Mama-life
| Effe Anno schreef op: 18-02-2012 10:10:52 |
Ik ben radeloos,weet niet wat ik met mijn gevoel aan moet. Mijn zoon was rond de 6 jr toen hij door een dorpsgenoot(toen 13) onzedelijk betast is We hebben aangifte gedaan en we zijn door de zedenpolitie toendertijd gesmeekt om officieel aangifte te doen op het moment waarop hij 14 zou zijn geworden.want ze hadden al verschillende aanklachten maar hij was te jng om te arresteren. Het was voor ons een heel moeiijke emotionele tijd.die jongen woont schuint tegenover ons en woonde vroeger bij zijn moeder die prostituee was. Wat heeft hij daar al niet allemaal meegemaakt.. Die jongen is dus 6 jr opgenomen geweest.heeft 2 jr jeugddetentie gekregen met TBS. Mijn zoon heeft therapie gehad ,1,5 jr. Het gaat op dit moment goed met hem. Nu wisten we dat de tijd dat hij in klinieken zat afgelopen was en hij weer vrij kwam. Het klinkt misschien ongeloofwaardig maar ik heb hem vergeven. Dat moet om verder te kunnen. Ook bij mijn zoon leggen we er niet de nadruk op.hij weet wel dat het fout was wat die jongen deed. Die jongen is dus samen met 2 andere jongens door een volwassen cvent ook hier uit het dorp echt verkracht.. En die vent woont hier in het dorp..dat wekt zoveel frustratie in mij op. Die klootzak misbruikt kids ,waarvan mijn zoon dus ook indirect slachtoffer van is geworden.. Nu was ik eergisteren buiten de ramen aan het wassen.en hoorde iemand fluiten...een deuntje.. Keek om en zag....... Dat die jongen terug in het dorp was. Ik wis echt op dat moment niet wat ik ermee aan moest. Had niet gedacht dat het zo een impact op mij zou hebben als ik hem zou zien. Maar het feit dat hij zo nadrukkelijk wilde dat ik hem zag gaf me een akelig gevoel. Als je een gezin zoveel leed berokkend hebt. Dan ben je toch onopvallend zou ik dan zeggen.of niet?? Dit geeft me een heel raar gevoel.ik weet niet wat ik ermee aan moet. Gisteravond gingen mijn man en ik even weg,stond hij weer voor zijn slpkamerraam. Mijn zoon weet hier nu niks van,wil hem niet het gevoel geven dat hij niet meer veilig buiten is. Hij weet dat hij geen contact meer mag hebben met hem. Heel moeilijk en ik weet op dit moment niet hoe ik ermee moet omgaan. Mijn oudere dochter was gisteren in een cafe en daar was hij ook.hij vroeg wie ze was..ooooo ben je ..... .ze zei dat hij zo goed kon zingen,,,wat moet ik hier nu mee.. |
| Quote |
| Anske schreef op: 18-02-2012 10:27:00 |
jeetje effe ano, wat een verhaal zeg. ik heb echt te doen met jullie. overigens vind ik het wel knap dat je schrijft dat je hem vergeven hebt. Maar is dat ook echt zo, omdat je de rillingen kreeg. Als hij nu misschien normaal "onzichtbaar" langs had gelopen oke dan, maar dan echt uitdagend gaan lopen fluiten. En je dochter aanspreken terwijl hij dus dondersgoed weet wie ze is. Jemig, ik krijg hier de kriebels al van en heb hier echt geen lekker gevoel bij. Ik wil je absoluut niet bang maken ofzo, maar ik zou echt mijn kids in de gaten houden. Kun je anders niet eens een gesprek aangaan met hem? Ik moet wel zeggen dat iemand bij mij altijd zo fout blijft hoor. Als kind zijnde moest ik altijd met iemand in de auto mee en die ging zich dan zitten aftrekken en daar moest ik dan naar kijken en het liefst eraan zitten. Ik kan je vertellen, ik ben nu 36 en het is al 20 jaar geleden, en ik HAAT hem echt nog steeds. ik wens jou en je gezin echt het allerbeste toe en hopelijk kunnen jullie deze nachtmerrie afsluiten. Veel liefs voor je zoontje en voor jullie. Ik ben trouwens blij om te lezen dat het goed gaat met je zoontje.  Even een knuffel van mij |
| Quote |
| Effe Anno schreef op: 18-02-2012 10:31:07 |
anske, ik heb hem vergeven dat wel,maar je schrikt je kapot als je hem zo opeens ziet.ik weet gewoon
niet hoe ik me moet gedragen als ik hem zie. Zjn vader heeft een aantal mnd geleden ons een brief gegeven waarin stond dat die jongen ons niks verweet,en daarmee bedoel ik dus dat ik het heel moeilijk heb gehad met het feit dat hij door ONS opgenomen is destijds.nu heb ik het kunnen verwerken en weet ik dat het het beste was. En met die brief wou die vader me zeggen dat ik geen schuldgevoelens hoefde te hebben omdat ook die jongen inzag dat het het beste voor hem was. Kijk ik ben niet meer boos echt niet, maar ik had nooit gedacht dat ik het zo moeilijk zou vinden en me geen houding weet te geven nu ik hem weer kan zien..phoe toch moeilijk... |
| Quote |
| Myself schreef op: 18-02-2012 10:42:29 |
Ik zou met ook heel akelig voelen in die situatie, wat complex zeg, dat je nu gelijk zo
geconfronteerd wordt met hem. |
| Quote |
| Voor Nu Anoniem schreef op: 18-02-2012 11:20:44 |
Ik ben even anoniem sorrij Ik ben op mn 6de door mijn neef misbruikt hij was toen rond de 16. Door allerlei gedoe is er nooit officieel aangifte gedaan. Werd ik door de familie het meisje met de levindige fantasie. Heb jaren in theraphie gezeten ook laten nog ik puber was. Ik geniet nog steeds nooit van seks. Wat ik het vervelenste vind is dat deze persoon 1 straat verder op woont , ik hem maandelijks wel paar keer tegenkom, met hond uitlaten of in de winkel. En wat doet deze persoon, zegt vrolijk hallo en uit soort reflectie zeg ik dan SOMS wel eens hoi terug. Ik vind het zo erg dat er zoveel mensen dit moeten meemaken. Mara ik zal er toch heel snel met jouw zoon en dochter over praten! sterkte!! |
| Quote |
| Effe Anno schreef op: 18-02-2012 11:28:05 |
Heb net met mijn dochter gepraat en gezegd dat ik niet wil dat ze met hem contact had.tja en een
meid van 14 zegt dsn:"'mag ik nog niet eens met hem praten?" Zij begrijpt dat niet..ook met mijn zoon heb ik net gepraat en gezegd dat mocht hij ooit weer met hem willen " spelen", dat het NIET mag. Omdat hij groot is nu en al een vriendin heeft. Hij is nu 20. Af en toe denk ik wel eens :" als dat meisje eens wist......" Tis gewoon de hele situatie ..voel geen woede of wrok.........maar toch een onbewuste angst..  Als ik uit mijn keukenraam kijk zie ik zo hun huis..voor ons huis is een grasveld. Zie al helemaal scenarios van hoe hij achter zijn raam zit te geilen terwijl de jongens buiten spelen. Tis misschien ver gezocht maar die dingen spelen nu wel door mijn hoofd. Misschien eens naar huisarts praten hoe ik met dit gevoel verder moet.. Kijk ik moet die jongen ook een vertrouwen schenken dat al die jaren therapie enigzins geholpen heeft. Maar mamma heeft toch haar voelsprieten uit... |
| Quote |
| Nina1 schreef op: 18-02-2012 12:15:23 |
meid dat is niet niks. je zegt ook dat je hem vergeven hebt. maar als ik het zo lees heb je dat
eigenlijk helemaal niet. want je bent nu continu met hem bezig(logisch ook!) en dat hij zo uitdagend
doet.... pff ga er in ieder geval met iemand over praten. de wijkagent bijvoorbeeld. of de huisarts. misschien dat zij je verder kunnen helpen. sterkte meid |
| Quote |
| Caithy schreef op: 18-02-2012 12:38:59 |
Ik zou eens met je dochter gaan praten. Je hoeft niet te vertellen wat hij haar broer aangedaan
heeft, maar vertel dat hij in de gevangenis heeft gezeten en dat hij niet te vertrouwen is.
Natuurlijk mag je met hem praten (bij pubers werkt verbieden natuurlijk averechts) maar ze moet wel
informatie hebben waarom je niet wil dat zij met hem opgaat! Ik wens je veel sterkte!!! |
| Quote |
| Effe Anno schreef op: 18-02-2012 13:27:38 |
Mijn kinderen weten wat hij heeft gedaan.zelfs de jongste weet ervan.. Met wijkagent praten? De vader is zelf agent,dus dat is moeilijk en die wijkagent is goeie vriend van hem. Maar aan de andere kant hebben ze ook zwijgplicht he of geld dat tegen collegas niet? Ik heb hem wel vergeven maar vind het moeilijk omdst er toch een bepaalde angst in mij zit.. As je hem vergeeft wil dat niet zeggen dat automatisch de angst weg is.. Als ik buiten ben kijk ik toch constant hun richting op of hij niet ergens is |
| Quote |
| Bepje schreef op: 18-02-2012 16:10:46 |
Even met de huisarts overleggen is een goed idee denk ik. Een vreselijke situatie. Misschien weet
die jongen zich ook geen houding te geven en heeft daarom je aandacht getrokken. Het is heel
begrijpelijk dat je van slag bent, ik zou ook niet weten hoe te reageren in jouw situatie. Die angst
is ook normaal, hij heeft immers ooit iets gedaan met een van jouw kinderen en dat heeft te maken
met je moedergevoel. Wat ik nu ga zeggen wil je waarschijnlijk helemaal niet horen maar kun je samen met iemand die je begeleid (slachtofferhulp ?, zijn persoon van de reclassering ?) een gesprek aangaan met die jongen. Dan kun je hem vertellen waar je mee zit en horen hoe hij er op dit moment instaat. Ook kun je dan vertellen dat je niet wil dat hij contact zoekt met je kinderen omdat dat niet goed voelt voor jou. Met je dochter kun je misschien afspreken dat zij in het café oppervlakkig met hem mag praten als dat moet maar verder niet, dan hoeft zij niet iets "stiekems" te gaan doen en hou je het gespek met haar open. Het is allemaal geen aantrekkelijke gedachte maar daarmee is mogelijk voor jou wel de lucht geklaard. Veel sterkte ! |
| Quote |
| Effe Anno schreef op: 19-02-2012 01:32:47 |
Brpje, Dat is nog helemaal niet zo een gek idee wat jij hebt gezegd. Ik ga eens met de huisarts overleggen... Maar weet je ,ik vind het echt heel moeilijk om het gesprek aan te gaan met hem.. Krijg al zenuwen als ik hun kant op kijk.. |
| Quote |
| Effe Anno schreef op: 19-02-2012 23:04:01 |
Ging net met vriendin naar friture..we hadden net over de hele situatie gepraat. Kom ik daar binnen,zit die jongen er met zijn vader. Als ik je vertel dat het me ter plaatsen echt slecht werd. Ik voelde me hart in mijn keel kloppen en werd niet goed... Wat moet ik hier nu mee..merk dat het me niet goed doet.. |
| Quote |
| Bepje schreef op: 20-02-2012 00:36:42 |
Daarom moet je zo`n gesprek nooit alleen doen maar wel met iemand die onpartijdig is en gesprekken
kan leiden. Ook moet je zo`n gesprek voorbereiden en alle vragen en dingen die je zou willen zeggen opschrijven van te voren. |
| Quote |
| Draakje schreef op: 20-02-2012 09:16:00 |
Hoi effe anno. Misschien is Slachtoffer in Beeld dit iets voor je. Dit staat er o.a. op de site. http://www.slachtofferinbeeld.nl Slachtoffer in Beeld organiseert slachtoffer-dadergesprekken. Hierbij komen slachtoffers* en daders** die door een misdrijf met elkaar zijn verbonden, op vrijwillige basis met elkaar in contact; begeleid door een professionele bemiddelaar. Een slachtoffer-dadergesprek geeft beide partijen de kans de andere kant van het misdrijf te zien. Door samen naar de gevolgen, motieven en vragen rondom het misdrijf te kijken, kunnen slachtoffer en dader zich anders tot elkaar gaan verhouden. Daders kunnen bijvoorbeeld vragen van het slachtoffer beantwoorden. Zelf aanmelden voor een slachtoffer-dadergesprek Slachtoffers en daders kunnen zichzelf aanmelden voor een slachtoffer-dadergesprek. In plaats van een slachtoffer-dadergesprek is het mogelijk een briefwisseling of pendelbemiddeling aan te gaan met het slachtoffer of de dader. Veel sterkte er mee! Groetjes Draakje |
| Quote |
| Heleenmv2 schreef op: 20-02-2012 09:35:49 |
Wat een vreselijke situatie! Ik wil jou en je gezin sowieso heel veel sterkte wensen. Na het lezen van je posts viel het volgende me op: Je wil je kinderen uiteraard beschermen en probeert ze weg te houden van de dader door ze het contact min of meer te verbieden. Dat is logisch en heel begrijpelijk, maar ik hoop dat je je realiseert dat je daarmee mogelijk ook de deur dicht kunt voor je kinderen om open en eerlijk met je te praten. Even een worst-case-scenario gedachte van mij. Stel (stel!) dat de dader toch nog slechte plannen heeft. Stel dat hij stiekem en uiterst subtiel weer contact met je zoon weet te leggen en stel dat hij weer de fout in gaat. Dan durft je zoon dat misschien niet eens meer aan te geven omdat hij zich schuldig voelt. Jij had het immers verboden... Snap je wat ik bedoel? Los daarvan lijkt het mij ook onwenselijk (en onmogelijk) dat de dader ooit nog 'normaal' contact heeft met één van je kinderen. Ik denk dat dat niet eens vanuit jou kinderen zo zou moeten zijn, ik ben ervan overtuigd dat hij uit zichzelf (hij is nu 20!) zou moeten beseffen dat dit onmogelijk is. Ik neem maar even aan dat zulke sitaties ook op de therapie wel eens besproken zijn, ook daar was de situatie (overbuurjongen) bekend neem ik aan? Hebben ze hem dan niet voorbereid op zijn terugkeer in HET dorp en DE straat? De adviezen van dames hierboven om onder goede begeleiding een gesprek aan te gaan en dit te bespreken lijken mij zeer zinvol! |
| Quote |
| Mrtj schreef op: 20-02-2012 10:36:30 |
Jeetje wat heftig! Ik kan me voorstellen dat je er goed van van streek raakt. En tegelijkertijd ben
je ook bezig met rampscenario's. Waarschijnlijk zou ik exact hetzelfde hebben als mijn kind zoiets
was overkomen. En toch is het niet waarschijnlijk dat deze jongen (die nu een aantal jaren therapie
heeft gehad en 'goed' bevonden is) een nieuw slachtoffer zou uitkiezen. En als hij dat wel zou doen,
is het niet waarschijnlijk dat hij een oud slachtoffer zou kiezen. Want van jouw zoon is gebleken
dat hij wel praat over wat er gebeurd is (daarom is deze jongen ook veroordeeld), dus jouw zoon zou
als nieuw slachtoffer een groot risico zijn. Ik denk dat het heel waardevol zou zijn om inderdaad in gesprek te komen met de dader, maar dan wel begeleid door een professional. Ik hoop dat het jou wat van je angst af kan helpen (die ik heel goed kan begrijpen, dat dus weer wel). Op je hoede zijn is goed, maar door angst beheerst worden niet. Ik hoop dat de dingen snel makkelijker worden (beste zou natuurlijk zijn als deze jongen zou verhuizen naar een ander dorp) |
| Quote |
| Saskiamv2boys schreef op: 20-02-2012 11:00:57 |
jeetje wat heftig meid ik wil je veel kracht en wijsheid meegeven.. Ik zelf zal de huisarts inschakelen maar ben ook een persoon die erom zal verhuizen.. echt heel veel kracht |
| Quote |
| Blauwtje schreef op: 20-02-2012 13:49:02 |
wat heftig zeg...bah, kan me voorstellen dat dit je totaal niet lekker zit. Sterkte!! |
| Quote |
| Effe Anno schreef op: 20-02-2012 20:52:51 |
Lieve meiden, Jullie berichtjes doen me zo goed he.. Ik ga een heel goede vriendin van mijn vriendin aan schrijven.zij heeft ooit een relatie met die vader gehad en zij weet overal vanaf.. Ze is heel lief en mjn vriendin zegt dat ik haar eens om raad kan vragen.ze zal ons gesprek niet doorvertellen. Ik hoorde vandaag dat hij eerst bij zijn moeder woonde maar daar ging het verkeerd.daarom is hij nu hier komen wonen. |
| Quote |
