Mama-life
| Misbren schreef op: 26-05-2012 13:04:09 |
Hallo allemaal. Hier een beetje mijn verhaal: Ik ben alleenstaande moeder met 3 kinderen. Na de scheiding heb ik hulp gezocht voor de kinderen, mijn ex vond niet dat er iets mis was en wou geen hulp. Na ruim 5 jaar hulpverlening (jeugdzorg, sensire, leger des heils, lindenhout en nu dimence (riagg)) worden we eindelijk redelijk goed behandeld. Mijn zoon kreeg als eerste zijn diagnose....adhd. Hij is 9 jaar, was begonnen met menthylfenidaat:werkte niet (voldoende) daarna medikinet: werd hij agressief van en nu dexamphetamine. Dat middel werkt zo goed voor hem, ben zo trots op hoe hij het doet. Toen mijn oudste dochter, 13 jaar, dat was snel duidelijk: adhd. Haar concentratie was 0,0 en school adviseerde om haar ook te onderzoeken. Eerst menthylfenidaat maar daar werd ze overgeprikkeld door. Toen dexamphetamine maar dar werd erger. Na 2 weken zonder medicijnen kreeg ze concerta 27 mg. Gelukkig de oplossing, ze voelt zich zoveel beter. Toen mijn jongste dochter, ze is 10 jaar en kreeg de diagnose adhd met een aanpassingsstoornis. Ze had hele erge driftbuien die ik kon bepreken tot 1 keer in de week. Ik kon/kan me nog steeds niet vinden in die diagnose. Ik geloof wel dat ze adhd heeft maar mijn vermoeden is ook pdd nos. Een vriendin van me is ambulant hulpverlener en die ziet het ook. Bij de psychiator laat ze sociaal wenselijk gedrag zien, thuis is ze een heel ander kind. Vanwege de slechte ervaringen met menthyl maar meteen begonnen met dex. De buien van haar werden frequenter en erger, minder goed tot kalmeren te brengen. Na een helweekend dimence gebelt meteen stoppen en nu aan de abilify, ik heb mijn dochter terug maar dan zonder die driftbuien. Ik heb bij dimence nu een geweldige hulpverleenster die goed meekijkt. Zo krijgen de kids volgende maand een soort cursus over wat adhd is en wat het voor hun betekend, hoe de buitenwereld het niet aan hun kan zien en hoe ze zichzelf het makkelijker kunnen maken. Ik heb een online module gehad van e-mental waar me veel duidelijk in werd. Ik heb altijd wel het vermoeden gehad dat ik ook adhd heb, maar had het voor mij meerwaarde om het te weten???? Toen ook nog eens mijn hulpverlener mij aansprak over hoe ik naar de kinderen zou overkomen als ik mijn rust ook zou krijgen ben ik stappen gaan ondernemen. Ik heb mijn moeder meegenomen naar de ha en die heeft veel over mij verteld toen ik jong was. Gisteren had ik een gesprek met mijn psychiator die ik al ruim 6 maanden niet gesproken had omdat het wel redelijk met mij ging. Naar wat ik haar al die jaren verteld had had ze wel een vermoeden op adhd maar ze wist eigenlijk niet genoeg over mijn jeugd. Mijn moeder heeft ook daar veel over verteld. Dingen die ik niet eens zo ervaren had. Wat was ik een moelijk kind zeg, alle respect voor mijn moeder en hoe ze mij tot de vrouw heeft opgevoed die ik nu ben. Gisteren begonnen met menthylfenidaat, mijn god wat voel ik me rustig. Wel zo stoned als een garnaal maar ik kan nadenken. Als ik dit eerder geweten had ...... was mij zoveel bespaard gebleven. Natuurlijk achteraf gel*l maar goed. Toen ik bij dimence begon wou ik eigenlijk geen medicijnen voor mijn kinderen en ook niet voor mezelf. Ik kreeg alleen maar te horen hoe goed mijn opvoedins manier was en dat er weinig was wat ik beter kon doen. Vandaar medicijnen. Misschien een beetje een warrig verhaal, maar ik ben ook wel een beetje van de wereld. Ik lees hier veel over kinderen met adhd maar weinig/niets over volwassenen. Graag zou ik ervaringen willen delen, het is namelijk niet altijd even gemakkelijk. Vragen staan natuurlijk vrij. Hoor graag....  |
| Quote |
| Misbren schreef op: 26-05-2012 20:44:32 |
Ik vind het erg moeilijk omdat de buitenwereld zo erg beoordeeld. Mijn dochter heeft vanaf dat ze 1 1/2 jaar is al driftbuien. Omdat ze zo erg krijste dachten mensen dat ik haar mishandelde. Een paar jaar geleden vroeg iemand mij of ik mijn kinderen nog mishandelde. Ik voelde me zo beledigd. Nu denk ik, laat ze maar l*llen, ik en mensen die belangrijk voor me zijn weten wel beter. |
| Quote |
| Misbren schreef op: 29-05-2012 10:23:05 |
Ik ben nu dus vanaf vrijdag aan de meds en ik voel me nu gelukkig wat beter. Voel wel wat innerlijke rust maar anderen merken nog geen verschil. Slaap er wel heel erg slecht door, vooral het in slaap komen is een probleem. Ik heb melatonine in huis dus als het vanavond weer zo erg is neem ik die wel in. Heb gewoon een half uur recht op in bed gezeten en dan pas realiseren dat ik eigenlijk moet liggen.....erg raar. Zal er vast bij horen. Groetjessss |
| Quote |
| Misbren schreef op: 25-06-2012 09:18:45 |
Jammer dat er zo weinig mensen met adhd zijn hier. Had graag ervaringen en tips willen delen. |
| Quote |
| Melissa schreef op: 25-06-2012 09:37:24 |
Ik heb add, dus bijna hetzelfde, maar dan niet hyperactief. En ik ben echt anti-medicatie. Ik heb een jaar ritalin geprobeerd. Op zich deed het wat het moest doen zonder al te veel bijwerkingen. MAAR ... Ik ben wie ik ben, ik heb geen last van mezelf, mijn omgeving heeft last van mij. Ik ben impulsief, chaotisch en vergeetachtig en als ik iets doe dan doe ik het ook goed ( niet 1 koekje maar direct 20, niet een tientje uitgeven maar direct 100, maar ook opruimen, als ik het doe dan direct het hele huis, als ik een ommetje fiets dan direct een dik uur, gewoon de excessieven. Met Ritalin sta ik op tijd op, eet ik een normaal saai boterhammetje, ga ik normaal saai het huishouden doen, koop ik in de winkel alleen dat wat nodig is, kook ik aardappels groente vlees zonder gekke dingen erbij, ga ik savonds nog even tv kijken en op tijd naar bed. Het neemt voor mij het gouden randje weg, ik heb geen behoefte meer om 100 koekjes te eten (want zo lekker zijn ze niet als ik ritaling gebruik) en ik krijg ook niet een spontaan orgasme als ik bij de griek eet (en nu zonder ritalin tintelen mijn kaken al als ik er alleen aan denk). Ik ben erg blij dat ik als kind geen medicatie heb gehad, waarom een pilletje om mij iemand anders te maken, ben ik niet goed genoeg? Dat idee heb ik nu ook wel eens hoor. Mijn man lijkt het heerlijk als ik aan de medicatie zou gaan, schone sokken in de kast, geen bergen was voor de wasmachine, elke dag normaal eten en niet de dure fratsen wat ik nu steeds doe, minder chaos en rommel in huis. Tja als hij mij niet leuk vind, moet hij maar een ander zoeken heb ik gezegd. |
| Quote |
| Misbren schreef op: 25-06-2012 11:06:26 |
Hahaha, wat schrijf je dat leuk op melissa. Wat jij hebt had ik ook wel, maar..... de drukte in mijn hoofd waar IK last van had is nu weg. Ik reageer niet meteen overdreven als mijn kinderen weer met een erg verhaal thuis komen over wat er op school gebeurt is. Ik denk dat goed over na en ga dan pas actie ondernemen op een rustige verantwoorde manier. Heb weer overzicht in mijn leven en voel me daar goed onder. Ik kan nog steeds wel impulsief zijn, maar dan wel verantwoord zonder hele erge gevolgen. Gelukkig is de een de ander niet en heb ik baat bij medicijnen innemen. Ik denk als dit mij 10 jaar geleden verteld was dat ik het grote onzin had gevonden, ik ben wie ik ben en dat heeft mijn buitenwereld maar te accepteren. Ik ben nog steeds een persoon die veel praat. En als iemand dat niet acepteerd is het hun probleem en niet die van mij. |
| Quote |
| Melissa schreef op: 25-06-2012 11:19:24 |
Wanneer ik aan de ritalin ben draait mijn perspectie ook om. Toen ik het dus slikte vond ik ook dat
ik balans en rust had gevonden. En vertelde ik mezelf dat ik het juist prettig vond, want het is
niet nodig om iets zo godsgruwelijk lekker te vinden dat je je er drie kilo mee aanvreet, en wat een
tijd heb je over als je niet 6 uur per dag achter de pc spelletjes zit te spelen, en een geld dat je
overhoud als je niet elke week uit eten gaat. Nee rust en balans zag ik het, en het bracht vooral
veel rust in huis omdat mijn man panisch word zonder zijn orde, dus die kwam ook tot rust. Maar dat is niet wie ik ben, wil hij een vrouw zoals zijn moeder (Die dus om 09:00 klaar is met het huishouden , altijd haar huishoudboekje gebalanseert heeft en nooit iets impulsiefs doet) dan moet hij maar met haar trouwen  Dominiek vind mij leuker zonder medicijnen. De mama met meds is saai en doet nooit wat leuks, de mama zonder meds besluit om de afwas aa nde kant te gooien en naar de dierentuin te gaan, of pakt zo haar spulletjes en gaat een weekendje weg, of besluit op een dinsdag school te bellen dat hij een snipperdagje nodig heeft en dan liggen we tot 11:00 in bed. De mama die wel medicijnen gebruikt zou dat onnodig vinden. Ik hoop dat je me een beetje kunt volgen. Maar fijn voor je dat he er zoveel baat bij hebt trouwens! |
| Quote |
| Misbren schreef op: 25-06-2012 12:01:13 |
Ik kan je zeker volgen, maar dat doe ik (gelukkig) ook nog steeds. Ik lig niet meer uren wakker omdat ik me druk maak over wat pietje of klaasje vind. En mijn huishouden is nog steeds niet zoals de buurvrouw het doet, hahaha Ik kwam vrijdag om 11.45 binnen en zag tot mijn grote verbazing dat mijn hond en de hond van mijn zus die hier te logeren was met z'n 2en een kussen gesloopt hadden. Die kussen was gevuld met van die kleine piepschuimen bolletjes doe zo lekker statisch zijn. Nou, je kon me opvegen hoor, samen met die bolletjes. Ik heb me kapot gelachen. Dus ondanks de meds (ook ritalin, nu 3 keer per dan 20 mg) ben ik nog steeds brenda, zoals iedereen me kent. Alleen vind ik mezelf nu leuker. Ik weet dat niet iedereen gebaat is met deze medicijnen. Mijn zoon slikt dexamphetamine, mijn dochter abilify en mijn oudste dochter concerta. Die deden het absoluut niet lekker op ritalin. Fijn dat je jouw ervaringen deelt, doet me goed |
| Quote |
| Ladybug schreef op: 25-06-2012 12:17:46 |
medicatie geef ik mijn zoon niet omdat hij niet leuk is zoals hij is Melissa.... ik geef mijn zoon
Methylfenidaat om dat hij dan beter zich kan focussen op zijn schoolwerk... wat ik belangrijk
vind. wij hebben er ook voor gekozen hem een "schooldosis" te geven wat in houd hij in het weekend en in de vakantie's geen medicatie gebruikt...alleen als hij er zelf om vraagt. |
| Quote |
| Melissa schreef op: 25-06-2012 13:09:15 |
Fijn dat hij in de weekenden en vakanties geen ritalin neemt ladybug, want vind hij er zelf van? |
| Quote |
| Misbren schreef op: 02-12-2012 18:28:40 |
Gaat hier niet zo goed. Ik heb 3 verschillende medicijnen gehad, ritalin, dexamphetamine en abilify. Dat laatste ging zo slecht, allemaal nare bijwerkingen. Met advies psych gestopt en nu ff helemaal niets. Ben nu aan het afkicken van de meds, tenminste, zo voelt het. Als mijn leven dan ook nog een keer goed zou gaan no problem, maar het loopt hier niet op rolletjes. Gewoon bagger en balen. Kom er wel weer bovenop, alleen duurd dat wel ff. Ben ook niet zo actief meer hier moet ik zeggen. Spreek jullie wel weer, xxx bren |
| Quote |
| Minou schreef op: 02-12-2012 18:35:27 |
Ach lieffie..je laatste post vind ik zo verdrietig klinken..alsof je er helemaal doorheen zit nu..
 Hele dikke knuf, heb geen ervaring met ADHD hier, maar jij als mama van 3 speciale kindjes..even petje af voor jou..zal zaar zijn en zeker met alle onbegrip Blij dat de kinderen welvaren op de op hun afgestelde meds en rust krijgen in hun bovenkamertjes   |
| Quote |
| Misbren schreef op: 02-12-2012 20:19:44 |
Ik zit er ook helemaal doorheen. Voel me alleen en onbegrepen. Kids gaan gelukkig wel goed en daar kan ik tenminste van genieten. Ik doe aan bezigheidstherapie, heb de trapgat behangen en zo kom ik tegenwoordig mijn dagen door. |
| Quote |
| Wanouk schreef op: 03-12-2012 03:43:01 |
sterkte Brenda, let je wel een beetje op jezelf? Je klinkt moe, ik hoop dat de dingen snel
weer gaan zoals jij het zou willen. |
| Quote |
| Misbren schreef op: 03-12-2012 09:01:28 |
Ik heb gelukkig een heel groot netwerk om me heen en als het niet gaat bel ik meteen met dimence. Moet ze zo ook mailen, ze houden me goed in de gaten. Ik ben niet lichamelijk moe maar geestelijk
op. Ik kan er nu niet meer veel bij hebben. Bedankt voor de lieve woorden trouwens |
| Quote |
| Kolibrie schreef op: 03-12-2012 10:47:47 |
@misbren, ik heb ook add... Toevallig zeg! Ook omdat we net dezelfde operatie hebben ondergaan... Ik
denk dat je ff je rust moet pakken en dat dit niet echt een juist moment is na zoiets heftigs om aan
de medicijnen te gaan meid... Ook ik ben er geen voorstander van! In medicijnen tegen adhd zit als
bestanddeel eensoort speed in hele kleine hoeveelheden... Dus dat je nu moet afkicken is niet zo
gek, het is verslavend... En het probleem is ook dat je steeds meer meds moet gebruiken om hetzelfde
resultaat te behalen... Je lichaam went er gewoon aan... Daarom ben ik er ook geen voorstander
van... Het is een tijdelijke oplossing... Het is goed voor kids die het op school nodig hebben om
bij de les te blijven, maar geen oplossing voor de rest van je leven... Je zou beter hulp kunnen
zoeken in De vorm van gedragstherapie... Dat geeft je echte stabiele handvatten! Maar nog maals we
hebben nogal een heftige operatie achter de rug en ook nu nog een hele hoop wat we moeten
veranderen... Probeer jezelf een beetje ruimte te geven om de boel te verwerken! |
| Quote |
