Verdrietig, teleurgesteld, boos!!

Ik heb geen idee waar ik moet beginnen maar ik ben toch zo vreselijk teleurgesteld en verdrietig.

Zelf probeer ik altijd te helpen waar ik kan. Ik doe vrijwilligerswerk, vang kindjes van anderen op als het nodig is, neem ze mee naar/uit school, ze kunnen blijven slapen, ik pas op, doe een boodschap voor iemand die ziek is enz enz. Nu wij het een keer ECHT nodig hebben roepen ze allemaal dat je mag/moet bellen maar uiteindelijk kan/wil en zie/hoor je niemand. Ik heb deze week zelfs (na commentaar van een andere vrijwilliger) uit kwaadheid deels mijn vrijwilligerswerk opgezegd, ik doe het niet meer.

Volgens mijn man is het de maatschappij van tegenwoordig maar ik kan daar niet zo veel mee. Ik ben zo niet! Ik leef niet alleen maar achter mijn eigen voordeur maar hier schijnt het gewoon te zijn. Het is wel vaker voorgekomen dat we er alleen voor stonden maar daarna probeer je toch weer het goede in de mensen om je heen te zien. Wie goed doet, goed ontmoet dus het zal echt wel een keer goedkomen, dacht ik. Maar nu lukt me dat niet meer. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat mensen ons nu zo aan laten modderen. Natuurlijk zijn er ook mensen die gewoon te ver weg wonen, mensen die oprecht aan je denken. Dat is heel erg fijn en echt alleen zijn we niet maar die ene helpende hand dichtbij, die blijft uit.

Ik was gisteren zo vreselijk boos. Nu alleen nog verdrietig en het gewoon even niet meer weten. Ik heb ontzettende zin om eens goed uit te halen naar de mensen om ons heen. En natuurlijk heb ik ook gebeld en gevraagd maar na 5x nee sorry en 1 no show doe je dat niet meer, toch? Wij vragen zelf niet snel dus dat was voor ons al een enorme drempel.

Gelukkig werkt de werkgever van mijn man wel mee en hebben we vandaag en morgen even wat lucht, maar hoe we daarna weer verder moeten? Ik weet het niet!?

Maar ik ben het wel even kwijt! Was namelijk even bang dat de eerstvolgende in mijn gezicht/gehoorveld de gevolgen van mijn boosheid aan den lijve/oren zou gaan ondervinden

Lieve Sabina, je staat op het punt van bevallen meis, denk in godsnaam aan jezelf, je slaapt rot, je voelt je rot! Vind het echt ontzettend lief van je maar volgens mij is dat de wereld op zijn kop.

Dank je wel Ties! De hulp die wij en onze kinderen (afleiding) nodig hebben is trouwens niet eens zozeer voor onszelf. Wij hebben hulp nodig van anderen omdat wij er moeten/willen zijn voor anderen die ons echt ontzettend hard nodig hebben.

Lastig uitleggen maar als ik alles op moet schrijven ben ik bang dat ik even bezig ben..

Dank jullie wel lieve meiden, dit doet me wel heel erg goed!! Zeker nu, het ene stapelt zich nu op het andere, om radeloos van te worden. Ik kom er zelfs amper nog aan toe om op jullie lieve woorden te reageren.

Ik heb zo weinig tijd gehad dat ik dus een rekening ben vergeten... Denk niet dat ik daar de situatie uit hoef te leggen, geen hond die dat scenario gelooft dus we hebben er weer een probleem bij.

Maar goed, problemen zijn er om opgelost te worden..

Quote SennamvYenT:

Wat zijn veel mensen op zichzelf gericht ipv te zien en te helpen!

Zo werkt dat hier... heb je het nieuws nog gelezen vanochtend?

Kan nu iets zeggen over kalf en sloot, dat dekt de lading wel denk ik.

Daar doelde ik inderdaad op Sen. Kreeg vanmiddag een kind thuis met heel veel vragen, zo triest allemaal.

Bij mij is het er wederom ingeschoten, kan niks meer grrrr

Als ik het ga redden dan kom ik bij je op de bank liggen Senna

Lief Minou, dank je wel! (ga me morgen even aanmelden, had ik nog niet gedaan)

De lijst is te lang en te deprimerend Karin. Ongeloofwaardig bijna zoveel. Sinds vandaag hebben we er weer een grote zorg bij! En nee, ik heb het niet over de vaatwasser die ook nog eens stuk is.