kinderen uit huis geplaatst, wie ook?

Hoi Allemaal,

Ik weet niet of het hier goed staat.

Ik zoek contact met andere ouders waarvan de kinderen ook uit huis zijn geplaatst. Maakt niet uit wat de reden is, want uiteindelijk zullen we allemaal hetzelfde gemis voelen. ALs ik bij mijn kinderen op bezoek ben geweest slaap ik nachten niet en maak me zorgen.

Mijn kinderen zijn nu 1,5 maand uit huis, ze zijn van school gehaald. Er was een melding binnen gekomen ivm geweldadige ex, iemand waar ik al 8 jaar van gescheiden ben en ook nooit meer heb gezien en al helemaal geen contact heeft met de kinderen. Absurde en onbegrijpelijke situatie, we (huidige man en ik) zijn dan ook druk met een advocaat om ze weer snel thuis te krijgen. Maar helaas is het minimaal altijd 3 mnd. Het gaat hier om een vots en uhp. Na deze 3 mnd ziet het er wel positief uit.

De kinderen begrijpen er niks van, zitten gelukkig wel bij elkaar en we hebben een voogd waar mee te praten valt en afspraken mee gemaakt kunnen worden. Want je leest (helaas) wel andere verhalen.

Zijn hier moeders die ook 1 of meer uithuisgeplaatste kinderen hebben?

Bedankt voor de reacties!

@ mama van drie, helaas gebeurd dat dus wel...

@ just in case, mijn kinderen zijn 7 en 9 jaar. Hoe pud zijn jouw kinderen? Hoe lang zijn ze al uit huis? Zitten ze in een pleeggezin en wel bij elkaar? Mijn kinderen zitten in een woongroep met nog 10 andere kinderen, gelukkig wel bij elkaar. Zie jij je kinderen vaak?

@ zozo, wat een heftig verhaal! En helaas gebeurd het zó ontzettend vaak.

@ Ania, dat lijkt me ook best moeilijk WEl fijn dat je goed contact hebt met de biologische ouders, dat zal voor hun en de kinderen heel erg fijn en belangrijk zijn. Bepaald de voogd dan de omgang? en verblijven ze lang bij jou?

Gezien de situatie gaat het bij mij iets sneller dan dat je gemiddeld leest, i heb mijn knderen nisk aan gedaan en kunnen ze ook nergeens aantonen. Het was om een geweldadige ex. Maar hoe komen mijn kinderne hieruit, durven ze ooit weer naar school of zullen ze altijd angst hebben dat ze worden opgehaald. Ze lijden eronder, hun hele zelfvertrouwen is weg in de gezichtjes. Ze zitten vol vragen. We moesten het eerst doen met een uurtje bezoek per week, hoe kan je op die manier een band houden met je kind??! er word dan doodleuk gezegd, dat als een kind moeite heeft bi het afscheid dat ze de omgang dan moeten verminderen. Heel krom. Eerste par keer was met begeleiding van de voogd, al snel ging het naar 2 uur inde weke en nu zelfs 2x 2 uur. Ook ben ik vrij in de omgeving om met ze naar buiten te gaan bij de woongroep. Maar het blijft moeilijk, je moet ze steeds weer achterlaten, ze zijn zo uit hun vertrouwde omgeving weggerukt, van familie, vriendjes, sport enz. En dat in het belang van de kinderen?!?

Iedere keer als ik er ben geweest slaap ik die nacht niet. Het blijft maar door mn hoofd malen. Hopen dat het na 3 mnd niet wordt velengd, dat is echt mijn grootste angst.

Jeetje sis wat hefitg!! Ben je al die jaren in verschillende pleeggezinnen geweest? Heb je er veel aan overgehouden? Daar maar ik me nog een meeste durk over, hoe komen de kinderen hieruit. Bij mijn kinderen is een vots en uhp voor 3 mnd. Waar ze nu zitten mogen ze t/m die 3 mnd blijven en daarna zullen ze ergens anders naartoe moeten. Er word nu gezocht in het netwer. Maar we vechten natuurlijk voor naar huis, maar als je alle verhalen zo leest gebeurd dat zelden na 3 mnd. Echt héél frustrerend

In de woongroep waar mijn kinderen zitten zijn echt een paar gevallen waarvan het terecht is dat ze uit huis zijn geplaatst. Kinderen hadden het echt slecht. Maar wij waren een 'normaal'gezin. Ex was al jaren niet meer in beeld. Dit kwam echt als donderslag bij heldere hemel, nooit iemand gesproken van jeugdzorg oid, nooit een brief, telefoontje of wat dan ook. Ze zijn van school gehaald en ik werd een half uur later ingelicht door de raad van kinderbescherming. Komen ze met 2 personen en 2 agenten aan je duer om dat te vertellen.

Wat school , huisarts en schoolarts vooral verbaasd is dat er nooit contact met hun is opgenomen, zelfs nu nog steeds niet. Deze partijen hebben een brief opgesteld over het welzijn van de kinderen. En daar staan alleen maar positieve dingen. Nergens een signaal dat er iets niet goed zou zijn met ze.

Maar standaard is het 3 mnd uit huis plaatsen. Daarna komt er pas een zitting om te kijken hoe nu verder. Bij ons wordt er nu al gesproken over terug in het netwerk na 3 mnd. Wat wel heel opvallend is dat wijna 3 dgn al bezoekrecht hadden en nu zelfs 2x per week 2 uur. En dat al in 6 wkn tijd, ook is het bezoek zonder voogd en begeleiding. De voogd mag het niet zeggen maar ze heeft onze bewijsvoering gezien en sindsdien is ze heel coulant naar ons toe. Ze weet ook wel dat dit onterecht is, maar zal het nooit zeggen. Gelukkig hebben we het met haar getroffen.

Maar de kinderen zitten daar nog een poosje, ze lijden er onder, zitten vol met vragen, en steeds meer moeite met afscheid nemen. Ze begrijpen er werkelijk niks van, je ziet ze van kinderen die altijd vrolijk waren en zelfverzekerd en dat ook uitstraalde in hele onzekere bange kinderen veranderen. En dat doet je echt veel verdriet, vooral omdat het zó onnodig is.

Helaas is het algemeen bekend dat kinderrechters niet aan waarheidsbevindingen doen, op iedere jeugdrecht advocaat site te vinden en vele andere stukken. En dat is het frustrende aan dit alles. Raad zegt iets en wordt genoteerd. Er wordt niet gekeken of het wel zo is, maar jij moet altijd het tegendeel bewijzen. En kom je met bewijsstukken dan wordt er niet naar gekeken. En dat geberud helaas héél erg vaak. Al die ophef is er natuurlij kniet voor niks in Nederland. Dat is natulrijk wel op iets gebasseerd.

Altijd wordt het Savanna verhaal met jeugdzorg erbij gehaald. En dat is JUIST een bewijs dat jeugdzorg er vaak naast zit.

Quote justincase:

mijn kinderen zijn tussen de 4 en 8 jaar oud, ze zitten al een aantal jaar in een pleeggezin, wel bij elkaar gelukkig. Ik zie ze helaas te weinig (6 keer per jaar, voor 2 uur per keer) Dit is nu zo weinig omdat het te zwaar was voor mijn kinderen om hun ouders zo vaak te zien.

Is er in de toekomst wel kans op terug keer naar jullie? Wel al die jaren bij hetzelfde pleeggezin? Want dat lijkt me voor kinderen helemaal heftig, je zit mnd ergens en dan word je weer overgeplaatst.

Pff hoe hou je dat vol, 6x per jaar! Wij hadden ook al gehoord dat als het afscheid nemen voor kinderen te moeilijk wordt dat het bezoek dan wordt verminderd. Mijn kinderen vonden het juist moeilijk dat het een week duurde voordat ze ons weer zagen, daar hadden ze juist moeite mee. Maar dat wordt vaak niet gezien. Dat zie ik ook om me heen als ik daar ben. 'Gelukkig' denkt onze voogd zo (nog) niet.

Lukt het jouw ondaks het gemis wel verder te leven? Heb je ook nog kind(eren) thuis? of werk je? Mijn dagindeling bestond echt rondom de kinderen. Dus ben echt even de weg kwijt wat dat betreft, momenteel nog druk met afspraken en advocaten maar ik moet er wel een soort van dagbesteding bij gaan zoeken anders komen de muren om me af..

Quote Happysinglemum:

Ja, maar elk mens maakt fouten natuurlijk. En hoe ver is dan te ver. Ik snap het echt niet. Voor die kinderen toch ook een ontzettend traumatisch ervaring zeg. Mijn dochter zou hier zo verdrietig onder zijn, ze zou het echt niet aan kunnen hoor. Gadver, wil er ook echt niet aan denken zeg. Ik snap dit echt niet. En natuurlijk doet de kinderbescherming ook heel goed werk, maar oh, wat worden daar ook fouten gemaakt zeg. Heb even weer op een advocatenkantoor gewerkt en een opa en oma hadden een zaak aangespannen omdat ze hun 2 kleinkinderen niet meer mochten zien. De ouders vd kinderen zelf hadden het wel behoorlijk verprutst begreep ik maar daar kunnen opa en oma niks aan doen. De advocaat die hun belangen behartigde vond de kinderbescherming ook wel heel erg star. Zo erg om te lezen. Mijn moeder zou ook gek worden als ze mijn kind niet meer zou mogen zien. Ze zijn het nu gelukkig wel weer langzaam aan het opbouwen, 1x per 2 maand of zoiets. Ik vind dit echt zo schandalig en zo triest.

Dat geberud dan dus ook. kinderen worden niet alleen uithuis geplaatst maar er is dan ook geen contact meer met opa en oma. Vriendjes die ze niet meer zien, niet naar hun eigen sportclub enz. Mijn oudste is bijv heel fanatiek met een sport, hij vind het geweldig om te doen en dat is hem ook afgenomen. Want ook dat valt dan weg.

Aangezien het bij ons in zo korte tijd allemaal zo snel gaat met omgang ed. zegt wel genoeg. Ze zitten er naast maar zullen dat nooit toegeven, maar aan zulke dingen merk je dat gewoon.

Uiteraard is het voor ouders héél erg moeilijk, huil er heel wat om. Maar het meeste verdriet heb ik van hoe zijn zich moeten voelen nu. Mannetjes begrijpen er werkelijk niks. Je gaat lekker naar school, eet tussen de middag nog een broodje bij mama, je gaat met je vriendjes naar school en een half uur later wordt je door een vreemde man uit de klas gehaald en in een auto gezet. Hoe durft mijn zoontje ooit zonder angst weer naar school te gaan? Dit is voor kinderen echt heel traumatisch.

Quote Deborah mv:

Je word er idd bang van. Maar je moet je wel realiseren dat ouders waarbij de kinderen uithuis worden geplaatst , het vaak niet zien. Er is zoveel meer als lichamelijke mishandeling. Er worden fouten gemaakt. Dat is een feit. Het lijkt mij verschrikkelijk voor de ouder maar nog erger voor het kind. Kinderen hebben onvoorwaardelijke liefde. En dat het afscheid dan zo moeilijk gaat. Dat is toch heel menselijk en normaal.

Dat zal ook echt wel gebeuren, en kindermishandeling is heel breed. Maar hier viel niks te zien, gelukkig hebben wij scholen, huiarts ed achter ons staan en hebben gezamenlijk ook een rapport opgemaakt.

Het gaat hier niet om lichamelijke mishandeling maar om veiligheid van de kinderen. En dat om iemand die al 8 jaar uit mn leven is en er in die 8 jaar ook nooit iets is gebeurd

Zo is er ook een verhaal van een gescheiden vader, zijn ex was psychisch echt niet in orde, hij had dan ook het gezag. Het kind kreeg wel weer omgang met haar moeder, eerst onder begeleiding en later een paar uur alleen en uiteindelijk zelfs een weekend. Leek ook allemaal goed te gaan, moeder was in behandeling. Mar toen viel het de vader op dat het kind toch wel problemen kreeg als ze bij haar meoder vandaan kwam, hij ontdekte ook dat de moeder niet meer in behandleing was en geen medicijnen meer nam. Hij gaaf dit aan bij jeugdzorg dat hij vond dat er meer begeleiding moest komen bij de bezoekafspraken. 3 dagen later komt zn dochter niet uit school, opgehaald en uithuis geplaatst omdat er onderzoek moest gebeuren. Het heeft een jaar geduurd voordat hij zn dochter terug gehad. Volledig in het gelijk gesteld en de raad van kinderbescherming is op de vingers getikt. Maar de shade bij het meisje is blijvend en heeft nog steeds hulp nodig...

En dat zulke dingen gebeuren is eht ongelovelijk

Quote marie8:

Tja maar advocaten kijken ook wel anders naar deze situaties. Zij gaan vaak ook voor het belang van de ouders terwijl jeugdbescherming het belang van de kinderen daar boven zet. Ik heb niet altijd een hoge pet op van sommige advocaten in dit soort situaties. Maar natuurlijk kunnen er ook starre mensen zitten bij de jeugdbescherming.

Vraag me werkelijk af wat voor belang mijn kinderen hierbij hebben...
Het gekke is ook dat wij de kinderbesherming niet meer hebben gesproken sinds de uithuisplaatsing. Ze hebben de kinderen zelfs nog nooit gezien, het is echt een beslissing op papier geweest.

Quote saskiamv2boys:

jeetje wat een verhalen... Ik wil topic openster heel veel sterkte wensen. Ik heb laatste een boek gelezen over een moeder die een man had die haar kind en haar mishandelde en na de scheiding is het uit de hand gelopen en is het kind weg gehaald bij de moeder.... Was een mooi boek en je leest echt dat het systeem niet helemaal vlekkeloos in elkaar zit

Dank je wel,

Erg he, juist bij zulke verhalen zie je dat het systeem niet helemaal goed werkt.

Maar andersom gebeurd ook, kijk maar naar die vader die een baby heeft verwekt bij zn dochter. Had ze andere dochter ook misbruikt en krijgt wel het gezag over zn jongste dochter. Zo zie je maar dat ze er héél vaalk naast zitten