Bevallingsplan

Ik ben bezig met het schrijven van een bevallingsplan.
De bevalling van de jongste was op zijn zachts gezegd verschrikkelijk en ook de behandeling daarna niet echt volgens het boekje.
Nu wil ik bepaalde dingen dus duidelijk aan gaan geven in overleg met het ziekenhuis.
Mijn gyn is het helemaal met me eens hierin.
Ik heb dus al een behoorlijk begin maar heb steeds het gevoel dat ik dingen vergeet.
Tot nu toe heb ik dit:

Dochters zijn onder familiebegeleiding (moeder, zus, schoonzus) in het ziekenhuis aanwezig tijdens ks.

Baby en man blijven zoveel mogelijk bij mij (op recovery).
Indien niet mogelijk door omstandigheden blijft man bij baby en familielid bij mij.
Ik word dan op de hoogte gehouden van conditie en behandeling.

Indien mogelijk wil ik graag alleen liggen na de ks ivm eerder doorgemaakte ppp/ppd.

Geen inloop of heen en weer geloop van verpleegkundigen ed. Ik krijg en neem mijn tijd en rust om mijn kindje te leren kennen en het voeden zelfstandig op te starten.

Mijn dochters wachten na de ks en evt eerste kennismaking op mij in de ruimte waar ik ga verblijven.

Niemand raakt mij ongevraagd/onaangekondigd aan.

In wil niet hoeven smeken om extra pijnstilling (dag na ks) en ook niet afgescheept worden met paracetamol. Ervaring leert mij dat dit niet voldoende is en ik wil hier serieus in worden genomen.

Als baby op neo/kinderafdeling ligt wil ik regelmatige updates (als/zolang ik er zelf niet heen kan) en een bezoekschema zodat ik zoveel mogelijk bij baby kan zijn zonder steeds te hoeven vragen daarom en ik weet waar ik aan toe ben.

Mobiliseren op mijn eigen tempo zonder druk, misschien heb ik een dag langer rust nodig, dit voel ik zelf heel goed aan, lange transfers niet te snel in rolstoel.

Ik slik extra paracetamol in eigen beheer en op eigen inzicht en verantwoording.

Kindje wanneer mogelijk zsm huid op huid (liefst direct na geboorte).

Ik geef borstvoeding en voed bij met kunstvoeding op eigen inzicht en aangeven, geen discussie.

Ik wil zo snel als verantwoord is naar huis.

Tijdens ks wil ik weten wat er gebeurt, niet iedere snede maar of er ‘complicaties’ zijn zoals verklevingen ed., redenen waarom de ingreep langer zal duren dan verwacht.

Man is in de ok tijdens ks.


Wat zijn nu dingen die jullie erin zouden zetten ter aanvulling van wat hier al staat?
De vormgeving en toonzetting komt nog, dit doe ik in samenwerking met een maatschappelijkwerkster.
Weet alleen nog niet wanneer ik haar weer zie en wil zo goed mogelijk voorbereid zijn als ik weer naar haar toe ga.

Alvast bedankt,
Groetjes Natasja

Om te beginnen alvast bedankt voor jullie snelle reaties, ik vind het heel fijn om te lezen hoe dit overkomt en ook het begrip doet me echt goed.

Tanja ik durf het zo ook niet in te leveren hoor, ze zien me aankomen, the queen is in the house hahahaha.
Maar voor nu is het alleen de bedoeling dat ik opschrijf wat ik wil (zo kort en bondig mogelijk) en uitwerken doe ik met de maatschappelijkwerkster.
Dit maakt het gemakkelijker voor mij om te formuleren wat ik nodig heb.

Angelique je hebt helemaal gelijk, door mijn laatste bevalling heb ik een ppp/ppd ontwikkeld en ik ben gewoon schofterig behandeld in het UMCG door de verpleging daar.


Veerle huid op huid is erg belangrijk voor mij omdat ik dit bij mijn dochters pas rond dag 5 heb mogen ervaren, (ze waren het vergeten zelfs na 10x vragen van mij) maar als het wel (bijna) direct kan zou dat heel fijn zijn natuurlijk en prettig dat ze er van op de hoogte zijn.
En het hele plan is natuurlijk op basis van haalbaarheid.

Myself dat is ook wel een hele goeie, als het plan eenmaal de juiste toon heeft ga ik ook een motivatie toevoegen, ga dit direct bespreken als ik weer bij mijn maatschappelijkwerkster ben.
Ik zou een zorgplan op deze toon overigens ook niet hartelijk ontvangen dus de formulering gaat hoe dan ook drastisch veranderen.

Minou dank je, de jongste is idd niet op een prettige manier ter wereld gekomen.
Ze hebben me oa onder narcose laten gaan met het idee dat ik net mijn kindje had horen sterven in mijn buik en daarna totaal geen begeleiding gegeven toen ik weer bij kwam.
Ik was totaal gedesorienteerd en kreeg te horen dat ik wel eens naar mijn kind mocht vragen terwijl ik in eerste instantie helemaal niet meer wist waar ik was alleen dat mijn kindje dood was gegaan.
Wat achteraf niet klopte maar niemand die dat even duidelijk kwam bespreken met mij, ik hoorde iemand zeggen: je hebt een dochter en ze is op de kinderafdeling, je man is bij haar vind je dat goed?
Toen ik mijn ogen open had om te antwoorden was de spreker al weer weg, vragen over wat ze had kon ik niet stellen want er kwam ook niemand meer terug voor een half uur en ik voelde me de slechtste moeder op aarde want ik had niet direct naar mijn kind gevraagd.
En zo ging het 5 dagen door.
Dat dit zo gegaan is toen heb ik verwerkt maar ben vastbesloten dat het me nooit meer gebeurt zo, ik heb me letterlijk waardeloos en minder dan een mens gevoeld.
Juist door dit plan krijg ik het gevoel dat ik niet meer aan mijn lot overgelaten ga worden, dat ik ook gezien word na de bevalling.
De gyn zei: we gaan er voor zorgen dat jij je niet weer zo vreselijk eenzaam gaat voelen als bij je laatste bevalling.

Onsjanneke die omschrijving van jou vind ik heel mooi en het is de bedoeling dat ik samen met de maatschappelijkwerkster dit met alle punten ga doen, neem deze zeker mee.
Het is zeker dat ik een ks krijg, heb er 2 gehad dus geen andere opties meer helaas.
De hele lijst is zowiezo onder voorbehoud want ik weet heel goed wat er allemaal kan veranderen waardoor veel (of geen enkele) van mijn wensen uitgevoerd kan worden zoals ik wil.
Het is denk ik het belangrijkste dat ze me serieus willen nemen hierin door het plan te lezen en zover als mogelijk is te volgen.
Wat ik ook fijn vind is dat achteraf nog besproken kan worden wat volgens plan ging en wat niet zodat ik niet met vragen en onzinnige verwijten blijf zitten maar de verpleging/artsen de mogelijkheid hebben kort te formuleren waarom iets zo gegaan is (niet ter verantwoording maar ter informatie).

Wat ik me dus afvraag is: zijn er ook gewone dingen die 'normaal' in zo'n plan staan die ik niet zie door mijn eerdere ervaringen.

---

M Y A

Cir dat is een heel goed punt, weet niet wat daar wijsheid in is dus ga ik het er als vraag bij zetten, denk dat de mw daar beter inzicht in heeft.

Mieper dat ga ik zeker doen, ben eigenlijk in het wilde weg dingen neer gaan schrijven maar een duidelijke tijdens/na indeling is wel zo overzichtelijk.
Ik heb een aantal voorbeelden van wat ik niet meer wil meemaken met de gyn besproken en die zei ook al dat het meeste eigenlijk vanzelfsprekend was maar dat ik het zeker moet benoemen.

Sabje wat klote meid, heb zelf ook ervaren hoe funest het is als je niet gehoord of gezien wordt.
Hoop dat je het goed kunt verwerken allemaal.
Als ik het er moeilijk mee had keek ik altijd maar naar de dochter die ik in ruil voor die ervaring gekregen heb, daar zou ik alles voor doen, langzaamaan heeft dat het goed gemaakt voor mij.

Satekroket (ik krijg trek van jouw naam hahaha).
Ja mijn dochter is geboren met een spoed ks omdat haar hartje wegviel, achteraf had ze wel een hele diepe dip (50) maar is de hartslag nooit weggeweest, de elektrode was losgegaan maar dat wist ik niet.
Voor die tijd was er 1 vk en 1 verpleegkundige die hun best deden mij goed te begeleiden, de andere 24 die de verloskamer in en uit liepen gebruikten mij als oefenobject en studiemateriaal en zagen mij als persoon niet eens liggen.
Toen ik naar de ok moest is het afsnauwen begonnen.
Ik stond naast het bed en moest er in, maar door een piek in de doorlopende wee die ik had verstijfde ik helemaal en kon geen kant meer op.
Kreeg te horen dat ik wel op moest schieten en niet zo moest treuzelen...............oh of heb je een wee?
Na knikken van mij kreeg ik een duwtje waardoor ik in het bed belandde en zijn ze de kamer uitgeraced.
Met overstappen op het ok bed bijna hetzelfde, weer een piek, weer verstijven alleen nu werd er gezegd: Wat doe je nou je moet wel doorgaan, dit schiet ook niet op zo, heb je wel in de gaten hoe ernstig het is?
Kon nog net uitkermen; wee, en toen weer een duwtje en daar lag ik.
Mijn dochter heeft 3 dagen op de kinderafdeling gelegen, ik zag haar 2x per dag een half uurtje, door het infuusje kreeg ik zelf haar kleren niet uit, toen ze eenmaal op de kamer bij mij was lukte mij dit ook bijna niet, de bevalling had heel veel van mij gevergd (14 uur weeen waarvan 5 uur 1 doorlopende wee) en de narcose had er flink ingehakt.
Ik kon haar wel vasthouden maar uitkleden was teveel, kon niet lang blijven staan en op bed ging het al helemaal niet omdat mijn buik erg gevoelig was door het lostrekken van verklevingen van de ks van haar zus.
De kraamverzorgende die wij thuis hadden heeft mij naar bed gestuurd en mijn dochter naakt op mijn borst gelegd om even samen te rusten, kan het mens nog wel zoenen.
Ik had ook zelf paracetamol bij me, de tweede dag moest ik mijzelf wassen en zou hulp krijgen voor de lastig te bereiken plekken en dan zsm naar de kinderafdeling.
Om 7.30 kreeg ik een waskom, om 10.30 (na 15 bellen van mij) kwam er een boze verpleegkundige de afdeling op: Er is al 3x gebeld van de kinderafdeling waar mw. H blijft, oh u bent nog aan het wassen, nou dan zal ik u maar helpen dan kunt u gaan.
Inmiddels had ik mijzelf al gewassen maar zij wilde met het vieze en ijskoude water alsnog mij gaan wassen.
Toen ik aangaf dat ik al klaar was wilde ze weten wat ik nog op de afdeling deed dan (nog geen 24u na de operatie) en ik moest maar in een rolstoel naar mijn dochter als ik zelf niet kon lopen.
Tot die tijd had ik ook geen medicatie gehad dus nam ik zelf paracetamol in (hier had ik ook al een aantal keer om gevraagd) op dat moment kwam een andere verloskundige binnen die de 2 paracetamol die ze meebracht op mijn nachtkastje gooide met de woorden: Nou dan neem je deze er ook nog maar bij in. Op een hele boze toon.
Ik kon totaal niet assertief zijn, was nog helemaal in mijzelf gekeerd en begreep niets van de situatie, ik ben op de afdeling van mijn dochter heel ziek geworden van de inspanning van het zitten in de rolstoel, na 3x bellen of ik gehaald kon worden omdat het zorgelijk werd, heeft een verpleegkundige van die afdeling mij maar naar mijn kamer gebracht want het werd onverantwoord.
Daar kreeg ik te horen: u denkt zeker dat wij niets anders te doen hebben.
Na het bezoek aan mijn dochter kreeg ik heel veel pijn aan de wond, ze hebben me 3 uur laten wachten, ik had convulsies van de extreme pijn maar nog gingen ze in discussie of morfine wel mocht een dag na de ks, na 4 uur kreeg ik de pijnstilling die ik nodig had omdat ik de paracetamol die ze me opdrongen er direct weer uitkotste.
En zo ging dat maar door en door.
Ik was dan ook dolblij dat ik naar huis mocht maar de schade had ik mezelf al aangedaan door me alles aan te trekken.
Na 6 weken heb ik de afdeling gebeld voor nacontrole en omdat ik een dikke bult in mijn buik had.
De gyn in opleiding die ik aan de telefoon kreeg zei: we hebben het heel erg druk dus vind je het nodig om te komen?
De bult werd afgedaan als een cyste en zo mocht ik naar huis.
Achteraf was het een littekenbreuk die me mijn leven had kunnen kosten, ontstaan door het te snel en te intensief mobiliseren na de ks.
Ik heb geprobeerd de dingen te bespreken in het ziekenhuis maar tegen de tijd dat ik ver genoeg uit mijn psychose was werd er niet meer geluisterd, dat was al zo'n tijd geleden dat het tijd werd het te verwerken en achter me te laten, zo erg kon het niet geweest zijn volgens hen, op mijn brief heb ik nooit reactie gehad, dus nee ik ga nooit meer in het UMCG bevallen.
Het ziekenhuis waar ik nu loop wilde mij vanwege bepaalde gezondheidsproblemen bij mij eerst wel doorsturen maar na mijn uitdrukkelijke verzoek dit niet te doen is besloten dat ik blijf waar ik ben gelukkig.

Emv3 hopelijk helpt dit plan om mij assertief te maken/houden in het ziekenhuis.
Het zal zeker helpen mijn man voor me op te laten komen als dit nodig mocht zijn omdat hij veel duidelijker heeft wat mijn wensen zijn.
Ook vraag ik iig mijn moeder en/of zusje in de buurt te blijven zodat zij een oogje in het zeil kunnen houden en ingrijpen waar ik dat niet kan.
Gelukkig ben ik al bij een ander ziekenhuis (wel in samenwerking met het UMCG maar heel ander beleid en behandeling merk ik).

Pfff sorry voor het lange verhaal, heb blijkbaar behoefte mezelf te verklaren hahahahaha, maar zo is het misschien duidelijker waarom ik erg aan dit plan hang.
Dit is nog niet eens de helft maar genoeg zo, gelukkig is mijn prachtige meisje gezond en geweldig, en als ik het weer zou moeten doen om haar te krijgen zou ik het zo doen.
Maar dit is een ander kindje en een andere bevalling en dit moet gewoon goed gaan, ook al denk ik maar dat ik de regie heb, dat zal al heel wat schelen.

Groetjes Natasja

---

M Y A

Ja ik heb echt een psychose gehad na/door de bevalling van de (nu nog) jongste.
Ik had wanen dat ik mijn familie moest redden van een vreselijke epidemie die 3 jaar naar de geboorte van onze dochter zou beginnen.
Daarvoor nam ik maatregelen zoals absurde voorraden aanleggen en plannen opstellen voor een soort 'schip' waarin wij veilig zouden zijn.
Niemand kon voor mijn kinderen en gezin zorgen alleen ik, kon niets meer uit handen geven uit angst dat ze achter mijn plan zouden komen en me zouden stoppen waardoor we allemaal zouden sterven of erger nog zouden de-evolueren tot een soort holbewoners.
Door medicatie is dit gelukkig minder erg geworden en langzaam kwam ik weer in de realiteit en ging zien hoe absurd dit allemaal was.
Nu kan ik er vreselijk om lachen maar toen was het bittere ernst helaas.

Mijn plan is voor mij af.
Helaas heb ik geen afspraak meer gehad met de maatschappelijkwerkster maar ik heb het concept aan mijn gyn laten lezen en zij wil niet dat er nog aan veranderd wordt.
Het is juist heel duidelijk zo omdat het zo direct geschreven is.

Dit is mijn plan:

Dit plan en de inhoud zijn voortgekomen uit de ervaringen tijdens en na mijn laatste bevalling.
Deze waren dusdanig traumatisch voor mij dat ik een postpartum psychose/depressie heb ontwikkeld.
Om herhaling te helpen voorkomen is dus dit plan.


Ik weet dat dit geboorteplan uitsluitend richtgevend is. Wanneer er toch moet worden afgeweken van mijn voorkeuren wil ik graag dat dit wordt besproken met mijn man en mij. Mijn man is op de hoogte van mijn wensen wanneer ik niet aanspreekbaar ben, is hij het aanspreekpunt. Mijn partner is ook diegene die er over zal waken dat mijn wensen worden gerespecteerd.

Tijdens:
Mijn man is in de ok tijdens ks.

Tijdens ks wil ik weten wat er gebeurt, niet iedere snede maar of er ‘complicaties’ zijn zoals verklevingen ed., redenen waarom de ingreep langer zal duren dan verwacht.

Na:
Kindje wanneer mogelijk zsm huid op huid (liefst direct na geboorte) als de ok lang gaat duren voor mij evt huid op huid bij mijn man.

Baby en man blijven zoveel mogelijk bij mij (op recovery).
Indien niet mogelijk door omstandigheden blijft man bij baby en familielid bij mij.
Ik word dan op de hoogte gehouden van conditie en behandeling (door man/familie/verpleging?).

Bij volledige narcose wil ik mijn man en kindje bij me hebben tijdens het
ontwaken.

Dochters zijn onder familiebegeleiding (moeder, zus, schoonzus) in het ziekenhuis aanwezig tijdens ks.
Mijn dochters wachten na de ks op mij in de ruimte waar ik ga verblijven zodat wij eerst, als gezin, rustig kennis kunnen maken met de baby.

Geen inloop of heen en weer geloop van verpleegkundigen ed. Ik krijg en neem mijn tijd en rust om mijn kindje te leren kennen en het voeden zelfstandig op te starten.

Verblijf:
Als baby op neo/kinderafdeling ligt wil ik regelmatige updates (als/zolang ik er zelf niet heen kan) en een bezoekschema zodat ik zoveel mogelijk bij baby kan zijn zonder steeds te hoeven vragen daarom en ik weet waar ik aan toe ben.

Indien mogelijk wil ik graag alleen liggen na de ks ivm eerder doorgemaakte ppp/ppd.

Tijdens het ziekenhuisverblijf wil ik dat mijn kind bij mij op de
kamer blijft dag en nacht.

Ik wil niet dat mijn kind zonder mijn toestemming naar een andere kamer gebracht wordt ook niet voor een hielprik o.i.d.

Ik geef borstvoeding en voed bij met kunstvoeding op eigen inzicht en aangeven, ik ga hierover geen discussie aan, tips zijn altijd welkom.

Vanwege eerdere nare ervaring wil ik niet onaangekondigd/ongevraagd aangeraakt worden.

Ik slik extra paracetamol in eigen beheer en op eigen inzicht en verantwoording.

Ik wil niet hoeven smeken om extra pijnstilling (dag na ks) en ook niet afgescheept worden met paracetamol. Ervaring leert mij dat dit niet voldoende is en ik wil hier serieus in worden genomen.

Mobiliseren op mijn eigen tempo zonder druk, misschien heb ik een dag langer rust nodig (ervaring eerdere sectio’s), dit voel ik zelf heel goed aan, lange transfers niet te snel in rolstoel.

Ik wil zo snel als verantwoord is naar huis.

---

M Y A

Bij mij is dit in het UMCG dus allemaal niet gebeurd helaas.
Ik ga nu in het Scheperziekenhuis in Emmen bevallen en het meeste is daar ook standaard maar moest het wel benoemen omdat dit 'pijnpunten' zijn voor mij.
Voel me een stuk geruster over de hele bevalling omdat ik zo serieus genomen word.
Ze wilden me in het UMCG zelfs dwingen mijn dochter naar de babykamer te laten brengen omdat ze 's nachts 3x voeding wilde en dat vonden zij te vaak dus vandaar dat dit soort dingen ook benoemd worden.
De hielprik moest ik als moedertje maar niet meemaken want daar konden moedertjes niet tegen met hun hormoontjes (letterlijk zo gezegd) en daar gingen ze met mijn kind terwijl ik nog aangaf dit niet te willen en zelf mijn dochter vast te willen houden tijdens de hielprik.
Er is toen gewoon heel veel fout gegaan, nu heb ik iig houvast en iets om op terug te vallen mocht er iets 'mis' gaan in mei.
Ik wil er echter van uit gaan dat het allemaal helemaal goed gaat komen en mijn plan steunt me daarbij.

---

M Y A

Goeie tip Lisette, dank je.
De bedoeling is dat dit via de maatschappelijkwerkster gebeurd maar die is mij een beetje vergeten lijkt het.
Geeft niets maar ga het iig aankaarten bij mijn gyn en ook weer bij de mw als ik haar weer spreek.
Het is ooit wel genoemd maar was het eigenlijk alweer vergeten.

---

M Y A