een duidelijk
kijkje in jou leven zien, is soms duidelijker dan een mening omdat er meer gevoel bij vrij komt. (en
hoop van harte dat het je dochter bespaard blijft) |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 09-09-2012 19:27:22 | ||
Haha ik heb zoveel geschreven dat ik even niet goed zie waar je hiermee op doelt... Ontken ik het ergens? Of zeg ik dat het niet zo is? Want ik ben het inderdaad absoluut met je eens! | ||
| Quote |
| Debby1977 schreef op: 09-09-2012 19:28:21 | ||
Dankjewel | ||
| Quote |
| Xxx schreef op: 09-09-2012 19:30:47 |
Leuk dat ik een goede discussie heb "uitgelokt" was ook de bedoeling. Zo kun je zonder anderen te kwetsen je mening ventileren en er met anderen over "praten". Ik heb ook geen vooroordelen naar anderen toe die het wel/niet zouden doen, maar vaak heerst er zo'n taboe op om er over te praten dat het zonde is om dat te doen in topics waar mensen hun mening op ongepaste manier zeggen. Zelf zou ik denken dat ik wel voldoende maatregelen tref om niet zwanger te raken. Man gesterilliseerd enik de pil (heel consequent). Sterilliseren bij mezelf zie ik niet zitten. Ik herstel slecht. Ik snap ook dat het een hekel punt is om over te discuseren. Zelf hebben wij er ook 3,5 jaar over gedaan om ons eerste kindje te mogen ontvangen. Heel de medische malle molen en al. Maar de lichamelijke en psychische situatie waar ik NU voor sta zou toch ook wel zwaar meewegen. Zelf heb ik ook een zus die een tienerzwangerschap heeft gehad. In principe was ze met 1 dag 19 bevallen, maar ze heeft een beetje een sociaal-emotionel achterstand. Mijn ouders hebben haar opgevangen. Ja ze waren teleurgesteld, maar mijn nichtje is met liefde "ongepland" op de wereld gekomen. Mjn ouders hebben haar ook mee opgevoed. Inmiddels heeft mijn zusje een tweede dochtertje en zorgt ze voor beide meiden erg goed. Mijn man en ik hebben dus ook weleens erover gesproken van , wat als onze zoons een meisje ooit zwanger zouden maken?". Ik zou er voor open staan om mee te helpen in de opvoeding en mijn zoon en het meisje proberen een ormale toekomstbte bieden. Maar wie ben ik in deze? Uiteindelijk hoe jong ook, beslissen ze nog zelf. Overigens vind ik niet dat abortus verboden moet worden. Maar misschien minder makkelijk? Dat je aan bepaalde eisen moet voldoen? (vraagmij niet welke). Soms likt het inderdaad wel van shit de televisie is kapot en ik ben zwanger..... Tja dan maar abortus anders kan ik geen nieuwe tv kopen (even hard en krom gesteld natuurlijk). En abortussen in een later stadium zijn voor mij echt not done! Ik heb zelf ook een "miskraam" gehad met 8,3 weken. Ik heb toen een vacuum curretage moeten ondergaan. De gyn vertelde mij dat er hetzelfde gebeurd bij een abortus, alleen dan bij een "levend" kindje. Nou ik vond het toch maar akelig. Ik heb al gerouwd om mijn niet levende vruchtje, laat staan om een levend. |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 09-09-2012 19:31:02 | ||
Jou mening heeft mij het eerder inderdaad ook al anders laten zien. Ik begrijp inderdaad wat je hiermee bedoeld. Tegelijkertijd is voor mij dan weer een mening dat een vrouw die verkracht is ook met kind door kan gaan (adoptie of zelf houden). Er zijn vrouwen die dat hebben bewezen. Als als een kind een afwijking heeft waarbij het pijn heeft kun je ook kiezen de natuur (met pijnstillen) na geboorte zijn of haar gang te laten gaan. Je hoort helaas nog te vaak dat een kind wat mocht komen (vrijwel) helemaal gezond bleek te zijn terwijl het eigenlijk geen leven zou hebben...
Loodzwaar lijkt mij dat, alleen door mijn visie is bewust een einde maken aan een leven in de buik zwaarder dan het met pijnstilling los moeten laten na de geboorte. Voor mijn gevoel is een vroeggeboorte ook even zwaar als een kindje wat overlijd op het vlak van gemis. Na de geboorte heb je herinneringen wat het misschien nog zwaarder maakt, maar je kunt je kind ook liefkozen enzovoort wat weer meerwaarde heeft...
Moeilijk moeilijk... Daarbij: hoeveel kinderen zijn eerst niet gewoon gewenst maar dat het tegenviel... | ||
| Quote |
| Deborah Mv Priscilla ,levi,stan schreef op: 09-09-2012 19:32:51 |
Ik ben op mijn 19e mama geworden. Nooit over de gevolgen gedacht. Ik dacht leuk! Wij waren verliefd en gek op elkaar. Natuurlijk wel een mooie basis. Ik hoop voor mijn dochter dat zij een andere keuze maakt. Dat zij haar studie afrond, geniet van het leven, gaat reizen, sparen voor een eigen plekje. Mama zijn is een hele verantwoording en zwaar. Op te jonge leeftijd denk je daar veel te makkelijk over. Er zijn veel kindjes zonder stabiele situatie en veilige jeugd. Zijn deze kinderen gelukkig? Het was een opmerking op het verhaal van Debby. Haar dochter was niet gepland maar zeer gewenst. Zij heeft haar jeugd en deel van haar leven opgeofferd hiervoor! Jij gaf aan dat het leek dat ze ongewenst was. Het is niet aan ons of de politiek om te beslissen wat juist is. Wel zou er preventief veel meer aandacht hier voor moeten zijn. Het blijft tenslotte een leven. |
| Quote |
| Debby1977 schreef op: 09-09-2012 19:34:20 | ||
Hier ben ik het absoluut mee eens! | ||
| Quote |
| Deborah Mv Priscilla ,levi,stan schreef op: 09-09-2012 19:36:08 |
Er zijn idd vrouwen die na een verkrachting wel voor het kind kunnen zorgen. Of het ter adoptie
geven. |
| Quote |
